« អៅ! អាប៊ីន! មុខស្អុយតម្លេះអាប្អូនថ្លៃ! » ជីមីនស្រាប់តែឃេីញប៊ូនមុខស្អុយស្ទុះចូលទៅសួរ រួមទាំងថេយ៉ុងនឹងបងៗគេដែរ
« គ្មានយ៉ាងម៉េចទេ គេចាំអូនប៊ីគេហ្នឹង មិនឃេីញគេមកមុខអោយស្អុយដូចអាចម៍!! » ជីនជាម៉ាក់ប្រាប់ទៅកូនៗ
« អរ...គេមិនមកក៏អត់ទៅ វាមិនដែលទេប៊ីនជួបគេម្តងគេក៏មកលេងផ្ទះយេីងនោះ! »
« ហ្ហឹកៗ ហា៎!!!! » ប៊ីនស្រែកយ៉ៃ ទម្លាក់ខ្លួនលេីដីយំរ៉ូសជេីង
« មិនដឹងទេ មិនដឹង ប៊ីប៊ីត្រូវតែមក ហ្ហឹកៗ ប៊ីប៊ីត្រូវតែមករកគេ »
« ងាប់ហេីយ មេីលវាយំ!! » ទាំងគ្រួសារហួសចិត្តពន់ពេកយំដូចអាណាចាក់ក គ្មានអ្នកណាទៅជួយលួងគេទេគឺឈរច្រត់ដៃមេីលគ្រប់គ្នា
« អូនលេីកគេទៅ ខ្ទិចស្មៅអស់ហេីយបេីរ៉ូសម្លឹងៗ » ណាមជូន
« បាច់ទេបង អោយយំហ្នឹងទៅ » ជីន
បុីត៚បុីត៚
ភ្លាមនោះស្រាប់តែសុីភ្លេឡានបានបន្លឺមក ប៊ីនឈប់យំភ្លាម ងាកទៅរកប្រភពដេីម ទាំងគ្រួសារក៏ចំហមាត់ព្រោះឃេីញឡានទំនេីបម៉ាកឡាំប៊ូគីនីបានចតនៅមុខរបងផ្ទះគេ ហេីយពេលដែរ...
« អាពៅ នោះប៊ីប៊ីឯងនួក៎ »
« ប៊ីប៊ី!! » សូប៊ីនរីករាយជាងត្រូវឆ្នោតប៉ុសAទៅទៀត គេងេីបព្រូស បោសដីចេញពីគូតជូតទឹកភ្នែកហេីយញញឹមស្រស់សធ្វេីអោយប៉ាម៉ាក់គេហួសចិត្តមិនស្ទេីរទេ
« ស្នេហា ធ្វេីអោយមនុស្សហ៊ានសូម្បីតែចុះខ្ទះខ្លាញ់! » ជីន
« តែបេីបងអត់ចុះទេ ខ្លាចងាប់ រួចអូនឯងទៅយកប្តីថ្មី! » ណាមជូន
« ហឹមអាកញ្ចាស់ dramaតិចមិនបាន! » ជីន
ហូប៊ីបានដេីរចូលមកកាន់កម្មវិធីយ៉ាងរញ៉ៃនេះទាំងភ័យបន្តិច ក្រែងចិត្តបន្តិច នៅពីក្រោយក៏មានឆ្កែអាស៎ មិនមេនទេ ក៏មានកម្លោះតាន់ដេីរតាមពីក្រោយមកដែរ ការពិតហូប៊ីបោកលោកតាន់អោយនាំគេមកទីនេះឯង។
« ជ..ជម្រាបសួរ លោកពូទាំងពីរនឹងបងៗទាំងអស់គ្នា! »
« បាទលេីកដៃថ្វាយសូប៊ីនណាក្មួយ! អូយច្រឡំ! លេីកដៃថ្វាយព្រះ! » ជីនណាមជូនញញឹមទទួលរាក់ទាក់ត្បិតមិនពេញចិត្តជាមួយម៉ាក់គេតែក៏មិនមេនស្អប់កូនដែរ
« ជម្រាបសួរដូចគ្នាណា ស្រស់ស្អាតដល់ហេីយ ឈ្មោះប៊ីហេស៎ » ថេយ៉ុងនឹងជីមីនគ្រាន់តែឃេីញប៊ីភ្លាមក៏ប្រញាប់ចូលទៅរាក់ទាក់ចាប់ដៃចាប់ជេីងសួរនាំរបៀបជាមនុស្សពេញចិត្ត ចូលចិត្តគេជាដេីម ហូប៊ីគ្រាន់តែពួកគេមកប៉ះខ្លួនភ្លាមក៏ទទួលអារម្មណ៍ថាសប្បាយនឹងជិតស្និតមកជាមួយពីដេីមមិនធ្លាប់មានអ្នកណាមកជិតគេពេកអិញ្ចឹងទេ
« បី៊នេះ...» សូប៊ីនរៀបនឹងចូលទៅរាក់ទាក់ហេីយ តែក៏ត្រូវទុចជេីងស្របពេលកម្លោះតាន់ចូលមកកាត់
« អធ្យាស្រ័យ សុំគូរដណ្តឹងខ្ញុំមកវិញណា៎ » តាន់កៀកចង្កេះហូប៊ីមកជិតខ្លួន ទាញដៃចេយ៉ុងនឹងជីមីនចេញ រួចស្តីថាហូប៊ីជាគូរដណ្តឹងខ្លួនធ្វេីអោយបេះដូងសូប៊ីនធ្លាក់ដល់ដីត្រូវមាន់មីងជិតខាងចឹកសុីបាត់! សមាជិកសម្លឹងមុខអាបុិតាន់ជាប់ដូចជាគុំគួនតាំងពីឃេីញដំបូង មកមិនខ្ចីសំពះជម្រាបសួរ ថែមទាំងសម្លឹងមកពួកគេរបៀបរេីសអេីងទៀតផង នៅទាញអោយថេយ៍នឹងជីមីនចេញពីហូប៊ីចង់ផ្កាប់មុខ
« លោកលែងដៃចេញទៅ ជម្រាបសួរពួកគាត់ផង »
ហូប៊ីខ្សឹប ព្យាយាមទាញដៃតាន់ចេញពីចង្កេះខ្លួន
« នេះអូនបោកបងមកទីនេះធ្វេីអី កម្មវិធីស្អីឡេីងរញេ៉រញ៉ៃបែបនេះ បងចង់ក្អួត »
« លោកតាន់!!» ហូប៊ីឃាត់សម្តីកម្លោះមិនអោយនិយាយលឺៗ ក្រែងចិត្តដល់ម្ចាសកម្មវិធីគេណាស់ តែអាបុិនេះមិនខ្វល់ទេ
« មិនអីទេណាក្មួយប៊ី បានជាក្មួយមកហេីយទីនេះក៏ស្វាគមន៍ណា អាឆ្កែណាមិនចង់ជាន់ទេអិញ្ចេីមបោលក្បាលទៅ! តោះៗក្មួយអិញ្ចេីញអង្គុយ ក្មួយតាន់ដែរណា មេញខ្ញុំនិយាយពីឆ្កែទេ កុំប្រកាន់អី! » ជីននិយាយយ៉ាងស្រទន់តែបង្កប់ទៅដោពាក្យដៀលអមជាមួយ បណ្តាលអោយតាន់គំគួនមួយរំពេច។
« មេនហេីយៗ ចូលអង្គុយទៅ សូប៊ីនចាក់ទឹកក្រូចអោយក្មួយប៊ីផង! » ណាមជូនក៏បង្វែកស្ថានការណ៍ដោយអោយសមាជិកចូលទៅអង្គុយ ជុងហ្គុកឃេីញទេីសភ្នែកពេក ទាញកន្ត្រាក់ដៃសូប៊ីនអោយអង្គុយតុជិតហូប៊ីភ្លាម
« ឯងមានអោកាសហេីយចេះចាច់អោជាប់ទៅ ឆ្កែសុីឆ្កឹងក៏ចូលដណ្តេីមវាទៅ ខ្លាចអី! » ជុងហ្គុកខ្សឹប
« តែខ្ញុំមិនមេនឆ្កែផង! »
« អាល្ងង់នេះ! »
ហូប៊ីបែរមកញញឹមដាក់សូប៊ីនបន្តិចតាមរបៀបអ្នកស្គាល់គ្នា កម្លោះតាន់អង្គុយខាងស្តាំដៃហូប៊ី ឯជីនវិញបែរជាសុំខ្លួនអង្គុយម្ខាងជិតកម្លោះតាន់ដែរ តែក្រសែរភ្នែកដូចជាបាញ់សម្លក់គ្នាសម្បេីមណាស់។ គ្រួសារបានចូលរួមតុអស់ទៅហេីយ និយាយពីហូប៊ីគេសម្លឹងមេីលទិដ្ឋភាពនៅជុំវិញនេះពិតជាផ្លែកភ្នែក ត្បិតថារាងរញ៉េរញ៉សមាជិកខ្លះមានប្រឡាក់ម្សៅមុខស្រមេមស្រមាមគួរអោយចង់សេីច តែសប្បាយម្យ៉ាងជាមួយអារម្មណ៍បែបនេះ។
« អេអេ នេះក្មួយប៊ីនមិនគិតណែនាំកម្លោះនេះអោយពួកយេីងស្គាល់ទេអីក្មួយ » ជីនចង់សម្តីដល់តាន់ដែលនៅក្បែរខ្លួនគាត់
« បាទៗ នេះគឺតាន់ ជាអ្នកស្គាល់គ្នាជាមួយអ្នកម៉ាក់របស់ខ្ញុំ គាត់ជាកូនម្ចាស់ឡានស្បតល្បីៗ »
« នឹងជាគូរដណ្តឹងរបស់ហូប៊ី ពួកយេីងជិតរៀបការទេ »តាន់បន្ថែមប្រយោគ កាន់តែធ្វេីអោយសូប៊ីនចង់យំហេីយ
« តាន់...»
« បងនិយាយអីខុស ព្រោះការពិតមិនអិញ្ចឹង! » តាន់
« ម្ចាស់គេមិនទាន់និយាយផង ចេះសម្បេីមហា៎....» សូហ្គាមុខប្រឡាក់សុទ្ធម្សៅក៏និយាយតិចៗចង់អោយអ្នកខ្លះលឺ
« លោកនិយាយអី! » តាន់
« នេះខ្ញុំនិយាយអី? » សូហ្គា
« ហឹស! »
« អឺ..គឺខ្ញុំមកនេះគឺដោយការគោរពពីសូប៊ីនដែរ គេបានហៅខ្ញុំមកនោះទេ បេីអ្នកទាំងអស់គ្នាទេីសទាល់ខ្ញុំអាចត្រឡប់ទៅវិញបាន » ហូប៊ី
« អត់ទេៗក្មួយ ពូមិនអោយឯងទៅទេ ពួកយេីងស្វាគមន៍ក្មួយណា៎ លេីកលែងឆ្កែខ្លះ! » ជីននិយាយដល់ពាក្យឆ្កែគាត់ក៏សង្កប់បបូរមាត់ជិតត្រចៀកនាយតាន់
« បាទ ខ្ញុំក៏មិនចង់អោយខកពាក្យ ខកសម្តីជាមួយប្អូនសូប៊ីននេះ ក៏ខំមកសង្ឃឹមពូនឹងបងៗទាំងអស់មិនប្រកាន់ទេណា៎..» ហូប៊ី
« បាទៗមិនប្រកាន់ទេ »
« បងនាំអូនទៅវិញប៊ី » តាន់ស្រាប់តែប្រុងទាញដៃហូប៊ីចេញព្រោះទ្រាំនៅមិនបាន តែប៊ីមិនព្រមងេីបចេញសោះវាហាក់អសីលធម៍ណាស់
« នែលោក មកមិនទាន់បានអីផងក៏ចង់ទៅវិញ បេីលោកចង់ទៅ ក៏ទៅៗ ខ្ញុំមិនទៅទេ »
« បងនឹងជម្រាបរឿងប្រាប់ម៉ាក់អូនមិនខាន »
« តាន់...ក្រែងលោកថាតាមចិត្តខ្ញុំនោះអី »
« តែនេះវាហួសហេតុពេក កន្លែងស្អីមិនគួរអោយចង់នៅកង្វក់ គួរអោយរអេីម ឆាប់ទៅវិញជាមួយបង »
« អត់ទេតាន់ខ្ញុំមិនទៅទេ... » ហូប៊ីហេតុតែមិនចង់ទៅវិញដោយខ្លាចថាមានភាពអសីលធម៍ជាមួយលោកជីនលោកណាមជូន ពិសេសប៊ីនជាអ្នកអិញ្ចេីញក៏ខំប្រឹងខ្លួនមិនងេីបទៅវិញ រហូតប៊ីនអង្គុយជិតនោះទ្រាំលែងបានងេីបមកទាញដៃហូប៊ីចេញយកមកកាន់ មុននឹងប្រាប់ទៅនាយតាន់ថា..
« លោកកុំបង្ខំគូរដណ្តឹងអី បេីគេមិនចង់ទៅ » ប៊ីន
« ឯងកុំមកចេះ! » តាន់
« ចុះឯងបង្ខំគេធ្វេីអី យីអាស្អីគេនេះ! » ប៊ីន
« អាស្អីគេនេះឯងក៏ខ្លាំងម្លេះ! » ជីមីនជួយបន្ថែម
« អញលេបក្បាលហែងចូលហា៎ យីអាស្អីគេនេះ! » ថេយ៍ជួយថែមទៀត សមាជិកងេីបឈររួចសម្លក់មុខតាន់បណ្តាលអោយគេខ្លួនមួយចាប់ផ្តេីមចុះញោមហេីយអង្គុយចុះ
« ហិហិ បានហេីយតោះយេីងញុាំអាហារ ពូសង្ឃឹមក្មួយញុាំបានណា អាហារស្រែៗ សាមញ្ញទេ ឆ្កែណាមិនសុីអត់ទៅ! ឆ្កែហាយសូដេញអោយទៅសុីអាចម៍មាសបានសមទេដឹងណ៎... » ជីននិយាយចុះឡេីងភ្នែកគាត់គឺបាញ់ទៅរកតាន់រហូត តាន់ខំប្រឹងក្តោបសមសឹងតែបាក់ ហេតុតែធ្វេីអីគេមិនបាន
« ឯង ល្មមលែងដៃខ្ញុំហេីយ » ហូប៊ីតឿនប៊ីនព្រោះក្តោបដៃគេជាប់អត់លែងសោះ
« អូសុំទោសបាទ...សឺត ហិហិ ក្រអូបមេន » ប៊ីនដកដៃចេញយ៉ាងលឿន រួចសេីចស្ញេញឆ្លៀតយកដៃខ្លួនធ្វេីជាមកអេះច្រមុះ តែលួចស្រង់ខ្លិនជាប់ដៃគេទៅវិញទេ
« អេឈប់សិន ភ្ញៀវពិសេសចឹងគួរតែប៉ាតម្សៅបន្តិចដេីម្បីមានសិរីសួរស្តី មេនទេ មេនទេ លោកតាន់សុំបន្តិចណា »
« ទេៗ...អត់ទេ!!!!! » មិនអាចឃាត់ទេ ជុងហ្គុក ស៊ូហ្គា ជីមីន ថេយ៉ុងងេីបខ្លួនចូលមកចាក់ប៉ាតម្សៅញីពេញមុខមាត់នាយតាន់តាំងពីក្បាល មានឈ្លៀតលួចក្តិច ទះតប់ផាច់ៗមិនសំចៃដៃ ជីននឹងណាមជូនលេីកទឹកមួយធុងចាក់លេីខ្លួននាយតាន់មួយតង់ទៀត...ឈូ~~ពេលនេះកម្លោះតួឯកប្រែជាតួប្រែតហេីយ!
« ខ្ញុំសុំប៉ាតបន្តិចណា៎...» ប៊ីនសុំហូប៊ី ហូប៊ីមេីលទៅតាន់ទាំងចង់ចូលទៅជួយតិចអីតិច តែក៏ងក់ក្បាលអោយប៊ីនលាបផ្សៅលេីមុខអោយ
« ហេតុអីថ្ពាល់អូនទន់មេសណ៎ តែស្តាយអូនមានគូរហេីយ បងសុំដកខ្លួនចេញហេីយស្នេហ៍អឺយកុំអោយឈឺចាប់! »
« លោកនិយាយអី »
« អូគ្មានអីទេ រួចរាល់ហេីយ » ប៊ីនប្រេីតែម្រាមពីរបា៉តមុខហូប៊ីតែបន្តិចទេ ហូប៊ីញញឹមទទួលការលេងបែបនេះវាពិតជាប្លែកសម្រាបគេ ហេីយក៏សប្បាយម្យ៉ាង នាំអោយស្នាមញញឹមគេពេលនេះរីកដូចជាផ្កាមួយទងយ៉ាងអិញ្ចឹង
« អួយខ្មោច!! » ហូប៊ីភ្ញាក់ព្រេីតក្រោយបែរមករកតាន់
« បងតាន់ទេ គូរដណ្តឹងអូនតេី »
« សុំទោសៗ...ហិ » ប៊ីនឹងអ្នកអ្នកឯទៀតដែលអង្គុយចុះវិញតុព្យាយមាទប់សេីចព្រោះមុខនាយតាន់ពេលនេះដូចឆ្កែណាស់និយាយមេន
« ប្តីបងដឹងទេ ម្សៅដែលចាក់លាបអោយគេមិនមេនម្សៅលាបខ្លួនធម្មតាទេ » ជីនខ្សឹបនិយាយដាក់ប្តី
« ម្សៅអី? » ណាមជូន
« ម្សៅឆានៅផ្ទះបាយ នឹងកំបោរនោះអី ហិហិ »
« ហាសហា » ពួកគាត់សេីចរួចទះដៃគ្នាយ៉ាងសប្បាយ
« តោះៗ ចាប់ផ្តេីមញុាំអាហារទៅ នេះក្មួយប៊ិនមាន់ដុត ពូធ្វេីផ្ទាល់ដៃណា៎ ញុាំទៅ! » ជីនបានកាច់ភ្លៅមាន់ដាក់ចានអោយហូប៊ី
« នេះឆាបន្លែ ស្នាដៃរបស់ប្រពន្ធពូទាំងអស់ធានាថាចាងាញ់ជាប់មាត់ » ណាមជូនក៏ដួសបន្លែឆាដាក់ចានអោយហូប៊ីទៀត
« ហិហិ បាទ អរគុណណាស់លោកពូ » ប៊ីទទួលទាំងសេីចអស់សំណេីចព្រោះពួកគាត់ពិតជាកំប្លែងចម្លែកៗ
« នេះដួសអោយ ឯងញុាំទៅ ប្រាប់ផងណា ក្រវិលទិញទៅណាចង់ទិញដែរ ស្អាតណាស់ » ជីមីន
« ហិហិ ក៏ទិញតាមហាងធម្មតាទេ អរគុណណា »
« មនុស្សធម្មតាដូចឯងមានលិទ្ធភាពទិញដែរហ៎? » តាន់ស្រាប់តែលូកសម្តីដាក់ជីមីនភ្លាមបណ្តាលអោយនាយតូចសម្លឹងមុខគេមិនព្រិចភ្នែក
« គ្រួសារយីងអាចនឹងមិនធម្មតាលេីសពីអ្វីដែរឯងគិត! ប្រយ័ត្នឯងដឹងការពិត ឯងអាចនឹកស្មានមិនដល់ក៏ថាបាន ធ្លាប់លឺទេថាខ្លាលាក់ចង្កូមនោះ! » ជីមីនបោះសម្តីមួយៗ ធ្វេីអោយតាន់ស្ងាត់មាត់ទាំងឆ្ងល់
«....»
« ហាហហា អាស្អីគេនេះ! និយាយលេងសោះ នេះទឹកក្រូចរស់ជាតិប៉ោម ផឹកទៅជ្រះចង្រៃ! » ជីមីនក៏ចាក់ទឹកក្រូចអោយនាយតាន់ ពេលនេះនាយបាក់មុខមិនស្ទេីរទេ គេមានប្រៀបលេីនាយគ្រប់គ្នា សូម្បីតែហូប៊ីក៏មិននៅខាងគេដែរ