Unicode
ချစ်ခြင်းတေးသံများသီကာကုံးလို့အတိတ်ရေယာဉ်ကြောဝယ်မျောပါ...
အရာရာတိုင်းကရှုပ်ထွေးသထက်ရှုပ်ထွေးလာကာအစရှာမရတော့တဲ့အပ်ချည်လုံးတစ်လုံးနှင့်တူလာသည်။
ဤကိစ္စနှင့်ပက်သက်ပြီးဂျီမင်းဘက်ကအစတစ်စကိုပင်ဆွဲထုတ်၍မရသေးပါ။
ဘာကိုမှသေသေချာချာမသိတဲ့သူ့အဖို့တော့ကောက်ရိုးပုံထဲအပ်တစ်ချောင်းရှာရတာကပင်ပိုမို၍လွယ်ကူလောက်ဦးမည်။
အချိန်တွေကရပ်တန့်မနေဘဲတဖြည်းဖြည်းကုန်ဆုံးလာတာကြောင့်ဒီရက်တွေအတွင်းမှာပဲဝီလီယမ်အာသာကိုအမြန်ဆုံးရှာတွေ့ဖို့လိုသည်။
ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ရှေ့မတ်တတ်ရပ်နေရင်းမှန်ပေါ်တွင်ထင်းနေသည့်ဖီးလီးယက်စ်ရဲ့ပုံရိပ်ကိုကြည့်လိုက်ကာဂျီမင်းသက်ပြင်းချလိုက်မိသည်။
"မစ္စတာဖီးလီးယက်စ် ခင်ဗျားရောဘယ်လိုထင်လဲ"
"စာအုပ်ကပြောနေခဲ့တဲ့အကြောင်းအရာတွေ
သတိပေးတဲ့အသံတွေကရော ဝီလီယမ်ကိုရှာဖို့ကူညီနိုင်မှာလား"
"အကယ်၍ကျွန်တော်မဟုတ်ဘဲခင်ဗျားသာဆိုရင်လွယ်လွယ်ကူကူနဲ့အဖြေမှန်ပေါ်မယ်ထင်မိတာပဲ"
ပုံရိပ်ယောင်ကဘာစကားမှလည်းမဆိုခဲ့သလိုအမူအရာတစ်ချက်မျှလည်းမပြခဲ့ပါ။
မှန်ပေါ်မှာလက်ညှိုးထောက်လိုက်ပြီးဖီးလီးယက်စ်ရဲ့အညိုရောင်မျက်ဝန်းတွေကိုစိုက်ကြည့်လိုက်မိသည်။
"ခင်ဗျားမျက်ဝန်းတွေအရမ်းလှတာပဲ"
"ဒါပေမဲ့ကျွန်တော်နားမလည်ဘူး
သောမတ်စ်ဝိန်းကဘာဖြစ်လို့ခင်ဗျားကိုနမ်းတဲ့အခါမျက်လုံးတွေကိုအုပ်ပြီးနမ်းတာလဲ"
မှိုင်းညို့နေတဲ့မျက်ဝန်းတွေကတော့အဖြေတစ်စုံတစ်ရာကိုမှပေးလာခြင်းမရှိခဲ့ပေ။
"ကျွန်တော့်အထင်တော့ဝိန်းကတစ်စုံတစ်ခုကိုဖုံးကွယ်ထားတဲ့ပုံပေါ်တယ်
သူ့မျက်လုံးအရောင်တွေကအမျိုးမျိုးပြောင်းနေတာ"
"ခင်ဗျားလည်းအဲ့တာကိုသတိထားမိလောက်ပါတယ်"
မှန်ကိုကြည့်ကာစကားတွေပြောနေခဲ့ပြီးနောက်ပိုင်းတွင်လမ်းလျှောက်ထားလို့ပင်ပန်းလာတာကြောင့်ကုတင်ပေါ်တွင်နေရာယူမိလိုက်သည်။
တကယ်တမ်းပြောရရင်သူ့ရဲ့၂၁ရာစုကဘဝလေးကိုလွမ်းပါသည်။
မိဘနှစ်ပါးကိုလည်းလွမ်းသည်။ဆော့ဟွန်းကိုလည်းလွမ်းသည်။
သူ့နောက်ကိုပြေးလိုက်တဲ့ခွေးလေးကိုလည်းလွမ်းသည်။
လုံးဝမတူညီတဲ့အခြေအနေတွေကိုဖြတ်သန်းနေရတဲ့ဂျီမင်းအဖို့တော့သူ့ရဲ့၂၁ရာစုကရှပ်တီးရှပ်ပြာဘဝလေးကိုပဲပြန်လည်လိုချင်တောင့်တနေမိသည်။
သို့ပေမဲ့သော်ငြားလည်း၂၀ရာစုမှပြန်လမ်းသည်ထိုနေ့မရောက်မချင်းပေါ်လာဦးမှာမဟုတ်ပေ။
ထို့ကြောင့်သူ့မှာဦးနှောက်ပင်ပေါက်ထွက်နိုင်သောအတွေးများကိုတနင့်တပိုးမနိုင်မနင်းသယ်ပိုးရင်းဖြစ်နိုင်ချေများကိုမှန်းယူနေရသည်။
ဤကဲ့သို့အချိန်ဖြုန်းနေ၍မဖြစ်သေးချေ။
တစ်ခုခု အသုံးဝင်နိုင်မယ့်အချက်အလက်တစ်ခုခုကိုရှာဖွေကြည့်ရမည်။
ဖီးလီးယက်စ်ရဲ့ကျယ်ဝန်းလှသောအိမ်အတွင်းရှိသမျှအခန်းများကိုတစ်ခန်းပြီးတစ်ခန်းလိုက်ဖွင့်နေလိုက်သည်။
ပထမတစ်ခေါက်ဖွင့်တုန်းကအပေါ်ယံမျှသာကြည့်ခဲ့ခြင်းဖြစ်ပြီးတော့ယခုတစ်ခေါက်တွင်မူမတူညီသောရှုထောင့်ကနေကြည့်ရမည်ဖြစ်သည်။
ပထမဦးစွာအပေါ်ထပ်ရှိအခန်းများကိုဝင်လိုက်သည်။ဘာမှထူးဆန်းတာမျိုးမတွေ့ရဘဲအခန်းများကအလွတ်ချည်းသာဖြစ်သည်။
တကယ်တမ်းကျတော့ဖီးလီးယက်စ်ရဲ့အိမ်ကကျယ်သာကျယ်တာ၊ပစ္စည်းပစ္စယာကအများကြီးမရှိ။
နောက်ဆုံးအခန်းတစ်ခု။
ထိုအခန်းထဲတွင်တောက်ပနေသောစန္ဒရားကြီး ရှိနေသည်။
ရောက်ရောက်ချင်းအခါကသူတွေ့ရုံမျှသာ
တွေ့ခဲ့သောစန္ဒရားဖြစ်ပြီးစိတ်မဝင်စား၍မကြည့်ခဲ့မိပေ။ထို့ကြောင့်သေသေချာချာစူးစမ်းရန်ထိုအခန်းအတွင်းသို့ဝင်လာလိုက်သည်။
စန္ဒရားကသန့်ရှင်းရေးမလုပ်ဖြစ်တာကြောင့်လား။
သူစတွေ့စဉ်အခါကတောင်ပြောင်ပြောင်လက်လက်
ရှိနေခဲ့ပေမဲ့ယခုမှာတော့ဖုန်အနည်းငယ်တက်နေလေသည်။ဝိန်း၏ပြောစကားအရဒီစန္ဒရားဟာသူ့ရဲ့အကြိုက်ဆုံးဖြစ်လေတော့ဖီးလီးယက်စ်နဲ့အတူဒီအိမ်ထဲမှာ သံစဉ်တွေတီးခတ်ခဲ့ကြပုံပေါ်သည်။
ဖုန်ပေနေသောစန္ဒရားခလုတ်များကိုကြည့်ရင်းစိတ်ထင်ရာတစ်ခုကိုရွေးကာခပ်ဖွဖွနှိပ်ချလိုက်သည်။ 'တုန်'ခနဲမြည်သံနှင့်အတူစန္ဒရားကတစ်ဖန်ပြန်လည်ငြိမ်သက်သွားသည်။
ဘာမှမထူးခြားခဲ့ပါ။ တစ်စုံတစ်ခုသောအချက်အလက်လေးများရနိုင်မလားလို့အိမ်အနှံ့ကိုပတ်ရှာခဲ့သော်လည်းဘာမှမရခဲ့သည့်
အပြင်ဤစန္ဒရားသည်လည်းထိုနည်းလည်းကောင်း
ဖြစ်နေတာကြောင့်ဂျီမင်းစိတ်ပျက်သွားသည်။
"အစ်ကို..."
လေတိုးသံသဖွယ်ခပ်ညှင်းညှင်းအသံတစ်ခု။
သို့သော်ဒါသည်ဝိန်းအသံမှန်းသူသိနေသည်။
သူ့ရင်ထဲကနေသိနေခြင်းဖြစ်သည်။
ထို့အပြင်ဒီလေသံကဂျီမင်းအတွက်ရင်းနှီးနေတာထက်ပိုသည်။
"အစ်ကို..."
နောက်တစ်ခါထပ်ကြားလိုက်ရတဲ့လေသံ...။
ဝိန်းသည်လန်ဒန်ကနေဒီကိုချက်ချင်းပြန်ရောက်လာနိုင်တာလည်းမဟုတ်။အိမ်ထဲမှာသူတစ်ယောက်တည်းသာရှိနေခြင်းဖြစ်သည်လေ။
အသံသည်အဘယ်ကလာပါသနည်း ။
" အစ်ကို.."
တတိယအကြိမ်မြောက်ကြားလိုက်ရသည့်အခါတွင်တော့
ဂျီမင်းသေချာသွားတော့သည်။ဒီခေါ်သံညှင်းညှင်းသည်စန္ဒရားဆီမှလာနေခြင်းသာဖြစ်လေသည် ။
ထိုကြောင့်သူစန္ဒရားဆီသို့ခပ်မြန်မြန်လျှောက်သွား
လိုက်သည်။တီးခတ်မည့်ခုံတွင်ဝင်ထိုင်မိသည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက်သာယာငြိမ့်ညောင်းစွာထွက်လာတဲ့တီးလုံးတွေ၊အငွေ့သဏ္ဌာန်ပုံရိပ်တွေကအခန်းအတွင်းနေရာအနှံ့အပြားမှာပေါ်ပေါက်လာပြီးပတ်ဝန်းကျင်ကား တမူပြောင်းလဲသွားတော့သည်။
အလင်းရောင်ကောင်းကောင်းမရတဲ့အခန်းကမီးရောင်စုံဖြင့်ထိန်လင်းနေသည့်အခန်းအဖြစ်သို့ရုတ်ချည်းပြောင်းလဲသွားသည်။ထိုတွင်မကသူ့ရဲ့ဘေးနားမှာအပြုံးလှလှများဖြင့်စန္ဒရားကိုတီးခတ်နေတဲ့ဝိန်းကိုပါတွေ့လိုက်ရသည်။
"အစ်ကိုသဘောကျတယ်မလား"
ဝိန်း၏မေးခွန်းသည်သူ့ကိုရည်ရွယ်ခြင်းမဟုတ်ခဲ့။
"အင်း စန္ဒရားသံကိုသဘောကျတယ်
စန္ဒရားတီးနေတဲ့မင်းကိုဆို ပိုလို့တောင်သဘောကျသေးတယ်"
သူ့နောက်ပါးမှထွက်ပေါ်လာသည့်အသံကြောင့်
လှည့်ကြည့်မိတော့
ဘုရားရေ..သူနဲ့ရုပ်တူတဲ့လူတစ်ယောက်ပါလား။
မြင်ကွင်းကရေးတေးတေးမို့မျက်နှာကိုသိပ်မမြင်ရပေ။
သို့ပေမဲ့ဖီးလီးယက်စ်ဖြစ်ဖို့ကရာခိုင်နှုန်းပိုများသည်။
"ကျွန်တော့်နားလာထိုင်"
ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်ခေါ်နေတဲ့ဝိန်းကိုသူခပ်ထွေထွေလေးငေးမိသည်။သူသဘောကျတဲ့ယုန်သွားလေးတွေပါပေါ်အောင်ထိဝိန်းကပြုံးနေခဲ့သည်။
အခုလတ်တလောဂျီမင်းကိုပြုံးပြတဲ့အပြုံးတွေနှင့်လားလားမျှမဆိုင်။
သိပ်ကိုသဘာဝဆန်လွန်းသည်။
"အစ်ကို စမ်းတီးကြည့်ပါလား "
"ဟင့်အင်း ဒီတိုင်းမင်းတီးနေတာကိုပဲ
ကြည့်မယ် ဝိန်း "
"လာပါ စမ်းကြည့်ပါ
အစ်ကိုကလည်း ပျော်ဖို့ကောင်းမှာပါ "
ထိုအခါပုံရိပ်ယောင်ဖီးလီးယက်စ်သည်ဝိန်းဘေးတွင်နေရာယူလိုက်သည်။စန္ဒရားခလုတ်လေးတစ်ခုကိုထိကြည့်ဖို့တွန့်ဆုတ်နေတဲ့ ဖီးလီးယက်စ်ရဲ့လက်လေးကိုဝိန်းကသူ့လက်ဖဝါးတွေဖြင့်အုပ်ကိုင်ကာရဲရဲတင်းတင်းထိတွေ့စေသည်။
စစချင်းထွက်ပေါ်လာသည့်သံစဉ်လေးတွေသည်လုံးဝမညီညာခဲ့ပါ။သို့ပေမဲ့ဝိန်းတို့နှစ်ယောက်လုံးသည်အပြုံးလေးတွေကိုယ်စီချိတ်ဆွဲထားခဲ့ကြသည်။
ဝိန်းသည်ဖီးလီးယက်စ်၏ပါးလှစ်လှစ်ကိုယ်လေးကိုသူ့ပေါင်ပေါ်ဆွဲတင်ကာလက်နှစ်ဖက်လုံးကိုစန္ဒရားပေါ်တွင်သေသေချာချာနေရာချပေးလိုက်ရင်းသူကတော့အပေါ်မှအုပ်ကိုင်ထားသည်။
"သေချာလိုက်မှတ်နော်
ကျွန်တော်သင်ပေးမယ်"
ဖီးလီးယက်စ်ကစိတ်လှုပ်ရှားသည့်မျက်ဝန်းများနှင့်ဝိန်းကိုစိုက်ကြည့်ရင်းခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။ဝိန်းသည်ဖီးလီးယက်စ်၏ပါးကိုခပ်ဖွဖွတစ်ချက်နမ်းလိုက်သည်။
ဝိန်းရဲ့လက်တို့စတင်လှုပ်ရှားလိုက်သည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက်ခပ်လှလှသံစဉ်တို့ကအစဉ်ကျကျလေးပေါ်ထွက်လာတော့သည်။သူတို့တီးခတ်နေသည်ကCarol of the Bellsလို့အမည်ရတဲ့တေးသွားပင်ဖြစ်သည်။
သံစဉ်လေးတွေမြင့်သွားလေတိုင်းဖီးလီးယက်စ်၏လက်လေးများတုန်သွားသည်ကိုဝိန်းကသတိထားမိပုံရသည်။
"စိတ်တင်းမထားနဲ့ အစ်ကို
ကျွန်တော့်ချစ်ခြင်းသံစဉ်တွေထဲမျောပြီးသာတီးခတ်လိုက်"
ဝိန်း၏ရင်ဘတ်သည်ဖီးလီးယက်စ်နှင့်နီးကပ်နေသည်မို့ကြားနေရတဲ့ရင်ခုန်သံတွေသည်အတိုင်းသား။
စန္ဒရားတီးသံထက်လှတဲ့သံစဉ်တွေဖြစ်တဲ့ဝိန်းရဲ့ရင်ခုန်သံတွေကိုသာမျက်လုံးမှိတ်ပြီးခံစားနေလိုက်သည်။
ဝိန်းသည်လည်းဖီးလီးယက်စ်ရဲ့ပုခုံးပေါ်မေးတင်လျက်ဖီးလီးယက်စ်၏မျက်နှာအစိတ်အပိုင်းတစ်ခုချင်းစီကိုသိပ်လှပတဲ့ကြွေရုပ်ကလေးအားငေးနေသည့်အတိုင်းပင်အသေးစိတ်ငေးမောနေသည်။
ဝိန်းသည်ဂန္တဝင်အဆင့်မြောက်သည့်စန္ဒရား ပညာရှင်တစ်ယောက်ဖြစ်သည်ဟုဆိုနိုင်သည်။
အလုံးစုံသောအာရုံသည်ဖီးလီးယက်စ်တစ်ယောက်တည်း၌သာရှိသော်လည်းစန္ဒရားတီးခတ်မှုမှာတစ်စုံတစ်ခုမှအမှားအယွင်းမရှိ။
နောက်ဆုံးသံစဉ်ကိုတီးခတ်ပြီးနောက်
ဖီးလီးယက်စ်သည်မျက်လုံးပွင့်လာသည်။
"ဝိန်းကတော်လိုက်တာ.."
ဖီးလီးယက်စ်သည်မျက်လုံးဖွင့်လိုက်သည်နှင့်အနူးညံ့ဆုံးငေးကြည့်နေတဲ့ချစ်ရိပ်ရွှမ်းဝိန်းမျက်ဝန်းတွေနဲ့ ဆုံမိသည်။နီရဲသွားတဲ့ပါးတွေနဲ့အတူဝိန်းမျက်ဝန်းတွေဆီကရှောင်လွှဲနိုင်ဖို့သူ့ရဲ့မျက်နှာကိုအောက်သို့ငုံ့ချသွားသည်။
"အစ်ကို ရပြီလား
မှတ်မိလား"
ဖီးလီးယက်စ်ကခပ်သွက်သွက်ပင်ခေါင်းခါပြသည်။
ထိုအမူအရာကိုဝိန်းရဲ့မျက်လုံးတွေကနားမလည်သည့်ဟန်ဖီးလီးယက်စ်အားမျက်မှောင်ကြုတ်ကြည့်လိုက်သည်။
"ဟင့်အင်း ငါကမင်းရင်ခုန်သံတွေပဲ နားထောင်နေခဲ့တာလေ"
"အဟ အစ်ကိုကတော့..."
ဝိန်းသည်သဘောတကျရယ်လိုက်ကာဖီးလီးယက်စ်၏နဖူးပြေပြေလေးအားခပ်ဖွဖွနမ်းရှိုက်သည်။
"ဒါဆိုရင်ကျွန်တော်ထပ်တီးပြမယ်
နားထောင် "
ဖီးလီးယက်စ်သည်ဝိန်းရင်ခွင်ထဲတွင်ကွေးကွေးလေးဝင်နေလိုက်သည်။ဝိန်းရဲ့ရင်ဘတ်တွေပေါ်လက်ကလေးတင်လိုက်ကာအင်္ကျီစတွေကိုဆုပ်ကိုင်ထားသည်။
"တီးလေ ငါနားထောင်မယ်"
ဒီတစ်ခါတော့ဝိန်းကSwan Songကိုတီးခတ်ခဲ့သည်။အေးငြိမ့်ငြိမ့်လေးဖြင့်စတင်လာကာသံစဉ်သည်တစ်ခန်းလုံးကိုလွင့်ပျံ့ပြီးငြိမ်းချမ်းသည့်ခံစားမှုတွေပေးသည်။
" It'll be our swan song..."
ဖီးလီးယက်စ်ကသီချင်းသံအားခပ်တိုးတိုးလိုက်ညည်းမိလိုက်သည်။
ဝိန်းသည်သံစဉ်တွေကိုဖြည်းညှင်းစွာရပ်တန့်လိုက်သည်။ နောက်ဆုံးမှာတော့ရင်ခွင်ထဲမှဖီးလီးယက်စ်ကိုပွေ့ပိုက်လိုက်ကာမျက်ဝန်းအိမ်တွေထဲစူးစူးနစ်နစ်စိုက်ကြည့်မိသည်။
"ဘာလို့ရပ်လိုက်တာလဲ"
"အစ်ကို့မျက်နှာလေးကကျွန်တော့်ကိုစန္ဒရားတီးမရအောင်နှောင့်ယှက်နေတယ်
နောက်ပြီးတော့အစ်ကိုကကျွန်တော်သံစဉ်တွေထက်လှနေတာကိုး"
ခိုးခိုးခစ်ခစ်ရယ်သံလေးကဖီးလီးယက်စ်ဆီမှထွက်လာပြီးဝိန်း၏ဖြောင့်စင်းနေသောနှာတံလေးကိုလက်ဖြင့်ခပ်ဖွဖွထိတွေ့နေသည်။
ဝိန်းသည်ရင်ခွင်ထဲမှဖီးလီးယက်စ်အားမျက်နှာချင်းဆိုင်
ထိုင်စေသည်။ယခုဆိုလျှင်ဖီးလီးယက်စ်သည်ဝိန်းကိုခွလျက်သား။ဖီးလီးယက်စ်၏လက်တို့သည်ဝိန်းပခုံးတွင်ယှက်တင်ကာ
ခြေထောက်သွယ်သွယ်လေးတွေသည်ဝိန်းခါးတွင်ချိတ်လျက်ပင်ဖြစ်နေခဲ့တော့သည်။
ဝိန်း၏လက်တို့သည်လည်းဖီးလစ်၏ခါးသွယ်သွယ်အားခပ်တင်းတင်းရစ်နွယ်ထားသည်။ဖီးလီးယက်စ်သည်ခေါင်းလေးကိုဖြည်းညင်းစွာယိမ်းလျက်ဝိန်းကိုစိုက်ကြည့်ကာပြုံးပြသည်။
ထိုအကြည့်တွေမှာထာဝရအတွက်တည်ရှိနေမည့်ချစ်ခြင်းတရားတွေကိုရှင်းလင်းစွာမြင်နေရသည်။
နောက်ဆုံးဝိန်းသည်ဖီးလီးယက်စ်၏နှုတ်ခမ်းတွေကိုတပ်တပ်မက်မက်နမ်းရှိုက်လိုက်တော့သည်။
ဖီးလီးယက်စ်သည်လည်းမျက်ခွံလေးတွေပိတ်ကာဝိန်း၏ နှစ်လိုဖွယ်အနမ်းတွင်မျောပါနေလျက်။
ထိုအခြေအနေတွေအကုန်လုံးကိုရှင်းရှင်းလင်းလင်းထိုင်ကြည့်နေရသည့်လူပျိုလေးဂျီမင်းမှာတော့မျက်နှာတွေပူလောင်လာခဲ့လေတော့သည်။
တစ်ပြိုင်နက်တည်းမှာပင်ထိတွေ့မှု နူးညံ့မှုတွေကသူ့ဆီမှာပါခံစားနေရသည်။
သူပိုင်ဆိုင်ထားတာဖီးလီးယက်စ်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်မဟုတ်ပါလား။
ရုတ်တရက်အသက်ရှူတွေကျပ်လာကာမျက်လုံးတွေကိုစုံမှိတ်ချလိုက်သည်။
အဲ့ဒီနောက်မှာအမှောင်ထဲသွယ်ဝိုက်ကာပေါ်လာတဲ့မီးခိုးရောင်မျက်ဝန်းတွေကသရဲသဘက်သဖွယ်ခြောက်လှန့်လေသည်။
"ဝိန်းကိုငါပဲပိုင်ချင်တယ်
ဝိန်းကငါ့ဟာ..."
"မင်းကိုငါတစ်ခါလေးမှကြည့်လို့မရခဲ့တာ
ဒါကြောင့်မလို့...မင်းကဝိန်းကိုပိုင်နေတယ်လေ!!"
"ငါလိုချင်တာတစ်ခုတည်းပါ
ငါမရနိုင်တဲ့ဝိန်းရဲ့အချစ်
အဲ့တာသာရရင်သေဆိုရင်လည်းအခုချက်ချင်းသေရဲတယ်"
"မင်းဘာမှနားမလည်ပါဘူး
ဘာကြောင့်လဲဆိုရင်မင်းကဘယ်တုန်းကဒုက္ခတွေကိုခံစားဖူးလို့လဲ
အကုန်ငါပဲခံစားခဲ့ရတာ"
"မင်းနဲ့ငါဒီလောက်ရုပ်ချင်းတူတာတောင်ငါ့ထက်အခွင့်အရေးပိုရတဲ့မင်းကိုငါလုံးဝမနာလိုဘူး"
အချိန်တွေရပ်တန့်နေတဲ့အခိုက်မှာဂျီမင်းခေါင်းထဲကအကြောင်းအရာများကပေါက်ကွဲထွက်မတတ်စုပြုံလာခဲ့လေသည်။ကြိမ်နှုန်းမြင့်အသံတွေကသူ့ခေါင်းထဲမှာချာချာလည်နေသည်။
အားယူကာမျက်လုံးတွေကိုပြန်ဖွင့်လိုက်တော့ပုံရိပ်ယောင်တွေကိုမမြင်ရတော့ချေ။
စန္ဒရားမှလည်းအသံများကထပ်ပြီးတော့ထွက်မလာခဲ့တော့...။
ပေါ်လာသမျှအားလုံးကပျောက်ကွယ်သွားကာပုံမှန်အခြေအနေအတိုင်းပြန်လည်ရောက်ရှိသွားသည်။
"ငါတော့သေတော့မှာပဲ"
ဂျီမင်းခပ်တိုးတိုးညီးညူလိုက်ကာရှုပ်ပွနေသောသူ၏ဆံပင်များကိုလက်ဖြင့်ဖြီးသင်လိုက်သည်။
ဒီအတိုင်းနေရင်းဖြင့်ပင်ဝမ်းနည်းတဲ့မုကြီးကဝင်လာတာမို့အိပ်ရာပေါ်သွားပြီးသာအိပ်လိုက်ဖို့ကြိုးစားမိသည်။
အိပ်ရင်တော့စောနကလိုအိမ်မက်တွေကပေါ်ချင်မှပေါ်လာမှာပါ။
သို့ပေမဲ့ဂျီမင်းမသိခဲ့သည်ကထိုအရာများသည်အိမ်မက်များမဟုတ်ခဲ့ဘဲမှတ်ဉာဏ်အပိုင်းအစများသာဖြစ်သည်ဟူသောအကြောင်းပင်ဖြစ်သည်။
တစ်ခုရှိတာကအဲ့တာတွေကဘယ်သူ့ရဲ့မှတ်ဉာဏ်တွေလဲ....
____
ဤနေ့ကကပွဲသွားရမည့်နေ့။
အညိုရောင်ဝတ်စုံများထဲကကောင်းနိုးရာရာတစ်ခုကိုဆွဲယူလိုက်ကာဝတ်ဆင်လိုက်သည်။
ဒီတစ်ခါတော့ကုတ်အင်္ကျီအရှည်မဟုတ်ဘဲvestလိုမျိုးခပ်တိုတိုဖြစ်သည်။
ဘောင်းဘီကအစvestအဆုံးအညိုရောင်များသာဖြစ်သည်။အောက်တွင်တော့အဖြူလက်ရှည်တစ်ထပ်ကိုခံဝတ်ထားသည်။
ဝတ်ဆင်ထားတဲ့ဝတ်စုံနဲ့မတူညီစွာပဲဖီးလီးယက်စ်ရဲ့မျက်ဝန်းများကမှေးမှိန်နေသည်။
"ကျွန်တော်ဒီကပွဲကိုသွားတာမှန်လား ဖီးလီးယက်စ်"
"ခင်ဗျားဘာလို့ကျွန်တော့်ကိုမှရွေးခဲ့ရတာလဲ
တခြားလူတွေအများကြီးရှိပါရဲ့နဲ့လေ"
"အကယ်၍များ၂၄ရက်နေ့ရောက်တဲ့အထိဝီလီယမ့်ကိုရှာမတွေ့ခဲ့ဘူးဆိုရင်ရော"
ဒီမေးခွန်းတွေကိုမှန်ကြည့်ပြီးမေးနေလည်းမထူးပါ။
မှန်ထဲကဖီးလီးယက်စ်သည်ဂျီမင်း၏ပုံရိပ်ယောင်သာဖြစ်၍မည်သို့သောအဖြေကိုမျှပြန်ပေးနိုင်မည်မဟုတ်ချေ။
"ကျွန်တော်ကြိုးစားကြည့်သင့်တယ်ထင်တာပဲ"
အညိုရောင်ဆံပင်တွေကိုအတတ်နိုင်ဆုံးသပ်ရပ်သွားအောင်ဖြီးလိုက်သည်။
မှန်ထဲကိုနောက်တစ်ခေါက်လောက်သေချာအောင်ကြည့်၍အပြီးတွင်ဂျီမင်း၏ခြေလှမ်းများက ကပွဲဆီသို့ဦးတည်ခဲ့လေသည်။
သစ်လွင်လှပသောရထားလုံးတစ်စီးကအိမ်ရှေ့တွင်စောင့်ကြိုနေသည်။
ထိုရထားလုံးမှာဟင်နရီချားလ်စ်ကခေါ်ထားပေးသောရထားလုံးဖြစ်သည်။
ဂျီမင်းလည်းထိုရထားလုံးအတွင်းသို့တက်လိုက်ကာလမ်းတစ်လျှောက်ကိုမှတ်သားနေမိသည်။
ညဘက်ဖြစ်သည့်အတွက်ပတ်ဝန်းကျင်ကမှောင်မိုက်လို့နေသည်။အိမ်လေးများ၏ရှေ့တွင်ထွန်းထားသောမီးတိုင်များသာမရှိလျှင်လမ်းများကိုကောင်းစွာမြင်ရမည်မဟုတ်ပေ။
ဖြည်းဖြည်းချင်းသွားနေသောရထားလုံးလေးသည်ကြီးကျယ်လှသောအိမ်ကြီးတစ်ခုရှေ့တွင်ရပ်သွားသည်။
ရထားလုံးပေါ်ကဆင်းဆင်းချင်းတွေ့လိုက်ရတာကချားလ်စ်မိသားစု၏ယမ်းအမှတ်တံဆိပ်ပင်ဖြစ်သည်။
"မစ္စတာ.."
အချိန်အတော်ကြာအကဲခတ်နေသောသူ့အားအစေခံတစ်ယောက်ကလာ၍ခေါ်နေသည်အားမိနစ်အနည်းငယ်ကြာမှသာကြားသည်။
"အထဲကိုကြွပါခင်ဗျာ"
"အင်း"
မီးရောင်များဖြင့်ထိန်လင်းနေသောကပွဲခန်းမကြီးထဲတွင်လူအမြောက်အမြားရှိနေပြီးအားလုံးကဝတ်ကောင်းစားလှများဝတ်ဆင်ထားကြသည်။
ဂီတအဖွဲ့ကလည်းသီချင်းငြိမ့်ငြိမ့်လေးအားတီးခတ်နေခဲ့လေသည်။
ဤကပွဲကဂုဏ်ကျက်သရေရှိလူတန်းစားများသာလာကြသောကပွဲမျိုးပင်။
ဂျီမင်းသမိုင်းထဲမှာဖတ်ခဲ့သလောက်ကတော့ဘာတွန်ကလူချမ်းသာတွေအများစုနေထိုင်ကြသောမြို့ဖြစ်သည်။
အိမ်နေရာမြေကွက်များကဈေးမြောက်ပြီးနေလို့ထိုင်လို့ကောင်းသောနေရာမျိုးဖြစ်လေသည်။
လူတိုင်းလိုလိုပင်စားနိုင်သောက်နိုင်ပြီးငွေကြေးလည်းပြည့်စုံကြသည်။မြို့သားများပင်ဤမျှလောက်ချမ်းသာလျှင်မြို့တော်ဝန်ဆိုရင်တော့ပြောဖွယ်ရာမရှိ။
သောမတ်စ်ဝိန်းမှာပိုင်ဆိုင်မှုတွေအများကြီးရှိလောက်သည်။
"အော် ဖီးလီးယက်စ်
ကိုယ်ကမလာတော့ဘူးတောင်ထင်နေတာ"
ဝိန်းအကြောင်းတွေးနေစဉ်မှာပဲကြားလိုက်ရတဲ့ဟင်နရီချားလ်စ်ရဲ့အသံကြောင့်အသံလာရာဘက်ကိုလှည့်ကြည့်မိလိုက်သည်။ပွဲရဲ့ပိုင်ရှင်တစ်ဖြစ်လဲဟင်နရီချားလ်စ်ကအလွန်ရှင်းသန့်နေကာဆံပင်တွေကိုနောက်အပြောင်သိမ်းထားသည်။
ရုတ်တရက်ကြည့်လိုက်ရင်တစ်စုံတစ်ယောက်နဲ့တူနေသလိုလို...
"မစ္စတာဟင်နရီကရထားလုံးတောင်လွှတ်ပေးလိုက်တာပဲ
ကျွန်တော်မလာစရာအကြောင်းရှိပါ့မလား"
"ဟုတ်ပါပြီဗျာ စိတ်ကြိုက်သာပျော်ပါးပါ
ဒီနေ့ကချားလ်စ်ရဲ့အမွေပိုင်ဆိုင်မှုကိုကိုယ့်ဆီကိုလွှဲတဲ့နေ့ဖြစ်လို့လေ ကိုယ့်အိမ်ကိုယ့်ယာလိုသဘောထားပေးပါ"
"ကြားရတဲ့သတင်းကောင်းအတွက်ဂုဏ်ပြုပါတယ် မစ္စတာဟင်နရီ"
"သာယာတဲ့ညခင်းလေးဖြစ်ပါစေ ဖီးလီးယက်စ်"
ဟင်နရီကအရက်ခွက်တစ်ခွက်ကိုမြှောက်လိုက်ကာပြုံးပြသည်။လွင့်မြောမြောသီချင်းသံကြားအချို့က ကနေကြသလိုအချို့ကလည်းစကားပြောနေကြသည်။
၁၉၀၀ရုပ်ရှင်တွေထဲမှာတွေ့ရတတ်သောကပွဲမျိုးဖြစ်၍ဂျီမင်းဒီလိုအခြေအနေတွေနှင့်တစ်ခါသောမျှမရင်းနှီးဖူးပေ။
"မစ္စတာ ဒီမှာဝိုင်ပါ"
စားပွဲထိုးတစ်ဦးကမ်းသွားပေးတဲ့ဝိုင်ခွက်ကိုယောင်နနဖြင့်ယူလိုက်ကာအခြေအနေတိုင်းကိုအကဲခတ်နေမိသည်။လက်ထဲကဝိုင်ခွက်ကိုလည်းဘယ်နားသွားထားရမှန်းမသိ။သူ၏ရာစုနှစ်မှာဆိုလျှင်ဂျီမင်းကအသက်ပြည့်ပြီးကာစလူငယ်လေးတစ်ယောက်သာဖြစ်သည်။
ဤလိုအရာမျိုးကိုမမြည်းစမ်းဖူးပါ။
အခုလောလောဆယ်တွင်သူ၏ပစ်မှတ်ကဟင်နရီချားလ်စ်ဖြစ်သည်။မျက်စောင်းထိုးတစ်နေရာတွင်နေကာဟင်နရီချားလ်စ်၏လှုပ်ရှားမှုမှန်သမျှကိုစောင့်ကြည့်ရမည်။
အစောပိုင်းတွင်ဟင်နရီကစကားပြောနေဆဲဖြစ်သော်လည်းတစ်နာရီခန့်အကြာတွင်ဟင်နရီရဲ့ဘေးမှာအခြားတစ်စုံတစ်ယောက်ကစကားတီးတိုးလာပြောသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။
ထိုခဏတာအပြီးတွင်ဟင်နရီရဲ့မျက်ခုံးများကကျုံ့သွားပြီးစကားပြောလက်စကိုဖြတ်ကာအခြားတစ်နေရာသို့လျှောက်သွားသည်။
ထို့ကြောင့်ဂျီမင်းလည်းထွက်ခွာသွားသောဟင်နရီနောက်သို့မသိမသာလိုက်ရတော့သည်။
လူများကအနည်းငယ်ကျပ်နေတာကြောင့်ဂျီမင်းမှာတွန်းထိုးကာလိုက်ရသည်။
ဟင်နရီကအပေါ်ထပ်သို့တက်သွားအပြီးတွင်လိုက်ကာအနောက်ကအမျိုးသမီးတစ်ဦးထွက်လာသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။
အမျိုးသမီး၏ဆံပင်တွင်ငှက်မွှေးလိုအရာတစ်ခုပန်ဆင်ထားသည်ကိုရုတ်ချည်းမြင်လိုက်ရလေသည်။
ဂျီမင်းမှာမော့ကြည့်ရင်းဖြင့်ပင်ဆက်လျှောက်လာရာသူ၏ဝသီအတိုင်းပင်တစ်စုံတစ်ယောက်ကိုဝင်တိုက်မိကာဝိုင်စက်များကထိုလူအပေါ်ဖိတ်စင်ကုန်လေတော့သည်။
နီရဲရဲဝိုင်များကထိုလူ၏အဖြူဝတ်စုံအပေါ်စွန်းထင်းကုန်သည်။
"ကျွန်တော် တောင်းပန်..."
ခွမ်းးးးးးးး
တောင်းပန်စကားဆိုကာမျက်နှာကိုမော့ကြည့်လိုက်သည်တွင်မမျှော်လင့်ထားသောမျက်နှာတစ်ခုကိုတွေ့လိုက်ရသည့်အတွက်ဂျီမင်း၏လက်ထဲကဝိုင်ဖန်ခွက်လေးသည်ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင်အစိတ်စိတ်အမြွှာမြွှာဖြစ်သွားလေတော့သည်။
"ဝိန်း ဘယ်လိုကနေဒီကို...."
____
မှတ်ဉာဏ်တွေကအရေးကြီးပါတယ်
အဲ့တာတွေကနေတစ်ဆင့်ဝိန်းရဲ့စိတ်ကိုသိနိုင်မှာမို့လို့ပါ
ဖိဘတ်လေးတွေလိုချင်ပါ၏
.
.
.
.
Zawgyi
ခ်စ္ျခင္းေတးသံမ်ားသီကာကံုးလို႔အတိတ္ေရယာဥ္ေၾကာဝယ္ေမ်ာပါ...
အရာရာတိုင္းကရႈပ္ေထြးသထက္ရႈပ္ေထြးလာကာအစရွာမရေတာ့တဲ့အပ္ခ်ည္လံုးတစ္လံုးနွင့္တူလာသည္။
ဤကိစၥနွင့္ပက္သက္ၿပီးဂ်ီမင္းဘက္ကအစတစ္စကိုပင္ဆြဲထုတ္၍မရေသးပါ။
ဘာကိုမွေသေသခ်ာခ်ာမသိတဲ့သူ႔အဖို႔ေတာ့ေကာက္ရိုးပံုထဲအပ္တစ္ေခ်ာင္းရွာရတာကပင္ပိုမို၍လြယ္ကူေလာက္ဦးမည္။
အခ်ိန္ေတြကရပ္တန္႔မေနဘဲတျဖည္းျဖည္းကုန္ဆံုးလာတာေၾကာင့္ဒီရက္ေတြအတြင္းမွာပဲဝီလီယမ္အာသာကိုအျမန္ဆံုးရွာေတြ႕ဖို႔လိုသည္။
ကိုယ္လံုးေပၚမွန္ေရွ႕မတ္တတ္ရပ္ေနရင္းမွန္ေပၚတြင္ထင္းေနသည့္ဖီးလီးယက္စ္ရဲ႕ပံုရိပ္ကိုၾကည့္လိုက္ကာဂ်ီမင္းသက္ျပင္းခ်လိုက္မိသည္။
"မစၥတာဖီးလီးယက္စ္ ခင္ဗ်ားေရာဘယ္လိုထင္လဲ"
"စာအုပ္ကေျပာေနခဲ့တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြ
သတိေပးတဲ့အသံေတြကေရာ ဝီလီယမ္ကိုရွာဖို႔ကူညီနိုင္မွာလား"
"အကယ္၍ကြၽန္ေတာ္မဟုတ္ဘဲခင္ဗ်ားသာဆိုရင္လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔အေျဖမွန္ေပၚမယ္ထင္မိတာပဲ"
ပံုရိပ္ေယာင္ကဘာစကားမွလည္းမဆိုခဲ့သလိုအမူအရာတစ္ခ်က္မ်ွလည္းမျပခဲ့ပါ။
မွန္ေပၚမွာလက္ညႇိဳးေထာက္လိုက္ၿပီးဖီးလီးယက္စ္ရဲ႕အညိဳေရာင္မ်က္ဝန္းေတြကိုစိုက္ၾကည့္လိုက္မိသည္။
"ခင္ဗ်ားမ်က္ဝန္းေတြအရမ္းလွတာပဲ"
"ဒါေပမဲ့ကြၽန္ေတာ္နားမလည္ဘူး
ေသာမတ္စ္ဝိန္းကဘာျဖစ္လို႔ခင္ဗ်ားကိုနမ္းတဲ့အခါမ်က္လံုးေတြကိုအုပ္ၿပီးနမ္းတာလဲ"
မႈိင္းညိဳ႕ေနတဲ့မ်က္ဝန္းေတြကေတာ့အေျဖတစ္စံုတစ္ရာကိုမွေပးလာျခင္းမရွိခဲ့ေပ။
"ကြၽန္ေတာ့္အထင္ေတာ့ဝိန္းကတစ္စံုတစ္ခုကိုဖံုးကြယ္ထားတဲ့ပံုေပၚတယ္
သူ႔မ်က္လံုးအေရာင္ေတြကအမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းေနတာ"
"ခင္ဗ်ားလည္းအဲ့တာကိုသတိထားမိေလာက္ပါတယ္"
မွန္ကိုၾကည့္ကာစကားေတြေျပာေနခဲ့ၿပီးေနာက္ပိုင္းတြင္လမ္းေလ်ွာက္ထားလို႔ပင္ပန္းလာတာေၾကာင့္ကုတင္ေပၚတြင္ေနရာယူမိလိုက္သည္။
တကယ္တမ္းေျပာရရင္သူ႔ရဲ႕၂၁ရာစုကဘဝေလးကိုလြမ္းပါသည္။
မိဘနွစ္ပါးကိုလည္းလြမ္းသည္။ေဆာ့ဟြန္းကိုလည္းလြမ္းသည္။
သူ႔ေနာက္ကိုေျပးလိုက္တဲ့ေခြးေလးကိုလည္းလြမ္းသည္။
လံုးဝမတူညီတဲ့အေျခအေနေတြကိုျဖတ္သန္းေနရတဲ့ဂ်ီမင္းအဖို႔ေတာ့သူ႔ရဲ႕၂၁ရာစုကရွပ္တီးရွပ္ျပာဘဝေလးကိုပဲျပန္လည္လိုခ်င္ေတာင့္တေနမိသည္။
သို႔ေပမဲ့ေသာ္ျငားလည္း၂၀ရာစုမွျပန္လမ္းသည္ထိုေန႔မေရာက္မခ်င္းေပၚလာဦးမွာမဟုတ္ေပ။
ထို႔ေၾကာင့္သူ႔မွာဦးေနွာက္ပင္ေပါက္ထြက္နိုင္ေသာအေတြးမ်ားကိုတနင့္တပိုးမနိုင္မနင္းသယ္ပိုးရင္းျဖစ္နိုင္ေခ်မ်ားကိုမွန္းယူေနရသည္။
ဤကဲ့သို႔အခ်ိန္ျဖဳန္းေန၍မျဖစ္ေသးေခ်။
တစ္ခုခု အသံုးဝင္နိုင္မယ့္အခ်က္အလက္တစ္ခုခုကိုရွာေဖြၾကည့္ရမည္။
ဖီးလီးယက္စ္ရဲ႕က်ယ္ဝန္းလွေသာအိမ္အတြင္းရွိသမ်ွအခန္းမ်ားကိုတစ္ခန္းၿပီးတစ္ခန္းလိုက္ဖြင့္ေနလိုက္သည္။
ပထမတစ္ေခါက္ဖြင့္တုန္းကအေပၚယံမ်ွသာၾကည့္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီးေတာ့ယခုတစ္ေခါက္တြင္မူမတူညီေသာရႈေထာင့္ကေနၾကည့္ရမည္ျဖစ္သည္။
ပထမဦးစြာအေပၚထပ္ရွိအခန္းမ်ားကိုဝင္လိုက္သည္။ဘာမွထူးဆန္းတာမ်ိဳးမေတြ႕ရဘဲအခန္းမ်ားကအလြတ္ခ်ည္းသာျဖစ္သည္။
တကယ္တမ္းက်ေတာ့ဖီးလီးယက္စ္ရဲ႕အိမ္ကက်ယ္သာက်ယ္တာ၊ပစၥည္းပစၥယာကအမ်ားႀကီးမရွိ။
ေနာက္ဆုံးအခန္းတစ္ခု။
ထိုအခန္းထဲတြင္ေတာက္ပေနေသာစႏၵရားႀကီး ႐ွိေနသည္။
ေရာက္ေရာက္ခ်င္းအခါကသူေတြ႕႐ုံမွ်သာ
ေတြ႕ခဲ့ေသာစႏၵရားျဖစ္ၿပီးစိတ္မဝင္စား၍မၾကည့္ခဲ့မိေပ။ထို႔ေၾကာင့္ေသေသခ်ာခ်ာစူးစမ္းရန္ထိုအခန္းအတြင္းသို႔ဝင္လာလိုက္သည္။
စႏၵရားကသန္႔႐ွင္းေရးမလုပ္ျဖစ္တာေၾကာင့္လား။
သူစေတြ႕စဥ္အခါကေတာင္ေျပာင္ေျပာင္လက္လက္
႐ွိေနခဲ့ေပမဲ့ယခုမွာေတာ့ဖုန္အနည္းငယ္တက္ေနေလသည္။ဝိန္း၏ေျပာစကားအရဒီစႏၵရားဟာသူ႕ရဲ႕အႀကိဳက္ဆုံးျဖစ္ေလေတာ့ဖီးလီးယက္စ္နဲ႔အတူဒီအိမ္ထဲမွာ သံစဥ္ေတြတီးခတ္ခဲ့ၾကပုံေပၚသည္။
ဖုန္ေပေနေသာစႏၵရားခလုတ္မ်ားကိုၾကည့္ရင္းစိတ္ထင္ရာတစ္ခုကိုေ႐ြးကာခပ္ဖြဖြႏွိပ္ခ်လိုက္သည္။ 'တုန္'ခနဲျမည္သံႏွင့္အတူစႏၵရားကတစ္ဖန္ျပန္လည္ၿငိမ္သက္သြားသည္။
ဘာမွမထူးျခားခဲ့ပါ။ တစ္စုံတစ္ခုေသာအခ်က္အလက္ေလးမ်ားရႏိုင္မလားလို႔အိမ္အႏွံ႔ကိုပတ္႐ွာခဲ့ေသာ္လည္းဘာမွမရခဲ့သည့္
အျပင္ဤစႏၵရားသည္လည္းထိုနည္းလည္းေကာင္း
ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ဂ်ီမင္းစိတ္ပ်က္သြားသည္။
"အစ္ကို..."
ေလတိုးသံသဖြယ္ခပ္ညႇင္းညႇင္းအသံတစ္ခု။
သို႔ေသာ္ဒါသည္ဝိန္းအသံမွန္းသူသိေနသည္။
သူ႕ရင္ထဲကေနသိေနျခင္းျဖစ္သည္။
ထို႔အျပင္ဒီေလသံကဂ်ီမင္းအတြက္ရင္းနွီးေနတာထက္ပိုသည္။
"အစ္ကို..."
ေနာက္တစ္ခါထပ္ၾကားလိုက္ရတဲ့ေလသံ...။
ဝိန္းသည္လန္ဒန္ကေနဒီကိုခ်က္ခ်င္းျပန္ေရာက္လာနိုင္တာလည္းမဟုတ္။အိမ္ထဲမွာသူတစ္ေယာက္တည္းသာ႐ွိေနျခင္းျဖစ္သည္ေလ။
အသံသည္အဘယ္ကလာပါသနည္း ။
" အစ္ကို.."
တတိယအႀကိမ္ေျမာက္ၾကားလိုက္ရသည့္အခါတြင္ေတာ့
ဂ်ီမင္းေသခ်ာသြားေတာ့သည္။ဒိီေခၚသံညႇင္းညႇင္းသည္စႏၵရားဆီမွလာေနျခင္းသာျဖစ္ေလသည္ ။
ထိုေၾကာင့္သူစႏၵရားဆီသို႔ခပ္ျမန္ျမန္ေလွ်ာက္သြား
လိုက္သည္။တီးခတ္မည့္ခုံတြင္ဝင္ထိုင္မိသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္သာယာၿငိမ့္ေညာင္းစြာထြက္လာတဲ့တီးလုံးေတြ၊အေငြ႕သဏၭာန္ပုံရိပ္ေတြကအခန္းအတြင္းေနရာအႏွံ႔အျပားမွာေပၚေပါက္လာၿပီးပတ္ဝန္းက်င္ကား တမူေျပာင္းလဲသြားေတာ့သည္။
အလင္းေရာင္ေကာင္းေကာင္းမရတဲ့အခန္းကမီးေရာင္စုံျဖင့္ထိန္လင္းေနသည့္အခန္းအျဖစ္သို႔႐ုတ္ခ်ည္းေျပာင္းလဲသြားသည္။ထိုတြင္မကသူ႕ရဲ႕ေဘးနားမွာအျပဳံးလွလွမ်ားျဖင့္စႏၵရားကိုတီးခတ္ေနတဲ့ဝိန္းကိုပါေတြ႕လိုက္ရသည္။
"အစ္ကိုသေဘာက်တယ္မလား"
ဝိန္း၏ေမးခြန္းသည္သူ႕ကိုရည္႐ြယ္ျခင္းမဟုတ္ခဲ့။
"အင္း စႏၵရားသံကိုသေဘာက်တယ္
စႏၵရားတီးေနတဲ့မင္းကိုဆို ပိုလို႔ေတာင္သေဘာက်ေသးတယ္"
သူ႕ေနာက္ပါးမွထြက္ေပၚလာသည့္အသံေၾကာင့္
လွည့္ၾကည့္မိေတာ့
ဘုရားေရ..သူနဲ႔႐ုပ္တူတဲ့လူတစ္ေယာက္ပါလား။
ျမင္ကြင္းကေရးေတးေတးမို႔မ်က္နွာကိုသိပ္မျမင္ရေပ။
သို႔ေပမဲ့ဖီးလီးယက္စ္ျဖစ္ဖို႔ကရာခိုင္နႈန္းပိုမ်ားသည္။
"ကြၽန္ေတာ့္နားလာထိုင္"
ျပဳံးျပဳံး႐ႊင္႐ႊင္ေခၚေနတဲ့ဝိန္းကိုသူခပ္ေထြေထြေလးေငးမိသည္။သူသေဘာက်တဲ့ယုန္သြားေလးေတြပါေပၚေအာင္ထိဝိန္းကၿပံဳးေနခဲ့သည္။
အခုလတ္တေလာဂ်ီမင္းကိုၿပံဳးျပတဲ့အၿပံဳးေတြနွင့္လားလားမ်ွမဆိုင္။
သိပ္ကိုသဘာဝဆန္လြန္းသည္။
"အစ္ကို စမ္းတီးၾကည့္ပါလား "
"ဟင့္အင္း ဒီတိုင္းမင္းတီးေနတာကိုပဲ
ၾကည့္မယ္ ဝိန္း "
"လာပါ စမ္းၾကည့္ပါ
အစ္ကိုကလည္း ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းမွာပါ "
ထိုအခါပုံရိပ္ေယာင္ဖီးလီးယက္စ္သည္ဝိန္းေဘးတြင္ေနရာယူလိုက္သည္။စႏၵရားခလုတ္ေလးတစ္ခုကိုထိၾကည့္ဖို႔တြန္႔ဆုတ္ေနတဲ့ ဖီးလီးယက္စ္ရဲ႕လက္ေလးကိုဝိန္းကသူ႕လက္ဖဝါးေတြျဖင့္အုပ္ကိုင္ကာရဲရဲတင္းတင္းထိေတြ႕ေစသည္။
စစခ်င္းထြက္ေပၚလာသည့္သံစဥ္ေလးေတြသည္လံုးဝမညီညာခဲ့ပါ။သို႔ေပမဲ့ဝိန္းတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးသည္အျပဳံးေလးေတြကိုယ္စီခ်ိတ္ဆြဲထားခဲ့ၾကသည္။
ဝိန္းသည္ဖီးလီးယက္စ္၏ပါးလွစ္လွစ္ကိုယ္ေလးကိုသူ႕ေပါင္ေပၚဆြဲတင္ကာလက္ႏွစ္ဖက္လုံးကိုစႏၵရားေပၚတြင္ေသေသခ်ာခ်ာေနရာခ်ေပးလိုက္ရင္းသူကေတာ့အေပၚမွအုပ္ကိုင္ထားသည္။
"ေသခ်ာလိုက္မွတ္ေနာ္
ကြၽန္ေတာ္သင္ေပးမယ္"
ဖီးလီးယက္စ္ကစိတ္လႈပ္႐ွားသည့္မ်က္ဝန္းမ်ားႏွင့္ဝိန္းကိုစိုက္ၾကည့္ရင္းေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။ဝိန္းသည္ဖီးလီးယက္စ္၏ပါးကိုခပ္ဖြဖြတစ္ခ်က္နမ္းလိုက္သည္။
ဝိန္းရဲ႕လက္တို႔စတင္လႈပ္႐ွားလိုက္သည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ခပ္လွလွသံစဥ္တို႔ကအစဥ္က်က်ေလးေပၚထြက္လာေတာ့သည္။သူတို႔တီးခတ္ေနသည္ကCarol of the Bellsလို႔အမည္ရတဲ့ေတးသြားပင္ျဖစ္သည္။
သံစဥ္ေလးေတြျမင့္သြားေလတိုင္းဖီးလီးယက္စ္၏လက္ေလးမ်ားတုန္သြားသည္ကိုဝိန္းကသတိထားမိပံုရသည္။
"စိတ္တင္းမထားနဲ႔ အစ္ကို
ကြၽန္ေတာ့္ခ်စ္ျခင္းသံစဥ္ေတြထဲေမ်ာၿပီးသာတီးခတ္လိုက္"
ဝိန္း၏ရင္ဘတ္သည္ဖီးလီးယက္စ္နွင့္နီးကပ္ေနသည္မို႔ၾကားေနရတဲ့ရင္ခုန္သံေတြသည္အတိုင္းသား။
စႏၵရားတီးသံထက္လွတဲ့သံစဥ္ေတြျဖစ္တဲ့ဝိန္းရဲ႕ရင္ခုန္သံေတြကိုသာမ်က္လုံးမွိတ္ၿပီးခံစားေနလိုက္သည္။
ဝိန္းသည္လည္းဖီးလီးယက္စ္ရဲ႕ပုခုံးေပၚေမးတင္လ်က္ဖီးလီးယက္စ္၏မ်က္ႏွာအစိတ္အပိုင္းတစ္ခုခ်င္းစီကိုသိပ္လွပတဲ့ေႂကြရုပ္ကေလးအားေငးေနသည့္အတိုင္းပင္အေသးစိတ္ေငးေမာေနသည္။
ဝိန္းသည္ဂႏၲဝင္အဆင့္ေျမာက္သည့္စႏၵရား ပညာ႐ွင္တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္ဟုဆိုႏိုင္သည္။
အလုံးစုံေသာအာ႐ုံသည္ဖီးလီးယက္စ္တစ္ေယာက္တည္း၌သာ႐ွိေသာ္လည္းစႏၵရားတီးခတ္မႈမွာတစ္စုံတစ္ခုမွအမွားအယြင္းမ႐ွိ။
ေနာက္ဆုံးသံစဥ္ကိုတီးခတ္ၿပီးေနာက္
ဖီးလီးယက္စ္သည္မ်က္လုံးပြင့္လာသည္။
"ဝိန္းကေတာ္လိုက္တာ.."
ဖီးလီးယက္စ္သည္မ်က္လုံးဖြင့္လိုက္သည္ႏွင့္အႏူးညံ့ဆုံးေငးၾကည့္ေနတဲ့ခ်စ္ရိပ္႐ႊမ္းဝိန္းမ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ ဆုံမိသည္။နီရဲသြားတဲ့ပါးေတြနဲ႔အတူဝိန္းမ်က္ဝန္းေတြဆီကေရွာင္လႊဲနိုင္ဖို႔သူ႔ရဲ႕မ်က္နွာကိုေအာက္သို႔ငံု႔ခ်သြားသည္။
"အစ္ကို ရၿပီလား
မွတ္မိလား"
ဖီးလီးယက္စ္ကခပ္သြက္သြက္ပင္ေခါင္းခါျပသည္။
ထိုအမူအရာကိုဝိန္းရဲ႕မ်က္လံုးေတြကနားမလည္သည့္ဟန္ဖီးလီးယက္စ္အားမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၾကည့္လိုက္သည္။
"ဟင့္အင္း ငါကမင္းရင္ခုန္သံေတြပဲ နားေထာင္ေနခဲ့တာေလ"
"အဟ အစ္ကိုကေတာ့..."
ဝိန္းသည္သေဘာတက်ရယ္လိုက္ကာဖီးလီးယက္စ္၏နဖူးေျပေျပေလးအားခပ္ဖြဖြနမ္း႐ိႈက္သည္။
"ဒါဆိုရင္ကြၽန္ေတာ္ထပ္တီးျပမယ္
နားေထာင္ "
ဖီးလီးယက္စ္သည္ဝိန္းရင္ခြင္ထဲတြင္ေကြးေကြးေလးဝင္ေနလိုက္သည္။ဝိန္းရဲ႕ရင္ဘတ္ေတြေပၚလက္ကေလးတင္လိုက္ကာအက်ႌစေတြကိုဆုပ္ကိုင္ထားသည္။
"တီးေလ ငါနားေထာင္မယ္"
ဒီတစ္ခါေတာ့ဝိန္းကSwan Songကိုတီးခတ္ခဲ့သည္။ေအးၿငိမ့္ၿငိမ့္ေလးျဖင့္စတင္လာကာသံစဥ္သည္တစ္ခန္းလုံးကိုလြင့္ပ်ံ႕ၿပီးၿငိမ္းခ်မ္းသည့္ခံစားမႈေတြေပးသည္။
" It'll be our swan song..."
ဖီးလီးယက္စ္ကသီခ်င္းသံအားခပ္တိုးတိုးလိုက္ညည္းမိလိုက္သည္။
ဝိန္းသည္သံစဥ္ေတြကိုျဖည္းညႇင္းစြာရပ္တန္႔လိုက္သည္။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ရင္ခြင္ထဲမွဖီးလီးယက္စ္ကိုေပြ႕ပိုက္လိုက္ကာမ်က္ဝန္းအိမ္ေတြထဲစူးစူးနစ္နစ္စိုက္ၾကည့္မိသည္။
"ဘာလို႔ရပ္လိုက္တာလဲ"
"အစ္ကို႔မ်က္နွာေလးကကြၽန္ေတာ့္ကိုစႏၵရားတီးမရေအာင္ေနွာင့္ယွက္ေနတယ္
ေနာက္ၿပီးေတာ့အစ္ကိုကကြၽန္ေတာ္သံစဥ္ေတြထက္လွေနတာကိုး"
ခိုးခိုးခစ္ခစ္ရယ္သံေလးကဖီးလီးယက္စ္ဆီမွထြက္လာၿပီးဝိန္း၏ေျဖာင့္စင္းေနေသာနွာတံေလးကိုလက္ျဖင့္ခပ္ဖြဖြထိေတြ႕ေနသည္။
ဝိန္းသည္ရင္ခြင္ထဲမွဖီးလီးယက္စ္အားမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္
ထိုင္ေစသည္။ယခုဆိုလွ်င္ဖီးလီးယက္စ္သည္ဝိန္းကိုခြလ်က္သား။ဖီးလီးယက္စ္၏လက္တို႔သည္ဝိန္းပခုံးတြင္ယွက္တင္ကာ
ေျခေထာက္သြယ္သြယ္ေလးေတြသည္ဝိန္းခါးတြင္ခ်ိတ္လ်က္ပင္ျဖစ္ေနခဲ့ေတာ့သည္။
ဝိန္း၏လက္တို႔သည္လည္းဖီးလစ္၏ခါးသြယ္သြယ္အားခပ္တင္းတင္းရစ္ႏြယ္ထားသည္။ဖီးလီးယက္စ္သည္ေခါင္းေလးကိုျဖည္းညင္းစြာယိမ္းလ်က္ဝိန္းကိုစိုက္ၾကည့္ကာၿပံဳးျပသည္။
ထိုအၾကည့္ေတြမွာထာဝရအတြက္တည္ရွိေနမည့္ခ်စ္ျခင္းတရားေတြကိုရွင္းလင္းစြာျမင္ေနရသည္။
ေနာက္ဆုံးဝိန္းသည္ဖီးလီးယက္စ္၏ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုတပ္တပ္မက္မက္နမ္း႐ိႈက္လိုက္ေတာ့သည္။
ဖီးလီးယက္စ္သည္လည္းမ်က္ခြံေလးေတြပိတ္ကာဝိန္း၏ ႏွစ္လိုဖြယ္အနမ္းတြင္ေမ်ာပါေနလ်က္။
ထိုအေျခအေနေတြအကုန္လုံးကို႐ွင္း႐ွင္းလင္းလင္းထိုင္ၾကည့္ေနရသည့္လူပ်ိဳေလးဂ်ီမင္းမွာေတာ့မ်က္ႏွာေတြပူေလာင္လာခဲ့ေလေတာ့သည္။
တစ္ၿပိဳင္နက္တည္းမွာပင္ထိေတြ႕မႈ ႏူးညံ့မႈေတြကသူ႔ဆီမွာပါခံစားေနရသည္။
သူပိုင္ဆိုင္ထားတာဖီးလီးယက္စ္ရဲ႕ခနၶာကိုယ္မဟုတ္ပါလား။
ရုတ္တရက္အသက္ရွဴေတြက်ပ္လာကာမ်က္လံုးေတြကိုစံုမွိတ္ခ်လိုက္သည္။
အဲ့ဒီေနာက္မွာအေမွာင္ထဲသြယ္ဝိုက္ကာေပၚလာတဲ့မီးခိုးေရာင္မ်က္ဝန္းေတြကသရဲသဘက္သဖြယ္ေျခာက္လွန္႔ေလသည္။
"ဝိန္းကိုငါပဲပိုင္ခ်င္တယ္
ဝိန္းကငါ့ဟာ..."
"မင္းကိုငါတစ္ခါေလးမွၾကည့္လို႔မရခဲ့တာ
ဒါေၾကာင့္မလို႔...မင္းကဝိန္းကိုပိုင္ေနတယ္ေလ!!"
"ငါလိုခ်င္တာတစ္ခုတည္းပါ
ငါမရနိုင္တဲ့ဝိန္းရဲ႕အခ်စ္
အဲ့တာသာရရင္ေသဆိုရင္လည္းအခုခ်က္ခ်င္းေသရဲတယ္"
"မင္းဘာမွနားမလည္ပါဘူး
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္မင္းကဘယ္တုန္းကဒုကၡေတြကိုခံစားဖူးလို႔လဲ
အကုန္ငါပဲခံစားခဲ့ရတာ"
"မင္းနဲ႔ငါဒီေလာက္ရုပ္ခ်င္းတူတာေတာင္ငါ့ထက္အခြင့္အေရးပိုရတဲ့မင္းကိုငါလံုးဝမနာလိုဘူး"
အခ်ိန္ေတြရပ္တန္႔ေနတဲ့အခိုက္မွာဂ်ီမင္းေခါင္းထဲကအေၾကာင္းအရာမ်ားကေပါက္ကြဲထြက္မတတ္စုၿပံဳလာခဲ့ေလသည္။ႀကိမ္နႈန္းျမင့္အသံေတြကသူ႔ေခါင္းထဲမွာခ်ာခ်ာလည္ေနသည္။
အားယူကာမ်က္လံုးေတြကိုျပန္ဖြင့္လိုက္ေတာ့ပံုရိပ္ေယာင္ေတြကိုမျမင္ရေတာ့ေခ်။
စႏၵရားမွလည္းအသံမ်ားကထပ္ၿပီးေတာ့ထြက္မလာခဲ့ေတာ့...။
ေပၚလာသမ်ွအားလံုးကေပ်ာက္ကြယ္သြားကာပံုမွန္အေျခအေနအတိုင္းျပန္လည္ေရာက္ရွိသြားသည္။
"ငါေတာ့ေသေတာ့မွာပဲ"
ဂ်ီမင္းခပ္တိုးတိုးညီးညဴလိုက္ကာရႈပ္ပြေနေသာသူ၏ဆံပင္မ်ားကိုလက္ျဖင့္ျဖီးသင္လိုက္သည္။
ဒီအတိုင္းေနရင္းျဖင့္ပင္ဝမ္းနည္းတဲ့မုႀကီးကဝင္လာတာမို႔အိပ္ရာေပၚသြားၿပီးသာအိပ္လိုက္ဖို႔ႀကိဳးစားမိသည္။
အိပ္ရင္ေတာ့ေစာနကလိုအိမ္မက္ေတြကေပၚခ်င္မွေပၚလာမွာပါ။
သို႔ေပမဲ့ဂ်ီမင္းမသိခဲ့သည္ကထိုအရာမ်ားသည္အိမ္မက္မ်ားမဟုတ္ခဲ့ဘဲမွတ္ဉာဏ္အပိုင္းအစမ်ားသာျဖစ္သည္ဟူေသာအေၾကာင္းပင္ျဖစ္သည္။
တစ္ခုရွိတာကအဲ့တာေတြကဘယ္သူ႔ရဲ႕မွတ္ဉာဏ္ေတြလဲ....
____
ဤေန႔ကကပြဲသြားရမည့္ေန႔။
အညိဳေရာင္ဝတ္စံုမ်ားထဲကေကာင္းနိုးရာရာတစ္ခုကိုဆြဲယူလိုက္ကာဝတ္ဆင္လိုက္သည္။
ဒီတစ္ခါေတာ့ကုတ္အက်ႌအရွည္မဟုတ္ဘဲvestလိုမ်ိဳးခပ္တိုတိုျဖစ္သည္။
ေဘာင္းဘီကအစvestအဆံုးအညိဳေရာင္မ်ားသာျဖစ္သည္။ေအာက္တြင္ေတာ့အျဖဴလက္ရွည္တစ္ထပ္ကိုခံဝတ္ထားသည္။
ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ဝတ္စံုနဲ႔မတူညီစြာပဲဖီးလီးယက္စ္ရဲ႕မ်က္ဝန္းမ်ားကေမွးမွိန္ေနသည္။
"ကြၽန္ေတာ္ဒီကပြဲကိုသြားတာမွန္လား ဖီးလီးယက္စ္"
"ခင္ဗ်ားဘာလို႔ကြၽန္ေတာ့္ကိုမွေ႐ြးခဲ့ရတာလဲ
တျခားလူေတြအမ်ားႀကီးရွိပါရဲ႕နဲ႔ေလ"
"အကယ္၍မ်ား၂၄ရက္ေန႔ေရာက္တဲ့အထိဝီလီယမ့္ကိုရွာမေတြ႕ခဲ့ဘူးဆိုရင္ေရာ"
ဒီေမးခြန္းေတြကိုမွန္ၾကည့္ၿပီးေမးေနလည္းမထူးပါ။
မွန္ထဲကဖီးလီးယက္စ္သည္ဂ်ီမင္း၏ပံုရိပ္ေယာင္သာျဖစ္၍မည္သို႔ေသာအေျဖကိုမ်ွျပန္ေပးနိုင္မည္မဟုတ္ေခ်။
"ကြၽန္ေတာ္ႀကိဳးစားၾကည့္သင့္တယ္ထင္တာပဲ"
အညိဳေရာင္ဆံပင္ေတြကိုအတတ္နိုင္ဆံုးသပ္ရပ္သြားေအာင္ၿဖီးလိုက္သည္။
မွန္ထဲကိုေနာက္တစ္ေခါက္ေလာက္ေသခ်ာေအာင္ၾကည့္၍အၿပီးတြင္ဂ်ီမင္း၏ေျခလွမ္းမ်ားက ကပြဲဆီသို႔ဦးတည္ခဲ့ေလသည္။
သစ္လြင္လွပေသာရထားလံုးတစ္စီးကအိမ္ေရွ႕တြင္ေစာင့္ႀကိဳေနသည္။
ထိုရထားလံုးမွာဟင္နရီခ်ားလ္စ္ကေခၚထားေပးေသာရထားလံုးျဖစ္သည္။
ဂ်ီမင္းလည္းထိုရထားလံုးအတြင္းသို႔တက္လိုက္ကာလမ္းတစ္ေလ်ွာက္ကိုမွတ္သားေနမိသည္။
ညဘက္ျဖစ္သည့္အတြက္ပတ္ဝန္းက်င္ကေမွာင္မိုက္လို႔ေနသည္။အိမ္ေလးမ်ား၏ေရွ႕တြင္ထြန္းထားေသာမီးတိုင္မ်ားသာမရွိလ်ွင္လမ္းမ်ားကိုေကာင္းစြာျမင္ရမည္မဟုတ္ေပ။
ျဖည္းျဖည္းခ်င္းသြားေနေသာရထားလံုးေလးသည္ႀကီးက်ယ္လွေသာအိမ္ႀကီးတစ္ခုေရွ႕တြင္ရပ္သြားသည္။
ရထားလံုးေပၚကဆင္းဆင္းခ်င္းေတြ႕လိုက္ရတာကခ်ားလ္စ္မိသားစု၏ယမ္းအမွတ္တံဆိပ္ပင္ျဖစ္သည္။
"မစၥတာ.."
အခ်ိန္အေတာ္ၾကာအကဲခတ္ေနေသာသူ႔အားအေစခံတစ္ေယာက္ကလာ၍ေခၚေနသည္အားမိနစ္အနည္းငယ္ၾကာမွသာၾကားသည္။
"အထဲကိုႂကြပါခင္ဗ်ာ"
"အင္း"
မီးေရာင္မ်ားျဖင့္ထိန္လင္းေနေသာကပြဲခန္းမႀကီးထဲတြင္လူအေျမာက္အျမားရွိေနၿပီးအားလံုးကဝတ္ေကာင္းစားလွမ်ားဝတ္ဆင္ထားၾကသည္။
ဂီတအဖြဲ႕ကလည္းသီခ်င္းၿငိမ့္ၿငိမ့္ေလးအားတီးခတ္ေနခဲ့ေလသည္။
ဤကပြဲကဂုဏ္က်က္သေရရွိလူတန္းစားမ်ားသာလာၾကေသာကပြဲမ်ိဳးပင္။
ဂ်ီမင္းသမိုင္းထဲမွာဖတ္ခဲ့သေလာက္ကေတာ့ဘာတြန္ကလူခ်မ္းသာေတြအမ်ားစုေနထိုင္ၾကေသာၿမိဳ႕ျဖစ္သည္။
အိမ္ေနရာေျမကြက္မ်ားကေစ်းေျမာက္ၿပီးေနလို႔ထိုင္လို႔ေကာင္းေသာေနရာမ်ိဳးျဖစ္ေလသည္။
လူတိုင္းလိုလိုပင္စားနိုင္ေသာက္နိုင္ၿပီးေငြေၾကးလည္းျပည့္စံုၾကသည္။ၿမိဳ႕သားမ်ားပင္ဤမ်ွေလာက္ခ်မ္းသာလ်ွင္ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ဆိုရင္ေတာ့ေျပာဖြယ္ရာမရွိ။
ေသာမတ္စ္ဝိန္းမွာပိုင္ဆိုင္မႈေတြအမ်ားႀကီးရွိေလာက္သည္။
"ေအာ္ ဖီးလီးယက္စ္
ကိုယ္ကမလာေတာ့ဘူးေတာင္ထင္ေနတာ"
ဝိန္းအေၾကာင္းေတြးေနစဥ္မွာပဲၾကားလိုက္ရတဲ့ဟင္နရီခ်ားလ္စ္ရဲ႕အသံေၾကာင့္အသံလာရာဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္မိလိုက္သည္။ပြဲရဲ႕ပိုင္ရွင္တစ္ျဖစ္လဲဟင္နရီခ်ားလ္စ္ကအလြန္ရွင္းသန္႔ေနကာဆံပင္ေတြကိုေနာက္အေျပာင္သိမ္းထားသည္။
ရုတ္တရက္ၾကည့္လိုက္ရင္တစ္စံုတစ္ေယာက္နဲ႔တူေနသလိုလို...
"မစၥတာဟင္နရီကရထားလံုးေတာင္လႊတ္ေပးလိုက္တာပဲ
ကြၽန္ေတာ္မလာစရာအေၾကာင္းရွိပါ့မလား"
"ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ စိတ္ႀကိဳက္သာေပ်ာ္ပါးပါ
ဒီေန႔ကခ်ားလ္စ္ရဲ႕အေမြပိုင္ဆိုင္မႈကိုကိုယ့္ဆီကိုလႊဲတဲ့ေန႔ျဖစ္လို႔ေလ ကိုယ့္အိမ္ကိုယ့္ယာလိုသေဘာထားေပးပါ"
"ၾကားရတဲ့သတင္းေကာင္းအတြက္ဂုဏ္ျပဳပါတယ္ မစၥတာဟင္နရီ"
"သာယာတဲ့ညခင္းေလးျဖစ္ပါေစ ဖီးလီးယက္စ္"
ဟင္နရီကအရက္ခြက္တစ္ခြက္ကိုေျမႇာက္လိုက္ကာၿပံဳးျပသည္။လြင့္ေျမာေျမာသီခ်င္းသံၾကားအခ်ိဳ႕က ကေနၾကသလိုအခ်ိဳ႕ကလည္းစကားေျပာေနၾကသည္။
၁၉၀၀ရုပ္ရွင္ေတြထဲမွာေတြ႕ရတတ္ေသာကပြဲမ်ိဳးျဖစ္၍ဂ်ီမင္းဒီလိုအေျခအေနေတြနွင့္တစ္ခါေသာမ်ွမရင္းနွီးဖူးေပ။
"မစၥတာ ဒီမွာဝိုင္ပါ"
စားပြဲထိုးတစ္ဦးကမ္းသြားေပးတဲ့ဝိုင္ခြက္ကိုေယာင္နနျဖင့္ယူလိုက္ကာအေျခအေနတိုင္းကိုအကဲခတ္ေနမိသည္။လက္ထဲကဝိုင္ခြက္ကိုလည္းဘယ္နားသြားထားရမွန္းမသိ။သူ၏ရာစုနွစ္မွာဆိုလ်ွင္ဂ်ီမင္းကအသက္ျပည့္ၿပီးကာစလူငယ္ေလးတစ္ေယာက္သာျဖစ္သည္။
ဤလိုအရာမ်ိဳးကိုမျမည္းစမ္းဖူးပါ။
အခုေလာေလာဆယ္တြင္သူ၏ပစ္မွတ္ကဟင္နရီခ်ားလ္စ္ျဖစ္သည္။မ်က္ေစာင္းထိုးတစ္ေနရာတြင္ေနကာဟင္နရီခ်ားလ္စ္၏လႈပ္ရွားမႈမွန္သမ်ွကိုေစာင့္ၾကည့္ရမည္။
အေစာပိုင္းတြင္ဟင္နရီကစကားေျပာေနဆဲျဖစ္ေသာ္လည္းတစ္နာရီခန္႔အၾကာတြင္ဟင္နရီရဲ႕ေဘးမွာအျခားတစ္စံုတစ္ေယာက္ကစကားတီးတိုးလာေျပာသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။
ထိုခဏတာအၿပီးတြင္ဟင္နရီရဲ႕မ်က္ခံုးမ်ားကက်ံဳ႕သြားၿပီးစကားေျပာလက္စကိုျဖတ္ကာအျခားတစ္ေနရာသို႔ေလ်ွာက္သြားသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ဂ်ီမင္းလည္းထြက္ခြာသြားေသာဟင္နရီေနာက္သို႔မသိမသာလိုက္ရေတာ့သည္။
လူမ်ားကအနည္းငယ္က်ပ္ေနတာေၾကာင့္ဂ်ီမင္းမွာတြန္းထိုးကာလိုက္ရသည္။
ဟင္နရီကအေပၚထပ္သို႔တက္သြားအၿပီးတြင္လိုက္ကာအေနာက္ကအမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးထြက္လာသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။
အမ်ိဳးသမီး၏ဆံပင္တြင္ငွက္ေမႊးလိုအရာတစ္ခုပန္ဆင္ထားသည္ကိုရုတ္ခ်ည္းျမင္လိုက္ရေလသည္။
ဂ်ီမင္းမွာေမာ့ၾကည့္ရင္းျဖင့္ပင္ဆက္ေလ်ွာက္လာရာသူ၏ဝသီအတိုင္းပင္တစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုဝင္တိုက္မိကာဝိုင္စက္မ်ားကထိုလူအေပၚဖိတ္စင္ကုန္ေလေတာ့သည္။
နီရဲရဲဝိုင္မ်ားကထိုလူ၏အျဖဴဝတ္စံုအေပၚစြန္းထင္းကုန္သည္။
"ကြၽန္ေတာ္ ေတာင္းပန္..."
ခြမ္းးးးးးးး
ေတာင္းပန္စကားဆိုကာမ်က္နွာကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္တြင္မေမ်ွာ္လင့္ထားေသာမ်က္နွာတစ္ခုကိုေတြ႕လိုက္ရသည့္အတြက္ဂ်ီမင္း၏လက္ထဲကဝိုင္ဖန္ခြက္ေလးသည္ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္အစိတ္စိတ္အျမႊာျမႊာျဖစ္သြားေလေတာ့သည္။
"ဝိန္း ဘယ္လိုကေနဒီကို...."
____
မွတ္ဉာဏ္ေတြကအေရးႀကီးပါတယ္
အဲ့တာေတြကေနတစ္ဆင့္ဝိန္းရဲ႕စိတ္ကိုသိနိုင္မွာမို႔လို႔ပါ
ဖိဘတ္ေလးေတြလိုခ်င္ပါ၏