ေက်းဌက္ေလးေတြေအာ္သံျမည္ေနတဲ့ မနက္ခင္းတစ္ခုမွာ အလင္းေရာက္မရိွတဲ့ အခန္းႀကီးထဲမွာ အဝတ္ဗလာနဲ႔ ေယာက္်ားႏွစ္ၪီး ေပြ့ဖင္အိပ္ေနၾကတာေပါ့။အဲ့ဒါကေတာ့ ဘယ္သူမွမဟုတ္ပါဘူး လြင္ျပင္က်ယ္နဲ႔တိမ္တိုက္ပဲေပါ့။မေန့ညက လြင္ျပင္ ၾကမ္းထားတဲ့ဒဏ္ေၾကာင့္ တိမ္တိုက္မွာ လုပ္ေတာင္မလုပ္ႏိုင္ရွာဘူး။အဲ့အခ်ိန္ ပထမဆံုးႏိုးလာတာကေတာ့ လြင္ျပင္ေပါ့။လြင္ျပင္ႏိုးလာၿပီး ေဘးနားကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မလုပ္မရွက္အိပ္ေနတဲ့ သူ႔ကေလးကိုေတြ့ၿပီး မ်က္ရည္ေတြဝဲလာတယ္။သူဘယ္လိုေတာင္ ဒီကေလးေလးကို ရက္စက္ခဲ့တာလဲ။ဘယ္ေလာက္ေၾကာက္ၿပီး နာက်င္ေနလိုက္မလဲ။မေန့ညကအေၾကာင္းျပန္စဥ္းစားမိေတာ့ သူ႔ကေလးက ေၾကာက္လို႔ငိုၿပီးလႊတ္ေပးဖို႔ေတာင္းပန္ေနတာေတြေခါင္းထဲျပန္ျမင္ရလာေတာ့ လြင္ျပင္တစ္ေယာက္ငိုေႂကြးလိုက္ပါေတာ့တယ္။
သူ႔ငိုသံေၾကာင့္ မလုပ္မရွက္အိပ္ေနတဲ့ တိမ္တိုက္ႏိုးလာၿပီး လြင္ျပင့္ကိုေၾကာက္ၿပီး လြင္ျပင္နဲ႔ခပ္ေဝးေဝးကိုတိုးသြားေတာ့တယ္။ၿပီးေတာ့ ေထာင့္ေလးမွာေကြးၿပီးငိုေနေတာ့တယ္။
"ကေလး ကိုယ့္အနားလာပါအံုးကြာ"
"ဟင့္အင္း ေၾကာက္တယ္"
"မေၾကာက္နဲ႔ေလ ကိုကိုေလေနာ္"
"ကိုကို"
"ဟုတ္တယ္ေလ ကေလးရဲ့ကိုကိုေလေနာ္"
"ကိုကို အူးဝါး.."
လြင္ျပင္လဲ သူ႔ကေလးအနားသြားကာ တင္းတင္းေလးဖက္ထားလိုက္တယ္။
"ကေလးေလး ကိုကိုေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္ ကေလးကို ေၾကာက္သြားေအာင္ လုပ္မိၿပီ"
"ကိုကို မေန့က ကေလးကိုစိတ္ဆိုးသြားတာလားဟင္"
"မဆိုးပါဘူး ကေလးကို ကိုယ္ကစိတ္ဆိုးစရာလား ကေလးကို တျခားတစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ့လိုက္ရလို႔ ေဒါသထြက္ၿပီး လုပ္မိလုပ္ရာ လုပ္လိုက္မိတာပါ ကိုကိုေတာင္းပန္ပါတယ္"
လြင္ျပင္ သူ႔ကေလးနဲ႔အဝတ္မပါတဲ့အေပၚပိုင္းကိုၾကည့္ကာ ဝမ္းနည္းမိျပန္တယ္။လည္ပင္းမွာ ရစရာကိုမရိွဘူး ႏႈတ္ခမ္းေတြလဲေပါက္ၿပဲေနၿပီး အိပ္ရာခင္းမွာလဲ ေသြးကြက္ေတြခ်ည္းပဲ။
"ကိုကို အဲ့တစ္ေယာက္နဲ႔ ကေလးနဲ႔က ဘာမွမပတ္သတ္ပါဘူး ဒီတိုင္းတိုက္မိလို႔ ေတာင္းပန္စကားေျပာၿပီး ျပန္အထြက္မွာ ခလုတ္တိုက္မိၿပီးလဲက်သြားတာပါ"
"အင္းပါ ကေလးရဲ့ ကိုကိုယံုပါတယ္ ေနာက္ခါ ကိုယ္မပါဘဲ အျပင္မထြက္နဲ႔ေတာ့ေနာ္"
"ဟုတ္ ခ်စ္တယ္ ကိုကို"
"ဟင္ က..ကေလး ဘာ..ဘာေျပာလိုက္တာ"
"ကိုကို႔ကို ခ်စ္တယ္လို႔ေျပာလိုက္တာေလ"
"တစ္ကယ္လားဟင္ ကေလး ကိုယ့္ကို တစ္ကယ္ခ်စ္တာလားဟင္"
"ဟုတ္ တစ္ကယ္ခ်စ္တာ"
"ဝမ္းသာလိုက္တာ ကေလးရာ ကိုကိုလဲ ကေလးကိုခ်စ္တယ္ေနာ္"
"လာ အခုေတာ့ ကိုကို သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေပးမယ္ေနာ္"
"ဟုတ္"
လြင္ျပင္လဲ သူ႔ကေလးကို ေပြ့ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းကိုေခၚသြားေတာ့တယ္။
ေရခ်ိဳးခန္းလဲေရာက္ေရာ သူကေလးကို ေရခ်ိဳးတဲ့ကန္ထဲမွာထိုင္ခိုင္းၿပီး ခဏေနေတာ့သူပါ ဝင္ထိုင္ၿပီး သူ႔ကေလးကိုေတာ့ သူ႔ေပါင္ေပၚတင္ထားလိုက္တယ္။
မေန့ညက သူလုပ္ခဲ့တာေတြကိုျပန္ၿပီးေဆးေၾကာေပးေနေတာ့တာေပါ့။
"ကေလး ကိုယ္အရည္ေတြကို ထုတ္ေပးမယ္ေနာ္ ဗိုက္ေအာင့္မွာစိုးလို႔"
"ဟင့္ ကိုကို ထိလိူ႔ရဘူး ေတာ္ေတာ္နာေနတယ္"
"အင္းပါ ကိုကိုျဖည္းျဖည္းပဲလုပ္ေပးမယ္ေနာ္"
"ဟင့္ ဟုတ္"
လြင္ျပင္လဲ သူ႔လက္ညိုးကို တိမ္တိုက္အေပါက္ထဲထည့္ၿပီး သူ႔အရည္ေတြကိုႏိႈက္ထုတ္ေပးေနတယ္။
"ဟင့္ ကိုကို နာတယ္"
"အင္း..အင္း ၿပီးခါနီးၿပီေနာ္ ခဏေလးပဲ"
ခဏေနေတာ့ သူ႔အရည္ေတြအကုန္ထုတ္ၿပီးသြားေတာ့ ေရခ်ိဳးေပးကာ အဝတ္အစားလဲၿပီး ကုတင္ေပၚေမွာက္ခိုင္းကာ အေပါက္ေလးထဲကို ေဆးထည့္ေပးလိုက္တယ္။
"ကေလး"
"ဗ်ာ"
"နာေနေသးလား"
"နာေတာ့ဘူး"
"ခ်စ္တယ္ ကေလး"
"ဟုတ္ ခ်စ္တယ္ ကိုကို ဟီး"
"အရူးေလး"
"ကိုကို ေနာက္ ၂လေနရင္ အကိုတံတိုင္းတို႔မဂ္လာေဆာင္ၿပီေနာ္"
"ဟုတ္တယ္ေလ ကေလးရဲ့ ဘာလို႔လဲ"
"ဘာမျွဖစ္ဘူးေလ ေမးၾကည့္တာ"
"ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ"
(ခ်စ္တို႔ေရ ေနာက္၂လေလာက္ေက်ာ္လိုက္ၿပီေနာ္ ☺)
၂လခန္႔ၾကာေသာ္..
တံတိုင္းတို႔မဂ္လာပြဲအတြက္ တိမ္တိုက္တစ္ေယာက္ အလုပ္ရႈပ္ေနပါၿပီ။လွလွေလး ဝတ္မယ္ဆိုၿပီး ေရြးေနတာ အခုခ်ိန္ထိ အက္်ီမလဲရေသးဘူး။
"ကဲ ကေလးေရ ကိုယ္ပဲ ရွာေပးပါ့မယ္"
"ဟုတ္"
"ေရာ့ ဒါေလးဝတ္"
အဝတ္အစားလဲၿပီးသြားေတာ့လဲ
"ကိုကိုေရ ျမန္ျမန္ ေနာက္က်ေတာ့မယ္။"
"ဟုတ္ပါၿပီ သြားရေအာင္"
အေစာႀကီးရိွေသးတာကို ျပာကလပ္စိန္ျဖစ္ေနတာ။
လက္ထပ္ပြဲအခမ္းအနားေရာက္ေတာ့လဲ ေတြ့ကရာမုန္႔အကုန္စား
မသိရင္ ကိုယ္ကပဲ သူ႔ကို အငတ္ထားထားတဲ့အတိုင္းပဲ။
"ေဟ့ တိမ္တိုက္"
"စၾကာ"
"မင္းေယာက္်ားက မင္းကို မေကြၽးလို႔ ဒီမွာ လာငတ္ေနတာလား"
"ေအးဟုတ္တယ္ အဲ့ေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ ဒီမွာရိွသမ်ွ အကုန္စားမွာ မေက်နပ္ရင္ လဲေသလိုက္"
"စားပါကြာ ေကြၽးပါတယ္"
"မင္းမေကြၽးလဲ စားမွာ"
"သိပါတယ္ အငတ္ရယ္။ငါ အခန္းထဲသြားေတာ့မယ္ ခဏေန မဂ္လာပြဲစၿပီ"
"ေအးေအး ဂုဏ္ယူပါတယ္ကြာ"
"ေက်းဇူးပါ"
"အားလံုးပဲ မဂ္လာပါ။အခုကေတာ့ မဂ္လာအခါသမယကို ေရာက္ရိွလာပါၿပီ။ဒီေန့မွာေတာ့ သတို႔သားေမာင္တံတိုင္းနဲ႔ သတို႔သားစၾကာတို႔ရဲ့ ႏွစ္ၪီးေပါင္းစည္းတဲ့မဂ္လာပြဲျဖစ္ပါတယ္။"
ဘိသိက္ဆရာ ေျပာၿပီးေတာ့ အားလံုးက လက္ခုပ္မ်ား က်ယ္ေလာင္စြာတီးၾကပါေတာ့တယ္။
ေျဖာင္း ေျဖာင္း ေျဖာင္း
တံတိုင္းကေတာ့ မဂ္လာပြဲရဲ့ ေလ်ွာက္လမ္းအဆံုးမွာ ရပ္ၿပီး စၾကာကေတာ့ သူ႔အေဖလက္ကိုခ်ိတ္ကာ တံတိုင္းဆီကို ေလ်ွာက္လွမ္းလာပါတယ္။
"ၪီးေလးသားကို မင္းဆီအပ္ပါတယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ စိတ္ခ်ပါ"
"သတို႔သား ေမာင္တံတိုင္းသည္ သတို႔သား ေမာင္စၾကာအေပၚ ခ်မ္းသာသည္ျဖစ္ေစ၊ဆင္းရဲသည္ျဖစ္ေစ၊ေနေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ၊နားမက်န္သည္ျဖစ္ေစ၊ေကာင္းတူဆိုးဖက္ ဆံျဖဴသြားက်ိဳး တဲ့အထိေပါင္းသင္းမည္ဟုဂတိျပဳပါသလား"
"ဟုတ္ကဲ့ ဂတိျပဳပါတယ္"
"သတို႔သား ေမာင္စၾကာသည္ သတို႔သား ေမာင္တံတိုင္းအေပၚ ခ်မ္းသာသည္ျဖစ္ေစ၊ဆင္းရဲသည္ျဖစ္ေစ၊ေနေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ၊နာမက်န္သည္ျဖစ္ေစ၊ေကာင္းတူဆိုးဖက္၊ဆံျဖဴသြားက်ိဳးတဲ့ အထိ ေပါင္းသင္းမည္ဟု ဂတိျပဳပါသလား"
"ဟုတ္ကဲ့ ဂတိျပဳပါတယ္"
"မဂ္လာပြဲ အထေျမာက္သြားပါၿပီ"
ေျဖင္း ေျဖာင္း ေျဖာင္း
အကုန္လံုး ဂုဏ္ျပဳေနၾကစဥ္ လြင္ျပင္ကလဲ တံတိုင္းနဲ႔စကားေနစဥ္ တိမ္တိုက္က တစ္ေယာက္ထဲမုန္႔ထိုင္စားေနတယ္။မၾကာပါ သူ႔အေနာက္ေန အရိပ္ေတြ့လိုက္တာေၾကာင့္ ေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့.....
"အား...."
ခဏရပ္ပါမယ္ေနာ္။ၾကာသြားလို႔ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ဖတ္ၿပီးရင္ voteေလးလဲ မေမ့နဲ႔ေနာ္။
ေနာက္အပိုင္းေမ်ွာ္
11.1.2023