-ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΣ ΠΗΓΕΣ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ; ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΣ ΣΕ ΦΙΛΗΣΕ;
Είπε η Αθηνά έκπληκτη
-Δεν ξέρω ουτε εγώ το περίμενα καν να γίνει. Ήταν όμως τόσο τέλειο δεν μπορείς να φανταστείς.
-Και πότε περιμενες να μου το πεις; Για λέγε κι άλλα θέλω λεπτομέρειες.
-Λοιπον θυμάσαι εκείνο το βράδυ που σου ζήτησα να μείνω σπίτι σου; Ήμουν φουλ χάλια γιατί άκουσα τη θεία μου να λέει ότι δεν με αντέχει άλλο και θέλει να με διώξει από το σπίτι. Κατάλαβες πως ένιωσα. Βγήκα έξω να περπατήσω, ήθελα απλά να φύγω από το σπίτι. Καθώς περπατούσα μάντεψε ποιον συνάντησα.
-Τον Θεοδωρου;
-Ναι. Με είδε που ήμουν χάλια και με έφερε σπίτι του αφού κάναμε μια βόλτα με το αμάξι του. Μην με ρωτήσεις δεν ξέρω ούτε εγώ γιατί πήγα.
-Ο Θεοδώρου. Σε έφερε. Σπίτι του. ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΚΟΥΩ
-Με δουλευεις; Εδώ μου έβαλε φαγητό και φάγαμε μαζί. Α έκανα και μπάνιο, μου έδωσε και δικα του καθαρά ρούχα να φορέσω. Κοιμήθηκα εκει κιολας, εγώ στο κρεβάτι του κ αυτός στον καναπέ και το πρωι με γύρισε σπίτι μου.
Η Αθηνά γούρλωσε τα μάτια της
-ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ; ΝΑΙ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ. Εσύ και ο καθηγητής σου. Οι δυο σας σε ένα σπίτι. Όλη τη νύχτα.
-Αστο Αθηνά δεν ξέρω, πάντως ήταν τόσο γλυκος μαζί μου δεν μπορείς να φανταστείς. Όταν με φιλησε ήταν το κάτι άλλο. Δεν ξέρω πως συνέβη.
-Ηρώ σε θέλει. Σε κάλεσε σπίτι του, σε φιλησε, ΕΜΕΙΝΕΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ! Σε θέλει ακου που σου λέω.
-Σιγουρα υπάρχει κάτι μεταξύ μας, αλλά δεν παύει να είναι καθηγητής μου. Ανά πάσα στιγμή όλα θα μπορούσαν να γίνουν πολύ επικίνδυνα. Αν το μάθει κάποιος στο σχολείο..
-Δεν θα το μάθει κανείς, απλά πρόσεξε μην καρφώνεσαι και πολύ. Δες πως θα πάει.
Η Ηρώ εγνεψε καταφατικά. Αποφάσισε να μην της πει για το χθεσινό περιστατικό και την αρρώστια του. Αν της έλεγε και αυτό θα την άφηνε στον τόπο.
"Θέλω τόσο πολύ να σε φιλησω"
Αυτά τα λογια σκεφτόταν και γινόταν κατακόκκινη.
[...]
Την επόμενη ώρα είχαν με τον μαθηματικό. Η Ηρώ με ανυπομονησία περίμενε να τον δει. Εκεινος μπήκε στην αίθουσα.
-Κύριε λείπατε αρκετές μέρες, είστε καλα;
Ρώτησε η Μαρία γλυκοκοιτάζοντάς τον. Η Ηρώ την κοίταγε με μισό μάτι.
-Ναι, πέρασα μια δύσκολη ίωση, αλλά τώρα είμαι μια χαρά. Είχα ένα άτομο που με φρόντισε πολύ, για αυτό και έγινα καλά γρήγορα.
Είπε και έστρεψε το βλέμμα του στην Ηρώ.
Όλα τα άτομα στην τάξη ήταν περίεργα να μάθουν. Ποιο είναι αυτό το άτομο;
Η Ηρώ μόλις άκουσε τα λογια του ένιωσε να κοκκινίζει ολοκληρη. Εκεινος την κοιταζε διακριτικά χαμογελώντας ελάχιστα. Έστρεψε το βλέμμα του για να συνεχίσει το μάθημα, εκεινη όμως δεν σταματαγε να τον κοιτάει. Παρατηρούσε όλες του τις κινήσεις. Ήταν τόσο όμορφος. Και η φωνή του. Βαθιά, ελκυστική, που δεν βαριόσουν ποτέ να την ακούς.
-Θα σας μοιράσω ένα φυλλάδιο και λύστε όσες ασκήσεις μπορείτε μέχρι το τέλος αυτής της ώρας. Όποιος τελειώσει ή έχει κάποια απορία ας έρθει στην έδρα να μου πει.
Η Ηρώ προσπαθούσε να συγκεντρωθεί στις ασκήσεις, αλλά μάταια. Τα μάτια της ήταν σε εκείνον. Καθόταν στην έδρα και διάβαζε ένα βιβλίο. Καθώς ξεφύλλιζε τις σελίδες φαίνονταν τα μακριά και λεπτά δάχτυλα του χεριού του. Τον χάζευε για μερικά λεπτά, μέχρι που αποφάσισε να πάει κοντά του, να τον ρωτήσει δήθεν κάτι για τις ασκήσεις του φυλλαδίου.
Εκεινος άκουσε τα βήματά της και έστρεψε το βλέμμα του σε αυτη. Την κοιτούσε επίμονα καθώς περπατούσε προς εκείνον.
-Ηρώ, τι έγινε, τελειωσες;
-Όχι είχα μια απορία για αυτή την άσκηση.
Τώρα μπορούσε να τον παρατηρήσει από κοντά. Τα μαύρα του μαλλιά ανακατεμένα και όμορφα όπως πάντα, τα γυαλιά που τον έκαναν ακόμα πιο ελκυστικό αφού πήγαιναν τόσο στο πρόσωπό του, ο λαιμός και το απαλό δέρμα που φαινόταν από τα δύο ανοιχτά κουμπιά του πουκαμίσου του. Καθώς τον παρατηρούσε δάγκωσε ασυναίσθητα το κάτω χείλος της.
Ο Πέτρος είδε την αντίδρασή της.
-Είστε...πολύ όμορφος σήμερα.
Έμειναν να κοιταζονται. Ο νεαρός καθηγητής ένιωθε το σώμα του ζεστο. Ο τρόπος που τον κοιταζε, με αυτό το ντροπαλο αλλά ταυτόχρονα ελκυστικό βλέμμα τον τρελαινε.
-Κι εσύ. Αν ξαναπείς όμως κάτι τέτοιο θα αναγκαστώ να σε φιλήσω μπροστά σε όλους.
Η Ηρώ ένιωθε τα μάγουλά της ζεστά και πεταλούδες να πετάνε στο στομάχι της. Τα μάτια της πηγαν στα χείλη του. Τα ένιωθε τόσο ζεστά και απαλά όταν τη φιλούσε. Ήθελε να τα ξαναγευτεί. Τις σκέψεις της όμως διέκοψε μια φωνή.
-Κύριε έχω και εγώ μια απορία, μπορώ να έρθω να σας ρωτήσω;
-Ναι έλα τελείωσα με την Ηρώ.
Εκεινη αναγκάστηκε να γυρίσει πίσω στη θέση της, όσο κι αν ήθελε να τον κοιτάζει ακόμα.
[...]
Αφού τελείωσαν και το καθιερωμένο μάθημα μετά το σχολασμα ο Πέτρος θα γύρναγε την Ηρώ σπίτι της. Την ώρα που φτασαν κοντά στο αμάξι ακούστηκε μια γνώριμη γυναικεία φωνή.
-Πέτρο θα μπορούσες να με πετάξεις σπίτι γιατί το αμάξι μου χαλασε κ είναι στο συνεργείο;
Η Ηρώ κατάλαβε ότι ήταν η κ. Μάρα από την ενοχλητική φωνή της και γύρισε αμέσως να την κοιτάξει.
-Α γεια σου Ηρώ δεν σε είδα.
Είπε γελώντας.
Εκείνη της χαμογέλασε ψεύτικα
-Ναι δεν υπάρχει θέμα, απλα θα πετάξω πρώτα την Ηρώ.
Είπε ο Πέτρος
-Βλεπω ερχετε έρθει πολυ κοντά εσείς οι δύο.
Είπε με ένα πονηρό βλέμμα χαμογελώντας.
Η Ηρώ άρχισε να νιώθει πολύ αβολα και ο Πέτρος αμέσως το κατάλαβε από το πρόσωπό της.
-Τη βοηθάω λιγο μετά το σχόλασμα στα μαθηματικά και για να μην περπατάει την πηγαίνω εγώ σπίτι. Σταμάτα τα αστειάκια..
Η Μάρα κοίταξε κ τους δυο με ένα ειρωνικό χαμογελο και μπήκε στο αμάξι.
Η Ηρώ μπήκε στο πίσω κάθισμα και η Μάρα στη θέση συνοδηγού.
Η διαδρομή ήταν σιωπηλή και αμήχανη. Ο Πέτρος κοιταζε συνεχώς από τον καθρέφτη τη μαθήτριά του που είχε μια θυμωμενη έκφραση.
-Κουραστική μέρα και σήμερα ε;
Είπε η Μάρα και ακούμπησε το χέρι της στο μπούτι του Πέτρου. Εκεινος εγνεψε καταφατικά και χαμογέλασε αμήχανα.
Η Ηρώ είδε την κίνησή της και έγινε έξω φρενών. Ποια νομίζει πως ηταν και τον ακουμπούσε με τόση ανεση; Βέβαια γνωρίζονταν πολυ καλά οι δυο τους αλλά και πάλι.
-Ηρω βγες, φτάσαμε.
Εκεινη αμέσως βγήκε από το αμάξι και έκλεισε βιαστικά την πόρτα, λέγοντας σιγανά ένα ευχαριστώ που με δυσκολία της βγήκε από τα νεύρα.
"Αυτή τον γουστάρει σίγουρα"
Σκέφτηκε μέσα της και μπήκε στο σπίτι.