“ហេតុអីអូនធ្វើបែបនេះទៅរួច?” ទន្ទឹមនឹងដំណក់ទឹកភ្នែកដែលកំពុងតែចាប់ផ្តើមហូរស្រក់ សំណួរដ៏ចាក់ដោតចាក់ចំចំណុចឈឺចាប់នាំឱ្យកាយស្រីតូចច្រឡឹងកញ្ជ្រោលស្ទុះក្រោកឈរអស់កម្ពស់ពើងដើមទ្រូងសម្លឹងមើលទឹកមុខរាបស្មើធេងតាមដោយអាការៈឈឺចុកចាប់ហួសពីការស្មាន។
“អូនធ្វើបែបនេះ? បងក៏ដឹងថាមនុស្សក្នុងគ្រួសារនេះគ្មានម្នាក់ណាយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអូនទេ ពេលអូនធ្វើល្អ មានមនុស្សប៉ុន្មាននាក់ដែលបានមើលឃើញពីគុណសម្បិត្តរបស់អូន ឬក៏គ្មានទេ? មែនហើយពិតជាគ្មាននោះទេ ពួកគេមើលរំលងវត្តមានអូនកន្លងមកឆ្អែតឆ្អន់ហើយ ឆាងវ៉ុន!!” ថេអីន ប្រាប់ចម្លើយទៅកាន់ស្វាមីដែលឈរសម្លឹងមើលមុខនាងយ៉ាងហួសចិត្ត នាងពិតមានអត្តចរិតមិនល្អបែបនេះដូចជា ថេយ៉ុង បានអះអាងពិតមែន តែមើលទៅកាន់សភាពរបស់នាងពេលនេះចុះ នាងមិនខុសពីអ្វីដែលគេបានមើលឃើញចំពោះកែវភ្នែកទាំងគូទេ នាងអន់ចិត្ត ឈឺចិត្ត ហើយក៏មិនពេញចិត្ត កាលដែលឃើញថាម្តាយឪពុកយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះតែប្អូនប្រុសរបស់នាងតែម្នាក់គត់ ចំណែកនាង ពួកគេចាត់ទុកនាងត្រឹមតែជាមនុស្សគ្មានប្រយោជន៍ម្នាក់ ពេលនាងនិយាយពីអ្វី គ្មាននរណាចង់យកត្រចៀកផ្ទៀងស្តាប់សម្តីនាង ហើយគ្រប់គ្នាក៏តែងតែប្រងើយកន្តើយចំពោះនាងរហូតមក គ្មានពេលណាមួយដែលពួកគេអាចបើកចិត្ត មើលឃើញវត្តមានរបស់នាងក្នុងកែវភ្នែកបាននោះឡើយ។
“បើគ្រប់គ្នាមើលរំលងអូន..ហោចណាស់ក៏នៅមានបងម្នាក់ដែរ ដែលតែងតែរង់ចាំនៅក្បែរ មើលថែអូនគ្រប់ពេលកន្លងមក ថេអីន អូនឈប់ធ្វើបែបនេះទៀតទៅបានទេ វាមិនមែនជារឿងល្អសម្រាប់ពួកយើងទេ!” ឆាងវ៉ុន មិនបន្ទោសថានាងខុសឬមួយក៏ត្រូវ តែគេចង់សុំបញ្ឈប់ទង្វើរបស់នាង ហាមនាងមិនឱ្យធ្វើរឿង មិនគួរគួប្បីចំពោះគ្រួសារបែបនេះទៀត គ្រប់គ្នាកំពុងតែមើលឃើញនាងក្នុងរឿងមិនល្អស្រាប់ទៅហើយរាល់ថ្ងៃនេះ ប្រសិនបើនាងនៅតែរឹងមានៈសាងបញ្ហាមិនចេះចប់មិនចេះហើយបន្តបន្ទាប់ទៀត ទៅថ្ងៃមុខនាងក៏មិនអាចទទួលបានឱកាសនិងក្តីស្រលាញ់ឬការយកចិត្តទុកដាក់ពីមនុស្សជុំវិញខ្លួនម្តងទៀតដែរ។
“បងមិនដែលសុំអ្វីពីអូនទេ..តែថ្ងៃនេះបងសុំម្តង សូមអូនបញ្ឈប់ទង្វើបែបនេះទៀតទៅហើយងាកមករស់នៅបើកចិត្តឱ្យទូលាយទទួលយកអ្វីដែលជារបស់ខ្លួនតិចឬច្រើន តែពួកយើងក៏បានមកដោយភាពសុខសាន្ត មិនក្តៅក្រហាយ មិនចងពៀអ្នកណា រស់រានតាមអ្វីដែលយើងអាចធ្វើទៅបានជាមួយគ្នា បងសុំណា ថេអីន បងស្រលាញ់អូនណាស់!” ឆាងវ៉ុន ដើរចូលទៅក្រសោបផែនមុខប្រពន្ធផ្ងើយឡើង ព្រមទាំងឈ្ងោកថើបដំណក់ទឹកភ្នែករបស់នាងគ្រប់ដង្ហើមចេញចូល។
“ហ៊ឹកៗឆាងវ៉ុន!!”
“បងជឿថាអូនអាចធ្វើបានណា..ក្រែងអូនចង់បានកូនមែនទេ ព្យាយាមថែទាំសុខភាពឱ្យបានល្អ មិនយូរទេកូននិងនៅជាមួយពួកយើងរហូតដល់ពេលគេកើតចេញមក!” ថេអីន ងក់ក្បាលស្តាប់បង្គាប់ព្រមទាំងឈ្មុលឱបស្វាមីតាមដោយទឹកភ្នែកហូរសម្រក់ចុះមកជ្រាបដាបរហាម ព្រមទាំងលួចខ្ញាំអាវរាងក្រាស់ទាំងកែវភ្នែកចងគុំនំ។
(កុំស្មានឱ្យសោះថាខ្ញុំព្រមចប់ស្រួលៗត្រឹមណេះ)
សប្តាហ៍ក្រោយ
ពិធីមង្គលការបានប្រព្រឹត្តឡើងយ៉ាងគគ្រឹកគគ្រេង ស្ថិតក្នុងភូមិគ្រឹះដ៏ឡូយឆាយនៃវង្សត្រកូល ( គីម )។ ការរៀបចំទាំងមូលពោពេញទៅដោយភាពល្អឥតខ្ចោះ បូករួមទាំងការតុបតែងលម្អនានាទៀត។
លោកស្រីហ្គូហ្សិន ត្រលប់ចូលមកបង្ហាញវត្តមានសំដែងទឹកមុខសប្បាយរីករាយនិងសម្លឹងមើលទៅកាន់កូនប្រុសដែលគ្រងឈុតរៀបការព្រមជាមួយនឹងបាច់ផ្កាខាងក្នុងបន្ទប់រង់ចាំ ថេយ៉ុង មើលទៅពិតជាស្រស់ស្អាតទាំងល្អឥតទាស់ក្រសែភ្នែក មុខមាត់កំប្លង់ៗគួរឱ្យស្រឡាញ់ មិនថាគេកើនអាយុ អាចមានភាពក្លាហានពេញលេញ សម្រាប់មើលថែទាំខ្លួនឯងបានគ្រប់ពេល គ្រប់វេលា ប៉ុន្តែសម្រាប់ទឹកចិត្តអ្នកជាម្តាយនៅតែព្យាយាមតាមមើលថែបីបមថ្នាក់ថ្នមកូនរហូត ហាក់មិនចង់ដោះលែងគេឱ្យចេញទៅណានោះសោះ។
“ហិហិ ម៉ាក់ខ្ញុំស្អាតទេ?” ស្នាមញញិមភ្លឺថ្លាមួយញ៉ាំងឱ្យដំណក់ទឹកភ្នែកអ្នកជាម្តាយស្រាប់តែស្រក់ហូរចុះមកទន្ទឹមនិងអារម្មណ៍ដ៏រំភើបមួយ ដែលពិបាកនឹងរៀបរាប់បរិយាយវាចេញមកណាស់។
“ស្អាតណាស់កូន!” គាត់ឆ្លើយ ហើយសើចស្រស់ ព្រមទាំងលូកដៃចូលទៅចាប់ច្បិចចុងចង្កាកូនប្រុសថ្នមៗ ធ្វើឱ្យ ថេយ៉ុង អាចមើលឃើញពីដំណក់ទឹកភ្នែករបស់ម្តាយហូរស្រក់ចុះមកយ៉ាងច្បាស់ៗ។
“ម៉ាក់យំមែនទេ?” ថេយ៉ុង ប្រញាប់សួរគាត់ ហើយចាប់អង្រួនដើមដៃម្តាយឆ្លេឆ្លាសួរខ្លាចថាខ្លួនបានធ្វើអ្វីឱ្យគាត់ទាស់ចិត្ត។
“ម៉ាក់យំមកពីឃើញកូនស្អាតពេកនិងណាថេយ៍!”
“ខ្ញុំស្អាតដល់ថ្នាក់ធ្វើឱ្យម៉ាក់យំយ៉ាងនេះ?” ថេយ៉ុង សើចប្រញាប់ឱបម្តាយ ហើយក៏ចង់អរគុណដល់គាត់ដែលបានជួយបំពេញគ្រប់ចន្លោះខ្វះខាតក្នុងជីវិតឱ្យគេកន្លងមក។
“សូមឱ្យមានក្តីសុខណាកូន!!”
“អរគុណច្រើនណាស់ម៉ាក់!!!”
“ថេយ៉ុង ដល់ពេលហើយកូន” លោកឆយ ស្រដីកាត់ការសន្ទនារវាងម្តាយហើយនិងកូន ព្រមទាំងឱនផ្ទៀងសម្លឹងមើលម៉ោងនាឡិការ ក៏ឃើញខ្វះពេល ៥ នាទីទៀតពិធីដល់ពេលចាប់ផ្តើមហើយ។
នៅឯជាន់ខាងក្រោម ទីធ្លាទាំងមូលក្នុងពិធីមង្គលការ សម្បូរទៅដោយភ្ញៀវកិត្តិយស សុទ្ធសឹងតែជាអ្នកមានមុខមាត់ អ្នកជំនួញ មន្ត្រីរាជការ ដែលគ្រួសារត្រកូល គីម បានភ្ជាប់សាច់ឈាមនិងទំនាក់ទំនងបានយ៉ាងល្អក្នុងនាមជាមិត្ត ជាដៃគូររួមភាគហ៊ុនធំៗ ដ៏ល្បីល្បាញជាច្រើនទៀត បានមកចូលរួមអបអរសាទរដល់ថ្ងៃពិសេសកូនប្រុសតែមួយគ្រាប់របស់លោកទាំងពីរផងដែរ។ ទៀតសោត គ្រប់យ៉ាងបានប្រកបទៅដោយភាពបរិបូរណ៍ នឹងរលូនបំផុត។
លោក ហ្វីឌ័រនិងកូនស្រី អ៊ីលីយ៉ា ក៏បានប្រាកដវត្តមាននៅទីនេះក្នុងនាមជាសាច់ញាតិជិតដិតរបស់វង្សត្រកូល ចន ដែរ មិនតែប៉ុណ្ណោះ ថ្ងៃរៀបការដ៏ពិសេសមួយនេះ ឆាងវ៉ុន ក៏មិនអាចឈប់ញញិមត្រឹមមួយនាទីណានោះដែរ កាលបើឃើញប្អូនប្រុសសង្ហារបស់ខ្លួន គ្រងឈុតកូនកំលោះឈរយ៉ាងសង្ហា ទន្ទឹងរង់ចាំភរិយាពេញសិទ្ធដែលទើបនឹងចាប់បង្ហាញខ្លួនក្នុងរាត្រីដ៏ផ្អែមល្ហែមមួយនេះ។
ជុងហ្គុក ញញិមសឹងតែស្ងួតជើងធ្មេញ រួចបាញ់ខ្សែភ្នែកតម្រង់យ៉ាងមុតស្រួច សម្លឹងមើលអនាគតភរិយា ដែលដើរត្រសងត្រសៅទន្ទឹមនិងឪពុកក្មេករបស់ខ្លួន ក្នុងកម្មវិធីដែលមានភ្ញៀវកិត្តិយសជាច្រើនទន្ទឹងរង់ចាំបាចផ្កា អបអរសាទរដល់ពិធីមង្គលការរវាងពួកគេទាំងពីរនាក់។
“បងប្រុសរ៉ូឌីនសង្ហាខ្លាំងណាស់!” អ៊ីលីយ៉ា លួចសរសើរ ជុងហ្គុក ទាំងស្នាមញញិមបេះបួយ នាងស្រលាញ់ ជុងហ្គុក ណាស់ ចាប់តាំងពីបានស្គាល់គេមក នាងតែងតែទទួលបានការមើលថែយ៉ាងដិតដល់និងមានអារម្មណ៍ល្អប្រសើរជាងមុនឆ្ងាយណាស់សូម្បីតែលោកហ្វីឌ័រក៏មិនសូវជាមានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាចដូចពីមុនទៀតដែរ។
“អូយ..កូនកំលោះខាងដន្លងលោកស្រីហ្គូហ្សិនសង្ហាខ្លាំងណាស់ ទំនងតែជាកូនអ្នកមានណាស់ហើយ!”
“ឮថាឪពុកគេជាមហាសេដ្ឋីនៅឯរុស្ស៊ី ម្នាក់នេះកូនកាត់ទេតើស!”
“កាត់ស្អី ឪពុកធម៌ទេតើស!!!”
ភ្ញៀវឯទៀតលាន់មាត់ខ្សឹបខ្សៀវគ្នាមិនដាច់សូរ ភ្លេងកំដរក្នុងរោងការក៏បន្លឺយ៉ាងទ្រហឹង អមទៅដោយទស្សនីយ៍ភាពដ៏ត្រជាក់ភ្នែកបន្ថែមទៀតដែរ។
“មើលថែគ្នាឱ្យបានល្អ ស្រលាញ់គ្នាឱ្យដល់ចាស់កោងខ្នងឮទេកូន?” លោកឆយនិយាយបន្ថែម ព្រមទាំងហុចប្រអប់ដៃកូនប្រុសទៅឱ្យកូនប្រសារដែលឈរញញិមទន្ទឹងរង់ចាំយ៉ាងរំជួលចិត្ត។
“បាទ!!” ជុងហ្គុក ញញិមនិងទទួលស្តាប់ដំបូន្មានរបស់គាត់ដោយមិនភ្លេចលូកដៃចូលទៅចាប់ក្រសោបម្រាមដៃស្រឡូនមកកាន់យ៉ាងជាប់ពុំឱ្យរបេះនោះឡើយ។
“ប្រពន្ធបងថ្ងៃនេះ អូនស្អាតណាស់!” ថេយ៉ុង បានត្រឹមតែសើចញឹមៗហើយឈ្ងោកមុខចុះលាក់ភាពអៀនប្រៀននៅចំពោះមុខស្វាមីទាំងថ្ពាល់ទន់ល្មើយសងខាងឡើងចេញពណ៌ក្រហមព្រឿងៗ។
“អៀនបងអ្ហេ មិនបាច់អៀនទេ យប់នេះអូនមិនរួចខ្លួនស្រាប់ហើយ!” ជុងហ្គុក ញញិមចុងមាត់ ព្រមទាំងឈ្ងោកមុខទៅថើបថ្ពាល់ទន់ល្មើយដ្បិតក្នាញ់ខ្លាំងពេក កាលបើភ្លេចខ្លួនសំឡេងស្រែកហ៊ោទះដៃស្រាប់តែបន្លឺយ៉ាងទ្រហឹងស្រាប់តែបន្លឺកាន់តែធ្វើឱ្យគូរស្នេហ៍ប្តីប្រពន្ធមួយគូរនេះហាក់មានអារម្មណ៍អៀនប្រៀនរៀងខ្លួនជាខ្លាំង។
“បងនេះចំមែន!”
“អូយ!!” អៀនប្តីខ្លាំងពេកស្ទុះទៅចាប់ក្តិចចុងដើមទ្រូងស្វាមីស្ទើរតែដាច់ចុងអស់ទៅហើយ។
“អូនឯងក្តិចដោះបងធ្វើអី..”
“អៀនពេកហ្នឹងណា!!!” ថេយ៉ុង លើកចុងម្រាមដៃមកខាំខណៈរាងក្រាស់ខាងណោះក៏លើកដៃអង្អែលចុងដើមទ្រូងខ្លួនឯងទាំងអារម្មណ៍អស់សំណើច។ បន្ទាប់មកពិធីក៏បានឈានចូលដល់ពេលបញ្ចប់ទៅហើយដែរ ពេលវេលាត្រៀមបោះបាច់ផ្កាក៏បានឈានចូលមក។
“ត្រៀមណា..” សំឡេងពិធីករស្រែកប្រកូកប្រកាស ខណៈអ្នកទាំងពីរក៏ត្រៀមបោះបាច់ផ្កាល្មមទៅហើយដែរ។
“មួយពីរបី!!!”
ហ៊ោ!!!!!
សំឡេងស្រែកហ៊ោលាន់ឮកងរំពង ស្របនឹងពេលដែលទិដ្ឋភាពដ៏មានតម្លៃនិងក្តីសុខសុភមង្គលញ៉ាំងឱ្យគ្រប់គ្នាហាក់ទទួលបានអារម្មណ៍រីករាយយ៉ាងក្រៃលែង។
រាត្រីផ្សំដំណេក
ក្រឹប!!!
ទ្វារបន្ទប់បិទជិតស្លប់ដោយគន្លឹះរឹងមាំ រាងតូចក្នុងឈុតអាវចងខ្សែស្រាប់តែញញិមលាបក្រែមលើបបូរមាត់ពណ៌ក្រហមឆិលបណ្តាលទឹកមុខសិចស៊ីញោចញញិមឡើងយ៉ាងក្នក់ក្នាញ់។
“មិនបាច់តែងខ្លួនក៏បាន មើលទៅអូនទាក់ទាញគ្រប់ពេលស្រាប់ទៅហើយ!” ប្រុសសង្ហាថាឡើងព្រមទាំងញ៉ាក់ចិញ្ចើមហើយលូកដៃមកចាប់ទាញក្រវាត់កចុះឡើងៗព្រមជាមួយនឹងកែវភ្នែកដ៏ទាក់ទាញម្យ៉ាង។
“ខ្លាចថាយប់ក្រេបទឹកឃ្មុំនេះ អូនបម្រើលោកប្តីមិនបានល្អហ្នឹងណា..យ៉ាងម៉េច? ខ្លាចអូនអាចធ្វើឱ្យបងស្លរឈាមស្លាប់ដោយសារអូនមែនទេ?” ថេយ៉ុង ញញិមចុងមាត់ ក្រោកដើរចូលឈរចំពោះមុខរាងក្រាស់ សន្សឹមលូកដៃទៅចាប់កញ្ចឹងមាំទាញមកជិតរួចផ្អឹបបបូរមាត់ថើបបឺតជញ្ជក់បបូរមាត់ ជុងហ្គុក ធ្វើឱ្យជាប់ប្រឡាក់ស្នាមក្រែមឡើងប្រតាក។
“អូនសំឡាញ់..កុំតក់ក្រហល់ខ្លាំងពេក បងទៅងូតទឹកជម្រះក្លិនញើសបន្តិចសិន!!”
“មិនចាំបាច់ទេ..ពេលចប់ការងាររបស់ពួកយើងហើយចាំងូតទឹកជាមួយគ្នាក៏មិនថ្វីដែរ លោកប្តី!!” ថេយ៉ុង ថាចប់គ្រវែងរាងកាយក្រាស់ឃ្មឹកទៅលើពូកមុននឹងស្ទុះហក់ឡើងជិះពីលើចង្កេះមាំ រួចឱនមុខចុះមកចាប់ទាញខ្សែអាវស្រាយព្រលែងវាចេញទាល់តែអស់ទើបចាប់ទាញសំយេះទម្លាក់ចុះរួចបង្ហាញឆ្អឹងដងកាំបិតយ៉ាងសិចស៊ីនិងក្បាលពោះរាបស្មើធេងគ្មានខ្លាញ់ញ៉ាំងឱ្យទឹកមុខសង្ហាញោចចុងមាត់ញញិមយ៉ាងពេញចិត្ត។
“បងទ្រាំមិនបានទេ!!”
“អាស៎បង..ហិហិ!!!!” ដោយសារតែអារម្មណ៍ឆាបឆួលដុតកម្លោចចិត្តខ្លាំងពេក ជុងហ្គុក ទ្រាំលែងបានទើបហក់ចាប់ថើបសង្គ្រប់កញ្ចឹង ថេយ៉ុង ញក់ញីៗបណ្តាលឱ្យសមីខ្លួនសើចឮៗសឹងតែរឹងពោះស្លាប់។
“សឺត...សឺតៗៗ!!”
“អូយ..កុំថើបអូនញាប់ខ្លាំងពេក!” ថេយ៉ុង រមិចរមួលខ្លួនស្រែករំអួយដាក់ស្វាមី លេងគេដៃធ្ងន់ៗសម្បើមណាស់ ដឹងថាប្រពន្ធរាងតូចស្គមស្តើងដែរ តែមកក្រសោបឱបថើបញក់ញីចង់បាក់ឆ្អឹងអស់ទៅហើយ។
“បងចាត់ការពេលនេះហើយណា!” ជុងហ្គុក ថាចប់ទម្លាក់ឱ្យ ថេយ៉ុង គេងផ្ងារមុននឹងឈ្ងោកមុខចុះឱនទៅថើបបូរមាត់ភរិយា ខណៈប្រអប់ដៃស្រឡូនក៏ជួយបេះបោចសម្លៀកបំពាក់លើដងខ្លួនស្វាមីរហូតទាល់តែស្បើយរលីងអស់ពេលពីខ្លួន។
“អាស៎!!!” សំឡេងស្រួយខ្ញោកថ្ងូរលាន់ឮសូររហឹម ស្របនឹងពេលដែលត្រគាកមាំទាំក៏រហ័សដោលចូលចាប់ស៊កបញ្ចូលភាពរឹងមាំទៅក្នុងភាពទន់ជ្រាយដ៏ស្រស់ស្អាត ខណៈត្រគាកតូចស្តើងក៏បានខំប្រឹងញោចចលនាឡើងទទួលយកការរុករានពីលោកប្តីយ៉ាងពេញចិត្ត។
“អាស៎ៗបងសំឡាញ់ឱ្យញាប់ជាងនេះបន្តិចទៀតមក!”
ដ្បិតអារម្មណ៍ក្តៅរោលរាលពុំអាចរលត់ទៅវិញបាននោះ រាងតូចដែលត្រូវគេញាំញ៉ីរាងកាយដោយល្បឿនសម្រុកខ្លាំងៗហាក់ដូចជាឈ្លក់វង្វេងហើយទួញស្រែកសុំការអង្វរករឥតឈប់ឈរ បើទោះបីជាសក់ក្បាលរបស់ខ្លួនបះឡើងជ្រោងច្រាងទៅហើយនោះក៏មិនខ្ចីខ្វល់ដែរ។
“អឹសៗ..អាស៎សឺត!!”
“ប្រពន្ធសំឡាញ់ប្រើចង្កេះរបស់អូនម្តងទៅ!!” ម្តងនេះ ថេយ៉ុង ជាអ្នកគ្រប់គ្រង គេបានប្រើចង្កេះដ៏ស្ទាត់ជំនាញរបស់ខ្លួនអុកញាប់ស្អេកគ្រវីពីលើកូនប្រុសរបស់ស្វាមីទាល់តែដុតកម្លោចចិត្តដល់អ្នកដែលដេកថ្ងូរដកកចំហមាត់ស្រែកថ្ងូរបណ្តើរបឺតជញ្ជក់ចុងដើមទ្រូងតូចច្រមិចៗ ទាំងខាំញិច និងក្តិចថ្នមៗបង្កឱ្យអ្នកដែលត្រូវគេបេះបួយរាងកាយស្រេវទាល់តែបះរោមព្រឺព្រួចអស់ពេញទាំងខ្លួន។
“អាស៎ហាស..”
“ប្តីចម្កួត!!!”
“ប្រពន្ធបងនេះគួរឱ្យស្រឡាញ់ដល់ហើយ..មើលចង្កេះរបស់អូនចុះញាប់ញ័រធ្វើឱ្យបងស្រេវមិនព្រមឈប់ឡើយ!”
“លោកប្តី..” ថេយ៉ុង ងើយក្បាលចំហមាត់ បញ្ជាក់ថាខ្លួនឡើងដល់ចំណុចកំពូលទៅហើយ។ ចំណែកឯ ជុងហ្គុក ក៏ដូចគ្នាទើបស្រវាចាប់ទាញភរិយាឱ្យដេកប្រមូលលេបយកដង្ហើមទាំងអម្បាល់មាណមកវិញឱ្យបានធូរស្បើយជាងមុនបន្ថែមដែរ។
“បងស្រលាញ់អូនថេយ៉ុង!” រាត្រីក្រេបទឹកឃ្មុំបានបញ្ចប់ទៅ ស្របនឹងពេលដែលរាងក្រាស់ឯណេះ ព្យាយាមដេកកើយដើមទ្រូងតូចស្រឡូនតាមដោយអាការៈនឿយហត់ជាខ្លាំង។
“ថ្ងៃនេះពិតជាពិសេសណាស់..អូនបានរៀបការជាមួយបង មានអនុស្សាវរីយ៍ល្អៗជាមួយគ្នាច្រើនណាស់..បងរីករាយចំពោះថ្ងៃនេះទេជុង?” ថេយ៉ុង សួរទៅកាន់ស្វាមី ហើយញញិមទាំងទឹកមុខស្រស់ប៉ប្រិមចំពោះនាយ។
“សម្រាប់បង..បងពិតជារីករាយណាស់..ដែលបានមករៀបការជាមួយអូន..មួយជីវិតបងនេះ បងមិនដែលគិតថា បងធ្លាប់មានភព្វសំណាងធំដល់ម្លឹងទេ..ព្រោះបងជាមនុស្សដែលគ្មានអ្វីសោះនិងគ្មាននរណាយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះបងសូម្បីតែម្នាក់ឡើយ ប៉ុន្តែបងនៅមានអូន ព្រោះអូនជាមនុស្សដែលយល់ព្រមទទួលយកបងគ្រប់យ៉ាង!” ជុងហ្គុក លូកដៃចូលទៅកាន់ចុងចង្កាស្រឡូន ហើយសម្លឹងកែវភ្នែកដ៏មុតថ្លាមានពន្លឺមួយគូរនោះ។
“បងអរគុណខ្លាំងណាស់..ដែលពេលវេលានាំឱ្យបងមកជួបអូន!”
“ព្រោះបងជាអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងសម្រាប់អូន អូននិងស្រលាញ់បងរហូតទៅ..រហូតដល់ចាស់កោងខ្នងទៅជាមួយគ្នា!” ថេយ៉ុង សើចស្ញេញត្បុលខ្លួនចូលទៅគេងកើយដើមដៃធំមាំណែនណាន់ព្រមទាំងបិទភ្នែកទទួលយកស្នាមថើបដែលស្វាមីបានផ្តល់ឱ្យខ្លួនបន្ថែមទៀត។
“អូនស្រលាញ់បង ប្តីសំឡាញ់!” រាងតូចផ្តាច់មាត់ចេញពីការថើបសឹមក្រោមបង្ហួសទៅថើបថ្ងាស់ស្វាមីមួយដង្ហើមធំ។