Bu bölüme yazacak açıklamam yok. Çünkü yazacağım herşey bitti xkxmsoamoaçq
İyi okumalar dilerim efenim 🐥
___________________________________
Karan'ım: Günaydın Kamer'im. (8.32)
Karan'ım: Bugün şirkette işim yok ve bende dedim ki neden eşimin yanına gidip ona yardım etmiyorum?
Siz: Günaydın Karan'ım. (8.33)
Siz: Çok güzel demişsin, pastanedeyim ben. Bekliyorum.
Karan'ım: Geliyorum güzelim.
_____________________
Elimdeki hamur parçasını da yuvarlayıp tepsiye koydum. Tam o sırada dış kapının üstündeki zilin sesiyle gülümsedim. Gelmişti.
"Ben geldim!" Elimi yanımdaki bezi alıp silerken mutfaktan çıktım. Yüzümdeki kocaman gülümseme ile karşıladım onu. "Hoşgeldin!"
"Hoşbuldum, hiç olmadığım kadar," dedi yanıma gelip bana sarılırken. Ellerimi boynuna dolayıp bende ona sıkıca sarıldım.
Yanağına bir öpücük kondurup geri çekildim.
"Bak sana ne aldım," dedi hiç dikkat etmediğim paketi göstererek.
"Ne aldın?" Paketi elinden almaya çalışırken izin vermedi. Diğer yanağını uzattı bana. "Burayı da öpersen olur." Gülerek uzattığı yanağını da öptüm.
"Al bakalım," dedi paketi bana uzatarak. Elinden aldım hemen. Paketi poşetinden çıkararak salladım. "Allah, Allah ne ki bu?" Omuz silkti. Paketi yırtarak açınca içindeki kutuyu görmemle şaşkınlıkla ağzım aralandı.
"Bu o bebek," dedim dolu gözlerimle ona bakarak. Başını salladı. "Seninkini kırdıktan sonra çok aradım, aradık. Ama bulamadım. Üç yıl önce, şans eseri bir koleksiyonerde buldum. Tabii aklıma hemen sen gelmişken almamak olmazdı."
Sevgisine, ince düşüncesine, naif ruhuna ayrı hayrandım bu adamın.
Düşmek kelimesini tam anlamıyla yaşatıyordu bu adam bana.
"Karan, sen ne kadar güzel bir adamsın ya," dedim hayranlıkla. "Sevilen güzel olunca, sevene de bulaşmış demek ki," dedi gülerek.
"Ya ama ağlarım ben, yapma." dedim ona sıkıca sarılırken. Kollarını bana doladı. Nedensiz bir şekilde ağlayasım gelmişti. Nedensiz değildi aslında, ona olan özlemim, eskiyi hatırlatmasıyla sanki yanımda değilmiş gibi kabarmıştı.
Dudaklarım büzülürken gözümden bir yaş düşüp, onun tişörtünü ıslattı. Hissetmiş olacak ki bedeni kasıldı. Beni görmemesi için daha çok yüzümü gömdüm kollarına.
"Bak bakayım bana," dedi o naif ses tonuyla. Başımı iki yana sallayarak reddettim. Kollarının birini belimden çekerek çenemin altına koydu. Yüzümü yavaşça kaldırdı sakladığım yerden. Kaşları çatıldı.
"Neden ağladın sen birtanem?" Gözümdeki yaşı silmek için kaldırdığım elimi geri indirerek baş parmağıyla sildi göz yaşımı. Parmağı hâlâ olduğu yeri okşarken mayışmıştım bile.
Omuz silktim. "Seni çok özledim," dedim. Kaşları hâlâ düzelmezken daha çok çatıldı. "Yanındayım ya güzelim."
"Küçükken, gittiğinizde." Gülümseyerek kafamı göğsüne bastırdı. "Oy kıyamam sana ben." dedi belimi okşayarak. Güldüm.
"Aslında seni Aden'den dinlerdim hep. Ama yurt dışı şubesindeydin. O anlattıkça özlüyordum seni. Ailen geliyordu ama sen yoktun. Sonra Aden yemeğin burada olacağını söyledi, tabii seninde olacağını. Yıllar sonra seni göreceğim için çok sevindim, ama bir yandan da düşündüm. Acaba eskisi gibi midir, sevdiği var mıdır diye. " Sessizce belimi okşamaya devam ederek dinliyordu beni.
"Sonra geldin, bir anda görünce şaşırdım. Tepki veremedim. Unutmuş gibi yaptım, hiç hatırlamamış gibi. Ama seni her zaman, her an sevmeye devam ettim Karan. Hiç azalmadan, her gün artan bir sevgiyle." Başımı kaldırıp ona bakınca onunda gözlerinin dolduğunu gördüm.
"Senin unuttuğunu düşündüğüm için hiç tepki vermedim, bende öyle yaptım. Keşke daha erken gelseymişim Kamer."
"Ama asıl oscarlık oyunculuğu ailelelerimiz yaptı. Annem hiç bozuntuya vermedi ya,"dedim gülerek. Amacım birazda bu duygusal ortamı dağıtmaktı.
"Aslında ben aileme söylemiştim. Yani onlar benim hâlâ hatırladığımı ve seni sevdiğimi biliyorlardı." Kaşlarım çatıldı.
"Demek tüm kilit nokta benmişim. Benim açık etmemi beklemiş hainler." Güldü. "Öyle oldu."
Elini tutarak mutfağa ilerlettim. "Oyuncak için çok, çok, çok teşekkür ederim. Unutmamana ayrı sevindim." dedim gülerek.
"Unutmam mümkün mü?" dedi peşimden gelirken. "Değil." Mutfağa girmeden önce, kapının önünde, dekorasyon amaçlı koyduğum süs eşyalarının en üstündeki boş rafa koydum bebeği. Ona gülümseyerek mutfağa girdim.
Karan'ın elini bırakmadan tezgaha ilerledim. "Bak oyaladın beni, işim vardı burada." dedim elini bırakarak.
"Ben mi oyaladım?" dedi alayla. Gülümseyerek başımı aşağı yukarı salladım. "Hım, hım sen oyaladın."
"Zaten az önce ağlayan da bendim, seni çok özledim diye." Kaşlarımı atarak yüzüne baktım. Parmağımdaki unu burnuna vurdum. "Çok kötüsün, ağlamadım. Duygulandım sadece." dedim işime dönerek.
Gülerek burnundaki unu sildi.
"Ne yapayım ben?" Elimle biriken bulaşıkları gösterdim. "Makineye dizebilirsin." Başını sallayarak işe koyuldu.
"Madem hatırlıyordum, neden hiç söylemedin?" dedi bulaşıkları makineye dizerken.
"Senin hatırlamadığını düşündüm, aile buluşmalarında laf arasında da hiç geçmedi."
"Bende öyle düşünüyordum. Annem ağzından çıkacak en küçük lafa bakıyordu bana haber vermek için. En son Aden halletti," dedi gülerek. Bende güldüm.
"Konuşmayalım artık ya, evlendik işte." dedim. Başını kaldırarak bana baktı gülümseyerek. Makinenin önünde diz çökmüştü.
"Tabii karıcığım, konuşmayalım. Evliyiz sonuçta değil mi?" Ayağımla ayağına vurdum. "Hemen de utandır zaten," dedim gülerek. Bana gülüp işine devam etti.
"Maşallah elinden de her iş geliyor, iyi yetiştirmiş Selin teyze." dedim.
"Tabii, çok hamaratım ben. Çok yardım ederim sana ev işlerinde."
"Yemekte yapabiliyor musun?"
"Sizin kadar iyi olmasakta yapıyoruz birşeyler işte." Başımı salladım. "İyi,iyi. Bütün işi sen yaparsın, bende yatarım." dedim.
"Yaparım, sen istersen her işi yaparım ben." Kaşlarımı çattım. "İki dakika tartışma da çıkartmazsın sen, hep alttan alıyorsun."
"Tartışmak mı istiyorsun Kamer?"
Omuz silktim. "Sıkılınca kızdırırdım seni."
"Sıkılmana müsaade etmem ben merak etme." İşini bitirip ayağa kalktı. "Çok var mı işin?" Başımı sağa sola salladım. "Yok, bitti işte."
"Çıkalım o zaman, daha alışveriş yapacağız." Tek kaşımı kaldırıp ona baktım. Gülüp parmağıyla düzeltti kaşımı. "Ev için mobilya alışverişi yapacağız. Annem söyledi."
"Ben anneme haber vereyim mi haberi var mı?" dedim.
"Var haberi, gelmeden önce konuştum." dedi.
"Siz ne iyi anlaşıyorsunuz kayınvalide, damat." Güldü.
"E eskiden de öyle değil miydi?" Onayladım onu, "Öyleydi."
"Hadi çıkalım, sen git elini yüzünü yıka. Buraları toparlarım ben." dedi yüzümdeki unlara bakarak.
İki yanağını da öperek uzaklaştım ondan. Ama o üstüme gelmeye devam etti. "Sen ne güzel öpüp duruyorsun bugün." dedi. Şirine sırıtarak ona baktım. "Kocamı öpmeyeyim mi?" Gülümseyerek üstüme gelmeye devam etti. Duvara sırtım değince durdu. Kollarını iki yanımdan duvara yaslayarak konuştu.
"Öp tabii, kocanı." dedi bastırarak.
"Ama bende öpeyim değil mi karımı?" Başımı salladım. "Öp tabii."Yanağımı uzatarak konuşmamla yüzümü kavrayarak sertçe öptü iki yanağımıda.
"Hadi git artık. Yoksa akşama kadar kalırız burada," dedi benden uzaklaşarak.
Hemen lavaboya giderek ellerimi ve yüzümü yıkadım. Aynada gördüğüm kendime kocaman gülümsedim. Çok mutluydum bugün!
Ellerimi ve yüzümü kurulayarak havluyu yerine astım.
Başlasındı bakalım alışveriş.
_________________________________________________
Bu bölümde böyle oldu.
Geçen bölümlerde küçük değişiklikler yaptım. Mantık hatası oluyordu diğer türlü. Geçmişte tanışmaları ile ilgili.
Görmek istediğiniz sahneler varsa, alayım buraya ➡️
Sanırsın ulusa sesleniyorum. İki, üç okuyucu var kxmdksmsosş
Neyse, umarım o mantık hataları düzelmiştir. Hiç içime sinmedi ya
Allah'a emanet olun, fikirlerinizi bekliyorum.