ဆော့ဂျင်လဲစာကြည်တိုက်ကို ဂျောင်ဂုအကူညီကြောင့်ရောက်သွားသည်။ဒီနေ့တော့ဆိုငိကယ်ကိုကောင်းကောင်းမောင်းပို့ပေးတာကြောင့် ဆော့ဂျင် စိတ်အေးရသည်။ဂျောင်ဂု ဒီနေ့လဲသူပြောတဲ့အတိုင်းမလုပ်ရင်မနေ့ကလို့အကြမ်းသုံးဖို့စဥ်းစားထားပေးမယ် ဆိုင်ကယ်ပေါ်တက်တည်းကသူခါးကိုတင်းကျပ်စွာဖတ်ထားသောဆော့ဂျင်ကြောင့် ဂျောင်ဂု
ဆိုင်ကယ်ကိုဖြေးဖြေးလေးမောင်းသွားသည်
မဟုတ်ရင် မနေ့ကလို့အကြမ်းဖက်ဖို့ကိုသူတွေးထားတာအမှန် ၊အခုလိုချောချောချူချူ သူဖြစ်စေချင်တဲ့အတိုင်းဖြစ်လာတော့ အကြမ်းဖက်မဲ့စိတ်ကူးက အသုံးမလိုတော့ပါ။သူဘာလိုဒီလိုတွေဖြစ်နေလဲမသိ သူယောက်ကျား လေးကိုစိတ်ဝင်စားနေတာလာသူကိုသူမသိတော့ပါ။တစ်ခါမှယောကျာ်းဘေးကိုစိတ်မဝင်စားတဲ့သူက Hyung ကျမှဘာလို့အဲလောက်တောင် ဖြစ်နေရတာလဲ။ သူhyungကိုစိတ်ဝင်းစားနေတာတော့မဟုတ်ဘူးမလားဟင်။
စာကြည်တိုက်ရောက်တော့စာအုပ်တွေကိုစိတ်ဝင်တစားရှာဆနတဲ့ seokjin ကို ကြည်နေသည်။ seokjin ရဲ့အပြုမှုလေးတွေ သူမှ အကြည်မလွဲနိုင်တဲ့အထိ ။စာအုပ်စင်မှ ထောင်ထားတဲ့စာအုပ်လေးတွေ ကို hyung လက်သွယ်သွယ်လေးတွေနဲ့ထိတွေ့နေတာလေကအစ မြတ်နိုးစရာ။များစွာသောစာအုပ်တွေထဲမှာ အညိုရောင်စာအုပ်လေးကိုယူပြီးဘေးတွင်ရှိနေသော စာကြည်စားပွဲခုံနားကိုသွားပြီး ထိုင်ခုံလေးကိုအနောက်အနည်းငယ်ရွေ့ကဝင်ထိုင်လိုက်သည် ။ဂျောင်ဂုကတော့စာအုပ်စင်ကိုမှီကာ လက်ပိုက်ပြီး ဆော့ဂျင်ကိုသာကြည်နေသည်။
စာအုပ်တွေကို ရှာနေပုံ၊သွယ်လျာသော လက်လေးနဲ့ ထိုစာအုပ်တွေကို ထိတွေ့နေပုံက ဂျောင်ဂုအတွက် အင်မတန်မှ ရူမောဖွယ်၊Hyungရဲ့ လက်သွယ်သွယ်လေးတွေ ထိတွေ့ခွင့်ရနေတဲ့ စာအုပ်အစား သူသာဖြစ်လိုက်ချင်၊jungkookသူရှေ့က စာအုပ်စင်းမှစီထားတဲ့စာအုပ်တွေကို အလုပ်မရှိအလုပ်ရှာသလို၊စာအုပ်တွေကို ရှာနေသည်၊လက်ကသာစာအုပ်မှ မျက်လုံးတွေကတော့ သူရှေ့က seokjin ဆီမှသာ ရှိနေသည်၊ လူတစ်ယောက်ကို ကြည်ခြင်းကြောင့် ထောင်ကျကြေးဆို Jungkook တို့ ဒီတစ်သက်ထောင်ကလွှတ်နိုင်မည်မဟုတ်၊
စာကိုစိတ်ဝင်တစားဖတ်နေတဲ့ဖတ်နေတဲ့ hyung က အခြားသူအမြင်မှတော့ မြင်တွေ့နေကြလူတစ်ယောက်ဆိုပေမဲ့ ဂျောင်ဂုအတွက်ကတော့ မှင်သက်စရာ၊ စာရွက်လေးတွေကို တစ်ရွက်ဆီဖြေးညင်စွာ လှန်နေတဲ့ hyung ရဲ့သွယ်လျှားတဲ့လက်လေးရဲ့လှုပ်ရှားမှုတွေကိုလဲ ဂျောင်ဂုကြည်နေမီသည်။အသက်ပင်ရူလိုက်သည့်ပုံစံလေးကအစ ဂျောင်ဂုမှ မျက်တောင်ပင်မခက်ဘဲ ငေးကြည်နေမီတယ်၊မျက်တောင်လေးလှုက်ခက်သွားသည်ကအစ seokjin ရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတိုင်းကို မက်မက်မောမောငေးကကည်နေသည်၊
တစ်ချိန်တည်းရင်ဘတ်ထဲအကောင်ပေါက်လေးကလဲ စည်းချက်တွေမြန်နေသည်၊ဘာဖြစ်လို့ ခဏခဏရင်တွေအရမ်းခုန်နေရတာလဲ၊
စာမျက်နှာအပြည့် အနည်းငယ်စီလှုပ်ခက်နေတဲ့ hyung ရဲ့မျက်ဝန်းလေးတွေကို ဂျောင်ဂုကြည်နေတုန်း စာအုပ်လေးမှရောက်တဲ့ hyung ရဲ့အကြည်တွေက သူဆီရောက်လာပြီး အကြည်ချင်းဆုံသွားသည်၊
ခေါင်းလေးမော့ကသူဆီကိုကြည်လိုက်သည်မှ ဂျောင်ဂုအတွက် သူခိုးလူမီသလိုအထိတ်ထိတ်အလန့်လန့်နဲ့ ။ဆော့ဂျင်ကတော့ ဒီတိုင်းကြည်လိုက်ပေမဲ့ ဂျောင်ဂုအမြင်မှတော့ ရုပ်ရှင်သဖွယ် အနှေးပြကွက်ဖြစ်နေသည်၊ သူအတွက်အနှေးပြကွက်သဖွယ်ဖြစ်နေတဲ့ဆော့ဂျင်အကြည်တွေကို သူ(ဂေျါင်ဂု)စိတ်ထဲတွင်
"မကြည်နဲ့ လုံးဝမကြည်လိုက်နဲ့"
ခုန်နေတဲ့ရင်ဘတ်ကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြစ်ဖိထားပြီး စိတ်ထဲတွင် ပြောနေ
သည်။ဂျောင်ဂုစိတ်ထဲတွင်အကြိမ်ကြိမ်
မကြည်ဖို့ပြောနေတာတောင် မျက်လုံးချင်းဆုံလိုက်တဲ့ hyung အကြည်တွေကြောင့် ဂျောင်ဂု ဇော်ချွေးတွေပြန်ကာ စာအုပ်စင်ကိုအမှီပြုပြီး ရပ်နေတဲ့သူခြေထောက်တွေလဲ မခိုင်တော့ဘဲလဲကျသွားသည်၊ဆွဲညှို့နိုင်လွန်းတဲ့ အကြည်တွေကို တင်းခံဖို့ အင်အားအနည်းငယ်မျှတောင် jungkook မှရှိမနေတော့ပါ၊
"အာ..."
ဆော့ဂျင် စာဖက်နေတုန်း ဂျောင်ဂုကိုကြည်လိုက်တော့ စာအုပ်စင်ဘေးတွင်လက်ကြီးပိုက်က မှီနေသည် ။မတ်တပ်ကြီးရပ်နေတာကြောင့်ထိုင်ဖို့ပြောရန်အတွက် ထပ်
ကြည်လိုက်တော့ ရင့်ဘတ်ကိုလဲ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ဖိပြီး ချွေးတွေလဲပြန်နေတာကြောင့် ဆော့ဂျင် ရင်ဘတ်များအောင့်လို့လားဆိုပြီးစိတ်ပူယုံရှိသေး လဲကျသွားတဲ့ဂျောင်ဂုကြောင့် ဆော့ဂျင် မှပြာပြာသလဲ ဖြစ်ကာ ဂျောင်ဂုဆီပြေးသွားသည်။သူဆွဲထူပေးတော့လဲ မထသေးဘဲ သူအား မျက်တောင်မခက်ဘဲ စိုက်ကြည်နေပြန်သည်၊ seokjin အနည်းငယ်နေရခက်သွားသည်၊
ရုတ်တရက်အနီးကပ်မြင်လိုက်ရတဲ့ မျက်နှာကြောင့် Jungkook ထဖို့ပင် သတိမရဘဲ seokjin ကိုသာကြည်နေသည်၊အချိန်အနည်းငယ်ကြာတဲ့အထိကြည်နေပြီ
"hyung ကျနော်အနားကို ရောက်လာတိုင်း ကျနော်နှလုံးခုန်သံတွေက ဘာလိုမြန်နေရတာလဲ၊ကျနော်ရင်ထဲ တစ်မျိုးခံစားနေရတယ် ၊မဟုတ်မှ ကျနော် hyung ကိုချစ်မီနေတာလား"
ဟု သူမျက်နှာကို တည့်တည့်ကြည်ရင်းပြောလိုက်သည့် jungkook ကြောင့် seokjin မျက်နှာလေးရဲသွားသည်၊တွဲထားတဲ့ လက်ကိုလဲ ဖြုတ်ချလိုက်ပြီး ဇက်ခနဲထလိုက်သည်၊jungkook လဲ လိုက် ထလိုက်ပြီး
"ကျနော် တကယ်ပြောနေတာ hyung နဲ့ အကြည်ဆုံမီတိုင်း ကျနော်ရင်အစုံက ခုန်လှုပ်နေတာ ၊မယုံရင် ကျနော် ရင်ခုန်သံက်ု hyung နားထောင်ကြည်ပါလား"
ဟုပြောကာသူအနားတိုးလာတဲ့ ၊jungkookကြောင့် seokjin ခြေတစ်လှမ်းနောက်ဆုတ်မီသည်၊ထပ်မံတိုးလားတဲ့ ခြေလှမ်းတွေကြောင့် Seokjin လဲ အနောက်ကိုသာ ဆုတ်မြဲဆုတ်နေသည့်မှ အနောက်တွင် စာအုပ်စင်းနဲ့ ကျောပြင်ကပ်သွားသည်အထိ၊စာအုပ်စင်းနဲ့ jungkook ရင်ခွင်ကြား ပိတ်မီနေတဲ့ seokjin မှလဲ နှလုံးသံတွေကမှုမမှန်တော့ပါ၊ jungkook ကလဲ သူအားအကြည်မလွဲဘဲ စူးစိုက်ကြည်နေတာကြောင့် အတော်ကိုရင်ခုန်နေရသည်၊
Jungkook သူဖခုံးအပေါ်ကနေ စာအုပ်စင်းဆီ လက်ထောက်လိုက်သည့်ကြောင့် နှစ်ယောက်သား မျက်နှာကအတော်နီးကပ်သွားသည်၊ဘေးပတ်ဝန်းကျင်မှလဲ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေတာကြောင့် သူဆီကလား jungkook ဆီကလား မသေချာတဲ့ နှလုံးခုန်သံတွေဟာ တဒုန်းဒုန်းမြည်လျှက်၊
"hyung"
အလွန်းနီကပ်နေတာတောင် ထပ်မံတိုးလာတဲ့ jungkook
"ဘာ ဘာတွေပြောနေလဲ Jungkook ၊hyungတို့က ယောင်္ကျားလေးချင်းလေ"
Jungkook ရဲ့ ရင်ဘတ်ကို လက်သီးစုပ်လေးဖြင့်တွန်းရင်းပြောနေသည့် seokjin
"ဒါဆို Jimin တို့လဲ ယောင်္ကျားလေးချင်းကြိုက်နေတာဘဲ"
သူလက်သီးလေးကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း သူမျက်နှာနားထပ်မံတိုးကပ်ရင်းပြောသည်၊အရဲတင်းလွန်းတဲ့ Jungkook ကြောင့် seokjin လဲအလွန်ကိုအနေခက်နေသည်၊သူမျက်နှာကိုမကြည်ရဲဘဲ ခေါင်းကိုသာငုတ်ထားသည်၊ရင်ထဲက အကောင်ပေါက်လေးကလဲ လွန့်လွန့်လူးနေသည်၊သူဘာပြောရမည်ကို မနည်းစဉ်းစားနေရသည်၊
"hyung အက်တာတွေမသိဘူး Jungkook "
"hyung လဲကျနော်လိုဖြစ်နေတယ်မလား ၊ကျနော်ရင်ခုန်သံတွေမြန်နေသလို hyung လဲ ဖြစ်နေတယ်မလား"
seokjin မျက်နှာလေး ထပ်မံနီရဲသွားပြန်သွားသည်၊မျက်လုံးလေးကလဲ ဝင်းဝင်းတောက်ကာ ၊တစ်ခုခုကိုလေးလေးနက်နက်စဉ်းစားနေပုံ
"hyung တို့ကအခုမှ သုံးခါဘဲတွေ့ဖူးသေးတာပြီးတော့ Jungkook က မိန်းကလေးတွေဘဲ ကြိုက်တဲ့သူမလား"
"ဟုတ်တယ် ဒါပေမဲ့..."
"အက်တာကြောင့် jungkook ရင်ခုန်သံတွေမြန်နေတာ hyung ကြောင့်မဖြစ်နိုင်ပါဘူး"
ဒီစကားကိုပြောလိုက်တဲ့အချိန် seokjin ရင်ထဲ ဝမ်းနည်းမှုကိုခံစားလိုက်ရသလို၊ မျက်နှာလေးကလဲ အနည်းငယ် ပျက်သွားသည်
"ကျနော်လဲ မသိတော့ဘူး အက်သုံးခါထဲနဲ့ ကျနော်နှလုံသားထဲ hyung ကနေရာယူပြီးသွားပြီး ၊ဒါပေမယ့်...အချိန်တွေအများကြီးရှိပါသေးတယ် ၊hyungကြောင့် ခံစားနေရတဲ့ ကျနော်ခံစားချက်တွေက အစစ်မှန်တွေလား သိအောင်လုပ်ရမယ်၊hyungဘက်လဲ သိအောင်ကြိုးစားထားပါ"
ဟုပြောပြီ အပြင်ကိုသွားသည်၊
Jungkook ထွက်သွားတော့မှ သူလဲ အသက်ကိုပင်ဝဝရူနိုင်တော့သည်၊တကယ်ဘဲ လူကိုနှလုံးရပ်သေအောင်လုပ်ဖို့တွေးထားသလား၊ဒဲ့တိုးကြီးပြောတာကြောင့် seokjin အတော်ကိုနေရခက်စေသည်၊တကယ်ဘဲ Jungkook ပြောသလို သူရော့ ချစ်နေမီတာလား၊မဖြစ်နိုင်တာ အချင်းချင်း ရင်းတောင်မရင်းနှီးသေးဘဲ ချစ်နိုင်လို့လား၊
"အချိန်ရသေးလား"
စာကြည်တိုက်ကနေ ထွက်လာတော့ ဆိုင်ကယ်ဘေးတွင် ဆိုင်ကယ်ဦးထုပ်ကိုင်ကာ မေးလိုက်သည့် ဂျောင်ဂု၊ခုနက ကိစ္စကြောင့် ဆော့ဂျင်မှ အရှက်မပြေသေးပါ၊မသေချာသေးရင်လဲ သေချာအောင်အရင်လုပ်ပြီမှ ပြောသင့်တယ်မဟုတ်လား၊ အခုဟာက သူချစ်နေတာကိုမသေချာတဲ့အပြင် သူကိုပါ ချစ်လားလို့ မေးနေသလို ၊တကယ်လူလည်ဘဲလို seokjin တွေးလိုက်သည်
"ရပါတယ် သွားစရာရှိလို့လား"
"အွန်း တစ်ခုခု ဝင်စားကြမလားလို့"
"Jungkook ကဗိုက်ဆာလို့လား"
ဟုတ်ကြောင်း ခေါင်းငြိမ်ပြသည့် jungkook ကြောင့် seokjin လဲ လက်ခံလိုက်သည်၊အမှန်ဆို Jungkook ဗိုက်မဆာပါ၊တမင် seokjin နဲ့အချိန်ဖြုန်းချင်လို့ လိမ်ပြောချင်းဖြစ်သည်၊မနေ့ညတည်းက Jiminဖုန်းဆက်ပြီးပြောထဲကာ သူမှ အတော်ကိုရင်ခုန်နေရသည်၊သူအဖေဆီက အမွေတွေရမယ်ဆိုရင်တောင် ဒီလောက်ပျော်မှမဟုတ်၊seokjinနဲ့ အပြင်သွားရမယ်ဆိုတော့ ညလဲကောင်းကောင်းမအိပ်ပျော်သလို့ မနက်ကျတော့လဲ စောစောနိုးနေပြန်သည်၊ဘာမှလုပ်စရာမရှိတာကြောင့် breakfastသာထိုင်စားနေလိုက်သည်၊ Jungkook အတွက်ဒီမနက်ကအတော်ကို စိတ်လှုပ်ရှားစရာဖြစ်နေသည်၊စာကြည်တိုက်လေး လိုက်ပို့ပေးယုံကို သူမှ ဂနမငြိမ်၊သွားခါနီးတွင် က်ုယ်လုံးပေါ်မှန်ရှေ့တွင် အဝတ်စားတွေ ကို တစ်ထည်ပြီး တစ်ထည်ဝတ်ကာ မကြိုက်လိုက်ပြန်လဲလိုက်နဲ့အလုပ်ရှုပ်နေသည်၊အချိန်အတော်ကြာ အဝတ်စားတွေနဲ့ တိုင်ပတ်နေပြီ နောက်ဆုံးသူနဲ့အလိုက်ဖက်ဆုံးလိုထင်ရတဲ့အကျီကိုသာဝတ်လိုက်ပြီးသူပုံစံကို မှန်ထဲမှကြည်ရင်း ကျေနပ်တော့မှ seokjin ဆီသို့ထွက်သွားသည်၊
"ကျနော် ခါးကိုသေချာဖက်ထား ဒီနေ့ကစပြီး ခံစားချက်တွေကို သိအောင်လုပ်မို့"
ဟုပြောပြီလက်လေးနှစ်ဖက်ကိုဆွဲယူက သူခါးတွင်ချိတ်စေလိုက်သည့်၊ seokjin လဲ သူခါးမှ ရှိနေတဲ့ သူ၏လက်တွေကို မဖယ်လိုက်ဘဲ Jungkook သဘောအတိုင်းဖက်ထားလိုက်သည်၊ဒီလိုအခြေနေက သူကို ရှက်စိတ်ဝင်စေသည်၊ဆိုင်ကယ်မောင်းနေတဲ့ တစ်လျှောက်လုံး သူကို ဆိုင်ကယ်ရဲ့ဘတ်မှန်ကနေကြည်နေတဲ့ Jungkook ၊ဆိုင်တစ်ဆိုင်တွင်ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး
"hyung ဘာစားချင်လဲ"
"အွန်း ...."
Menu စာရွက်လေးကို ကြည်ကာ လက်ကောက်ကောက်လေးက မေးစီလေးကိုထောက်ကာ စဉ်းစားဟန်ပြုနေပုံကို Jungkook ထပ်မံငေးရပြန်သည်၊ hyung ဆီကသူအကြည်ကို ဘယ်တော့မှ လွဲနိုင်မလဲ၊ကျနော် hyung ကို ချစ်လားမချစ်လား အချိန်ယူပြီးသိအောင်လုပ်ဖို့မလိုတော့ဘူးထင်တယ်၊hyungရဲ့ ချစ်စရာအပြုမှုတွေကို မခံနိုင်လောက်အောင် ကျနော်နှလုံးသားလေးက အရည်ပျော်နေပါပြီ၊စားချင်တာတွေကို နှုတ်ခမ်းထော်ကာ မှာနေတဲ့ hyung ဟာ တကယ်အူးယားစရာ၊ဗိုက်ဆာတယ်လိုပြောတဲ့ Jungkook ကမစားဘဲ သူရှေ့မှကလေးလနု့ ပလုတ်ပလောင်းစားနေတဲ့ seokjin ကို တွေတွေကြီးစိုက်ကြည်နေမီသည်၊
"ဘာ ဘာဖြစ်လို့လဲ"
ရုတ်တရက် မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး ခါးကိုကိုင်းကာ သူမျက်နှာနား
တိုးလာသည့် Jungkook ကြောင့် သူလန့်သွားသည်၊ပါးစပ်ထဲရောက်သွားတဲ့ မုန့်ပင် ဆက်စားတော့မလို မစားရတော့မလိုနဲ့ဗျာများနေရတဲ့ seokjin မှ ကြောင်ကြောင်ကြီး Jungkook ကိုကြည်နေမီသည်၊
"ဟို"
"hyungက ကလေးကျနေတာဘဲ မုန့်စားတာ နှုတ်ခမ်းမှ ပေနေတယ်"
လိုပြောပြီး tissue နဲ့ သူနှုတ်ခမ်းထောင့်နားလေးကိုညင်သာစွာသုတ်ပေးသည်၊ seokjin အယောင်ယောင်အမှားမှားနဲ့ နှုတ်ခမ်းသားတွေက ခြောက်လားသလိုခံစားလိုက်ရတာကြာင့် လျှာလေးဖြင့် ထိုနှုတ်ခမ်းသားအပေါ်ပွတ်သပ်မီသည်၊ရင်တွေအရမ်းတုန်လာသည့်ကြောင့်ခုံပေါ်တွင်ရှိနေသောရေခွက်ကိုယူကာ စိတ်ပြေအောင်သောက်နေလိုက်သည်
Jungkook လဲသူရှေ့က ကလေးလိုပလုတ်ပလောင်းစားနေတဲ့ seokjin ကိုကြည်ပြီး ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး ပြုံးနေမီသည်၊နှုတ်ခမ်းထောင့်လေးမှ မုန့်ပေနေတာကြောင့် ဖယ်ပေးဖို့ အနားတိုးသွားတော့ လန့်သွားကာပြူးကြောင်ကြောင်လေးဖြစ်နေတဲ့ ပုံကိုလဲ သူများသဘောမီပြန်သည်၊hyungက တကယ်ကလေးလေးဘဲ၊
သူအနားကိုရောက်တော့ hyungရဲ့ရင်ခုန်သံတွေကို သူကြားနေရသည်၊သူလဲ ဒီလိုဘဲ hyung ကြောင့်အမြဲ ရင်ခုန်သံတွေမြန်နေရတာ၊ဒါတောင် hyung အနားရောက်မှ မဟုတ်ဘဲ သူအကြောင်းတွေးမီယုံ၊သူနဲ့အကြည်ချင်းဆုံမီယုံနဲ့ Jungkook ရင်အုံက စည်းစီးမြန်စွာ လှုပ်ခက်နေသည်၊
ရင်ခုန်တာ အချစ်ဘဲလေ၊ဘယ်မိန်းကလေးကြောင့် သူဒီလိုမခံစားရပါ၊တွဲလာတဲ့ မိန်းကလေးတွေဟာလဲ တကယ်ကိုအချောအခှလေးတွေကိုဘဲ တွဲခဲ့ပေမယ့် hyung ကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ ခံစားချက်မျိုး တစ်ခါမှမခံစားဖူးပါ၊
"ကျနော် hyung ကို ချစ်နေတာသေချာရင် hyung ကရော ကျနော်ကိုပြန်ချစ်မှလား"
အဆက်ဆက်မရှိပြောလိုက်တဲ့ Jungkook စကားကြောင့် အရှက်ပြေရေသောက်နေတဲ့ seokjin မှ ရေပင်သီးသွားသည်၊jungkookကလဲ အရမ်းစိတ်ပူသွားပြီး သူအနားထလာကာ ရေတွေ သုတ်ပေးနေပြီ အဆင်ပြေလား တစ်တွတ်တွတ်မေးနေသည်၊ seokjin မှတော့ ရေသီးတဲ့အပြင် ရှက်စိတ်ကလဲမပျြေသးတာကြောင့် Jungkook ကိုပင်စကားပြန်မပြောနိုင်၊
"အဟွတ် အဟွတ်"
"Hyung အဆင်ပြေရဲ့လား "
"အဟွတ် ပြေ ပြေပါတယ်"
"ပြေတယ်ဆို ကျနော်မေးတာဖြေ"
သူဘေးတွင် ထိုင်လျှက်အနေထားနဲ့ပင်အထသေးဘဲ လူကိုအကြပ်ကိုင်နေတဲ့ Jungkook ၊အရင်ကလို စအတိုင်အပြည့်နဲ့ ဆိုးပေပေနေတဲ့ jungkook နဲ့ အခု Jungkook ရဲ့ပုံစံနဲ့က ဆန်ကျင်ဘက် ကွာခြားနေသည်၊jungkookလဲ seokjin ရှေ့ရောက်ရင်တစ်ခြားတစ်ေယာက်လို ပြောင်းလဲသွားတဲ့သူကိုယ်သူမယုံနိုင်၊ seokjin ကြောင့် ခံစားနေရတာကို ဟန်ဆောင်ကာနေချင်ပေမဲ့ နည်းနည်းလေးမှ ဟန်မဆောင်နိုင်၊ seokjin ရှေ့ရောက်ရင် ကလေးတစ်ယောက်လို အနည်းငယ်ဆိုးချင်တဲ့စိတ်ကိုလဲ တော်တော်ကို ထိန်းချုပ်နေရသည်၊
"ဘာ ဘာဆိုင်လိုလဲ Jungkook ပြီးတော့ ကိုယ်နေရာကိုယ်သွားထိုင်ပါ လူတွေကြည်ေနတယ်"
မေးတာကိုမဖြေဘဲ စကားလမ်းကြောင်းလွဲကာ ပြောနေတဲ့ seokjin ကိုကြည်ရင် Jungkook စိတ်ဆိုးသလို မျက်ခုံးနှစ်ဖက်ကို တွန့်ချိုးလိုက်သည်၊
"မေးတာဖြေပါ ကျနော်က်ုပြန်ချစ်မှလားလို့"
seokjin တစ်ယောက်စိတ်တွေလဲ ညစ်နေရပါသည်၊ချစ်တယ်ဟု ဖွင့်မပြောသေးဘဲ ပြန်ချစ်ပေးနိုင်မလားဆိုပြီး ကလေးလို ဂျစ်တိုက်နေတဲ့ jungkook ကြောင့် seokjin တစ်ယောက် ခေါင်းမီးတောက်နေသည်၊ဆိုင်ထဲတွင် သူတို့နှစ်ယောက်ကို ကွက်ကြညါကွက်ကြည်လုပ်နေကြတဲ့ လူတွေကြောင့်လဲ seokjin ရှက်မီသည်၊ခုံမှ ထိုင်ခိုင်းတော့လဲ မထိုင်ဘဲ ပြန်ချစ်ပေးနိုင်မလားဘဲ မေးနေတဲ့ သူကို ထုရိုက်ချင်သည်၊
"အရင် ကိုယ်နေရာကိုယ်သွားထိုင်ပါ"
"ထိုင်ရင် ကျတော်မေးတာဖြေမှလား"
seokjin ခေါင်းသာညိတ်ပြလိုက်သည်၊မဟုတ်ရင် သူဘေးနားကနေ ထမှမဟုတ်၊သူလက်ခံလိုက်တော့မှ ခုံပေါ်မှ သွားထိုင်သည်၊ seokjin လဲ အခုမှ ရေကိုအေးဆေးသောက်ရသည်၊ထိုင်ခုံမှ ထိုင်ပြီး စာပွဲပေါ်လက်တစ်ဖက်တင်ကာ သူအားတွေတွေကြီးစိုက်ကြည်နေပြီး သူစကားပြောတာကိုစောင့်နေသလို
"ဟို ဟိုလေ အခုက Jungkook လဲ မသေချာသေးဘူး hyung ကလဲ~~"
"သေချာပြီး"
"ဟင်"
သူစကားတောင်မဆုံးသေးဘူး ဖြတ်ပြောလိုက်တဲ့ Jungkook ကြောင့် ဘာဆက်ပြောရမှန်းမသိ၊ခုနကနာရီဝက်အတွင်းတုန်းကတော့ မသေချာသေးဘူးဟု ကိုယ်တိုင်ပြောခဲ့ပြီး အခုကြတော့ သေချာပြီးပြောနေတဲ့သူကြောင့် သူဘက်လို စကားရှောင်ထွက်ရမှန်းမသိ၊သူကို စာကြည်တိုက်လိုက်ပို့ဖို့ အကူညီတောင်းခဲ့မီတာ မှားများမှားနေသလား လို စိတ်ထဲတွင် အပြစ်တင်နေမီတယ်၊ဒါနဲ့ ငါကရောဘာလို့ ရင်တွေအရမ်းခုန်နေရတာလဲ
"မသေချာတဲ့ ခံစားချက်တွေကို စာအုပ်လှန်ပြီး အချိန်ပေးရှာနေမယ့်သူမဟုတ်ဘူး၊ပြီးတော့ အခုခံစားချက်တွေက hyung ကြောင့်ဖြစ်နေတာ အသေချာဘဲ၊hyungကြောင့် ချစ်တတ်သွားတဲ့ ကျနော်နှလုံးသားလေးကို ဒဏ်ရာတွေနဲ့ သွေးမထွက်အောင် Hyung က တာဝန်ယူဂရုစိုက်ပေးရမယ်"
"ဟင်!"
"ဒီနေ့ကစပြီး hyung ကြောင့်အခုန်မြန်နေတဲ့ ကျနော်နှလုံးသားလေးကိုရော့ ကျနော်ကိုပါ တာဝန်ယူရမယ်"
"ဟင်"
______
ဟဲဟဲ 😁😁အပ်ပု
🥀🥀🥀🥀
ေဆာ့ဂ်င္လဲစာၾကည္တိုက္ကို ေဂ်ာင္ဂုအကူညီေၾကာင့္ေရာက္သြားသည္။ဒီေန႕ေတာ့ဆိုငိကယ္ကိုေကာင္းေကာင္းေမာင္းပို႔ေပးတာေၾကာင့္ ေဆာ့ဂ်င္ စိတ္ေအးရသည္။ေဂ်ာင္ဂု ဒီေန႕လဲသူေျပာတဲ့အတိုင္းမလုပ္ရင္မေန႕ကလို႔အၾကမ္းသုံးဖို႔စဥ္းစားထားေပးမယ္ ဆိုင္ကယ္ေပၚတက္တည္းကသူခါးကိုတင္းက်ပ္စြာဖတ္ထားေသာေဆာ့ဂ်င္ေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ဂု
ဆိုင္ကယ္ကိုေျဖးေျဖးေလးေမာင္းသြားသည္
မဟုတ္ရင္ မေန႕ကလို႔အၾကမ္းဖက္ဖို႔ကိုသူေတြးထားတာအမွန္ ၊အခုလိုေခ်ာေခ်ာခ်ဴခ်ဴ သူျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အတိုင္းျဖစ္လာေတာ့ အၾကမ္းဖက္မဲ့စိတ္ကူးက အသုံးမလိုေတာ့ပါ။သူဘာလိုဒီလိုေတြျဖစ္ေနလဲမသိ သူေယာက္က်ား ေလးကိုစိတ္ဝင္စားေနတာလာသူကိုသူမသိေတာ့ပါ။တစ္ခါမွေယာက်ာ္းေဘးကိုစိတ္မဝင္စားတဲ့သူက Hyung က်မွဘာလို႔အဲေလာက္ေတာင္ ျဖစ္ေနရတာလဲ။ သူhyungကိုစိတ္ဝင္းစားေနတာေတာ့မဟုတ္ဘူးမလားဟင္။
စာၾကည္တိုက္ေရာက္ေတာ့စာအုပ္ေတြကိုစိတ္ဝင္တစားရွာဆနတဲ့ seokjin ကို ၾကည္ေနသည္။ seokjin ရဲ႕အျပဳမႈေလးေတြ သူမွ အၾကည္မလြဲနိုင္တဲ့အထိ ။စာအုပ္စင္မွ ေထာင္ထားတဲ့စာအုပ္ေလးေတြ ကို hyung လက္သြယ္သြယ္ေလးေတြနဲ႕ထိေတြ႕ေနတာေလကအစ ျမတ္နိုးစရာ။မ်ားစြာေသာစာအုပ္ေတြထဲမွာ အညိုေရာင္စာအုပ္ေလးကိုယူၿပီးေဘးတြင္ရွိေနေသာ စာၾကည္စားပြဲခုံနားကိုသြားၿပီး ထိုင္ခုံေလးကိုအေနာက္အနည္းငယ္ေ႐ြ႕ကဝင္ထိုင္လိုက္သည္ ။ေဂ်ာင္ဂုကေတာ့စာအုပ္စင္ကိုမွီကာ လက္ပိုက္ၿပီး ေဆာ့ဂ်င္ကိုသာၾကည္ေနသည္။
စာအုပ္ေတြကို ရွာေနပုံ၊သြယ္လ်ာေသာ လက္ေလးနဲ႕ ထိုစာအုပ္ေတြကို ထိေတြ႕ေနပုံက ေဂ်ာင္ဂုအတြက္ အင္မတန္မွ ႐ူေမာဖြယ္၊Hyungရဲ႕ လက္သြယ္သြယ္ေလးေတြ ထိေတြ႕ခြင့္ရေနတဲ့ စာအုပ္အစား သူသာျဖစ္လိုက္ခ်င္၊jungkookသူေရွ႕က စာအုပ္စင္းမွစီထားတဲ့စာအုပ္ေတြကို အလုပ္မရွိအလုပ္ရွာသလို၊စာအုပ္ေတြကို ရွာေနသည္၊လက္ကသာစာအုပ္မွ မ်က္လုံးေတြကေတာ့ သူေရွ႕က seokjin ဆီမွသာ ရွိေနသည္၊ လူတစ္ေယာက္ကို ၾကည္ျခင္းေၾကာင့္ ေထာင္က်ေၾကးဆို Jungkook တို႔ ဒီတစ္သက္ေထာင္ကလႊတ္နိုင္မည္မဟုတ္၊
စာကိုစိတ္ဝင္တစားဖတ္ေနတဲ့ဖတ္ေနတဲ့ hyung က အျခားသူအျမင္မွေတာ့ ျမင္ေတြ႕ေနၾကလူတစ္ေယာက္ဆိုေပမဲ့ ေဂ်ာင္ဂုအတြက္ကေတာ့ မွင္သက္စရာ၊ စာ႐ြက္ေလးေတြကို တစ္႐ြက္ဆီေျဖးညင္စြာ လွန္ေနတဲ့ hyung ရဲ႕သြယ္လွ်ားတဲ့လက္ေလးရဲ႕လႈပ္ရွားမႈေတြကိုလဲ ေဂ်ာင္ဂုၾကည္ေနမီသည္။အသက္ပင္႐ူလိုက္သည့္ပုံစံေလးကအစ ေဂ်ာင္ဂုမွ မ်က္ေတာင္ပင္မခက္ဘဲ ေငးၾကည္ေနမီတယ္၊မ်က္ေတာင္ေလးလႈက္ခက္သြားသည္ကအစ seokjin ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈတိုင္းကို မက္မက္ေမာေမာေငးကကည္ေနသည္၊
တစ္ခ်ိန္တည္းရင္ဘတ္ထဲအေကာင္ေပါက္ေလးကလဲ စည္းခ်က္ေတြျမန္ေနသည္၊ဘာျဖစ္လို႔ ခဏခဏရင္ေတြအရမ္းခုန္ေနရတာလဲ၊
စာမ်က္ႏွာအျပည့္ အနည္းငယ္စီလႈပ္ခက္ေနတဲ့ hyung ရဲ႕မ်က္ဝန္းေလးေတြကို ေဂ်ာင္ဂုၾကည္ေနတုန္း စာအုပ္ေလးမွေရာက္တဲ့ hyung ရဲ႕အၾကည္ေတြက သူဆီေရာက္လာၿပီး အၾကည္ခ်င္းဆုံသြားသည္၊
ေခါင္းေလးေမာ့ကသူဆီကိုၾကည္လိုက္သည္မွ ေဂ်ာင္ဂုအတြက္ သူခိုးလူမီသလိုအထိတ္ထိတ္အလန့္လန့္နဲ႕ ။ေဆာ့ဂ်င္ကေတာ့ ဒီတိုင္းၾကည္လိုက္ေပမဲ့ ေဂ်ာင္ဂုအျမင္မွေတာ့ ႐ုပ္ရွင္သဖြယ္ အႏွေးျပကြက္ျဖစ္ေနသည္၊ သူအတြက္အႏွေးျပကြက္သဖြယ္ျဖစ္ေနတဲ့ေဆာ့ဂ်င္အၾကည္ေတြကို သူ(ေဂ်ါင္ဂု)စိတ္ထဲတြင္
"မၾကည္နဲ႕ လုံးဝမၾကည္လိုက္နဲ႕"
ခုန္ေနတဲ့ရင္ဘတ္ကိုလက္ႏွစ္ဖက္ျဖစ္ဖိထားၿပီး စိတ္ထဲတြင္ ေျပာေန
သည္။ေဂ်ာင္ဂုစိတ္ထဲတြင္အႀကိမ္ႀကိမ္
မၾကည္ဖို႔ေျပာေနတာေတာင္ မ်က္လုံးခ်င္းဆုံလိုက္တဲ့ hyung အၾကည္ေတြေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ဂု ေဇာ္ေခြၽးေတြျပန္ကာ စာအုပ္စင္ကိုအမွီျပဳၿပီး ရပ္ေနတဲ့သူေျခေထာက္ေတြလဲ မခိုင္ေတာ့ဘဲလဲက်သြားသည္၊ဆြဲညွို႔နိုင္လြန္းတဲ့ အၾကည္ေတြကို တင္းခံဖို႔ အင္အားအနည္းငယ္မွ်ေတာင္ jungkook မွရွိမေနေတာ့ပါ၊
"အာ..."
ေဆာ့ဂ်င္ စာဖက္ေနတုန္း ေဂ်ာင္ဂုကိုၾကည္လိုက္ေတာ့ စာအုပ္စင္ေဘးတြင္လက္ႀကီးပိုက္က မွီေနသည္ ။မတ္တပ္ႀကီးရပ္ေနတာေၾကာင့္ထိုင္ဖို႔ေျပာရန္အတြက္ ထပ္
ၾကည္လိုက္ေတာ့ ရင့္ဘတ္ကိုလဲ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ဖိၿပီး ေခြၽးေတြလဲျပန္ေနတာေၾကာင့္ ေဆာ့ဂ်င္ ရင္ဘတ္မ်ားေအာင့္လို႔လားဆိုၿပီးစိတ္ပူယုံရွိေသး လဲက်သြားတဲ့ေဂ်ာင္ဂုေၾကာင့္ ေဆာ့ဂ်င္ မွျပာျပာသလဲ ျဖစ္ကာ ေဂ်ာင္ဂုဆီေျပးသြားသည္။သူဆြဲထူေပးေတာ့လဲ မထေသးဘဲ သူအား မ်က္ေတာင္မခက္ဘဲ စိုက္ၾကည္ေနျပန္သည္၊ seokjin အနည္းငယ္ေနရခက္သြားသည္၊
႐ုတ္တရက္အနီးကပ္ျမင္လိုက္ရတဲ့ မ်က္ႏွာေၾကာင့္ Jungkook ထဖို႔ပင္ သတိမရဘဲ seokjin ကိုသာၾကည္ေနသည္၊အခ်ိန္အနည္းငယ္ၾကာတဲ့အထိၾကည္ေနၿပီ
"hyung က်ေနာ္အနားကို ေရာက္လာတိုင္း က်ေနာ္ႏွလုံးခုန္သံေတြက ဘာလိုျမန္ေနရတာလဲ၊က်ေနာ္ရင္ထဲ တစ္မ်ိဳးခံစားေနရတယ္ ၊မဟုတ္မွ က်ေနာ္ hyung ကိုခ်စ္မီေနတာလား"
ဟု သူမ်က္ႏွာကို တည့္တည့္ၾကည္ရင္းေျပာလိုက္သည့္ jungkook ေၾကာင့္ seokjin မ်က္ႏွာေလးရဲသြားသည္၊တြဲထားတဲ့ လက္ကိုလဲ ျဖဳတ္ခ်လိဳက္ၿပီး ဇက္ခနဲထလိုက္သည္၊jungkook လဲ လိုက္ ထလိုက္ၿပီး
"က်ေနာ္ တကယ္ေျပာေနတာ hyung နဲ႕ အၾကည္ဆုံမီတိုင္း က်ေနာ္ရင္အစုံက ခုန္လႈပ္ေနတာ ၊မယုံရင္ က်ေနာ္ ရင္ခုန္သံက္ု hyung နားေထာင္ၾကည္ပါလား"
ဟုေျပာကာသူအနားတိုးလာတဲ့ ၊jungkookေၾကာင့္ seokjin ေျခတစ္လွမ္းေနာက္ဆုတ္မီသည္၊ထပ္မံတိုးလားတဲ့ ေျခလွမ္းေတြေၾကာင့္ Seokjin လဲ အေနာက္ကိုသာ ဆုတ္ၿမဲဆုတ္ေနသည့္မွ အေနာက္တြင္ စာအုပ္စင္းနဲ႕ ေက်ာျပင္ကပ္သြားသည္အထိ၊စာအုပ္စင္းနဲ႕ jungkook ရင္ခြင္ၾကား ပိတ္မီေနတဲ့ seokjin မွလဲ ႏွလုံးသံေတြကမႈမမွန္ေတာ့ပါ၊ jungkook ကလဲ သူအားအၾကည္မလြဲဘဲ စူးစိုက္ၾကည္ေနတာေၾကာင့္ အေတာ္ကိုရင္ခုန္ေနရသည္၊
Jungkook သူဖခုံးအေပၚကေန စာအုပ္စင္းဆီ လက္ေထာက္လိုက္သည့္ေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္သား မ်က္ႏွာကအေတာ္နီးကပ္သြားသည္၊ေဘးပတ္ဝန္းက်င္မွလဲ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနတာေၾကာင့္ သူဆီကလား jungkook ဆီကလား မေသခ်ာတဲ့ ႏွလုံးခုန္သံေတြဟာ တဒုန္းဒုန္းျမည္လွ်က္၊
"hyung"
အလြန္းနီကပ္ေနတာေတာင္ ထပ္မံတိုးလာတဲ့ jungkook
"ဘာ ဘာေတြေျပာေနလဲ Jungkook ၊hyungတို႔က ေယာကၤ်ားေလးခ်င္းေလ"
Jungkook ရဲ႕ ရင္ဘတ္ကို လက္သီးစုပ္ေလးျဖင့္တြန္းရင္းေျပာေနသည့္ seokjin
"ဒါဆို Jimin တို႔လဲ ေယာကၤ်ားေလးခ်င္းႀကိဳက္ေနတာဘဲ"
သူလက္သီးေလးကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း သူမ်က္ႏွာနားထပ္မံတိုးကပ္ရင္းေျပာသည္၊အရဲတင္းလြန္းတဲ့ Jungkook ေၾကာင့္ seokjin လဲအလြန္ကိုအေနခက္ေနသည္၊သူမ်က္ႏွာကိုမၾကည္ရဲဘဲ ေခါင္းကိုသာငုတ္ထားသည္၊ရင္ထဲက အေကာင္ေပါက္ေလးကလဲ လြန႔္လြန႔္လူးေနသည္၊သူဘာေျပာရမည္ကို မနည္းစဥ္းစားေနရသည္၊
"hyung အက္တာေတြမသိဘူး Jungkook "
"hyung လဲက်ေနာ္လိုျဖစ္ေနတယ္မလား ၊က်ေနာ္ရင္ခုန္သံေတြျမန္ေနသလို hyung လဲ ျဖစ္ေနတယ္မလား"
seokjin မ်က္ႏွာေလး ထပ္မံနီရဲသြားျပန္သြားသည္၊မ်က္လုံးေလးကလဲ ဝင္းဝင္းေတာက္ကာ ၊တစ္ခုခုကိုေလးေလးနက္နက္စဥ္းစားေနပုံ
"hyung တို႔ကအခုမွ သုံးခါဘဲေတြ႕ဖူးေသးတာၿပီးေတာ့ Jungkook က မိန္းကေလးေတြဘဲ ႀကိဳက္တဲ့သူမလား"
"ဟုတ္တယ္ ဒါေပမဲ့..."
"အက္တာေၾကာင့္ jungkook ရင္ခုန္သံေတြျမန္ေနတာ hyung ေၾကာင့္မျဖစ္နိုင္ပါဘူး"
ဒီစကားကိုေျပာလိုက္တဲ့အခ်ိန္ seokjin ရင္ထဲ ဝမ္းနည္းမႈကိုခံစားလိုက္ရသလို၊ မ်က္ႏွာေလးကလဲ အနည္းငယ္ ပ်က္သြားသည္
"က်ေနာ္လဲ မသိေတာ့ဘူး အက္သုံးခါထဲနဲ႕ က်ေနာ္ႏွလုံသားထဲ hyung ကေနရာယူၿပီးသြားၿပီး ၊ဒါေပမယ့္...အခ်ိန္ေတြအမ်ားႀကီးရွိပါေသးတယ္ ၊hyungေၾကာင့္ ခံစားေနရတဲ့ က်ေနာ္ခံစားခ်က္ေတြက အစစ္မွန္ေတြလား သိေအာင္လုပ္ရမယ္၊hyungဘက္လဲ သိေအာင္ႀကိဳးစားထားပါ"
ဟုေျပာၿပီ အျပင္ကိုသြားသည္၊
Jungkook ထြက္သြားေတာ့မွ သူလဲ အသက္ကိုပင္ဝဝ႐ူနိုင္ေတာ့သည္၊တကယ္ဘဲ လူကိုႏွလုံးရပ္ေသေအာင္လုပ္ဖို႔ေတြးထားသလား၊ဒဲ့တိုးႀကီးေျပာတာေၾကာင့္ seokjin အေတာ္ကိုေနရခက္ေစသည္၊တကယ္ဘဲ Jungkook ေျပာသလို သူေရာ့ ခ်စ္ေနမီတာလား၊မျဖစ္နိုင္တာ အခ်င္းခ်င္း ရင္းေတာင္မရင္းႏွီးေသးဘဲ ခ်စ္နိုင္လို႔လား၊
"အခ်ိန္ရေသးလား"
စာၾကည္တိုက္ကေန ထြက္လာေတာ့ ဆိုင္ကယ္ေဘးတြင္ ဆိုင္ကယ္ဦးထုပ္ကိုင္ကာ ေမးလိုက္သည့္ ေဂ်ာင္ဂု၊ခုနက ကိစၥေၾကာင့္ ေဆာ့ဂ်င္မွ အရွက္မေျပေသးပါ၊မေသခ်ာေသးရင္လဲ ေသခ်ာေအာင္အရင္လုပ္ၿပီမွ ေျပာသင့္တယ္မဟုတ္လား၊ အခုဟာက သူခ်စ္ေနတာကိုမေသခ်ာတဲ့အျပင္ သူကိုပါ ခ်စ္လားလို႔ ေမးေနသလို ၊တကယ္လူလည္ဘဲလို seokjin ေတြးလိုက္သည္
"ရပါတယ္ သြားစရာရွိလို႔လား"
"အြန္း တစ္ခုခု ဝင္စားၾကမလားလို႔"
"Jungkook ကဗိုက္ဆာလို႔လား"
ဟုတ္ေၾကာင္း ေခါင္းၿငိမ္ျပသည့္ jungkook ေၾကာင့္ seokjin လဲ လက္ခံလိုက္သည္၊အမွန္ဆို Jungkook ဗိုက္မဆာပါ၊တမင္ seokjin နဲ႕အခ်ိန္ျဖဳန္းခ်င္လို႔ လိမ္ေျပာခ်င္းျဖစ္သည္၊မေန႕ညတည္းက Jiminဖုန္းဆက္ၿပီးေျပာထဲကာ သူမွ အေတာ္ကိုရင္ခုန္ေနရသည္၊သူအေဖဆီက အေမြေတြရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ဒီေလာက္ေပ်ာ္မွမဟုတ္၊seokjinနဲ႕ အျပင္သြားရမယ္ဆိုေတာ့ ညလဲေကာင္းေကာင္းမအိပ္ေပ်ာ္သလို႔ မနက္က်ေတာ့လဲ ေစာေစာနိုးေနျပန္သည္၊ဘာမွလုပ္စရာမရွိတာေၾကာင့္ breakfastသာထိုင္စားေနလိုက္သည္၊ Jungkook အတြက္ဒီမနက္ကအေတာ္ကို စိတ္လႈပ္ရွားစရာျဖစ္ေနသည္၊စာၾကည္တိုက္ေလး လိုက္ပို႔ေပးယုံကို သူမွ ဂနမၿငိမ္၊သြားခါနီးတြင္ က္ုယ္လုံးေပၚမွန္ေရွ႕တြင္ အဝတ္စားေတြ ကို တစ္ထည္ၿပီး တစ္ထည္ဝတ္ကာ မႀကိဳက္လိုက္ျပန္လဲလိုက္နဲ႕အလုပ္ရႈပ္ေနသည္၊အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ အဝတ္စားေတြနဲ႕ တိုင္ပတ္ေနၿပီ ေနာက္ဆုံးသူနဲ႕အလိုက္ဖက္ဆုံးလိုထင္ရတဲ့အက်ီကိုသာဝတ္လိုက္ၿပီးသူပုံစံကို မွန္ထဲမွၾကည္ရင္း ေက်နပ္ေတာ့မွ seokjin ဆီသို႔ထြက္သြားသည္၊
"က်ေနာ္ ခါးကိုေသခ်ာဖက္ထား ဒီေန႕ကစၿပီး ခံစားခ်က္ေတြကို သိေအာင္လုပ္မို႔"
ဟုေျပာၿပီလက္ေလးႏွစ္ဖက္ကိုဆြဲယူက သူခါးတြင္ခ်ိတ္ေစလိုက္သည့္၊ seokjin လဲ သူခါးမွ ရွိေနတဲ့ သူ၏လက္ေတြကို မဖယ္လိုက္ဘဲ Jungkook သေဘာအတိုင္းဖက္ထားလိုက္သည္၊ဒီလိုအေျခေနက သူကို ရွက္စိတ္ဝင္ေစသည္၊ဆိုင္ကယ္ေမာင္းေနတဲ့ တစ္ေလွ်ာက္လုံး သူကို ဆိုင္ကယ္ရဲ႕ဘတ္မွန္ကေနၾကည္ေနတဲ့ Jungkook ၊ဆိုင္တစ္ဆိုင္တြင္ဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး
"hyung ဘာစားခ်င္လဲ"
"အြန္း ...."
Menu စာ႐ြက္ေလးကို ၾကည္ကာ လက္ေကာက္ေကာက္ေလးက ေမးစီေလးကိုေထာက္ကာ စဥ္းစားဟန္ျပဳေနပုံကို Jungkook ထပ္မံေငးရျပန္သည္၊ hyung ဆီကသူအၾကည္ကို ဘယ္ေတာ့မွ လြဲနိုင္မလဲ၊က်ေနာ္ hyung ကို ခ်စ္လားမခ်စ္လား အခ်ိန္ယူၿပီးသိေအာင္လုပ္ဖို႔မလိုေတာ့ဘူးထင္တယ္၊hyungရဲ႕ ခ်စ္စရာအျပဳမႈေတြကို မခံနိုင္ေလာက္ေအာင္ က်ေနာ္ႏွလုံးသားေလးက အရည္ေပ်ာ္ေနပါၿပီ၊စားခ်င္တာေတြကို ႏႈတ္ခမ္းေထာ္ကာ မွာေနတဲ့ hyung ဟာ တကယ္အူးယားစရာ၊ဗိုက္ဆာတယ္လိုေျပာတဲ့ Jungkook ကမစားဘဲ သူေရွ႕မွကေလးလႏု႔ ပလုတ္ပေလာင္းစားေနတဲ့ seokjin ကို ေတြေတြႀကီးစိုက္ၾကည္ေနမီသည္၊
"ဘာ ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
႐ုတ္တရက္ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ၿပီး ခါးကိုကိုင္းကာ သူမ်က္ႏွာနား
တိုးလာသည့္ Jungkook ေၾကာင့္ သူလန႔္သြားသည္၊ပါးစပ္ထဲေရာက္သြားတဲ့ မုန႔္ပင္ ဆက္စားေတာ့မလို မစားရေတာ့မလိုနဲ႕ဗ်ာမ်ားေနရတဲ့ seokjin မွ ေၾကာင္ေၾကာင္ႀကီး Jungkook ကိုၾကည္ေနမီသည္၊
"ဟို"
"hyungက ကေလးက်ေနတာဘဲ မုန႔္စားတာ ႏႈတ္ခမ္းမွ ေပေနတယ္"
လိုေျပာၿပီး tissue နဲ႕ သူႏႈတ္ခမ္းေထာင့္နားေလးကိုညင္သာစြာသုတ္ေပးသည္၊ seokjin အေယာင္ေယာင္အမွားမွားနဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြက ေျခာက္လားသလိုခံစားလိုက္ရတာၾကာင့္ လွ်ာေလးျဖင့္ ထိုႏႈတ္ခမ္းသားအေပၚပြတ္သပ္မီသည္၊ရင္ေတြအရမ္းတုန္လာသည့္ေၾကာင့္ခုံေပၚတြင္ရွိေနေသာေရခြက္ကိုယူကာ စိတ္ေျပေအာင္ေသာက္ေနလိုက္သည္
Jungkook လဲသူေရွ႕က ကေလးလိုပလုတ္ပေလာင္းစားေနတဲ့ seokjin ကိုၾကည္ၿပီး ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး ၿပဳံးေနမီသည္၊ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ေလးမွ မုန႔္ေပေနတာေၾကာင့္ ဖယ္ေပးဖို႔ အနားတိုးသြားေတာ့ လန႔္သြားကာျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္ေလးျဖစ္ေနတဲ့ ပုံကိုလဲ သူမ်ားသေဘာမီျပန္သည္၊hyungက တကယ္ကေလးေလးဘဲ၊
သူအနားကိုေရာက္ေတာ့ hyungရဲ႕ရင္ခုန္သံေတြကို သူၾကားေနရသည္၊သူလဲ ဒီလိုဘဲ hyung ေၾကာင့္အၿမဲ ရင္ခုန္သံေတြျမန္ေနရတာ၊ဒါေတာင္ hyung အနားေရာက္မွ မဟုတ္ဘဲ သူအေၾကာင္းေတြးမီယုံ၊သူနဲ႕အၾကည္ခ်င္းဆုံမီယုံနဲ႕ Jungkook ရင္အုံက စည္းစီးျမန္စြာ လႈပ္ခက္ေနသည္၊
ရင္ခုန္တာ အခ်စ္ဘဲေလ၊ဘယ္မိန္းကေလးေၾကာင့္ သူဒီလိုမခံစားရပါ၊တြဲလာတဲ့ မိန္းကေလးေတြဟာလဲ တကယ္ကိုအေခ်ာအခွေလးေတြကိုဘဲ တြဲခဲ့ေပမယ့္ hyung ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ခံစားခ်က္မ်ိဳး တစ္ခါမွမခံစားဖူးပါ၊
"က်ေနာ္ hyung ကို ခ်စ္ေနတာေသခ်ာရင္ hyung ကေရာ က်ေနာ္ကိုျပန္ခ်စ္မွလား"
အဆက္ဆက္မရွိေျပာလိုက္တဲ့ Jungkook စကားေၾကာင့္ အရွက္ေျပေရေသာက္ေနတဲ့ seokjin မွ ေရပင္သီးသြားသည္၊jungkookကလဲ အရမ္းစိတ္ပူသြားၿပီး သူအနားထလာကာ ေရေတြ သုတ္ေပးေနၿပီ အဆင္ေျပလား တစ္တြတ္တြတ္ေမးေနသည္၊ seokjin မွေတာ့ ေရသီးတဲ့အျပင္ ရွက္စိတ္ကလဲမေပ်ၾသးတာေၾကာင့္ Jungkook ကိုပင္စကားျပန္မေျပာနိုင္၊
"အဟြတ္ အဟြတ္"
"Hyung အဆင္ေျပရဲ႕လား "
"အဟြတ္ ေျပ ေျပပါတယ္"
"ေျပတယ္ဆို က်ေနာ္ေမးတာေျဖ"
သူေဘးတြင္ ထိုင္လွ်က္အေနထားနဲ႕ပင္အထေသးဘဲ လူကိုအၾကပ္ကိုင္ေနတဲ့ Jungkook ၊အရင္ကလို စအတိုင္အျပည့္နဲ႕ ဆိုးေပေပေနတဲ့ jungkook နဲ႕ အခု Jungkook ရဲ႕ပုံစံနဲ႕က ဆန္က်င္ဘက္ ကြာျခားေနသည္၊jungkookလဲ seokjin ေရွ႕ေရာက္ရင္တစ္ျခားတစ္ေယာက္လို ေျပာင္းလဲသြားတဲ့သူကိုယ္သူမယုံနိုင္၊ seokjin ေၾကာင့္ ခံစားေနရတာကို ဟန္ေဆာင္ကာေနခ်င္ေပမဲ့ နည္းနည္းေလးမွ ဟန္မေဆာင္နိုင္၊ seokjin ေရွ႕ေရာက္ရင္ ကေလးတစ္ေယာက္လို အနည္းငယ္ဆိုးခ်င္တဲ့စိတ္ကိုလဲ ေတာ္ေတာ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ေနရသည္၊
"ဘာ ဘာဆိုင္လိုလဲ Jungkook ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ေနရာကိုယ္သြားထိုင္ပါ လူေတြၾကည္ေနတယ္"
ေမးတာကိုမေျဖဘဲ စကားလမ္းေၾကာင္းလြဲကာ ေျပာေနတဲ့ seokjin ကိုၾကည္ရင္ Jungkook စိတ္ဆိုးသလို မ်က္ခုံးႏွစ္ဖက္ကို တြန႔္ခ်ိဳးလိုက္သည္၊
"ေမးတာေျဖပါ က်ေနာ္က္ုျပန္ခ်စ္မွလားလို႔"
seokjin တစ္ေယာက္စိတ္ေတြလဲ ညစ္ေနရပါသည္၊ခ်စ္တယ္ဟု ဖြင့္မေျပာေသးဘဲ ျပန္ခ်စ္ေပးနိုင္မလားဆိုၿပီး ကေလးလို ဂ်စ္တိုက္ေနတဲ့ jungkook ေၾကာင့္ seokjin တစ္ေယာက္ ေခါင္းမီးေတာက္ေနသည္၊ဆိုင္ထဲတြင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ကြက္ၾကညါကြက္ၾကည္လုပ္ေနၾကတဲ့ လူေတြေၾကာင့္လဲ seokjin ရွက္မီသည္၊ခုံမွ ထိုင္ခိုင္းေတာ့လဲ မထိုင္ဘဲ ျပန္ခ်စ္ေပးနိုင္မလားဘဲ ေမးေနတဲ့ သူကို ထုရိုက္ခ်င္သည္၊
"အရင္ ကိုယ္ေနရာကိုယ္သြားထိုင္ပါ"
"ထိုင္ရင္ က်ေတာ္ေမးတာေျဖမွလား"
seokjin ေခါင္းသာညိတ္ျပလိုက္သည္၊မဟုတ္ရင္ သူေဘးနားကေန ထမွမဟုတ္၊သူလက္ခံလိုက္ေတာ့မွ ခုံေပၚမွ သြားထိုင္သည္၊ seokjin လဲ အခုမွ ေရကိုေအးေဆးေသာက္ရသည္၊ထိုင္ခုံမွ ထိုင္ၿပီး စာပြဲေပၚလက္တစ္ဖက္တင္ကာ သူအားေတြေတြႀကီးစိုက္ၾကည္ေနၿပီး သူစကားေျပာတာကိုေစာင့္ေနသလို
"ဟို ဟိုေလ အခုက Jungkook လဲ မေသခ်ာေသးဘူး hyung ကလဲ~~"
"ေသခ်ာၿပီး"
"ဟင္"
သူစကားေတာင္မဆုံးေသးဘူး ျဖတ္ေျပာလိုက္တဲ့ Jungkook ေၾကာင့္ ဘာဆက္ေျပာရမွန္းမသိ၊ခုနကနာရီဝက္အတြင္းတုန္းကေတာ့ မေသခ်ာေသးဘူးဟု ကိုယ္တိုင္ေျပာခဲ့ၿပီး အခုၾကေတာ့ ေသခ်ာၿပီးေျပာေနတဲ့သူေၾကာင့္ သူဘက္လို စကားေရွာင္ထြက္ရမွန္းမသိ၊သူကို စာၾကည္တိုက္လိုက္ပို႔ဖို႔ အကူညီေတာင္းခဲ့မီတာ မွားမ်ားမွားေနသလား လို စိတ္ထဲတြင္ အျပစ္တင္ေနမီတယ္၊ဒါနဲ႕ ငါကေရာဘာလို႔ ရင္ေတြအရမ္းခုန္ေနရတာလဲ
"မေသခ်ာတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြကို စာအုပ္လွန္ၿပီး အခ်ိန္ေပးရွာေနမယ့္သူမဟုတ္ဘူး၊ၿပီးေတာ့ အခုခံစားခ်က္ေတြက hyung ေၾကာင့္ျဖစ္ေနတာ အေသခ်ာဘဲ၊hyungေၾကာင့္ ခ်စ္တတ္သြားတဲ့ က်ေနာ္ႏွလုံးသားေလးကို ဒဏ္ရာေတြနဲ႕ ေသြးမထြက္ေအာင္ Hyung က တာဝန္ယူဂ႐ုစိုက္ေပးရမယ္"
"ဟင္!"
"ဒီေန႕ကစၿပီး hyung ေၾကာင့္အခုန္ျမန္ေနတဲ့ က်ေနာ္ႏွလုံးသားေလးကိုေရာ့ က်ေနာ္ကိုပါ တာဝန္ယူရမယ္"
"ဟင္"
______
ဟဲဟဲ 😁😁အပ္ပု