"Ma'am gising na po! First day of classes po ngayon," sabi ng yaya ko.
Agad na akong tumayo kaya lumabas na siya ng aking silid.
Tinignan ko ang orasan at nakitang 5:00 a.m. na pala ng umaga. I need to wake up early to prepare for my day. Nakasanayan ko na 'yon gawin 'cause I feel like I'll be more productive if I wake up early.
Kaya naman naligo na ako at nagbihis. Sinuot ko ang uniform ko at pati na ang glasses ko. Actually, hindi naman talaga malabo ang mata ko pero, nagpapaka-nerd ako.
Based sa stories na nababasa ko dati, kapag merd ka, lalayuan ka nila at hindi papansinin. I want to live THAT kind of peaceful life.
Ayaw kong malaman nila na mayaman ako. Gusto ko lang ng simple at tahimik na buhay pero, mali ata ako ng hinala. Sa mga kwento lang ata ganun. Dahil simula noong pumasok ako sa paaralang iyon ay hindi na natahimik ang buhay ko. Araw-araw na lamang ang pangbu-bully sa akin.
Hindi lang verbal kung hindi physical na rin. Namumuno sa kanila ang heartthrob sa school namin na walang iba kundi si Travis Jerome Chase. Kagaya ng last name niya habulin talaga siya ng babae. Naturinganbpa namang heartthrob pero yung ugali nakakainis, pero yun ata ang nagpapacool sa kanya lalo. Yung pagiging bad boy.
Sa totoo lang, isa nga ako sa mga may gusto sa kanya kahit pa binu-bully niya ako. Pakiramdam ko kasi in that way, napapansin niya ako kahit pa tuwing nakikita niya ako ay nabbwisit siya. I still have an effect on him. Kaso nga lang, bad effect.
By the way, ako nga pala si Chloe Patrice Morgan. I'm 16 years old and a 4th year student. Nag-aaral ako sa St.Katherine Academy, isang prestigious school na pawang mayayaman lamang ang nakakapag aral unless, you are good in class and you'll get scolarship. Pero, mahirap makapasok dito.
Finishtail braid ko ang mahaba kong buhok at lumabas na ng kuwarto.
Dumiretso ako sa may dining at naabutan sina mom at dad na nakaupo na at hinihintay ako para kumain.
"Good morning mom and dad," bati ko sa kanila sabay beso. Umupo na rin ako sa tabi ni mom.
She looked at me and asked. "Ah,sweetie bakit lagi kang naka nerd glasses? Diba hindi naman malabo ang mga mata mo? Should I schedule an appointment to get your eyes checked?" tanong ni mom.
"Yes baby, why?" Tanong rin ni dad. I know they've been dying to ask the question. "I just like to wear nerd glasses mom. Uhm, fashion?" Alanganing sagot ko sa kanila.
Nagpatuloy ako sa pagkain at ganun rin sila. Matapos kong kumain ay nagtoothbrush na ako.
"Mom, dad alis na po ako," sabi ko with a smile.
"Okay baby. Take care,"sabi ni mom sabay beso sa akin at agbeso na rin si dad.
Then, I left.
Nandito ako ngayon sa loob ng classroom namin. Nasa dulo at huling row ang upuan ko like the usual. Buti na lang at wala pa ang mga bullies ko, I'll be enjoying some time in peace. Isinalpak ko ang earphones ko sa tenga ko at nagsimulang magbasa ng paborito kong libro.
Ngunit hindi rin nagtagal ay nakaramdam ako ng malamig na tubig kasabay ng tawanan nila at ang pagkabasa ng binabasa kong libro.
Nagsitawanan sila kasabay ang iba kong kaklase na nandoon na at ang iba naman ay naawa sa akin ngunit nanahimik na lang. I thought I'll be having time pero ayan na ang bullies. Ang aga naman ata nila.
Hindi na ako nagulat. Binuhusan nila ng juice ang binabasa kong libro, for the second time? Sayang na naman ang bago kong biling libro.
Hindi na lang ako kumibo at sa halip ay iniligpit ang libro ko at tinanggal ang earphones ko.
Sakto naman ito sa tilian ng mga classmates kong babae dahil mukhang nandyan na ang isa sa mga heartthrobs. Walang iba kundi si Travis, ang leader nila.
"Uy nandyan na pala si nerdy girl! Hoy nerd!"
Hindi ako tumingin at nanatiling nakaupo at pilit na hindi pinapansin ang nakakatakot niyang presensya.
"Hoy! Bingi ka ba? Naririnig mo ba ako!?" sigaw niya sa akin na halata na ang pagkairita.
"Oo, naririnig kita ng malinaw," maikling sagot ko sa kanya. Palapit na sana siya sa kinauupuan ko habang inis na inis dahil mukhang medyo napahiya siya ng dumating na ang subject teacher namin.
"Humanda ka sa akin mamaya."pabulong na sabi niya habang titig na titig sa mga mata ko at gigil. Nakikita ko ang inis sa mga mata niya and it scared me. Ano na nga ba ang gagawin niya ngayon?
Yumuko na lang ako at nakinig sa lesson kahit pa nahirapan na akong mag concentrate. Bahala na nga mamaya.
Dumaan lang ng mabilis ang oras at tila hindi na ako nito binigyan ng panahon upang makapag isip ng tama at magtago.
Lunch time na ngayon and as usual, nandito ako sa may garden, my secret hiding place. Nandito ako palagi ilalim ng punong acacia nilalanghap ang sariwang hangin.
Pumikit ako at huminga ng malalim.
Nagco-concentrate ako ng biglang may humila sa braso ko at dinala ako sa medyo tagong part ng garden. Hindi ako agad nakapag react pero sa amoy pa lang ay kilala ko na kaagad ang taong humila sa akin. Pagkarating namin doon ay binitawan niya na akoat tama nga ang hinala ko, it's Travis.
"Ano ba ang problema mo?" Tanong ko sa kanya kahit pa medyo takot na ako.
"Anong problema? Ikaw! Ikaw ang problema! Naaalibadbaran ako sa pagmumukha mo alam mo ba yun? Naiinis ako tuwing nakikita kita nerd! At kanina, ipinahiya mo pa ako. Bakit nga naman kasi ikaw pa ang lagi kong nakikita sa umaga," sagot niya.
Halata ang inis sa tono ng pananalita nito.
"Hindi ko naman kasalanan na pangit ako sa paningin mo eh. Hindi ko rin ginugusto na makita mo ako tuwing umaga. Edi sorry kung ganoon. I'll do my best so you won't see me," sagot ko sa kanya.
Hindi ko na natiis dahil sobra na kasi siya eh. Apat na taon na akong nagtitiis sa kanya. Ang tagal ko na kinikimkim ang lahat pero yung rason pala ng pagkainis niya ay dahil sa itsura ko? How can someone hate other people just because of their appearance? Are they perfect?
"Huwag na huwag mo akong masigawan at masagot dahil isa ka lang hamak na scholar! Isa kang cheap na babae na hindi nararapat dito. Ni hindi ka nga nababagay ang isang tulad mo dito!" Sigaw niya sa akin habang dinuduro niya ako.
He looked down to the scholars as well. Ganyan pala siya kasama? Akala ko masama na siya, may ilalala pa pala.
Dahil sa lakas ng boses niya ay nakuha nito ang atensyon ng ilang mga estudyante na dumadaam at ngayon ay pinagtitinginan na kami. Ang iba ay nagbubulungan pa at kahit anong mangyari, mukhangko ang lalabas na masama sa mga mata nila.
"Tapos ka na ba?"
Tinignan ko siya sa mata and his brpws shot up.
"Hindi ka ba napapagod sa pagbully mo sa akin ha? Kulang pa ba yun sa'yo?" Sabi ko kasabay ng unti unting paglandas ng mga luha ko sa aking pisngi.
Apat na taon akong nagpaka-tapang sa harapan ng lahat. Tiniis ko lahat at kailan man ay hindi ako nagsumbong kahit una palang ay pwede ko na iyon gawin. Akala ko kasi magsasawa siya sa pang aasar. Akala ko kasi sa salita lang siya. Hindi ako umiyak kahit masakit na. Pero ngayon, hindi ko na kaya pang magpigil.
Tumulo na ang makulit na luha na matagal kong pinipigilan sa pagtulo. Tumakbo ako palayo sa mga tao at sa mga mapanghusga nilag mga tingin. Lumayo ako sa gulo at sa mga boses na magdidikta sa dapat kong maramdaman.
Tumakbo ako papuntang CR. Pinagtitinginan pa rin ako ng mga tao sa pagpasok ko sa isang cubicle at doon umiyak. Gusto ko lang naman mapag isa.
Nageemote pa ako ng biglang may kumatok sa cubicle na kinaroroonan ko at agad kong pinunasan ang mga luha ko at lumabas na parang walang nangyari.
Hindi ko kilala kung sino yung babaeng kumatok pero bigla niya na lang akong hinila palabas ng CR. Hay naku. Round 2 na ito ng panghihila sa akin ngayong araw. Pero nagpahila na lang ako dahil wala na akong lakas na manlaban.