« ប៊ីន អាពៅឯងកុំចឹងអីបានទេ » ថេយ៉ុង ដែលឈរជិតក៏នោះភ័យណាស់ដែរទេីបចូលទៅនិយាយ ជាមួយ តែគេមិនស្តីរកអ្នកណាឡេីយ
« ប៊ីនកុំចឹងអីណា ពួកបងភ័យណាស់ » ជីមីន
« ប៊ីកូន..បែរមករកម៉ាក់បន្តិចមក ស្រែករ៉ូសដីដាក់ម៉ាក់ក៏ម៉ាក់មិនថាអោយដែរ កុំតែយំស្ងាត់ចឹង ម៉ាក់ខ្លាចណាស់ » ជីន
« ហាហ្ហឹក!!!!! » ប៊ីនស្រែកយ៉ៃ យំលឺៗមកវិញក៏អោយគ្រួសារធូរទ្រូង តែមេីលទៅគេយំខ្លាំងណាស់ទឹកភ្នែកក៏ចេញមកដែរ
« ម៉ាក់ ប៉ា ខ្ញុំឈឺណាស់ មានអារម្មណ៍ថា ឈឺលេីសអ្វីៗទាំងអស់ ហ្ហឹកៗ...»
« ធ្វេីយ៉ាងមិចទៅកូន ក្តីស្រឡាញ់មិនអាចបង្ខំទេកូនគួរតែសប្បាយចិត្ត នៅពេលដែលឃេីញមនុស្សយេីងស្រឡាញ់មានក្តីសុខ » ណាមជូននិយាយណែនាំទៅកូនតែ...
« ពាក្យនេះហា៎ មានតែមនុស្សល្ងង់ទេដែលនិយាយនោះប៉ា! » ជុងហ្គុក
« ចឹងឯងថាប៉ាល្ងង់! » ណាមជូន
« ប្រហែលហេីយ! » ជុងហ្គុក
« ហែងក្បាលម៉ាកៅអីបានសម! » ណាមជូន
« ហឹស ការពិតគួរតែនិយាយថា យេីងគួរតែសប្បាយចិត្តនៅពេលឃេីញមនុស្សដែលយេីងស្រឡាញ់មានក្តីសុខ តែមានក្តីសុខជាមួយយេីងមិនមេនអ្នកដ៏ទៃ!! ខ្ញុំដឹងថាប៉ានិយាយគ្រាន់តែលួងអាពៅ តែការពិតចិត្តមនុស្សគឺបែបនេះ អ្នកណាទៅចង់ឃេីញមនុស្សដែលយេីងស្រឡាញ់មានក្តីសុខជាមួយអ្នកផ្សេងដែលមិនមេនជាយេីងទៅ!! » ជុងហ្គ្ករ៉េបមួយខ្សែប្រាប់ទៅសមាជិក ហេីយក៏ទាញថេយ៉ុងដែលត្រូវជាប្រពន្ធមកអោបព្រមទាំងនិយាយបែបនេះ..
« កាលខ្ញុំតាមស្រឡាញ់ថេយ៍ដំបូង ថេយ៍ក៏មិនស្នេហ៍ខ្ញុំដែរ តែបេីកាលនោះខ្ញុំប្រេីដូចពាក្យប៉ានិយាយម្លេះថេយ៍កំពុងដេកអោបជាមួយអ្នកផ្សេងបាត់ហេីយ មិនមេនខ្ញុំទេ! » ជុងហ្គុក
« មេនជុងហ្គុកនិយាយត្រូវ! ខ្ញុំគាំទ្រវា អាប៊ីន ឯងកុំទាន់ចុះចាញ់ត្រឹមហ្នឹង ខ្លាចអីទៅ បេីឯងស្នេហ៍គេមេន ភ្នំភ្លេីងក៏ឯងហ៊ានហក់ដែរ នៅមានអោកាសទៀត នេះគ្រាន់តែជាការសាកល្បងទេ » សូហ្គា
« បងក៏គាំទ្រសម្តីប្តីបងដែរអាពៅ! កុំអោយអាបុិតាន់ស្អីនោះឈ្នះឯងណា៎ មិនលឺសម្តីវានិយាយទេឬ...ឬឯងភ្លេចហេីយប៊ីន! » ជីមីន
« ហ្ហឹកៗ...ទេ ខ្ញុំចាំច្បាស់ណាស់ » សូប៊ីនស្រាប់តែនឹកដល់សម្តីចុងក្រោយដែលនាយតាន់បានបោះមកគេថា.. «ចុងក្រោយឯងនៅអន់ជាងឆ្កែព្រោះឯងមិនអាចដណ្តេីមឆ្អឹងឆ្កែយកមសុីបាន សំណាងល្អណាអាប្អូន ខំរៀនពៅ! » គ្រាន់តែនឹកដល់ភ្លាម ប៊ីនក្តោបដៃជាប់ រួចងេីបចេញពីទ្រូងឪពុកនឹងជូតទឹកភ្នែកចេញភ្លាម
« អត់ទេ ខ្ញុំត្រូវតែដណ្តេីម! ឆ្អឹងដែលខ្ញុំចូលចិត្តទោះមិនចេះខាំជាមួយឆ្កែក៏ត្រូវតែយកមកសុីអោយទាល់តែបានដែរ!! »
« ហាសហា នេះបានសមជាអាប្អូនពៅរបស់គ្រួសារយេីងហេក៎ » ទាំងគ្រួសារសប្បាយចិត្តឡេីងវិញក្រោយពីសូប៊ីនគិតបែបនេះ យ៉ាងណាគេក៏មិនយំខូចចិត្តអីទៀតដែរ
« តោះយេីងយប់ហេីយ ដេកពួន ដល់ម៉ោងយេីងដេកអោបប្តីយេីងហេីយ ប៉ាវាតោះទៅគេងជាមួយអូន» ជីនទាញដៃណាមជូនចេញពីកូនៗ
« តោះអូនសម្លាញ់ សឺតៗ ជុប!» គាត់ថេីបមាត់គ្នាម្នាក់មួយខ្សឺតដោយមិនខ្មាស់ក្បាលកូន
« អ៊ាក់ អត់ចេះខ្មាស់គេសោះ » កូនៗ
« ឯងកូនយេីងក៏អ្នកជិតខាងយេីង! » ជីន
« កួន! »
« អេីបេីកូនមានអីត្រូវខ្មាស់ យេីងដេកហេីយក្រែងល៎ខែក្រោយអី អាប៊ីនលែងមានឈ្មោះជាអាពៅគេ »
« ហេ...នេះម៉ាក់ចង់យកកូនមួយទៀតមកជំនួសតំណែងខ្ញុំ? គ្មានផ្លូវទេ តេម៉ាក់យកមកខ្ញុំវៃញាត់វាចូលស្បូនម៉ាក់វិញមិន! » សូប៊ីនគំរាម
« យីអាកូនចង្រៃយ៎នេះ!! »
« ហិហិលលេង យកក៏យក ពួកយេីងក៏ចង់បានប្អូនដែរ លឿនៗណាប៉ា! ម៉ាក់ចង់បានអាអូនមួយទៀតហេីយ » កូនៗក៏បញ្ញួសម៉ាក់នឹងឪពុកខ្លួអោយពួកគាត់អៀនខ្ញង់ ពិសេសជីនថ្ពាក់ក្រពុំទុំក្រហមដូចប៉េងប៉ោះ
« បានហេីយតោះទៅដេក » សមាជិកគ្រួសារបានដឹកដៃម្នាក់មួយគូដេីម្បីចូលទៅក្នុងផ្ទះ គ្រាន់តែចូលមកដល់ផ្ទះភ្លាមរឿងហេតុមួយក៏បានកេីតឡេីងមក សញ្ញាអាសន្នអ្វីម្យ៉ានៅខាងក្នុងផ្ទះមួយខ្នងនេះប្រែជាលោតពណ៍បៃតងទឺតៗ ដូចជាសារ៉ែនឡានពេទ្យ ហេីយពយកគាត់ក៏បានមេីលមុខគ្នា
ទឺត ទឺត ៗៗៗ
« នេះ...នេះ...»
« អង្គភាពគាស់ហៅ???? »
___________________
អង្គភាពសំងាត់រដ្ឋាភិបាលតំបន់ដាច់ស្រយ៉ាល
នៅទីហោរដ្ឋាននៃមហាសមុទ្រល្វឹងល្វេីយមានកោះមួយដែលត្រូវបានគេទុកចោលដោយអ្នកស្រុករស់ម្តុំនោះនិយាយតៗគ្នាថា វាជាកោះផ្ទុកគ្រាប់បែកហេតុនេះហាមមិនអោយប្រជាជនចុះទូកទៅចតឬទៅលេងដាច់ខាត។ តែការពិតនេះជាកោះដែលខាងប៉ូលីសរដ្ឋាភិបាលធ្វេីការទៅវិញនោះទេ។
កោះនេះជាតំបន់ហាមឃាត់មានផ្ទៃដីធំល្វឹងល្វេីយលាតសន្ធឹងជារាងរវង្វ់អបសងខាងមានព្រៃក្រាស់ហាក់ដូចជាទីហោរដ្ឋាននៃព្រៃអាមា៉ហ្សូនមិនខុស តែអ្វីក៏ដោយ មេីលឃេីញតែសម្បបក្រៅមិនកេីតទេ នៅខាងក្នុងគឺមានមណ្ឌលស្រាវជ្រាវជាច្រេីនកកកុញ សភាវុធទំនេីបៗ កងទាហាន យន្តបញ្ជាការ មន្ត្រីធំៗ ភ្នាក់ការ Spy សុទ្ធតែមកផ្តុំនៅទីនេះទាំងអស់។
ដោយឡែកយេីងក៏បានឃេីញម៉ូតូលេីទឹកចំនួនបួនគ្រឿង បេីកមកកាន់ទិសដៅនៃកោះនេះយ៉ាងលឿនស្លេវ ពួកគេពាក់ឈុតខ្មៅក្រឹមវែនតាការពារទឹកពណ៍ខ្មៅមានរ៉ូបម្នាស់ ចេកឥឡឹក🍌 🍍🍉។ ដោយម៉ូតូទី1ពាក់ស្លាកលេខNj13 មានផ្ទុកមនុស្សពីរអ្នក ម៉ូតូទីពីរស្លាកលេខTK14មានផ្ទុកមនុស្សពីរអ្នកអោបគ្នាស្អិតដូចស្កតាំងម៉ែ ម៉ូតូទី3ស្លាកលេខMj15ផ្ទុកមនុស្សពីរអ្នកកៀកកេីយអោបថេីបជិះបង្ហោះអត់ទេីសក្បាលអ្នកណា ឯម៉ូតូចុងក្រោយគឺយេីងឃេីញជិះតែឯងទេ មួយនេះទំនងអត់មានសង្សារហ្នឹងគេចឹងហេីយ ពាក់ស្លាកលេខBB16
ខាងមន្ទីបានសារ៉ែនឡេីង...
« ទទួលបាន ទទួលបាន មានម៉ូតូទឹកបួនគ្រឿងបានបេីកមកកាន់ទីនេះ! »
« ទទួលបាន ទទួលបាន បេីកផ្លូវអោយពួកគេមក ប្រយ័ត្នពួកហ្នឹងជិះបុក ហែងអត់ស្គាល់ទេអីគ្រួសារហ្នឹងជាអ្នកណា? »
« អីយ៉ាស! ទទួលបានទាន!! »
ង៉ោង~ម៉ូតូក៏បានជិះយ៉ាងលឿនមិនបន្ថយរ៉ាទោះបីជាគេបេីកភ្លូវអោយចូលមកដល់លេីកោះក៏ថោយ ពួកគេនៅមិនខ្វល់ជិះម៉ូលរ៉ាងោង~ខ្ទាតទឹកពេញមុខអ្នកយាមខ្ទិច អ្នកយាមក៏លាន់មាត់...
« អោយតែមកអិញ្ចឹងមេន ចរិកមិនកែទាំងម៉ែទាំងកូនកូនទាំងឪទាំងកូប្រសារ អត់កំណេីត ដល់ទីណាវ៉ល់ទីហ្នឹង! »
« និយាយអីមិញ? » ទាំងគ្រួសារបែរមករក ហេីយយេីងក៏បានដឹងការពិតថា អ្នកទាំងប្រាំពីរនោះគឺជា...
គ្រួសារមហាវ៉ល់គ្នាពីរលេីលោកនោះឯង!
« អត់ផងនិយាយជាមួយខ្យល់ចោលសោះ »
« ឆឹស ខ្ចិលជ្រលក់មាត់ជាមួយនាំឆ្លង ឆ្លងជំងឺអត់ការងារអង្គុយចាំតែដៀលរឿងគេ ចេះអឺយចេះ » ម្តងនេះជីនមិនបាននិយាយទេគឺជីមីនកម្ពស់មិនសូវបានតែបានសម្តីយោង។ រួចគេទាំងគូរដេីរចូលតម្រៀបជួរមកខាងក្នុង។ គ្រាន់តែលិចវត្តមានពួកគេទាំងគ្រួសារភ្លាម ទាហានក៏ដូចជាកងរាជអាវុធទាំងឡាយចៀសផ្លូវចេញឆ្ងងាយឆ្ងោកមុខចុះព្រោះខ្លាច ខ្លាចត្រូវឈ្លោះជាមួយនោះអីនាំតែហត់ទេ ទីនេះអ្នកណាមិនស្គាល់ពួកគេទាំងគ្រួសារទៅ
« បេីកទ្វា! វេីយលោកមេការបេីកទ្វា ដាក់គ្រាប់បែកផ្ទុះបែកក្បាលអស់ឥឡូវ! »
ក្រាក!
ទ្វាស្នងការសំងាត់សាងសង់ចេញពីដែកមាំស្វិតមានកម្ពស់ដល់ទៅ300ម៉ែត្រជាង ដែលជាអង្គភាពពិភាក្សាសម្រាប់អ្នកធំៗដាក់ងារចេញធ្វេីភារកិច្ច។ អ្នកទាំងប្រាំពីរ បានដេីរចូលទៅក្នុងឈុតបែកស្លុយមិនមេនជាឈុតspyស្អីទេ គឺឈុតផ្កាឈូកបៃតបខ្ចីអាវស្បែកសត្វ ស្បែកជេីងកវែងតាមចំណូលចិត្តរបស់ពួកគេពាក់នោះអី រួចក៏ចូលមកឈរច្រងរៗ នៅកណ្តាលសាលអង្គរភាព ក្រោមអ្នកដឹកនាំជាច្រេីនរូប មិនក្រោម100អ្នក ព្រមទាំងមេបញ្ជាការកងទ័ព្ធរាជអាវុធ អ្នកបេីកយាន្តផ្សេងៗផងដេរ។
អ្នកធំដែលមានសិទ្ធជាងគេនៅទីនេះគឺជាលោករដ្ឋមន្ត្រី ដែលគេហៅគាត់ថា M150! គាត់កំពុងតែអង្គុយកៅអីខ្ពស់ជាងគេនៅចំពីមុខអ្នកទាំងប្រពីរនោះឯង។ អ្នកទាំងប្រាំពីរឈរច្រត់ចង្កេះដូចជាមកលេងផ្ទះសាច់ញាតិ ឈរមេីលមុខលោកមន្ត្រីញាក់ចិញ្ចេីមត្រឺតៗរួចក៏...
« ហូចលោកមន្ត្រីហា៌ ខ្ញុំនឹកលោកណាស់ សុខសប្បាយអត់ហ្នឹង បែកយូរអត់ទាន់ស្លាប់ទៅណាសោះ! » ជីនបានដេីរចូលទៅអោបគាត់ ទាញថ្ពាល់ចុះឡេីង គាត់ចង់វិលព្រោះចាស់ណាស់ហេីយមកទាញនេះ ចង់លេីសឈាម
« ខ្ញុំក៏នឹកលោកដែរសុំអោបមួយមក » ណាមជូន
« បានៗ កុំចូលមក ប្រយ័ត្នយឺតស្លាប់បាត់ដូចពាក្យពួកឯងតែងដាក់ទំនាយយេីង » ណាមជូននឹងកូនៗប្រុងចូលទៅអោបគាត់ដែរតែគាត់លេីកដៃឃាត់ ព្រោះដឹងថាមកមិនមេនអោបទេ មានអាទះតប់របៀបខ្នាញ់ហ្នឹង
« ចេះតែថាហេីយ បែកយូរនឹកសោះហា៎ ពួកខ្ញុំមានតែជូនពរ » ណាមជូន
« ចុះអាសួរយេីងថាកាលណាស្លាប់នោះអីវិញ? »
« ក៏សួរលេង! »
« អេីដូចខ្វះសំណួរ តាយេីងងាប់មេនណា យេីងនឹងយកប្រពន្ធឯងទៅនៅជាមួយហេីយ »
« លោកM150ហ៊ាន! ប្រយ័ត្នខ្ញុំតាមច្របាច់កដល់ឋាននរកហ្នឹងទៅ ឆឹស!! » ណាមជូន
« បានហេីយប៉ា ឈប់ឈ្លោះជាមួយគាត់ទៅ គាត់ចាស់ហេីយ ឈ្លោះម្លឹងៗគាំងបេះដូងទៅបាត់យេីងមិនចប់ហេីយទេអី » ជុងហ្គុកជាកូនចូលមកសម្រួល
« មេនហេីយប៉ា មេីលគាត់ទ្រុតទ្រោមណាស់ មិនដឹងអាចដកដង្ហេីមដល់ស្អែកទេ កុំឈ្លោះជាមួយមនុស្សចាស់អត់ល្អ មេនទេលោកមន្ត្រី » សូហ្គាមួយប្រយោគអោយលោកគាំង
« ឯង...ពួកឯង...ជួយយកប្រេង ប្រេងខ្យល់អោយយេីងហិតតិច!! »
« អូយលោកមន្ត្រីលោកមន្តី្រ ជួយគាត់ផង ជួយរិទ្ធទ្រូងអោយគាត់ផង » អ្នកការពារផ្សេងៗក៏ដូចជាអងរក្សគាត់ក៏មកជួយយកប្រេងខ្យល់អោយគាត់ហិត រិទ្ធទ្រូងរហូតគាត់ត្រឡប់មកសភាពដេីមវិញ។
« បានហេីយ រកកន្លែងសមរម្យអង្គុយទៅ យេីងមានរឿងសំខាន់និយាយជាមួយក្រុមឯង »
« អេ...អង្គុយអោយស្រួលបួលទៅកៅអីមានតេី! »
« ខ្ចិលត្រង់ក្រាលកន្ទេលដេកហ្នឹង មានបញ្ហាអីមេន? » ថេយ៉ុងបានដកហូតកន្ទេលចេញពីកាបូប រួចក្រាលនៅហ្នឹងមុខគាត់ ដោយគ្រួសារដាក់ខ្លួនដេកអង្គុយនៅទីហ្នឹងតែម្តង ទាំងដែលមានមនុស្សមិនតិចនោះទេសុទ្ធតែអង្គុយនៅទីនេះទាំងអស់
« បងសម្លាញ់យកបៀរមកទេ សុីគូរទឹកហី! ជីមីន សូហ្គា អាប៊ីនលេងទេ មួយក្តា1មុឺន » ថេយ៉ុងសួរ
« លេងៗ តោះលេងដែរ »
« ដាក់លុយមក ចាញ់ហេីយហាមទារយកវិញប្រយ័ត្នមុាំងខ្វិត លោកM150លេងទេ? មួយក្តាតែ1មុឺនទេ សុីគូរទឹក! »
« អូអត់ទេ យេីងចេះតែកន្ទេល វៃអាត់ការ៉ូ! ហុឺយអញចង់ខ្យល់ជាមួយពួកនេះ! » លោកមន្ត្រីគប់ទ្រូងលឺដឹបៗព្រោះពួកគេមិនចោលចរិកសោះ
« ចុះពួកលោក នួក៎ពូpilotលេងទេ! កុំសូវបេីកយន្តហោះអីហ្នឹងពេក មកវ៉ៃបៀរមួយស្មេីមក » ពួកគេចាប់ផ្តេីមគាស់ហៅអ្នកនៅទីនេះមកលេង
« អូនបាទៗ អត់លេងទេខ្ញុំអត់ចេះលេង »
« តោះៗអាណាមិនលេងអត់ ចែកបៀរៗ » កូនៗក៏នាំគ្នាលេងបៀរទៅ ឯជីននឹងណាមជូនវិញដេកលេីគ្នាធ្វេីមិនដឹង
« ប្តីអូនដូចរមាស់ក្បាល »
« មានចៃទេដឹង ម៉ោះបងរកអោយ »
« អូខេ » ណាមជូនទាញក្បាលជីនរួចអង្គុយរកចៃខ្វាច់ៗ ទាំងដែលលោកមន្ត្រីធំនៅអង្គុយពីមុខ។ គ្រប់យ៉ាងពួកគេធ្វេីដោយមិនទេីសអ្វីទាំងអស។
« លោកM150លោកនិយាយទៅ ខ្ញុំស្តាប់ទេតេី អូយប្តីរមាស់ត្រង់នេះចៃយក្សទេដឹង! » ជីន
« ឯណា ឯណា? »
« ហឺត យេីងចង់តែងាប់អោយបាត់ពីពិភពនេះទេ បេីមានលុយដូរភពបាន យេីងមិនចង់រួមភពជាមួយគ្រួសារឯងទេ វាវេតនាចិត្តណាស់រាល់ថ្ងៃនៀក៎ វាគ្រាំគ្រា ក្នុងទ្រូងនៀក៎វាគ្រាំគ្រា » គាត់ស្រែកតែម្តងប្រាប់ថារាល់ថ្ងៃនេះគ្រាំគ្រាជាមួយពួកគេណាស់
« បេីពិបាកទ្រាំណាស់ទៅឋានសួគ៍ម៉ងទៅ គ្មានអ្នកណាអោយមកដកដង្ហេីមរួមជាមួយពួកខ្ញុំទេ »
« យេីងចុះចាញ់ហេីយ ចូលសាច់ការ អាល់ហ្វ្រឺត យកឯការមក ហេីយបេីកផ្ទាំងរុករកអោយពួកគេមេីល សញ្ញាអាសន្ន គូរអដោនេ នឹងប្រព័ន្ធផ្សេងៗ កុំភ្លេចម៉ាសុីនស្ទាប់ស្ទង់ពីអាកាសធាតុលេីភពផែនដី! »
« ទទួលបញ្ជា!! » អង្គរក្សផ្សេងៗ បានចេញទៅយកសម្ភារះតាមការបញ្ជារបស់លោករដ្ឋមន្ត្រី ព្រមទាំងបានបញ្ជូនអ្នកវិជ្ជាសាស្រ្តផ្សេងៗមកជាមួយដែរ ឯមេបញ្ជាការផ្សេងៗ ចាប់ផ្តេីមបេីកតំណេីរការប្រព័ន្ធ វាយទិន្នន័យសំងាត់បេីកផ្ទាំងរូបភាពមួយយកមកអោយគេទាំងប្រាំពីរអ្នកមេីល
« ក្រឡេកមកមេីលបន្តិចមក នេះជាការងារសំខាន់! »
« ឈប់សិន អាត់ ក្រមុំ កញ្ចាស់ ហាសហា អញឈ្នះ លុយៗៗ ចប់សុីគូរទឹកចូលវៃកន្ទេល អាណាមិនលេងចេញអោយឆ្ងាយ! »
« ហឺយព្រះជាម្ចាស់ ស្រូបយកពួកនេះអោយអស់ទៅលោក!!! »
« កុំភ្លេចស្រូបយកលោករដ្ឋមន្ត្រីM150ទៅផងគាត់ចង់ទៅលេងឋាននរក » ណាមជូនជួយបន្ថែម ឯគ្រួសារក៏គិតតែពីលេងបៀរ វៃកន្ទេលធ្វេីមិនដឹងទាំងដែលគេកំពុងតែស្វះស្វែងដៃជេីងគ្រប់គ្នា
« ហឺយអញ! ពេលនេះនុយក្លេអែជិតផ្ទុះហេីយពួកឯងមានដឹងទេ?????????? »
« ហេីយថី? ផ្ទុះៗទៅ ម៉ែខ្ញុំបង្កេីតនុយក្លេអែមក! » ជីនតបម៉ាត់ៗនៅតែអោយប្តីរកចៃអោយធ្វេីមិនដឹង។ លោកមន្ត្រីរំងាប់អារម្មណ៍អោយស្ងប់មួយសន្ទុះសិន សឹមចូលចាច់ការ បេីនិយាយទាំងកំហឹងបែបនេះ ច្បាស់ណាស់ មិនអាចទៅរួចជាមួយពួកគេទាំងគ្រួសារបានទេ
( រឿងនេះសួមអ្នកអានចេះពិចារាណា ព្រោះខ្ញុំគ្រាន់តែប្រឌិតឡេីងដេីម្បីកំសាន្តតែប៉ុណ្ណោះ ខុសត្រង់ណា៎ សូមកុំប្រកាន់ ព្រោះខ្ញុំក៏បន្លឺសរាងសាហាវដែរ!😁 )