လြင္ျပင္ စိတ္ေတြ ေအာက္ကိုထိုးက်သြားသလိုပဲ။အခု ကေလးမွာ ငါနဲ႔ရတဲ့ကိုယ္ဝန္ရိွေနတာလား။သူေပ်ာ္တာေပါ့။ဒါမဲ့ ကိုယ္ဝန္ဖ်က္ခ်မွ အသက္ရွင္မွာတဲ့လား။ငါရဲ့ မျမင္ရေသးတဲ့ ရင္ေသြးေလးကိုခ်စ္ေပမယ့္ ငါ့ကေလးထက္ေတာ့ မခ်စ္ႏိုင္ဘူး။ေရြးရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ငါ့ကေလးကိုပဲေရြးမွာ ဒါေပမယ့္ ၂ေယာက္လံုးအသက္ရွင္ရင္ေတာ့ က်န္တာ ဘာမွမလိုေတာ့ပါဘူး။
လြင္ျပင္ကေတာ့ စိတ္ထဲေတြးရင္း မ်က္ရည္ေတြစီးက်ေနတာေပါ့။ေဘးကၾကည့္ေနတဲ့ တံတိုင္းနဲ႔စၾကာလဲ ဘယ္လိုႏွစ္သိမ့္ရမလဲမသိေတာ့ပါဘူး။
"ဆရာ ႏွစ္ေယာက္လံုးကို ကယ္ေပးလို႔မရဘူးလား။ကြၽန္ေတာ္ ဒူးေထာက္ၿပီး ေတာင္းပန္ပါတယ္။ႏွစ္ေယာက္လံုး ကယ္ေပးပါ"
"လူနာရွင္ အဲ့လိုေတာ့မလုပ္ပါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ႀကိဳးစားၾကည့္ပါမယ္"
"ေက်းဇူးပါ ဆရာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"
ဆရာဝန္လဲ ခြဲစိတ္ခန္းထဲ ဝင္သြားေတာ့ လြင္ျပင္ကလဲ ၾကမ္းျပင္ေပၚကေန ဒူးေထာက္ထားရာကေန မထဘဲ ငိုေနေတာ့တယ္။
"လြင္ျပင္ မငိုနဲ႔ေတာ့ေလ အားလံုးအဆင္ေျပသြားမွာပါ"
"တံတိုင္း ငါဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဟင္ "
"ဘယ္လိုမွမလုပ္နဲ႔ ဆရာက ႀကိဳးစားၾကည့္မယ္လို႔ေျပာတယ္မလား"
"အဆင္ေျပသြားမွာပါေနာ္"
"အားလံုး အဆင္ေျပသြားလိမ့္မယ္"
ခြဲစိတ္ခန္းထဲက ဆရာဝန္ေတြကေတာ့
"ကဲ လူနာနဲ႔ လူနာ့ဗိုက္ထဲက ကကေလးကို ငါတို႔ရေအာင္ ကယ္ရေအာင္ ငါတို႔က ဆရာဝန္ေတြပဲ လူ႔အသက္ကို ရေအာင္ ကယ္ရမယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာ"
ဆရာဝန္ေတြလဲ ၁နာရီေလာက္ အခ်ိန္ယူၿပီးသြားေတာ့ ခြဲစိတ္ခန္းထဲကေနအျပင္ထြက္လာခဲ့တယ္။
"လူနာရွင္"
"ဟုတ္ကဲ့ ဆရာ အေျခအေန ဘယ္လိုရိွလဲဟင္"
"အားလံုး အဆင္ေျပသြားပါၿပီ ႏွစ္ေယာက္လံုးကို ကယ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္"
"တစ္..တစ္ကယ္လားဆရာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆရာရယ္ ေက်းဇူးကို တသက္မေမ့ပါဘူး။အခု ေတြ့လို႔ရၿပီလားဟင္"
"အခုေတာ့မရေသးပါဘူး ပိုးသတ္ၿပီးရင္ အခန္းတစ္ခုစီစဥ္ေပးပါ့မယ္။အဲ့အခါက်ရင္ ေတြ့လို႔ရပါၿပီ"
"ေက်းဇူးပါ ဆရာ"
"ဒါဆို ခြင့္ျပဳပါအံုး"
"ဟုတ္ကဲ့"
"တံတိုင္း ငါအရမ္းေပ်ာ္တာပဲကြာ"
"ငါတို႔လဲ ေပ်ာ္တာေပါ့ကြာ မင္းရင္ေသြးေလးရတဲ့အတြက္ ဂုဏ္ျပဳပါတယ္ကြာ"
"ေက်းဇူး မင္းတို႔လဲ ရေအာင္ လုပ္ၾကေပါ့"
"ဟားဟား ေအးပါကြာ"
"ဒါနဲ႔ မင္းတို႔မဂ္လာၪီးညကို ငါဖ်က္စီးမိသလိုျဖစ္သြားလို႔ ေနာက္ေန့ငါ မင္းတို႔အတြက္ ႏိုင္ငံျခား အလည္အပတ္ လက္မွတ္ဝယ္ထားေပးမယ္။စိတ္ႀကိဳက္ေပ်ာ္ခဲ့ၾက"
"ေက်းဇူးပါ သားရီးရာ။ဒါဆို ငါတို႔ျပန္ေတာ့မယ္"
"ေအးေအး"
"အကို တိမ္တိုက္သတိရလာရင္ ဖုန္းဆက္ပါအံုး"
"ဆက္ေပးပါ့မယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ"
တံတိုင္းတို႔ျပန္သြားေတာ့ တိမ္တိုက္ကို အခန္းတစ္ခုထဲ ရိုးရိုးလူနာကုတင္နဲ႔ အနားယူခိုင္းထားတယ္။သတိေတာ့မရေသးဘူး။လြင္ျပင္လဲ တိမ္တိုက္ေဘးနားထိုင္ကာ
"ကေလး ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကိုယ္လာတာ ေနာက္က်သြားလို႔ ကေလးအခုလိုျဖစ္သြားရတာပါ"
"ေနာက္ခါ ကေလးကို အေပ်ာက္မခံေတာ့ဘူးေနာ္။သတိရလာပါေတာ့ ကေလးရယ္ ကိုယ္ကေလးကို လြမ္းလွၿပီ"
"အာ ကေလးေလး ကိုယ္ ကေလးကို အဲ့လိုလုပ္တဲ့သူကို အပစ္ေပးရအံုးမယ္။ကိုယ္ျပန္လာမယ္ေနာ္ ကေလးေလး ကိုယ္ျပန္လာတာေစာင့္ေနေနာ္ ခ်စ္တယ္ ကေလးေလး"
လြင္ျပင္လဲ တိမ္တိုက္ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို နမ္းၿပီး ကားနဲ႔ သူ႔ရဲ့ အိမ္ကိုျပန္လာခဲ့တယ္။အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ေျမေအာက္ခန္းထဲ သြားလိုက္တယ္။သြားေနရင္း အသံေတြက်ယ္ေလာင္စြာၾကားတာေၾကာင့္ ေၾကာက္စရာေကာင္းစြာၿပံဳးလိုက္တယ္။
သူေျမေအာက္ခန္းထဲေရာက္သြားေတာ့ ၾကမ္းျပင္မွာ အဝတ္စလစ္နဲ႔ ေနၾကာဆိုတဲ့ေကာင္မကို သူတပည့္ ၅ေယာက္နဲ႔ xိုးခိုင္းထားတာေၾကာင့္ ဟိုေကာင္မရဲ့ ေအာက္ပိုင္းက ေသြးေတြထြက္လို႔ေနတယ္။ၾကည့္ေကာင္းလိုက္တဲ့ျမင္ကြင္း ဒီထပ္ပိုၾကည့္ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးရမွာေပါ့။
"ၿပီးၿပီလား"
"ဟုတ္ကဲ့ boss"
လြင္ျပင္ တပည့္ေတြလဲ လြင္ျပင္ လာတာနဲ႔ ေဘာင္းဘီျပန္ဝတ္ၾကၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕က ထြက္သြားကာ တစ္ခ်ိဳ႕က လြင္ျပင္ခိုင္းဖို႔ေနခဲ့ရတယ္။
"အိုး..ကြၽတ္ ကြၽတ္ ဘယ္လိုေနေသးလဲ "
"နင္...ငါ့..ငါ့ကို သတ္..လိုက္..လိုက္..ပါေတာ့"
"ဟက္ ေအးေဆးေပါ့ ေျပာပါအံုး ငါ့ကေလးကို အဲ့လိုလုပ္ရတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ေလး"
လြင္ျပင္ တပည့္ေတြက လြင္ျပင္အတြက္ ထိုင္ခံုခ်ေပးၿပီး လက္အိတ္ပါေပးလိုက္တယ္။လြင္ျပင္လဲ ထိုင္ခံုမွာထိုင္ၿပီး လက္အိတ္ကိုေသခ်ာစြပ္ေနလိုက္တယ္။
"မုန္း...မုန္းလို႔"
"မုန္းရေအာင္ ငါ့ကေလးက မင္းကိုဘာလုပ္ေနလို႔လဲ"
"က်..က်မက ရွင့္..ကို သေဘာ..က်တာေလ အဲ့..ေကာင္က ေနရာ..ရာ ယူသြားတာ"
လြင္ျပင္ သူ႔ေရ႔ွမွာ စကားကိုတစ္လံုးခ်င္းဆီအားယူေျပာေနရတဲ့ သူကို ၾကည့္္ၿပီး သိပ္မေက်နပ္ခ်င္ဘူး။ဒီေကာင္မက အသက္ေတာ္ေတာ္ျပင္းတာပဲ ေယာက္်ား၅ေယာက္လုပ္ထားတာတာင္ အသံထြက္ႏိုင္ေသးတာ ဘယ္ႏွေယာက္နဲ႔မ်ား လုပ္ထားတာလဲ။ဟက္ အေပါစားဆန္လိုက္တာ။
"ကဲ စကားေနာက္မွေျပာတာေပါ့ သူ႔ကို ဟိုမွာ ႀကိဳးခ်ည္လိုက္ အပ်င္းေျပကစားၾကတာေပါ့"
ေနၾကာ့ကို တိုင္တစ္ခုမွာ ခ်ည္ၿပီးသြားေတာ့
"ငါ့ကို ၾကာပြတ္ယူေပး"
"ဟုတ္ကဲ့ boss ဒီမွာပါ"
လြင္ျပင္ သူ႔လက္ထဲေရာက္လာတဲ့ၾကာပြတ္ကိုၾကည့္ရင္း ၿပံဳးလိုက္တယ္။ၿပီးေတာ့ သူ႔ကေလးပံုေလးျမင္ေယာင္တာေၾကာင့္ မ်က္လံုးက ေသြးဆာသြားတယ္။ၿပီးေတာ့ ေနၾကာ့ဘက္ကို ေဒါသတႀကီးၾကည့္ကာ
"မင္းလိုလူက ငါ့ကေလး အသက္အထိပါ ရန္ရွာတယ္ေပါ့။ဟက္ "
ေျပာၿပီး ၾကာပြတ္ကိုအားနဲ႔လြဲၿပီးရိုက္လိုက္တာ ေနၾကာ့ကိုယ္ကိုထိရံုမဟုတ္ပဲ အေနာက္ကနံရံပါ အက္သြားတယ္။
ေနၾကာကေတာ့ တစ္ခ်က္ထဲကိုပင္ ငရဲခံစားေနရတဲ့အတိုင္းပင္ နာက်င္ေနၿပီ။
လြင္ျပင္ ေနာက္တစ္ခ်က္ ရိုက္လိုက္တဲ့အခါ ေနၾကာ့ကိုယ္က အသားဖက္ေတြ ကြာက်လာတယ္။
လြင္ျပင္ကေတာ့ သူ႔ကေလးအဲ့လိုျဖစ္တာကို ျမင္ေယာင္ၿပီး ေနၾကာ့ကို တစ္ခ်က္မွ အနားမေပးဘဲ ဆက္တိုက္ရိုက္ေနေတာ့တယ္။
၁၀မိနစ္ေလာက္ၾကာသြားေတာ့ ေနၾကာ့ကိုယ္မွာေသြးေတြခ်ည္းပဲရယ္။
ေနၾကာကေတာ့ အသက္ရိွေနပါေသးတယ္။
ခဏေနေတာ့
"ႀကိတ္စက္ေပး"
"ဟုတ္ကဲ့"
ႀကိတ္စက္ေရာက္လာေတာ့ အရင္ဆံုး ေနၾကာ့ကိုယ္ကို လြင္ျပင္ တပည့္ေတြက မၿပီး
"အရင္ဆံုး လက္တစ္ဖက္ထည့္လိုက္"
လြင္ျပင္ေျပာသလိုလက္တစ္ဖက္ထည့္လိုက္ေတာ့
"အား...လႊတ္..လႊတ္ေပးပါ ဟင့္..အား..."
လက္ၿပီးသြားေတာ့
"ေျခေထာက္တစ္ဖက္ထည့္လိုက္"
ေျခေထာက္တစ္ဖက္ထည့္လိုက္ေတာ့ ေနၾကာမွာ ေအာ္ေပမယ့္ အသံက တိုးတိုးသာထြက္ေတာ့တယ္။
"အား...နာ..နာလို႔ပါ...အား.."
"ရၿပီ တစ္ကိုယ္လံုးထည့္လိုက္ေတာ့"
ေနၾကာ့တစ္ကိုယ္လံုးထည့္လိုက္ေတာ့ ႀကိတ္စက္က ေဖာက္ဆိုတဲ့အသံနဲ႔အတူ ေသြးေတြကလဲ ေျမေအာက္ခန္းတစ္ခုလံုး ျပန္ႀကဲသြားေတာ့တယ္။
"ဟက္ ငါေပးတဲ့ ငရဲေတာ့ကုန္ၿပီ။က်န္တဲ့ငရဲကိုဆက္ခံလိုက္အံုး"
ၿပီးေတာ့ လြင္ျပင္က ေရခ်ိဳးကာ တိမ္တိုက္ဆီကိုျပန္လာခဲ့တယ္။
ခဏရပ္ပါ့မယ္ေနာ္။ခ်စ္တို႔ေရ ကိုယ္ဖ်ားေနလို႔ေနာက္က်သြားရင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္။ေဆး၂လံုးေတာင္ ထိုးထားတာမို႔လို႔ ေနမေကာင္းတဲ့ၾကားကupေပးတာပါေနာ္။ဖတ္ၿပီး voteေလးလဲမေမ့နဲ႔ေနာ္။
ေနာက္အပိုင္းေမ်ွာ္
19.1.2023