Apple Pain!
"APPLE POV'S"
Bang!!
Habol habol Ang hiningang napaupo Ako sa kama, dagliang pinukpok Ang dibdib Ng maramdaman Ang sobrang sakit na Pakiramdam parang kinikitil Ng paunti unti Ang Buhay ko, Hindi Ako makahinga Ng maayos may kung anong bagay Ang nakadagan sa dibdib ko dahil sobrang bigat nito, na sa sobrang bigat kayang makaputol Ng hininga ko.
Ilang ulit Kong pinukpok Ng pinukpok Ang sarili kong dibdib habang kinakapos sa paghinga, napaka bigat Hindi ko kaya Ang sobrang bigat pinipilipit nito Ang lamang loob ko kaya ayaw dumaloy Ng maayos Ang paghinga ko, Ang sakit! Sobrang sakit, Hindi ko kaya Ang Ganitong klaseng sakit napaka bigat! Nanginginig Ang lahat Ng kalamnan ko pati Ang buong katawan ko! Paulit ulit nalang Ang sakit! Hindi ko na kakayanin to!! Bumabagal Ng paunti unti Ang hininga ko na para bang naghihintay nalang Ako sa magiging kamatayan ko!
Paulit ulit na naman akong binabangungot Ng ganito na kailan man ay Hindi ko na matatakasan pa! Pagod na Ako! pagod na pagod na Ako! Hindi ko na kaya Ang sakit!! Hindi ko na maramdaman Ang sarili ko sa sobrang sakit na gusto ko nalang mamatay para Wala na akong maramdaman pa!! Ayoko na! Ayoko na! Pagod na Ako please!!
Kumakapa kapa Ako sa kama at pinipilit na tumayo kahit sobrang bigat ng Pakiramdam ko, kahit nakapikit pinipilit ko paring makatayo para makainum Ng tubig ngunit tatayo palang Ako Ng matumba Ako sa sahig, Hindi ko kayang maitukod manlang Ang sarili ko, humihina Ang katawan ko at Hindi ko na ito Ramdam Wala na akong maramdaman para akong namanhid bigla at ni Isang sakit ay Wala na, nawala sila na parang bula.
Naramdaman ko Ang unti unting pagbuhos Ng luha sa mga Mata ko para silang ulan Hindi na sila tumigil sinasabayan nila Ang sakit na unti unti na namang umuusbong sa dibdib ko, naramdaman ko na naman ulit Ang sakit parang tinutusok Ng maliliit ngunit bilyon bilyong karayom Ang puso ko. Paulit ulit ko na namang pinupokpok ito para kahit papaano ay mabawasan manlang Ang sakit ngunit Hindi dahil mas lalo ko lamang naramdaman Ang bigat nito, hindi ko manlang marinig Ang boses ko Wala akong marinig kundi sakit lang Ng dibdib at Mahihinang pagtangis Ng Isang taong makasalanan.
Sana Hindi nalang Ako nabuhay Kasi pagod na pagod na Ako sa Buhay ko! Hinding Hindi na Ako makakatakas sa Isang masamang pangyayari sa buong pagkatao ko na pilit ko Mang kalimutan ay bumabalik parin sila sakin, Hindi ko sila kayang kalimutan hindi ko sila kayang baliwalain, parti sila Ng buong pagkatao ko ngunit buong Buhay nila akong kamumuhian.
May naririnig akong boses na unti unting lumalakas habang humihikbi ngunit may bahid iyon Ng sakit at pighati, boses iyon Ng Isang makasalanang tao na kailan man ay Hindi na magbabagong Siya Ang dahilan kung bakit nawala Ang parti Ng puso Niya Siya Ang nagwasak sa sarili Niya, Siya Ang pumatay sa buong katawan Niya.
Habang unti unting dumadaloy Ang luha sa buong Mukha ko Hindi ko maiwasang ikompara Ang sarili sa mga preso dahil parang Ako Rin sila, may kasalanan na dapat pagbayaran, kasalanan na Hindi na maitatago pa at kasalanan na babangungutin ka kahit sa huling hininga mo.
I want to take my life! I'm hopeless right now I want my body dead and I want my heart dead even my voice! Ayoko na silang maramdaman Ang sakit! Ang sakit sakit!!!!
Hinubad ko Ang lahat Ng damit sa katawan at hinayaan Ang shower na bumukas para maramdaman ko Ang lamig Ng tubig na dumadaloy sa buong katawan ko kasabay Ng luhang bumubuhos parin Hanggang ngayon na sa bawat patak may mga alaalang bumabalik sakin, alaalang naging parti ng Buong pagkatao! how much I love them, how much I miss them so much they left me alone mag Isang bumabangon, mag Isang kumakain, mag Isang natutulog at mag Isang nabubuhay sa mundong pinagkait sa kanila because of me!! Because of me they leave me alone!! I will never see them again be with them and hug them with all my heart!! Kailan man ay Hindi Ko na sila maibabalik pa!!.
I want them back please! I want them! they are my life, paano ako mabubuhay ng masaya kung wala na sila sa piling ko hindi ko na sila makakasama pa, why? Why am I being punished like this? Tama na! Ayoko Ng Ganitong sakit na sa sobrang sakit ay ayoko Ng mabuhay! Ayoko Ng huminga! At higit sa lahat I hate my voice! Ayokong magsalita dahil sa bawat letrang binibigkas ko ay katumbas Ang sobrang sakit sa puso ko kapag naririnig ko Ang boses ko ay gusto ko nalang maging pipi, maging pipi habang buhay, Hindi ko kayang magsalita Ang sakit Ng boses ko sobrang sakit na pati buong pagkatao ko ay gusto ko naring kamuhian.
Unti unting napaupo Ako sa sahig Ng banyo at humihikbi Ng malakas habang paulit ulit na pinupokpok Ang dibdib na sa bawat paghinga ay katumbas Ng pangungulila at matinding pagsisisi because I am the reason why they were gone.
Hindi ko na makita Ang masayang Mukha na paborito nilang suwayin, mga pisngi at labing mapupula na laging nakangiti ay bigla nalang naglaho at napalitan Ng walang kabuhay Buhay na mga emosyon, Ang singkit Kong mga mata na laging napupuna dahil sa Dala nitong kasiyahan ay namatay narin tulad Ng puso Kong pabagal bagal na tumitibok hudyat na anumang Oras ay handa na akong mamatay.
I've been carrying this for ten years, This pain inside my dead heart ay Buhay na buhay, maybe when I die it will disappear!
Tiningnan ko Ang mga kamay ko Nanginginig at putlang putla na dahil sa tubig na dumadaloy parin sa buong katawan ko, my hand and feet are dead right now.
Can I die please?
"M-M-o-m-aa! P-P-o-p-aa!" That's my voice! I can hear my voice again! Ba't may kasamang sobrang bigat? ni Hindi ko na maibuka Ang mga bibig ko Ang sakit Ng labi ko sanay na silang tinitikom, sanay na silang Hindi nagagamit pero bakit ayaw ko ulit marinig Ang boses ko? Ayaw ko na siyang marinig!
Pero Bakit gusto Kong ibuka Ang mga bibig ko para sabihin kung gaano kasakit Ang dinadala ko, I want to shout to the whole world how hopeless I am right now na kahit anong pigil ko sa umuusbong na sakit sa dibdib ay heto parin ako nag iisa at wala manlang karamay, nag iisang dinadala ang bigat na tinatago sa puso, nag iisang bumubuhay para tugunan ang unti unting Patay Kong pagkatao.
Gusto ko na ulit maramdaman yong mga yakap nila kung gaano iyon kahigpit, kabanayad at kalambing na kailan man ay hindi ko na ulit mararamdaman pa, mag isang yayakapin ko nalang ang sarili at isiping nandito parin sila sa tabi ko at nakakaramay ko, gusto ko nalang iiyak Ang lahat na para bang batang Hindi nabigyan Ng laruan kaysa Ganito na Paulit ulit nalang Ang lahat. Kung may nakakakita sakin ngayon kakaawaan nila Ako Ng matindi dahil nakakawala Ng sarili Ang pagiging malungkot lalo na kapag Ang bigat Ng bigat Ng dibdib mo na para bang may ilang sakong bigas Ang nakadagan nito.
Hindi ko na Kilala pati ang sarili ko at kailan man ay ayoko Ng maalala pa kung paano Ako nabuo at nabuhay dahil kinamumuhian ko Ang buong pagkatao ko.
Sino nga ba Ako?