🌺
Oturdukları yerden beni izleyen altı çift göze teker teker, sindire sindire baktım.
Öyle bir gülümsedim ki onlara hayatımda hiç bu kadar içten gülümsememiştim herhalde diye düşünmeden edemedim.
Belki aynı gülümsemeyi onlardan alamadım. Evet bu içime bir sıkıntı oturttu ama ben her şeyi anlattıktan sonra anlayışla karşılayacaklarına emindim.
Islanmış saçlarımdan damlayan suları hissediyordum. Sırılsıklam da olsam ben onların karşısında dimdik duracaktım.
Tam karşılarına geçtiğimde Gece gözleriyle boş olan sandalyeye oturmamı işaret etti. Bir şey demeden oturdum.
Bir süre birbirimizle bakıştık. Onlar da konuşmadı, ben de konuşmadım. Neredeyse üç dakika böyle geçince artık buna bir son vermem gerektiğini fark ettim ve boğazımı temizledim.
"Beni merak edip buralara kadar gelmeniz beni çok mutlu etti. Ama bir o kadar da üzgünüm." Diyerek konuşmaya başladım. Gece'nin yüzünde alaylı bir sırıtma belirdi.
"Bizim kadar üzgün olamazsın Laden." Alayla konuşması kalbime bir sarsıntı gibi çökmüştü. Onlara bir an önce anlamalıydım gerçekleri. Yoksa onları kaybedecektim.
"Ben...size her şeyi anlatıcam. Sonrasında benimle konuşmak dahi istemeyeceksiniz belki. Ama sizden saklamak beni yoruyor." Şimdi hepsinin gözleri meraklı bir ifadeye bürünmüştü. Arda bile sakinliğini koruyordu.
"Çok küçüktüm. Belki on dört yaşlarında falandım. O gün amcama gitmem gerekiyordu. Ailecek gidecektik fakat öncesinde yengem annemden birkaç eksik malzeme istemişti. Annemin işi olduğundan getir götür bana kalmıştı. Hem de erken giderim, orada vakit geçiririm diye düşündüm. Gittim. Zile uzun uzun bastım. Kapıyı açan amcamın oğlu Giray'dı."
Bunu onlara neden anlattığımı düşündüklerine emindim. Çünkü hiçbiri bu konuyu bilmiyordu ve muhtemelen tahmin dahi etmiyorlardı.
"Eve girdiğimde bir tek Giray'ın olduğunu gördüm. Diğerlerini sorduğumda amcamın işte, yengeminse markette olduğunu söyledi. Ben elimdekileri mutfağa bırakıp salona geçtim. Yengem gelene kadar televizyon izlerim, gelince de beraber yemek hazırlarız diye düşünmüştüm. Ama öyle olmadı."
Gözlerim yanmaya başlamıştı. Asıl zor olan kısım buradan sonrasını anlatmaktı. Derin bir nefes alıp cümleleri toparlamaya çalıştım.
"Giray'ın üzerime üzerime gelip, beni koltuğa sıkıştırıp, pis elleriyle bana dokunacağını bilemezdim. Daha da ileri gideceğini...ben gerçekten bilemezdim."
Hıçkırarak ağlamaya başladığımda onlar afallamıştı. Her biri ayrı şaşırmıştı. Bir taraftan benim ağlayışlarım da onlarda şok etkisi yaratmıştı.
"Piç kurusu." Diyerek söylenen Caner eliyle yüzünü sıvazladı.
"Ne diyorsun sen amına koyayım! Ne hakla bunu yapıyor sana ha!" Gece hiddetle ayağa kalktığında Efe ve Arda da benim yanıma gelmişlerdi.
Ağladığım için hiçbirine cevap veremesem de onlar cevapları zaten tahmin edebiliyordu.
"Ladeniçem, geçti canımın içi. Ağlama gökyüzü gözlü kız." Arda saçlarımı okşarken beni göğsüne bastırmıştı. Efe de tam arkamdaydı.
"Şerefsiz herif! Allah'ından bulsun! " Pars bir taraftan sövüyor bir taraftan ayakta olan Gece'yi sakinleştirmeye çalışıyordu.
Ateş... O ise elini yumruk yapmış, sabit bir yere bakıyordu. Gözleri hiç görmediğim kadar koyu bir tona bürünmüştü. Alnındaki damarlar belirginleşmiş, çenesi kasılmıştı.
"Laden'im ağlama hadi. Biz buradayız, artık yalnız değilsin." Efe elimi tutarak bana destek olmak istercesine gülümsedi.
Bu güne kadar bunu kime anlattıysam hepsi silip atmıştı beni. Bir daha benimle muhattap olmamış, yüzüme bile bakmamıştı kimse.
Ama onlar gitmemişti. Hala yanımdalardı ve bana destek oluyorlardı. İlk defa birileri beni haklı bulmuştu. İlk defa birileri benim tarafımdaydı.
Dakikalar sonrasında fark ettim Ateş'in oturduğu yerden kalkıp gittiğini. Hiçbir şey dememiş, hiçbir tepki vermemişti. Öylece kalkıp gitmişti.
Ona hak veriyordum. Tahmin etmiştim işte böyle olacağını. İç çekerek ayağa kalktım.
"Ben gidiyorum. Geldiğiniz için sizlere ne kadar teşekkür etsem az. Yanımda olduğunuz için hepinize minnettarım. Hoşça kalın."
Daha fazla yanlarında kalamazdım. Eve gidince azar işitmek istemiyordum. Hepsine tek tek sarıldım. Onlar da bu gece Ankara'ya döneceklerini söylediler.
Hala deli gibi yağmur yağıyordu. Islanmayı umursamadan yürüyerek abimin beni alacağı yere varmaya çalıştım.
Çocuklar yola çıkmak için Ateş'i bekleyeceklerdi.
Ateş...
Yalan değil, aramızda bir şey olabileceğini bir anlığına düşünmüştüm. Ama benim onlardan sakladıklarımı öğrendiğindeki yüz ifadesi, bana olan kırgınlığı ve oradan çekip gidişiyle sanırım bana gereken cevabı vermişti.
Üzgündüm. Ona bu hayal kırıklığını yaşattığım için gerçekten üzgündüm. Ama sadece bir kez Laden olmak istemiştim. Fakat geçmişimden kaçamazdım. Kaçmaya çalıştığım geçmiş beni elbet bir yerlerde bulacak ve hesap soracaktı.
Abimin arabasına bindiğimde hiç konuşmadım. Bana neler yaptığım hakkında sorduğu sorulara birkaç bir şey geveleyip geçiştirdim.
Eve geldiğimizde annem ve babam yoktu. Salonda Utku abim ve Uraz abim maç izliyorlardı.
"Hoş geldiniz." Dedi Uraz abim bizi gördüğünde. Umut abim ona yanıt verince ben hiçbir şey demeden odama çıktım.
Bugün bizimkilere yaptığım kısa açıklamadan dolayı içim rahattı. Artık onlardan sakladığım bir şey yoktu. Tek sıkıntım Ateş'le konuşamamış olmaktı. Hatta en büyük sıkıntım başından beri Ateş'ti.
O gitmişti ve ben Laden Yağmur Erayvaz bunu haketmiştim.
🌺
İSTİKAMET: ANKARA!
Gece: Amk şu müzik sizin arabadan mı geliyor!
Efe: Eğer duyduğun müzik "Al artık beni koynuna Karam" gibi bir şeyse evet. Arda deli gibi tepiniyor arabada.
Gece: Lan kısın şunun sesini biz sağır olduk burda.
Arda: Gece kuşum bence sen bizim arabada olmadığın için kıskanıyorsun bizi.
Gece: He Arda he
Caner: Ateş nasıl sakin kalabiliyor şu an?
Efe: Tam üç defa Arda'yı öldürmeye teşebbüs etti fakat trafiği riske atamıyor, molada halledicem diyor.
Caner: SKMSNSHSBSHXNDNDND
Caner: Yazık Ateşime be
Laden: Nereden gidiyorsunuz?
Efe: Aksaray'dan çıkmak üzereyiz.
Laden: Oo varmışsınız neredeyse.
Caner: Geldik sayılır.
Laden: Nasıl geçti yolculuk?
Efe: Ateş'in sinir krizlerini, Gece'nin küfürlerini, Caner'in esprilerini, Arda'nın deliliklerini ve Pars'ın bağırışlarını saymazsak güzel bir yolculuktu.
Caner: Geriye bir şey kalmadı zaten amk
Laden: kwmsjendjdnsjd
Laden: Bu seferkini saymıyorum, tekrar aynı kadro bekliyorum sizi.
Caner: Ohoo ayağımız alıştı gelip gelip çıkarız artık
Pars: O çıkıp çıkıp geliriz olmasın.
Caner: Olmasın amk
Pars: İmla kılavuzu ve Türk Dil Kurumu sana dava açtığında en önde zevkle aleyhine şahitlik yapıcam.
Caner: Siktir lan
Caner: Pardon afedersiniz
Laden: KDMSÖSKSJSJDBSBHS
Laden: Bayılıyorum size
Pars: Biz de sana ;)
Gece: Pars, Ladene yavşamayı kes kardeşim.
Pars: Sen beni mi kıskandın şapşik
Gece: Allah'ım sen bizi ne ile sınıyorsun?
Arda: Bana bak göt Pars bırak Gece kuşumu valla kafana anten sokarım.
Pars: Annen ne alaka lan
Arda: Amk ne annesi ne diyon olm sen
Pars: Yanlış yazmışım amk KEMSÖAÖMSNSBSHSHSB
Laden: Pars sağlığın için susmalısın sanırım lsçdnnsnddmmdnd
Pars: Mantıklı
Arda: Ladeniçem seni çok özledim ben ya :(
Laden: Ben de hepinizi özledim Arda :(
Arda: Sen bence Ateş'e kaç hep beraber yaşayalım.
Laden: Bu imkansız maalesef.
Arda: Neden ya neden!
Laden: Hayal gücümüzü zorlamasak mı Arda?
Arda: Ah be Ladeniçem...
Ateş: İmkansız diye bir şey yoktur.
Ateş: Hele ki konu biz ise.
🌺Bölüm Sonu🌺
AYLAR SONRA BURADA YENİDEN BİR ARADA!!!!!
Upuzun zaman oldu ve ben sizi çooook özledimm
Artık kaldığımız yerden tam gaz devam ediyoruzzz
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın e mi canımın içleri? 🥹