Genç adam yatakta uyuyan kıza baktı. Ona hangi hâk ile zarar vermişlerdi?
En başta babası olmak üzere ona zarar veren ağlatan herkesi yakacaktı...
Elini önce kızın sarı saçlarına götürdü ama dokunamadı kıyamadı. Gözleri vücuduna kayarken sakinleşmek adına nefes aldı. Her yeri yara bere olmuştu. Dizleri, dirsekleri, eli...
Dizinin biraz üstünde de anladığı kadarıyla yaralar vardı ama onlara pansuman için eteğini hafif kaldırması lazımdı. Tabi ki de onun izni olmadan yapmayacaktı.
Telefonuna gelen bildirim sesi ile yavaşça sırıttı. Misafiri gelmişti.
Ayağa kalktı ve kapıya doğru yürüdü. Ama aklına gelen şey ile durdu. O yokken uyanırsa olacaklar... Kendine zarar verebilirdi, kaçmaya çalışabilidi ki kaçamadı. En önemlisi ise misafiri onun burada olduğunu bilmeliydi.
Yoksa planı zarar görürdü. Planın zarara uğraması da küçük kıza zarar verirdi. Zaten yeterince zarar görmüştü, görüyordu ve görecekti...
İstemeye istemeye çekmeceye gitti ve içinden bileklikler ile bant aldı. Ne kadar bunu yaparken içi gitse de bileklikler ile olabildiğince az zarar görecek şekilde bileğini bağladı.
Nefes almasını engellemeyecek şekilde de ağzını bantladı.
Kenarda duran battaniye ile üzerini örttü. Kapıya doğru gitti. Arkasını dönmedi. Dönse gidemezdi.
Kapı kulpunu yavaşça açtı ve yavaşça kapattı. Kapıyı kilitledi ve anahtarı aldı. Bu kat da koruma yoktu.
Korumalar seçilmiş olsa da kimseye güvenmiyordu.
Derin bir nefes çekti ve merdivenlerden indi.
"Konuşalım bakalım."
🎠🎠🎠🎠🎠
Genç adam misafiri ile güzelce ve yakından ilgilenmişti.
Küçük kızın odasına girdi ve yavaşça anahtarı soktu. Aynı yavaşlıkta açtı. Belki de hâlâ uyuyordu.
Tam şu an kendini vurmalı, asmalı, kesmeliydi.
Ağlıyordu. Uyanmıştı.
Ormanlarına yağmur yağmıştı, şimşek çakmıştı.
Yüzüne şevkat dolu bir gülümseme yerleşti. Kızın yanına gitti ve acıtmayacak şekilde bantı çıkardı.
"Bırak beni!"
Asla!
Kaşlarını çatınca kız korkmuş ve başını yastığa iyice gömmüştü .
Adam kendine bir daha lanet okudu. Korkutmuştu işte!
"Çöz beni! "
Cesurdu...
Çözmek için elini uzatmıştı ama durdu. Önce pansuman...
Bu küçük kız için 6 yıl tıp okumuştu. Başına gelecekleri az çok bilmesine rağmen engel olamamıştı ya!
Çekmeceden gerekli şeyleri aldı.
Yatağa yaklaştı ve derin bir nefes aldı.
"Sana zarar vermeyeceğim. Pansuman yapmam lazım. Sakin durursan elini çözerim."
Küçük kız pişmandı. O karanlıkta ne yapacağını bilememiş ve bir seçim yapmıştı.
"Peki."
Genç adam malzemeleri çıkardı. Hareketlerine dikkat ediyordu, küçük kız korkmasın diye.
Kıza baktı.
Ormanlara baktı...
"Eteğini 2-3 parmak kaldıracağım."
Küçük kızın bir şey demesine izin vermeden eteğini kaldırdı.
Bu kadar yara almayı nasıl becermişti acaba?
Canını acıtmayacak şekilde pansuman yaptı, sardı ve malzemeleri kaldırdı.
Ellerini çözdü.
Küçük kız hemen doğruldu.
"Gitmek istiyorum."
Genç adam gülümsedi. En masumları oydu. Hiçbir şeyden haberi yoktu.
"Merak etme gideceksin. Ama biraz kal burada ha? Hem olaylardan uzak kalmış olursun."
Kaşlarını çattı küçük kız.
"Kimsin ki sen? Olanları nasıl biliyorsun?"
"Biliyorum işte. Yakında öğrenirsin. Adım Ateş."
"Gitmek istiyorum."
Genç adam korkmuştu. Gitmesini istemiyordu ki. Yeni gelmişti.
Gidemezdi. Gitmesindi.
"Biraz kal, söz ne istersen onu yaparız him?"
Küçük kız bir süre düşündü. Eğer giderse nereye gidecekti ki? Yada gitse ne olacaktı?
Burada kalmak daha mantıklı gelmişti. Bu adam kimdi bilmiyordu ama içinde hiç korku da yoktu.
"Film izliyelim mi?"
Genç adam heyecanlanmıştı. Kızı korkutmamak için tepki vermiyordu ama kalbi aşırı derecede atıyordu.
Kabul etmişti değil mi?
Kalacaktı.
"İzleriz tabi! Dolapta kıyafet filan var. Ben aşağı iniyorum gelirsin sen. Film seçeriz sonra."
Küçük kız, adamın böyle heyecan yapmasına anlam verememişti. Alt tarafı film izleyeceklerdi ne vardı bunda?
Küçük kız sadece başını salladı. Genç adam hızlıca ayağa kalktı ve aşağı doğru inmeye başladı.
Sinema salonu mu yaptırsaydı?
Diğer bir yandan perilerini, Gizemlerini, sevdiklerini bulamayanlar vardı.
Neredeyse 1 gün olmuştu. Herkes onu arıyordu.
Gece nerede kalmıştı?
Nasıldı?
Ara sokakta olanları öğrenmişlerdi. Ama kamera kayıtları bir yerde bitiyordu.
Etrafa dağılmış ve kanlı bir bandana bulmuşlardı.
Yaralı mıydı?
Ömer'in siniri her yeri tuzla buz edecekti.
Bir tanesi neredeydi?
Arda'nın endişesi her yeri yakacaktı.
Perisi nasıldı?
Timin korkusu her yeri paralayacaktı.
Neşe kaynakları zarar mı görmüştü?
Ege, Kaya ve Sarp'ın gözlerinin karanlığı her yeri saracaktı.
Karanlığın içindeki ışıkları korkmuş muydu?
İbrahim'in ise öfkesi, endişesi, korkusu ve karanlığı her yeri saracaktı.
Yankı'nin emanetinden öte herşeyi olan Ay ışığına zarar mı gelmişti?
Ateş, gelen ses ile içeri baktı. Gizemli güzel'i etrafa bakınmıştı.
Daha sonra kaşlarını çatmıştı.
Ateş tepsiyi eline aldı ve odaya girdi. Elimdekileri masaya bıraktı. Kitaplığa yöneldi ve filmlerin olduğu kutuyu aldı.
Arkasını dönünce meraklı gözler ile onu izleyen Gizemli güzeli gördü.
"Niye oturmadın Gizemli güzel?"
Küçük kız utançla bakışlarını kaçırdı.
Ateş onun bu tepkisi ile gülümsedi. Gizemli güzeli'n yanına gitti ve elini omzuna atıp koltuğa yönlendirdi.
Kutuyu kucağına aldı ve Gizemli güzel'e baktı. Hâlâ utanç ile elleriyle oynuyordu.
Tedirgindi.
Ve bu çok normaldi tanımadığı hatta onu habersiz bir şekilde evine getiren bir adam ile beraberdi.
Başına gelenler ve hatta gelecek olan onca şey varken Ateş, Gizemli güzel'i sorgulamazdı.
Ama yine de rahatsız olmuştu. Sonuçta onu eve götüren kendisi değilde başka niyetli ona zarar vermek isteyen biri olabilirdi.
Kutuyu masaya koydu ve küçük kızın ellerini avucuna aldı. Bu hareketi ile endişe duymuştu Gizemli güzel.
Başını kaldırdı ve anlamazca ona baktı. Ellerini hızlıca çekip ayağa kalktı.
"Dokunma!"
Ateş başını yana yatırdı. Hoşuna gitmişti. O da ayağa kalktı. Küçük kız hemen masanın karşı tarafına geçti.
Ateş masaya doğru bir adım attı.
Aslında o küçük kızın kaçmasını bekliyordu ama küçük kız da karşı taraftan masaya yaklaştı.
Gizemli güzeli, masayı hızlıca ittirdi. Masa Ateş'in dizine çarpmıştı. Genç adam küfür etmemek için zor durdu.
Küçük kız kaçmak için arkasını döndü ki masaya takıldı ayağı.
Ateş'in o an acısı umrunda olmadı. Hızlı bir hareket ile Gizemli güzel düşmeden kolunu tuttu ve masaya çekip masaya oturttu.
Her ne kadar düşmemiş olsa da gözleri ile hasar kontrol yaptı.
Küçük kız, genç adamı ittirmeye çalıştı.
Ateş onun bu çabasına güldü ve bileklerini tuttu.
"Ya! Bırak beni!"
"Kaçmak yok."
"Kaçmayacaktım zaten."
Ateş, Gizemli güzel'in mırıldanması ile tebessüm etti.
Bileklerini bıraktı ve elini tutup tekrar koltuğa oturttu. Küçük kız merakla onu izliyordu.
Bu sefer küçük kız, olabildiğince uzağa oturmuştu. Ateş onun bu haline gülmek istiyordu.
Daha fazla dayanamadı ve güldü zaten. Ama gülüşü fazla uzun sürmedi. Küçük kız, genç adamın bir anda gülmesi ile korkmuştu.
Ateş ise onun korku dolu gözlerini görünce susmuştu.
"Korkma benden."
"Korkutma o zaman..."
Ateş derin bir nefes aldı. Fiziksel olarak ona zarar gelmesine izin vermezdi artık.
Ama psikolojisi...
Gerçekler yeterince ağır gelecekti. Kendi bile kaç yıldır bilmesine rağmen daha sindirememişti
Gizemli güzel'e söyleyeceği şeyleri dikkat ederek demesi lazımdı.
" Çabuk güvendin,"
"Him?"
"Sana zarar vermem. Ama zarar verecek biri de olabilirdim."
Ateş'in sesi bir fısıltı kadar az, bir bulut kadar yumuşaktı. Gizemli güzel'in gözlerine bakıyordu. Genç adam, ateşin ormanları yakmasına izin vermeyecekti.
Küçük kız omuz silkti.
"Alışkınım çevremdekilerin zarar vermesine."
Ateş o an yutkunamadı. Onu daha erken yanına almadığı için kendine kızdı. Ama daha erken alamazdı. Gizemli güzel, Arda ile karşılamadan öğrenmemeliydi gerçekleri.
Ateş, kutuyu tekrar kucağına aldı. Kapağını açmadı.
" Ne izlemek istersin?"
"Ne var?"
Herşey. Onun istediği bu kutuda yoksa da artık olacaktı.
Gerekirse istediği tüm filmleri piyasadan alırdı.
"Sen ne istersen o var."
" Rapunzel!.. yani şey var mı.?"
Artık vardı.
Ateş telefonunu çıkardı ve kapıda ki korumalara mesaj attı.
' 5 tane rapunzel filmi istiyorum. 5 tanesi de 5 dakika için burada olmazsa beşinizi de 5 yerinizden bıçaklarım...'
Yapar mıydı?
Eğer yapması gerekirse hiç düşünmeden yapardı.
Ateş bir anda ayağa kalkınca Gizemli güzel ona döndü.
"İçecek unuttum. Ne içersin Gizemli güzel?"
"Limonata?"
"Hay hay"
Ateş hızlıca mutfağa girdi ve limonata ile iki bardak aldı. Geri dönünce Gizemli güzel'i göremediği için endişelendi.
Elindekileri masaya bıraktı ve gözleri ile etrafı taradı. Yoktu! Nereye gitmişti ki?
"Gizemli güzel?"
"Gizemli güzel!?"
Ateş ne yapacağını bilmiyordu. Panikten donmuştu. Oysa ki mutlaka evde bir yerdeydi ama o an bunu düşünecek kadar değildi.
Duyduğu kahkaha sesi ile rahatladı. Ses bahçeden geliyordu.
Kime gülüyordu?
Neye gülüyordu?
Bahçede ki görüntü ile gülümsedi. Köpeği Gece ile tanışmıştı anlaşılan.
Gece, Gizemli güzel'i kovalıyordu, küçük kız da gülerek koşuyordu.
"Ooo demek Gizem bu!"
Ateş gelen ses ile oraya bakmadı. Gizemli güzel'i görmediği her an için telafi etmek istiyordu. Zaten gelen Yunus idi. Özel koruması ama her şeyden önce sırdaşı.
"Bu değil. Ayrıca onun adı Gizem değil. "
"Kendisinin bundan haberi var mı?"
"Yakında olacak."
"Kendisine ne demem lazım? Gizemli güz-"
"Sakın. O sadece benim Gizemli güzel'im."
"Oo sen abayı yakmişsın."
"Yunus kaşınma kardeşim."
"Ateş abi!"
Ateş gözlerini sadece son cümlesini derken çekmişti küçük kızdan.
Ama bağırışı ile hemen ona döndü. Küçük kız koşarak yanına geldi ve arkasına geçti.
Ateş kaşlarını çattı ne olmuştu.
Gözleri hızlıca buraya koşan Gece'ye döndü. Gece hızlıca onun yanına geldi ve havlamaya başladı.
"Gece otur."
Gece ikiletmeden oturmuştu. Ateş küçük kıza döndü ve önünde eğildi.
"Sakin ol Gizemli güzel. Gece gel."
Gece onların yanına gelince küçük kız tedirgin olmuştu. Ateş küçük kızın saçlarına dokunup sevdi yavaşça. Gece , Ateş'in bu tepkisi ile Gizemli güzel'e sırnaştı.
" Emir ver şimdi."
"Gece otur!"
Gece oturunca küçük kız ellerini birbirine çarptı ve yerinde zıpladı. Yunus Geceye gitmesini söyledi ve o da küçük kız ile aynı boya eğildi.
"Merhaba Rapunzel ben Yunus."
"Ben de Gizem."
Ateş yutkundu. Onun adı Gizem değildi.
Sınavlar bitti!