Unicode~
သူမျက်လုံးဖွင့်လာချိန် စူးခနဲဝင်လာသော နေရောင်ခြည်က သူနှင့် ရင်းနှီးမနေ။ သူ့အိမ်မဟုတ်ဘူးလား။ ဘယ်သူ့အိမ်လဲ။ ဘယ်နေရာလဲ။ ဘယ်သူခေါ်လာခဲ့တာလဲ။
သူ့နောက်ဆုံးအသိစိတ်မှာ Zanနှင့် စကားပြောနေခဲ့ခြင်း။ မဟုတ်မှလွဲရော ဒါZanရဲ့အိမ်လား။ သူသိသလောက် Zanရဲ့အိမ်မှာ နက်ပြာရောင်အခန်းတွေချည်းဖြစ်သည်။ ဒါဆို သူရောက်နေတဲ့ ဆင်စွယ်ရောင်အခန်းက ဘယ်သူ့အခန်းလဲ။
"အစ်ကို နိုးလာပြီလား။ အစ်ကို ခေါင်းကိုက်နေလောက်မယ်ထင်လို့ ကျွန်တော် ပျားသံပရာရည် ဖျော်ခဲ့ပေးတယ်"
"Jeon JungKook မင်းက ဘယ်လို.. ဒါက မင်းအိမ်လား"
"ကျွန်တော်နေတဲ့ ကျွန်တော့်အဘိုးအိမ်တော့ ဟုတ်တယ်"
Taehyung အိပ်ရာကနေ ငေါက်ခနဲ ထလိုက်သည်။ Jeon JungKook သူ့ဆီ ဘယ်လိုရောက်လာတယ်၊ ဘယ်လိုသိသွားတယ်ဆိုတာကို စိတ်ပူမနေ။ အဘိုးအိမ်ကို ခေါ်လာတယ်ဆိုလို့သာ ဒေါသထွက်မိနေတာ။ ဘယ်သူ့ခွင့်ပြုချက်နဲ့ လူကြီးတွေရှိတဲ့ဆီ ခေါ်လာရတာလဲ။ ဒါက အရမ်းစည်းကျော်နေတယ်လေ။ Jeon JungKookက သူ့ကိုယ်သူ ဘာများ ထင်နေတာလဲ။
"ဘယ်သူ့ခွင့်ပြုချက်နဲ့ မင်းလုပ်ချင်သလိုတွေ လုပ်နေရတာလဲ.. ဟမ်! မင်းကို ဘယ်သူက ခေါ်သွားလို့ ပြောတာလဲ.. Zanလား"
"အစ်ကိုနဲ့ မနေ့ညက အတူတူရှိနေတဲ့လူလား Zanဆိုတာက..။ သူက အစ်ကိုနဲ့ ဘယ်လိုပတ်သက်.."
"အဲဒါ မင်းကိစ္စမဟုတ်ဘူးကွ!"
Taehyungအသံက မြင့်သည်။ အသံလုံစနစ်သာ မရှိလျှင် အောက်ထပ်ကပင် ကြားကောင်းကြားရလိမ့်မည်။
Kim Taehyung ဒေါသတကြီး ရှူးရှူးရှားရှားဖြစ်နေသည်ကို မြင်နေရင်း JungKookအချိန်တွေ ရပ်တန့်သွားသည့်နှယ် တုံ့ဆိုင်းလျက်။
သူက အစ်ကို့ကို အရက်ဘားလိုနေရာမှာ တစ်ယောက်တည်း မထားခဲ့ချင်ရုံပါ။ အဲသည်လောက်ထိ ဒေါသထွက်စရာ အပြစ်ဖြစ်သွားလား။
"မင်းကိုယ်မင်း ကိုယ်နဲ့ နှစ်ခါလောက်အိပ်ဖူးတယ်ဆိုပြီး ဘယ်လိုတွေတွေးထားလဲ မသိပေမဲ့ ကိုယ့်အတွက်တော့ အိပ်ရာပေါ်ကလူက အိပ်ရာပေါ်ကလူပဲ"
"ဗျာ.."
JungKook တစ်ခုခုပြန်ပြောစရာစကားရှာမတွေ့လောက်အောင်ကို ဆွံ့အသွားတော့တာ။ 'အိပ်ရာပေါ်ကလူ'ဆိုသော စကားလုံးက သူ့နှလုံးသားကို အစိတ်စိတ်အမြွှာမြွှာဖြစ်သွားစေဖို့ရန် လုံလောက်သည်။
သူက Kim Taehyungအတွေးထဲမှာ ဘယ်အဆင့်လဲ။ သည်အတိုင်း အိပ်ရာပေါ် ဆက်ဆံရေးပဲလား။ သည်လောက်နဲ့ ကျေနပ်လိုက်ရမှာလား။
ဟင့်အင်း.. အစ်ကို့ကို လက်လျှော့လိုက်စရာအကြောင်းမရှိ။ တွယ်ကပ်နိုင်သရွေ့ တွယ်ကပ်ထားဦးမှာ။ အိပ်ရာပေါ်ကလူဆိုရင်ရော ဘာအရေးလဲ။ အိပ်ရာဖော်က တစ်ဦးတည်းသောလူဖြစ်နေဖို့သာ အဓိကမဟုတ်လား။
"သွားတော့မယ်။ လတ်တလော ကိုယ့်ကို ဆက်သွယ်ဖို့ မကြိုးစားနဲ့"
"ဘယ်လို.. နေပါဦး! Kim Taehyung! ကျွန်တော်လိုက်ပို့ပေးမယ်!"
မြန်မြန်ဆန်ဆန် အိမ်ပေါ်က ဆင်းသွားသော Kim Taehyungနောက် သူအမီပြေးလိုက်သည်။ အဘိုးရှေ့မှာ ပြဿနာမတက်ချင်ဘူးဆိုကာမှ တည့်တည့်ကို တိုးတော့သည်။ ဧည့်ခန်းမှာ လက်ဖက်ရည်တစ်ခွက်နှင့် ဇိမ်ယူနေသော အဘိုးက Kim Taehyungကို..
"ညက ဧည့်သည်ထင်တယ်။ အဲဒီတုန်းက သေချာ မနှုတ်ဆက်လိုက်ရဘူး"
"ဟုတ်ကဲ့"
Taehyungက အဲသည်လိုတွေဖြစ်လာမှာ မကြိုက်တာ။ သူတို့ပတ်သက်မှုကို လူကြီးတွေသိသွားလို့ ဘာကောင်းကျိုးမှမရှိသည့်အပြင် အချိန်မရွေး အရှုပ်ထုပ်ဇာတ်လမ်းဖြစ်သွားနိုင်သည်။
Jeon JungKook၏ အဘိုးကို သူမနှုတ်ဆက်ချင်သလို နှုတ်ဆက်ချင်သလို စိတ်မပါတပါနှင့်သာ ပြန်ပြောလိုက်သည်။
"မောင်ရင်က ဘယ်မိသားစုကလဲ"
"ဗျာ.."
မဟုတ်သေးပါ.. ထိုအကြောင်းက မေးစရာလိုလို့လား။ အသက်ကြီးလာလို့ပဲ အမေးအမြန်းထူတာလား၊ ဒါမှမဟုတ် အခုမေးနေတာက ဘယ်လိုသဘောနဲ့လဲ။
ထို့အပြင် Taehyung သူ့ကိုယ်သူ The Iconလုပ်ငန်းစုက တစ်ဦးတည်းသောသားပါဟု မဖြေချင်။ ဖြေလိုက်လျှင်တော့ အထင်ကြီးခံရမှာ အမှန်။ သို့သော် Jeon JungKook၏ မိသားစုဝင်တွေ သူ့ကို သိသွားလို့ ဘာမှကောင်းလာမှာမဟုတ်။
"မဖြေလည်း ရပါတယ်။ အဘိုးက စကားစမြည်ပြောချင်လို့ပါ။ တစ်လက်စတည်း မနက်စာစားသွားလေ"
သူ့ဘက်က ခေါင်းညိတ်ခေါင်းခါ အဖြေကို မစောင့်ဘဲ JungKookအဘိုးက အိမ်အကူလေးကို ထမင်းဟင်းပြင်ပေးဖို့ ပြောနေသည်။
အဘိုးကြီးက Jeon JungKookနှင့် အရှိန်အဝါမတူ။ သူ့ကို တင်တင်စီးစီးဆက်ဆံပြီး မနက်စာကို သူမစားချင်ရင်တောင် စားကိုစားရမည့်သဏ္ဌာန်။
"JungKook.. ဘာလုပ်နေတာလဲ ကိုယ့်ဧည့်သည်ကိုယ် သွားဧည့်ခံလေ"
"ဟုတ်ကဲ့ အဘိုး"
JungKookက သူနှင့်အတူ မနက်စာမစား။ သူ့ရှေ့ထိုင်ပြီး သူ့ကိုပဲ ကြည့်နေတော့ နေရခက်ချင်စရာ။
သို့တိုင်အောင် မကြည့်နဲ့ဆိုတဲ့စကားလေးကိုပင် မပြောချင်။ JungKookအဘိုးနှင့်တွေ့ရသည်က သူ့ကို နေရခက်စေသည်။ မြေးဖြစ်သူနှင့်ကိုယ့်ကြားက ဆက်ဆံရေးကို တစ်မျိုးတစ်မည်ခေါင်းစဥ်တပ်လိုက်မှာစိုးသည်။ ဒါတွေကိုတောင် ကြိုမတွေးဘဲ Jeon JungKookက ကိုယ့်ကို အိမ်အထိခေါ်လာရဲသည်။
"ဘယ်လိုလဲ အရသာရှိရဲ့လား ကောင်လေး"
"ဟုတ်ကဲ့"
"မောင်ရင့်ကို အဘိုးတွေ့ဖူးနေသလိုပဲ။ ကြည့်ရတာ အသိုင်းအဝိုင်းကြီးထဲကပဲထင်တယ်"
"အဲဒီလိုလည်း မဟုတ်ပါဘူး"
သူ့ကို တွေ့ဖူးတယ်ဆိုရုံနဲ့တင် Taehyung အသက်ရှူမဝတော့။ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ဖြစ်မနေတဲ့ ခံစားချက်မျိုးက အော့အန်ပစ်ချင်စရာ။
"အဘိုးကလည်း ဘာတွေမေးနေတာလဲ။ အလုပ်မသွားသေးဘူးလား"
"မင်းကို ခေါ်သွားမလို့စောင့်နေတာလေ။
နေစမ်းပါဦး.. မောင်ရင်ရော အဘိုးကို တကယ်မတွေ့ဖူးဘူးလား။ The Luxရဲ့ ဥက္ကဌကို တွေ့ဖူးသလား စဥ်းစားကြည့်ပါဦး"
အဘိုးက Jeon JungKookကို အာရုံမစိုက်ဘဲ သူ့ကိုသာ အာရုံစိုက်နေတာဖြစ်သည်။ The Luxဆိုသည့်စကားမှာတင် သူဟာ အငွေ့ပျံလုလု။ Jeon JungKookက အဲသည်လောက်ထိ အသိုင်းအဝိုင်းကြီးတာလား။ အိမ်ကြည့်ရုံနှင့် သိသာသည်ဆိုဦးတော့ The Luxလုပ်ငန်းစုကဖြစ်လိမ့်မည်ဟု မခန့်မှန်းမိ။
The Icon၏ အထက်မှာရပ်တည်နေသော လုပ်ငန်းစုကို သူမသိဘဲ နေမတဲ့လား။
သို့သော် ခပ်တည်တည်ပင်..
"အဘိုး လူမှားနေတယ်ထင်ပါတယ်။ ကျွန်တော့်ကို ခွင့်ပြုပါဦး"
"အစ်ကို.. ကျွန်တော် လိုက်ပို့ပေးမယ်လေ"
Taehyungက JungKookကို မစောင့်။
အနောက်ကနေ ထပ်ကြပ်မကွာ လိုက်သည့်တိုင် နည်းနည်းမှ လှည့်မကြည့်။
အစ်ကိုက သူ့ကို တော်ရုံဒေါသထွက်နေတာမဟုတ်။ နောက်ဆို အစ်ကို့အမိန့်မရမချင်း ဘာဆိုဘာမှ သူ့သဘောနဲ့သူ မလုပ်မိအောင် အတော်လေးစိတ်ထိန်းရတော့မည်။
"ဘာလို့လိုက်လာတာလဲ။ မင်းကို မမြင်ချင်သေးဘူး"
"ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ်။ နောက်ဆို အစ်ကို့ဆန္ဒမပါဘဲ ဘာဆို ဘာမှ မလုပ်မိစေရပါဘူး"
"လုပ်ပြီးမှပြောလည်း အလကားပဲ။ ဒီတလော မဆက်သွယ်ဘဲ နေရအောင်"
"အဲဒီလိုတော့ မလုပ်ပါနဲ့ အစ်ကိုရယ်။ ကျွန်တော် ဘယ်လိုနေနိုင်မှာလဲ"
"လက်ကိုလွတ်။ ကိုယ့်နေရာကိုယ်သိ"
တက္ကစီပေါ်သို့ တက်သွားသော အစ်ကို့ကို ကြည့်နေရင်း ကျန်ခဲ့ရသည်။ တက္ကစီကားလေး အဝေးသို့ ရောက်လေလေ၊ အသက်ရှူသံက ကျယ်လောင်လာလေလေ။
သည်တလောဆိုတာက ဘယ်အချိန်ထိများလဲ၊ ဘယ်လောက်ထိ ကြာမှာလဲ။ မေးခွန်းတွေက ပတ်ချာလည်အောင် သူ့ဦးနှောက်ထဲ ဂယက်ရိုက်နေသည်။
အစ်ကိုပြောသော သည်တလောဆိုသည့်ကြာချိန်ကို သူတောင့်ခံနိုင်ပါ့မလား။
____
"မနက်ဖြန်မှ အလုပ်ဆင်းမယ်ပြောထားတယ်လေ။ ဘာလို့ အခုသွားရမှာလဲ"
"မနက်ဖြန်က အလုပ်ဝင်ရမှာဆိုတော့ မင်းကို ကြောင်တောင်တောင်မဖြစ်စေချင်လို့လေ။ ပြီးတော့ ကားနဲ့ ကွန်ဒို မယူတော့ဘူးလား"
"ယူမှာပေါ့"
"ပြီးတော့ ဆံပင်ညှပ်ပြီး အရောင်ပြောင်းလိုက်ဦး။ နှုတ်ခမ်းမှာ မျက်ခုံးမှာရော ဘာကွင်းတွေလဲမသိ မျက်စိကို နောက်လို့။ တက်တူးကတော့ ဖျက်မရဘူးဆိုတော့ ထားပါတော့"
အဘိုးက သူ့ကို ခြေစွန်းခေါင်းစွန်းကြည့်ပြီး ဝေဖန်နေလေရဲ့။ ဒါတွေက ခေတ်လူငယ်အကြိုက်ဆိုတော့ အဘိုးသဘောမကျတာကို သူလက်ခံနိုင်သည်။ ဒါပေမဲ့ အလုပ်လုပ်မှာက ဆံပင်နဲ့ ကွင်းတွေမှ မဟုတ်တာ။ အလုပ်ဝင်ဖို့ ဒါတွေကို ဖျက်ဆီးပစ်ရမယ်ဆိုတာကတော့ ရက်စက်ရာမကျဘူးလား။ အလကားလုပ်လို့ရထားတာတွေလည်း မဟုတ်။
"မလုပ်ချင်ပါဘူးဗျာ။ အဓိကက လူအလုပ်လုပ်နေဖို့ပဲမလား"
"ပေးထားတဲ့ရာထူးက အဖွဲ့မှူးနော်။ ဥက္ကဌရဲ့မြေး အမွေဆက်ခံသူဆိုတဲ့ အရှိန်ကရှိသေးတာ။ လူရိုသေရှင်ရိုသေဖြစ်အောင် နေမှပေါ့"
"ဒါတွေမဖျောက်ပစ်ဘဲ လူရိုသေရှင်ရိုသေဖြစ်အောင် လုပ်နိုင်ရင် ကျွန်တော့်ကို ဘာပေးမလဲ"
"ဘာမှမပေးဘူး။ ကြိုက်တာသာလုပ်တော့။ တစ်ခုမှကို ပြောမရဘူး"
The Lux လုပ်ငန်းစု၏ တစ်ဦးတည်းသော မြေးဖြစ်တာကြောင့် ကုမ္ပဏီဝန်ထမ်းတွေက သူနဲ့ အစိမ်းသက်သက်မဟုတ်။ သူသည်မှာမရှိတဲ့ တစ်နှစ်အတွင်း အသစ်ဝင်လာတဲ့ ဝန်ထမ်းတွေကလွဲရင် တော်တော်များများက သူ့ကို သိကြသည်။ ဒါကြောင့် အထူးမိတ်ဆက်စရာမလို။
" ဒါက မင်းအလုပ်လုပ်ရမယ့်အခန်း။ မင်းနဲ့အလုပ်လုပ်မယ့် ဝန်ထမ်းဆယ်ယောက်လည်း ဒီမှာပဲ။ သင့်မြတ်အောင်နေပြီး အလုပ်ကို သေချာလုပ်"
"စိတ်ချပါ။ ကျွန်တော် အဲဒီလောက်ထိ မညံ့ပါဘူး"
"မင်းတို့တွေလည်း အဖွဲ့မှူးကို လက်တွဲခေါ်ကြ။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် လုပ်ငန်းခွင်မှာတော့ သူက ဂျူနီယာပဲလေ"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ ဥက္ကဌကြီး"
JungKook သူ့လက်အောက်မှာ အလုပ်လုပ်မည့် ဝန်ထမ်းတွေကို ကြည့်လိုက်သည်။ ထိုဝန်ထမ်းအားလုံးက သူ့ထက်အသက်ကြီးသည့်အပြင် လုပ်ငန်းသက်ရင့်နေပြီဖြစ်သည်။
အဘိုးကတော့ အဖွဲ့မှူးဆိုပြီး အောက်ခြေဝန်ထမ်းလုပ်ခိုင်းလိုက်တာပဲ ဖြစ်ရသည်။ သို့သော် သူ့အတွက် အောက်ခြေဝန်ထမ်းလုပ်ရလုပ်ရ ထွေထွေထူးထူးခံစားရတာမျိုးမရှိ။
သူက လုပ်ငန်းအကြောင်းလည်း သေချာသိတာ မဟုတ်သေး။ ဥက္ကဌမြေးဆိုသည့် အရှိန်ကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် အောက်ခြေသိမ်းက စဝင်လုပ်ရမှာ အသေအချာ။
"ကားနဲ့ ကွန်ဒိုကတော့ ငါ့အတွင်းရေးမှူးနဲ့ပဲ သွားကြည့်လိုက်။ ငါမအားတော့ဘူး"
အဘိုးက အနက်ရောက်ငွေကဒ်ကြီးကို သူ့အတွင်းရေးမှူးဆီ ပေးလိုက်သည်။ ဘာလဲ သည်နေ့အတွက်က သည်လောက်ပဲလား။ အလုပ်အကြောင်း မိတ်ဆက်ပေးမယ်ထင်ခဲ့တာမှားသွားသည်။
____
"ညက ဘယ်မှာအိပ်တာလဲ။ စစ်တုရင်ကလပ်မှာပဲလား"
"ဟုတ်တယ်.."
"မနက်စာရော စားလာပြီလား။ မာမီဘာလုပ်ပေးရမလဲ"
မာမီက သူနဲ့ ပြေလည်ချင်လို့ တမင်လျှော့ပြောနေတာ သိသာသည်။ ဒါလည်း တစ်မျိုးကောင်းသည်။ အမေးအမြန်းအစစ်အဆေးတွေမရှိတော့ သူလည်း မပြောချင်တာတွေ ပြောမနေရတော့။
"စားလာခဲ့ပြီ။ ဒီနေ့တော့ အလုပ်သွားမလို့"
"ကောင်းတာပေါ့။ ဖြစ်နိုင်ရင် မာမီက အချိန်ပြည့်လုပ်စေချင်တာ။ အခုလို အရေးကြီးမှ စိတ်ကူးပေါက်မှ သွားနေတာမဟုတ်ဘဲ"
"ကျွန်တော်မသွားချင်ဘူးလေ"
အိမ်မှာရေချိုးအဝတ်အစားလဲပြီးတာနှင့် တစ်ခါတည်းကုမ္ပဏီကို ထွက်လာခဲ့သည်။
သူတာဝန်ယူထားသည့်ဌာနက ရေမွှေးထုတ်လုပ်ရေးအတွက်။ သူက ဒါကို အလုပ်တစ်ခုလို သဘောထားလုပ်နေတာထက် ဝါသနာပါရာကို လုပ်သလိုသာ မှတ်ယူထားသည်။
ထို့အပြင် သည်ဌာနကလည်း သူအလုပ်စဝင်ချိန်မှ အသစ်ချဲ့ထွင်ထားသော ဌာန။
"ဒါနောက်၃လနေရင် ထုတ်မယ့် ရေမွှေး။ အနံ့လေး စစ်ပေးပါဦး ဌာနမှူး"
နမူနာရေမွှေးပုလင်းလေးရယ်၊ အစမ်းဆွတ်ထားသော ကတ်ထူပြားလေးရယ် လာပေးသွားသည်။ သည်တစ်ခါရေမွှေးရနံ့က မိန်းကလေးတွေအတွက် ရည်ရွယ်တာ ဖြစ်လိမ့်မည်။
ယောကျ်ားတစ်ယောက်အနေနဲ့တော့ သဘောကျစရာမဟုတ်လှ၊ ခပ်ငယ်ငယ် မြီးကောင်ပေါက်စအရွယ် မိန်းကလေးတွေဆိုရင်တော့ အခုလို ချိုအီအီရနံ့မျိုးနှင့် သင့်တော်လိမ့်မည်။
"ဒါကဘာလဲ Eau de toiletteလား"
"Eau de perfum ပါ"
"ဒါဆို အနံ့စွဲနေတာထက် အနံ့ကို ကြာရှည်ခံနိုင်ရည်ရှိအောင် လုပ်ထားသင့်တယ်။ ဒါက အနံ့ပြင်းပေမဲ့ ခန္ဓါကိုယ်ပေါ်မှာကြာကြာထားရင် ငြီးငွေ့သွားလောက်တဲ့ အနံ့မျိုး"
"ကျွန်တော် ထုတ်လုပ်ရေးဘက်ကို သေချာပြောပြီး ပြင်ကြည့်လိုက်ပါမယ်"
"အင်း.. အဲဒါလေး လုပ်လိုက်ပါဦး"
ထို့နောက် ငွေစာရင်းတွေကိုပါ စစ်ရသေးသည်။ အလုပ်ကို နေ့စဥ်ပုံမှန်လာတတ်သူမဟုတ်တော့ လာဖြစ်သည့် အချိန်အနည်းငယ်လေးအတွင်းမှာဆို တကယ်စိတ်နှစ်ပြီး လုပ်ရသည်။
အချိန်ကြာမြင့်စွာ အာရုံစိုက်ရပြီး မျက်ရိုးကိုက်သည်အထိ အလုပ်လုပ်ရသည်။
ကျန်တဲ့အချိန်သာ အလေးအနက်မရှိသလို အလေလိုက်ချင်လိုက်မည်။ အလုပ်နဲ့ ပတ်သက်လျှင်တော့ သူဟာ တိတိကျကျ။
"ဌာနမှူး ဧည့်သည်လာနေတယ်"
"ဘယ်သူလဲ"
"သူဌေး Shin ပါ"
"ဪ.. ဝင်ခိုင်းလိုက်"
တကယ်တော့ ကိုကိုလိုက်လာသည်က သူ့အတွက် တုန်လှုပ်ချောက်ချားစရာကောင်းသည်။ မနေ့က ပြဿနာက မပြီးပြတ်သည့်အပြင် ညကလည်း သူ Jeon JungKookအိမ်မှာ ရှိနေခဲ့တာ။
အဲ့သည်လောက်ထိတော့ ကိုကိုမသိနိုင်ဟု ယူဆရပါသည်။
"ဒီနေ့ အလုပ်သွားတယ်ဆိုလို့ ဒီမှာပဲ လာတွေ့လိုက်တာ"
"အဲဒီလိုပဲ ဖြစ်သွားတယ်"
"Baby ကိုယ့်ကို စိတ်ဆိုးနေတုန်းလား"
စိတ်ဆိုးရမည့်သူက ကိုကိုပဲ မဟုတ်လား။ သူကသာ အမှားတွေကို ဆက်တိုက်ကျူးလွန်ပြီး အမှားတွေကြားထဲက မထွက်ချင်သူ ဖြစ်ပါသည်။
ဘာလို့များ ကိုကိုက တောင်းပန်တိုးလျှိုသလို ပြောနေရပါသနည်း။ သူ့ကို အားနာစိတ်မဝင်ဝင်လာအောင် ဗျူဟာအသစ် ခင်းနေရော့သလား။
"မဆိုးပါဘူး။ ကိုကို ဘာကိစ္စရှိလို့လဲဟင်။ အလုပ်များနေမယ်ထင်တာ"
"ကိုယ်အလုပ်များလွန်းလို့ ပြဿနာတွေ ဖြစ်ကုန်တာမလား။ ကိုယ်က ဒီနေ့ Babyကို အချိန်ပေးချင်လို့ပါ"
"Babyက ညနေမှ အလုပ်ပြီးမှာလေ ကိုကိုရဲ့"
"ရတယ် ကိုယ်ဒီမှာ ထိုင်စောင့်နေမယ်။ အဆင်မပြေလို့ အပြင်ထွက်စောင့်ဆိုလည်း ရတယ်"
"မလိုပါဘူး အဲဒီမှာ ထိုင်နေလို့ရတယ်"
ကိုကို့အနားနေသင့်ပေမဲ့ သူတကယ်ကို အလုပ်မအား။ မပြီးပြတ်နိုင်သော စာရင်းဇယားတွေရယ်၊ ထုတ်ကုန်သစ် နမူနာတွေရယ်။ တချို့ရေမွှေးတွေက ထုတ်ကုန်သစ်မဟုတ်.. ယခင်ရှိပြီးသားရနံ့ကို Qualityပြောင်း၍ ပြန်ထုတ်ထားခြင်း။
ရေမွှေးတွေက တစ်မျိုးတည်းရှူရှိုက်ရလျှင် မခက်ခဲလှသော်လည်း ရနံ့မျိုးစုံရှူနေရသောအခါ ခေါင်းထဲနောက်လာသည်။
"ခေါင်းမူးနေပြီလား။ နားလိုက်ဦးလေ"
"အင်း.. အနံ့တွေများပြီး ခေါင်းက နောက်နေပြီ"
"ကိုယ်ဘာလုပ်ပေးရမလဲ"
"ဟင့်အင်း အဆင်ပြေတယ်။ ကိုကို ဒီနေ့ အလုပ်မများတာ သေချာလို့လား"
"အင်း.. သေချာတာပေါ့။ Babyနဲ့ Dateဖို့ ကိုယ်အသေအချာကို ခွင့်တိုင်ခဲ့တယ်"
Taehyung မျက်လုံးတွေကို မှိတ်ထားရင်း ပြုံးရုံလေးပြုံးသည်။ ကိုကိုနဲ့ သည်လိုလေး အမြဲပြေလည်နေရင် ကောင်းလိမ့်မည်။
မပြေလည်တာက ဘယ်သူ့ကြောင့်လဲ၊ ပြန်ပြေလည်တာကရော ဘယ်သူ့ကြောင့်လဲ..။ သူကရော.. ဘယ်တော့မှ မဖြေတော့မည့် မေးခွန်းတွေပေါ့။
ကိုကိုက သူအလုပ်ပြီးတဲ့အထိ စောင့်မယ်ဆိုတာကို ကတိတည်သည်။ အိပ်ငိုက်သွားတာတောင် မတွေ့ရဘဲ ညနေခင်း သူအလုပ်ပြီးတဲ့အထိ သည်အတိုင်း ထိုင်စောင့်နေတာ ဖြစ်သည်။
"သွားကြစို့လေ ကိုကို။ ဘယ်သွားမယ် စီစဥ်ထားတာလဲ အရမ်းသိချင်နေပြီ"
"အင်း.. သွားကြစို့"
ကိုကိုက အလုပ်ချိန်ဘယ်လောက်ကြပ်ကြပ် သူ့အတွက်သီးသန့်အချိန်တွေမှာတော့ အကောင်းဆုံးဖြစ်အောင် ဂရုစိုက်ပေးတတ်သည်။
သည်တစ်ခါကိုကိုခေါ်လာသည့်နေရာက ဟန်မြစ်ကမ်းဘေးမှ အဆင့်မြင့်စားသောက်ဆိုင်ဖြစ်ပြီး သူတို့နှစ်ယောက်တည်းရှိသဖြင့် ကိုကိုတစ်ဆိုင်လုံးငှားထားသည်က သိသိသာသာ။
"ကိုကို တစ်ဆိုင်လုံးငှားထားပြန်ပြီလား။ အပိုကုန်အောင်လို့"
"ကုန်ချင်ကုန်ပါစေပေါ့။ ဒီနေ့က ထူးခြားတယ်လေ"
"ဘာထူးခြားလို့လဲ ကိုကိုရဲ့"
"အရင်ဆုံးမှာထားတာတွေ ကုန်အောင်စားပါဦး"
Taehyungက အစားအသောက်များများမစားပေမဲ့ အကောင်းတော့ ကြိုက်သည်။ ကိုကိုခေါ်လာသည့်ဆိုင်က သူ့အကြိုက်နှင့်ကွက်တိ။ နေ့လည်စာကိုလည်း အလုပ်မှာ ဖြစ်သလိုလေး စားခဲ့ရတော့ အခုမှ မြိန်ရေယှက်ရေ စားနေမိတော့တာ။
"ကိုယ်ပြောတာ နားထောင် Baby"
"ပြောလေ။ ဘာလို့ အထူးအဆန်းတွေ လုပ်နေတာလဲ"
"ကိုယ်တို့ လက်ထပ်ရအောင်။ ကိုယ့်ကို လက်ထပ်ပါလား။ ကိုယ်မင်းကို မပိုင်ဆိုင်ရမှာ ကြောက်နေမိပြီ"
Taehyung ကိုကို့ကို အတိုင်းသား ကြောင်ကြည့်နေမိသည်။
သူတို့လက်ထပ်ပွဲကို မလောကြဖို့ရာ ပြောပြီးဆိုပြီးကြပြီလေ။ အခုချက်ချင်းကြီးအတွက် သူ့မှာ အဆင်သင့်မဖြစ်သေး။
"ကျွန်တော့် ကိုကို့ကို လက်ထပ်မှာပါ။ ဒါပေမဲ့ အခုတော့ စောလွန်းသေးတယ်လေ"
"ချစ်သူသက်တမ်း လေးငါးနှစ်ဆိုတာက လက်ထပ်ဖို့အတွက် လုံလောက်တာထက်ပိုနေပါပြီ။ ကိုယ့်ကို လက်ထပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီးသားဆို.. အခုလက်ထပ်ကြစို့လေ"
Taehyung မြင်လွှာကို ချပြီး ခေါင်းညိတ်မိလိုက်သည်က အချစ်ကြောင့်လား။ ဒါမှမဟုတ် နှစ်ရှည်လများ စောင့်ခဲ့ရသူအပေါ် အားနာစိတ်လား။ ကတိတစ်လုံးကို မဖျက်ချင်၍လား။
TBC~
Do vote⭐ me if you like it.
Love you and thank you Taekookers💜
Zawgyi~
သူမ်က္လုံးဖြင့္လာခ်ိန္ စူးခနဲဝင္လာေသာ ေနေရာင္ျခည္က သူႏွင့္ ရင္းႏွီးမေန။ သူ႔အိမ္မဟုတ္ဘူးလား။ ဘယ္သူ႔အိမ္လဲ။ ဘယ္ေနရာလဲ။ ဘယ္သူေခၚလာခဲ့တာလဲ။
သူ႔ေနာက္ဆုံးအသိစိတ္မွာ Zanႏွင့္ စကားေျပာေနခဲ့ျခင္း။ မဟုတ္မွလြဲေရာ ဒါZanရဲ႕အိမ္လား။ သူသိသေလာက္ Zanရဲ႕အိမ္မွာ နက္ျပာေရာင္အခန္းေတြခ်ည္းျဖစ္သည္။ ဒါဆို သူေရာက္ေနတဲ့ ဆင္စြယ္ေရာင္အခန္းက ဘယ္သူ႔အခန္းလဲ။
"အစ္ကို ႏိုးလာၿပီလား။ အစ္ကို ေခါင္းကိုက္ေနေလာက္မယ္ထင္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ ပ်ားသံပရာရည္ ေဖ်ာ္ခဲ့ေပးတယ္"
"Jeon JungKook မင္းက ဘယ္လို.. ဒါက မင္းအိမ္လား"
"ကြၽန္ေတာ္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္အဘိုးအိမ္ေတာ့ ဟုတ္တယ္"
Taehyung အိပ္ရာကေန ေငါက္ခနဲ ထလိုက္သည္။ Jeon JungKook သူ႔ဆီ ဘယ္လိုေရာက္လာတယ္၊ ဘယ္လိုသိသြားတယ္ဆိုတာကို စိတ္ပူမေန။ အဘိုးအိမ္ကို ေခၚလာတယ္ဆိုလို႔သာ ေဒါသထြက္မိေနတာ။ ဘယ္သူ႔ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔ လူႀကီးေတြရွိတဲ့ဆီ ေခၚလာရတာလဲ။ ဒါက အရမ္းစည္းေက်ာ္ေနတယ္ေလ။ Jeon JungKookက သူ႔ကိုယ္သူ ဘာမ်ား ထင္ေနတာလဲ။
"ဘယ္သူ႔ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔ မင္းလုပ္ခ်င္သလိုေတြ လုပ္ေနရတာလဲ.. ဟမ္! မင္းကို ဘယ္သူက ေခၚသြားလို႔ ေျပာတာလဲ.. Zanလား"
"အစ္ကိုနဲ႔ မေန႔ညက အတူတူရွိေနတဲ့လူလား Zanဆိုတာက..။ သူက အစ္ကိုနဲ႔ ဘယ္လိုပတ္သက္.."
"အဲဒါ မင္းကိစၥမဟုတ္ဘူးကြ!"
Taehyungအသံက ျမင့္သည္။ အသံလုံစနစ္သာ မရွိလွ်င္ ေအာက္ထပ္ကပင္ ၾကားေကာင္းၾကားရလိမ့္မည္။
Kim Taehyung ေဒါသတႀကီး ရႉးရႉးရွားရွားျဖစ္ေနသည္ကို ျမင္ေနရင္း JungKookအခ်ိန္ေတြ ရပ္တန္႔သြားသည့္ႏွယ္ တုံ႔ဆိုင္းလ်က္။
သူက အစ္ကို႔ကို အရက္ဘားလိုေနရာမွာ တစ္ေယာက္တည္း မထားခဲ့ခ်င္႐ုံပါ။ အဲသည္ေလာက္ထိ ေဒါသထြက္စရာ အျပစ္ျဖစ္သြားလား။
"မင္းကိုယ္မင္း ကိုယ္နဲ႔ ႏွစ္ခါေလာက္အိပ္ဖူးတယ္ဆိုၿပီး ဘယ္လိုေတြေတြးထားလဲ မသိေပမဲ့ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ အိပ္ရာေပၚကလူက အိပ္ရာေပၚကလူပဲ"
"ဗ်ာ.."
JungKook တစ္ခုခုျပန္ေျပာစရာစကားရွာမေတြ႕ေလာက္ေအာင္ကို ဆြံ႕အသြားေတာ့တာ။ 'အိပ္ရာေပၚကလူ'ဆိုေသာ စကားလုံးက သူ႔ႏွလုံးသားကို အစိတ္စိတ္အႁမႊာႁမႊာျဖစ္သြားေစဖို႔ရန္ လုံေလာက္သည္။
သူက Kim Taehyungအေတြးထဲမွာ ဘယ္အဆင့္လဲ။ သည္အတိုင္း အိပ္ရာေပၚ ဆက္ဆံေရးပဲလား။ သည္ေလာက္နဲ႔ ေက်နပ္လိုက္ရမွာလား။
ဟင့္အင္း.. အစ္ကို႔ကို လက္ေလွ်ာ့လိုက္စရာအေၾကာင္းမရွိ။ တြယ္ကပ္ႏိုင္သေ႐ြ႕ တြယ္ကပ္ထားဦးမွာ။ အိပ္ရာေပၚကလူဆိုရင္ေရာ ဘာအေရးလဲ။ အိပ္ရာေဖာ္က တစ္ဦးတည္းေသာလူျဖစ္ေနဖို႔သာ အဓိကမဟုတ္လား။
"သြားေတာ့မယ္။ လတ္တေလာ ကိုယ့္ကို ဆက္သြယ္ဖို႔ မႀကိဳးစားနဲ႔"
"ဘယ္လို.. ေနပါဦး! Kim Taehyung! ကြၽန္ေတာ္လိုက္ပို႔ေပးမယ္!"
ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ အိမ္ေပၚက ဆင္းသြားေသာ Kim Taehyungေနာက္ သူအမီေျပးလိုက္သည္။ အဘိုးေရွ႕မွာ ျပႆနာမတက္ခ်င္ဘူးဆိုကာမွ တည့္တည့္ကို တိုးေတာ့သည္။ ဧည့္ခန္းမွာ လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ႏွင့္ ဇိမ္ယူေနေသာ အဘိုးက Kim Taehyungကို..
"ညက ဧည့္သည္ထင္တယ္။ အဲဒီတုန္းက ေသခ်ာ မႏႈတ္ဆက္လိုက္ရဘူး"
"ဟုတ္ကဲ့"
Taehyungက အဲသည္လိုေတြျဖစ္လာမွာ မႀကိဳက္တာ။ သူတို႔ပတ္သက္မႈကို လူႀကီးေတြသိသြားလို႔ ဘာေကာင္းက်ိဳးမွမရွိသည့္အျပင္ အခ်ိန္မေ႐ြး အရႈပ္ထုပ္ဇာတ္လမ္းျဖစ္သြားႏိုင္သည္။
Jeon JungKook၏ အဘိုးကို သူမႏႈတ္ဆက္ခ်င္သလို ႏႈတ္ဆက္ခ်င္သလို စိတ္မပါတပါႏွင့္သာ ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
"ေမာင္ရင္က ဘယ္မိသားစုကလဲ"
"ဗ်ာ.."
မဟုတ္ေသးပါ.. ထိုအေၾကာင္းက ေမးစရာလိုလို႔လား။ အသက္ႀကီးလာလို႔ပဲ အေမးအျမန္းထူတာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ အခုေမးေနတာက ဘယ္လိုသေဘာနဲ႔လဲ။
ထို႔အျပင္ Taehyung သူ႔ကိုယ္သူ The Iconလုပ္ငန္းစုက တစ္ဦးတည္းေသာသားပါဟု မေျဖခ်င္။ ေျဖလိုက္လွ်င္ေတာ့ အထင္ႀကီးခံရမွာ အမွန္။ သို႔ေသာ္ Jeon JungKook၏ မိသားစုဝင္ေတြ သူ႔ကို သိသြားလို႔ ဘာမွေကာင္းလာမွာမဟုတ္။
"မေျဖလည္း ရပါတယ္။ အဘိုးက စကားစျမည္ေျပာခ်င္လို႔ပါ။ တစ္လက္စတည္း မနက္စာစားသြားေလ"
သူ႔ဘက္က ေခါင္းညိတ္ေခါင္းခါ အေျဖကို မေစာင့္ဘဲ JungKookအဘိုးက အိမ္အကူေလးကို ထမင္းဟင္းျပင္ေပးဖို႔ ေျပာေနသည္။
အဘိုးႀကီးက Jeon JungKookႏွင့္ အရွိန္အဝါမတူ။ သူ႔ကို တင္တင္စီးစီးဆက္ဆံၿပီး မနက္စာကို သူမစားခ်င္ရင္ေတာင္ စားကိုစားရမည့္သဏၭာန္။
"JungKook.. ဘာလုပ္ေနတာလဲ ကိုယ့္ဧည့္သည္ကိုယ္ သြားဧည့္ခံေလ"
"ဟုတ္ကဲ့ အဘိုး"
JungKookက သူႏွင့္အတူ မနက္စာမစား။ သူ႔ေရွ႕ထိုင္ၿပီး သူ႔ကိုပဲ ၾကည့္ေနေတာ့ ေနရခက္ခ်င္စရာ။
သို႔တိုင္ေအာင္ မၾကည့္နဲ႔ဆိုတဲ့စကားေလးကိုပင္ မေျပာခ်င္။ JungKookအဘိုးႏွင့္ေတြ႕ရသည္က သူ႔ကို ေနရခက္ေစသည္။ ေျမးျဖစ္သူႏွင့္ကိုယ့္ၾကားက ဆက္ဆံေရးကို တစ္မ်ိဳးတစ္မည္ေခါင္းစဥ္တပ္လိုက္မွာစိုးသည္။ ဒါေတြကိုေတာင္ ႀကိဳမေတြးဘဲ Jeon JungKookက ကိုယ့္ကို အိမ္အထိေခၚလာရဲသည္။
"ဘယ္လိုလဲ အရသာရွိရဲ႕လား ေကာင္ေလး"
"ဟုတ္ကဲ့"
"ေမာင္ရင့္ကို အဘိုးေတြ႕ဖူးေနသလိုပဲ။ ၾကည့္ရတာ အသိုင္းအဝိုင္းႀကီးထဲကပဲထင္တယ္"
"အဲဒီလိုလည္း မဟုတ္ပါဘူး"
သူ႔ကို ေတြ႕ဖူးတယ္ဆို႐ုံနဲ႔တင္ Taehyung အသက္ရႉမဝေတာ့။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ျဖစ္မေနတဲ့ ခံစားခ်က္မ်ိဳးက ေအာ့အန္ပစ္ခ်င္စရာ။
"အဘိုးကလည္း ဘာေတြေမးေနတာလဲ။ အလုပ္မသြားေသးဘူးလား"
"မင္းကို ေခၚသြားမလို႔ေစာင့္ေနတာေလ။
ေနစမ္းပါဦး.. ေမာင္ရင္ေရာ အဘိုးကို တကယ္မေတြ႕ဖူးဘူးလား။ The Luxရဲ႕ ဥကၠဌကို ေတြ႕ဖူးသလား စဥ္းစားၾကည့္ပါဦး"
အဘိုးက Jeon JungKookကို အာ႐ုံမစိုက္ဘဲ သူ႔ကိုသာ အာ႐ုံစိုက္ေနတာျဖစ္သည္။ The Luxဆိုသည့္စကားမွာတင္ သူဟာ အေငြ႕ပ်ံလုလု။ Jeon JungKookက အဲသည္ေလာက္ထိ အသိုင္းအဝိုင္းႀကီးတာလား။ အိမ္ၾကည့္႐ုံႏွင့္ သိသာသည္ဆိုဦးေတာ့ The Luxလုပ္ငန္းစုကျဖစ္လိမ့္မည္ဟု မခန္႔မွန္းမိ။
The Icon၏ အထက္မွာရပ္တည္ေနေသာ လုပ္ငန္းစုကို သူမသိဘဲ ေနမတဲ့လား။
သို႔ေသာ္ ခပ္တည္တည္ပင္..
"အဘိုး လူမွားေနတယ္ထင္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ခြင့္ျပဳပါဦး"
"အစ္ကို.. ကြၽန္ေတာ္ လိုက္ပို႔ေပးမယ္ေလ"
Taehyungက JungKookကို မေစာင့္။
အေနာက္ကေန ထပ္ၾကပ္မကြာ လိုက္သည့္တိုင္ နည္းနည္းမွ လွည့္မၾကည့္။
အစ္ကိုက သူ႔ကို ေတာ္႐ုံေဒါသထြက္ေနတာမဟုတ္။ ေနာက္ဆို အစ္ကို႔အမိန္႔မရမခ်င္း ဘာဆိုဘာမွ သူ႔သေဘာနဲ႔သူ မလုပ္မိေအာင္ အေတာ္ေလးစိတ္ထိန္းရေတာ့မည္။
"ဘာလို႔လိုက္လာတာလဲ။ မင္းကို မျမင္ခ်င္ေသးဘူး"
"ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ေနာက္ဆို အစ္ကို႔ဆႏၵမပါဘဲ ဘာဆို ဘာမွ မလုပ္မိေစရပါဘူး"
"လုပ္ၿပီးမွေျပာလည္း အလကားပဲ။ ဒီတေလာ မဆက္သြယ္ဘဲ ေနရေအာင္"
"အဲဒီလိုေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႔ အစ္ကိုရယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္လိုေနႏိုင္မွာလဲ"
"လက္ကိုလြတ္။ ကိုယ့္ေနရာကိုယ္သိ"
တကၠစီေပၚသို႔ တက္သြားေသာ အစ္ကို႔ကို ၾကည့္ေနရင္း က်န္ခဲ့ရသည္။ တကၠစီကားေလး အေဝးသို႔ ေရာက္ေလေလ၊ အသက္ရႉသံက က်ယ္ေလာင္လာေလေလ။
သည္တေလာဆိုတာက ဘယ္အခ်ိန္ထိမ်ားလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ထိ ၾကာမွာလဲ။ ေမးခြန္းေတြက ပတ္ခ်ာလည္ေအာင္ သူ႔ဦးေႏွာက္ထဲ ဂယက္႐ိုက္ေနသည္။
အစ္ကိုေျပာေသာ သည္တေလာဆိုသည့္ၾကာခ်ိန္ကို သူေတာင့္ခံႏိုင္ပါ့မလား။
____
"မနက္ျဖန္မွ အလုပ္ဆင္းမယ္ေျပာထားတယ္ေလ။ ဘာလို႔ အခုသြားရမွာလဲ"
"မနက္ျဖန္က အလုပ္ဝင္ရမွာဆိုေတာ့ မင္းကို ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္မျဖစ္ေစခ်င္လို႔ေလ။ ၿပီးေတာ့ ကားနဲ႔ ကြန္ဒို မယူေတာ့ဘူးလား"
"ယူမွာေပါ့"
"ၿပီးေတာ့ ဆံပင္ညႇပ္ၿပီး အေရာင္ေျပာင္းလိုက္ဦး။ ႏႈတ္ခမ္းမွာ မ်က္ခုံးမွာေရာ ဘာကြင္းေတြလဲမသိ မ်က္စိကို ေနာက္လို႔။ တက္တူးကေတာ့ ဖ်က္မရဘူးဆိုေတာ့ ထားပါေတာ့"
အဘိုးက သူ႔ကို ေျခစြန္းေခါင္းစြန္းၾကည့္ၿပီး ေဝဖန္ေနေလရဲ႕။ ဒါေတြက ေခတ္လူငယ္အႀကိဳက္ဆိုေတာ့ အဘိုးသေဘာမက်တာကို သူလက္ခံႏိုင္သည္။ ဒါေပမဲ့ အလုပ္လုပ္မွာက ဆံပင္နဲ႔ ကြင္းေတြမွ မဟုတ္တာ။ အလုပ္ဝင္ဖို႔ ဒါေတြကို ဖ်က္ဆီးပစ္ရမယ္ဆိုတာကေတာ့ ရက္စက္ရာမက်ဘူးလား။ အလကားလုပ္လို႔ရထားတာေတြလည္း မဟုတ္။
"မလုပ္ခ်င္ပါဘူးဗ်ာ။ အဓိကက လူအလုပ္လုပ္ေနဖို႔ပဲမလား"
"ေပးထားတဲ့ရာထူးက အဖြဲ႕မႉးေနာ္။ ဥကၠဌရဲ႕ေျမး အေမြဆက္ခံသူဆိုတဲ့ အရွိန္ကရွိေသးတာ။ လူ႐ိုေသရွင္႐ိုေသျဖစ္ေအာင္ ေနမွေပါ့"
"ဒါေတြမေဖ်ာက္ပစ္ဘဲ လူ႐ိုေသရွင္႐ိုေသျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ရင္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဘာေပးမလဲ"
"ဘာမွမေပးဘူး။ ႀကိဳက္တာသာလုပ္ေတာ့။ တစ္ခုမွကို ေျပာမရဘူး"
The Lux လုပ္ငန္းစု၏ တစ္ဦးတည္းေသာ ေျမးျဖစ္တာေၾကာင့္ ကုမၸဏီဝန္ထမ္းေတြက သူနဲ႔ အစိမ္းသက္သက္မဟုတ္။ သူသည္မွာမရွိတဲ့ တစ္ႏွစ္အတြင္း အသစ္ဝင္လာတဲ့ ဝန္ထမ္းေတြကလြဲရင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သူ႔ကို သိၾကသည္။ ဒါေၾကာင့္ အထူးမိတ္ဆက္စရာမလို။
" ဒါက မင္းအလုပ္လုပ္ရမယ့္အခန္း။ မင္းနဲ႔အလုပ္လုပ္မယ့္ ဝန္ထမ္းဆယ္ေယာက္လည္း ဒီမွာပဲ။ သင့္ျမတ္ေအာင္ေနၿပီး အလုပ္ကို ေသခ်ာလုပ္"
"စိတ္ခ်ပါ။ ကြၽန္ေတာ္ အဲဒီေလာက္ထိ မညံ့ပါဘူး"
"မင္းတို႔ေတြလည္း အဖြဲ႕မႉးကို လက္တြဲေခၚၾက။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ လုပ္ငန္းခြင္မွာေတာ့ သူက ဂ်ဴနီယာပဲေလ"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ဥကၠဌႀကီး"
JungKook သူ႔လက္ေအာက္မွာ အလုပ္လုပ္မည့္ ဝန္ထမ္းေတြကို ၾကည့္လိုက္သည္။ ထိုဝန္ထမ္းအားလုံးက သူ႔ထက္အသက္ႀကီးသည့္အျပင္ လုပ္ငန္းသက္ရင့္ေနၿပီျဖစ္သည္။
အဘိုးကေတာ့ အဖြဲ႕မႉးဆိုၿပီး ေအာက္ေျခဝန္ထမ္းလုပ္ခိုင္းလိုက္တာပဲ ျဖစ္ရသည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔အတြက္ ေအာက္ေျခဝန္ထမ္းလုပ္ရလုပ္ရ ေထြေထြထူးထူးခံစားရတာမ်ိဳးမရွိ။
သူက လုပ္ငန္းအေၾကာင္းလည္း ေသခ်ာသိတာ မဟုတ္ေသး။ ဥကၠဌေျမးဆိုသည့္ အရွိန္ေၾကာင့္သာ မဟုတ္လွ်င္ ေအာက္ေျခသိမ္းက စဝင္လုပ္ရမွာ အေသအခ်ာ။
"ကားနဲ႔ ကြန္ဒိုကေတာ့ ငါ့အတြင္းေရးမႉးနဲ႔ပဲ သြားၾကည့္လိုက္။ ငါမအားေတာ့ဘူး"
အဘိုးက အနက္ေရာက္ေငြကဒ္ႀကီးကို သူ႔အတြင္းေရးမႉးဆီ ေပးလိုက္သည္။ ဘာလဲ သည္ေန႔အတြက္က သည္ေလာက္ပဲလား။ အလုပ္အေၾကာင္း မိတ္ဆက္ေပးမယ္ထင္ခဲ့တာမွားသြားသည္။
____
"ညက ဘယ္မွာအိပ္တာလဲ။ စစ္တုရင္ကလပ္မွာပဲလား"
"ဟုတ္တယ္.."
"မနက္စာေရာ စားလာၿပီလား။ မာမီဘာလုပ္ေပးရမလဲ"
မာမီက သူနဲ႔ ေျပလည္ခ်င္လို႔ တမင္ေလွ်ာ့ေျပာေနတာ သိသာသည္။ ဒါလည္း တစ္မ်ိဳးေကာင္းသည္။ အေမးအျမန္းအစစ္အေဆးေတြမရွိေတာ့ သူလည္း မေျပာခ်င္တာေတြ ေျပာမေနရေတာ့။
"စားလာခဲ့ၿပီ။ ဒီေန႔ေတာ့ အလုပ္သြားမလို႔"
"ေကာင္းတာေပါ့။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ မာမီက အခ်ိန္ျပည့္လုပ္ေစခ်င္တာ။ အခုလို အေရးႀကီးမွ စိတ္ကူးေပါက္မွ သြားေနတာမဟုတ္ဘဲ"
"ကြၽန္ေတာ္မသြားခ်င္ဘူးေလ"
အိမ္မွာေရခ်ိဳးအဝတ္အစားလဲၿပီးတာႏွင့္ တစ္ခါတည္းကုမၸဏီကို ထြက္လာခဲ့သည္။
သူတာဝန္ယူထားသည့္ဌာနက ေရေမႊးထုတ္လုပ္ေရးအတြက္။ သူက ဒါကို အလုပ္တစ္ခုလို သေဘာထားလုပ္ေနတာထက္ ဝါသနာပါရာကို လုပ္သလိုသာ မွတ္ယူထားသည္။
ထို႔အျပင္ သည္ဌာနကလည္း သူအလုပ္စဝင္ခ်ိန္မွ အသစ္ခ်ဲ႕ထြင္ထားေသာ ဌာန။
"ဒါေနာက္၃လေနရင္ ထုတ္မယ့္ ေရေမႊး။ အနံ႔ေလး စစ္ေပးပါဦး ဌာနမႉး"
နမူနာေရေမႊးပုလင္းေလးရယ္၊ အစမ္းဆြတ္ထားေသာ ကတ္ထူျပားေလးရယ္ လာေပးသြားသည္။ သည္တစ္ခါေရေမႊးရနံ႔က မိန္းကေလးေတြအတြက္ ရည္႐ြယ္တာ ျဖစ္လိမ့္မည္။
ေယာက်္ားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ေတာ့ သေဘာက်စရာမဟုတ္လွ၊ ခပ္ငယ္ငယ္ ၿမီးေကာင္ေပါက္စအ႐ြယ္ မိန္းကေလးေတြဆိုရင္ေတာ့ အခုလို ခ်ိဳအီအီရနံ႔မ်ိဳးႏွင့္ သင့္ေတာ္လိမ့္မည္။
"ဒါကဘာလဲ Eau de toiletteလား"
"Eau de perfum ပါ"
"ဒါဆို အနံ႔စြဲေနတာထက္ အနံ႔ကို ၾကာရွည္ခံႏိုင္ရည္ရွိေအာင္ လုပ္ထားသင့္တယ္။ ဒါက အနံ႔ျပင္းေပမဲ့ ခႏၶါကိုယ္ေပၚမွာၾကာၾကာထားရင္ ၿငီးေငြ႕သြားေလာက္တဲ့ အနံ႔မ်ိဳး"
"ကြၽန္ေတာ္ ထုတ္လုပ္ေရးဘက္ကို ေသခ်ာေျပာၿပီး ျပင္ၾကည့္လိုက္ပါမယ္"
"အင္း.. အဲဒါေလး လုပ္လိုက္ပါဦး"
ထို႔ေနာက္ ေငြစာရင္းေတြကိုပါ စစ္ရေသးသည္။ အလုပ္ကို ေန႔စဥ္ပုံမွန္လာတတ္သူမဟုတ္ေတာ့ လာျဖစ္သည့္ အခ်ိန္အနည္းငယ္ေလးအတြင္းမွာဆို တကယ္စိတ္ႏွစ္ၿပီး လုပ္ရသည္။
အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ အာ႐ုံစိုက္ရၿပီး မ်က္႐ိုးကိုက္သည္အထိ အလုပ္လုပ္ရသည္။
က်န္တဲ့အခ်ိန္သာ အေလးအနက္မရွိသလို အေလလိုက္ခ်င္လိုက္မည္။ အလုပ္နဲ႔ ပတ္သက္လွ်င္ေတာ့ သူဟာ တိတိက်က်။
"ဌာနမႉး ဧည့္သည္လာေနတယ္"
"ဘယ္သူလဲ"
"သူေဌး Shin ပါ"
"ဪ.. ဝင္ခိုင္းလိုက္"
တကယ္ေတာ့ ကိုကိုလိုက္လာသည္က သူ႔အတြက္ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားစရာေကာင္းသည္။ မေန႔က ျပႆနာက မၿပီးျပတ္သည့္အျပင္ ညကလည္း သူ Jeon JungKookအိမ္မွာ ရွိေနခဲ့တာ။
အဲ့သည္ေလာက္ထိေတာ့ ကိုကိုမသိႏိုင္ဟု ယူဆရပါသည္။
"ဒီေန႔ အလုပ္သြားတယ္ဆိုလို႔ ဒီမွာပဲ လာေတြ႕လိုက္တာ"
"အဲဒီလိုပဲ ျဖစ္သြားတယ္"
"Baby ကိုယ့္ကို စိတ္ဆိုးေနတုန္းလား"
စိတ္ဆိုးရမည့္သူက ကိုကိုပဲ မဟုတ္လား။ သူကသာ အမွားေတြကို ဆက္တိုက္က်ဴးလြန္ၿပီး အမွားေတြၾကားထဲက မထြက္ခ်င္သူ ျဖစ္ပါသည္။
ဘာလို႔မ်ား ကိုကိုက ေတာင္းပန္တိုးလွ်ိဳသလို ေျပာေနရပါသနည္း။ သူ႔ကို အားနာစိတ္မဝင္ဝင္လာေအာင္ ဗ်ဴဟာအသစ္ ခင္းေနေရာ့သလား။
"မဆိုးပါဘူး။ ကိုကို ဘာကိစၥရွိလို႔လဲဟင္။ အလုပ္မ်ားေနမယ္ထင္တာ"
"ကိုယ္အလုပ္မ်ားလြန္းလို႔ ျပႆနာေတြ ျဖစ္ကုန္တာမလား။ ကိုယ္က ဒီေန႔ Babyကို အခ်ိန္ေပးခ်င္လို႔ပါ"
"Babyက ညေနမွ အလုပ္ၿပီးမွာေလ ကိုကိုရဲ႕"
"ရတယ္ ကိုယ္ဒီမွာ ထိုင္ေစာင့္ေနမယ္။ အဆင္မေျပလို႔ အျပင္ထြက္ေစာင့္ဆိုလည္း ရတယ္"
"မလိုပါဘူး အဲဒီမွာ ထိုင္ေနလို႔ရတယ္"
ကိုကို႔အနားေနသင့္ေပမဲ့ သူတကယ္ကို အလုပ္မအား။ မၿပီးျပတ္ႏိုင္ေသာ စာရင္းဇယားေတြရယ္၊ ထုတ္ကုန္သစ္ နမူနာေတြရယ္။ တခ်ိဳ႕ေရေမႊးေတြက ထုတ္ကုန္သစ္မဟုတ္.. ယခင္ရွိၿပီးသားရနံ႔ကို Qualityေျပာင္း၍ ျပန္ထုတ္ထားျခင္း။
ေရေမႊးေတြက တစ္မ်ိဳးတည္းရႉရႈိက္ရလွ်င္ မခက္ခဲလွေသာ္လည္း ရနံ႔မ်ိဳးစုံရႉေနရေသာအခါ ေခါင္းထဲေနာက္လာသည္။
"ေခါင္းမူးေနၿပီလား။ နားလိုက္ဦးေလ"
"အင္း.. အနံ႔ေတြမ်ားၿပီး ေခါင္းက ေနာက္ေနၿပီ"
"ကိုယ္ဘာလုပ္ေပးရမလဲ"
"ဟင့္အင္း အဆင္ေျပတယ္။ ကိုကို ဒီေန႔ အလုပ္မမ်ားတာ ေသခ်ာလို႔လား"
"အင္း.. ေသခ်ာတာေပါ့။ Babyနဲ႔ Dateဖို႔ ကိုယ္အေသအခ်ာကို ခြင့္တိုင္ခဲ့တယ္"
Taehyung မ်က္လုံးေတြကို မွိတ္ထားရင္း ၿပဳံး႐ုံေလးၿပဳံးသည္။ ကိုကိုနဲ႔ သည္လိုေလး အၿမဲေျပလည္ေနရင္ ေကာင္းလိမ့္မည္။
မေျပလည္တာက ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္လဲ၊ ျပန္ေျပလည္တာကေရာ ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္လဲ..။ သူကေရာ.. ဘယ္ေတာ့မွ မေျဖေတာ့မည့္ ေမးခြန္းေတြေပါ့။
ကိုကိုက သူအလုပ္ၿပီးတဲ့အထိ ေစာင့္မယ္ဆိုတာကို ကတိတည္သည္။ အိပ္ငိုက္သြားတာေတာင္ မေတြ႕ရဘဲ ညေနခင္း သူအလုပ္ၿပီးတဲ့အထိ သည္အတိုင္း ထိုင္ေစာင့္ေနတာ ျဖစ္သည္။
"သြားၾကစို႔ေလ ကိုကို။ ဘယ္သြားမယ္ စီစဥ္ထားတာလဲ အရမ္းသိခ်င္ေနၿပီ"
"အင္း.. သြားၾကစို႔"
ကိုကိုက အလုပ္ခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကပ္ၾကပ္ သူ႔အတြက္သီးသန္႔အခ်ိန္ေတြမွာေတာ့ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ ဂ႐ုစိုက္ေပးတတ္သည္။
သည္တစ္ခါကိုကိုေခၚလာသည့္ေနရာက ဟန္ျမစ္ကမ္းေဘးမွ အဆင့္ျမင့္စားေသာက္ဆိုင္ျဖစ္ၿပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိသျဖင့္ ကိုကိုတစ္ဆိုင္လုံးငွားထားသည္က သိသိသာသာ။
"ကိုကို တစ္ဆိုင္လုံးငွားထားျပန္ၿပီလား။ အပိုကုန္ေအာင္လို႔"
"ကုန္ခ်င္ကုန္ပါေစေပါ့။ ဒီေန႔က ထူးျခားတယ္ေလ"
"ဘာထူးျခားလို႔လဲ ကိုကိုရဲ႕"
"အရင္ဆုံးမွာထားတာေတြ ကုန္ေအာင္စားပါဦး"
Taehyungက အစားအေသာက္မ်ားမ်ားမစားေပမဲ့ အေကာင္းေတာ့ ႀကိဳက္သည္။ ကိုကိုေခၚလာသည့္ဆိုင္က သူ႔အႀကိဳက္ႏွင့္ကြက္တိ။ ေန႔လည္စာကိုလည္း အလုပ္မွာ ျဖစ္သလိုေလး စားခဲ့ရေတာ့ အခုမွ ၿမိန္ေရယွက္ေရ စားေနမိေတာ့တာ။
"ကိုယ္ေျပာတာ နားေထာင္ Baby"
"ေျပာေလ။ ဘာလို႔ အထူးအဆန္းေတြ လုပ္ေနတာလဲ"
"ကိုယ္တို႔ လက္ထပ္ရေအာင္။ ကိုယ့္ကို လက္ထပ္ပါလား။ ကိုယ္မင္းကို မပိုင္ဆိုင္ရမွာ ေၾကာက္ေနမိၿပီ"
Taehyung ကိုကို႔ကို အတိုင္းသား ေၾကာင္ၾကည့္ေနမိသည္။
သူတို႔လက္ထပ္ပြဲကို မေလာၾကဖို႔ရာ ေျပာၿပီးဆိုၿပီးၾကၿပီေလ။ အခုခ်က္ခ်င္းႀကီးအတြက္ သူ႔မွာ အဆင္သင့္မျဖစ္ေသး။
"ကြၽန္ေတာ့္ ကိုကို႔ကို လက္ထပ္မွာပါ။ ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ ေစာလြန္းေသးတယ္ေလ"
"ခ်စ္သူသက္တမ္း ေလးငါးႏွစ္ဆိုတာက လက္ထပ္ဖို႔အတြက္ လုံေလာက္တာထက္ပိုေနပါၿပီ။ ကိုယ့္ကို လက္ထပ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ၿပီးသားဆို.. အခုလက္ထပ္ၾကစို႔ေလ"
Taehyung ျမင္လႊာကို ခ်ၿပီး ေခါင္းညိတ္မိလိုက္သည္က အခ်စ္ေၾကာင့္လား။ ဒါမွမဟုတ္ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ေစာင့္ခဲ့ရသူအေပၚ အားနာစိတ္လား။ ကတိတစ္လုံးကို မဖ်က္ခ်င္၍လား။
TBC~
Do vote⭐ me if you like it.
Love you and thank you Taekookers💜