မောင့်နွယ်သာကီ
အပိုင်း(၉)
နွယ်နှောင်းသာကီဆိုတဲ့လူက အမျိုးမျိုးကို မြူစွယ်နေတော့တာပဲ..အခုလည်း ကြည့်..သူပြန်လာတော့ ရေချိုးခန်းထဲကနေ bathrobeကို ခပ်ဟဟဝတ်ပြီး ရေစက်လက်နှင့်ထွက်လာလေသည်။
" ကျစ်..နွယ်သာကီ ခင်ဗျား..”
" အင်း..မောင် နွယ်ဘာဖြစ်လို့လဲ "
အသံကို ခပ်ရှည်ရှည်ဆွဲပြီး ခေါင်းသုတ်ရင်း မေးလာသည့်ပုံက ဆွဲလုပ်ပစ်ချင်စရာ..။
" ခင်ဗျား ကျုပ်ကိုလာလာဆွနေတာပဲ ခင်ဗျား"
" မောင်ရယ် နွယ့်ကိုယ်မှာဆေးနံ့တွေနဲ့မို့ ရေချိုးလိုက်တာပါ မောင်..။ မောင် မကြိုက်လို့လားဟင် "
မောင့်အသံမာလာတာကို နွယ်ဖြင့်နားမလည်နိုင်သည့်အပြင် ဝမ်းနည်းလာသည်။ နွေးထွေးမှုတို့ တစ်စတစ်စပျောက်ကွယ်နေသည့် မောင့်ပုံကြောင့် နွယ် ပိုပိုပြီးဝမ်းနည်းလာသည်။
"ကဲ..ဘာမှမဟုတ်တော့ဘူး..မျက်ရည်တော့ထွက်မလာပါနဲ့..ဒါနဲ့ ညနေကျ Dinnerတစ်ခုသွားရမယ် အဝတ်အစားတွေခဏနေလာပို့လိမ့်မယ်"
" ဟုတ် မောင်..နွယ်မငိုပါဘူး..အဲ့တာဆို နွယ်ဒီအတိုင်းပဲစောင့်နေလိုက်တော့မယ် "
" ကဲ သဘော သဘော နေချင်သလိုနေကွာ"
ဆိုကာ ခေါင်းကိုဖွပြီး..သူရေချိုးခန်းထဲကို ဝင်သွားခဲ့သည်။
နွယ်သာကီကို ဒီလိုပုံစံနဲ့တွေ့ရတာ ချွန်းအုပ်ထားသည့်စိတ်ရိုင်းက တစ်စတစ်စတိုးထွက်လာသည့်နှယ် ခံစားနေရ၍ သူမြန်မြန်ပဲ အဲ့လူရှေ့က ထွက်လာခဲ့သည်။ ယောင်္ကျားတစ်ယောက်ရဲ့အပေါ်ပိုင်းအလှကိုမြင်၍ ထိုသို့အမူအရာပျက်ခြင်းမဟုတ်ဘဲ နွယ်နှောင်းသာကီဆိုတဲ့သူဖြစ်နေလို့သာ သူ့ရဲ့အရာခပ်သိမ်းကျရှုံးနေရတာဖြစ်၏။
အဲ့လူက အလိုက်မသိလိုက်ပုံများ ဖြူဖြူစင်စင်မျက်နှာလေးနဲ့ ငိုမဲ့မဲ့လေးလုပ်နေသေး၏။
မနေနိုင်လို့ ဇွတ်လုပ်လိုက်ပြန်ရင် ဒီလူကပဲ တဏှာကြီးတယ် ဖြစ်အုံးမယ်..။
" မောင်ရေ အင်္ကျီတွေရပြီထင်တယ် တံခါးလာဖွင့်ပေးလိုက်ပါအုံး နွယ်…"
" ယူပေးရင်ပြီးရောမလား။ ခင်ဗျား နားကိုငြီးတယ် နွယ်သာကီ "
သူယူပေးချင်လို့ ယူပေးတာမဟုတ်ပါဘူး..နားငြီးလို့..
ဟုတ်တယ် နားငြီးလို့..။ အဲ့လူက နားပူနားဆာကိုလုပ်လွန်းတယ်..။
သူခြေလှမ်းကျဲကြီးတွေဖြင့်သွားပြီး အထုတ်တွေယူလိုက်သည်။ ပြီးနောက် ကုတင်ပေါ်ပြစ်ချပေးလိုက်ကာ ဖုန်းလာ၍ မှန်အကာဘက်ကိုလှည့်ပြီး ဖုန်းပြောနေလိုက်သည်။
" အင်း..ချေပြီးပြီ ကိုလွမ်..သူတို့နဲ့ ညစာစားမလို့.."
သူဖုန်းပြောနေစဉ် အဝတ်အိတ်တွေကို ကိုင်လိုက် ချလိုက်လုပ်နေသည့်လူကို မျက်လုံးထောင့်ကနေမြင်နေရ၍ မျက်ခုံးများတွန့်ချိုးသွားပြီး လှည့်ပြောလိုက်လေသည်။
" နွယ်သာကီ..ဝတ်မှာဖြင့်မဝတ်ဘဲနဲ့ ဘာလုပ်ဖို့ ကိုင်လိုက်ချလိုက်လုပ်နေရတာလဲ..။ ဘာလဲ ခင်ဗျားအိမ်ကလို အကောင်းစားပစ္စည်းတွေမဟုတ်လို့လား "
" မဟုတ်ပါဘူး မောင်ရယ်..။ နွယ့်အတွက်ကဘယ်ဟာမှန်းမသိလို့ "
မောင်ဝယ်ပေးတဲ့ဟာတွေသည် Gucci, Channelနှင့် တခြားနာမည်ကြီး brandတွေကဟာတွေလည်း ပါပါသည်။ အမှန်တိုင်းပြောရရင် ပွဲလမ်းမရှိရင် နွယ့်အိမ်မှာတောင် နွယ်ဒီလိုမဝတ်ရချေ။
ဒါကို မောင်မသိလို့ပဲလား သိသိရက်နဲ့ပဲလားမသိ မောင်က နွယ့်ကို အခွင့်ကြုံတာနဲ့ ခနဲ့ပြန်သည်။
" ဒီခန္ဓာနဲ့ ဒီခန္ဓာ ဘယ်ဟာက ခင်ဗျားဝတ်ရမယ်ဟာလဲ ခင်ဗျားသေချာကြည့်ပါလား။ အဲ့လောက် မပိန်းစမ်းနဲ့ နွယ်သာကီ "
" အနက်တွေကလွဲလို့ ကျန်တာခင်ဗျားဟာ လုပ်ချင်သလိုသာလုပ်တော့ ကျုပ်အလုပ်လုပ်နေတယ် မနှောက်ယှက်နဲ့"
သူ နွယ်သာကီကို မာန်မဲတော့ ချက်ချင်းပြိုတော့မယ့်မိုးလို မျက်နှာဖြစ်လာသည်မို့ သူစကားလက်စသက်ကာ ဖုန်းပြန်လှည့်ပြောလိုက်သည်။
ပြောလို့ရတာမဟုတ်..ဒီလူငိုလာရင် သူလည်းမချော့တတ်..။
နွယ် မောင်ပြောတဲ့ အိတ်တွေကိုဖြဲကြည့်ကာ ခပ်မြန်မြန်ဝတ်လိုက်သည်။ ပြောလို့ရတာမဟုတ်..မောင်က စိတ်ဆိုးပြီး သူ့အားကြီးနဲ့ နွယ့်ကိုလာရိုက်ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ..။
" ခင်ဗျား…"
ဒီလှိုင်းမှင်သက်သွားရသည်။ ဆင်စွယ်ရောင် ရှပ်ကိုမှ ထိပ်ဆုံး ကြယ်သီးနှစ်လုံးလောက်ကိုဖြုတ်ထားကာ အပေါ်ကုတ်အဖြူနဲ့ စတိုင်ပင်ခြေချင်းဝတ်အတိကိုဝတ်ထား၏။ ပြီးနောက် ဆံနွယ်ရှည်ရှည်တွေကို ဘယ်ဘက်ကိုစုပြီးသပ်ကာ အရှေ့ကိုချထားလေသည်။
မျက်ဝန်းအိမ်က ကြည်လင်နေပြီး နှုတ်ခမ်းပါးက ပန်းရောင်လွှမ်းနေလေသည်။
ဒီလှိုင်း ဘယ်လောက်တောင် ငေးကြည့်သွားမှန်းမသိ အရှေ့ကလူက ပြုံးစိစိနဲ့လာကြည့်မှ ဒီလှိုင်းအသိဝင်ကာ ချောင်းဟန့်လိုက်လေသည်။
" အဟမ်း..ခင်ဗျား..ဟို..အာ ဒီမှာစောင့်နေ "
ဒီလှိုင်း အဝတ်အိတ်တွေကိုယူကာ ရေချိုးခန်းထဲပဲသွားလဲလိုက်လေသည်။
" မောင်က ခံ့ညားလိုက်တာ.."
တွန့်နေသည့် နေရာတွေကို ဖော့ဖယောင်းသဖွယ် လက်ချောင်းရှည်ရှည်လေးတွေက ပုတ်ခါနေပြီး ဖွဖွလေးရေရွတ်လာတော့ ဒီလှိုင်းမြောက်ချင်ချင်ဖြစ်သွားရသည်။
" ကျုပ်ချောတာ ကျုပ်သိတာမို့ သွားကြရအောင် "
" နေအုံး မောင်..။ နွယ့်ကို ကျစ်ဆံမြီးလေးကျစ်ပေးပါအုံး.."
" ကျစ် ဒီတိုင်းဖားလျားချလာခဲ့ ရှုတ်ရှုတ်ယှက်ယှက်တွေ "
ဒီတစ်နေ့ထဲ လူနှစ်ယောက်က သူ့ကိုကျက်ဆံမြီးကျစ်ခိုင်းတော့ သူ့ကိုသူ လုပ်ငန်းရှင်တစ်ယောက်လို့မမြင်တော့ပဲ beauty salon ဖွင့်ထားတဲ့လူလိုလို ထင်လာသည်။
" နေပါအုံး မောင်ရယ်..။ မောင်ပဲပြောတယ်လေ နွယ် ဆံပင်ချထားရင် ကလေးသရဲနဲ့တူတယ်ဆို…"
အရင်ကအကြောင်းတွေပြန်ပြောလာတော့ သူ့မှာ ဒေါသထွက်ရပြန်သည်။
" ကျစ်..အရင်ကအကြောင်းတွေ စမြှုပ်လာပျံမနေနဲ့..ပေး ဒီတစ်ခါပဲရမယ် မှတ်"
ဆိုကာ ကျစ်ဆံမြီးတစ်ချောင်းထဲကို ခပ်ဖွဖွကျစ်ပေးလိုက်ပါသည်။ တင်းသွားရင်လည်း နွယ်သာကီတို့က ခေါင်းကိုက်တတ်သလို မျက်နှာသေးသေးနှင့်လိုက်လဲ မလိုက်ချေ။
သူတို့နှစ်ယောက် အပေါ်ထပ်သို့ ဓာတ်လှေကားနှင့်တက်နေသည်။ သွားချင်သည့်နေရာ မရောက်ခင် တစ်ထပ်အလို၌ သူ ဘောင်းဘီအိပ်ထဲက တစ်ခုခုကိုထုတ်ပြီး နွယ်သာကီဘက်လှည့်လိုက်သည်။
" You must marry me Nwel Thar Kii"
(မင်းငါ့ကိုလက်ထပ်ရမယ် နွယ်သာကီ)
နွယ်ဖြင့် မယုံနိုင်ခြင်းမြောက်များစွာပါပဲ..။
နွယ့်ဘယ်ဘက်လက်သန်းကြွယ်ကို မောင်က ကာရတ်အမြောက်အများရှိလောက်သည့် ပလပ်တီနမ် စိန်လက်စွပ်တစ်ကွင်းကို ဝတ်ပေးနေလေသည်။
" မောင်…."
နွယ့်အသံတွေ တုန်ရင်နေကာ မျက်ရည်ပါဝိုင်းလာလေသည်။
" ဘာမှမပြောနဲ့ နွယ်သာကီ ခင်ဗျား ကျုပ်ကိုလက်ထပ်ရမယ် "
မောင်ကတော့လေ နိုင်စားလို့ရလို့ အမိန့်တွေထပ်ခါထပ်ခါပေးနေသည်လား မသိ..သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတာပါပဲလေ..။
" နွယ်..နွယ် မောင့်ကိုလက်ထပ်မှာပါ မောင်"
ကတုန်ကရင်နဲ့ထွက်လာသည့် နွယ့်အသံကြောင့် မောင်ပြုံးသွားပါသည်။ နွယ်နဲ့ စတွေ့ထဲက အခုမှမောင်ပြုံးပြတာမို့ နွယ့်မှာငေးခနဲဖြစ်သွားသည်။
မောင့်အပြုံးတွေက ယခင်ကထက် ပိုပြီးလေးနက်လာကာ မျက်တောင်ခတ်ဖို့မေ့ရသည်အထိ ကြည့်ကောင်းလာလေသည်။
နွယ်လည်း မောင့်ကို တစ်ခုခုပေးချင်စိတ်များ ဝင်လာသည်မို့ ညာဘက်လက်မှာအမြဲဝတ်ထားတတ်သည့် အနီရောင်ပရိတ်ကြိုးလေးကိုဖြုတ်ကာ မောင့်ညာလက်ကို ဆွဲယူပြီး ပရိတ်ကြိုးလေးကို ချည်နှောင်ပေးလိုက်သည်။
" နွယ့်မှာ အခုလောလောဆယ် ဒါလေးပဲရှိသေးတယ် မောင်..ဒီပရိတ်ကြိုးလေးနဲ့အတူ နွယ်တို့သံယောဇဉ်တွေချည်နှောင်လိုက်ပြီ မောင်..နွယ့်ဘဝကိုပါ ဒီကြိုးလေးနဲ့အတူ မောင့်ထံပါး ချည်နှောင်လိုက်တာမို့ ကိုယ်နှင့်မခွာဆောင်ထားပေးရမယ်နော် မောင်"
နွယ့်ကိုငုံ့ကြည့်နေသည့် မောင့်ကို နွယ်ပြန်မော့ကြည့်ကာ အပြုံးနုနုပေးလိုက်တော့ မောင်ကလက်ကိုရုန်းသွားပါသည်။
" ကလေးကလားနဲ့ ဘာတွေလုပ်နေမှန်းကိုမသိဘူး တကယ် "
ဆိုကာ ဓာတ်လှေကားထဲကနေ သူအရင်ဦးအောင်ထွက်သွားသည်။
အို..မောင်..။ နွယ်က ကလေးလား။ မောင်က ကလေးလား လေ…
" Where is your darling? "
(မင်းရဲ့ချစ်သူ ဘယ်မှာလဲ)
ဒီလှိုင်း ဟိုလူ့ကြောင့် စိတ်ရှုပ်လာပါတယ်ဆို..တံခါးဖွင့်ဖွင့်ချင်း ဒီမိချောင်းသမီးက စကားရှည်နေ၍ ကိုယ်နေဟန်ကိုဟန့်ရလေသည်။
" နွယ်သာကီ ဒီကိုလာ "
မောင်က လက်ကမ်းပေးကာ နွယ့်ကိုခေါ်တော့ နွယ့်မှာမောင့်ထံပါး အပြေးလေးကပ်ရလေသည်။
“here "
(ဒီမှာလေ)
“Oh my God!. He isn't your lover. He's God of beauty Bravo"
(အိုမိုင်ဂေါ့..သူက မင်းချစ်သူမဟုတ်ဘူး။ သူက အလှနတ်ဘုရားပဲ)
ဆလွန်းက ထခုန်ကာ တအံ့တဩပြောလေတော့ သူ့ဘေးကလူက ခပ်လန့်လန့်ဖြစ်လာပြီး ရှက်လာဟန် နားရွက်လေးတွေနီရဲလာသည်။
" ဘာမှဘဝင်မြင့်မနေနဲ့ ပုံမှန်ပါပဲ "
သူ နားနားကပ်ကာ သွားပြောတော့ သူ့ကိုပင် မျက်စောင်းထိုးသေးသည်။
" မြန်မာမလေးတွေပြောတာ ဘယ်လိုပါလိမ့်…"
ဆိုကာ ပြင်သစ်သူရဲ့ မြန်လာလိုပြောသံကိုကြားတော့ သူရော နွယ်သာကီပါ မျက်လုံးပင့်မိသည်။ အထဲက လူနှစ်ယောက်ဟာတော့ ချောင်းတဟန့်ဟန့်နှင့်..။
" အား..သိပြီ..အမေရေ သမီးအနာဂတ်အမျိုးသားလေးတွေ့ပြီ "
အသံဝဲဝဲနှင့်မြန်မာလိုမွှတ်နေအောင်ပြောပြီး ထခုန်သည့် ပြင်သစ်သူလေးကြောင့် သူ့မှာရယ်ချင်သလို လက်မောင်းကိုလာဆုပ်ကိုင်သည့် လက်ကလေးတွေကြောင့် ဒီလူကြောက်နေပြီဆိုတာ သတိထားမိလိုက်သည်။
" ကလေးကိုကြောက်စရာလား ခင်ဗျားဟာလေ"
ဒီလှိုင်းခေါင်းတခါခါနှင့် ရယ်နေလေတော့သည်။
" မောင့်ကလေးက ထအော်တာကိုလို့"
နွယ်က မောင့်တံတောင်ဆစ်နားက အင်္ကျီစလေးကိုဖြည်းဖြည်းလေး ဆွဲခါကာပြောတော့ မောင်က ရယ်တောမသတ်နိုင်..။
" ကဲ သမီးလေး ဟိုမှာကိုကိုလန့်နေရော့မယ် လာ ဒီကို "
Mr. Loganဆိုသည့်လူက မြန်မာလိုပြောပြီး သူ့သမီးကို သူ့နားပြန်လာထိုင်စေသည်။
ဪ..တစ်လျှောက်လုံးအင်္ဂလိပ်လိုပြောလာတဲ့ ဒီလှိုင်းခက်ထန်ကို ပြင်သစ်မိသားစုက တစ်ကွက်ပြသွားတာပဲ။
" Okay.. Please follow me God of beauty”
(အိုကေ ငါနောက်ကလိုက်ခဲ့ပါ အလှနတ်ဘုရားရေ)
အလှနတ်ဘုရားလို့ စ လိုက်တိုင်း ပါးလေးတွေရဲတတ်သည့် နွယ့်ကို ဆလွန်း ပြုံးစိစိဖြင့် စ နောက်နေသည်။
လူကြီးတွေအကုန်လုံးခေါင်းတခါခါနှင့် မနိုင်နိုင်ဘူး ဆိုသည့်သဘော ကိုပြနေလေသည်။
" ဒီကိုရောက်တုန်း မြန်မာ curryတွေပဲမှာထားလို့ BBrownတို့မှာချင်တာရှိရင် ထပ်မှာနော် "
" ကျေးဇူး Mr. Logan အခုဟာက အတော်လေးပြီးပြည့်စုံနေပါပြီ "
Mr. Loganက သိပ်ပြီး မြန်မာလိုနားလည်ပုံမရဘူး သူ့ဘေးက သူ့အမျိုးသားကို ဒီလှိုင်းရဲ့ဆိုလိုရင်းအကြောင်း မေးကာ ခေါင်းတညိတ်ညိတ်..။ သူသိသွားမှ ဒီလှိုင်းဘက်ကိုပြုံးပြရင်းနှင့် နွယ့်ဘက်ကိုလှည့်ကာ…။
" ကျွန်တော့်အမည် လိုဂန်ဖြစ်ပါတယ်”
နွယ် မိတ်မဆက်ခင် မောင့်ကိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ မောင်က ခေါင်းညိတ်ပြမှ နွယ်လည်း ရှိရင်းစွဲအပြုံးလေးဖြင့်…
" အာဟုတ်..ကျွန်တော့် နာမည် နွယ်နှောင်းသာကီပါ တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်"
" ကျွန်တော့်နာမည် ဗက်ဇ်ပါ တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ် "
" ဒီလှိုင်းခက်ထန်..ကျုပ်နာမည် "
ဒီလှိုင်းအနေနှင့် ကိုယ်ရေးကိုယ်တာနာမည်နှင့် လုပ်ငန်းရှင်နာမည်ဟူ၍ နှစ်မျိုးမထားသော်လည်း BBrown ဆိုသည့် နာမည်ကသူ့အလိုလိုမှည့်လိုက်ကြ၍လုပ်ငန်းခွင်ထဲမှလူတွေသည် ထိုနာမည်ကိုပဲ သိကြတာများသည်။ လိုက်စုံစမ်းသည့်လူတွေကတော့ နာမည်အရင်းကို သိချင်ကြလိမ့်မည်။
ဒီလှိုင်းအနေနဲ့ ဖုံးကွယ်ထားတာမျိုးတော့မဟုတ်ချေ။
" ငါ့နာမည်….."
" Sloan.. He is older than you "
(ဆလွန်း..သူကမင်းထက်ကြီးတယ်လေ)
" Oh.. Sorry..မြန်မြန်ပြောချင်သွားလို့"
" အငယ့်နာမည် ဆလွန်းလို့ခေါ်ပါတယ် ကိုကို"
'အငယ်'ဆိုသည့်နေရာလေးမှာ ဒီလှိုင်းမျက်နှာတစ်ချက်ပျက်သွားကာ ဘေးကလူကိုကြည့်လိုက်တော့ ဘေးကလူကလည်း သူ့မျက်နှာရိပ်မျက်နှာကဲ လိုက်ကြည့်နေလေသည်။
" ဘယ်လိုဖြစ်လို့ ကျုပ်ကိုလိုက်ကြည့်နေရတာလဲ။ မသိရင် ကျုပ်က ခင်ဗျားကိုနှိပ်စက်တယ်ထင်နေကြအုံးမယ် "
ဒီလှိုင်း အံ့ကြိတ်ကာ ပြောလိုက်တော့ ရှိရင်းစွဲအပြုံးဖြင့် ပြန်ပြုံးပြကာ သူ့အနားတိုးပြီး ပြန်ကပ်ပြောသေးသည်။
" မောင်က အရမ်းချောနေလို့ ငေးကနဲဖြစ်သွားတာ…"
ဒီလူတော့ကွာ…
စားရင်း သောက်ရင်း ဘယ်သူ့မှစကားမပြောကြပဲ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်အကဲခတ်ကာ စားသောက်ကြလေသည်။ အကဲမခတ်နိုင်သူက နွယ်သာကီ..။
ငါးကြော်နှပ်က ငါးအရိုးတွေနွှင်ကာ ဒီလှိုင်းပန်းကန်ထဲထည့်လိုက်..ကြက်သားအရေခွံနွှာ၊အရိုးနွှာကာ ဒီလှိုင်း ပန်းကန်ထဲထည့်ပေးလိုက်နှင့် သူ့ဟာနှင့်သူ အလုပ်ရှုတ်နေတော့သည်။
" နွယ်နွယ်က ဒီဒီ့ကိုပဲထည့်ပေးနေတာ စားလည်းမစားဘူး မကောင်းလို့လားဟင် "
တခဏတော့ လူကြီးလုံးယောက်လုံးကြောင်သွားပေမယ့် နောက်တော့မှ ဝါးခနဲ ထရယ်ကြလေသည်။
" ငါ့သမီးကတော့ သူ့ဘာသာနာမည်မှည့်လိုက်ပြန်ပြီ "
Bazက သဘောတကျကြီးကို ပြောလေသည်။ သူ့ညီမဝမ်းကွဲပေမယ့် သူ့လင်ကိုဖအေခေါ်တော့ သူကလည်းဖအေပဲလေနော်..။
" အငယ်မေးတာဖြေအုံးလေ နွယ်နွယ်ရဲ့ "
" အာ..မဟုတ်ပါဘူး အငယ်ရယ်..။ နွယ်က မောင်အရိုးနွှင်ရတာ ခက်နေမှာစိုးလို့ပါ။ ပြီးတော့ နွယ်က အစားနည်းတယ်လေ "
နွယ့်အဖြေကြောင့် ဆလွန်းလေးက ခေါင်းတညိတ်ညိတ်နှင့် အစားအစာကိုကုန်အောင်စားနေသလောက် မောင်က ခုံအောက်ကနေ နွယ့်ပေါင်ကို လာညှစ်ပြီး မျက်ထောက်နီနဲ့ကြည့်လာကာ…
" ကျုပ်က ဇွန်းနဲ့အရိုးမနွှင်တတ်ရအောင် တောကျိုအုံကြားကလာတာမို့လို့လား နွယ်သာကီ ကျုပ်ကိုလူကြားထဲမှာ နှိမ်တာလား"
ဆိုပြီး သွားကြားထဲက လေသံနှင့်ပြောတော့ နွယ် ခေါင်းတခါခါနှင့် မဟုတ်ရကြောင်း အသေငြင်းရပါသည်။
" နွယ် ပြောချင်တာ…"
" ကျုပ်မပေါက်ကွဲခင် ဆက်မပြောနဲ့တော့ "
နွယ့်မှာ ပါးစပ်ပိတ်ကာ ဆက်မပြောတော့ဖို့သာ အတည်ပြုလိုက်ရပါသည်။
နွယ်ပြောချင်တာ အဲ့လိုမှမဟုတ်ဘဲ မောင်~~
အခိုက်နက္ခတ်နဲ့ မွေးဖွားလာတဲ့ နွယ့်စကားတွေက မောင့်အတွက်အထင်လွဲစရာတွေ ဖြစ်စေသလား မောင်~~
ဆိုဖာမှာ သက်သောင့်သက်သာ ထိုင်ကြပြီး အချိုပွဲစားတဲ့အခါတော့ နိုင်ငံခြားဆန်ဆန် ယမကာတချို့နှင့် ဗမာမုန့်တချို့က မလိုက်ဖက်စွာ စားပွဲပေါ်တွင် နေရာယူလာပါသည်။
" Mr.Nwel ခွက်လေးပေးပါအုံး..အာမေ့တော့မလို့ အသက်ရောပြည့်ပြီးရဲ့လား အဟင်း "
Baz ရှန်ပိန်ထည့်ဖို့ ခွက်လှမ်းတောင်းလိုက်သည်။
" နွယ့်အသက်(၃၀)ပြည့်ပြီးပါပြီ "
Baz တအံ့တဩဖြစ်သွားသည်။ ဒီပိစိကွေးဖြူစုတ်စုတ်နဲ့ ပိုးဟပ်ဖြူလေးက အသက်(၃၀)တဲ့လား။ အို..ဘုရားရေ မယုံနိုင်စရာ….။
နွယ် ခွက်လှမ်းမပေးခင် မောင့်ကိုကြည့်လိုက်တော့ မောင်က မပေးဖို့ ခေါင်းရမ်းပြတာမို့ နွယ်အလိမ္မာနည်းနဲ့ ငြင်းရတော့သည်။
" ကျွန်တော် မသောက်တော့ပါဘူး Mr. Baz ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဗျ "
" Okay.Logan.Vous ne trouvez pas qu'il est mignon ? "
(အိုကေ..လိုဂန် သူက ချစ်စရာကောင်းတယ်လို့မထင်ဘူးလား)
" Eh bien, pas autant que mon propre amour"
(အင်း..ကိုယ့်အချစ်လောက်တော့မဟုတ်ဘူး)
သူတို့နှစ်ဦးကပြောချင်တာပြောနေသလို ဒီလှိုင်းဘေးက ဆလွန်းနဲ့ နွယ်သာကီကလည်း ကာတွန်းကားအကြောင်းတွေ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ဖောက်သည်ချနေလေသည်။ ဒီလှိုင်းကတော့ တစ်ယောက်ထဲ အလည်မှာ စာခြောက်ရုပ်ကြီးသဖွယ် တောင့်တောင့်ကြီး…။
" နွယ်နွယ် ရေကြီးပဲမသောက်နဲ့ ဒါလေး နည်းနည်းသောက်ကြည့် အရမ်းကောင်း "
ကလေးက စပျစ်ဝိုင်တိုက်တာတောင် သူ့ဘက်ကိုလှည့်ကြည့်နေသေးသည့် လူကြောင့် ချဉ်လာရသည်။ မသိရင် သူကပဲ သူများကျွေးရင်မစားရဘူး မှာထားသလိုလိုနဲ့ ဒီလူကွာ…။
" ခင်ဗျားဘာသာ သောက်ချင်သောက်ပါလား alcohol 5%ပဲပါတာ "
" အင်း မောင် "
စပျစ်ဝိုင်လေး လက်လေးလုံးလောက်သောက်ပြီး နားရွက်တွေ နှာခေါင်းတွေနီလာသည့်သူကြောင့် သူ ထပြန်သင့်ပြီဆိုတာ သိလိုက်သည်။
" ဒါဆို နောက်များကျ ထပ်တွေ့ချင်ပါသေးတယ်..အခုတော့ ဒီအခြေအနေအရ ကျုပ်ပြန်မှထင်တယ် အဟက် "
သူ ဆိုဖာပေါ်ပုံယက်လေးဖြစ်နေသည့် နွယ်သာကီကို မေးငေါ့ပြကာ နှုတ်ဆက်လိုက်လေသည်။ ပြီးနောက် နွယ်သာကီကို ဒူးကနေ လက်လျှိုကာ ချီလိုက်ပြီး အခန်းဆီပြန်လာခဲ့သည်။
အံမယ် အမူးက သူပြုတ်ကျမှာတော့ကြောက်သား လည်ပင်းကို လက်တွေ ချိတ်ထားသေးသည်။ပြီးနောက် နှုတ်ခမ်းစူကာ ဘာတွေပွစိစိနဲ့ ရေရွတ်နေမှန်းမသိ..။
" alcohol 5%နဲ့မူးရအောင် ခင်ဗျားက ကလေးလား နွယ်သာကီရယ်..ဟား..”
_________________________
ေမာင့္ႏြယ္သာကီ
အပိုင္း(၉)
ႏြယ္ေႏွာင္းသာကီဆိုတဲ့လူက အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ျမဴစြယ္ေနေတာ့တာပဲ..အခုလည္း ၾကည့္..သူျပန္လာေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကေန bathrobeကို ခပ္ဟဟဝတ္ၿပီး ေရစက္လက္ႏွင့္ထြက္လာေလသည္။
" က်စ္..ႏြယ္သာကီ ခင္ဗ်ား..”
" အင္း..ေမာင္ ႏြယ္ဘာျဖစ္လို႔လဲ "
အသံကို ခပ္႐ွည္႐ွည္ဆြဲၿပီး ေခါင္းသုတ္ရင္း ေမးလာသည့္ပုံက ဆြဲလုပ္ပစ္ခ်င္စရာ..။
" ခင္ဗ်ား က်ဳပ္ကိုလာလာဆြေနတာပဲ ခင္ဗ်ား"
" ေမာင္ရယ္ ႏြယ့္ကိုယ္မွာေဆးနံ႔ေတြနဲ႔မို႔ ေရခ်ိဳးလိုက္တာပါ ေမာင္..။ ေမာင္ မႀကိဳက္လို႔လားဟင္ "
ေမာင့္အသံမာလာတာကို ႏြယ္ျဖင့္နားမလည္ႏိုင္သည့္အျပင္ ဝမ္းနည္းလာသည္။ ေႏြးေထြးမႈတို႔ တစ္စတစ္စေပ်ာက္ကြယ္ေနသည့္ ေမာင့္ပုံေၾကာင့္ ႏြယ္ ပိုပိုၿပီးဝမ္းနည္းလာသည္။
"ကဲ..ဘာမွမဟုတ္ေတာ့ဘူး..မ်က္ရည္ေတာ့ထြက္မလာပါနဲ႔..ဒါနဲ႔ ညေနက် Dinnerတစ္ခုသြားရမယ္ အဝတ္အစားေတြခဏေနလာပို႔လိမ့္မယ္"
" ဟုတ္ ေမာင္..ႏြယ္မငိုပါဘူး..အဲ့တာဆို ႏြယ္ဒီအတိုင္းပဲေစာင့္ေနလိုက္ေတာ့မယ္ "
" ကဲ သေဘာ သေဘာ ေနခ်င္သလိုေနကြာ"
ဆိုကာ ေခါင္းကိုဖြၿပီး..သူေရခ်ိဳးခန္းထဲကို ဝင္သြားခဲ့သည္။
ႏြယ္သာကီကို ဒီလိုပုံစံနဲ႔ေတြ႕ရတာ ခြၽန္းအုပ္ထားသည့္စိတ္႐ိုင္းက တစ္စတစ္စတိုးထြက္လာသည့္ႏွယ္ ခံစားေနရ၍ သူျမန္ျမန္ပဲ အဲ့လူေ႐ွ႕က ထြက္လာခဲ့သည္။ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ရဲ႕အေပၚပိုင္းအလွကိုျမင္၍ ထိုသို႔အမူအရာပ်က္ျခင္းမဟုတ္ဘဲ ႏြယ္ေႏွာင္းသာကီဆိုတဲ့သူျဖစ္ေနလို႔သာ သူ႕ရဲ႕အရာခပ္သိမ္းက်႐ႈံးေနရတာျဖစ္၏။
အဲ့လူက အလိုက္မသိလိုက္ပုံမ်ား ျဖဴျဖဴစင္စင္မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ ငိုမဲ့မဲ့ေလးလုပ္ေနေသး၏။
မေနႏိုင္လို႔ ဇြတ္လုပ္လိုက္ျပန္ရင္ ဒီလူကပဲ တဏွာႀကီးတယ္ ျဖစ္အုံးမယ္..။
" ေမာင္ေရ အက်ႌေတြရၿပီထင္တယ္ တံခါးလာဖြင့္ေပးလိုက္ပါအုံး ႏြယ္…"
" ယူေပးရင္ၿပီးေရာမလား။ ခင္ဗ်ား နားကိုၿငီးတယ္ ႏြယ္သာကီ "
သူယူေပးခ်င္လို႔ ယူေပးတာမဟုတ္ပါဘူး..နားၿငီးလို႔..
ဟုတ္တယ္ နားၿငီးလို႔..။ အဲ့လူက နားပူနားဆာကိုလုပ္လြန္းတယ္..။
သူေျခလွမ္းက်ဲႀကီးေတြျဖင့္သြားၿပီး အထုတ္ေတြယူလိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ ကုတင္ေပၚျပစ္ခ်ေပးလိုက္ကာ ဖုန္းလာ၍ မွန္အကာဘက္ကိုလွည့္ၿပီး ဖုန္းေျပာေနလိုက္သည္။
" အင္း..ေခ်ၿပီးၿပီ ကိုလြမ္..သူတို႔နဲ႔ ညစာစားမလို႔.."
သူဖုန္းေျပာေနစဥ္ အဝတ္အိတ္ေတြကို ကိုင္လိုက္ ခ်လိုက္လုပ္ေနသည့္လူကို မ်က္လုံးေထာင့္ကေနျမင္ေနရ၍ မ်က္ခုံးမ်ားတြန္႔ခ်ိဳးသြားၿပီး လွည့္ေျပာလိုက္ေလသည္။
" ႏြယ္သာကီ..ဝတ္မွာျဖင့္မဝတ္ဘဲနဲ႔ ဘာလုပ္ဖို႔ ကိုင္လိုက္ခ်လိုက္လုပ္ေနရတာလဲ..။ ဘာလဲ ခင္ဗ်ားအိမ္ကလို အေကာင္းစားပစၥည္းေတြမဟုတ္လို႔လား "
" မဟုတ္ပါဘူး ေမာင္ရယ္..။ ႏြယ့္အတြက္ကဘယ္ဟာမွန္းမသိလို႔ "
ေမာင္ဝယ္ေပးတဲ့ဟာေတြသည္ Gucci, Channelႏွင့္ တျခားနာမည္ႀကီး brandေတြကဟာေတြလည္း ပါပါသည္။ အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ ပြဲလမ္းမ႐ွိရင္ ႏြယ့္အိမ္မွာေတာင္ ႏြယ္ဒီလိုမဝတ္ရေခ်။
ဒါကို ေမာင္မသိလို႔ပဲလား သိသိရက္နဲ႔ပဲလားမသိ ေမာင္က ႏြယ့္ကို အခြင့္ၾကဳံတာနဲ႔ ခနဲ႔ျပန္သည္။
" ဒီခႏၶာနဲ႔ ဒီခႏၶာ ဘယ္ဟာက ခင္ဗ်ားဝတ္ရမယ္ဟာလဲ ခင္ဗ်ားေသခ်ာၾကည့္ပါလား။ အဲ့ေလာက္ မပိန္းစမ္းနဲ႔ ႏြယ္သာကီ "
" အနက္ေတြကလြဲလို႔ က်န္တာခင္ဗ်ားဟာ လုပ္ခ်င္သလိုသာလုပ္ေတာ့ က်ဳပ္အလုပ္လုပ္ေနတယ္ မေႏွာက္ယွက္နဲ႔"
သူ ႏြယ္သာကီကို မာန္မဲေတာ့ ခ်က္ခ်င္းၿပိဳေတာ့မယ့္မိုးလို မ်က္ႏွာျဖစ္လာသည္မို႔ သူစကားလက္စသက္ကာ ဖုန္းျပန္လွည့္ေျပာလိုက္သည္။
ေျပာလို႔ရတာမဟုတ္..ဒီလူငိုလာရင္ သူလည္းမေခ်ာ့တတ္..။
ႏြယ္ ေမာင္ေျပာတဲ့ အိတ္ေတြကိုၿဖဲၾကည့္ကာ ခပ္ျမန္ျမန္ဝတ္လိုက္သည္။ ေျပာလို႔ရတာမဟုတ္..ေမာင္က စိတ္ဆိုးၿပီး သူ႕အားႀကီးနဲ႔ ႏြယ့္ကိုလာ႐ိုက္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ..။
" ခင္ဗ်ား…"
ဒီလိႈင္းမွင္သက္သြားရသည္။ ဆင္စြယ္ေရာင္ ႐ွပ္ကိုမွ ထိပ္ဆုံး ၾကယ္သီးႏွစ္လုံးေလာက္ကိုျဖဳတ္ထားကာ အေပၚကုတ္အျဖဴနဲ႔ စတိုင္ပင္ေျခခ်င္းဝတ္အတိကိုဝတ္ထား၏။ ၿပီးေနာက္ ဆံႏြယ္႐ွည္႐ွည္ေတြကို ဘယ္ဘက္ကိုစုၿပီးသပ္ကာ အေ႐ွ႕ကိုခ်ထားေလသည္။
မ်က္ဝန္းအိမ္က ၾကည္လင္ေနၿပီး ႏႈတ္ခမ္းပါးက ပန္းေရာင္လႊမ္းေနေလသည္။
ဒီလိႈင္း ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေငးၾကည့္သြားမွန္းမသိ အေ႐ွ႕ကလူက ျပဳံးစိစိနဲ႔လာၾကည့္မွ ဒီလိႈင္းအသိဝင္ကာ ေခ်ာင္းဟန္႔လိုက္ေလသည္။
" အဟမ္း..ခင္ဗ်ား..ဟို..အာ ဒီမွာေစာင့္ေန "
ဒီလိႈင္း အဝတ္အိတ္ေတြကိုယူကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲပဲသြားလဲလိုက္ေလသည္။
" ေမာင္က ခံ့ညားလိုက္တာ.."
တြန္႔ေနသည့္ ေနရာေတြကို ေဖာ့ဖေယာင္းသဖြယ္ လက္ေခ်ာင္း႐ွည္႐ွည္ေလးေတြက ပုတ္ခါေနၿပီး ဖြဖြေလးေရ႐ြတ္လာေတာ့ ဒီလိႈင္းေျမာက္ခ်င္ခ်င္ျဖစ္သြားရသည္။
" က်ဳပ္ေခ်ာတာ က်ဳပ္သိတာမို႔ သြားၾကရေအာင္ "
" ေနအုံး ေမာင္..။ ႏြယ့္ကို က်စ္ဆံၿမီးေလးက်စ္ေပးပါအုံး.."
" က်စ္ ဒီတိုင္းဖားလ်ားခ်လာခဲ့ ႐ႈတ္႐ႈတ္ယွက္ယွက္ေတြ "
ဒီတစ္ေန႔ထဲ လူႏွစ္ေယာက္က သူ႕ကိုက်က္ဆံၿမီးက်စ္ခိုင္းေတာ့ သူ႕ကိုသူ လုပ္ငန္း႐ွင္တစ္ေယာက္လို႔မျမင္ေတာ့ပဲ beauty salon ဖြင့္ထားတဲ့လူလိုလို ထင္လာသည္။
" ေနပါအုံး ေမာင္ရယ္..။ ေမာင္ပဲေျပာတယ္ေလ ႏြယ္ ဆံပင္ခ်ထားရင္ ကေလးသရဲနဲ႔တူတယ္ဆို…"
အရင္ကအေၾကာင္းေတြျပန္ေျပာလာေတာ့ သူ႕မွာ ေဒါသထြက္ရျပန္သည္။
" က်စ္..အရင္ကအေၾကာင္းေတြ စျမႇဳပ္လာပ်ံမေနနဲ႔..ေပး ဒီတစ္ခါပဲရမယ္ မွတ္"
ဆိုကာ က်စ္ဆံၿမီးတစ္ေခ်ာင္းထဲကို ခပ္ဖြဖြက်စ္ေပးလိုက္ပါသည္။ တင္းသြားရင္လည္း ႏြယ္သာကီတို႔က ေခါင္းကိုက္တတ္သလို မ်က္ႏွာေသးေသးႏွင့္လိုက္လဲ မလိုက္ေခ်။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အေပၚထပ္သို႔ ဓာတ္ေလွကားႏွင့္တက္ေနသည္။ သြားခ်င္သည့္ေနရာ မေရာက္ခင္ တစ္ထပ္အလို၌ သူ ေဘာင္းဘီအိပ္ထဲက တစ္ခုခုကိုထုတ္ၿပီး ႏြယ္သာကီဘက္လွည့္လိုက္သည္။
" You must marry me Nwel Thar Kii"
(မင္းငါ့ကိုလက္ထပ္ရမယ္ ႏြယ္သာကီ)
ႏြယ္ျဖင့္ မယုံႏိုင္ျခင္းေျမာက္မ်ားစြာပါပဲ..။
ႏြယ့္ဘယ္ဘက္လက္သန္းႂကြယ္ကို ေမာင္က ကာရတ္အေျမာက္အမ်ား႐ွိေလာက္သည့္ ပလပ္တီနမ္ စိန္လက္စြပ္တစ္ကြင္းကို ဝတ္ေပးေနေလသည္။
" ေမာင္…."
ႏြယ့္အသံေတြ တုန္ရင္ေနကာ မ်က္ရည္ပါဝိုင္းလာေလသည္။
" ဘာမွမေျပာနဲ႔ ႏြယ္သာကီ ခင္ဗ်ား က်ဳပ္ကိုလက္ထပ္ရမယ္ "
ေမာင္ကေတာ့ေလ ႏိုင္စားလို႔ရလို႔ အမိန္႔ေတြထပ္ခါထပ္ခါေပးေနသည္လား မသိ..သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာပါပဲေလ..။
" ႏြယ္..ႏြယ္ ေမာင့္ကိုလက္ထပ္မွာပါ ေမာင္"
ကတုန္ကရင္နဲ႔ထြက္လာသည့္ ႏြယ့္အသံေၾကာင့္ ေမာင္ျပဳံးသြားပါသည္။ ႏြယ္နဲ႔ စေတြ႕ထဲက အခုမွေမာင္ျပဳံးျပတာမို႔ ႏြယ့္မွာေငးခနဲျဖစ္သြားသည္။
ေမာင့္အျပဳံးေတြက ယခင္ကထက္ ပိုၿပီးေလးနက္လာကာ မ်က္ေတာင္ခတ္ဖို႔ေမ့ရသည္အထိ ၾကည့္ေကာင္းလာေလသည္။
ႏြယ္လည္း ေမာင့္ကို တစ္ခုခုေပးခ်င္စိတ္မ်ား ဝင္လာသည္မို႔ ညာဘက္လက္မွာအၿမဲဝတ္ထားတတ္သည့္ အနီေရာင္ပရိတ္ႀကိဳးေလးကိုျဖဳတ္ကာ ေမာင့္ညာလက္ကို ဆြဲယူၿပီး ပရိတ္ႀကိဳးေလးကို ခ်ည္ေႏွာင္ေပးလိုက္သည္။
" ႏြယ့္မွာ အခုေလာေလာဆယ္ ဒါေလးပဲ႐ွိေသးတယ္ ေမာင္..ဒီပရိတ္ႀကိဳးေလးနဲ႔အတူ ႏြယ္တို႔သံေယာဇဥ္ေတြခ်ည္ေႏွာင္လိုက္ၿပီ ေမာင္..ႏြယ့္ဘဝကိုပါ ဒီႀကိဳးေလးနဲ႔အတူ ေမာင့္ထံပါး ခ်ည္ေႏွာင္လိုက္တာမို႔ ကိုယ္ႏွင့္မခြာေဆာင္ထားေပးရမယ္ေနာ္ ေမာင္"
ႏြယ့္ကိုငုံ႔ၾကည့္ေနသည့္ ေမာင့္ကို ႏြယ္ျပန္ေမာ့ၾကည့္ကာ အျပဳံးႏုႏုေပးလိုက္ေတာ့ ေမာင္ကလက္ကို႐ုန္းသြားပါသည္။
" ကေလးကလားနဲ႔ ဘာေတြလုပ္ေနမွန္းကိုမသိဘူး တကယ္ "
ဆိုကာ ဓာတ္ေလွကားထဲကေန သူအရင္ဦးေအာင္ထြက္သြားသည္။
အို..ေမာင္..။ ႏြယ္က ကေလးလား။ ေမာင္က ကေလးလား ေလ…
" Where is your darling? "
(မင္းရဲ႕ခ်စ္သူ ဘယ္မွာလဲ)
ဒီလိႈင္း ဟိုလူ႕ေၾကာင့္ စိတ္႐ႈပ္လာပါတယ္ဆို..တံခါးဖြင့္ဖြင့္ခ်င္း ဒီမိေခ်ာင္းသမီးက စကား႐ွည္ေန၍ ကိုယ္ေနဟန္ကိုဟန္႔ရေလသည္။
" ႏြယ္သာကီ ဒီကိုလာ "
ေမာင္က လက္ကမ္းေပးကာ ႏြယ့္ကိုေခၚေတာ့ ႏြယ့္မွာေမာင့္ထံပါး အေျပးေလးကပ္ရေလသည္။
“here "
(ဒီမွာေလ)
“Oh my God!. He isn't your lover. He's God of beauty Bravo"
(အိုမိုင္ေဂါ့..သူက မင္းခ်စ္သူမဟုတ္ဘူး။ သူက အလွနတ္ဘုရားပဲ)
ဆလြန္းက ထခုန္ကာ တအံ့တဩေျပာေလေတာ့ သူ႕ေဘးကလူက ခပ္လန္႔လန္႔ျဖစ္လာၿပီး ႐ွက္လာဟန္ နား႐ြက္ေလးေတြနီရဲလာသည္။
" ဘာမွဘဝင္ျမင့္မေနနဲ႔ ပုံမွန္ပါပဲ "
သူ နားနားကပ္ကာ သြားေျပာေတာ့ သူ႕ကိုပင္ မ်က္ေစာင္းထိုးေသးသည္။
" ျမန္မာမေလးေတြေျပာတာ ဘယ္လိုပါလိမ့္…"
ဆိုကာ ျပင္သစ္သူရဲ႕ ျမန္လာလိုေျပာသံကိုၾကားေတာ့ သူေရာ ႏြယ္သာကီပါ မ်က္လုံးပင့္မိသည္။ အထဲက လူႏွစ္ေယာက္ဟာေတာ့ ေခ်ာင္းတဟန္႔ဟန္႔ႏွင့္..။
" အား..သိၿပီ..အေမေရ သမီးအနာဂတ္အမ်ိဳးသားေလးေတြ႕ၿပီ "
အသံဝဲဝဲႏွင့္ျမန္မာလိုမႊတ္ေနေအာင္ေျပာၿပီး ထခုန္သည့္ ျပင္သစ္သူေလးေၾကာင့္ သူ႕မွာရယ္ခ်င္သလို လက္ေမာင္းကိုလာဆုပ္ကိုင္သည့္ လက္ကေလးေတြေၾကာင့္ ဒီလူေၾကာက္ေနၿပီဆိုတာ သတိထားမိလိုက္သည္။
" ကေလးကိုေၾကာက္စရာလား ခင္ဗ်ားဟာေလ"
ဒီလိႈင္းေခါင္းတခါခါႏွင့္ ရယ္ေနေလေတာ့သည္။
" ေမာင့္ကေလးက ထေအာ္တာကိုလို႔"
ႏြယ္က ေမာင့္တံေတာင္ဆစ္နားက အက်ႌစေလးကိုျဖည္းျဖည္းေလး ဆြဲခါကာေျပာေတာ့ ေမာင္က ရယ္ေတာမသတ္ႏိုင္..။
" ကဲ သမီးေလး ဟိုမွာကိုကိုလန္႔ေနေရာ့မယ္ လာ ဒီကို "
Mr. Loganဆိုသည့္လူက ျမန္မာလိုေျပာၿပီး သူ႕သမီးကို သူ႕နားျပန္လာထိုင္ေစသည္။
ဪ..တစ္ေလွ်ာက္လုံးအဂၤလိပ္လိုေျပာလာတဲ့ ဒီလိႈင္းခက္ထန္ကို ျပင္သစ္မိသားစုက တစ္ကြက္ျပသြားတာပဲ။
" Okay.. Please follow me God of beauty”
(အိုေက ငါေနာက္ကလိုက္ခဲ့ပါ အလွနတ္ဘုရားေရ)
အလွနတ္ဘုရားလို႔ စ လိုက္တိုင္း ပါးေလးေတြရဲတတ္သည့္ ႏြယ့္ကို ဆလြန္း ျပဳံးစိစိျဖင့္ စ ေနာက္ေနသည္။
လူႀကီးေတြအကုန္လုံးေခါင္းတခါခါႏွင့္ မႏိုင္ႏိုင္ဘူး ဆိုသည့္သေဘာ ကိုျပေနေလသည္။
" ဒီကိုေရာက္တုန္း ျမန္မာ curryေတြပဲမွာထားလို႔ BBrownတို႔မွာခ်င္တာ႐ွိရင္ ထပ္မွာေနာ္ "
" ေက်းဇူး Mr. Logan အခုဟာက အေတာ္ေလးၿပီးျပည့္စုံေနပါၿပီ "
Mr. Loganက သိပ္ၿပီး ျမန္မာလိုနားလည္ပုံမရဘူး သူ႕ေဘးက သူ႕အမ်ိဳးသားကို ဒီလိႈင္းရဲ႕ဆိုလိုရင္းအေၾကာင္း ေမးကာ ေခါင္းတညိတ္ညိတ္..။ သူသိသြားမွ ဒီလိႈင္းဘက္ကိုျပဳံးျပရင္းႏွင့္ ႏြယ့္ဘက္ကိုလွည့္ကာ…။
" ကြၽန္ေတာ့္အမည္ လိုဂန္ျဖစ္ပါတယ္”
ႏြယ္ မိတ္မဆက္ခင္ ေမာင့္ကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။ ေမာင္က ေခါင္းညိတ္ျပမွ ႏြယ္လည္း ႐ွိရင္းစြဲအျပဳံးေလးျဖင့္…
" အာဟုတ္..ကြၽန္ေတာ့္ နာမည္ ႏြယ္ေႏွာင္းသာကီပါ ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္"
" ကြၽန္ေတာ့္နာမည္ ဗက္ဇ္ပါ ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္ "
" ဒီလိႈင္းခက္ထန္..က်ဳပ္နာမည္ "
ဒီလိႈင္းအေနႏွင့္ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာနာမည္ႏွင့္ လုပ္ငန္း႐ွင္နာမည္ဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးမထားေသာ္လည္း BBrown ဆိုသည့္ နာမည္ကသူ႕အလိုလိုမွည့္လိုက္ၾက၍လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွလူေတြသည္ ထိုနာမည္ကိုပဲ သိၾကတာမ်ားသည္။ လိုက္စုံစမ္းသည့္လူေတြကေတာ့ နာမည္အရင္းကို သိခ်င္ၾကလိမ့္မည္။
ဒီလိႈင္းအေနနဲ႔ ဖုံးကြယ္ထားတာမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္ေခ်။
" ငါ့နာမည္….."
" Sloan.. He is older than you "
(ဆလြန္း..သူကမင္းထက္ႀကီးတယ္ေလ)
" Oh.. Sorry..ျမန္ျမန္ေျပာခ်င္သြားလို႔"
" အငယ့္နာမည္ ဆလြန္းလို႔ေခၚပါတယ္ ကိုကို"
'အငယ္'ဆိုသည့္ေနရာေလးမွာ ဒီလိႈင္းမ်က္ႏွာတစ္ခ်က္ပ်က္သြားကာ ေဘးကလူကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဘးကလူကလည္း သူ႕မ်က္ႏွာရိပ္မ်က္ႏွာကဲ လိုက္ၾကည့္ေနေလသည္။
" ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ က်ဳပ္ကိုလိုက္ၾကည့္ေနရတာလဲ။ မသိရင္ က်ဳပ္က ခင္ဗ်ားကိုႏွိပ္စက္တယ္ထင္ေနၾကအုံးမယ္ "
ဒီလိႈင္း အံ့ႀကိတ္ကာ ေျပာလိုက္ေတာ့ ႐ွိရင္းစြဲအျပဳံးျဖင့္ ျပန္ျပဳံးျပကာ သူ႕အနားတိုးၿပီး ျပန္ကပ္ေျပာေသးသည္။
" ေမာင္က အရမ္းေခ်ာေနလို႔ ေငးကနဲျဖစ္သြားတာ…"
ဒီလူေတာ့ကြာ…
စားရင္း ေသာက္ရင္း ဘယ္သူ႕မွစကားမေျပာၾကပဲ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္အကဲခတ္ကာ စားေသာက္ၾကေလသည္။ အကဲမခတ္ႏိုင္သူက ႏြယ္သာကီ..။
ငါးေၾကာ္ႏွပ္က ငါးအ႐ိုးေတြႏႊင္ကာ ဒီလိႈင္းပန္းကန္ထဲထည့္လိုက္..ၾကက္သားအေရခြံႏႊာ၊အ႐ိုးႏႊာကာ ဒီလိႈင္း ပန္းကန္ထဲထည့္ေပးလိုက္ႏွင့္ သူ႕ဟာႏွင့္သူ အလုပ္႐ႈတ္ေနေတာ့သည္။
" ႏြယ္ႏြယ္က ဒီဒီ့ကိုပဲထည့္ေပးေနတာ စားလည္းမစားဘူး မေကာင္းလို႔လားဟင္ "
တခဏေတာ့ လူႀကီးလုံးေယာက္လုံးေၾကာင္သြားေပမယ့္ ေနာက္ေတာ့မွ ဝါးခနဲ ထရယ္ၾကေလသည္။
" ငါ့သမီးကေတာ့ သူ႕ဘာသာနာမည္မွည့္လိုက္ျပန္ၿပီ "
Bazက သေဘာတက်ႀကီးကို ေျပာေလသည္။ သူ႕ညီမဝမ္းကြဲေပမယ့္ သူ႕လင္ကိုဖေအေခၚေတာ့ သူကလည္းဖေအပဲေလေနာ္..။
" အငယ္ေမးတာေျဖအုံးေလ ႏြယ္ႏြယ္ရဲ႕ "
" အာ..မဟုတ္ပါဘူး အငယ္ရယ္..။ ႏြယ္က ေမာင္အ႐ိုးႏႊင္ရတာ ခက္ေနမွာစိုးလို႔ပါ။ ၿပီးေတာ့ ႏြယ္က အစားနည္းတယ္ေလ "
ႏြယ့္အေျဖေၾကာင့္ ဆလြန္းေလးက ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ႏွင့္ အစားအစာကိုကုန္ေအာင္စားေနသေလာက္ ေမာင္က ခုံေအာက္ကေန ႏြယ့္ေပါင္ကို လာညႇစ္ၿပီး မ်က္ေထာက္နီနဲ႔ၾကည့္လာကာ…
" က်ဳပ္က ဇြန္းနဲ႔အ႐ိုးမႏႊင္တတ္ရေအာင္ ေတာက်ိဳအုံၾကားကလာတာမို႔လို႔လား ႏြယ္သာကီ က်ဳပ္ကိုလူၾကားထဲမွာ ႏွိမ္တာလား"
ဆိုၿပီး သြားၾကားထဲက ေလသံႏွင့္ေျပာေတာ့ ႏြယ္ ေခါင္းတခါခါႏွင့္ မဟုတ္ရေၾကာင္း အေသျငင္းရပါသည္။
" ႏြယ္ ေျပာခ်င္တာ…"
" က်ဳပ္မေပါက္ကြဲခင္ ဆက္မေျပာနဲ႔ေတာ့ "
ႏြယ့္မွာ ပါးစပ္ပိတ္ကာ ဆက္မေျပာေတာ့ဖို႔သာ အတည္ျပဳလိုက္ရပါသည္။
ႏြယ္ေျပာခ်င္တာ အဲ့လိုမွမဟုတ္ဘဲ ေမာင္~~
အခိုက္နကၡတ္နဲ႔ ေမြးဖြားလာတဲ့ ႏြယ့္စကားေတြက ေမာင့္အတြက္အထင္လြဲစရာေတြ ျဖစ္ေစသလား ေမာင္~~
ဆိုဖာမွာ သက္ေသာင့္သက္သာ ထိုင္ၾကၿပီး အခ်ိဳပြဲစားတဲ့အခါေတာ့ ႏိုင္ငံျခားဆန္ဆန္ ယမကာတခ်ိဳ႕ႏွင့္ ဗမာမုန္႔တခ်ိဳ႕က မလိုက္ဖက္စြာ စားပြဲေပၚတြင္ ေနရာယူလာပါသည္။
" Mr.Nwel ခြက္ေလးေပးပါအုံး..အာေမ့ေတာ့မလို႔ အသက္ေရာျပည့္ၿပီးရဲ႕လား အဟင္း "
Baz ႐ွန္ပိန္ထည့္ဖို႔ ခြက္လွမ္းေတာင္းလိုက္သည္။
" ႏြယ့္အသက္(၃၀)ျပည့္ၿပီးပါၿပီ "
Baz တအံ့တဩျဖစ္သြားသည္။ ဒီပိစိေကြးျဖဴစုတ္စုတ္နဲ႔ ပိုးဟပ္ျဖဴေလးက အသက္(၃၀)တဲ့လား။ အို..ဘုရားေရ မယုံႏိုင္စရာ….။
ႏြယ္ ခြက္လွမ္းမေပးခင္ ေမာင့္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေမာင္က မေပးဖို႔ ေခါင္းရမ္းျပတာမို႔ ႏြယ္အလိမၼာနည္းနဲ႔ ျငင္းရေတာ့သည္။
" ကြၽန္ေတာ္ မေသာက္ေတာ့ပါဘူး Mr. Baz ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ် "
" Okay.Logan.Vous ne trouvez pas qu'il est mignon ? "
(အိုေက..လိုဂန္ သူက ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္လို႔မထင္ဘူးလား)
" Eh bien, pas autant que mon propre amour"
(အင္း..ကိုယ့္အခ်စ္ေလာက္ေတာ့မဟုတ္ဘူး)
သူတို႔ႏွစ္ဦးကေျပာခ်င္တာေျပာေနသလို ဒီလိႈင္းေဘးက ဆလြန္းနဲ႔ ႏြယ္သာကီကလည္း ကာတြန္းကားအေၾကာင္းေတြ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ေဖာက္သည္ခ်ေနေလသည္။ ဒီလိႈင္းကေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲ အလည္မွာ စာေျခာက္႐ုပ္ႀကီးသဖြယ္ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီး…။
" ႏြယ္ႏြယ္ ေရႀကီးပဲမေသာက္နဲ႔ ဒါေလး နည္းနည္းေသာက္ၾကည့္ အရမ္းေကာင္း "
ကေလးက စပ်စ္ဝိုင္တိုက္တာေတာင္ သူ႕ဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္ေနေသးသည့္ လူေၾကာင့္ ခ်ဥ္လာရသည္။ မသိရင္ သူကပဲ သူမ်ားေကြၽးရင္မစားရဘူး မွာထားသလိုလိုနဲ႔ ဒီလူကြာ…။
" ခင္ဗ်ားဘာသာ ေသာက္ခ်င္ေသာက္ပါလား alcohol 5%ပဲပါတာ "
" အင္း ေမာင္ "
စပ်စ္ဝိုင္ေလး လက္ေလးလုံးေလာက္ေသာက္ၿပီး နား႐ြက္ေတြ ႏွာေခါင္းေတြနီလာသည့္သူေၾကာင့္ သူ ထျပန္သင့္ၿပီဆိုတာ သိလိုက္သည္။
" ဒါဆို ေနာက္မ်ားက် ထပ္ေတြ႕ခ်င္ပါေသးတယ္..အခုေတာ့ ဒီအေျခအေနအရ က်ဳပ္ျပန္မွထင္တယ္ အဟက္ "
သူ ဆိုဖာေပၚပုံယက္ေလးျဖစ္ေနသည့္ ႏြယ္သာကီကို ေမးေငါ့ျပကာ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ေလသည္။ ၿပီးေနာက္ ႏြယ္သာကီကို ဒူးကေန လက္လွ်ိဳကာ ခ်ီလိုက္ၿပီး အခန္းဆီျပန္လာခဲ့သည္။
အံမယ္ အမူးက သူျပဳတ္က်မွာေတာ့ေၾကာက္သား လည္ပင္းကို လက္ေတြ ခ်ိတ္ထားေသးသည္။ၿပီးေနာက္ ႏႈတ္ခမ္းစူကာ ဘာေတြပြစိစိနဲ႔ ေရ႐ြတ္ေနမွန္းမသိ..။
" alcohol 5%နဲ႔မူးရေအာင္ ခင္ဗ်ားက ကေလးလား ႏြယ္သာကီရယ္..ဟား..”
_______________________