Expect typographical errors and grammatical errors.
This chapters contains vulgar words, harrasment and killing scene. Please be advised. Thank you.
********************
TAKOT....
Yan ang sobrang naramdaman ko. Araw araw naman akong binabalot ng takot, pero kakaiba ang ngayon. Sinubukan kong takasan ang takot na ito, pero lalo lamang akong kinakain nito.
"Okay, this doll number 3 was sold by Mr. Amagichi!" Napatakip ako sa aking tainga, kasabay nang pagtulo ng mga luha ko.
Ako na ang susunod. Ako na. Hindi pa ba sapat ang pahirap nila sa'kin sa loob ng sampung taon? Bakit kailangang ipahantong pa nila ako sa ganito?
"Remove her clothes now." Lumuluhang nag angat ako ng tingin sa nagsalita. "You're next, be kind, okay?"
Binuksan nila ang kulungan kung saan ako nakalagay. Kumapit naman ako sa bakal nang hilahin ako ng isang lalaki.
"Ayoko po.." Umiling ako dito. "Parang awa niyo na, ayoko po."
Wala akong nagawa nang pwersahan akong hilahin palabas. Pinatayo nila ako at tinanggal ang suot kong bathrobe. Napayakap na lamang ako sa sarili ko dahil tanging isang itim na lingerie na lamang ang natitira sa aking kasuotan.
"Okay, this is our next item." Mas lalong lumakas ang iyak ko nang kaladkarin na ako paakyat sa stage.
Tumambad sa'kin ang iba't ibang kalalakihan na may iba't ibang lahi. Ang mga mata nito ay nakatingin sa halos hubad kong katawan
"She's Mafel Villarico, a fresh and hot virgin woman." Nag umpisang manginig ang katawan ko nang mag ingay ang mga tao. "Start the bid now."
"One million!" Nagtaas ang isang indiano.
"Two million!" Isang Amerikano naman ang nagsalita.
"Five million!"
"Twenty million!" Nagtungo sa harapan ang isang matandang chinese na may malawak na ngisi. "Twenty million, I want her mine."
"Okay, this doll was so–"
"One billion!" Lahat ay napalingon sa nagsalita.
May isang lalaking matangkad na naglalakad palapit sa'min. Hindi ko makita ang itsura nito dahil madilim. Ngunit nang makita ko ang mukha nito ay halos matanggal ang puso ko dahil sa sobrang lakas ng kabog nito.
Ang mala-tsokolate niyang mata na walang emosyon ay sa'kin nakatuon. May hawak din itong baril kaya hindi ko maiwasang hindi kabahan.
"M-mister Gallego." Bumakas ang takot sa mukha ng matandang chinese.
"I'm glad that you're still remember me, Mr. Ying." Huminto ang lalaking may nakakatakot na awra sa harapan niya. "I'm here make you pay."
Bago pa makapagsalita ang chinese na lalaki ay agad na siyang binaril nitong lalaki sa ulo. Nanginginig na napaupo ako sa sahig habang nakatingin sa bangkay ng chinese.
Mas lalo akong nangining nang lingunin ako nung lalaki. "She's sold at me."
"Y-yes, Mr. Gallego."
Umakyat ito sa stage at nilapitan ako. Aatras sana ako pero hinulo nito ang braso ko.
"My secretary will send the payments." Binuhat ako nito na parang isang sakong bigas.
"Pakawalan mo ako!" Hinampas ko siya sa likod. "Ayoko! Pakawalan mo ako!"
Hindi ito patinag at naglakad lang ng formal palabas ng kuwartong iyon. Binaba ako nito nang makarating kami sa parking.
"Get in." Binuksan nito ang pinto ng kotse. "Get in."
Umiling ako rito at dahan dahang umatras. "U-uuwi na ako."
"May bahay kaba?" walang emosyong tanong nito. "You have no families."
"May tita ak–"
"–She's dead," putol nito sa sasabihin ko. "Get in, lady."
"Ayoko." Umiling ako. "P-papatayin mo ako, p-pahihirapan mo ako...H-hindi rin kita kilala."
"I'm Isaiah Gallego." Naglahad ito ng kamay. "You know me now."
Imbis na sumagot. Mabilis akong tumalikod at tumakbo. Habang tumatakbo ay nilingon ko ito, nakatayo lamang ito habang nakatanaw sa'kin.
Malaya na ako...
Tinakbo ko ang madilim na daan na walang gaanong dumaraan. Hindi ko alam kung gaano ako katagal tumatakbo, tumigil lamang ako nang makaramdam ako ng pagod.
Dahil sa pagod ay napagdesisyunan kona lamang maglakad, tutal ay hindi naman niya ako sinundan.
"Are you done escaping? Get in now." Gulat akong napalingon sa nagsalita.
Nasa gilid kona siya. Nakasakay ito sa kotse at nagda-drive, sinasabayan nito ang paglalakad ko.
Akmang tatakbo ulit ako, pero napatigil ako nang magsalita ito.
"As far as I know, we're in the middle of road that had no houses. There's a possibility too, that you may encounter rapist. So, get in now."
"Pero pumapatay ka." Tumigil ako sa paglalakad at tiningnan siya. "B-baka patayin mo ako. Ayoko pang mamatay, gusto ko maranasang gumala eh, gusto ko ulit mamuhay ng normal. Ten years nila akong ikinulong, ten years nila akong pinahirapan. G-gusto kong bumalik yung normal na buhay ko."
"Come with me and I will let you feel normal life." walang emosyon man ang mukha at boses nito, pero naramdaman ko ang sensiridad doon. "I won't hurt you, promise."
"Promise?" Tumango ito. "Pinky swear muna."
Lumapit ito sa bintana ng kotse at inilabas ang kamay niya. Napatingin ako sa daliri niya naka-pinky swear.
Lumapit naman ako at pinagdikit ang daliri namin.
"Magkaibigan na ba tayo?" Tanong ko dito.
"No, I don't want to be your friend." Binuksan nito ang pinto. "Come on, get in."
Sumakay naman ako. Isinara ko ang pinto at nagsuot ng seatbelt.
"Bakit ayaw mo akong maging kaibigan?" Tanong ko rito.
Pinaandar nito ang kotse niya. "You will know, soon."
Hindi na lang ako nagsalita at tumitig na lang sa labas.
Pakiramdam ko, para akong bagong panganak na sanggol, parang ngayon ko lang ulit nakita ang mundo. Sampung taon akong nakulong sa mga kamay nila, akala ko ay doon na matatapos ang buhay ko...
"Saan ka takot?" Napalingon ako sa lalaking ito nang magsalita siya. "Tell me, what thing make you feel scared?"
"Tao," sagot ko. "A-ayoko rin ng may sumisigaw, ayoko sa dilim, ayoko ng mga bagay na nakakapanakit."
Tumango ito. "Don't worry, you will be safe with me. I will promise that."
"Salamat..."
Tumango lang ito.
Ayokong magtiwala, pero susubukan ko. Mukha naman siyang mabait kaya pagbibigyan ko siya. Susubukan kong magtiwala sa kaniya.
Magtitiwala ako sa estrangherong binili ako mula sa mga sindikato at pumatay ng tao sa mismong harapan ko.
I hope my life will be more good now. Sana ay wala ng mg pasakit at pahirap..