ក្នុងបន្ទប់មួយនៅជាន់ទីពីរត្រូវជាបន្តប់របស់Teakook ពីរអ្នកនេះទោះរៀបការបានជាងពីរឆ្នាំក៏នៅតែស្រឡាញ់គ្នាដូចស្នេហាគ្រាដំបូងដែរ។ ឯថេយ៉ុង ក៏សប្បាយចិត្ត រហូតអាចចាប់ដៃជុងហ្គុក សាងបានគ្រួសារមហាវ៉ល់ អូ៎សុំទោស! សាងបានគ្រួសារយ៉ាងរុងរឿងនេះមួយ
« ជុងហ្គុកហា៎...» ថេយ៉ុងហៅប្តីតិចៗស្របពេលកំពុងលាបផ្សៅមុខកញ្ចក់ ឯប្តីកំពុងរេីសខោអាវ
« បាទប្រពន្ធសម្លាញ់! » ជុងហ្គុកឆ្លេីយយ៉ាងស្រទន់
« បងមិនគិតថា ពួកយេីងគួរតែយកចៅអោយប៉ាម៉ាក់បងទៅអី ពួកគាត់ចាស់ណាស់ហេីយ » ថេយ៉ុង
« អូនហា៎ ការចិញ្ចឹមកូនអត់ស្រួលដូចអូនគិតទេ ម្យ៉ាងបងនៅក្មេង បងដូចជាចង់...ចង់..»
« ចង់អី? ឬបងមិនចង់បានកូន? ហឹ្ហក ឬបងចង់មានកូនជាមួយស្រីផ្សេង ហឹ្ហកអាប្តីប្លោកវៀច »
« ទេអូន មេីលរាល់យប់សោះ ប្លោកបងមានវៀចឯណា! »
« ហា៎ហឹ្ហកៗ!!! » ថេយ៉ុងយំហូរ ជុងហ្គុកក៏ចូលមកលួងលោមប្រពន្ធ នេះហេីយចរិកប្រពន្ធគេ ធ្វេីអីតិចមិនបានយំដូចក្មេង បេីទឹកភ្នែកមិនដឹងបានមកពីណាទេ យំមួយម៉ាត់ទឹកភ្នែកស្រក់ពេញឥដ្ខដូចជះទឹកមួយធុង
« ថេយ៍គិតមេីល បងនិយាយចឹងក៏ដោយសារតែបងនៅក្មេងពិតមេន បងខ្លាចបងមិនទាន់មានទំនួលខុសត្រូវលេីកូន បងចង់ពង្រឹងខ្លួនឯង រៀនធ្វេីជាឪពុកដ៏ល្អប្តីដ៏ល្អសិន! »
« ហឹ្ហកៗ ឈប់យំក៏បាន តែសន្យាណា ពួកយេីងត្រូវតែយកកូន! »
« អឹមៗបងសន្យា! »
« ម៉ោះរៀបចំខ្លួន អានទៅផ្សារទំនេីបចាមួយម៉ែ យេីងពាក់អីល្អ ពាក់យ៉ាងណាអោយមួយផ្សារគេមេីលមកតែមួយគ្រួសារយេីងបានហេីយ » ថេយ៉ុងចាប់ផ្តេីមរេីឈុតបែបfashionមកលរមេីល មានឈុតស្បែកដុះចេញក្បាលតោ មានឈុតវែងអូសដី ឈុតស្បៃរាត្រីតេងតាយដូចខ្សែភ្លេីង នឹងមានឈុតដាំត្បូង រួចយកមកស្លៀកជាមួយប្តីហេីយតុបតែងខ្លួន។
ឯបន្ទប់yoonminវិញ គូរនេះដូចជាចង់បែកស្លុយតិច ដោយសារតែពីរអ្នកប្តីប្រពន្ធចូលចិត្តធ្វេីអីប្លែកៗ ក្នុងបន្ទប់លាបពណ៍ផ្កាឈូកស្រស់ បិតសុទ្ធតែរូបភាព ឡេីងស្លុយ។ ពីរអ្នកនេះនាំគ្នាកកាយកកូរខោអាវត្រៀមចេញទៅផ្សាជាមួយម៉ែដែរតាមការណាត់ ហេីយជីមីនកំពុងតែអង្គុយលាបសក់ពណ៍ខៀវស្រងាត់ភ្លេីអោយចាំងជាសក់ក្បាលរបស់ប្តី
« អូន លាបល្មមៗបានហេីយ ប្រញាប់ទៅផ្សារផង »
« អូនដឹងហេីយ គ្រួសារយេីងត្រូវតែប្លែកចឹងហេីយ អូបលាបអោយវាឆ្លុះ ចាំមេីលណាដឹងតែផ្អេីលពេញមា៉ផ្សារម៉ង ហាសហា! »
« មេនហ្នឹង! » សូហ្គាបន្ទរ
« ហឹមប្តី អូនសួរបងមួយមេីល? »
« បាទចង់សួរអី សឺតៗ» សូហ្គាដេីរទៅអោបប្រពន្ធពីក្រោយលួងថេីបថ្ពាល់ខ្សឺតតែម្តង ស្រឡាញ់គ្នាខ្វេះចេញអត់បានទេពីរអ្នកនេះ!
« យេីងគួរយកកូនអត់? ព្រោះអី អូនចង់ក្លាយជាប៉ាតូចគេដែរ »
« ហឹម រឿងនេះយេីងគិតអោយច្បាស់សិនទៅ ភារកិច្ចយេីងនៅមិនទាន់បញ្ចប់ទេ បងដឹងច្បាស់ថា ការងារច្បាស់ជាធ្លាក់មក ចាំពេលយេីងបញ្ចប់បងសន្យានឹងនាំអូនទៅយកកូនភ្លាម! »
« ហិហិអូខេប្តី តោះៗ អូនលាងសក់ក្បាលសិន នែកុំភ្លេចឈុតក្បាលខ្លារខិនអូនហា៎...»
« បាទៗទៅៗ បងត្រៀមអោយ! »
ក្នុងបន្ទប់កូនពៅដ៏ឯកាវិញ គេកំពុងតែរអ៊ូរងូ៉វៗចង់បានប្រពន្ធមួយ តែមិនដឹងថាយកស្រីឬប្រុសព្រោះបងប្អូនគេមានប្រពន្ធសុទ្ធតែប្រុស ស្លៀកពាក់ខោផងមិនសុខចិត្តផង ដូចទ្រង់វេតនាណាស់
« ហឹ្ហក ម៉ែអឺយ ចង់បានប្រពន្ធ ធ្វេីមិចទៅចង់បានប្រពន្ធ! អាបងៗ ជិតមានកូនហេីយ ខ្ញុំវិញរកប្រពន្ធមកហិតតិចក៏គ្មាន អយុត្តិធម៍ហា៎សម្រាប់កូនពៅ » នាយរអូ៊ងូ៉វៗតែឯង តែក៏មិនភ្លេចរៀបចំទីនុញសូកវែនតាពណ៍ខ្មៅត្រៀមចេញទៅផ្សាបន្តិចទៀតដែរ។
« មិនអីទេសង្ឃឹមថា ទៅផ្សារលេីកនេះ ខ្ញុំអាចជួបគ្រូព្រេងពីបុព្វេក៏ថាបាន...»
« មិនខ្ចីពិបាកចិត្តទេ តោះទៅដេីរផ្សារ យូហ៊ូៗ »
ចាំមេីលៗថាអាពៅអាចជួបគ្រូព្រេងបានទេ?
ដល់វេលាកំណត់ សមាជិកគ្រប់គូរបានចុះមករាងៗខ្លួន រឿងបានបង្ហាញលក្ខណ:បែបslowmotionរបៀបរឿងឥណ្ឌា ដេីម្បីអោយពួកគេចុះមកកាច់រាងបង្ហាញសម្រស់រាងៗខ្លួន។ ម្នាក់ៗពាក់ខោអាវមិនមេនទៅផ្សារទេគឺទៅដេីរម៉ូតfashionអន្តរជាតិច្រេីនជាង យាយពីថា...ហឹមអស់យាយម៉ង!
« តោះ ឯណាឡាន ចេញដំណេីរទៅ! » ម៉ែជីនទាញវែនតាខ្មៅមកពាក់ ហេីយរលាស់ស្បៃអាវពីក្រោយដែលវែងអូសដីបន្តិច រួចអោយលោកប្តីរបស់គាត់កាន់ដៃដេីម្បីដេីរទៅរកឡាន។
« មកដល់ហេីយ ឡេីងឡានមកអូន! »
ឡានស្មានតែទំនេីបណាស់ តែការពិតមិនមេននោះទេ ឡានកញ្ចាស់ជិតអស់គ្រឿង ទ្វាបាក់អស់មួយចំហៀង សល់មួយចំហៀងកន្លែងអ្នកបេីក មានគូទក្រោយសម្រាប់ផ្ទុកសមាជិកដ៏ទៃ ឯដំពូលឡានគឺធ្លុះអាចមេីលដល់ផ្កានៅលេីមេឃបាន។
« តោះកូន ឡេីងឡាន ចាំឪដឹកទៅផ្សារទំនេីប អេនអន! »
« គេហៅ អ៊ីអន មែន អេនអនទេឪ! » កូនៗបន្ទរ
« អេី អេនអន ក៏អេនអន! » និយាយចប់ជីនបានឡេីងទៅអង្គុយកៅអីខាងក្នុងជិតលោកប្តីរបស់គាត់។ ឯកូនៗក៏សង្កត់កគ្នាជិះខាងក្រោយយ៉ាងរញ៉ៃ។
« មេីលអាពៅ ក្តិតហែងប៉ះមុខយេីងហេីយវេីយ » ជីមីនរអូ៊ភ្លាមព្រោះតែគូទសូប៊ីនរំកិលចុះឡេីងមកប៉ះមុខគេដែលអង្គុយពីក្រោម
« អួយសុំទោសបងថ្លៃអត់បានមេីល! ឪហឺយ ឆាប់បេីកលឿនៗទៅចង្រៀតចង់ស្ទះអាចម៍ហេីយ! » សូប៊ីន
« ទ្រាំទៅកូន ចាំឪមានលុយឪទិញឡានអាទំនេីបជាងនេះ » ណាមជូន
« ហឺតមិនដឹងជាតិណាទេលោក បេីរាល់ថ្ងៃដេកតែសុីសោះ ហាងនំមានមួយ គ្មានអាណាទៅមេីលទៅលក់ដូរ ខ្ចិលរលួយក្នុង! »
« នែអាពៅ កុំមកថាអោយប្តីអញ ប្រវាសដាច់កឡូវអាកូននេះ! » ម៉ែជីនអត់អោយអ្នកណាប៉ះប្តីគាត់ទេគាត់សម្លល់មុខកូនពៅជាស្រេច
« ឆឹស ស្រឡាញ់តែប្តី » ជុងហ្គុកជួយពេបមាត់
« បេីមិនអោយយេីងស្លាញ់ប្តី អោយយេីងស្លាញ់អាកូនជេីងល្អឯងមេន? » ជីន
« បានៗ តោះចេញដំណេីរ ហ៊ូមួយកូនៗ ឡានចេញទៅហេីយ »
« ហ៊ូហ៊ូៗៗ~~»
ង៉ោង~
ឡានបានបេីកចេញទៅបង្ហុយផ្សែងយ៉ាងខ្មៅងងឹតរហូតអោយអ៊ំម្ចាស់មាន់ដែលរស់នៅជិតនោះកំពុងតែអង្គុយផឹកទឹកតែមុខផ្ទះឈ្លក់សឹងតែធ្លាក់សួរចេញមក។ ឡានក៏បន្តទៅមុខ ឯកូនៗនៅបាំងខាងក្រោយនាំគ្នាស្រែកហូ៊ ដោយមិនខ្ចីខ្វល់ពីក្បាលអ្នកណាទាំងអស់សំខាន់ពួកគេសប្បាយ
« ហ៊ូ~ សប្បាយណាស់ប្តី! » ថេយ៉ុង
« បាទសប្បាយណាអូន យេីងហ៊ូទៀត ហ៊ូៗ~ » ជុងហ្គ្កុកណាស់ដែរ ចូលដៃជេីងជាមួយប្រពន្ធសម្បេីម
« ថ្លង់ណាស់ពួកអស់នេះ » អ្នកជិះឡានជិតៗនោះបេីកញ្ចក់ឡានស្រែកស្តោអិយគ្រួសារពួកគេ
« ថ្លង់បិតច្រចៀកទៅពូ ពូឯងក៏ទ្រង់ចេះដឹងសម្បេីមម្លេះ! ស្បែកជេីងកម្រាស់ពីរទឹកហោះចូលទៅក្នុងឡានពូឯងឡូវហ្នឹង!! » ជីមីនកាន់ស្បែកជេីងចង់គប់មេនទេន រហូតពូបេីកឡានជាន់ហ្គាទៅមុខអោយផុតពីឡានកំពូលគ្រួសារមួយនេះ
« យីស! ឯងស្រែកតែឯងសោះចេះដឹងមាំហា៎ ម៉ោះអាថេយ៉ុងស្រែកត កុំខ្វក់ពីសម្តីអ្នកដទៃ ម៉ោះប្តីម៉ោះ អាប្អូនថ្លៃ! »
« ហាសហា សប្បាយណាស់ ហ៊ូហ៊ូ...» ពួកគេសេីចសប្បាយទាំងមិនខ្វល់ពីមនុស្សម្នាជុំវិញទីក្រុងនេះថាពុលនឹងពួកគេយ៉ាងណាទេ ទៅដល់ទីណាផ្អេីលគេឯងទីនោះទាំងអស់។
ផ្សារទំនេីប!
ងុឺត!
ឡានកញ្ចាស់ជិះជ្រុះគ្រឿងជិតខ្ទិចតាមផ្លូវ បានមកឈប់អោយចំពីមុខផ្សារធំទំនេីបតែម្តង សមាជិកបានចុះមកតម្រង់ជួរជាជួរតាមលំដាប់លំដោយរាប់ចាប់ពីណាមជូនរហូតដល់អាពៅសូប៊ីន ឈរសំញែងច្រត់ចង្កេះពាក់វែនតាខ្មៅយ៉ាងសង្ហា។ មនុស្សម្នាគ្រាន់តែឃេីញពួកគេមក នាំគ្នាបេីកផ្លូវអោយព្រៀតមាអ្នកខ្លះ រត់ចេញពីហាងថែមទៀតព្រោះមិនចង់ជួបគ្រួសារនេះទេ។ ពូសន្តិសុខក៏បានមកផ្លុំកញ្ចែដាក់ពួកគេ
ប៊ិតប៊ិច!
« សុំយកឡានទៅចតនៅចំណត! »
« ហេីយបេីខ្ញុំចង់ចតហ្នឹង មានបញ្ហាអីមេន? »
« អូ៎បាទ អត់មានបញ្ហាទីទេលោកសូមអិញ្ចេីញបាទ » ពូសន្តិសុខហាក់ខ្លាចរអានឹងគ្រួសារនេះដូចគ្នាទេីបមិនហ៊ាននិយាយស្តីខ្លាំងៗដាក់ពួកគេ ខ្លាចថាអាចនឹងទទួលបានគ្រាប់បែកមហាទំងន់ចេញពីមាត់របស់ពួកគេ
« ចឹងជួយយកទៅចតអោយផងណា តោះប្រពន្ធសម្លាញ់ កូនសម្លាញ់ សម្រុកចូល!!!! »
« សម្រុកចូល!!!! » សាមាជិកគ្រួសារទាំងអស់បាននាំគ្នាសម្រុកចូលទៅក្នុងផ្សារទំនេីប ទាញកន្ត្រកផ្ទុកឥវ៉ាន់ម្នាក់មួយដេីររេីសឥវ៉ាន់ដាក់ រេីសដាក់ៗ មិនខ្ចីខ្វាយខ្វល់ គិតថាពួកគេក្រមេន? តិចទៀតគង់តែដឹងទេ?
« យកអានេះ យកអានេះ កូនយកអានេះ អេីដាក់មកអានំនេះ អឹម!..យកមកកូនអាសាច់គោស្អីគេ យកមក រេីសដាក់ៗមកកូន!! » ជីនបង្គាប់អោយកូនប្រុសកូនប្រសាររេីសអ្វីតាមចិត្តចង់ គេឯងមេីលមកគ្រួសារនេះប្រៀតតែគ្មានអ្នកណាហ៊ានក្អកជាមួយឡេីយព្រោះថា អត់ចង់មានបញ្ហា មិនមេនខ្លាចអំណាចស្អីទេ តែគ្រួសារនេះឈ្លោះមិនចាញ់គេហែកមាត់ចោល និយាយមេន!
« ហឺយ នេះពួកគេទាំងអស់ហ្នឹងជាអ្នកណា ជាអ្នកក្រក្រីដាច់ដាបមកពីណាទេដឹង ដូចជាមិនដែលឃេីញ! នែជួយហៅសន្តិសុខមកអូសពួកគេចេញទៅ បំពុលសណ្តាប់ធ្នាប់ណាស់!! » ស្ត្រីវ័យចំណាស់បបូរមាត់ក្រហមសក់ខ្លីប្រាស្នា កាន់កាបូបសុីវីល័យមានអង្គរក្សឆ្វេងស្តាំ ដែលគាត់ឈររេីសទំនិញមិនឆ្ងាយពីគ្រួសារពួកគេប៉ុន្មានទេ គាត់ចាញ់ផ្តេីមបញ្ចេញឬករអេីម ជ្រួញចិញ្ចេីមនឹងគ្រួសារនេះ ហេីយក៏បញ្ជាអោយសន្តិសុខមកដេញពួកគេចេញទៅក្រៅ។