CHAPTER 35
RUMORS
Sab's POV
"Hihihi!" Humahagikgik pa ako papasok ng campus habang tinitingnan ang binili kong ice cream cake para kay Russell. Sigurado akong magugulat siya dito sa surpresa ko dahil wala namang okasyon pero may regalo ako.
Ang akala niya sa mga oras na ito ay nasa klase pa ako pero ang hindi niya alam ay maaga kami pinauwi kaya nagkaroon ako ng time lumabas saglit.
"Ang ganda ng ngiti natin ah." Iniangat ko ang tingin ko upang malaman kung sino ang nagsalita. Ron smiled at me as he approached me.
"Uy hello!"
"Musta?"
"Okay lang naman, maganda pa rin ako hehe."
Inayos ko ang hawak ko sa cake box kaya napatingin siya doon. "Sinong may birthday?"
"Ah wala 'to, nag-crave lang ako sa cake." Kahit hindi ako kasing talino ni Russell o ni Marina, syempre may common sense pa rin naman ako. I know that if I admit to Ron that this is a random gift for my boyfriend, he'd probably feel sad or envious. "Oo nga pala Ron, hindi ako nakapagpasalamat sa'yo sa pagligtas sa akin. I owe you one."
He pinched my cheek. "Anything for my childhood love."
I nervously laughed. Love ba talaga sinabi niya o Sab?
I suddenly heard camera shots. I think it was from the group of students near us.
Did they just take pictures of me and Ron?
"F*cking hell---" Kukumprontahin niya yata ang mga iyon kaya hinawakan ko ang balikat niya.
"Hindi na Ron. Hayaan mo na sila."
"But they'll create rumors again! Lahat na lang gagawin nila para masira pangalan mo. Have you been reading their comments online? Sobra na sila magsalita dahil lang sa hindi mo ma-meet ang standards nila bilang girlfriend ni Russ. At itong si Russell naman hindi ka man lang maipagtanggol!"
"He doesn't do social media that much, you're aware of that. Tsaka hindi ko naman pinapansin ang mga 'yon. I would defend myself if they're over the line, pero kaya ko pa naman. Inggit lang ang mga 'yon kasi ako ang nagwagi."
"Still, you shouldn't just let them say those horrible words. And they also can't just take a picture of you without your consent!"
"Ayoko lang bigyan ng problema sila Russell at Marina. Kapag napaaway na naman ako, sakit na naman sa ulo 'yan. Just let it go, okay?"
Sumimangot siya at tinitigan ang grupong nakatayo malapit sa amin. They don't seem to be affected by his glares. Nagtatawanan pa nga sila.
"Oh sige na Ron. Baka matunaw pa itong cake. Aalis na ako. Bye!"
Naglakad na ako palayo pero syempre, nilingon ko 'yung mga estudyanteng epal at inirapan sila bago ako lumiko papunta sa cafeteria. Russ said he's here waiting.
Pagpasok sa loob ay may iilang mga tao na kumakain doon. My eyes roamed the whole place but there was no sign of my hubby here. I pouted and placed the cake on top of a table before sending him a text message. Kaso hindi siya nag-reply kaagad.
"Saan kaya nagpunta 'yon?"
Nagkibit balikat na lang ako at naglakad lakad. I doubt he'll be at the basketball gym or the swim team building. Wala naman siyang practice today dahil kakagaling niya lang sa sakit. Coach told him to rest for the day.
"Lucas!" sigaw ko nang makita ko siyang naglalakad.
"Oh, hey Sab! What's up?"
"I thought you're with Marina. Nasaan siya?"
"She said she'll be with you..."
We both frowned. Wala namang nasabi sa akin ang pinsan ko na magkikita kami ngayon. May pinuntahan ang babaeng 'yon at hindi sinabi sa aming dalawa ng jowa niya. I wonder where she is.
"I must have mixed the dates. Sorry." Tumango lang siya. "I'll call her, don't worry."
"Okay. I got to go. Bye Sab!"
Naglakad na ulit siya habang nagpatuloy ako sa paghahanap kay Russell. I was about to give up and go back to the cafeteria when I saw some cheerleaders giggling from afar. Apat sila na nagbubulungan at nagtatawanan. Out of curiosity, I walked towards them. Nakisilip ako kung ano bang tinitingnan nitong mga marites na ito.
At first glance, I wasn't sure what or who they're looking at. Marami rami kasing mga tao sa open field. Pero natigilan ako nang makita ko si Russell at Agatha sa ilalim ng isang malaking puno.
"Hubby---" sisigaw pa lang sana ako upang tawagin siya nang makita kong yumuko siya at hinalikan si Agatha. I didn't exactly see their lips touch but from where I'm standing, it's clear that he leaned down to kiss her.
Nabitawan ko ang box ng cake na hawak ko at tila tumigil ang tibok ng puso ko.
Then I felt my pulse race, my stomach in knots and there's tightness in my chest.
The cheerleaders glanced at me and they all shut their mouths while watching me. Hindi ko na napigilan pa ang sarili ko. Tears fell down from my eyes as I realized what just happened.
Agad akong tumakbo palayo, papunta sa dormitory building. I was crying heavily when I entered my room. Mabuti wala ang pinsan ko dito kaya naman nagawa kong humagulgol ng malakas.
"What the heck?" Hindi makapaniwalang sambit ko. "Did he just cheat on me?"
Sobrang sama ng loob ko kaya nang makita kong tinatawagan niya ako ay pinatay ko ang cellphone ko.
Grabe ka, Russell! Akala mo ba talaga hindi ko malalaman 'yon? Sabi mo walang kayo ni Agatha! Pero bakit mo siya hinalikan?!
Russell's POV
"And cut!" sigaw ng student director sa 'di kalayuan pagkatapos ay nagpalakpakan sila ng buong film crew. I sighed and immediately grabbed my bag.
"Russ, wait up! You're leaving already?" Agatha even ran to follow me.
"We're done here, aren't we?"
"Yeah but I was just thinking, maybe we can grab some food outside---"
"I have plans with my girlfriend, I'm sorry." Tinapik ko na ang braso niya. "Goodluck on your project."
"T-thanks..."
Umalis na ako at nang makalayo ay tiningnan ko ang cellphone ko. Nag-text pala si Sab na nasa cafeteria na siya. I called her phone but surprisingly, she didn't answer. Sinubukan ko ulit ngunit hindi na matawagan.
Na-lowbatt ba ulit 'yon?
Nagkibit balikat na lang ako at naglakad na paalis ng field. Muntikan pa akong madapa dahil sa nakaharang na box ng cake sa sahig.
That's strange. Sino kayang nakaiwan nito dito?
I just shrugged it off and went to the cafeteria. Hinanap ko si Sab pero wala naman siya dito. Umupo na lang muna ako at sinubukan ulit siyang tawagan. I'll just wait here till she comes back.
Habang naghihintay kay Sab ay inalala ko ang nangyari kanina.
Agatha asked for my help to be her partner on a project she needs for her finals. Umayaw ako nung una dahil hindi naman ako magaling umakting at hindi ko tipo ang mga ganoon pero halatang desperado na kasi siyang makahanap ng leading man. Sa dulong scene lang naman ako lalabas at magkukunwaring hahalikan siya. Like a prince charming who suddenly showed up to make the viewers smile in the end.
It wasn't a real kiss. Syempre hindi ako papayag na hahalikan ko talaga siya. Hindi lumapat ang labi ko sa kanya. Both my thumbs are in between us when I leaned into her. It's a trick most actors use in years.
Kailangan masabi ko kaagad kay Sab ang tungkol doon dahil baka kung anong isipin niya kapag napanuod niya ang video. I would have asked for her permission first but she still has her class and I didn't want to bother her while she's focusing on her studies. Ang bilis pa naman ma-distract no'n.
I hope she doesn't get mad at me. Natatakot lang ako na baka magselos siya. I've been avoiding Agatha as much as I can because I can feel Sab's not that okay with our friendship, but at the end of my day, Agatha is pretty much my childhood friend too. Lumaki kaming magkasabay kaya hindi ko rin siya pwedeng basta na lang pabayaan kapag ganitong stressed na stressed na siya. Sana maintindihan ni Sab 'yon.
Halos isang oras na yata akong naghihintay pero hindi pa rin dumadating si Sab. I started to worry again. Ganitong ganito ang nangyari nung kinulong siya sa equipment room.
I decided to call her cousin Marina to check. Thankfully, she answered.
"Hey. Is Sab with you?"
"Y-yeah. Nandito na siya sa dorm."
Kumunot ang noo ko. "Can I talk to her? Her phone's dead."
"Sorry Russell but she's not feeling well."
"What happened? Does she need anything?"
"She said a sleep can do. That's all. Don't worry about it. Bye!"
Nagulat ako nang in-end call niya na kaagad. May hindi man lang ako pinagsalita ulit.
I sighed and stood up then I went to the convenience store. Bumili ako ng mga pagkaing paborito ni Sab at pati na rin gamot para sa lagnat. I'm not even sure if this is the right medicine. Hindi man lang sinabi sa akin ni Marina kung ano bang sakit ni Sab.
Nagpunta na agad ako sa girl's dormitory building at pinaabot na lang ang mga pinabili ko. I couldn't go inside because boys are not allowed there.
"I hope you're okay, love..."
It's frustrating that I couldn't even see her or hear her voice. Hindi ako mapakali na hindi ko man lang siya maalagaan.
Groaning, I was left with no choice but to trust that her cousin could take care of her. Sana bukas maging okay ang girlfriend ko. Mukhang nahawahan ko pa yata siya nung nilagnat ako...
Sab's POV
"Hey S!" Nakangiting sambit ni Marina pagpasok niya ng dorm room. She took off her shoes and placed her bag on her study table before checking her phone. Hindi pa niya ako tinitingnan.
"Saan ka galing at bakit parang masaya ka?"
"I went to meet Lucas' mother. Ako na ang nag-initiate na makipagkita sa kanya na hindi kasama si Lucas. She was feisty as always but I can feel that it's just a matter of time before she starts opening her heart for me. I just need to be more patient with her---Oh my gosh, what is wrong with you?" gulat na tanong niya nang makita niya ang mukha ko.
Kinwento ko na sa kanya ang nangyari at sa kalagitnaan ay bigla pang tumawag sa kanya si Russell. Sinabi kong gumawa siya ng dahilan para hindi ko makausap ito.
"Thank you," I whispered, hugging my pillow. Marina pouted and listened to the continuation of my story.
"Are you sure they kissed?"
"Oo nga M! Sigurado ako! Si Russell ang nakita ko!" Ngumawa na naman ako habang inaalala ang nangyari kanina sa open field.
"Well, did he kiss Agatha back?"
"Wala akong pakielam kung sino ang naunang humalik o kung humalik ba siya pabalik! Hinayaan niya pa ring mangyari 'yon! Taksil siya!"
Marina scratched the back of her head. "Parang 'di kasi ako makapaniwalang magagawa ni Russell 'yon. He seems so into you."
"Mukha ba akong sinungaling?"
"Hindi sa gano'n, S. I'm just saying, maybe there's an explanation behind it."
"Ah basta! Wala na! Ayoko na sa kanya! Magsama sila ni Agatha!"
Ngumiwi si Marina. "Sure ka? Break na kayo? Kaya mo? Baliw na baliw ka kaya do'n!"
Humagulgol na naman ako at binaon ang mukha ko sa unan ko. Ayoko naman talagang makipaghiwalay kay Russell pero hindi ko matanggap ang ginawa niya! He's not supposed to kiss other girls!!! Ako lang dapat kasi ako ang wifey niya!!!
Biglang may kumatok kaya tumigil ako sa pagiyak upang tingnan kung sino iyon. I watched Marina interact with a girl student before she came back with a paper bag on her hand.
"Oh. Pinaaabot ng boyfriend mo."
Inirapan ko iyon. Ngayon may gana siyang manuyo dahil alam niyang may ginawa siyang kalokohan? Peste.
"Ex-boyfriend," I corrected her.
"Hay nako." Sinilip niya ang paper bag at kinuha ang isang gummy bear. I bit my lower lip as she started eating it. Favorite ko 'yon! Panda design pa! Pero hindi ako kakain ng bigay ni Russell! Hmmph! "Ano na ang plano mo niyan? I may have helped you today but you can't avoid Russell forever. Kailangan niyong pagusapan ito."
"No. I don't need to talk to him. Bahala siya diyan!"
"If you really want to end things between the two of you, you have to face him. You can't just ghost him!"
"At bakit hindi? Siya ba nagpaalam siya nung nanloko siya? Hindi naman ah!"
Marina rolled her eyes. "You're being immature."
"Babaero naman siya!"
"Bakit kasi hindi mo muna tanungin kung bakit niya nagawa 'yon? If you can't ask him, I will!"
"Don't you dare!" sigaw ko. "'Wag na 'wag mong sasabihin sa kanyang alam ko na ang tungkol kay Agatha or else, magagalit talaga ako sa'yo! Hayaan mo siyang isipin kung anong maling ginawa niya!"
I want him to suffer just like I am right now!
Kung pwede nga na maglaho ako na parang bula gagawin ko para mas lalo siyang magisip diyan!
"M, uwi na tayo sa'tin! Ayoko na dito!"
"We have school. Hindi tayo nandito para magbakasyon lang. We can't just leave Brooklyn!"
"Fine!" I crossed my arms. "Pero after finals, pagkatapos ng sem na ito, babalik na ako ng Laudervale."
Tumango na lang si Marina at inabutan ako ng marami pang tissue. Tinuloy ko naman ang pagiyak ko kasi heartbroken talaga ako.
I can't believe divorced na kami agad ni hubby! May hindi pa namin nararanasan mag-celebrate ng first year anniversary namin tapos wala na agad?! Ang sakit lang!
Russell's POV
Hindi pa rin nagre-reply si Sab sa mga text ko kaya naman inabangan ko na siya sa labas ng dormitory building. Nang makita ko si Marina ay agad akong lumapit sa kanya. I didn't see Sab beside her.
"Hi, good morning. Where's your cousin?" I asked. "Is she still not well?"
Tumango lang si Marina. "You should go to class. Magtutulog lang 'yon ngayong araw."
"Bakit, masama pa rin pakiramdam niya? Ano bang nangyari? May pagkain naman siya diyan 'di ba? Baka magutom siya. Natanggap niyo rin ba 'yung pinaabot ko kahapon? Nakainom ba siya ng gamot---"
"She'll be fine, Russ. Sige na, I'll be late." Bigla siyang naglakad kaya hinabol ko siya.
"Marina, may problema bang nasabi si Sab sa'yo? I feel like she purposely turned off her phone."
Hindi niya ako tinignan. She just ran a hand through her hair. "Tulog lang 'yon." And with that she walked away.
Ang lakas ng kutob kong may hindi sinasabi sa akin si Marina. Is Sab angry with me because I made her wait? Hindi ko naman alam na maaga matatapos ang klase niya. Besides, ilang minuto pa lang naman ang nakalipas mula nung nag-text siya sa akin. I immediately went to cafeteria when I saw her message but she's no longer there.
Still no word from my girlfriend by the time lunchtime came. Hindi ko na tuloy alam ang gagawin ko. I'm worried about her. Ayoko namang lapitan ng lapitan ang pinsan niya dahil baka makulitan na siya sa akin.
"Hey Russ!" bati ni Agatha na umupo pa sa tabi ko. Wala akong kasabay kumain ngayon dahil nag-lunch out sila Marina at Lucas. Hinihintay ko rin si Sab dahil alam kong magugutom siya at baka magpunta siya dito pero patapos na ang break time, wala pa rin siya.
"Is it true?" I just raised an eyebrow. "That Sab cheated on you? I feel like it's just a rumor but there were pictures spreading around."
"What do you mean?"
Iniabot niya sa akin ang phone niya at nanlaki ang mga mata ko nang makita sila Ron at Sab sa mga litratong iyon. They were both smiling widely and there's even a few pictures of Ron pinching Sab's cheek.
Jealousy punched me in the chest but I tried to ignore it.
"They're close. It doesn't mean anything." Binalik ko na sa kanya ang phone niya.
Pinagmasdan ni Agatha ang mukha ko. "Are you sure?"
Kaya ba iniiwasan ako ni Sab ay dahil kay Ron? Does she like him more---No. That can't be it. That's absurd.
"Of course I'm sure, Agatha. Sab will never flirt with anyone else. She's not like that."
"If you say so." Ngumiti na siya. "Anyway, thanks again for yesterday. How about I treat you for lunch?" I pointed my empty plate without saying anything. She laughed. "Right. Dinner then?"
"No, thank you." Tumayo na ako at kinuha ang bag ko. "See you around."
Nag-take out ako ng food para kay Sab at dinala iyon sa dormitory building ng girls. Again, I asked someone to bring it to her. Then I tried her phone again pero wala pa rin talaga.
"Sab...ano bang nangyayari?"
I didn't want to feel bothered with the pictures Agatha showed to me but I couldn't help it. I kept thinking about it.
I hope this has nothing to do with that. Savannah is the reason why my dull life completely changed. If I lose her, I'll probably hate the world again.
*End of Chapter 35*