MUKHA BA akong hindi marunong magbayad ng utang?
Kung makapaningil kasi itong damuhong William na 'to akala mo naman tatakasan e isang garapong stick-o lang naman ang utang ko.
Oo damuho na rin siya sa paningin ko.
"When do you want to pay me for my Stick-o?" diba? Tapos kung makapagsalita at kung panlakihan ako ng mata akala mo milyones na utang ko.
Hindi ko tuloy matapos-tapos ang kinakain ko dahil sa panggugulo niya at pati na rin sa mga matang---asusual, pinapanood nanaman kami.
Singilin ko kaya sila ng bayad sa panonood samin tapos iyon ibayad ko dito sa kumag na 'to.
Huminga ako ng malalim atsaka siya tamad na hinarap.
"Pwede ba? Patapusin mo muna kong kumain?" nagtitimping sabi ko, pero lintik na damuho nga naman, pinatapos lang talaga akong kumain tapos bumalik nanaman sa pangbu-bwisit sa akin ng papalabas na kami ng Canteen.
"Jowey! Ano ba kasing nangyayari bakit ba kasi sayo napunta yung stick-o niya?" tanong ni Sabina na ikinanguso ko na lang.
"Inalok niya kasi ako kanina, kala ko naman bigay." natawa naman siya sa sinabi ko.
"Paborito ni William ang stick-o kaya never yan magbibigay, pero for real? Inalok ka niya? Bakit okay na ba kayong dalawa?" natawa naman ako sa sinabi niya.
"kami? Magiging okay? Mangyayari lang yun kapag nasapian ng anghel yang dimonyito na yan---"
"What did you say? Ako? Dimonyito?" singit niya at nagawa niyang pang harangan ang dinadaanan namin.
Tinaasan ko lang siya ng kilay at balak na sanang umiba ng way pero ang hinayupak, humarang lang ulit.
Para na tuloy kaming nagpapatintero dahil sa pagharang niya.
"Ano ba! Umalis ka nga d'yan, ang laki mong harang." singhal ko na ikinangisi niya lang.
"What if I don't want huh!? Pay me first transferee."
"Mukha ba kitang tatakasan ha?" naiirita ng wika ko. Pati tuloy si Sabina ay napalayo na lang ng kaunti sa amin dahil sa kabaliwan ng lalaking ito.
Sa bawat iba ko ng way ay sumusunod lang siya at halata pang nagugustuhan niya ang ginagawang pang-aasar sa akin.
Hanggang sa pag-akyat papunta sa main building ay hindi talaga ako tinantanan ng damuhong 'to, napansin ko na nga lang na nasa gitna na kami ng ground field.
Iniisip na siguro tuloy ng mga napapatingin sa amin ay para na kaming nag haharutan.
"I want the same flavor. Kapag hindi mo binigay sa akin hanggang bukas makakatikim ka sa'kin---"
"at makakatikim ka din sa'kin ngayon palang kapag hindi kapa umalis sa paningin ko." singhal ko sa kanya,
"As if naman kaya mo?" panghahamon na sabi pa nito habang nakangisi.
Huminto ako sa paglalakad kaya napahinto din siya sa harap ko.
Napangisi ako. Akala siguro ng kumag na 'to hindi ko magagawa ang sinabi ko.
"What? You're going to hit me?" tanong niya sa pagitan ng mga ngisi niya.
"Oo!..." sagot ko at tinaas ang kamay ko para sana hampasin siya, pero nagulat ako ng may humawak sa nakataas kong kamay at walang sabi-sabing niyakap ako dahilan para manlaki ang mga mata ko at makarinig ako ng pagsinghap sa paligid.
"Oh my god!..."
"They are hugging..."
"bakit niya niyakapsi transferee?"
"magkakilala sila?..."
Naririnig ko ng bulong-bulungan, pero para akon naestatwa na hindi makakilos.
Ang pamilyar na amoy niya! Ang pamilyar na mga bisig niya. At higit sa lahat ang kakaibang tibok nanaman ng puso ko.
Shonne...
Gusto ko siyang itulak. Ramdam kong nakatingin pa rin sa amin ang lahat pero ewan ko ba, hindi ko magawang igalaw ang kamay ko para itulak siya.
Yung yakap niya kasi ngayon, ibang-iba sa yakap na naramdaman ko kagabi. Parang may kakaiba sa pagyakap niya sa akin ngayon. At nakumpirma ko iyon ng maramdaman kong mas lalong humigpit ang yakap niya.
Anong nangyayari sa kanya?
"I'm Sorry!..." mahinang bulong niya na nagpakunot ng noo ko.
Yung boses niya. Hindi kalmado, hindi rin nakakatakot kung hindi parang malungkot. Bigla kong naramdamang parang may kumirot sa puso ko.
Ramdam ko ang lungkot niya at pakiramdam ko na-aapektuhan ako sa nararamdaman niya.
"I'm sorry for leaving you that day my Princess...My Queen..."
Bulong muli niya.
Mas lalo akong nakaramdam ng kirot sa puso ko hanggang sa pakiramdam ko ay sumisikip na ang dibdib ko at nahihirapan na kong himinga dahil sa kirot na nararamdaman ko sa puso ko dahilan para maitulak ko si Shonne ng malakas. Nakita ko pa ang pagkabigla sa kanyang mukha, pero napatitig lang ako sa kanya at napahawak sa dibdib ko, hanggang sa makarinig nanaman ako ng mga boses ng mga bata.
Wala sa sariling napahawak ako sa ulo ko at napaupo.
"I thought I'm your Princess?..."
Ito nanaman! Ang boses ng mga bata...naririnig ko nanaman.
"Yes! You're my only Princess..."
"Then why are you leaving me?"
"I'm not leaving you for good my Princess Lanna, I'll be back..."
"Promised me!..."
"I'm sorry for leaving you now...my Princess...My Queen...but I promise I'll be back for you...wait for me okay?"
"Okay! I'll promise to wait for you then..."
"That's my Princess.."
Napasabunot ako sa buhok ko nararamdaman ko rin ang mga luhang dumadaloy na sa pisngi ko pero ang isip ko at ang emosyong nararamdaman ko.
Ano 'to? Bakit nasasaktan ako?
Nakakarinig na ko ng mga boses sa paligid ko at paulit-ulit na tinatawag ang pangalan ko kaya wala sa sariling bumaling ako sa kanila kahit nanlalabo na ang paningin ko.
Sila nanaman... Sila nanaman ang dahilan kung bakit naririnig ko na naman ang mga boses na 'yun.
Ano bang nangyayari sa akin? Bakit bigla akong nagka-ganito simula ng makilala ko silang lahat?
Ang mga boses na naririnig ko. At ang mga taong kaharap ko ngayon.
Sino ba talaga kayo? Sino ba kayo sa buhay ko?
Renz POV...
"SHE WILL be fine right?..." Hailey sounds worried while caressing Jowey's hair.
Jowey passed out again, at may pakiramdam akong hindi na maganda ito.
When I checked her previous record from the hospital she was admitted 12 years ago. Walang ganitong kasong nangyari sa kanya, she was admitted once and that's the time she suffered from her trauma that leads her to have selective amnesia
"This is the second time---"
"No!..." Shonne cut Shanna to make us frown.
"This is actually the third time," he said.
"H-How? Diba ang unang hinimatay siya ay nung nasa Isla tayo?" it was Hailey.
He took a deep breath. He looks scared because of what happened to Jowey yet he is still trying to be calm.
Ayaw nya na atang maulit na naman ang nangyaring pag-iyak niya sa Isla.
"She passed out first when I brought her in my yacht." he said, dahilan para mapasinghap ang iba.
I suddenly shook my head. Ngayon alam ko na kung paano nagsimula ang nangyari kay Jowey and I think, we are the reason why she is suddenly expiriencing this now.
Maybe because of her memory? Nagsismula na bang bumalik ang mga ala-ala niya? I remember what she asked when we were in Island, she asked who is Lanna.
I sighed.
even her real name, she chose to forget who she is.
Ganun siya na-trauma sa nangyari na pati ang pagkatao niya ay nagawa niyang kalimutan.
pero hindi muna dapat naming isipin ang nangyari ngayon kay Jowey, dahil may mas importante kaming dapat na ikabahala na ngayon.
"What now? Because of what happened, Sa tingin ko may kutob na siya kung bakit mo ginawa iyon kay Jowey, at kung bakit kilala nating lahat siya."
Walang nakaimik sa sinabi ko. Maybe because they are thinking the same way.
"Hindi bobo si William, we all know na dahil sa nagyari ngayon ay may namumuo nang hinala sa utak ng lalaking 'yun" Bakas ang inis sa boses ni Lavin.
"Ano ba kasing nakain mo Shonne? Ganyan kana ba talaga ka-atat na mapasayo si Jowey?" napailing na lang ako sa sinabi ni Francene.
Kahit kailan talaga masyadong pasmado ang bunganga ng babaeng yan, kung hindi ko nga lang pinsan yan baka na nasupalpal ko na bunganga n'yan e.
"Wala na tayong magagawa. Nangyari na, ang isipin na lang natin ngayon ay kung paano gagawa ng susunod na plano." bagsak ang balikat na sabi na lang ni Roby.
"Kapag nalaman ng Eldest ang nangyari, wala tayong magagawa kapag inilayo ulit nila si Jowey---"
"That's not gonna happen. I won't allow that to happen." agad na putol ni Shonne sa sasabihin ni Rhyme, bakas na ngayon ang galit sa kanyang mukha?
Pagak naman akong napatawa, na ikinabaling nilang lahat sa akin.
Mataman akong tumitig sa mga mata ni Shonne at sumiryoso.
"You can't do anything Shonne. Baka nakakalimutan mong sa simula palang ayaw ng makielam ng mga Eldest sa gulo ng buhay na meron si Jowey? Nakiusap ka lang diba? Kaya nga kahit labag sa kanila, pumayag silang itago si Jowey at palabasin na patay na siya."
Umigting ang panga niya sa sinabi ko, napansin ko rin ang pagkuyom ng kamao niya.
I was just telling the truth. Totoo naman kasing wala silang magagawang lahat ngayon para protektahan siya dahil sa simula palang. Wala naman talaga silang kinalaman sa laban ng buhay na meron si Jowey.
They can't protect her. Except me.
Someone's POV...
"What now? We already told them what he asked for." I just shrugged at them.
"Let's wait for his next signal, but I'll try to call him later to tell what happened."
"Is she alright? Parang nakasama ata na bumalik pa siya." I suddenly smirked.
"not really. Maybe this is our chance, I think she passed out because of her memory."
"What do you mean?" I look at them.
"Pwedeng unti-unti ng bumabalik ang ala-ala niya. At kapag nangyari 'yun magagawa na natin ang dapat nating gawin."
"You think?" I smirked again.
"Yeah! Kaya maghintay pa tayo."
"Okay! We have to go now." I nod at them, sinundan ko na lang sila ng tingin hanggang sa tuluyan na silang mawala sa paningin ko.
"Should I still go to my plan? Napabaling ako sa likuran ko at hinirap siya.
I suddenly sighed. Ayoko sanang gawin ang plano niya but I have no choice.
"Do it. Just make sure in a nice way." sabi ko na ikinatawa niya lang.
"Of course..." sagot lang niya at tinalikuran na ako.
Napabuntong hininga na lang muli ako.
I'm sorry Jowey! But you have to remember us as soon as possible.