Η Ηρώ τυλιγμένη στα παπλώματα ένιωθε ότι ήθελε να κοιμηθεί άλλες 24 ώρες. Παρόλα αυτά δεν χτύπησε το καθιερωμένο ξυπνητήρι στις 7:30 και παραξενεύτηκε. Κοιτάζει την ώρα στο κινητό της και παθαίνει εγκεφαλικό.
-Όχι όχι όχι δεν πρεπει να αργήσω δεύτερη μέρα! Γιατί δεν χτύπησε το κωλοξυπνητήρι γαμω!
Ήταν ήδη 8:00 και 8:15 ξεκινούσε η πρώτη ώρα με τον καινούριο μαθηματικό. Ήταν σίγουρη ότι θα της έριχνε κατσάδα ή θα την κοιτούσε με αυτό το άγριο και αυστηρό βλέμμα του που την τρόμαζε ακόμα περισσότερο. Δεν ήθελε να γίνει στόχος από τις πρώτες μέρες.
Ετοιμάστηκε γρήγορα άρπαξε ένα μήλο από την κουζίνα και άρχισε να οδεύει προς το σχολείο.
Όταν έφτασε ήταν ήδη 8:30. Χτυπάει την πόρτα σιγανά και μπαίνει μέσα στην τάξη. Αμέσως γύρισαν όλοι και την κοίταξαν, μαζί και ο Πέτρος.
-Εχουν περάσει 15 λεπτά προς τι τέτοια αργοπορία; Νομίζω ήμουν αρκετά σαφής χτες για την συνέπεια όλων σας στην ώρα του μαθήματος.
Η Ηρώ ήθελε να εξαφανιστεί.
-Με συγχωρείτε δεν θα ξαναγίνει.
Ο Πέτρος την παρατηρούσε απο πάνω μέχρι κάτω. Τα μακριά μαύρα μαλλια της είχαν ανακατευτεί από τον αέρα καθώς ερχόταν σχολείο. Η φούστα της που ήταν πιο πάνω από το γόνατο είχε σηκωθεί ψηλά με αποτέλεσμα να αποκαλύπτει αρκετά το ένα της μπούτι. Εκεινη δεν το χε παρατηρήσει, όμως ο Πέτρος το είδε αμέσως. Αρχισε να περπατάει προς τη θέση της.
-Ας προσέχετε καλύτερα την εμφάνισή σας, αν δεν θέλετε να έχετε ανεπιθύμητα βλέμματα.
Η Ηρώ ξαφνιάστηκε με τα λόγια του νεαρού καθηγητή και αμέσως κοίταξε τα ρούχα της. Ειδε το ότι είχε σηκωθεί αρκετά η φούστα της και την κατέβασε γρήγορα. Ένιωσε ντροπή και τα μάγουλά της κοκκίνισαν. Χωρίς να πει κάτι εκατσε γρήγορα στη θέση της.
*διάλειμμα*
-Ρε ο καινούριος φαίνεται τεράστιο μούτρο. Πολύ σοβαρός και ειδικά σήμερα με αυτα που σου είπε είχα μείνει κάγκελο. Ο τρόπος που σου μίλησε... και σε ρεζιλεψε κιολας. Δεν μπορείς να πεις όμως, είναι υπερβολικά ωραίος για καθηγητής..
Είπε η Αθηνά
-Γαμω το ξυπνητήρι μου που δεν χτύπησε. Έγινα ρεζιλι και τώρα έχω γίνει και στόχος του κάπως. Δεύτερη μερα είναι μόνο, αίσχος!
-Σιγά, δεν ξέρει καν τα ονόματά μας και είμαι σίγουρη οτι μέχρι αύριο θα το έχει ξεχάσει.
-Το ελπίζω.
[...]
Η Ηρώ κάθε τόσο κουβαλούσε ένα μικρό πακέτο με τσιγάρα που τα κάπνιζε οπότε ένιωθε την ανάγκη. Ξεκίνησε από πέρσι όταν στο σπίτι της η κατάσταση γινόταν όλο και χειρότερη.
Καθώς χτύπησε το κουδούνι για το προτελευταίο διάλειμμα αμέσως άρπαξε κρυφά από την τσάντα της το πακέτο με τα τσιγάρα και κατευθύνθηκε προς τα έξω. Πήγε στην κρυφή γωνία του προαυλίου που συνήθως είναι πάντα μόνη γιατί δεν μαζεύονται παιδιά εκεί.
Βγάζει ένα τσιγάρο, το ανάβει και κάνει μια τζούρα. Πάει να κάνει και δεύτερη ώσπου ακούει ξαφνικά μια βαθιά αντρικη φωνή.
-Σε τσάκωσα.
Η Ηρώ γυρίζει και βλέπει τον Πέτρο να την κοιτάει με ένα μικρό χαμόγελο σχηματισμενο στα χείλη του. Διασκέδαζε που την έπιασε στα πράσα και εκείνη αμέσως έκανε κίνηση για να κρύψει το τσιγάρο.
-Μην κάνεις τον κόπο αναγνωρίζω τη μυρωδιά.
-Παρακαλώ μην το πείτε σε κάποιον γιατί θα έχω μπελάδες στο σπίτι.
-Γιατί δεν το έχουν καταλάβει οι γονείς σου;
-Δεν έχω γονείς.
Ο Πέτρος είδε το πρόσωπό της να σκοτεινιάζει και ένιωσε ένα περίεργο κλίμα στον αέρα. Κοιτάζονταν για λίγα δευτερόλεπτα σιωπηλά.
-Δεν θα πω κάτι, όμως μετά την τελευταία ώρα θα κάτσεις για ένα μισάωρο στην τάξη να λύσεις κάποιες ασκήσεις που θα σου δώσω. Τα μαθηματικά δεν είναι το δυνατό σου σημείο.
Η Ηρώ έγνεψε καταφατικά και έφυγε αμέσως από το μέρος αφήνοντας τον Πέτρο να την κοιταζει καθώς απομακρυνόταν.
**************
Αφού έφυγαν όλα τα παιδιά από την τάξη, η Ηρώ έμεινε όπως της είπε ο Πέτρος. Καθόταν και τον περίμενε μέχρι που ήρθε. Ο νεαρός καθηγητής κατευθύνθηκε κοντά της και ακούμπησε στο θρανίο της μια φωτοτυπία με ασκήσεις.
-Κάνε ο,τι μπορείς και φώναξε με αν θες βοήθεια.
Η Ηρώ κουνησε το κεφάλι της και ο καθηγητής γύρισε στην έδρα.
Καθώς περνούσε η ωρα η Ηρώ δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί. Η παρουσία του νεαρού καθηγητή την έκανε να νιώθει αμήχανα ειδικά μετά από το προηγούμενο συμβάν.
Ο Πέτρος διάβαζε ένα λογοτεχνικό βιβλίο καθώς περίμενε την Ηρώ να τελειώσει. Αυτό της έδωσε την ευκαιρία να τον παρατηρήσει πιο προσεκτικά. Για άλλη μια φορά συνειδητοποίησε το ποσό όμορφος ήταν. Ο αέρας που ερχόταν από το παράθυρο κούναγε τα ανακατεμένα του μαλλιά. Τα γυαλιά τον έκαναν ακόμα πιο ελκυστικό και έδιναν κάτι άλλο στο πρόσωπο του. Το χρώμα του δέρματός του ήταν αρκετά χλωμό και άσπρο, κάτι που πήγαινε με τα χαρακτηριστικά του και τραβούσε την προσοχή της Ηρώς με εναν παράξενο τρόπο. Δεν ήταν ένας συνηθισμένος καθηγητής και ήθελε να μάθει περισσότερα για εκείνον.
Ο Πέτρος κατάλαβε ότι η Ηρώ τον κοιτούσε και αμέσως έστρεψε το βλέμμα του σε εκείνη. Για μερικά δευτερόλεπτα έμειναν να κοιτάζουν ο ένας τον άλλον.
-Συγγνώμη αλλά δεν μπορώ να συγκεντρωθω, ούτε να λύσω αυτές τις ασκήσεις.
Ο Πέτρος σηκώθηκε και κατευθύνθηκε προς εκείνη καθώς την κοιτούσε ταυτόχρονα. Κάθισε διπλα της και οι παλμοί της καρδιάς της άρχιζαν να ανεβαίνουν.
-Μπορώ να σε βοηθήσω κ. Μαργαρίτη, μόνο αν εσύ θες.
-Ηρώ.
-Ηρώ. Μπορεις να κάθεσαι μετά το σχόλασμα και να μου λες τις απορίες σου ή να λύνουμε λίγες ασκήσεις για εξάσκηση. Θα το έκανα για κάθε μαθητή μου που βλέπω ότι έχει κενά στο μάθημα.
-Δεν χρειάζεται, νιωθω ότι θα χαραμίζω τον χρόνο σας έτσι.
Η Ηρώ βαθιά μέσα της είχε ενθουσιαστεί με την προσφορά, αφού έτσι θα έμενε λιγότερες ώρες στο σπίτι της και δεν θα ερχόταν σε τόσο μεγάλη επαφή με τη θεία και τα ξαδέρφια της.
-Εγώ προσφέρθηκα. Αν μου ήταν βάρος δεν θα σου το είχα αναφέρει καν. Από αύριο ξεκινάμε λοιπον;
Η Ηρώ εγνεψε καταφατικά και τον ευχαρίστησε. Μάζεψε τα πράγματά της και απομακρυνθηκε από την τάξη, νιώθοντας κάτι περίεργο μέσα της, ένα συναίσθημα που την ενθουσίαζε και της τσιμπούσε το στομάχι. Πρώτη φορά περίμενε με ανυπομονησία να έρθει η επόμενη μέρα.