hi smile ka muna^^
— devlixlu
Adeline Pov
Nakatingin ako sa may orasan, hindi ko maalis ang tingin ko dito kumbaga parang may mali sa pag-ikot ng orasang ito.
" Ate adeline okay kalang po ba? parang kanina kapa dyan nakatingin sa orasan ah " tanong ni chin
" Hindi ko din alam Chin, parang may mali, parang pabaliktad ang ikot ng orasan " wika ko naman
" Huh? hindi ha guni-guni mo lang yan ate adeline, kumain kana ba?? "
" Hindi pa e pero busog naman ako "
" Kumain ka ulit ate adeline for sure gutom lang yan, at nga pala yung mommy ni sir Bray pinatatawag ka "
" Huh? bakit daw? susungitan lang ako nun wag na "
" Hindi naman yata ate adeline malay mo may gustong sabihin sayo "
" San ba daw? "
" Andun sa garden "
" Sige, pupuntahan ko lang " nagsimula na akong lumakad pero hindi parin maalis ang tingin ko sa orasang iyun parang may mali talaga pero hindi ko matukoy kung ano iyun, parang kinakabahan ako na parang may masamang mangyayari.
Nakarating na ako sa garden ng mansyon at kita ko ang mommy ni pogi habang nakatayo itong umiinom ng tea sa may harap ng mga mapupulang rosas.
" Ano pong kailangan niyo? bat niyo po ako pinatawag? "
Humarap ito sakin pero ramdamn kong hindi ako nito susungitan basi sa postura ng kanyang mukha ngayon, ano kayang nakain nito.
" Adeline right? "
" Yep "
" I'm sorry for what i said to you last day, i didn't mean that... and thank you "
Nabigla ako sa sinabi niya.
" Ano po? saan? " tanong ko dito, hindi ko talaga alam kung bakit sya nagpapasalamat sakin eh samantalang nungnakaraang araw parang sasampalin na'ko nito e.
" Because of you i realized kung gaano ako kasamang ina kay Bray, you're right hindi ako nagpakaina kay Bray since namatay ang daddy niya. Pinagmamasdan ko ang anak ko ang layo na ng narating niya, at dahil dun narealized ko na hindi niya deserved tratuhin nang ganun, to be honest mahal na mahal ko si bray pero gusto ko lang matuto syang lumaban sa buhay dahil ang pagiging mahina ang naging rason kung bakit maagang nawalan ng ama si Bray. "
" Bakit, ano pong nangyari?
" Sorry, but i'm not ready to tell what happened that time, naiiyak kasi ako tuwing naaalala yun. "
" Ah ganun po ba, pasensya na po ang tsismosa ko lang pero masaya po ako sa sobrang saya ko magpaparty ako "
Natawa naman ito
" De joke lang po, akala ko nga po kukulo parin dugo niyo sakin e, ano po bang nakain niyo? bat nagbago po kayo? "
" You're funny ha "
" Pwede na po ba sa anak niyo? " ay joke lang baka sampalin ako nito.
" Do you love bray? " naging seryoso ang tono nito nang tanungin niya sakin ito.
" Opo, mahal na mahal ko po ang anak niyo " sagot ko naman dito, hindi ko alam kung bakit parang kinakabahan akong sagutin iyun kahit na alam kong tama naman ang isinagot ko, mahal na mahal ko si bray at halos lahat kaya kong gawin maprotektahan ko lamang sya, mas nasasaktan ako kapag nakikitang nasasaktan si pogi.
" Adeline, i'm sorry kung nasabi ko sayo na hahadlangan ko ang pagmamahalan niyo ng anak ko pero thank you dahil sayo narealized ko yung mga pagkakamali ko, at ang mga bagay na kailangan ko pang itama na hindi pa 'to huli para bumalik kami sa dati ng anak ko. " hinawakan nito ang kanang kamay kk at pinisil-pisil.
" Wala po yun, lahat naman po tayo may karapatang magbago anytime, yun po yung misyon ko— " hala ano daw
" What? anong misyon? "
" Ahh eh, misyon ko po na— na nandito ako ngayon para po magkaayos kayo ng anak niyo parang ako po yung naging tulay sa inyong dalawa, hehehe yun po yung ibig kong sabihin. "
" Yes, you're right "
Ngumiti sya sakin na ngayon ko lang nakita, kasi nung unang kita namin ay aba tinarayan ako na para bang kakainin ako kaya hindi ko naeexpect na dahil sa mga sinabi ko marerealized niya yung mga pagkukulang niya bilang isang ina ni pogi.
BRAY POV
I just came home from the company and like before my eyes are looking for Adeline, I always want to see her, she is the reason why I fight in life even when I want to give up, she's my strength. When I entered the mansion I noticed that it was quiet, the mansion is always quiet but when Adeline first came here.
It was her voice that I always heard until I got used to it and it became my favorite, I stopped when I smelled a lot of pickles years have passed when I smelled that cooking, I never thought that this time I would smell it again, mommy's cooking.
I hurried to the kitchen to make sure that it was mommy who was cooking it, I was surprised and held back my tears when I caught up with Adeline and mommy who were in the kitchen happily talking while mommy continued to stir the pickles and Adeline said this, I don't understand what's going on, why do they seem so close to each other.
Sabay silang napatingin sakin, kaya pinunasan ko ang luha kong tutulo na, hindi ko alam kung bakit ganito ang nararamdaman ko bigla akong nanlambot kay mommy, gusto ng katawan at puso kong yakapin sya pero pinipigilan naman ito ng utak ko.
" Bray? " tawag ni mommy
" What's happening here? " i asked coldly
" Bray, halika tinuturuan kasi ako ng mommy mong magluto ng paboritong mo adobo, ang sarap pala magluto ng mommy mo, halika. "
Hinila ako ni adeline palapit kay mommy ngunit hindi pa ako ready na kausapin sya.
" I'm tired adeline "
" Edi gusto mo ng kumain, ipaghahain kita, pinagluto kapa ni mommy mo oh " tumingin ako kay adeline na nakangiti na tilang excited syang tikman ko ang niluto nila and i look to my mom na nakangiti.
" I... I just want to sleep, i need to rest "
" Pero— " hindi na natapos ni Adeline ang sasabihin nito nang talikuran ko sya.
Adeline Pov
Natahimik ako nang umalis at talikuran kami ni pogi, alam ko kung anong nararamdaman niya sa kanyang ina baka nga hindi pa sya handa para kausapin at ituring ulit na ina ang mommy niya.
" Hayaan niyo na po, baka pagod lang kaya ganun hayaan niyo po kakausapin ko sya para sainyo. " ngiti ko naman dito sa ina ni pogi at ngumiti din sya sakin at pinapatuloy ang pagluluto ng adobo.
Pumunta ako sa office room ni pogi upang kausapin sya at may dalang kape na tinimpla ko dahil alam kong mapapakalma ko sya gamit ang kapeng ito.
Kumatok muna ako
" Who's that? "
" Your Ade "
" Come in "
Narinig ko ang boses niyang nagsalita.
Nilapag ko muna ang kape bago ako umupo sa harap niya, may hawak syang libro habang nakatshirt lang na white at may suot itong salamin.
" Okay kalang? " panimula ko
Tumingin lang sya sakin at nilagay sa gilid ang libro na kanyang binabasa kanina.
" Pinagtimpla kita ng kape "
" I see, thanks! "
" Galit kaba? " tanong ko
" I'm not "
" Ha? ang labo mo, bat ganyan ka makipag-usap sakin? wala naman akong ginawang mali ah. "
" Hindi nga ako galit sayo "
" Tae mo! bahala ka nga dyan!!! " tumayo ako sa pagkakaupo ko ang binagsakan sya ng paa, kung magpapasuyo ka sorry pero hindi ako marunong manuyo, hindi ko nga alam kung bakit sya nagtatampo. Nagluto lang namin kami ng adobo ng mommy niya, anong masama dun, grabe ba.
Papalabas nako ng pinto nang bigla niyang hinawakan ang aking palapulsuhan at dumampi ang labi niya sa labi ko, hoy ano 'to ito naman gusto lang pala ng kiss ko nagtatampo pa.
" I'm not mad " wika nito at hinawakan ang kamay ko.
" Sabi ko nga " yun nalang ang salitang lumabas sa bibig ko dahil hindi ko na alam kung ano pang sasabihin ko, ganito pala kapag binibigla, natatameme nalang bigla-bigla.
" I saw you with mom, what are you doing? are u guys okay na? " mahinahon nyang sabi.
" Oo, bff na kami ni mommy mo, okay na kami alam mo bray mabait naman si mommy mo eh, kanina nga niyaya niya akong magluto ng adobo dahil alam daw niyang paboritong-paborito mo yun lalo na kapag siya daw ang nagluto, tapos di mo naman kinain. . . ang sakit kaya nun."
" I don't understand "
" Bray, gusto ng mommy mo maging ayos na kayo, diba yun yung pangarap mo yung bumalik sa dating sya yung mommy mo, oh ano pang hinihintay mo puntahan mo na sya at yakapin mo ng mahigpit alam kong matagal mo na yung hinihintay. "
Hindi parin sya naimik, padang hindi niya alam kung anong sasabihin niya.
" Bray ito na yung hinihintay mo oh "
" I don't know how, i'm scared, i'm scared ade, hindi ko alam kung anong gagawin ko kapag kaharap ko na sya parang bumablik kasi lahat ng alaala na naranasan ko sa kanya "
" Ganun talaga, pero once na kinausap mo na sya lahat ng galit at poot na natitira dyan sa puso mo mapapaltan ng kasiyahan, trust me "
" Pero galit padin ako sa kanya, hindi ganun kadali para tanggalin yun, ade you know that. "
" Alam ko Bray pero kung patuloy kang magtatanim ng galit sa ina mo pagsisisihan mo yan sa huli at wag kang matakot nandito lang ako oh, karamay mo'ko hindi kita iiwan " lier ka adeline anong hindi iiwan, babalik ka nga sa langit.
" I love you, ade " he kissed my forehead then hug me tightly.
i'm a lier.