Zawgyi
က်ယ္ေလာင္တဲ့သားရဲေအာ္သံထြက္လာၿပီးေနာက္မွာေတာ့ အကုန္လုံးဟာေတာအုပ္ဘက္ကိုၾကည့္လိုက္သည္၊ႀကီးမားတဲ့အေတာင္ပံေတြဟာ ထိုသားရဲႀကီးကိုဖုံးအုပ္ထားၿပီး ေျပးလာတဲ့အရွိန္ေၾကာင့္ ေျမႀကီးေတာင္လႈပ္ေနသည္ကို ေရးလ္ဟာ ခံစားလိုက္ရသည္၊
ဒါေပမယ့္ သူဟာ ေၾကာက္စိတ္ေတာင္ မျဖစ္ေပၚေပ၊သူ႕ဆရာရဲ႕ရက္စက္လွတဲ့ေလ့က်င့္မႈေတြၾကားမွာ ႀကီးမားတဲ့ၿပိဳင္ဘက္ေတြနဲ႕ႀကဳံရင္ေတာင္ ေရးလ္ဟာ ၿဖဳံေတာင္မၿဖဳံေတာ့ေပ၊
'က်ဆဳံးျခင္းရဲ႕အစဟာ ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္း'ဒါဟာ သူ႕ေခါင္းထဲ စြဲျမန္းေနတဲ့အရာေပ၊
ရီလာနိုဟာလည္း ေတာအုပ္ဘက္ကို ေတာက္ပတဲ့မ်က္လုံးမ်ားနဲ႕ၾကည့္ေနၿပီး သူဟာၿပဳံးေနေတာ့သည္၊သူရဲ႕မ်က္လုံးေတြဟာ ေရးလ္ဘက္ေရာက္လာခ်ိန္မွာ ေလွာင္ရီမႈမ်ားနဲ႕ျပည့္သိပ္ေနေတာ့သည္၊
'ဘက္စ္ခ႐ု'
ေရးလ္ဟာ သားရဲကိုၾကည့္ရင္း စိတ္ထဲကေန ရီလိုက္သည္၊ဘက္စ္ခ႐ုဟာ တကယ္ကိုပင္ ဓားသူရဲေကာင္းေတြအတြက္ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ေမွာ္သားရဲႀကီးေပ၊
သူရဲ႕အေတာင္ပံေတြဟာ အလြန္ထူပိန္းလွၿပီး ဓား၊လွံ၊ျမား ထိုးေပြ႕ဖို႔ ခက္ခဲလွသည္၊ဒါအျပင္ ရွည္လ်ားလွတဲ့လည္ပင္းႀကီးမွာ ႀကီးမားတဲ့ေက်ာက္စိမ္းႀကီးလိုအရာရွိေနၿပီး ထိုအရာဟာ ဘက္စ္ခ႐ုရဲ႕အႀကီးမားဆုံးအားသာခ်က္နဲ႕အားနည္းခ်က္ျဖစ္သည္၊
ေမွာ္စြမ္းအင္သိုေလွာင္ရာေနရာလည္းျဖစ္ၿပီး ထိုေက်ာက္စိမ္းကို ဖ်က္စီးလိုက္ရင္ ဘက္စ္ခ႐ုဟာ မိနစ္ပိုင္းအတြင္း ေသဆုံးသြားၾကသည္၊ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ ထင္သေလာက္မလြယ္ကူၾကေပ၊ဘက္စ္ခ႐ုေတြဟာ လ်င္ျမန္က်ၿပီး သူတို႔ရဲ႕လက္သည္းႀကီးေတြဟာ လူ႕အေရအခြံကို တစ္ခ်က္ထဲဆုတ္ခြာပစ္နိုင္ၿပီး ေသဆုံးတဲ့အထိ နင္းေျခတတ္က်သည္၊
ဒါေပမယ့္ တကယ္ကံဆိုးသူဟာ ေရးလ္မဟုတ္ဘဲ ဘက္စ္ခ႐ုေမွာ္သားရဲသာျဖစ္သည္၊သူရဲေကာင္းေတြအတြက္ ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းေပမယ့္ ေ႐ြးခ်ယ္ခံဓားသူရဲေကာင္းေတြရဲ႕ဓားစြမ္းရည္ဟာ ထက္ျမက္က်ၿပီး ဘက္စ္ခ႐ုေတြရဲ႕အေမႊးေတာင္ေတြကိုေအးေဆးခုတ္ျဖတ္နိုင္ၾကသည္၊
"ပထမက မင္းကို ကေလးမို႔လို႔ညွာတာဖို႔ပဲ... ဒါေပမယ့္ ဒီမင္းသားကို ေဒါသထြက္ေအာင္လုပ္မွေတာ့ မင္းက ေသဖို႔ထိုက္တန္ေနၿပီ" ရီလာနိုဟာ စကားကိုဆုံးေအာင္ေျပာလိုက္ၿပီးေနာက္မွာ ေလခြၽန္လိုက္ေတာ့သည္၊ဘက္စ္ခ႐ုသားရဲႀကီးဟာ ေရးလ္ကို ရန္မူေနတဲ့အမူအရာျဖင့္ စိုက္ၾကည့္လာေတာ့သည္၊
ေရးလ္ဟာ သူရဲ႕ဓားကိုခါလိုက္ၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ကိုင္ၿပီးၿပီး ေထာင္လိုက္ျမႇောက္ကာမ်က္ႏွာနားကပ္လိုက္သည္၊ထိုေနာက္မွာေတာ့ ဓားဟာ တေျဖးေျဖးေတာက္ပလာေတာ့သည္၊ဓားဟာ အလင္းေရာင္ေတာက္ပလာခ်ိန္မွာ ရီလာနိုတို႔ရဲ႕မ်က္ဝန္းမ်ားဟာ အံ့ေအာမႈမ်ားျဖင့္ျဖတ္သန္းသြားေတာ့သည္၊ထိုေနာက္မွာ ရီလာနိုဟာ က်ိန္ဆဲလိုက္ၿပီး ထြက္ေျပးရန္ျပင္လိုက္ေပမယ့္ ဟ်ဴယာဟာ ဒန္နာရီတို႔ေဘးနားကေန ေပ်ာက္သြားၿပီး ရီလာနိုနားေရာက္လာၿပီး ရီလာနိုကို လည္ပင္းကေန ညွစ္လိုက္သည္၊ထိုအခ်င္းအရာကို ျမင္ေတာ့ ဒန္နာရီဟာ မ်က္လုံးပင့္သြားေတာ့သည္၊ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဟ်ဴယာဟာ ေနရာကူေျပာင္းေရးေမွာ္ကို အသုံးခ်သြားတာေၾကာင့္ျဖစ္သည္၊ညဘီလူးေတြဟာ ထိုအအမ်ိဳးအစားေမွာ္ကို အသုံးမျပဳနိုင္က်ေပ၊
*သူအသုံးျပဳတဲ့ခ်ိန္မွာ သူရဲ႕လက္စြပ္က ေတာက္သြားတယ္... ေသးငယ္တဲ့ေမွာ္စက္ဝိုင္းရွိပုံရတယ္ *
'သူက အင္အားႀကီးတဲ့နိုင္ငံက ၿမိဳ႕စားမင္းလို္မေျပာရဘူး၊ထိုလိုပစၥည္းမ်ိဳးေတာင္ သယ္ေဆာင္လာနိုင္တာပဲ'
ဒန္နာရီစကားေၾကာင့္ ဇီနိုဟာရယ္ေမာသြားေတာ့သည္၊အဆင္ျမႇင့္ေမွာ္စက္ဝိုင္းေရးဆြဲသူဟာ အျခားသူကိုခ်ီးက်ဴးေနတာ ဇီနိုအတြက္ေတာ့ ဟာသဆန္လွသည္၊
ဟ်ဴယာဟာ ရီလာနိုကို မိသြားခ်ိန္မွာ ဘက္စ္ခ႐ုေမွာ္သားရဲႀကီးဟာ ဟ်ဴယာဆီကို ေျပးဝင္တိုက္ခိုက္လာေတာ့သည္၊ေမွာ္သားရဲရဲ႕အရွိန္ဟာျမန္လွေပမယ့္ ဟ်ဴယာကို လက္သည္းေတြနဲ႕တိုက္ခိုက္ေတာ့မည့္ခ်ိန္မွာ ေသးငယ္လွတဲ့ခႏၶာကိုယ္ဟာ ေမွာ္သားရဲနဲ႕ဟ်ဴယာၾကားကိုေရာက္လာၿပီး ေမွာ္သားရဲႀကီးရဲ႕လက္သည္းကို ခုခံလိုက္ေတာ့သည္၊
ဓားသြားဟာ အလင္းေရာင္ေတာက္ေနၿပီး ေမွာ္သားရဲရဲ႕လက္သည္းမ်ားဟာ ပ်က္စီးသြားေတာ့သည္၊လက္သည္းၾကားကေန ေသြးမ်ားစီးက်လာၿပီး ဘက္စ္ခ႐ုေမွာ္သားရဲဟာ က်ယ္ေလာင္စြာေအာ္ဟစ္ေတာ့သည္၊
ဘက္စ္ခ႐ုကို ေရးလ္ဟာ သတ္ရန္အရွိန္ထပ္ယူခ်ိန္မွာ ဟ်ဴယာရဲ႕တားဆီးသံထြက္လာေတာ့သည္၊
"သူက ထိန္းခ်ဳပ္ခံထားရတာ"
ေရးလ္ရဲ႕ဓားဟာ ရပ္တန့္သြားေတာ့သည္၊ထိုေနာက္မွာေတာ့ ေဘးနားမွာသာ မတ္တပ္ရပ္ရင္း ဟ်ဴယာလက္ထဲက ရီလာနိုကို ၾကည့္လိုက္သည္၊ဟ်ဴယာဟာ ေရးလ္ရဲ႕ေခါင္းကို ပုတ္လိုက္ၿပီးေနာက္မွာ ရီလာနိုလက္ထဲက လက္စြပ္ကို ဖ်က္စီးပစ္လိုက္သည္၊ထိုေနာက္မွာေတာ့ ဘက္စ္ခ႐ုေမွာ္သားရဲႀကီးကို ထြက္သြားရန္ေျပာလိုက္ေတာ့သည္၊ဘက္စ္ခ႐ုေမွာ္သားရဲဟာ ေရးလ္ကိုတစ္ခ်က္သာၾကည့္ၿပီးေနာက္မွာ ဟ်ဴယာကို ေခါင္းၫႊတ္ဂါဝရျပဳကာ ေတာအုပ္အတြင္းပိုင္းထဲ ျပန္ဝင္သြားေတာ့သည္၊
ရီလာနိုဖမ္းခံရၿပီးေနာက္မွာ ဒန္နာရီတို႔ကို လႊမ္းၿခဳံထားတဲ့ေမွာ္စက္ဝိုင္းလည္းပ်က္စီးသြားၿပီး ဒန္နာရီတို႔လည္း အနားေရာက္လာေတာ့သည္၊
တိုရာလ္ဟာ ရီလာနိုကို ေလွာင္ၾကည့္ၿပီးေနာက္မွာ ရီလာနိုရဲ႕ေမွာ္လက္စြပ္ကိုယူလိုက္ၿပီး ထိုထဲရွိေသာ့ကို ယူလိုက္သည္၊
ရီလာနိုဟာ တိုရာလ္ကိုေဒါသထြက္စြာၾကည့္ေနေပမယ့္ ဟ်ဴယာေၾကာင့္မလႈပ္ရဲေပ၊သူဟာ အံ့ႀကိတ္ၿပီးသာ ေနေနေတာ့သည္ ထိုေနာက္မွာေတာ့ ဟ်ဴယာဟာ ရီလာနိုကို သူရဲ႕အဖြဲ႕သားထဲက တစ္ေယာက္ဆီပစ္ေပးလိုက္ၿပီး ဆက္သြားရန္အမိန့္ေပးလိုက္သည္၊
တိုရာလ္ဟာ ေၾကာင္အသြားၿပီးေနာက္မွာ ဟ်ဴယာလက္ကိုဆြဲလိုက္ၿပီး
"သူ႕ကို မသတ္ဘူးလား" လို႔ေမးလာေတာ့သည္၊ဟ်ဴယာဟာ တိုရာလ္ကိုၾကည့္လိုက္ၿပီး ၿပဳံးလိုက္သည္၊
"အင္ပါယာတစ္အင္ပါယာရဲ႕မင္းသားကို က်ဳပ္တို႔ညဘီလူးေတြက လက္လႊတ္စပယ္မသတ္ဘူး"
ဟ်ဴယာစကားေၾကာင့္ တိုရာလ္ဟာ မ်က္ႏွာအမူအရာပ်က္သြားေတာ့သည္၊သူဟာ နိုရႈရယ္အင္ပါယာပိုင္ေသာ့ကိုပါ သိမ္းထားခ်င္ခဲ့သည္၊တကယ္လို႔ ရီလာနိုဟာ ေသဆုံးသြားခဲ့ၿပီး ေသာ့ေပ်ာက္ဆုံးသြားခဲ့ရင္လည္း ဟ်ဴယာတို႔ဆီကို အျပစ္ပုံလြဲခ်ဖိဳ႕ သူ႕စိတ္ထဲ အစီအစဥ္ခ်မွတ္ၿပီးသားပင္၊
ရီလာနိုကို မသတ္ေတာ့သည္ကိုျမင္လိုက္ၿပီး သူ႕စိတ္ထဲ ေတာ္ေတာ္ေဒါသထြက္သြားေပမယ့္ သူဟာစိတ္ထဲသာ ထားလိုက္သည္၊ထိုေနာက္မွာေတာ့ ဟ်ဴယာတို႔ေနာက္သာ ဆက္လိုက္သြားၿပီး ရီလာနိုကိုသတ္ရန္ နည္းလမ္းအကုန္စဥ္းစားေနေတာ့သည္၊
သူရဲ႕အၾကည့္ေတြဟာ ေရးလ္ဆီမွာရပ္တန့္သြားေတာ့သည္၊ခုနက ေသခ်ာမျမင္လိုက္ေပမယ့္ ေရးလ္ဟာ အလင္းအစြမ္းရွိတဲ့ဓားသူရဲေကာင္းျဖစ္နိုင္သည္၊ေရးလ္ကို သိမ္းသြင္းၿပီး ရီလာနိုကိုသတ္ခိုင္းကာ သူရဲ႕အင္ပါယာကို ေခၚေဆာင္နိုင္ရင္မဆိုးဘူးဘဲ၊
ၿပီးေတာ့ ေရးလ္ဟာ ငယ္႐ြယ္ေသးၿပီး လွည့္စားလို႔အေကာင္းဆုံးျဖစ္သည္၊တိုရာလ္ဟာ ေရးလ္နားကိုကပ္သြားၿပီး လွပစြာၿပဳံးလိုက္သည္၊ေရးလ္ဟာ တိုရာလ္နဲ႕ငါးႏွစ္သာ ကြာလွေပမယ့္ အရပ္အေမာင္းကေတာ့ သိပ္မကြာလွေပ၊ေရးလ္ဟာ ဒန္နာရီနဲ႕႐ြယ္တူျဖစ္တာေတာင္ ဒန္နာရီထက္ အရပ္ပိုရွည္ကာ လူေကာင္ထြားလွသည္၊
တိုရာလ္ဟာ ၿပဳံး႐ႊင္စြာျဖင့္ ေရးလ္နားကပ္လာခ်ိန္မွာ ဟ်ဴယာနဲ႕ဒန္နာရီအၾကည့္ေတြဟာ တိုရာလ္ဆီေရာက္လာၿပီးေနာက္ အၾကည့္ေတြျပန္လြဲသြားေတာ့သည္၊
'ပိန္းလိုက္တဲ့မင္းသား'
ေ႐ြးခ်ယ္ခံဓားသူရဲေကာင္းေတြဟာ သစၥာႀကီးလွသည္၊ဒါေၾကာင့္လဲ ေ႐ြးခ်ယ္ခံေတြျဖစ္လာျခင္းသာျဖစ္သည္၊သူဟာ ေရးလ္ကို သူ႕ဘက္စည္း႐ုံးနိုင္မည္ဟု ထင္ေနသလားပင္၊
ဟ်ဴယာဟာ ေခါင္းသာခါလိုက္ၿပီးေအးေဆးဆက္သြားေနေတာ့သည္၊တိုရာလ္ဟာ ေရးလ္ကိုႏူတ္ဆက္လိုက္ေတာ့ ေရးလ္ဟာ ဝတ္ေက်တန္းေက် ျပန္ႏူတ္ဆက္လိုက္သည္၊ထိုေနာက္မွာ စကားေတြေပါက္ေပါက္ေဖာက္ေနေပမယ့္ ေရးလ္ဟာ အမူအရာေတာင္မေျပာင္းလဲေပ၊သူဟာ စိတ္ဝင္စားမႈမရွိတဲ့အမူအရာနဲ႕သာ ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ေနေတာ့သည္၊
တိုရာလ္ဟာ ေဒါသထြက္လာၿပီးေနာက္မွာ လက္ေလ်ာ့ကာ ဟ်ဴယာဆီျပန္ေရာက္သြားေတာ့သည္၊
ေရးလ္ရဲ႕စိတ္ထဲတြင္ ဆိုးရက္စ္သာရွိေနသည္ကို မည္သူကသိမည္နည္း၊
ေရးလ္ဟာ သူရဲ႕အိတ္ကပ္ထဲက ေျခာက္ေသြ႕ေနတဲ့ႏွင္းဆီေျခာက္ေတြကိုထိေတြ႕လိုက္သည္၊
ေနာက္တစ္ႀကိမ္ထပ္ေတြ႕ခဲ့ရင္.... ပထမသခင္ေလး ခင္ဗ်ားက ကြၽန္ေတာ္အပိုင္ျဖစ္လာေစရမယ္၊
--------------
Chapter -62ေမွ်ာ္
-*-*-*-*-*-*-*
Unicode
ကျယ်လောင်တဲ့သားရဲအော်သံထွက်လာပြီးနောက်မှာတော့ အကုန်လုံးဟာတောအုပ်ဘက်ကိုကြည့်လိုက်သည်၊ကြီးမားတဲ့အတောင်ပံတွေဟာ ထိုသားရဲကြီးကိုဖုံးအုပ်ထားပြီး ပြေးလာတဲ့အရှိန်ကြောင့် မြေကြီးတောင်လှုပ်နေသည်ကို ရေးလ်ဟာ ခံစားလိုက်ရသည်၊
ဒါပေမယ့် သူဟာ ကြောက်စိတ်တောင် မဖြစ်ပေါ်ပေ၊သူ့ဆရာရဲ့ရက်စက်လှတဲ့လေ့ကျင့်မှုတွေကြားမှာ ကြီးမားတဲ့ပြိုင်ဘက်တွေနဲ့ကြုံရင်တောင် ရေးလ်ဟာ ဖြုံတောင်မဖြုံတော့ပေ၊
'ကျဆုံးခြင်းရဲ့အစဟာ ကြောက်ရွံ့ခြင်း'ဒါဟာ သူ့ခေါင်းထဲ စွဲမြန်းနေတဲ့အရာပေ၊
ရီလာနိုဟာလည်း တောအုပ်ဘက်ကို တောက်ပတဲ့မျက်လုံးများနဲ့ကြည့်နေပြီး သူဟာပြုံးနေတော့သည်၊သူရဲ့မျက်လုံးတွေဟာ ရေးလ်ဘက်ရောက်လာချိန်မှာ လှောင်ရီမှုများနဲ့ပြည့်သိပ်နေတော့သည်၊
'ဘက်စ်ခရု'
ရေးလ်ဟာ သားရဲကိုကြည့်ရင်း စိတ်ထဲကနေ ရီလိုက်သည်၊ဘက်စ်ခရုဟာ တကယ်ကိုပင် ဓားသူရဲကောင်းတွေအတွက် ကြောက်စရာကောင်းတဲ့မှော်သားရဲကြီးပေ၊
သူရဲ့အတောင်ပံတွေဟာ အလွန်ထူပိန်းလှပြီး ဓား၊လှံ၊မြား ထိုးပွေ့ဖို့ ခက်ခဲလှသည်၊ဒါအပြင် ရှည်လျားလှတဲ့လည်ပင်းကြီးမှာ ကြီးမားတဲ့ကျောက်စိမ်းကြီးလိုအရာရှိနေပြီး ထိုအရာဟာ ဘက်စ်ခရုရဲ့အကြီးမားဆုံးအားသာချက်နဲ့အားနည်းချက်ဖြစ်သည်၊
မှော်စွမ်းအင်သိုလှောင်ရာနေရာလည်းဖြစ်ပြီး ထိုကျောက်စိမ်းကို ဖျက်စီးလိုက်ရင် ဘက်စ်ခရုဟာ မိနစ်ပိုင်းအတွင်း သေဆုံးသွားကြသည်၊ဒါပေမယ့် ဒါဟာ ထင်သလောက်မလွယ်ကူကြပေ၊ဘက်စ်ခရုတွေဟာ လျင်မြန်ကျပြီး သူတို့ရဲ့လက်သည်းကြီးတွေဟာ လူ့အရေအခွံကို တစ်ချက်ထဲဆုတ်ခွာပစ်နိုင်ပြီး သေဆုံးတဲ့အထိ နင်းခြေတတ်ကျသည်၊
ဒါပေမယ့် တကယ်ကံဆိုးသူဟာ ရေးလ်မဟုတ်ဘဲ ဘက်စ်ခရုမှော်သားရဲသာဖြစ်သည်၊သူရဲကောင်းတွေအတွက် ကြောက်ဖို့ကောင်းပေမယ့် ရွေးချယ်ခံဓားသူရဲကောင်းတွေရဲ့ဓားစွမ်းရည်ဟာ ထက်မြက်ကျပြီး ဘက်စ်ခရုတွေရဲ့အမွှေးတောင်တွေကိုအေးဆေးခုတ်ဖြတ်နိုင်ကြသည်၊
"ပထမက မင်းကို ကလေးမို့လို့ညှာတာဖို့ပဲ... ဒါပေမယ့် ဒီမင်းသားကို ဒေါသထွက်အောင်လုပ်မှတော့ မင်းက သေဖို့ထိုက်တန်နေပြီ" ရီလာနိုဟာ စကားကိုဆုံးအောင်ပြောလိုက်ပြီးနောက်မှာ လေချွန်လိုက်တော့သည်၊ဘက်စ်ခရုသားရဲကြီးဟာ ရေးလ်ကို ရန်မူနေတဲ့အမူအရာဖြင့် စိုက်ကြည့်လာတော့သည်၊
ေရးလ်ဟာ သူရဲ့ဓားကိုခါလိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ပြီးပြီး ထောင်လိုက်မြှောက်ကာမျက်နှာနားကပ်လိုက်သည်၊ထိုနောက်မှာတော့ ဓားဟာ တဖြေးဖြေးတောက်ပလာတော့သည်၊ဓားဟာ အလင်းရောင်တောက်ပလာချိန်မှာ ရီလာနိုတို့ရဲ့မျက်ဝန်းများဟာ အံ့အောမှုများဖြင့်ဖြတ်သန်းသွားတော့သည်၊ထိုနောက်မှာ ရီလာနိုဟာ ကျိန်ဆဲလိုက်ပြီး ထွက်ပြေးရန်ပြင်လိုက်ပေမယ့် ဟျူယာဟာ ဒန်နာရီတို့ဘေးနားကနေ ပျောက်သွားပြီး ရီလာနိုနားရောက်လာပြီး ရီလာနိုကို လည်ပင်းကနေ ညှစ်လိုက်သည်၊ထိုအချင်းအရာကို မြင်တော့ ဒန်နာရီဟာ မျက်လုံးပင့်သွားတော့သည်၊ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ဟျူယာဟာ နေရာကူပြောင်းရေးမှော်ကို အသုံးချသွားတာကြောင့်ဖြစ်သည်၊ညဘီလူးတွေဟာ ထိုအအမျိုးအစားမှော်ကို အသုံးမပြုနိုင်ကျပေ၊
*သူအသုံးပြုတဲ့ချိန်မှာ သူရဲ့လက်စွပ်က တောက်သွားတယ်... သေးငယ်တဲ့မှော်စက်ဝိုင်းရှိပုံရတယ် *
'သူက အင်အားကြီးတဲ့နိုင်ငံက မြို့စားမင်းလို်မပြောရဘူး၊ထိုလိုပစ္စည်းမျိုးတောင် သယ်ဆောင်လာနိုင်တာပဲ'
ဒန်နာရီစကားကြောင့် ဇီနိုဟာရယ်မောသွားတော့သည်၊အဆင်မြှင့်မှော်စက်ဝိုင်းရေးဆွဲသူဟာ အခြားသူကိုချီးကျူးနေတာ ဇီနိုအတွက်တော့ ဟာသဆန်လှသည်၊
ဟျူယာဟာ ရီလာနိုကို မိသွားချိန်မှာ ဘက်စ်ခရုမှော်သားရဲကြီးဟာ ဟျူယာဆီကို ပြေးဝင်တိုက်ခိုက်လာတော့သည်၊မှော်သားရဲရဲ့အရှိန်ဟာမြန်လှပေမယ့် ဟျူယာကို လက်သည်းတွေနဲ့တိုက်ခိုက်တော့မည့်ချိန်မှာ သေးငယ်လှတဲ့ခန္ဓာကိုယ်ဟာ မှော်သားရဲနဲ့ဟျူယာကြားကိုရောက်လာပြီး မှော်သားရဲကြီးရဲ့လက်သည်းကို ခုခံလိုက်တော့သည်၊
ဓားသွားဟာ အလင်းရောင်တောက်နေပြီး မှော်သားရဲရဲ့လက်သည်းများဟာ ပျက်စီးသွားတော့သည်၊လက်သည်းကြားကနေ သွေးများစီးကျလာပြီး ဘက်စ်ခရုမှော်သားရဲဟာ ကျယ်လောင်စွာအော်ဟစ်တော့သည်၊
ဘက်စ်ခရုကို ရေးလ်ဟာ သတ်ရန်အရှိန်ထပ်ယူချိန်မှာ ဟျူယာရဲ့တားဆီးသံထွက်လာတော့သည်၊
"သူက ထိန်းချုပ်ခံထားရတာ"
ရေးလ်ရဲ့ဓားဟာ ရပ်တန့်သွားတော့သည်၊ထိုနောက်မှာတော့ ဘေးနားမှာသာ မတ်တပ်ရပ်ရင်း ဟျူယာလက်ထဲက ရီလာနိုကို ကြည့်လိုက်သည်၊ဟျူယာဟာ ရေးလ်ရဲ့ခေါင်းကို ပုတ်လိုက်ပြီးနောက်မှာ ရီလာနိုလက်ထဲက လက်စွပ်ကို ဖျက်စီးပစ်လိုက်သည်၊ထိုနောက်မှာတော့ ဘက်စ်ခရုမှော်သားရဲကြီးကို ထွက်သွားရန်ပြောလိုက်တော့သည်၊ဘက်စ်ခရုမှော်သားရဲဟာ ရေးလ်ကိုတစ်ချက်သာကြည့်ပြီးနောက်မှာ ဟျူယာကို ခေါင်းညွှတ်ဂါဝရပြုကာ တောအုပ်အတွင်းပိုင်းထဲ ပြန်ဝင်သွားတော့သည်၊
ရီလာနိုဖမ်းခံရပြီးနောက်မှာ ဒန်နာရီတို့ကို လွှမ်းခြုံထားတဲ့မှော်စက်ဝိုင်းလည်းပျက်စီးသွားပြီး ဒန်နာရီတို့လည်း အနားရောက်လာတော့သည်၊
တိုရာလ်ဟာ ရီလာနိုကို လှောင်ကြည့်ပြီးနောက်မှာ ရီလာနိုရဲ့မှော်လက်စွပ်ကိုယူလိုက်ပြီး ထိုထဲရှိသော့ကို ယူလိုက်သည်၊
ရီလာနိုဟာ တိုရာလ်ကိုဒေါသထွက်စွာကြည့်နေပေမယ့် ဟျူယာကြောင့်မလှုပ်ရဲပေ၊သူဟာ အံ့ကြိတ်ပြီးသာ နေနေတော့သည် ထိုနောက်မှာတော့ ဟျူယာဟာ ရီလာနိုကို သူရဲ့အဖွဲ့သားထဲက တစ်ယောက်ဆီပစ်ပေးလိုက်ပြီး ဆက်သွားရန်အမိန့်ပေးလိုက်သည်၊
တိုရာလ်ဟာ ကြောင်အသွားပြီးနောက်မှာ ဟျူယာလက်ကိုဆွဲလိုက်ပြီး
"သူ့ကို မသတ်ဘူးလား" လို့မေးလာတော့သည်၊ဟျူယာဟာ တိုရာလ်ကိုကြည့်လိုက်ပြီး ပြုံးလိုက်သည်၊
"အင်ပါယာတစ်အင်ပါယာရဲ့မင်းသားကို ကျုပ်တို့ညဘီလူးတွေက လက်လွှတ်စပယ်မသတ်ဘူး"
ဟျူယာစကားကြောင့် တိုရာလ်ဟာ မျက်နှာအမူအရာပျက်သွားတော့သည်၊သူဟာ နိုရှုရယ်အင်ပါယာပိုင်သော့ကိုပါ သိမ်းထားချင်ခဲ့သည်၊တကယ်လို့ ရီလာနိုဟာ သေဆုံးသွားခဲ့ပြီး သော့ပျောက်ဆုံးသွားခဲ့ရင်လည်း ဟျူယာတို့ဆီကို အပြစ်ပုံလွဲချဖို့ သူ့စိတ်ထဲ အစီအစဥ်ချမှတ်ပြီးသားပင်၊
ရီလာနိုကို မသတ်တော့သည်ကိုမြင်လိုက်ပြီး သူ့စိတ်ထဲ တော်တော်ဒေါသထွက်သွားပေမယ့် သူဟာစိတ်ထဲသာ ထားလိုက်သည်၊ထိုနောက်မှာတော့ ဟျူယာတို့နောက်သာ ဆက်လိုက်သွားပြီး ရီလာနိုကိုသတ်ရန် နည်းလမ်းအကုန်စဥ်းစားနေတော့သည်၊
သူရဲ့အကြည့်တွေဟာ ရေးလ်ဆီမှာရပ်တန့်သွားတော့သည်၊ခုနက သေချာမမြင်လိုက်ပေမယ့် ရေးလ်ဟာ အလင်းအစွမ်းရှိတဲ့ဓားသူရဲကောင်းဖြစ်နိုင်သည်၊ရေးလ်ကို သိမ်းသွင်းပြီး ရီလာနိုကိုသတ်ခိုင်းကာ သူရဲ့အင်ပါယာကို ခေါ်ဆောင်နိုင်ရင်မဆိုးဘူးဘဲ၊
ပြီးတော့ ရေးလ်ဟာ ငယ်ရွယ်သေးပြီး လှည့်စားလို့အကောင်းဆုံးဖြစ်သည်၊တိုရာလ်ဟာ ရေးလ်နားကိုကပ်သွားပြီး လှပစွာပြုံးလိုက်သည်၊ရေးလ်ဟာ တိုရာလ်နဲ့ငါးနှစ်သာ ကွာလှပေမယ့် အရပ်အမောင်းကတော့ သိပ်မကွာလှပေ၊ရေးလ်ဟာ ဒန်နာရီနဲ့ရွယ်တူဖြစ်တာတောင် ဒန်နာရီထက် အရပ်ပိုရှည်ကာ လူကောင်ထွားလှသည်၊
တိုရာလ်ဟာ ပြုံးရွှင်စွာဖြင့် ရေးလ်နားကပ်လာချိန်မှာ ဟျူယာနဲ့ဒန်နာရီအကြည့်တွေဟာ တိုရာလ်ဆီရောက်လာပြီးနောက် အကြည့်တွေပြန်လွဲသွားတော့သည်၊
'ပိန်းလိုက်တဲ့မင်းသား'
ရွေးချယ်ခံဓားသူရဲကောင်းတွေဟာ သစ္စာကြီးလှသည်၊ဒါကြောင့်လဲ ရွေးချယ်ခံတွေဖြစ်လာခြင်းသာဖြစ်သည်၊သူဟာ ရေးလ်ကို သူ့ဘက်စည်းရုံးနိုင်မည်ဟု ထင်နေသလားပင်၊
ဟျူယာဟာ ခေါင်းသာခါလိုက်ပြီးအေးဆေးဆက်သွားနေတော့သည်၊တိုရာလ်ဟာ ရေးလ်ကိုနူတ်ဆက်လိုက်တော့ ရေးလ်ဟာ ဝတ်ကျေတန်းကျေ ပြန်နူတ်ဆက်လိုက်သည်၊ထိုနောက်မှာ စကားတွေပေါက်ပေါက်ဖောက်နေပေမယ့် ရေးလ်ဟာ အမူအရာတောင်မပြောင်းလဲပေ၊သူဟာ စိတ်ဝင်စားမှုမရှိတဲ့အမူအရာနဲ့သာ ရှေ့ဆက်လျှောက်နေတော့သည်၊
တိုရာလ်ဟာ ဒေါသထွက်လာပြီးနောက်မှာ လက်လျော့ကာ ဟျူယာဆီပြန်ရောက်သွားတော့သည်၊
ရေးလ်ရဲ့စိတ်ထဲတွင် ဆိုးရက်စ်သာရှိနေသည်ကို မည်သူကသိမည်နည်း၊
ရေးလ်ဟာ သူရဲ့အိတ်ကပ်ထဲက ခြောက်သွေ့နေတဲ့နှင်းဆီခြောက်တွေကိုထိတွေ့လိုက်သည်၊
နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်တွေ့ခဲ့ရင်.... ပထမသခင်လေး ခင်ဗျားက ကျွန်တော်အပိုင်ဖြစ်လာစေရမယ်၊
--------------
Chapter -62မျှော်