ថេយ៉ុង ញញិមញញែមអឹមអៀន ស្របពេលបានឮថាកូនចង់បានប្អូនមករត់លេងជាមួយគេក៏រៀងភ្ញាក់ផ្អើលក្នុងចិត្ត ហើយមានកូនចិត្តមួយលួចគិតថាស្វាមីអាចនិងមានគម្រោងការដ៏ពិសេសទាំងនេះជាមួយខ្លួនក្នុងពេលឆាប់ៗនេះដែរ។ នៅពេលដែលទ្រឹងគិតចប់ប្រអប់ដៃក្រាស់ឃ្មឹកក្តៅគគុកស្រាប់តែលូកចូលមកចាប់ក្រសោបម្រាមដៃស្រឡូនវែងស្រួចបីដូចជាបន្លាក្រូចមកកាន់អង្អែលយ៉ាងថ្នាក់ថ្នមបីបមដូចជាកែវខ្លាចតែរបេះ។
“អូនគិតយ៉ាងម៉េច?” ជុងហ្គុក សួរចង់ដឹងយ៉ាងនេះហើយញញិមសំដែងទឹកមុខតក់ក្រហល់ ចង់បានចម្លើយពីភរិយាយ៉ាងឆាប់រហ័សដែរ។
“ស្រេចលើចិត្តលោកប្តីអ្នកសម្រេច!” ថេយ៉ុង ឥតរុញរាចិត្ត ប្រញាប់ឆ្លើយបែបនេះទៅកាន់រាងក្រាស់ កាលបើបានដឹងថារាងតូចយល់ព្រមអនុញ្ញាតឱ្យខ្លួនជាអ្នកសម្រេចចិត្តទៅហើយ គេក៏គ្មានបញ្ហាអ្វីទៀតដែរ។
បន្តដំណើរត្រលប់មកដល់ភូមិគ្រឹះត្រកូលគីមវិញភ្លាម គ្រប់គ្នាក៏ចាប់ពិភាក្សារឿងអស់ទាំងនេះយ៉ាងល្អិតល្អន់ ព្រោះការសម្រេចចិត្តយកកូនចៅតូចៗមកចិញ្ចឹមមិនមែនជារឿងងាយស្រួលឡើយ ណាមួយត្រូវគិតគូរពីអនាគតកូនដែលចាប់មានវ័យធំលូតលាស់ទៅថ្ងៃមុខទៀត។
“ហាហា មិនអីទេ បើរ៉ូគិសម្រេចចិត្តគិតបែបនេះទៅហើយ ពួកឯងចង់យកកូនទៀតក៏មិនអីដែរ ម្យ៉ាងវិញទៀត បានគ្នាមានបងមានប្អូនវាមិនសូវអផ្សុក!” លោកស្រីហ្គូហ្សិន មានប្រសាសន៍ដូច្នេះ នាំឱ្យទឹកមុខប្តីប្រពន្ធមួយគូនោះញញិមឡើងស្រស់ប៉ប្រិមពុំដាច់ ដ្បិតគាត់ជាមនុស្សចិត្តទូលាយណាស់ដែរ ហើយស្រលាញ់កូនចៅខ្លាំងណាស់ មានក្មេងក្មាងទុកឱ្យរត់លេងនៅចំពោះមុខគាត់ផ្ទះក៏លែងសូវស្ងាត់ដូចកាលពីមុនទៀតដែរ។
“រ៉ូគិ ចេះចង់បានប្អូនបែបនេះចេះជួយមើលថែប្អូនទេ?” ថេអីន ធ្វើជាញញិមសួរលូកដៃទៅច្បិចចុងចង្កាអាល្អិតតូចល្ហក់។
“ចេះតិចៗអ៊ំស្រី!” រ៉ូគិ ឆ្លើយទាំងសើចស្ញេញ។
“ចេះអីខ្លះថាមកមើល៍?” ថេយ៉ុង លួចដៀងខ្សែភ្នែកសម្លក់មុខកូនតូច ថេអីន ឃើញអ៊ីចឹងធ្លោយមាត់សើចបន្តិច។
“ចេះយោលអង្រឹង ច្រៀងបំពេរ ចេះឆុងទឹកដោះគោឱ្យអាអូន ចេះស្លៀកខោទឹកនោមឱ្យទៀតហ្អ៎!”
“ហ្អូរ..ប៉ាប៉ាមិនជឿទេ!” រាងតូចថាទាំងសង្កត់ទម្ងន់សំឡេងឱ្យធ្ងន់មាំបន្តិច។
“មិនជឿ ឥឡូវប៉ាប៉ាយកអាអូនឱ្យកូនមកចឹង!” រ៉ូគិ រហ័សផ្ទួនសម្តីសើចក្អាកក្អាយកាច់កកាច់ខ្លួនទាល់តែមុខឡើងរោលក្រហម។
យប់ដដែល
“អូនសំឡាញ់គេងហើយឬនៅ?” ជុងហ្គុក ថាចប់បោះកន្សែងជូតមុខទៅលើស្នួររួចងាកមកចាប់អារម្មណ៍ពីវត្តមានភរិយាដែលកំពុងគេងបែរខ្នងលើគ្រែដោយភាពស្ងប់ស្ងាត់។
“នៅ!” ថេយ៉ុង តបក្នុងសំនួនស្អករងុំ។
ជុងហ្គុក ឮហើយស្ងាត់មាត់ ប្រញាប់វាគើមៗ ឡើងទៅដេកខាងលើគ្រែកៀកជិតក្បែរកាយស្រឡូនព្រមទាំងលូកដៃចូលទៅឱបចង្កេះតូចពីខាងក្រោយបន្ថែម។
“យប់នេះខ្យល់ចុះត្រជាក់ណាស់ អូនរងារទេ?”
“រងារតើស ទើបអូនដណ្តប់ភួយហ្នឹង!”
“ចឹងបងជួយឱបអូនឱ្យបាត់រងារថែម!”
“ឱបអូនរាល់តែយប់ឡើងស៊ាំកម្តៅរបស់លោកប្តីហើយ!”
ថេយ៉ុង លួចញញិមលើកដៃធ្វើជាវាយដៃស្វាមីថ្នមៗបន្ថែម រាល់រាត្រីគេងរួមគ្រែជាមួយគ្នា ជុងហ្គុក តែងតែតាមឱប ថេយ៉ុង បែបនេះរាល់ថ្ងៃ មិនដែលអខានទេ ណាមួយបីដូចជាទទួលបានភាពកក់ក្តៅច្រើនជាងមុនឆ្ងាយណាស់ ព្រោះទម្លាប់រាល់ពេលដែលនាយត្រលប់មកពីធ្វើការឬសម្រាកពីការងារនាយតែងតែមកផ្ទះហើយប្រើពេលវេលាដែលនៅសេសសល់ដើម្បីសាងរូបភាពផ្អែមល្ហែមជាមួយប្រពន្ធកូនជានិច្ច។
“តែបងមិនស៊ាំនិងការឱបអូនទេ បងចង់តែឱបអូន ឱបៗៗៗឱបអូនឱ្យបានណែនៗដៃរាល់ថ្ងៃ!” ជុងហ្គុក ដាក់ចង្កាញីញក់លើស្មា ថេយ៉ុង បង្កភាពរសើបរមិចរមួលនាំឱ្យកាយតូចអង្រួនញ័ររដឹកបន្លឺសំឡេងសើចកក្អឹកពេញទាំងបន្ទប់។
“អូនរសើបណាស់ឈប់ទៅ!” ថេយ៉ុង កាន់តែកញ្រ្ជោលខ្លួននៅពេលដែល ជុងហ្គុក ងើបស្ទុះមកខាំគ្រញិចទងត្រចៀក។
“ថេយ៍!”
“ហ្អឹម?” បបូរមាត់ដ៏ទន់ល្មើយរហ័សទម្លាក់លើសាច់មាត់ទន់ៗរាងតូចមួយខ្សឺត មុននឹងដកចេញមកវិញ ស្រាប់តែធ្លោយស្នាមញញិមទាំងកែវភ្នែកពេញប្រៀបទៅដោយពន្លឺត្រចង់។
“ញញិមអី?” ថេយ៉ុង ចាប់ភ្លឹកពីទឹកមុខកំហូច ព្រមទាំងយកម្រាមដៃទៅអង្អែលសើរៗលើមាត់ ជុងហ្គុក បន្ថែម។
“យប់នេះគេងជាមួយបងបានទេ? ឆាប់មានអាអូនឱ្យរ៉ូគិ!”
“ឆ្កួត..អូនមិនមែនជាអ្នកពរពោះឯណា?”
“ឧបកិច្ចទៅប្រពន្ធសំឡាញ់!” ប្រអប់ដៃពេញដោយកម្លាំងសង្គ្រប់ទាញកាយតូចចូលមកញាប់រន្ថាន់កម្លាំង ខណៈរាងខ្ពស់មាឌមាំទាំក៏ស្ទុះឡើងត្រដាងកាយគ្របដណ្តប់ជិតរាងតូចច្រឡឹងយ៉ាងលឿនស្ទើរតែមិនគួរឱ្យជឿ មិនទាន់បានមួយនាទីផង នាយក៏បានប្រើបបូរមាត់ជាប់សំណើមស្នេហ៍ដ៏ផ្អែមល្ហែមបឺតជញ្ជក់ខ្លាំងៗទៅលើបបូរមាត់ស្ងួតក្រៀមដោយជំនាញពិសេសពិតៗ។
“អ៊ឹមហ្អឹម!!” ថេយ៉ុង ថ្ងួចថ្ងូរគ្រហឹមក្នុងបំពង់ក ចាប់ផ្តើមរើតិចៗ នៅពេលដែល ជុងហ្គុក ស្រាប់តែផ្លាស់ប្តូរទីតាំងថើបភ្លាមៗ ដោយម្តងនេះគេជ្រើសរើសត្រង់កសម្រាប់ប្រើអណ្តាតលិឍជញ្ជក់និងដៅស្នាមបឺតជាំក្រហមរិចរិលលើស្បែកទន់រលោងគ្មានស្នាមខ្លាំងៗ ប្រើដៃទំនេរបេះបោចសម្លៀកបំពាក់លើដងខ្លួនតូចច្រឡឹងឱ្យជ្រុះរលីងរលាត់អស់ពីខ្លួន។
រាងកាយដ៏ស្រស់ស្អាតបានបើកបង្ហាញឡើងយ៉ាងច្បាស់ៗ ត្រគាករីកសាយគួបផ្សំនិងចុងដើមទ្រូងតូចច្រមិចៗ ពណ៌ឈូកដិត ក្បាលពោះរាបស្មើធេង អមទៅដោយចង្កេះតូច ភ្លៅស្រឡូន ក្លិនឈួលគួរឱ្យចង់ថើបបីបមថ្នាក់ថ្នមរហូតដល់រលត់សូន្យជីវិត។
ផាច់
“សម្លឹងអីប្រុសចម្កួត!” ថេយ៉ុង ស្រែករំពងសំឡេងឡើងចាច លើកដៃវាយលើថ្ពាល់សង្ហាឮសូរផាច់។
“សម្លឹងមើលពិភពលោករបស់បងហ្នឹងណា!” សម្តីផ្អែមល្មួតស្រាប់រមួលក្នុងពោះរាងតូចឱ្យញោចអាការៈអៀនស្ទើរជ្រែកដី។
“ឆ្កួត!”
“ច្រើនដងហើយ ប៉ុន្តែរាងកាយរបស់អូននៅតែស្រស់ស្អាតទាក់ទាញសម្រាប់បងជានិច្ចរហូតណាថេយ៍?” ជុងហ្គុក យកចុងម្រាមដៃទៅកាន់អង្អែលប៉ះលើគល់ភ្លៅតូចមួយគូនោះដោយចលនាស្រើបស្រាល ខណៈ ថេយ៉ុង ក៏ព្យាយាមត្បៀតជើងហាមឃាត់ម្រាមដៃរប៉ិលរប៉ូចមួយនោះមិនឱ្យចូលទៅលូកលុយតំបន់សម្ងាត់របស់ខ្លួនបានដោយងាយៗនោះទេ។
“បិទភ្លើងសិនទៅអូនខ្មាស់ណាស់!” អំពូលភ្លើងភ្លឺចិញ្ចាចពាសពេញបន្ទប់ ហើយខ្លួនប្រាណគេក៏ននលគកគ្មានអ្វីជំនួយបិទបាំងទៀត កាន់តែសម្លឹង គេរឹតតែខ្មាស់ ខ្មាស់ៗៗខ្មាស់យកតែមែនទេនហើយ។
“កុងតាក់នៅឆ្ងាយណាស់ បងខ្ជិលឡើងទៅបិទ ខ្មាស់អីអូនគេងឱ្យបងមើលឃើញខ្លួនប្រាណអូនពេលគ្មានខោអាវបែបនេះ ញឹកញាប់ណាស់ណាហើយតើស?”
“បងមិនស្តាប់សម្តីអូនមែនទេ?” ថេយ៉ុង លើកដៃបាំងខ្លួន ទោះមិនខ្មាស់ប្តី ក៏នឹកឃើញខ្មាស់ជំនៀងផ្ទះខ្លះដែរ។
“បានតើស..តែត្រូវបើកភ្លើងគោម ព្រោះបងខ្លាចចូលទៅក្នុងខ្លួនអូនមិនបាន!” ជុងហ្គុក ញញិមចុងមាត់ក្រោកឡើងទៅបិទភ្លើងកុងតាក់ ខណៈ ថេយ៉ុង ក៏រាដៃទៅចុចបើកភ្លើងគោមល្មម។
“សឺត!”
“ជុងហ្គុក..” រាងតូចព្រឺអស់ពេញទាំងខ្លួន កាលបើត្រូវរាងក្រាស់ថើបញក់ញីសាច់ត្រគាកខ្លាំងៗព្រមទាំងបឺតខាំដៅស្នាមធ្មេញទាំងស្និតទៀត។
“កុំប្រកែកនិងបង!”
“តែអូនមិនទាន់ត្រៀមខ្លួនទេ!”
“ឱ្យបងត្រូវរង់ចាំដល់ពេលយូរប៉ុណ្ណាទៀត?”
“ចាំអូនជាអ្នកលួងលោមចិត្តថ្លើមបង!” ជុងហ្គុក ស្តាប់ទាំងរមួលខ្លួន ថេយ៉ុង ក្រោកតាមស្រវាចាប់ថើបក្រសោបផែនមុខសង្ហាខ្លាំងៗ មុននឹងផ្តួលកាយមាំទៅលើពូកបន្ទាប់មកទើបចាប់សម្រាតចង្កេះខោរាងក្រាស់ចុះ។
“ប្រពន្ធសំឡាញ់!” ថេយ៉ុង ឱនមុខឈ្ងោកទៅជិតសាច់មួយកណ្តាប់នុះ ព្រមទាំងហាមាត់ក្រសោបកូននាគរាជតូចចូលទៅក្នុងមាត់ជញ្ជក់យ៉ាងផ្អែមឆ្ងាញ់ បន្ទាប់មកទើបចាប់វាមកសាប់ពីយឺតទៅលឿន បន្ថែមល្បឿននាំឱ្យរាងក្រាស់កន្ទ្រាក់ដេកនៅពុំស្ងៀមសោះឡើយ។
“អឹកអើសៗៗ..អូនថេយ៍!”
“ដេតឌីបញ្ចេញវាមក!”
“អស៎!”
“ហ្អាក្តៅខ្លាំងណាស់!!” សំឡេងស្រួយស្រែកលាន់ឮសំឡេងស្រើបស្រាលញោចដល់ចិត្តអ្នកដែលព្រលែងរង្វង់ដៃចេញយ៉ាងឆាប់រហ័ស កាលបើទឹកស្នេហ៍មានកម្តៅក្តៅឧណ្ហៗវាស្រាប់តែសាបព្រួសទៅលើផ្ទៃមុខដ៏ស្រឡូនស្រឡៅទៅហើយ។
“មកណេះមក!” មិនឱ្យខាតពេលយូរ ជុងហ្គុក រហ័សទាញ ថេយ៉ុង បង្គាប់ឱ្យគេងផ្ងា មុននឹងចាប់កន្ធែកជើងស្រឡូនរាងតូចចេញហើយស៊កភាពរឹងមាំចូលទៅក្នុងភាពទន់ជ្រាយឱ្យមានភាពជិតស្និទ្ធ ក្រោយមកទើបបញ្ជាចលនាគ្រលែងញាប់ទ្វេដង សំឡេងប៉ះទង្គិចសាច់លាន់ឮកងរំពង អមទៅដោយកម្តៅនៃភ្លើងស្នេហាបុកឡើងស្រឺតៗ ដុតកម្លោចរាងកាយទទឹកញើសជោកទាំងពីរឱ្យកាន់តែរោលរាលស្រើបស្រាល ពីមួយទឹកទៅមួយទឹកទៀត កាន់តែជក់ចិត្ត ដិតអារម្មណ៍ ហាក់មិនចង់បញ្ឈប់ព្រឹត្តិការណ៍ដ៏អស្ចារ្យមួយនេះនោះឡើយ។
“អាស៎!”
“អូនឈឺ?” ជុងហ្គុក ធ្វើជាសួរកាលបើសម្លឹងឃើញទឹកមុខ ថេយ៉ុង ហាក់ដូចជាទទួលបានអារម្មណ៍ឈឺចាប់ណាស់។
“ឈឺតិចៗ!”
“បងសូមទោសណា?” ថេយ៉ុង ងក់ក្បាលស្រវាក្រោកឡើងចាប់ឱបករាងក្រាស់ បន្ទាប់មកទើបលើកដាក់ចង្កេះអុកពីខាងលើញាប់ត្រគាករន្ថាន់។
“សឺត..អាស..អើស!”
“ដេតឌី..”
“ប្រពន្ធសំឡាញ់បងដល់ហើយ!” គ្រាន់តែនិយាយចប់ទឹកស្នេហ៍ស្រាប់តែព្រួសចូលទៅក្នុងតំបន់ហាមឃាត់នោះជាច្រើនមានទាំងផ្នែកខ្លះក៏ជ្រាបចេញមកប្រឡាក់ភ្លៅរាងតូចទៀត។
“អូនចង់ងូតទឹក!”
“បានតើស ចាំបងជួយងូតទឹកឱ្យអូន!” ជុងហ្គុក បញ្ចប់សម្តីស្រវាក្រសោបបីរាងកាយននលគកឡើង ដើរតម្រង់ទៅរកបន្ទប់ទឹកឥតខ្មាស់អៀន។
ឈូរ!!!
សំឡេងទឹកធ្លាក់ចាប់សម្រក់លើរាងកាយអ្នកទាំងពីរខ្ជោកៗ យប់នេះទោះបីមេឃខ្មៅងងឹតខ្មួរខ្មាញ អាកាសធាតុហាក់ដូចជារងារខ្លាំងប៉ុណ្ណាក៏ដោយ ប៉ុន្តែសម្រាប់ពួកគេ បីដូចជាទទួលបានភាពកក់ក្តៅចម្លែកណាស់ រាត្រីក្រេបទឹកឃ្មុំក្នុងយប់នេះ មានភាពផ្អែមល្ហែមខ្លាំងសូម្បីតែក្រសែភ្នែកដែលសម្លឹងមើលមកកាន់គ្នាក៏ទទួលបានទំនាក់ទំនងដ៏ស្អិតរមួតចូលគ្នាយ៉ាងល្អផងដែរ។
“សឺត!” ជុងហ្គុក ថើបលើស្មាស្រឡូនមួយខ្សឺត បញ្ចេញកម្សួលនាំឱ្យ ថេយ៉ុង ញោចខ្លួនព្រឺរោមខុសប្លែកធម្មតា។
“អៀនបងរហូត ថ្ងៃនេះអូនយ៉ាងម៉េចហ្នឹង?” ចេះតែគេចទៅនេះទៅនោះ ធ្វើមុខក្រហម មុខញញិម ម្តងស្ងៀម ម្តងរើ ធ្វើឱ្យចិត្តស្វាមីហាក់ដូចជាទទួលបានអារម្មណ៍ប្លែកណាស់។
“អូនមានអារម្មណ៍ប្លែកជាមួយបងហ្នឹងណា!” ថេយ៉ុង មិនដែលអៀនដល់ថ្នាក់នេះឡើយ តែចម្លែកថ្ងៃនេះគេមានអារម្មណ៍ប្លែកយកតែមែនទេន ព្រោះតែឫកពាដែល ជុងហ្គុក បានបង្កឡើងនោះ។
“បងយ៉ាងម៉េច?” អ្នកដែលត្រូវគេសួរបែរជាស្ងាត់មាត់ច្រៀប។
“ឮបងសួរទេ?”
“បងមិនមែនកូនក្មេងទៀតទេ ឥឡូវបងចង់បានអីពីអូន បងធ្វើខ្លួនឯង មិនដែលរង់ចាំឱ្យអូនបង្គាប់បញ្ជាមុនទេ!” ជុងហ្គុក ឮហើយញោចមាត់សើចញឹមៗ។
“បងអាយុច្រើនហើយតើស ណាមួយបងជាប្តីអូន ហេតុអីបងថ្នាក់ថ្នមរាងកាយរបស់អូនមិនបាន?”
“បងជាប្តីអូន តែបងអាយុតិចជាងអូន បងត្រូវតែស្តាប់អូនគ្រប់ពេល គ្រប់រឿង!”
“បងស្តាប់តាមខ្លះ អត់ខ្លះ មានបញ្ហាទេ?”
“កុំមកឌឺដងឱ្យអូនខឹង!”
“បើខឹងចាំបងលួង អូនងាយស្រួលលួងសឹងអី ចង់ខឹងក៏ខឹងទៅ!”
“ហ្អឺ!!!”
“អូយ!” ថេយ៉ុង ដកដៃដែលក្តិចលើសាច់ស្មារាងក្រាស់ចេញរហ័សរហួនងូតទឹកសម្អាតខ្លួនឱ្យបានរួចរាល់មុនរាងក្រាស់។
៤ ឆ្នាំបន្ទាប់
ការងារក្រុមហ៊ុនកាន់តែមមាញឹកខ្លាំងឡើងៗរាល់ថ្ងៃ ការវិនិយោគនិងមុខជំនួញក្នុងទីផ្សារ មានភាពស្មុគស្មាញយ៉ាងខ្លាំងគួរឱ្យកត់សម្គាល់ ប៉ុន្តែអគ្គនាយកក្រុមហ៊ុន វ័យកណ្តាលរូបស្រស់ ចន ជុងហ្គុក ពុំដែលរុញរាចិត្តក្នុងការរាថយមួយជំហ៊ានណាឡើយ។
“ដេតឌី ល្ងាចមកផ្ទះម៉ោងប៉ុន្មានហ្នឹង?”
“ម៉ោង ៧ យប់កូន ព្រោះដេតឌីរវល់ទទួលភ្ញៀវមកពីបរទេស!”
“ហ្នឹង៎!”
“បាទ!” ជុងហ្គុក ធ្វើជាញញិមលើបបូរមាត់សង្ហា ដាក់ដៃប៉ះទៅលើក្បាលកូនតូចអាយុ ៣ ខួបតាមដោយទឹកមុខក្នក់ក្នាញ់។
“រ៉ូមីន មកណេះ!” ថេយ៉ុង រូតរះកាន់សម្លៀកបំពាក់ដើរតម្រង់មករកកូនតូចដែលឈរស្រាតននលគកសន្ទនាជាមួយឪពុកធំខាងណោះ។
“ខ្លួនមូលឱ្យដូចត្រលាចមកឈរស្រាតននលគកមិនចេះខ្មាស់គេសោះកូនឯងនេះ!” ថេយ៉ុង រអ៊ូរទាំយកម្រាមដៃទៅក្តិចលើសាច់ភ្លៅសរលោងម៉ដ្ឋខៃ ទាំងគ្រញិច ទាំងក្នាញ់ ចង់តែខាំឱ្យដាច់ដៃដាច់ជើងអស់។
“អូយ..ដេតឌីឈឺហ្អាស..ប៉ាប៉ាក្តិចកូន!!” អាល្អិតកញ្ជ្រោលខ្លួនស្ទុះឡើងអង្គុយលើភ្លៅ ជុងហ្គុក ថែមទាំងយំកិកកុករំអួយម្ញិកម្ញក់រកលេខដាក់គ្មាន។
“រំអួយណាស់ សំឡេងអូសឱ្យវែងអន្លាយ!”
“ដេតឌី ឈឺហ្អាស..ឈឺត្រង់នេះ ដេតឌី អង្អែលភ្លៅឱ្យកូនតិចមើល៍!”
“ចាំដេតឌីអង្អែលឱ្យ បាត់ឈឺនៅកូន?” ជុងហ្គុក អង្អែលផង ថើបលួងកូនផង ទាំងថ្នមដៃ មិនហ៊ានអង្អែលខ្លាំងៗទេ ព្រោះខ្លាចកូនឈឺ រំអួយស្រែកយំផ្អើលផ្ទះទៀត។
“អត់ទេ នៅឈឺ..អូយដេតឌី..ដេតឌីអង្អែលតិចៗមើល៍!”
“អាកូន អាលែម!” ថេយ៉ុង ក្នាញ់ខ្លាំងពេក លូកដៃទៅក្តិចលើថ្ពាល់ប៉ោងដូចប៉េងប៉ោះមួយទំហឹង។
“អឹកហ៊ឹកៗដេតឌី!!”
“អូន លេងកូនដៃធ្ងន់ណាស់”
“គ្រឺតវារំអួយខ្លាំងពេក ហាច់រកតែដេតឌីឱ្យលួង!”
“មើលនិយាយថាឱ្យកូន អូននេះចំមែន!”
“ដេតឌី អង្អែលថ្ពាល់..ដេតឌីថើបកូន!!”
“បាទ..” ជុងហ្គុក ឈ្ងោកទៅថើបលើថ្ពាល់ទន់ល្មើយខ្សឺតៗមុននឹងពរកូនតូចឡើង ក្រឡេកទៅញញិមដាក់ភរិយាបន្ថែម។
“មកមើលកូនមក បងប្រញាប់ទៅធ្វើការ!”
“មកតាមប៉ាប៉ា!” ថេយ៉ុង ហុចដៃទាំងគូឡើងបម្រុងចាប់ទាញកូនមកពរ។
“No!”
“No ស្អីមកភ្លាមឱ្យឆាប់ ដេតឌី ទៅធ្វើការប្រញាប់ណាស់!”
“ដេតឌី កុំលាញ់កូនគេណា ដេតឌី លាញ់តែ រ៉ូមីន ឮហេ៎?”
“ដេតឌី ស្រលាញ់តែ រ៉ូមីន ម្នាក់គត់ ឥឡូវទៅតាមប៉ាប៉ាណា ដេតឌី ប្រញាប់ទៅធ្វើការ!” រ៉ូមីន បែរទៅចាប់ស្រវាឱបក ថេយ៉ុង រួចក្រឡេកមកសម្លឹងមុខ ជុងហ្គុក ម៉ក់ៗ។
“ដេតឌី តោះទៅបានហើយ រ៉ូគិ ដល់ម៉ោងទៅសាលារៀនហើយ!” ក្មេងល្អិតអាយុជាង ៧ ឆ្នាំស្រែកឡើងពីមាត់ទ្វារឆ្លៀតមកចាប់ថើបថ្ពាល់ប្អូនតូចមួយខ្សឺតបន្ថែម។
“bye bye daddy ruki!”