I was busy teaching Nick on how to read dahil nagsabi ito sa akin na gusto niya na matuto magbasa ng Tagalog. Hindi ko pa nga inaasahan iyon dahil akala ko talaga ay maalam na siya dahil nakakapagsalita ng English pero hindi pa pala.
1pm na rin at medyo mainit na rin sa labas kung doon pa kami mananatili kaya pinapasok na muna kami dito sa loob. Buti na lang at aircon kaya hindi talaga mainit.
Parehas na nagulantang kami ni Nick nang marinig namin ang biglaang pagtunog ng cellphone ni Sidra sa aming tapat kaya naman napaangat ang aming tingin sa kaniya.
She gave us an apologetic smile before excusing herself na tinanguan ko na lamang.
Kanina pa rin kasi siya nanonood samin dalawa at minsan ay kinukuhanan ng picture at ngingiti ng mag isa. Tinanong ko nga siya kung pangit ba ako doon sa picture kaya siya natawa pero sinabi lang nito na we look cute daw at hindi na pinatingin sa amin ang litrato.
Hindi ko nga alam kung maniniwala ako o hindi dahil hindi niya naman pinapakita 'yung picture.
"Ate Ganda," napatigil ako sa pag iisip ng bigla akong tawagin ni Nick. Binigyan ko ito ng ngiti bago ibinababa ang mukha para makabulong ito.
"Yes?"
"Are you in a relationship po with Ate Sidra?" Inosente nitong tanong while giving me those eyes. Hindi ko naman alam ang isasagot hanggang sa nalaman ko na lang na tumatango ako sa tinanong nito.
"Y-Yes," utal kong sambit matapos tumango. His face held amazement before turning into excitement.
"Really? I knew it. You guys look good together." Masaya nitong pahayag kaya hindi mapigilan ng aking puso na lumambot ng ma-witness iyon.
Pinaayos ko naman ito ng upo sa aking kandungan, "How can you say that we're together, though?"
He gave me an innocent look, "I saw the way you two look at each other po."
Muli akong nagulat nang sabihin iyon sa akin ni Nick. Hindi ko alam at mas hindi ko matatanggap na mas matalino pa sa akin itong bata na 'to! Jusko!
"Really? How do we look at each other?" Amuse kong tanong kaya naman excited itong humarap sa akin.
"Well, for Ate Sidra, it looks like you're her treasure po. Her eyes sparkle every time she's looking at you."
"You s-saw that?" Hindi ko maiwasan na mautal at mamula sa sinasabi ng bata na 'to.
Nick just nodded and smiled sweetly at me.
Every word he's saying about how my girlfriend looks at me, makes my heart pound and I can't help myself but to fall for her harder.
Nyemas, baka ine-echos lang ako ng bata na 'to, ha? Sisisihin ko talaga 'to! Nakakainis naman e, huhu!
Umayos ako ng upo, "Well, how do I look at her?"
"Hmm…" Nag isip pa.
"It looks like she's the best thing that has ever happened to you."
He didn't lie on that part. She really is.
"Wow. You… You're very… observant, huh?" Natatawa pero medyo naiiyak na usal ko at ginulo ang buhok nito, "You're such a genius."
He shook his head, "No. Every one of us can tell that you guys are in love with each other, Ate Ganda. Tanungin niyo pa po si Nanay Tessa." Tinuro pa ang matanda.
Oo na! In love na ako! Inis ha.
"Sure, bud." Naiiling kong saad at muli na binuksan ang libro na binabasa namin kanina pero muli itong nagsalita na dahilan na naman ng muling paglambot ng aking puso.
"You guys take care of each other po, ha? I hope you two will end up together and will make each other happy. I don't want you to end up like my parents po na naghiwalay for whatever reason."
He said with a very sad voice but still gave me a wide smile on his face. He did not tell me but I can sense that he's still hurt with what happened.
Lumapit ako dito at hinawakan ang taas ng ulo nito, "Baby."
He is now on the verge of crying. Nanubig ang gilid ng aking mata pero binigyan ko pa rin ito ng comforting smile.
"I feel you, hmm? I know how it feels to have a broken family, I'm on that stage right now," panimula ko, "And, I'm telling you, Nick," I held both of his cheeks, "I will take note of the thing that you said earlier, I promise."
Right after I said that, he immediately hugged me tight while silently sobbing that made my heart wrench.
It is my first encounter to see a child like this being deeply hurt because of their parents. We really don't know what's going on in someone's mind sometimes and it's sad that a 5 year old kid is already feeling like shit.
"Honey," natanggal ko ang hawak ko kay Nick pero nanatili itong nakayakap sa akin.
Sidra looked at Nick with a worried face before looking back at me. Her face turns soft before sighing.
"I'm sorry to disturb you but we need to go. Hanap ako ni Papa. Soleil's not currently in Adira's house, someone needs to look for her." Mahabang pahayag nito kaya namab tumango na lang ako at tumingin kay Nick na hanggang ngayon ay yakap pa rin ako.
Sidra looks at me, asking what happened using her eyes.
"Breakdown," I said so she understandably nodded before kneeling to match Nick's height.
"Hey, buddy," maingat na tawag nito sa bata and when he looks at her, she smiled softly. "Ate Ganda and I need to go. We can visit you guys next time but for now we need to go. Sorry."
Umangat ang tingin ni Nick kay Sidra before nodding his head softly, "Okay po. I'll see you next time, I guess?"
Tumango kaming dalawa at ginulo ni Sidra ang buhok ni Nick. She smiled at him one last time before looking for Nanay Tessa, na ngayon ay papalapit na sa amin.
"Aalis na kayo?" Nakangiti na bungad nito tumango si Sidra at ngumiti ng pilit dito.
"Yes po. We'll visit next time po, we just really need to go na." Ngiting paumanhin nito at nilagay ang kaniyang palad sa aking lower back before snaking her hands on my waist.
"Walang problema, 'nak. Bumisita kayo pag hindi kayo busy, alam ko naman na marami kayong ginagawa," sabi nito at bumaling sa akin, "Ikinagagalak ko makita ka, 'nak. Ngayon ko na nakita ang dati pa kinukwento nito ni Sidra sa amin—"
"Nay!" Nagulat kami ng biglang sumigaw si Sidra habang namumula ang mukha, "We're going na po. Let's go, baby."
Pinipilit na ako nitong maglakad papalayo habang ako ay pinipigilan naman siya. Nakikinig pa 'yung tao sa sinasabi nung matanda e.
"Sidra! I was talking to—"
Nilakihan ako nito ng mata, "We need to go." She uttered at muling tumingin sa matatanda ng may pilit na ngiti, "Bye po!"
She open the car door for me at agad na rin sinarado ng makapasok ako. Naiiling na lang ako at natawa ng makita na pati ang tenga nito ay namumula sa hiya.
Matagal mo na pala akong crush, ha?
"So, saan nga tayo after nito?"
"Mag Palawan na nga tayo!"
Sapo ko na ang aking ulo habang pinapakinggan na mag usap 'yung magpipinsan para sa magiging outing namin after ng funeral ng parents ni Adira.
It's the third day at kahapon lang din na-announce na namayapa na rin ang tatay ni Adira which made the whole Tuazon clan more in chaos and sorrow.
Si Adira and the twins are very saddened by the news dahil nakausap pa nila ng saglit 'yung tatay nila then, boom! Wala na siya.
Sidra has been busy nung namatay ang tito nito. Her father keeps asking her to do this and that and wala naman akong magawa kung hindi ay bigyan lamang siya ng mga messages. Hindi ko pa siya nakikita but I can sense her tiredness just from her texts. I can't help but to be worried for her.
"Hindi pwede, Leil," mahinahon na sabat ni Adira sa sagutan kanina ni Kuya Tyson at Soleil, "Sana alam mo na 1 week lang sem break natin."
Minsan talaga ay nakakalimutan ko na mas matanda si Kuya Tyson kay Soleil. Kung makapagsalita at makasagot kasi itong si Soleil ay akala mo gurang na. Kahit ata 'yung tatay nito ay walang nagagawa sa kakulitan nito.
"Sorry ka, one month ang sem break ko kaya sa Palawan tayo!" Pinal na pahayag nito na nagpasapo lang sa noo nila Kuya Tyson.
Gosh, this girl.
Tumayo ako at lumapit sa likod ni Soleil para batukan ito. Agad din naman itong napadaing sa sakit at akma akong dadambahan pero inambahan ko rin siya ng suntok na nagpatiklop sa kaniya.
"Umayos ka nga!" Inis kong sabi sa kaniya at tumingin na kila Adira, "So, saan?"
Nakahinga naman ng maluwag si Adira dahil doon, "Aspen keeps asking me to go with her at Batangas—"
"Aspen na naman—"
"Pwede ba?!" Si Felicity na ang nagsabi noon kaya napaayos na ng upo si Soleil bago tuluyan na itikom ang bibig.
"Sagot daw niya lahat if ever na sasama kayo—"
"Sige. Sa Sunday, 'no? Mag ready na ako— Aray ko! Kanina pa kayo, ha? Abuse na 'to!"
"Iyang bunganga mo kasi parang armalite— ratatat ng ratatat! E kung busalan ko 'yan?!" It's now Adira's turn na sawayin siya kaya napayuko na ito sa kinauupuan. Ang kulit!
"Sabi ko nga…" usal nito at nanahimik na. Inirapan naman siya ni Adira at nagpatuloy na sa mga mangyayari.
She said na si Miss Ferrucci na daw ang bahala sa lahat and the only thing we can bring is ourselves and clothes. Syempre, nakakahiya naman kung hindi kami magdadala ng sariling pera.
About that, kailangan ko pa rin magpaalam sa mga magulang ko kung saan ako maglalagi. They divorced but still, they are still messaging me asking how I am but it's not the same anymore. Sobrang iikli na din ng nire-reply ko sa kanila.
Last time na nakita ko sila ay 'yung first day nung funeral nila Tito. They give sympathies to Adira and her family at umalis na rin agad but not without talking to me. Saglit lang din naman iyon dahil hindi ko na pinatagal. Baka mag away lang kami ni Papa e.
"Dione, okay ka lang?"
Bumalik ako sa ulirat nang marinig ang pagtawag sa akin ni Felicity kaya tumango ako sa kanila at nginitian sila ng maliit.
"Yeah, nag iisip lang ng palusot na sasabihin kila Papa," sambit ko kaya napahagalpak si Soleil ng tawa.
"Huwag ka sana payagan." Nakangisi na banta nito pero inirapan ko lang siya.
"Hindi sana mag alarm phone mo sa Sunday, nyeta ka." I uttered at lumabas ng bahay nila Adira para magpalamig. Sobrang init doon at ang daming tao. Dikit pa ng dikit si Soleil, inis!
Nang makalabas ako ng bahay ay marami pa rin tao akong nadatnan. Most of them are business man and women na nakikipag usap sa iba pang Tuazon na nandito.
Nakita ko rin ang pigura ng tatay nila Sidra na may kausap na businessman. Mukhang masaya ito sa pag uusap na nangyayari dahil napakalakas ng tawa nito doon sa isang lamesa. Kahit ang iba ay natutuwa sa malaking ngiti ng panganay na Tito nila Adira.
Tinanggal ko ang tingin dito at sakto naman na dumapo ang tingin ko kay Samantha na ngayon ay kasama ang magulang nito. Papalapit ito sa pwesto ni Mr. Homer Tuazon kaya naman napatayo ang isa, welcoming them with open arms.
"Oh, Mr. Reyes! You're here! It's so nice to see you here," gulat na sabi nito at pinaupo ang tatlo sa inookupahan nitong lamesa. Tumawag ito ng maid at agad na nag utos ng maiinom ng bagong dating.
Nanatili lang ako dito sa may pinto nila Adira. Hindi masiyadong kita ng mga tao. Madilim din kasi sa part na ito.
"I'm sorry for your loss, kumpare," malungkot na bati ng isa at nakipag kamay dito.
Mr. Homer heaved a sigh and smiled sadly but to me, it seems so fake that it disgust me.
"It's part of our life, Nate," tukoy nito sa pagkamatay ni Tito at agad na tinanggap ang kamay na nakalahad dito.
Nagsimula na mag usap ang mga ito kaya naupo na ako sa isang bench na hindi na-occupy. Hindi naman ako pumasok sa University pero I feel so tired. Hindi ko alam kung anong meron pero sobrang pagkapagod ata ito.
Suddenly, I heard a chuckle behind me.
"Why are you here alone?" Tanong ng pamilyar na boses kaya napalingon ako dito at nakita si Trevor na may hawak na dalawang sprite sa kamay.
"Nothing. Ba't ka nandito?" Tanong ko. Medyo malayo kasi ito sa mga tao pero malapit pa rin. Basta! 'Yung sakto lang.
"I saw you here, that's why," sagot nito at umupo sa aking tabi. There's an appropriate distance between us and it's enough for me to feel relieved.
"Sprite?" Alok nito kaya napangiti ako at kinuha iyon.
"Thanks."
Katahimikan ang nanaig sa pagitan namin at pinapakiramdaman lang ang hangin na tumatama sa aking mukha.
Not until he broke the silence between us.
"How are you? Haven't seen you in a while," sabi nito at uminom sa bote na hawak.
I shrugged, "Fine. The happiest I've been." I said remembering what happened between me and Sidra these past few weeks.
I have never been so happy. Those low-key dates, late night drives using her big bike and how she takes care of me. It made me the happiest.
Sometimes, natatakot na rin ako kasi what if bigla na lang mawala lahat ng 'to. Naniniwala kasi ako sa pag nagiging masaya ka these days, may kapalit na lungkot or something. Everyone around me already proves it. Hindi ko alam kung mangyayari din sa akin but maybe, right?
I just hope that this doesn't disappear. I will not take it.
"That's good." Mahinang saad nito pero bakit mukha siyang malungkot?
I chuckle, "Bakit parang malungkot ka?"
"Huh? No?" Maang nitong sagot kaya napailing ako before nudging him.
"Care to share? For all I know, I'm already your friend," nakangiti kong saad na nagpalabas dito ng mapait na ngiti bago tumingin sa malayo.
Nawala ang aking ngiti dahil doon. Mukhang may pinagdadaanan itong si Trevor.
"Well, she's already happy with someone else," mahina pero rinig kong sambit nito sa tahimik na lugar.
Kapwa nalungkot din ako sa sinambit nito bago tapikin ang balikat niya. He's really sad while saying that and I somewhat felt bad.
"I'm sorry," mahina kong bigkas and that's when his tears fall. Nagulat ako at agad na nataranta.
"Oh, gosh! I–I—" what the fuck is happening?
"I-I didn't m-mean to—"
"You're the one I like!"
"Wh-What…" I flabbergastingly asked, suddenly not knowing what to do. Parang mas lalong napagod ako sa nangyayari.
"Trevor…"
"I know! You're already happy with someone else. Let me just— just confessed everything that I'm feeling for you and—"
Hindi na natapos nito ang sasabihin nang nararamdaman ko na lang sarili na hinihila ng kung sino sa kung saan.
I'm so shocked to see Sidra dragging me hanggang sa makarating kami sa backyard nila Adira. Malapit pa rin ito sa maraming tao at kita rin kami ng tatay nito. Buti na lang ay hindi pa kami napapansin nito.
"Sidra?"
Humarap ito sa akin at nakita ko agad sa mukha nito ang pangamba, selos at takot. Halo halo na at hindi ko maintindihan kung bakit ito nagkakaganito.
"What's happening—"
"Why the fuck are you with him?!" Agad na bulalas nito kaya agad na nangunot ang noo ko habang nakatitig dito. Some visitors are also looking at us dahil sa biglang outburst nito.
"Calm down first. Ano ba ang nangyayari sa 'yo—"
"I'm asking, why the hell are you with him, Dione?" Nanggigil na tanong nito pero pinagkatitigan ko lang siya.
She looks tired and frustrated kaya napahinga ako ng malalim to gather my thoughts. Hindi ko kailangan sabayan siya sa init ng ulo even though what she did earlier is rude.
Her jaw clenched when she didn't get an answer from me, "I was looking for you everywhere! Expecting a big hug because I'm also expecting that you miss me but I saw you with that guy, confessing his love for you in that isolated place and you want me to calm down? What do you think I'm going to think?!"
Mabibigat na paghinga ang ginagawa nito matapos niya iyon sabihin habang ako ay nagulat na lamang sa biglaang paglalabas nito ng saloobin.
She's talking out of jealousy when in fact I didn't get a chance to hear what Trevor was going to say dahil hinila niya naman ako kaagad.
She's been out for about 2 days and this is what's going to happen between us. A fight.
"He didn't have the chance to confess— you know what? Can you calm down for a bit?" Medyo tumataas na rin ang boses ko dahil ayoko sa lahat ay sinisigawan ako lalo na at napakaraming tao.
"How do you expect me to calm down? He—"
"He didn't have the chance to tell me everything because you dragged me all the way here—"
"Why do you seem so upset?" Parang dagundong ng kidlat ang boses nito pero napamaang lang ako. Where is all of this coming from?
"What? Are you kidding me—"
"Sidra, my daughter! Come here for a second, your fiancee is here!"
Fiancee? She have a fiancee? I'm sure I heard that fucking right.
Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa narinig. I can't move my hands and feet to run away from this scene and instead look at Sidra with an unreadable emotion written on my face.
Gusto kong umalis, tumakbo paalis sa lugar na iyon pero parang napako ata 'yung paa ko sa kinatatayuan ko at parang na-paralyze ako.
Sidra started tried to grab my hand but thankfully, kusang gumalaw iyon at iwinaksi iyon.
I stumbled backwards and I luckily caught myself bago pa ako tuluyan matumba.
"Sidra, come here—"
"Not fucking today— Dad, I need to talk to Dione. Leave us alone, please—"
Pinutol ko na agad ang sasabihin nito at tumingin kay Mr. Homer ng may pilit na ngiti sa labi, "The talk can wait. My— I need to go home, anyways."
Madali akong naglakad papaalis sa lugar na iyon not minding her shouting my name. All I can think about is to get out of this place, it's so suffocating here.
Habang naglalakad papasok ay nakasalubong ko si Soleil na ngayon ay parang may hinahanap. Napayuko na lang ako para hindi nito makita ang luha na natulo sa mata ko.
"Dione! There you are! I was looking for you— what happened?" Natigilan ito ng makita ang aking mukha at agad na kumunot ang noo ng marinig ang aking hikbi.
"Did someone hurt you?"
Agad akong umiling at nginitian ito, "No! I was just— I need to get out of here. Now."
Nang marinig ang pagmamadali sa aking boses ay tumango ito at nagsimula na akong igiya sa kaniyang kotse.
Bago pa kami tuluyan makalabas ng gate ay narinig pa namin ang tawag ng isang tao kaya natigilan na lamang kami sa paglalakad.
"Dione. Sidra is here, I'm sure you want to talk to her. Kanina ka pa hinahanap niyan." Pagbibigay alam nito sa akin pero umiling lang ako at tumingin sa kaniya, akmang aayain na ito nang marinig na namin ang yabag ni Sidra.
"Soleil. Where are you taking her?" Mabibigat ang paghinga nito habang tinatanong iyon. Para siyang tumakbo sa isang marathon.
"She said, she wants to go home," nagsisimula na maguluhan si Soleil sa nangyayari.
"I'll take care of this—"
"No. I'll just take a cab." Akmang aalis na ako nang maramdaman ko pa ang mabilis na paghawak nito sa aking braso.
"Is this one of your fights na naman ba?" Iritado na tanong ni Soleil, clearly oblivious of what's happening.
"Soleil, can you leave us alone muna?" Parang nagmamakaawa na pakiusap nito sa kapatid.
Umirap lang naman ang isa, "Yeah. I don't even want to witness your fights—"
"Take me home, Soleil." Pinal ko ng saad kaya gulat na bumaling ang dalawa sa akin. Sidra was asking using those eyes while Soleil was looking at me with a confused face. Kung hindi lang ganito ang sitwasyon ko ngayon ay natawa na ako.
"Mahal, please…"
Hindi ko na hinintay ang sasabihin ni Soleil nang binuksan ko na agad ang pinto ng kotse nito at naupo na sa passenger seat.
I heard Soleil groaned at saglit pang kinausap ang kapatid. It looks like she's somewhat threatening her sister bago nakabusangot ang mukha na pumasok sa kotse.
"Address," she grumbled. Agad ko naman binigay ang address sa kaniya before I heard her sigh, "You need to tell me what happened. She keeps asking, desperately asking, to talk you pero hindi ko naman magagawa iyon if ayaw mo."
Napasinghot ako sa sinabi nito, "Okay. Thanks, Soleil."
Bumaling na ako sa bintana at pinanood ang mga sasakyan na nakakasabay namin while my tears are falling and I'm silently sobbing.
I didn't know that this is how it is going to be.
It fucking hurts.