Lavander’s POV.
“Why are you crying, Mama?”
Napabaling ang aking atensyon sa aking anak. He was staring at me, confused and worried.
Lumuhod ako sa harapan niya. I cupped his cheeks. “Anak, tell me, what is he look like?” I asked him while my tears are still flowing down to my cheeks.
“Why, Mama? Did you forgot what Papa looks like?” nagtatakang tanong ng aking anak.
Umiling ako saka marahan pinahid ang mga luhang nasa aking pisnge. “No, Anak. I-I just want to know what he looks like. I-I just want to clarify things, Lev. Can you answer that for m-me?” my voice broke but I still manage to coped it up. I don’t want to look so broken in front of him.
Nagtataka ma’y sinagot niya pa rin ang aking katanungan. “He looks handsome, Mama. He has black eyes like mine, Mama. It turned Gray just like mine!” manghang ani niya. I saw how his eyes glittered. “He has thick black eyes like mine a-and… he looks like me, Mama.” Hindi ako nagulat sa sinabi niya, kung hindi ay nagulat ako nang umiyak siya bigla na ikinataranta ko.
Mabilis kong hinawakan ang magkabilang pisnge niya at pinunasan ang mga luhang hindi man lang huminto sa pag-agos. “W-Why are crying? Did he hurt you? Did the man hurt you? Tell me, Lev,” malambing kong tanong. I don’t want him to cry even more.
“No, M-Mama,” sagot niya.
“Then why are you crying?” I asked him, confused.
“B-Because I-I thought I d-don’t have a P-Papa.” Tila ayoko nang huminga dahil sa kaniyang sinabi. “W-Why did you hide h-him from me, Mama? W-Why d-didn’t my Papa… live with u-us?” halos hindi na siya makapagsalita ng maayos dahil sa mga hikbi niya.
Nanlambot ako dahil sa kaniyang tanong. Halos hindi na ako makagalaw. Hindi ko alam ang isasagot. Pilit kong iniisip kong ano ang isasagot ko, ngunit wala akong maisip na sagot. Ayokong sabihin sa kaniya ang totoong sagot. I can’t lie to my Son. My Son will know if I would lie to him or not. He knows me well, very well than the others. Kaya hindi ko kayang sagutin siya dahil sa una pa lamang ay ayaw ko nang sagutin.
I want to hide his Father from him ‘cause I know that he will not come back. Ilang taon na ang lumipas noong umalis siya and he is still haven’t come back. Hindi ko alam kung babalik pa siya o ano. I just don’t want to give my Son a false hope. Ayokong paasahin ang anak ko sa mga bagay na walang kasiguraduhan. I can’t hurt my Son. And I never will.
“A-Anak…” I still can’t answer his question. I only gave him pitiful stare.
“M-Mama… p-please.” his eyes are pleading. “Answer me, Mama. Please…” he was crying so loud when I shook my head to tell him that I don’t want to answer. I hugged him “M-Mama! Y-You lied to me! You told me t-that my Father is d-dead. He is d-dead! You… liar! My Papa is n-not dead!” nagulat ako nang sigawan niya ako at kumawala sa akin.
Napapikit ako dahil sa sinabi niya. I knew it. My Son is not dumb. He will found out immediately if I lied or not. Madali rin niyang malalaman kung ano klaseng bampira at tao any nasa kaniyang paligid. Base on his reaction, right now. He knows that Yeron is his Father. My Son is not dumb to know that. Magkamukha sila at matalino ang anak ko. Magkamukha sila at alam kong iyon ang isa sa dahilan para maniwala siyang iyon ay ang Ama niya. And my Son will not come near a stranger easily, but he will if he knows the person or he knows that the person is safe for him. Ngunit matatagalan ito. Mga one week or more pa iyong mangyayari.
“A-Anak…” he pushed me. Mabuti na lamang ay mahina iyon kaya hindi ako napaatras. I held his hand. “A-Anak, let Mama ex—” my words was cut off when someone shouted.
“Ate!”
We both looked at the owner of the voice. It was Lucas. He was running towards our direction. He was with the others.
Nang makarating ay pinalibutan nila kami kaya tumayo ako. Pinaulanan nila ako ng katanungan, pati na rin ang anak ko na humihikbi at hindi sumasagot. Nakayuko ito na tila ayaw niyang makita ng iba na umiiyak siya.
“What happened, Iha? Bakit siya nawala? How did you find him? Why is he crying? Is he hurt?” nagulat ako nang lumapit sa amin lalo si Tita Crizel na may pag-alalang tingin sa aking anak. She kneeled down making me shocked. Inalalayan siya ng kaniyang asawa. “Why are you crying, my Grandson? Did something happened to you?” malambing na tanong niya rito.
My Son just shook his head then hugged my right thigh. Dahil sa ginawa niya ay napahinga ako ng maluwag. He is not angry at me. Kahit na magagalit siya, hindi niya ako matitiis. He will always come to me crying and will hug me. Nasanay na siyang ako ang katabi niya palagi. He doesn’t want to end the day and night without me beside him. That’s how my Son loves me. And it makes my heart warmed.
Tumingin sa akin ang kaniyang lola na may pag-alalang tingin. I just smiled at her, then looked at my members.
“Take him to bed, Elisha, Fiara,” I said. Ngumiti ang dalawa saka tumango. I looked at Evianna, Ethan, and Grave then pointed my finger at them one by one. “You three. Assist all the visitors to get out of the mansion. The party is over,” utos ko sa kaniya. Nagsitanguhan sila.
Nilapitan ni Elisha at Fiara ang anak ko upang kunin. At first, my Son didn't let go of my thigh. Nahirapan kaming pasamahin ito dahil gusto nitong nasa tabi ako, ngunit kalunan ay sumama na rin kahit labag sa kalooban. Ang tatlo naman ay dahan-dahang pinapauwi ang mga bisita dahil sinabi nilang tapos. Mabuti na lamang ay tapos nang kumain ang lahat kaya hindi na kami nag-alala kung gutom sila o ano.
Nandito kami ngayon sa loob ng library. Matapos ang lahat ay pumunta kami rito upang mag-usap ng masinsinan. Nakaupo kaming mga babae habang nasa likod nila ang mga kasintahan. Except nga lang kay Ina at Ama na nakaupo talaga sa pang-dalawahang sofa.
“So… can you answer my question, Iha?” Tita Crizel asked again. They are all waiting for my answer.
I sighed. “Natagpuan ko siya sa Garden. I was looking for him in there, then suddenly he called me while running,” I answered, truly. Hindi ko nga lang pinadami ang information.
“Saan raw siya nanggaling?” I looked at Fiara when she suddenly asked.
“Sa labas ng gate,” I answered. Nakita ko kung paano nagulat ang iba except sa hindi nakasama si Levian noon.
Who wouldn’t? Ang alam nila ay hindi lumalabas si Levian ng gate nang basta-basta. He is the kind of kid that always in the safe place. Kung lalabas man ay may kasama siyang isa sa amin. He never go out alone, ever. Hindi naman sa takot siya. He knows how to follow my words. But earlier, he just broke it. And I literally know why.
“Bakit daw?” Tito Craven asked.
“I don’t how or why he got out, but he said that someone gave him a gift. A watch.” kumunot ang noo ng iba dahil sa sinabi ko. “An eighty million dollars watch.” Nakita ko kung paano manlaki ang mata nila ng dahan-dahan.
“E-Eighty million dollars?! ‘Yong pinakamahal na relo sa buong mundo?!” gulat na tanong ni Ethan.
I nodded. “Yes,” sagot ko habang hinulot ang aking sintudo dahil hindi pa rin ako makapaniwalang binigyan siya no’n. Lalo lamang silang nagulat doon.
“Who gave him that? I doubt it’s one of us. Nandoon sa kwarto niya ang mga gift natin. At walang lumabas sa aming magkakaibigan kung hindi kayo lamang,” tanong ni Ina habang nakakapit sa braso ni Ama na seryosong nakikinig sa amin.
Bumuntong hininga ako saka mas lalong hinilot ang sintudo. “Alam niyo kung sino?” they looked at me, waiting for me to continue. “It’s Yeron.”
“What?!”
***
“Spin it, Ethan!” singhal ni Fiara sa kaniya dahil mukha itong snail sa sobrang bagal.
“Alright. Alright. Chill! Walang humabol sa iyo kaya ‘wag kang magmadali,” inis na saad ni Ethan, ngunit inirapan lang siya nito.
He spin the empty bottle of coke. I was staring at it, waiting for it to stop. Nang huminto ito ay napapikit na lamang ako. The head of the bottle was pointing at me. Tila nabunutan ng tinik ang lahat at malakas na nagsigawan dahil sa saya. Masaya sila dahil hindi sila ang naturo ng bottle.
We will going to have our new mission today. Pagkatapos ng pag-uusap namin kagabi tungkol kay Levian at Yeron ay sinabi sa amin ni Tito na may bago kaming mission. It’s an Illegal vampire transaction inside the bar. Umiinom sila ng dugo ng tao pagkatapos nilang lagyan ng drug ang mga inumin ng mga tao. We need to spy inside the bar before we kill the owner named Franco Santiago.
Hindi namin alam kung sino ang papasok at mag-i-espiya bago kami susugod. Kaya ito, naglalaro kami. Kung sino ang maturo ng ulo ng coke ay siya ang gagawa. At ako ang natalo.
Umirap ako saka tumayo. “Let’s go,” seryoso kong ani bago naunang maglakad papalabas ng mansion. Narinig ko pang nagsigawan ulit sila na tila nanalo sa lotto. Umirap na lamang ako.
Bunch of childish vampires.
***
Malamig kong tiningnan ang pintuan ng bar. Kanina pa ako nandito, nagdadalawang isip kung papasok ba o hindi. Alam ko kung ano ang mangyayari mamaya kung papasok ako at alam ko rin kung ano ang mangyayari kapag hindi ako pumasok.
Napapikit ako at saka nagbuntong hininga. Bakit nga ba ako nandito? Oh, right. Ako lang naman ang natalo sa palaro nila dahil hindi namin alam kung sino ang maging eye of the plan kahit si Elisha naman ang eye of the group. Pero mas gusto niyang sumugod kapag nagsimula na. Ayoko ko rin naman, pero nagulat na lamang ako nang ako na ang natalo kaya wala akong magagawa. Grr! Curse that game!
“Ano na, Ate? Kanina ka pa riyan. Anong hinihintay mo? Magkakagulo? Pumasok ka na!” napairap ako nang marinig ang boses ni Lucas sa kabilang linya.
I am wearing an earpiece. Kailangan ito para makausap namin ang isa't isa at para na ring hindi kami mahirapang gawin ang plano. Gusto ko nga silang pagsuntukin, eh. Pwede naman kasing gamitin ang telepathy. Oh well, mahirap rin naman kung hindi isang Vamir ang mga kasama mo. Hindi talaga sila makakasagot sa ’yo. Maririnig ka nila dahil makakapasok ka sa isipan nila ngunit sila, hindi. I need to see them to read their mind. Hays.
“Ano ba, Lucas?! Bakit mo siya pinagtataasan ng boses?! Ate mo ‘yan…”
Napairap na lamang ako nang marinig si Evianna sa kabilang linya. Hindi ko sila pinansin at nagsimulang maglakad papasok. Nang makapasok ako ay bumungad sa akin ang mga taong tila nakalabas ng kulungan. Malakas ang sounds na akala mo’y hindi hahayaan ng may-ari na magkakarinigan ang mga tao. They are free to do whatever they want to do in this bar. F*cking, kissing, drinking and some things that they are in pleasure. Even them.
Okay, Lavander! ‘Wag mo nalang silang pansinin at gawin mo na lamang kung ano ang pakay mo! Sabi ko sa aking isipan at huminga ng malalim.
Nagsimula akong maglakad papunta sa isang stole. Kaharap ko ngayon ang bartender. He was asking me what I want to order. I just said juice. Ayokong maglasing ngayong gabi baka masira pa ang plano. Nang maibigay sa akin ng bartender ang order ko ay inamoy ko iyon at napangisi. Hmm… drug huh? Kahit siguro tubig ang oorderin mo ay lalagyan pa rin nila ng drug. Wise vampires. Wise.
Tinapuan ko ng tingin ang bartender na ngayon ay nakatingin sa akin. I turn my back at him and pretending to have a sip. I saw him smirk, thought that I really drink it. May nag-order sa kabilang stole kaya agad siyang pumunta roon. Without a cue, I immediately throw the juice on the floor beside the stole. Alam kong walang nakakita roon dahil busy sila sa kani-kanilang ginagawa.
Like what Ethan said, this is not an ordinary bar. The owner of this bar is a vampire named Franco Santiago and also his Employee. They are pretending that there are humans and it actually works. We, vampires looks like humans when we are not in our true form, our vampire form. Ang kaibahan lang ay maputi ang aming balat and some of them burn when they have contact with the sun.
Franco wants to drink human blood but he doesn’t want to hunt. That’s why he planned to build this bar. The reason is he wants to make his target dizzy from the drug that his employees’ made that they put on the drink. Actually, Hindi naman lahat nilagyan ng drug sa inumin nila. Talagang pinipili nila ang target nila every night. Hindi lang siya ang umiinom ng dugo kung hindi pati na rin ang mga employees niya. Magiging isa ako sa biktima nila kung hindi ko lang alam ang gagawin.
That’s why we are here. We need to take them down. They are ruining our kind. Vampires are not suppose drink human blood without their consent. And also, they are our enemies. We need to protect the humans at all cost.
Inilibot ko ang paningin ko para hanapin ang mga kasama ko. Huminto ang aking tingin sa isang lalaking nakaupo sa isang sofa mag-isa. Ethan is looking at me with a smirk on his lips.
‘You look hot on your dress. Alam kong magagalit siya kapag makita niyang nakasuot ka nang ganiyan. You should change, he might ruin this place.’
Napairap ako nang mabasa ang kaniyang iniisip. Alam kong alam niya na babasahin ko ang iniisip niya kaya sinabi niya iyon. Parang namang makikita ko siya. He left me.
I felt a sting in my heart but I ignored it. Wala nang time na mag-emote. We need to finish this mission as soon as possible. I am the leader yet I am here, watching everyone’s move. Great! Ang galing talaga ng mga kasama ko. Super!
I am wearing a sleeveless fitted red dress na above the knee. May slit ito sa may kaliwa ng aking hita. I also wore my red 4 inches heels. Naka-pony tail ang mahabang kong buhok and I also have bangs. Ginupit ko lang kanina to make me look hot. Nakikita kong napapatingin ang mga lalaki sa akin ngunit hindi nila ako nalalapitan. And that’s good for me.
Lumiit ang aking mata nang makitang may isang babaeng nawalan ng malay. I enhanced my eye sight. Nanlaki ang mata ko nang makitang may kagat ito sa leeg. Mas lalong nanlaki ang mata ko nang ma-realize kung ano ang nangyayari kaya napatayo ako. Dumudugo ang kaniyang leeg, may mga sugat siya sa kaniyang kawatan and she is now lifeless. There will going to be an attack!
Napatayo ako nang magsimulang magkagulo ang mga tao. Nagtatakbuhan na sila. At mas lalong nagulat ako nang may mga bampirang nagsisuguran. Sh*t! I knew it!
Tumakbo ako papunta sa may counter saka nagtago roon pansamantala. I need to hear what happened. What is freaking happening?!
“Grave! Anong nangyayari?! Bakit may ganito?!” malakas kong tanong sa kabilang linya.
Nanlaki ang mata ko nang makita iyong bartender na nakatingin sa akin habang nakangisi. His eyes are gray. Proxas…
Mabilis ang tumayo saka sinalubong ang pagsugod niya. Mabilis kong iniwasan ang suntok niya at hawakan ang kaniyang braso saka pinilipit iyon sa kaniyang likuran dahilan para mapadaing siya. Sinipa ko ang likod ng kaniyang tuhod saka hinawakan ang kaniyang ulo gamit ang aking dalawang kamay. I easily ripped his head then throw it on my right side. Sinipa ko ang kaniyang katawan kaya natumba ito.
“Sorry, change of plans! Lavander, they are planning to kill every human in the bar! I don’t know why they changed there plan but I tell you Lavander, get out of there and find the owner! Patayin mo si Franco!” Nairita ako dahil sa sinagot ni Grave.
“Are you giving me orders?!” sigaw ko saka mabilis na sinuntok ang bampirang nasa harapa ko. “Where are you?! Help me to get out of this sh*t! They are blocking my way. I cannot get out!” mabilis kong tinanggal ang ulo ng isang bampira. “Lucas! Help me here! I cannot manipulate everyone! I need to spare my strength and energy to kill the F*cking Santiago!”
“I’m coming!” sagot ni Lucas sa kabilang linya.
“All of you! Come here! Except for Elisha and Evianna. Elisha, tell me what’s happening in every inch of the place and Evianna, protect your sister while she’s roaming her eyes around! Don’t let anyone harm her, got it?!”
“Got it!”
Mabilis kong sinuntok ang dalawang bampira sa harapan ko dahilan para tumilapon sila. Napalingon ako sa aking kanan at kaliwa nang may dalawang bampirang papalapit sa akin. Nang makalapit sila ay tumalon ako at saka sinipa silang dalawa ng sabay. I back flipped when someone almost hit me with a thunder. I have no choice, I need to use my ability.
Ramdam kong naging pula ang aking mata. I looked at him. “Die.” Nakita ko kung paano siya mabilis naputulan ng hininga at naging abo.
Patuloy ko iyong ginagawa. Nakita kong nandito na ang mga kasama ko. They are fighting with the vampires.
“Lavander! I saw someone! Si—”
Hindi ko narinig ang sinabi niya nang makaramdam ako ng pamilyar na enerhiya. Biglang naghabol ang hininga ko. Tila wala akong narinig na kahit anong ingay. Nakita kong may kulay lilang usok na nakalutang sa paligid at nakapalibot iyon sa akin. Napalunok ako. I feel my down there tingling. My heart beats fast. I couldn’t breath properly. Suddenly, I thirst for blood. A blood that only one person possesses it.
H-Hindi! Impossibleng maramdaman ko ito! Wala siya rito! He left me! Hindi na niya ako babalikan! He can’t! N-No! Where is he?!
Bigla akong nanghina nang may brasong yumakap sa akin and all of the sudden, I feel more thirsty! Sh*t don’t tell me…
“Hon.”
Agad akong napatingin sa taong nasa aking harapan. Mabuti na lamang ay hawak niya ang aking beywang, kung hindi ay siguradong natumba na ako dahil sa panghihina habang nakatingin sa kaniya.
“Y-Yeron…”
He was looking at me with his gray colored eyes. Sobrang lapit ng kaniyang mukha sa akin. It's only a few inches left before he could kiss me. And I want to kiss him right now!
All I thought he wants to kiss me, but I was shocked when he suddenly let go of me. Hinawakan niya ang aking pulsuhan saka tinago niya ako sa kaniya likuran.
“Stay there, Lavander.” Hindi ko alam, ngunit napalunok ako.
Tila gusto kong umiyak ng tawagin niya ako gamit ang first name ko. Gusto ko siyang sigawan at itanon kung bakit iyon na ang tawag sa akin. Ngunit nanatili akong tahimik habang nakatingin sa kaniya.
Unti-unting nanlaki ang mata ko nang biglang may usok na nakapalibot sa kaniya. He raised his hand. Hinarap niya ito sa kalaban tumatakbo papalapit sa aming direction. Mas lalo akong nagulat nang sumigaw ito at binalutan ng itim na usok. Wala pa mang sampong segundo ay naging abo ito pagkatapos maging sobrang payat na halos makita na ang buto.. It's like the smoke was poison.
Patuloy iyong ginagawa ni Yeron sa mga kalabang papunta sa direksyon namin. Habang ako ay tulala at hindi makagalaw habang nakatingin sa kaniyang ginagawa. Hindi ko lubos maisip na ganito pala ang kapangyarihan niya. I never saw him using his special ability before. Tanging ang abilidad niya lamang sa kaniyang lahi ang nakikita ko. I have never thought he was so powerful and dangerous.
Hindi ko alam kung ano ang kaniyang kapangyarihan. Hindi ko nabasa iyon sa mga librong binabasa ko tungkol sa possibleng special ability ng mga bampira. It's like his powerful were meant to be hidden or it was really not in the book because it didn’t discovered yet up not until he was born.
“Hello, Lavander?! Are you still there?!”
Napabalik ako sa ulirat nang marinig si Elisha. Napaigtad pa ako. Na-realize kong nakasuot pala ako ng earpiece at kausap ko si Elisha. Nakalimutan ko iyon dahil kay Yeron.
“A-Ah, yes! I'm still here!” sagot ko habang hinawakan ang earpiece. Nanatili ang tingin ko kay Yeron habang namamangha sa angking lakas nito. T*ngina. Is that him?
“Good. Now, pumunta ka sa may CR. Nandoon si Franco sa hallway. He is trying to escape!”
Nang marinig iyon kay Elisha ay mabilis akong na-alerto. Tiningnan ko muna si Yeron ulit saka napag-desisyonang tumakbo papalayo sa kaniya. Pumunta ako sa may CR.
Nang makapasok ay agad kong nakita si Franco kasama ang limang bampirang tauhan niya. Napangisi ako. This will going to be easy.
Mabilis akong tumakbo papunta sa harapan nila dahilan upang mapahinto siya at mapaatras. Lahat sila ay na-alerto at nagsilabasan ng kanilang mgs pangil at kuko. Nagbago ang kulay ng kanilang mga mata.
“S-Sino ka?!” matapang na tanong ni Franco, ngunit kita ko sa kaniyang mga mata ang takot dahilan upang mas mapangisi ako. What a brave vampire we have here? Very brave.
“I’m your worse nightmare.” Nakita ko kung paano sila napaatras nang makita nila ang kulay ng aking mata dahilan para matawa ako. Naging kulay pula kasi ito.
“Kill her!” malakas niyang utos kaya mabilis na tumakbo ang lima papunta sa direksyon ko.
“Kneel.” Wala pa mang isang segundo ay mabagsak silang napaluhod lahat. Nakita ko kung paano nagulat sila magulat. I just smirked at them then without a minute, I beheaded the five of them.
I looked at Franco. He is staring at me with his wide eyes, obviously scared. Napaatras pa siya noong makita akong tumingin sa kaniya. Dahil sa takot ay tumakbo sa papalayo. Ngunit mabilis akong humarang sa kaniyang harapan saka mabilis siyang sinuntok sa tiyan dahilan upang tumilapon siya. Tumama ang kaniyang likuran sa pader. I saw how he vomited blood.
Naglakad ako papalapit sa kaniya. When he raised his head to look at him, I smirked. Nakita kong naluluha siya sa takot. Siya ang nagpasimuno nito, ngunit takot naman pala mamatay. He doesn’t deserve the Vlader kind.
“P-Please, spare me. I will do e-everything for you. Just please. D-Don’t kill me,” pagmamakaawa niya.
“Too bad, I have no interest.” Pagkatapos sabihin iyon ay mabilis ko siyang pinugutan ng ulo. Nagbuntong-hininga ako saka tinapon ang ulo sa gilid ng kaniyang katawan. “Easy. Tsk.”
Nagsimula akong maglakad pabalik. Hindi pa man ako nakailang hakbang ay bigla akong napasandal sa pader. Someone cornered me on the wall. Before I could see who it was, I felt a sting on my neck making me winch. At na-realize kong nakagat na pala ako.
“Ah.” Imbis na dumaing ay napaungol ako nang sipsipin nito ang aking dugo. Hindi ko alam kung bakit, but I feel hot and needy while he is sucking my blood.
Imbis na itulak siya ay hinawakan ko ang kaniyang batok at buhok para mas lalong idiin siya sa aking leeg. Hindi ko bobo para hindi makilala kung sino ito. Alam na alam ko ang presensya niya and how he affect me. Even his smell, the delicious smell of his blood. Alam na alam ko.
I groan in disappointment when he stopped. I was about to curse him when suddenly, I winch again when I felt his tongue on my right ear. Habol ang hininga ko habang mahigpit ang hawak sa kaniyang balikat.
“I am home, Hon.”
_________________________________________________________