"ဒီနားလာ.....'"
ပေကပ်ကပ်လေးနှင့် အခန်းထောင့်ကနေ မခွာသောရွက်စိမ်းပုံစံကတကယ့်ကလေးလေးအတိုင်း
"ကတိတည်ရမယ်လေ"
ထိုအခါကျမှလေးလံစွာလျောက်လှမ်းလာတာတုံတုံချိချိရယ်
"ကြောက်နေတာလား??"
မေးသမျှမေးခွန်းတိုင်း ဘာတစ်ခုမှမဖြေဘဲ ခေါင်းလေးငုံ့ချပြီးရှေ့မှာလာရပ်နေတာကြောင့်လူကစိတ်မရှည်တော့
"ကျွတ်...!!ဒီကိုကြည့်စမ်းရွက်စိမ်း"
လက်္မောင်းနှစ်ဖက်ကိုလှုပ်ခါမေးတော့ ပြည့်သိပ်သောမျက်ရည်တွေနဲ့ ရွက်စိမ်းကမောကြည့်လာသည်။
"ရှင် အရင်ကနဲ့မတူတော့ဘူး အဟင့်"
"ဟုတ်တယ်လေ ဒါပေမယ့်မင်းအပေါ်မှာ....."
"ဟင့်အင်းမပြောနဲ့ ရှင့်ကိုကြောက်တယ်အဟင့် ပြီးတော့... ပြီးတော့ ဒီမှာမပျော်ဘူး"
"မင်းကိုတစ်သက်လုံးချုပ်နှောင်ထားမှာမှမဟုတ်တာ"
"ဟို ဟို အန်ကယ့်ကိုရော သတ်ပစ်မိပြီးလားဟင် ပြောစမ်းပါဦး....'
"မေးခွန်းတွေများတာ ငါမကြိုက်ဘူးရွက်စိမ်း"
ညနေစောင်းလောက္မှ လက္မှတ်ထိုးဖြစ်ကြပြီး အကျီလေးတောင်မလဲနိုင်ဘဲ ကိစတွေကို အတတ်နိုင်ဆုံးထိန်းသိမ်းကာ သူမဆီအရောက်လာခဲ့သည်။ ဒါတောင် သူမမှာ
ပြိုတော့မယ့်မိုးလို ညှို့မှိုင်းနေလျက်
"မေးရမှဖြစ်မယ် သိရမှဖြစ်မှာပေါ့"
"သူတို့ငါ့အသက်ကိုရန်ရှာဖူးတယ် ဒါကြောင့်"
"ကိစတွေကအဲ့လိုရှိခဲ့တာကိုး ဒါပေမယ့် ရှင့်နဲ့
Jay ကဘာရန်စမှမရှိခဲ့ဘဲ"
"ငါကသက်သက် ရန်ရှာတယ်ထင်တယ်ပေါ့"
"မဟုတ် မဟုတ်ပါဘူး ကျွန်မက..."
"မင်းသူ့ဘက်ကနေကာကွယ်ပြောဆိုနေတာ
မင်းအတွက္မကောင်းဘူးဆိုတာ နားမလည်ဘူးလား"
"လက်ခံရမှာပဲ ရှင်လက်ခံရမှာပဲ ဒါကရှင်ရသင့်တဲ့နာကျင်မှု"
"မင်းသူ့ကို ချစ်ချစ်မချစ်ချစ် ငါ့ရှေ့မှာရှိနေတိုင်းအဲ့ကောင်အကြောင်းပါးစပ်ကနေမထွက်နဲ့"
"ရှင်သာမထားသွားခဲ့ဖူးဆို ကျွန်မ ရှင်ပြောသလိုနေပေးနိုင်တယ် သူ့ကိုသတ်မှာသိသိရက်နဲ့ ကျွန်မကို ကယ်ဖို့ ရှင့်၀န်းကျင်ထိရောက်လာတဲ့ သူ့ကို ကျွန်မနည်းကျွန်မဟန်နဲ့
ပြန်ကာကွယ်ပေးရဦးမှာပဲ"
"အရမ်းတွေသိတတ်နေတယ်ပေါ့ဟုတ်လား"
"အ!!!!!!"
ကုတင်ထက်ကို အကြမ်းပတမ်းတွန်းချတော့မျှော်လင့်မထားတဲ့ရွက်စိမ်းဟာခြေပစ်လက်ပစ် ပြိုလဲကျသည်။
ဆံနွယ်တွေဟာ လည်း မွေ့ယာထက္မှာ ဝဲပြန့် ဖြန့်ကျက်လျက်
"မင်း ကမကြောက်တတ်တာလားရွက်စိမ်း ဟမ်!!!!"
အပေါ်စီးကနေအုပ်မိုးရင်း လက်တွေကိုလည်း ဖိကပ်အုပ်ကာရုန်းမရတဲ့အနေထားမှာ သူမေးလာသည်။အသက်ရှုသံလေငွေ့နွေးတွေကအစ နီးစပ်နေလွန်းတဲ့အနေထားမှာ မျက်နှာထိလာရောက်ရိုက်ခတ်လျက်
"ကြောက်တာပေါ့ အရမ်းကြောက်တာပေါ့
အဟင့် လွှတ် နော်"
"မင်းပြောချင်တိုင်းပြောနေတုန်းက ဒီလိုတွေဖြစ်လာဖို့ရှိတယ်ဆိုတာ မင်းမရိပ်မိဘူးလား"
"လွှတ်နော် ရှင်ဒီလိုအတင်းကျပ်ေတွ လုပ်လာထဲက မုန်းမိတာ ၊ရှင်သိလား ကျွန်မရှင့်ကိုမချစ်ခဲ့တာကြာပြီ နောက်လည်းဒီအတိုင်းပဲဆက်ရှိနေဦးမှာ ....'"
"အဟွန်း မင်းကမင်းရဲ့မုန်းတီးခြင်းကို ဒီလိုသက်ေသပြရင်
ငါကလည်းငါ့ရဲ့ ပိုင်ဆိုင်မှုကို ဒီလို ရယူခြင်းတွေနဲ့ သက်သေပြမယ်
သေချာတာတစ်ခုက မင်းကိုမညှာဘူးလို့ မကြာသေးခင်အချိန်ထဲက ကြေညာထားပြီးသား.......'"
"ရှင်နော် ဟင့်အင်း.....""
မလိုချင်သောအနမ်းတွေကအရွတ်ဆန်စွာရောက်ရှိလာသည်။နှုတ်ခမ်းတွေဆီမှာ ထူပူကျိန်းစပ်အောင် အချိန်ကြာကြီး နမ်းရှိုက်နေခဲ့ပြီး လူးလွန့်နေတဲ့ လက်တွေကို သူ့လက်တစ်ဖက်ထဲနဲ့ရအောင် ချုပ်ကိုင်လာသည်။
"ကလင် ကလင်..."
ဖုနး်တစ်ခု၀င်လာတော့
သူကညစ်ကျယ်စွာပြုံးရင်းရွက်စိမ်းကိုလည်းလွှတ်မပေးဘဲဖုန်းကိုင်လိုက်သည်။နမ်းနေတာကိုလည်း ရပ်သွားချင်းတောင်မရှိ
"အေးပြော"
ရုံးကန်လူးလွန်းနေတဲ့ရွက်စိမ်းကိုချုပ်ကိုင်ကာ နားရွက်လေးကို ခပ်ဆဆကိုက်ရင်း ဖုန်းဖြေသည်။
"အော်အဲ့ကောင်တည်နေရာသိပြီလား အွန်း သတ်ပစ်လိုက်ရမလားဆိုတော့"
စကားပြောရင်း ရွက်စိမ်းဆီ အကြည့်တွေပို့ကာ စိမ်ပြေနပြေပြောနေသည်။
"Jay ဆိုတဲ့ကောင်က ရန်စရှိတယ်လည်းမဟုတ်ပါဘူးအဟွန်း သူ့အဖေ သူ့ဦးလေးတွေနဲ့တော့ဟုတ်တယ် ကျူပင်ခုတ်ရင် ကျူငုတ်ပါရှင်းပစ်ရမယ်စကားပုံကလည်းရှိလေတော့"
ရွက်စိမ်းက မျက်ရည်တွေဝဲတက်လာပြီး ခေါင်းကိုခါကာမသတ်ဖို့ တောင်းပန်ပြောနေတာ အရသာခံကြည့်ရင်း ခွန် ကဟက်ကနဲရယ်သည်။
သိပြီးသားအကြောင်းရာတွေကို ပြန်ပြောင်းပြောဆိုကာ မည်သူမည်ဝါမှန်းသိစေလိုက်ပြီး ခြိမ်းခြောက်္မှု ခပ်ပါးပါးလေးပစ်ထည့်လိုက်တော့ ရွက်စိမ်းရုန်းကန်ရာကနေ ငြိမ်ကျကာ မသတ်ပစ်ဖို့တောင်းဆိုလာသည်။
တကယ်လည်း သူ့လူတွေ Jay
အနီးနားတစ်ဝိုက္မှာ ရှိနေတော့တာ
သူ့အတွက်တော့ အဲ့ကောင်ဟာ ငါးစာပဲ
ရွက်စိမ်းရဲ့သက်ညှာမှုတွေဟာ ဒီကောင်ပေါ်မှာဒုနဲ့ဒေး
"နောက္မှ ပေါ့ အခုလောလောဆယ်တော့ထားလိုက်ဦး..."
ဒီကောင်နဲ့ပတ်သတ်ပြီး ခြိမ်းခြောက်ယုံနဲ့ပေးဆပ်နေတာ သဘောတကျရှိရပေမယ့်
ထိုကောင်အတွက် စိုးရိမ်စိတ်နဲ့ရှင်သန်နေပုံကရင်ထဲစူးအောင်နာသည်။
သေလုမတတ်ဒေါသထွက်ကာ ဘာကိုအလိုမကျလို့မကျမှန်းမသိ
အတိုင်းဆမသိ၀န်တိုမှုတို့ဖြစ်လာရတဲ့နောက် ဖုန်းကိုပစ်ချလိုက်ကာ ကြမ်းတမ်းသော အနမ်းတွေက သူမထံ မွတ်သိပ်စွာပေးလွှတ်လိုက်သည်။
"မွန်းတယ် အသက်ရှုကြပ်တယ် ဟင့်အင်း အ.....""
နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကနေ ခဏတာလွတ်မြောက်တုန်း ရွက်စိမ်းကြောက်လန့်စွာပြောသည်။ရုန်းကန်ခြင်းမရှိတော့ပေမယ့် ဒီအခြေနေကို ပိုထိတ်လန့်လာကာ သူမကြောက်လန့်တကြားလေးဖြစ်လာသည်။
လည်တိုင်ထက် အမှတ်သားရာတွေပေးတာ နည်းနည်းနောနောမဟုတ် ၊နာကျင်မှုတွေက အသားထက် ရင်ထဲမှာ တဆစိဆစ်ပိုနာရသည်။
အခုချိန်ထိ ချစ်တယ် ဆိူတဲ့ စကားကို ကြားချင်တာမဟုတ်ပေမယ့် ဒီယောကျာ်းဟာ
ဒီလိုပြုမူဆက်ဆံတိုင်း ရယူလိုမှု တစ်ခုအတွက်ပဲ ခံစားမိသည်။
ငြိမ်ငြိမ်လေးနေပေးလိုက်ရင် အခြေနေတွေ အဆင်ပြေမယ်ထင်ခဲ့တာ ပိုမိုကြမ်းတမ်းလာတာကြောင့် မျက်ရည်တို့က မဖိတ်ခေါ်ဘဲရောက်ရှိလာရသည်။
ရင်ဘတ်ကချယ်ရီပွင့်တွေကို စုပ်ယူနမ်းရှိုက်တော့ သူမမအော်မိအောင် အသက်အောင့်ထားရသည်။ လူက ဒီအခြေနေကိုလက်္မခံပေမယ့် ခနာကိုယ်ကတော့ ဖိုမတွေ့ဆုံမှုမှာ အလိုက်သင့်ပုံစံဖြစ်လာနေသည်။
ဒီပုံစံကြီးကို မလိုခြင်ပေမယ့် အခြေနေတွေကရပ်လို့လည်းမရ
"Ohh shitt မင်းကအရမ်းမိုက်တယ်"
သူ့အရာဟာ သူမတို့နှစ်ဦးနဲ့ ချိတ်ဆက်ပြီးတဲ့နောက္မှာ ခပ်ဖြည်းဖြည်းမဟုတ်ဘဲ ကြမ်းတမ်းစွာဆက်ယှကိရင်း အားမရစွာညည်းသည်။
ရှက်လွန်းလို့ မျက်နှာတစ်ဖက်လှည့်မိတော့
မေးလေးကနေ ပြန်ဆွဲယူကာ သူ့ကိုကြည့်စေသည်။
နေရာတကာ အမိန့်တွေနှင့် လူကို ထိန်းချုပ်နေတော့တာ
"မင်းရှက်ရင် ဟ... ငါပိုပြီးလိုချင်တယ် မင်းသိလား .."
အော်ညည်းမိမယ့် နှုတ်ခမ်းအစုံကို ထိန်းချုပ်ရင်း သူ့စကားတွေကို မကြားနိုင်စွာ မျက်လုံးတွေပိတ်ချလိုက်သည်။
ရယ်သံခပ်မျှင်းမျှင်းရဲ့နောက္မှာ ပြီးမြောက်မှုတွေကို ကြိမ်ဖန်များစွာထပ်ဖော်ဆောင်သည်။
နူးညံ့လာလိုက် ကြမ်းတမ်းလာလိုက်နှင့်
သူပြောသလိုပဲ ထိုညကရွက်စိမ်းကို လုံး၀မညှာခဲ့
....................
"ကျုပ်ဦးလေးကို လွှတ်ပေးမယ်ဆိုရင် ကျုပ်ရွက်စိမ်းကိုမနှောင့်ယှက်ဘူး"
"အိုး မင်းရဲ့စိတ်ရှည်မှုက အချိန်သိပ်မကြာလိုက်ဘူးပဲ"
ခွန်ကလှောင်တော့ ဖုနး်ကိုကိုင်ရင်း သူ့အံကိုတင်းတင်းကြိတ်မိသည်။ရွက်စိမ်းနဲ့ ခွန် လက်ထပ်လိုက်တာ တကယ့်စာချုပ်တွေနဲ့အပြီးအစီး
တရားမျှတမှုမရှိပေမယ့် ဘယ်သူ့မှအသံမထွက်ရဲဘဲ အားလုံးလက်ခံပေးလိုက်ရသည်။
မနေ့ကဆိုလည်းရွက်စိမ်းရှေ့မှာ အလူးအလဲ ပြေးထွက်ခဲ့ရတာ သိကာတွေအကုန်ရေစုံမျောလို့
မျှော်လင့်ချက် ပိစိလေးကို စုပ်ကိုင်ဖို့က သူ့ဘေးမှာ အန်ကယ်ပြန်ရောက်နေမှဖြစ်မည်။
ဖခင်ကိုယ်တိုင်က ညီငယ်ပျောက်ဆုံးမှုကို သိသေးတာမဟုတ်
ဒီအချိန်အတောတွင်းမှာ ခွန် နဲ့ အပေးယူလုပ်ဖို့က ဦးစားပေးဖြစ်လာရသည်။
"ကျုပ်ပြောတာ လက်ခံလား"
"အဟွန်း မင်းနှောင့်ယှက်ကြည့်ပါဦး မင်းရဲ့အနှောင့်ယှက်တွေက ဘယ်လောက်ထိသက်ရောက်နိုင်လည်းဆိုတာ ငါသိချင်လို့
အရင်ဆုံး ပြန်စဉ်းစားကြည့်ပေါ့ "
"တီ!"
ဖုန်းကိုတိကနဲပစ်ချပြီး လူကို ရန်စကာလှောင်ပြောင်သရောသွားသေးသည်။
အန်ကယ့်ကို သတ်လိုက်ဖို့ကအလွယ်ကူဆုံးပေမယ့် အဲ့အခြေနေထိရောက်အောင် တင်းခံပေးဖို့က သူ့ရဲ့စိတ်ရှည်မှုက အခရာပင်။
"မင်းက ရန်မစသင့်တဲ့ သူ့ကို ရန်သွားစတာကိုး"
"ဟင်....ဘိုးလေးတော်"
ရှမ်း၀တ်စုံအဖြူရောင်နဲ့ ရှိနေပေမယ့် လူကတော့ ဝှီးချဲထက္မှာ မိန့်မိန့်ကြီးထိုင်ကာ အိမ်ရှေ့ကနေဧည့်ခန်းထိ ခြွေရံများစွာနဲ့၀င်ရောက်လာသည်။
ဘိူးလေးတော်ဟာ ဘယ်အချိန်မဆို လူရိုသေရတဲ့ အနေထားမျိုးမှာရှိနေတုန်း
"အေး မိုက်ကယ် ဟိုကောင့်လက်ထဲရောက်သွားပြီဆို"
"ဟုတ် ဘိုးလေးတော်"
"မင်း ကိုအရင်ကငါတာ၀န်ပေးဖူးတာ မှတ်မိလား"
"ဟုတ် ဘိူးလေးတော် လူတစ်ယောက်အိမ်ကို စုံစမ်းပြီး အဲ့လူကို ဖမ်းခေါ်ပေးတာပါ"
သူ့ဘ၀မှာ ဒါဟာပထမဆုံး တရားမ၀င်မှုအကြီးစားလုပ်ရပ်ပင်
ထိူအချိန်ကတော့ ဦးလေးဖြစိသူရဲ့ အသိမိတ်ဆွေက ဒီလိုတွေ ခိုင်းစေတာကိုပင် ဂုဏ်ယူလျက် ၊မသိရင် လူတတ်ကြီးလိုလို
အရေးပါလာသလိုလို ဘ၀င်ခွေ့ကာ ဦးလေးရှေ့ မျက်နှာကောင်းယူချင်ခဲ့သည်။
"အဲ့ဒါ တခြားမဟုတ်ဘူး ခွန့် ဦးလေးပဲ"
"ဗျာ......"
"မင်းကိုသတ်လို့ရရက်နဲ့ မသတ်ပဲထားတာ ဘာကြောငိ့လို့ မင်းထင်လည်း"
"မသိဘူး သူရောအာ့တာတွေသိနေခဲ့တာလား"
"မင်းအန်ကယ်ကို သိပ်မမျှော်လင့်နဲ့
သူက ကြမ်းတမ်းရိုင်းစိုင်းတဲ့လူမို့ လူသားဆန်ပြီးငဲ့ညှာတာမျိုး သူမလုပ်ဘူး"
"ဟင် ဒါဒါဆို ဘယ်လိုလုပ်ကြမလည်း ဟာဗျာ သူ့ကိုဘယ်လိုသတ်ရမလည်း သာပြော"
"မင်းတို့အစီစဉ်ဆွဲခဲ့တုန်းကမအောင်မြင်ဘူးမလား သူကသူများထက်ဆယိဆလောက်အကွက်ကြိုမြင်တယ်"
"မင်းနွယ်ရော မပါဘူးလား"
"သူ တခြားနိုင်ငံကနေ စနိုက်ပါသမား ခေါ်လာမယ် ဒီရက်ထဲရောက်ဖို့ရှိတယ်"
"ကျွန်တော်ဘာလုပ်ရမလည်းသာပြောပါ "
"အင်း ငါတို့လည်း အသက်ရှင်ရမယ့်ကံရှိလို့ သူ့လက်ကလွတ်တာ သူ့မှာ အားနည်းချက်ကရှိပြီးသား"
"အဲ့ဒါဘာလည်း"
"သစ်ရွက်စိမ်း!!!!!"
"ဟင်"
"ဟုတ်တယ် မင်းလက်ထဲကနေ သူလုယူတာ
မင်းကိုမင်းအန်ကယ်ကိုနိုင်ချင်လို့မဟုတ်ဘူး
သူ့အပိုင်ပစည်းမို့ လွယ်လွယ်ကူကူပြန်လာသိမ်းယုံပဲ"
"ဒါတွေကိုကျွန်တော်သိပေမယ့်...."
"မငိးရွက်စိမ်းကို ပြန်ခိုးထုတ်ရမယ်"
"သူ့အိမ်ထဲက၀င်ဖို့က"
"မပူနဲ့ ငါတို့စီစဉ်မယ် မင်းသူ့ကိုခေါ်ထုတ်
မင်းခေါ်ရာ လမ်းကြောင်းအတိုင်း သူထွက်လာတာနဲ့ ငါတို့တာ၀န်သာမှတ်လိုက်"
"ဒါပေမယ့်...'
"စွန့်စားရာကျနေပေမယ့် မင်းလုပ်ရမှာပဲ
ဟိုမှာသေလုမတတ် ရိုက်နှက်နေတာတောင်
အဲ့မိန်းကလေးနာမည်ကို မထွက်ခဲ့ဘူး
အခုပြန်ရောက်တာနဲ့ သူ့ဆီတန်းခေါ်သွားတာဟာ နည်းတဲ့ကာကွယ်မှုလား
မင်းသိထားဖို့က လောကမှာ အားအနည်းဆုံး ပျော့ကွက်က အချစ်တဲ့"
သူဘာမှပြန်မပြောနိုင်ဘဲ တွေဝေ ငြိမ်သက်သွားရင်
ဒီအကြောင်းတွေလလည်း ရွက်စိမ်းအနှေးနဲ့အမြန်သိသွားခဲ့ရင် အခြေနေက ပြောင်းလဲနိုင်သည်။
အဓိက သူမ မသိခင် အမြန်ခေါ်ထုတ်မှဖြစ်မည်။
ဘိူးလေးတော်ကတော့ အစီစဉ်တွေ အမှန်ကန်ချကာ ပြန်လည်ထွက်ခွာသွားသည်။
အားကိုးရာမဲ့နေတဲ့အချိန် ဘိုးလေးတော် လာပြီး လုပ်သင့်တာတွေပြောသွားခဲ့ပေမယ့်
ရင်ထဲပူလောင်မွန်းကျပ်နေသေးသညိ။
ခွန့် အပေါ်မှာ ရှိန်နေကြတာ ပြောတဲ့စကားတိုင်းမှာ သတိထားဖို့တွေက အထင်းသား
သူ့ကိုရော ခွန် က ဘာကြောင့် အသက်ရှင်ခွင့်ပေးထားရတာလည်းဆိုတဲ့အချက်ကစဉ်းစားစရာ
ရွက်စိမ်းကြောင့်ဆိုရင်တော့ သူဟာလုံး၀
အဖြစ်မရှိတဲ့ ယောကျာ်းဆိုတာကို မီးမောင်းထိုးပြလိုက်သလိုပင်......
....................
"ဆရာ ဧည့်သည်ရောက်နေတယ်"
"လိုရင်းပြော"
ဆေးပေါလိပ်ကို ဖွာရှိုက်ရင်း laptop ရှေ့ကနေမခွာပဲ စိတ်မရှည်စွာပြောသည်။
ဘယ်သူ့ကိုမဆို စိတ်မရှည်တတ်ပုံကဒီအတိုင်းပင်
ရန်သူကို သတ်ဖို့ဆိုရင်တော့ စိတ်ရှည်သည်းခံပြီး ထောင်ချောက်ထဲ အသာလေး ထည့်တတ်သူ
မိုက်တာဆန် အတွေးစတို့ကို ဖြတ်လိုက်ပြီး
အလျင်စလိုမေးတာဖြေရသေးသည်။
"ရွက်စိမ်းရဲ့ ဆွေမျိုးလို့ပြောပါတယ်"
"လွှတ်လိုက်"
မိုက်တာဆန် ပြန်ထွက်သွားတော့ ရွက်စိမ်းကို ခေါ်ဖို့ သတိရကာ အခန်းထဲ၀င်လိုက်သည်။
သနပ်ခါးရနံ့နဲ့ ခေါင်းလျော်ရည်နဲ့သင်းသင်းက အခန်းကို၀င်၀ငိခြင်း ထုံသင်းပျံ့နေသည်။
"အန်တီ ဒါလေး ဇစ်တပ်ပေးပါလား ရွက်စိမး်လက်ကမမှီလို့"
နောက်ခိုင်းလေး အကျီလဲနေကာ
သူ့ကို ဒေါ်ငွေလာအမှတ်နှင့် စကားတွေ တတွတ်တွတ်ပြောဆိုသည်။
မနေ့ကပေးထားတဲ့ အမှတ်သားတွေဟာ သိပ်မပျောက်ချင်သေး။
ဖြူစွတ်နေတာမဟုတိဘဲ ၀င်းနှစ်နေသောအသားလေးပေါ်မှာ ထိုအရာလေးတွေက
စွဲမက္ဖွယ်
ဇစ်ကို ဆွဲမတတ်ဘဲ ပြန်ဆွဲချလိုက်တော့ သူမအလန့်တကြားဖြစ်သွားသည့်ပုံလေးက
ကလေးများလိုပင်
ဝိုင်းစက်သွားသည့် မျက်၀န်းတွေဟာ
ခနလေးပဲ ဖြစ်ပြီး ထွက်ပြေးဖို့ဟန်ပြင်သည်။
"နေဦး !!!"
လူကသာ စကားဆိုလိုက်ပေမယ့် မြန်ဆန်လှတဲ့ သူ့လက်တွေထဲမှာ သူမလေး က လုံးထွေးစွာပြန်ပါလာသည်။
"ဖယ်ပေး ကျွန်မသနပ်ခါးမခြောက်သေးဘူး"
အေးအေးလေးဖြစ်နေသည့်ပါးပြင်ကိုငုံ့နမ်းလိုက်တော့ ဇက်ကလေးပုနေအောင်ရုန်းသည်။လည်တိုင်ကို ကိုက်လိုက်တော့ ခြေတစ်ဖက်က သူ့ခြေဖျားကို အမှန်ကန်တက်နင်းသည်။
ဘယ်လိုလုပ်လုပ် အချိန်တန်ရင် တစ်ခွန်းမကျန် စွာတတ်တာပင်။
အရင်ကတော့ သူမ စိတ်၀င်စားမှုတွေရှိရက်နှင့် မထင်ရင်မထင်သလိူ ဒီလိုလေးတွေဆိုးတတ်သေးတာ
"မင်းအ၀တ်လဲပြီးဆင်းလာ မင်းရဲ့ မျိုးတစ်ခြမ်းပုတ်တွေရောက်နေတယ်"
"ဘာ!!"
သူမမေးတာကို ပြန်မဖြေပဲ ဆေးပေါလိပ်ဖွာရှိုက်ရင်း ခြေဆုံးခေါင်းဆုံးကြည့်သည်။ထို့နောက် ခပ်ထေ့ထေ့ပြုံးရင်း ပြန်ထွက်သွားတာကြောင့် လူကစိတ်တိုရပြန်သည်။
အရာရာသူ့စိတ်ကြီးပဲ
သူမအ၀တ်ကိုနောက်တစ်စုံလွယ်လွယ်ကူကူဖြစ်မယ့်ဟာလဲ၀တ်လိုက်ပြီး လေးလေးများဖြစ်နေမလားတွေးကာ မြန်မြန်လေးသွားလိုက်သည်။အဆက်သွယ်တွေပြတ်နေခဲ့တာ
ဆယ်ရက်လောက်ရှိလောက်ပြီမို့
"သမီး...!!!!!!'"
ဆိုဖာတွေတစ်ခုမှမရှိဘဲ တစ်ယောက်ထိုင်ခုံနှစ်ခုပဲ ဧည့်ခန်းထဲမှာရှိတော့သည်။
ထိုထိုင်ခုံနှစ်ခုထဲမှာ တစ်ခုံကတော့ ခွန် ကခြေချိတ်ထိုင်နေပြီး အန်တီတို့သားအမိကတော့
မက္တပ်လေးရှိနေခဲ့သည်။
"အန်တီ နဲ့မမ !!!!'
"ထိုင်လေ သည်းညှာ!!!'
"ဘာကြီး!!!'
"ဟမ်!!!"
"ဟေ!!!"
"အဟွတ်!!!!!"
ဘာကြီး လို့ ပြောလိုက်တာ သစ်ရွက်စိမ်းဖြစ်ပြီး မိုက်တာဆန် ဂျိုကာ တို့၏ အာမေဋိတ်တွေက အလန့်တကြားပေါ်ထွက်လာသည်။
ရုပ်နဲ့ရောလုပ်ရပ်နဲ့ရောပါမလိုက် ထွက်သွားတာများ နုနုညံ့ညံ့
"လာလေ သည်းညှာ အန်တီတို့က သည်းညှာကိုတွေ့ချင်လို့တဲ့"
ဘေးမှာရှိတဲ့ တစ်ခုတည်းသော ဆိုဖာထိုင်ခုံကို လက်လေးပုတ်ပြရင်း နူးညံ့ဆုံးလေးသံ ၊အနိမ့်သံဖြစ်တဲ့ deep voice ခပ်ချွဲချွဲသံလေးနဲ့ခေါ်နေတာ ခွန် မှ ဟုတ်ပါလေစ
"အန် အန်တီတို့က မက္တပ်ကြီး!!"
"စိတ်မရှိနဲ့နော် အန်တီ သည်းညှာက ခြေထောက်နာနေလို့ ဒီခုံမှာပဲ ထိုင်ခိုင်းမယ် ဖြစ်တယ်မလား"
လှေကားပေါ်ကဆင်းလာတာအကောင်းကြီး ကိုအားလုံးလည်းမြင်ပါလျက် ခွန်က မျက်္နှာပြောင်တိုက်ကာ ခပ်တည်တည်ပြောတော့
ဒေါ်မာလာတို့ မျက်နှာတွေက ကွက်ကနဲပျက်သည်။
ရွက်စိမ်းကတော့ ခွန် ပြရာနေရာမှ ခပ်ငြိမ်ငြိမ်၀င်ထိုင်ရင်း အားတုံ့အားနာဖြစ်နေရကာ
"လာရင်းကိစလေးပြောပါဦး ဟေ့
မိုက်တာဆန် ကော်ဖီလုပ်လေကွာ"
ဒေါ်မာလာဖြေအံ့ဆဲဆဲမှာ ခွန် ကစကားဖြတ်ပြောတော့ အင်တင်တင်ဖြစ်ရပေမယ့် ဧည့်ခံဖို့ လူပ်ပေးနေတာဆိုတော့ မကျေနပ်မှုတွေ
ဖိသပ်မျိုချကာ
"ရွက်စိမ်းလေးနဲ့ အဆက်သွယ်မရတာရယ် သူ့ဦးလေးကလည်း တတွတ်တွတ်တွေ့ချငိတယ် ပြောလို့ပါကွယ် "
ရွှေခေတ် မိမိအမေမှဟုတ်ပါလေစဆိုပြီး ပြူးကြည့်ရသည်။
နေမာန တို့အိမ်၀င်ပြီး ခွန့်ဆီ လမ်းညွှန်တာ သိရတော့ လာတဲ့လမိးတစ်လျောက် ဆူပူပြောဆိုနေတာ ဒီမျက်နှာမဟုတ်
လင်တွေများတဲ့မိန်းမ
အရှက်ကင်းမဲ့တာတို့ အဆက်သွယ်ဖြတ်ထားရအောင် ဒင်းက ဆွေခန်း မ်ျုးခန်းဖြတ်တာ တွေ့ရင် မာလာ့ အကြောင်းသိစေရမယ် မောင်းတင်ပြောလာကာမှ ခွန့် ရှေ့ရောက်တော့ မက္တပ်လေးရပ်ပြိး မေးသမျှကို ရိုရိုကျိုးကျိုး ဖြေနေတာများ အဖေ့ခေါ်ပြချင်သည်။
"အော်ကော်ဖီရပြီ ပေးပေး!!'
ခွန်က ကော်ဖီတစ်ခွက်ကို ရွက်စိမ်းထံပေးလိုက်ပြီး နောက်တစ်ခွက်ကို သူယူကာ
သေချာလေးအရသာခံသောက်နေရင်း
ဒေါ်မာလာ့ကို ခနဲ့တဲ့တဲ့ကြည့်သည်။
ဒေါ်မာလာ လက်တွေကတုန်ရီတက်ကာ ဒေါသတို့ထွက်လာပေမယ့် မပေါက်ကွဲရဲ။
နန်းတော်တမျှ ခမ်းနားသော အိမ်ထဲမှာ
ကျွန် လို အပိုးကျိုးနေခဲ့ရတဲ့ ရွက်စိမ်းက
ဘယ်လိုကုသိုလ်ကံနဲ့ရှိနေရတာလည်း
ခွန် ကရော တိုက်ခန်းအစုတ်လေးနဲ့ ကောင်လေးက အခုတော့ ချောလာလိုက်တာ
မျက်ခုံးစပ်က ဒဏ်ရာကြီး ဖျက်နေတာတောင် ကြည့်ကောင်းတုန်း
ခြေဖျားလက်ဖျားတွေကအစ သွေးခြည်ဥနေတဲ့အတိုင်း ပန်းရောင်သမ်းကာဖွေးဥနေသည်။
ကို့သမီးကိုကြည့်တော့လည်း ခွန့် ကို မျက်လုံးကျွတ်ကျမတတ် ကြည့်နေတာ မြင်မကောင်း
"ကျွန်တော့်သည်းညှာလေးက ဒီရက်ပိုင်း နေသိပ်မကောင်းဘူး သူသက်သာရင် ကျွန်တော်တို့တူတူလာပြီး နှုတ်ဆက်ပါ့မယ်"
"ဒါပေမယ့်လေ သူ့ဦးလေးက ......'"
"မိုက်တာဆန် မင်းကလည်း ကိတ်မပါဘူးလား သည်းညှာက ကိတ်နဲ့ကော်ဖီ အမြဲစားနေကြကို ငါ့မဟေသီကို လိုလေသေးမရှိထားတာ ဧည့်သည်တွေရှေ့မျက်နှာပျက်ရအောင် မလုပ်ပါနဲ့"
စကားကို ထပ်ဖြတ်ပြောပြန်ပြီ
စိတ်တို့ကိုမနည်းရှည်နေရတာ အကြောင်းရှိသညိ။ နေမာန နှင့်အပေးယူလုပ်ခဲ့တာ
ရွက်စိမး်ကို ဒီကနေအပြင်ကိုအချုိသတ်ပြီး တဖြည်းဖြည်းပြန်ခေါ်ထုတ်ဖို့
သို့ပေမယိ့ ခမး်နားလှတဲ့စည်းစိမ်
များပြားလှတဲ့အခြွေရံ
ဘာမဟုတ်တဲ့ရွက်စိမး်ကို ဒီနေရာရဲ့ အရှင်သခင် မဖြစ်စေလိုမှုက လှိုက်လှိုက်တက်လာသည်။
ကိုယ့်သမီးနဲ့ယှဉ်ရင် ဘာလှလို့လည်း
ဘွဲ့လည်းမရ ပွဲလယ်တင့်အောင်ဘယ်လိုနေရမလည်းမသိ
ဂုဏ်မောက်နေသော ခွန့် ကသာ ရွက်စိမး်ကိုပစ်ပြီး ကိုယ့်သမီးသာရွေးချယ်ခဲ့ရင်
အနိုမ်ခံနေရတာတွေမျက်ကွယ်ပြုကာ
မသမာသောလောဘတွေက ဒီအိမ်ကိုခြေချပြီးထဲက အတိုင်းဆမရှိပွားများလာသည်။
ယိုင်နဲ့လာတဲ့အိမ်စီးပွား
တိုးပွားလာသော အကြွေးတွေအတိုးတွေကြောင့် ရွက်စိမ်းဆီကပိုက်ဆံတောင်းဖို့လိုက်ရှာရင်း ဒီလိုရတနာသိုက်ဖင်ခုထိုင်ရမယ့်အခွင့်ရေးတွေအထိ ချိတ်ဆက္မိလာရသည်။
"ဒါဆိုလည်း ရွက်စိမ်းကို စောင့်ရှောက်ဖို့ သူ့အမကို နေ့တိုင်းလာခိုင်းမယ်လေ သူ့အမကို သူကသိပ်ချစ်တာ နေမကောင်းတော့ မိန်းမချင်းလည်းအဖော်ရှိတော့ အဆင်ပြေတာပေါ့"
"အော် ဟုတ်သားပဲ သူ့အတွက်ကဒီမှာ မိန်းမဖော်ရှားတယ် ဒါပေမယ့် ဦးလေးကို ဘယ်သူကြည့်ဖို့လည်း"
"အော် ရပါတယ် သူကတအား ဖြစ်နေတာမှမဟုတ်တာ အန်တီပဲ ကြည့်လို့ရပါတယ် သမီးကိုတော့ ဒီအိမ်မှာ သူ့ညမလေးနဲ့တွေ့ဖို့ လွှတ်မယ်လေ ရတယ်မလား ဆွေမျိုးဆိုတာ
နီးကပ်လေ အားရှိလေတဲ့ အဟင်း!!!!'
စကားတွေရွှန်းရွှန်းဝေကာ သူမရဲ့တစ်ချက်ခုတ် သုံးချက်ပြတ်အကြံကြီးကိုအကောင်ထည်ပေါ်စေရေးသာသာထိုးထိုးပြောသညိ။
ရွှေခေတ် ဒီအိမ်မှာနေရင် သတင်းလည်းထောက်လှမ်းလို့ရသလို
ရွက်စိမ်းနေရာကိုလည်း ရအောင်ယူနိုင်သည်။
နေမာနတို့ရဲ့အပေးယူနဲ့လည်း အံကိုက်ဖြစ်သွားစေမည်။
ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ်ပြုံးရွှင်ရင်း သမီးကိုကြည့်တော့လည်း အခုပဲချက်ချင်း ခွန် နဲ့ကြောင်းလမ်းလို့ ပျော်နေတဲ့အတိုင်း
တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့် ရွှေမင်းသားဟာ
မယားရှိလည်း အချိန်တန် ကိုယ့်သမီးသာ မဟေသီဖြစ်ဖို့
ပေါက်လို့ပဲစားရွက်စိမ်းကို အဖြစ်မခံနိုင်
သင်းကများ မတန်မရာ....
..........
မာလာတို့ထွကိသွားတော့ ခွန် ကငြိမ်ငြိမ်လေး ထိုင်နေသောရွက်စိမ်းကို ကြည့်ပြီး
"ဒါကိုကျတော့ သိပ်ဒေါသထွကိတာမတွေ့ရဘူး"
"ဟုတ်တယ် လေးလေးနဲ့ပတ်သတ်လို့ အားနာပေးနေတာကလွဲရင် သူတို့ကို ကျွန်မသဘောမကျဘူး။ပြီးတော့ မမ လာတာကိုမကြိုက်ဘူး"
"မင်း စောနထဲက မပြောဘူး အဲ့လိုမှန်းသိရင်"
"အပိုတွေပါ စဝ်ခွန်အောင်ရယ် ကျွန်မ မကြိုက်တာ ရှင်သိပါတယ် ရှင်ထွကိသွားတော့ သူတို့ ဘယ်လိုဆက်ဆံလည်း ရှင်သိချင်သိနေဦးမှာ တမင်ခေါ်တာကိုများ...."
"မင်းက မုန်းနေတာတောင် ငါ့စိတ်ကို သိနေသားပဲ အဟွန်း နောက်ထပ်လာဖို့တွေရှိတယ်
သူတို့က အမေကြမ်းဆို ငါက အာဠာ၀က ပဲ"
"ဘာမှဂုဏ်ဆာမနေနဲ့ ဓာတ်တူနာမ်တူလာစုတယ်လို့ပဲ မြင်တယ် ကျွန်မကတော့"
"ဒါဆိုမင်းကရော???"
"စကားကို ကပ်မပြောနဲ့ ဒါနဲ့မေးပါဦးမယ် သည်းညှာဆိုတာ ဘယ်ကောင်မလည်း"
"မင်းကို ခေါ်တာလေ "
"တတ်နိုင်တယ်နော် ရှင့်ကဆယ့်နှစ်မျိုးကြိုးခုန် တကယ်မုန်းဖိူ့ကောင်းတဲ့လူ"
"မနက်ဖြန် မင်းအမ လာမယ် သေချာလေးကြည့်ပေါင်း သူတို့ဘယ်လိုလူစားလည်းဆိုတာ မင်းအသိဆုံး"
"သိတယ် ရှင်ဘယ်လိုလူစားလည်းဆိုတာလည်း သိတယ်"
"ဟုတ်လားပြောကြည့်ပါဦး!!!"
"အနေကြမ်း အပြောကြမ်း စိတ်ကြမ်း လူကြမ်းနဲ့ !!!"
"ကျန်သေးတယ်"
ခွန် က ခုံပေါ်ကနေ ထလာရင်း ရွက်စိမ်းထိုင်နေတဲ့ ခုံကိုအုပ်မိုးရှေ့တိုးလာကာ
"ကုတင်ပေါ်လည်းကြမ်းတယ်ဆိုတာထည့်ပြော"
ခပ်တိုးတိုးလေသံပေမယ့်ရွက်စိမ်းပါးတွေ ပန်းရောင်ပြေးသွားသည်။
ဒီလူမို့အရှက္မရှိပြောထွက်တယ်
မိုက်တာဆန် ဂျိုကာနဲ့ ဒေါ်ငွေလာကြီးကတော့ မရှိတော့သလိုလိုနဲ့ ပန်းအိုးကြီးနောက်ကွယ်မှာ သုံးယောက်သားအတန်းလိုက်ကြီး ခိုးနားထောင်နေတာ
မသိရင် သူတို့ပုန်းနေတာ လူမသိတော့တဲ့အတိုင်း
စောနကတောင်သူတို့ဆရာ သည်းညှာ
ထခေါ်တော့ ဘယ်လောက်တောင်လန့်သွားခဲ့ရလည်း ၊ ဒီနေ့ ခွန် ကတော်တော်လေးထူးဆန်းနေခဲ့တာ....
..........
"မေမေ နေမာနတို့က ရွက်စိမ်းပဲခေါ်ထုတ်ခိုင်းတာနော်"
"အေးငါလည်း ဒါကိုပဲလုပ်မှာလေ"
"အခု အထည်တွေအပ်နေတာ အဖေ့ဆေးဖိုးချန်ဦးလေ မေမေ"
"အမလေး ညည်းအဖေကစိတ် စိတ်သာကြည်ရင် ထူထူထောင်ထောင်ဖြစ်မှာ
စိတ်ကလည်း စီးပွားကြောင့် ပြိုလဲနေတာ
ဒါတွေအားလုံး ညည်းပေါ်မူတည်တယ်
အိမ်စီးပွားထက် ငွေဘုံပေါ်ထိုင်ဖို့ ညည်းကြိုးစားရမှာ"
မြန်မာ၀တ်စုံတွေကို ပုံစံပြကာ အပ်နေတာနဲ့တင် ညနေကစောင်းနေလေပြီ
အပ်သမျှပုံစံကလည်း ကောက်ကြောင်းထင်းပြီး ရင်ဟိုက် လက်ပြတ်တွေကများသည်။
ရွှေ မြန်မာ၀မ်းဆက္မကြိုက်ပေမယ့်
ခွန် ့လိုယောကျာ်းက ဘာမဟုတ်တဲ့ ရွက်စိမ်းကို သည်းသည်းလှုပ်နေတာမြင်တော့
လူကမရှုစိမ့်
ရှင်ကပဲတောင့်ခံနိုင်မလား ပျော်၀င်နိုင်မလား ကြည့်ရသေးတာပေါ့ခွန်
အလှမကြိုက်တဲ့ ယောကျာ်းဆိုတာ ဒီကမာမှာ မရှိသေးဘူး
သေချာပေါက် ရှင့်ရဲ့ မဟေသီနေရာကိုလုယူပြမယ်
နေမာနကို တွယ်မိလေသော်စိတ်က ခွန့် ကိုတွေ့မှ ဘာနဲ့မှမတူအောင်ပြောငိးလဲခဲ့သည်။
အရင်ကတော့ ပေတေတေ မှုန်ကုပ်ကုပ် ပိန်ညှောင်ညှောင်ကောင်လေး
ရွက်စိမ်းက နေမာနနဲ့ပါဆက်ညိတော့
စိတ်တွေတို မကာင်းသတင်းမှန်သမျှလိုက်ဖြန့်
ခွန် မလာလို့ လက်ထပ်ပွဲမှာ အရူးတစ်ယောက်လို ငိုနေတဲ့ video တွေပါပြကာ ခြိမ်းခြောက်လိုက် ငွေညှစ်လိုက် အချိုကြွေးလိုက်နှင့် မျိုးစုံဒုကပေးခဲ့တာ
ဒါတောင် သင်းက ကောင်းစားနေသေးတယ်
ကြည့်နေလိုက် ရွှေတို့ မသုံးရသေးတဲ့ မာယာကဒုနဲ့ဒေး
🥺🥺🥺🥺🥺🥺🥺🥺🥺🥺
ဖတ်ရတာပျင်းနေကြတယ်ဟုတ်
ချောရဲ့ tempo လေးက နောက်တစ်ခေါက်ဆက်္မြှငိ့ပေးတော့မှာမို့ အားပေးပါဦးနော်
ဒီဇာတ်အိမ်လေးက တဖြည်းဖြည်းချင်းသွားတဲ့ နဲနဲလေး heavy drama ပုံစံလေးမို့
လောင်ရတာ ချိုရတာ မွန်းကျပ်ရတာ တွေနဲ့သွားထားတာပါရှင့်
Mafia ပုံစံမို့ တရားမ၀င်တာ သတ်တာဖြတ်တာတွေရှိလာပါ့မယ် ၊စိတ်ကူးရင်ဇာတ်လမ်းမို့ သဘာ၀သိပ်မကျခဲ့ရင် ဂိုမဲ့နယ်🥺🥺
Zawgyi
"ဒီနားလာ.....'"
ေပကပ္ကပ္ေလးႏွင့္ အခန္းေထာင့္ကေန မခြာေသာ႐ြက္စိမ္းပုံစံကတကယ့္ကေလးေလးအတိုင္း
"ကတိတည္ရမယ္ေလ"
ထိုအခါက်မွေလးလံစြာေလ်ာက္လွမ္းလာတာတုံတုံခ်ိခ်ိရယ္
"ေၾကာက္ေနတာလား??"
ေမးသမွ်ေမးခြန္းတိုင္း ဘာတစ္ခုမွမေျဖဘဲ ေခါင္းေလးငုံ႔ခ်ၿပီးေရွ႕မွာလာရပ္ေနတာေၾကာင့္လူကစိတ္မရွည္ေတာ့
"ကြၽတ္...!!ဒီကိုၾကည့္စမ္း႐ြက္စိမ္း"
လက္ၼောင္းႏွစ္ဖက္ကိုလႈပ္ခါေမးေတာ့ ျပည့္သိပ္ေသာမ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ႐ြက္စိမ္းကေမာၾကည့္လာသည္။
"ရွင္ အရင္ကနဲ႔မတူေတာ့ဘူး အဟင့္"
"ဟုတ္တယ္ေလ ဒါေပမယ့္မင္းအေပၚမွာ....."
"ဟင့္အင္းမေျပာနဲ႔ ရွင့္ကိုေၾကာက္တယ္အဟင့္ ၿပီးေတာ့... ၿပီးေတာ့ ဒီမွာမေပ်ာ္ဘူး"
"မင္းကိုတစ္သက္လုံးခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားမွာမွမဟုတ္တာ"
"ဟို ဟို အန္ကယ့္ကိုေရာ သတ္ပစ္မိၿပီးလားဟင္ ေျပာစမ္းပါဦး....'
"ေမးခြန္းေတြမ်ားတာ ငါမႀကိဳက္ဘူး႐ြက္စိမ္း"
ညေနေစာင္းေလာကၼွ လကၼွတ္ထိုးျဖစ္ၾကၿပီး အက်ီေလးေတာင္မလဲႏိုင္ဘဲ ကိစေတြကို အတတ္ႏိုင္ဆုံးထိန္းသိမ္းကာ သူမဆီအေရာက္လာခဲ့သည္။ ဒါေတာင္ သူမမွာ
ၿပိဳေတာ့မယ့္မိုးလို ညႇိဳ႕မႈိင္းေနလ်က္
"ေမးရမွျဖစ္မယ္ သိရမွျဖစ္မွာေပါ့"
"သူတို႔ငါ့အသက္ကိုရန္ရွာဖူးတယ္ ဒါေၾကာင့္"
"ကိစေတြကအဲ့လိုရွိခဲ့တာကိုး ဒါေပမယ့္ ရွင့္နဲ႔
Jay ကဘာရန္စမွမရွိခဲ့ဘဲ"
"ငါကသက္သက္ ရန္ရွာတယ္ထင္တယ္ေပါ့"
"မဟုတ္ မဟုတ္ပါဘူး ကြၽန္မက..."
"မင္းသူ႔ဘက္ကေနကာကြယ္ေျပာဆိုေနတာ
မင္းအတြကၼေကာင္းဘူးဆိုတာ နားမလည္ဘူးလား"
"လက္ခံရမွာပဲ ရွင္လက္ခံရမွာပဲ ဒါကရွင္ရသင့္တဲ့နာက်င္မႈ"
"မင္းသူ႔ကို ခ်စ္ခ်စ္မခ်စ္ခ်စ္ ငါ့ေရွ႕မွာရွိေနတိုင္းအဲ့ေကာင္အေၾကာင္းပါးစပ္ကေနမထြက္နဲ႔"
"ရွင္သာမထားသြားခဲ့ဖူးဆို ကြၽန္မ ရွင္ေျပာသလိုေနေပးႏိုင္တယ္ သူ႔ကိုသတ္မွာသိသိရက္နဲ႔ ကြၽန္မကို ကယ္ဖို႔ ရွင့္၀န္းက်င္ထိေရာက္လာတဲ့ သူ႔ကို ကြၽန္မနည္းကြၽန္မဟန္နဲ႔
ျပန္ကာကြယ္ေပးရဦးမွာပဲ"
"အရမ္းေတြသိတတ္ေနတယ္ေပါ့ဟုတ္လား"
"အ!!!!!!"
ကုတင္ထက္ကို အၾကမ္းပတမ္းတြန္းခ်ေတာ့ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့႐ြက္စိမ္းဟာေျခပစ္လက္ပစ္ ၿပိဳလဲက်သည္။
ဆံႏြယ္ေတြဟာ လည္း ေမြ႕ယာထကၼွာ ဝဲျပန႔္ ျဖန႔္က်က္လ်က္
"မင္း ကမေၾကာက္တတ္တာလား႐ြက္စိမ္း ဟမ္!!!!"
အေပၚစီးကေနအုပ္မိုးရင္း လက္ေတြကိုလည္း ဖိကပ္အုပ္ကာ႐ုန္းမရတဲ့အေနထားမွာ သူေမးလာသည္။အသက္ရႈသံေလေငြ႕ေႏြးေတြကအစ နီးစပ္ေနလြန္းတဲ့အေနထားမွာ မ်က္ႏွာထိလာေရာက္႐ိုက္ခတ္လ်က္
"ေၾကာက္တာေပါ့ အရမ္းေၾကာက္တာေပါ့
အဟင့္ လႊတ္ ေနာ္"
"မင္းေျပာခ်င္တိုင္းေျပာေနတုန္းက ဒီလိုေတြျဖစ္လာဖို႔ရွိတယ္ဆိုတာ မင္းမရိပ္မိဘူးလား"
"လႊတ္ေနာ္ ရွင္ဒီလိုအတင္းက်ပ္ေတြ လုပ္လာထဲက မုန္းမိတာ ၊ရွင္သိလား ကြၽန္မရွင့္ကိုမခ်စ္ခဲ့တာၾကာၿပီ ေနာက္လည္းဒီအတိုင္းပဲဆက္ရွိေနဦးမွာ ....'"
"အဟြန္း မင္းကမင္းရဲ႕မုန္းတီးျခင္းကို ဒီလိုသက္ေသျပရင္
ငါကလည္းငါ့ရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္မႈကို ဒီလို ရယူျခင္းေတြနဲ႔ သက္ေသျပမယ္
ေသခ်ာတာတစ္ခုက မင္းကိုမညႇာဘူးလို႔ မၾကာေသးခင္အခ်ိန္ထဲက ေၾကညာထားၿပီးသား.......'"
"ရွင္ေနာ္ ဟင့္အင္း.....""
မလိုခ်င္ေသာအနမ္းေတြကအ႐ြတ္ဆန္စြာေရာက္ရွိလာသည္။ႏႈတ္ခမ္းေတြဆီမွာ ထူပူက်ိန္းစပ္ေအာင္ အခ်ိန္ၾကာႀကီး နမ္းရႈိက္ေနခဲ့ၿပီး လူးလြန႔္ေနတဲ့ လက္ေတြကို သူ႔လက္တစ္ဖက္ထဲနဲ႔ရေအာင္ ခ်ဳပ္ကိုင္လာသည္။
"ကလင္ ကလင္..."
ဖုနး္တစ္ခု၀င္လာေတာ့
သူကညစ္က်ယ္စြာၿပဳံးရင္း႐ြက္စိမ္းကိုလည္းလႊတ္မေပးဘဲဖုန္းကိုင္လိုက္သည္။နမ္းေနတာကိုလည္း ရပ္သြားခ်င္းေတာင္မရွိ
"ေအးေျပာ"
႐ုံးကန္လူးလြန္းေနတဲ့႐ြက္စိမ္းကိုခ်ဳပ္ကိုင္ကာ နား႐ြက္ေလးကို ခပ္ဆဆကိုက္ရင္း ဖုန္းေျဖသည္။
"ေအာ္အဲ့ေကာင္တည္ေနရာသိၿပီလား အြန္း သတ္ပစ္လိုက္ရမလားဆိုေတာ့"
စကားေျပာရင္း ႐ြက္စိမ္းဆီ အၾကည့္ေတြပို႔ကာ စိမ္ေျပနေျပေျပာေနသည္။
"Jay ဆိုတဲ့ေကာင္က ရန္စရွိတယ္လည္းမဟုတ္ပါဘူးအဟြန္း သူ႔အေဖ သူ႔ဦးေလးေတြနဲ႔ေတာ့ဟုတ္တယ္ က်ဴပင္ခုတ္ရင္ က်ဴငုတ္ပါရွင္းပစ္ရမယ္စကားပုံကလည္းရွိေလေတာ့"
႐ြက္စိမ္းက မ်က္ရည္ေတြဝဲတက္လာၿပီး ေခါင္းကိုခါကာမသတ္ဖို႔ ေတာင္းပန္ေျပာေနတာ အရသာခံၾကည့္ရင္း ခြန္ ကဟက္ကနဲရယ္သည္။
သိၿပီးသားအေၾကာင္းရာေတြကို ျပန္ေျပာင္းေျပာဆိုကာ မည္သူမည္ဝါမွန္းသိေစလိုက္ၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္ၼႈ ခပ္ပါးပါးေလးပစ္ထည့္လိုက္ေတာ့ ႐ြက္စိမ္း႐ုန္းကန္ရာကေန ၿငိမ္က်ကာ မသတ္ပစ္ဖို႔ေတာင္းဆိုလာသည္။
တကယ္လည္း သူ႔လူေတြ Jay
အနီးနားတစ္ဝိုကၼွာ ရွိေနေတာ့တာ
သူ႔အတြက္ေတာ့ အဲ့ေကာင္ဟာ ငါးစာပဲ
႐ြက္စိမ္းရဲ႕သက္ညႇာမႈေတြဟာ ဒီေကာင္ေပၚမွာဒုနဲ႔ေဒး
"ေနာကၼွ ေပါ့ အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ထားလိုက္ဦး..."
ဒီေကာင္နဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္ယုံနဲ႔ေပးဆပ္ေနတာ သေဘာတက်ရွိရေပမယ့္
ထိုေကာင္အတြက္ စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔ရွင္သန္ေနပုံကရင္ထဲစူးေအာင္နာသည္။
ေသလုမတတ္ေဒါသထြက္ကာ ဘာကိုအလိုမက်လို႔မက်မွန္းမသိ
အတိုင္းဆမသိ၀န္တိုမႈတို႔ျဖစ္လာရတဲ့ေနာက္ ဖုန္းကိုပစ္ခ်လိုက္ကာ ၾကမ္းတမ္းေသာ အနမ္းေတြက သူမထံ မြတ္သိပ္စြာေပးလႊတ္လိုက္သည္။
"မြန္းတယ္ အသက္ရႈၾကပ္တယ္ ဟင့္အင္း အ.....""
ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုကေန ခဏတာလြတ္ေျမာက္တုန္း ႐ြက္စိမ္းေၾကာက္လန႔္စြာေျပာသည္။႐ုန္းကန္ျခင္းမရွိေတာ့ေပမယ့္ ဒီအေျခေနကို ပိုထိတ္လန႔္လာကာ သူမေၾကာက္လန႔္တၾကားေလးျဖစ္လာသည္။
လည္တိုင္ထက္ အမွတ္သားရာေတြေပးတာ နည္းနည္းေနာေနာမဟုတ္ ၊နာက်င္မႈေတြက အသားထက္ ရင္ထဲမွာ တဆစိဆစ္ပိုနာရသည္။
အခုခ်ိန္ထိ ခ်စ္တယ္ ဆိူတဲ့ စကားကို ၾကားခ်င္တာမဟုတ္ေပမယ့္ ဒီေယာက်ာ္းဟာ
ဒီလိုျပဳမူဆက္ဆံတိုင္း ရယူလိုမႈ တစ္ခုအတြက္ပဲ ခံစားမိသည္။
ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနေပးလိုက္ရင္ အေျခေနေတြ အဆင္ေျပမယ္ထင္ခဲ့တာ ပိုမိုၾကမ္းတမ္းလာတာေၾကာင့္ မ်က္ရည္တို႔က မဖိတ္ေခၚဘဲေရာက္ရွိလာရသည္။
ရင္ဘတ္ကခ်ယ္ရီပြင့္ေတြကို စုပ္ယူနမ္းရႈိက္ေတာ့ သူမမေအာ္မိေအာင္ အသက္ေအာင့္ထားရသည္။ လူက ဒီအေျခေနကိုလက္ၼခံေပမယ့္ ခနာကိုယ္ကေတာ့ ဖိုမေတြ႕ဆုံမႈမွာ အလိုက္သင့္ပုံစံျဖစ္လာေနသည္။
ဒီပုံစံႀကီးကို မလိုျခင္ေပမယ့္ အေျခေနေတြကရပ္လို႔လည္းမရ
"Ohh shitt မင္းကအရမ္းမိုက္တယ္"
သူ႔အရာဟာ သူမတို႔ႏွစ္ဦးနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ၿပီးတဲ့ေနာကၼွာ ခပ္ျဖည္းျဖည္းမဟုတ္ဘဲ ၾကမ္းတမ္းစြာဆက္ယွကိရင္း အားမရစြာညည္းသည္။
ရွက္လြန္းလို႔ မ်က္ႏွာတစ္ဖက္လွည့္မိေတာ့
ေမးေလးကေန ျပန္ဆြဲယူကာ သူ႔ကိုၾကည့္ေစသည္။
ေနရာတကာ အမိန႔္ေတြႏွင့္ လူကို ထိန္းခ်ဳပ္ေနေတာ့တာ
"မင္းရွက္ရင္ ဟ... ငါပိုၿပီးလိုခ်င္တယ္ မင္းသိလား .."
ေအာ္ညည္းမိမယ့္ ႏႈတ္ခမ္းအစုံကို ထိန္းခ်ဳပ္ရင္း သူ႔စကားေတြကို မၾကားႏိုင္စြာ မ်က္လုံးေတြပိတ္ခ်လိုက္သည္။
ရယ္သံခပ္မွ်င္းမွ်င္းရဲ႕ေနာကၼွာ ၿပီးေျမာက္မႈေတြကို ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာထပ္ေဖာ္ေဆာင္သည္။
ႏူးညံ့လာလိုက္ ၾကမ္းတမ္းလာလိုက္ႏွင့္
သူေျပာသလိုပဲ ထိုညက႐ြက္စိမ္းကို လုံး၀မညႇာခဲ့
....................
"က်ဳပ္ဦးေလးကို လႊတ္ေပးမယ္ဆိုရင္ က်ဳပ္႐ြက္စိမ္းကိုမေႏွာင့္ယွက္ဘူး"
"အိုး မင္းရဲ႕စိတ္ရွည္မႈက အခ်ိန္သိပ္မၾကာလိုက္ဘူးပဲ"
ခြန္ကေလွာင္ေတာ့ ဖုနး္ကိုကိုင္ရင္း သူ႔အံကိုတင္းတင္းႀကိတ္မိသည္။႐ြက္စိမ္းနဲ႔ ခြန္ လက္ထပ္လိုက္တာ တကယ့္စာခ်ဳပ္ေတြနဲ႔အၿပီးအစီး
တရားမွ်တမႈမရွိေပမယ့္ ဘယ္သူ႔မွအသံမထြက္ရဲဘဲ အားလုံးလက္ခံေပးလိုက္ရသည္။
မေန႔ကဆိုလည္း႐ြက္စိမ္းေရွ႕မွာ အလူးအလဲ ေျပးထြက္ခဲ့ရတာ သိကာေတြအကုန္ေရစုံေမ်ာလို႔
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ပိစိေလးကို စုပ္ကိုင္ဖို႔က သူ႔ေဘးမွာ အန္ကယ္ျပန္ေရာက္ေနမွျဖစ္မည္။
ဖခင္ကိုယ္တိုင္က ညီငယ္ေပ်ာက္ဆုံးမႈကို သိေသးတာမဟုတ္
ဒီအခ်ိန္အေတာတြင္းမွာ ခြန္ နဲ႔ အေပးယူလုပ္ဖို႔က ဦးစားေပးျဖစ္လာရသည္။
"က်ဳပ္ေျပာတာ လက္ခံလား"
"အဟြန္း မင္းေႏွာင့္ယွက္ၾကည့္ပါဦး မင္းရဲ႕အေႏွာင့္ယွက္ေတြက ဘယ္ေလာက္ထိသက္ေရာက္ႏိုင္လည္းဆိုတာ ငါသိခ်င္လို႔
အရင္ဆုံး ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေပါ့ "
"တီ!"
ဖုန္းကိုတိကနဲပစ္ခ်ၿပီး လူကို ရန္စကာေလွာင္ေျပာင္သေရာသြားေသးသည္။
အန္ကယ့္ကို သတ္လိုက္ဖို႔ကအလြယ္ကူဆုံးေပမယ့္ အဲ့အေျခေနထိေရာက္ေအာင္ တင္းခံေပးဖို႔က သူ႔ရဲ႕စိတ္ရွည္မႈက အခရာပင္။
"မင္းက ရန္မစသင့္တဲ့ သူ႔ကို ရန္သြားစတာကိုး"
"ဟင္....ဘိုးေလးေတာ္"
ရွမ္း၀တ္စုံအျဖဴေရာင္နဲ႔ ရွိေနေပမယ့္ လူကေတာ့ ဝွီးခ်ဲထကၼွာ မိန႔္မိန႔္ႀကီးထိုင္ကာ အိမ္ေရွ႕ကေနဧည့္ခန္းထိ ေႁခြရံမ်ားစြာနဲ႔၀င္ေရာက္လာသည္။
ဘိူးေလးေတာ္ဟာ ဘယ္အခ်ိန္မဆို လူ႐ိုေသရတဲ့ အေနထားမ်ိဳးမွာရွိေနတုန္း
"ေအး မိုက္ကယ္ ဟိုေကာင့္လက္ထဲေရာက္သြားၿပီဆို"
"ဟုတ္ ဘိုးေလးေတာ္"
"မင္း ကိုအရင္ကငါတာ၀န္ေပးဖူးတာ မွတ္မိလား"
"ဟုတ္ ဘိူးေလးေတာ္ လူတစ္ေယာက္အိမ္ကို စုံစမ္းၿပီး အဲ့လူကို ဖမ္းေခၚေပးတာပါ"
သူ႔ဘ၀မွာ ဒါဟာပထမဆုံး တရားမ၀င္မႈအႀကီးစားလုပ္ရပ္ပင္
ထိူအခ်ိန္ကေတာ့ ဦးေလးျဖစိသူရဲ႕ အသိမိတ္ေဆြက ဒီလိုေတြ ခိုင္းေစတာကိုပင္ ဂုဏ္ယူလ်က္ ၊မသိရင္ လူတတ္ႀကီးလိုလို
အေရးပါလာသလိုလို ဘ၀င္ေခြ႕ကာ ဦးေလးေရွ႕ မ်က္ႏွာေကာင္းယူခ်င္ခဲ့သည္။
"အဲ့ဒါ တျခားမဟုတ္ဘူး ခြန႔္ ဦးေလးပဲ"
"ဗ်ာ......"
"မင္းကိုသတ္လို႔ရရက္နဲ႔ မသတ္ပဲထားတာ ဘာေၾကာငိ့လို႔ မင္းထင္လည္း"
"မသိဘူး သူေရာအာ့တာေတြသိေနခဲ့တာလား"
"မင္းအန္ကယ္ကို သိပ္မေမွ်ာ္လင့္နဲ႔
သူက ၾကမ္းတမ္း႐ိုင္းစိုင္းတဲ့လူမို႔ လူသားဆန္ၿပီးငဲ့ညႇာတာမ်ိဳး သူမလုပ္ဘူး"
"ဟင္ ဒါဒါဆို ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလည္း ဟာဗ်ာ သူ႔ကိုဘယ္လိုသတ္ရမလည္း သာေျပာ"
"မင္းတို႔အစီစဥ္ဆြဲခဲ့တုန္းကမေအာင္ျမင္ဘူးမလား သူကသူမ်ားထက္ဆယိဆေလာက္အကြက္ႀကိဳျမင္တယ္"
"မင္းႏြယ္ေရာ မပါဘူးလား"
"သူ တျခားႏိုင္ငံကေန စႏိုက္ပါသမား ေခၚလာမယ္ ဒီရက္ထဲေရာက္ဖို႔ရွိတယ္"
"ကြၽန္ေတာ္ဘာလုပ္ရမလည္းသာေျပာပါ "
"အင္း ငါတို႔လည္း အသက္ရွင္ရမယ့္ကံရွိလို႔ သူ႔လက္ကလြတ္တာ သူ႔မွာ အားနည္းခ်က္ကရွိၿပီးသား"
"အဲ့ဒါဘာလည္း"
"သစ္႐ြက္စိမ္း!!!!!"
"ဟင္"
"ဟုတ္တယ္ မင္းလက္ထဲကေန သူလုယူတာ
မင္းကိုမင္းအန္ကယ္ကိုႏိုင္ခ်င္လို႔မဟုတ္ဘူး
သူ႔အပိုင္ပစည္းမို႔ လြယ္လြယ္ကူကူျပန္လာသိမ္းယုံပဲ"
"ဒါေတြကိုကြၽန္ေတာ္သိေပမယ့္...."
"မငိး႐ြက္စိမ္းကို ျပန္ခိုးထုတ္ရမယ္"
"သူ႔အိမ္ထဲက၀င္ဖို႔က"
"မပူနဲ႔ ငါတို႔စီစဥ္မယ္ မင္းသူ႔ကိုေခၚထုတ္
မင္းေခၚရာ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း သူထြက္လာတာနဲ႔ ငါတို႔တာ၀န္သာမွတ္လိုက္"
"ဒါေပမယ့္...'
"စြန႔္စားရာက်ေနေပမယ့္ မင္းလုပ္ရမွာပဲ
ဟိုမွာေသလုမတတ္ ႐ိုက္ႏွက္ေနတာေတာင္
အဲ့မိန္းကေလးနာမည္ကို မထြက္ခဲ့ဘူး
အခုျပန္ေရာက္တာနဲ႔ သူ႔ဆီတန္းေခၚသြားတာဟာ နည္းတဲ့ကာကြယ္မႈလား
မင္းသိထားဖို႔က ေလာကမွာ အားအနည္းဆုံး ေပ်ာ့ကြက္က အခ်စ္တဲ့"
သူဘာမွျပန္မေျပာႏိုင္ဘဲ ေတြေဝ ၿငိမ္သက္သြားရင္
ဒီအေၾကာင္းေတြလလည္း ႐ြက္စိမ္းအေႏွးနဲ႔အျမန္သိသြားခဲ့ရင္ အေျခေနက ေျပာင္းလဲႏိုင္သည္။
အဓိက သူမ မသိခင္ အျမန္ေခၚထုတ္မွျဖစ္မည္။
ဘိူးေလးေတာ္ကေတာ့ အစီစဥ္ေတြ အမွန္ကန္ခ်ကာ ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားသည္။
အားကိုးရာမဲ့ေနတဲ့အခ်ိန္ ဘိုးေလးေတာ္ လာၿပီး လုပ္သင့္တာေတြေျပာသြားခဲ့ေပမယ့္
ရင္ထဲပူေလာင္မြန္းက်ပ္ေနေသးသညိ။
ခြန႔္ အေပၚမွာ ရွိန္ေနၾကတာ ေျပာတဲ့စကားတိုင္းမွာ သတိထားဖို႔ေတြက အထင္းသား
သူ႔ကိုေရာ ခြန္ က ဘာေၾကာင့္ အသက္ရွင္ခြင့္ေပးထားရတာလည္းဆိုတဲ့အခ်က္ကစဥ္းစားစရာ
႐ြက္စိမ္းေၾကာင့္ဆိုရင္ေတာ့ သူဟာလုံး၀
အျဖစ္မရွိတဲ့ ေယာက်ာ္းဆိုတာကို မီးေမာင္းထိုးျပလိုက္သလိုပင္......
....................
"ဆရာ ဧည့္သည္ေရာက္ေနတယ္"
"လိုရင္းေျပာ"
ေဆးေပါလိပ္ကို ဖြာရႈိက္ရင္း laptop ေရွ႕ကေနမခြာပဲ စိတ္မရွည္စြာေျပာသည္။
ဘယ္သူ႔ကိုမဆို စိတ္မရွည္တတ္ပုံကဒီအတိုင္းပင္
ရန္သူကို သတ္ဖို႔ဆိုရင္ေတာ့ စိတ္ရွည္သည္းခံၿပီး ေထာင္ေခ်ာက္ထဲ အသာေလး ထည့္တတ္သူ
မိုက္တာဆန္ အေတြးစတို႔ကို ျဖတ္လိုက္ၿပီး
အလ်င္စလိုေမးတာေျဖရေသးသည္။
"႐ြက္စိမ္းရဲ႕ ေဆြမ်ိဳးလို႔ေျပာပါတယ္"
"လႊတ္လိုက္"
မိုက္တာဆန္ ျပန္ထြက္သြားေတာ့ ႐ြက္စိမ္းကို ေခၚဖို႔ သတိရကာ အခန္းထဲ၀င္လိုက္သည္။
သနပ္ခါးရနံ႔နဲ႔ ေခါင္းေလ်ာ္ရည္နဲ႔သင္းသင္းက အခန္းကို၀င္၀ငိျခင္း ထုံသင္းပ်ံ႕ေနသည္။
"အန္တီ ဒါေလး ဇစ္တပ္ေပးပါလား ႐ြက္စိမး္လက္ကမမွီလို႔"
ေနာက္ခိုင္းေလး အက်ီလဲေနကာ
သူ႔ကို ေဒၚေငြလာအမွတ္ႏွင့္ စကားေတြ တတြတ္တြတ္ေျပာဆိုသည္။
မေန႔ကေပးထားတဲ့ အမွတ္သားေတြဟာ သိပ္မေပ်ာက္ခ်င္ေသး။
ျဖဴစြတ္ေနတာမဟုတိဘဲ ၀င္းႏွစ္ေနေသာအသားေလးေပၚမွာ ထိုအရာေလးေတြက
စြဲမကၹြယ္
ဇစ္ကို ဆြဲမတတ္ဘဲ ျပန္ဆြဲခ်လိုက္ေတာ့ သူမအလန႔္တၾကားျဖစ္သြားသည့္ပုံေလးက
ကေလးမ်ားလိုပင္
ဝိုင္းစက္သြားသည့္ မ်က္၀န္းေတြဟာ
ခနေလးပဲ ျဖစ္ၿပီး ထြက္ေျပးဖို႔ဟန္ျပင္သည္။
"ေနဦး !!!"
လူကသာ စကားဆိုလိုက္ေပမယ့္ ျမန္ဆန္လွတဲ့ သူ႔လက္ေတြထဲမွာ သူမေလး က လုံးေထြးစြာျပန္ပါလာသည္။
"ဖယ္ေပး ကြၽန္မသနပ္ခါးမေျခာက္ေသးဘူး"
ေအးေအးေလးျဖစ္ေနသည့္ပါးျပင္ကိုငုံ႔နမ္းလိုက္ေတာ့ ဇက္ကေလးပုေနေအာင္႐ုန္းသည္။လည္တိုင္ကို ကိုက္လိုက္ေတာ့ ေျခတစ္ဖက္က သူ႔ေျခဖ်ားကို အမွန္ကန္တက္နင္းသည္။
ဘယ္လိုလုပ္လုပ္ အခ်ိန္တန္ရင္ တစ္ခြန္းမက်န္ စြာတတ္တာပင္။
အရင္ကေတာ့ သူမ စိတ္၀င္စားမႈေတြရွိရက္ႏွင့္ မထင္ရင္မထင္သလိူ ဒီလိုေလးေတြဆိုးတတ္ေသးတာ
"မင္းအ၀တ္လဲၿပီးဆင္းလာ မင္းရဲ႕ မ်ိဳးတစ္ျခမ္းပုတ္ေတြေရာက္ေနတယ္"
"ဘာ!!"
သူမေမးတာကို ျပန္မေျဖပဲ ေဆးေပါလိပ္ဖြာရႈိက္ရင္း ေျခဆုံးေခါင္းဆုံးၾကည့္သည္။ထို႔ေနာက္ ခပ္ေထ့ေထ့ၿပဳံးရင္း ျပန္ထြက္သြားတာေၾကာင့္ လူကစိတ္တိုရျပန္သည္။
အရာရာသူ႔စိတ္ႀကီးပဲ
သူမအ၀တ္ကိုေနာက္တစ္စုံလြယ္လြယ္ကူကူျဖစ္မယ့္ဟာလဲ၀တ္လိုက္ၿပီး ေလးေလးမ်ားျဖစ္ေနမလားေတြးကာ ျမန္ျမန္ေလးသြားလိုက္သည္။အဆက္သြယ္ေတြျပတ္ေနခဲ့တာ
ဆယ္ရက္ေလာက္ရွိေလာက္ၿပီမို႔
"သမီး...!!!!!!'"
ဆိုဖာေတြတစ္ခုမွမရွိဘဲ တစ္ေယာက္ထိုင္ခုံႏွစ္ခုပဲ ဧည့္ခန္းထဲမွာရွိေတာ့သည္။
ထိုထိုင္ခုံႏွစ္ခုထဲမွာ တစ္ခုံကေတာ့ ခြန္ ကေျခခ်ိတ္ထိုင္ေနၿပီး အန္တီတို႔သားအမိကေတာ့
မကၱပ္ေလးရွိေနခဲ့သည္။
"အန္တီ နဲ႔မမ !!!!'
"ထိုင္ေလ သည္းညႇာ!!!'
"ဘာႀကီး!!!'
"ဟမ္!!!"
"ေဟ!!!"
"အဟြတ္!!!!!"
ဘာႀကီး လို႔ ေျပာလိုက္တာ သစ္႐ြက္စိမ္းျဖစ္ၿပီး မိုက္တာဆန္ ဂ်ိဳကာ တို႔၏ အာေမဋိတ္ေတြက အလန႔္တၾကားေပၚထြက္လာသည္။
႐ုပ္နဲ႔ေရာလုပ္ရပ္နဲ႔ေရာပါမလိုက္ ထြက္သြားတာမ်ား ႏုႏုညံ့ညံ့
"လာေလ သည္းညႇာ အန္တီတို႔က သည္းညႇာကိုေတြ႕ခ်င္လို႔တဲ့"
ေဘးမွာရွိတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ ဆိုဖာထိုင္ခုံကို လက္ေလးပုတ္ျပရင္း ႏူးညံ့ဆုံးေလးသံ ၊အနိမ့္သံျဖစ္တဲ့ deep voice ခပ္ခြၽဲခြၽဲသံေလးနဲ႔ေခၚေနတာ ခြန္ မွ ဟုတ္ပါေလစ
"အန္ အန္တီတို႔က မကၱပ္ႀကီး!!"
"စိတ္မရွိနဲ႔ေနာ္ အန္တီ သည္းညႇာက ေျခေထာက္နာေနလို႔ ဒီခုံမွာပဲ ထိုင္ခိုင္းမယ္ ျဖစ္တယ္မလား"
ေလွကားေပၚကဆင္းလာတာအေကာင္းႀကီး ကိုအားလုံးလည္းျမင္ပါလ်က္ ခြန္က မ်က္ၷွာေျပာင္တိုက္ကာ ခပ္တည္တည္ေျပာေတာ့
ေဒၚမာလာတို႔ မ်က္ႏွာေတြက ကြက္ကနဲပ်က္သည္။
႐ြက္စိမ္းကေတာ့ ခြန္ ျပရာေနရာမွ ခပ္ၿငိမ္ၿငိမ္၀င္ထိုင္ရင္း အားတုံ႔အားနာျဖစ္ေနရကာ
"လာရင္းကိစေလးေျပာပါဦး ေဟ့
မိုက္တာဆန္ ေကာ္ဖီလုပ္ေလကြာ"
ေဒၚမာလာေျဖအံ့ဆဲဆဲမွာ ခြန္ ကစကားျဖတ္ေျပာေတာ့ အင္တင္တင္ျဖစ္ရေပမယ့္ ဧည့္ခံဖို႔ လူပ္ေပးေနတာဆိုေတာ့ မေက်နပ္မႈေတြ
ဖိသပ္မ်ိဳခ်ကာ
"႐ြက္စိမ္းေလးနဲ႔ အဆက္သြယ္မရတာရယ္ သူ႔ဦးေလးကလည္း တတြတ္တြတ္ေတြ႕ခ်ငိတယ္ ေျပာလို႔ပါကြယ္ "
ေ႐ႊေခတ္ မိမိအေမမွဟုတ္ပါေလစဆိုၿပီး ျပဴးၾကည့္ရသည္။
ေနမာန တို႔အိမ္၀င္ၿပီး ခြန႔္ဆီ လမ္းၫႊန္တာ သိရေတာ့ လာတဲ့လမိးတစ္ေလ်ာက္ ဆူပူေျပာဆိုေနတာ ဒီမ်က္ႏွာမဟုတ္
လင္ေတြမ်ားတဲ့မိန္းမ
အရွက္ကင္းမဲ့တာတို႔ အဆက္သြယ္ျဖတ္ထားရေအာင္ ဒင္းက ေဆြခန္း မ္်ဳးခန္းျဖတ္တာ ေတြ႕ရင္ မာလာ့ အေၾကာင္းသိေစရမယ္ ေမာင္းတင္ေျပာလာကာမွ ခြန႔္ ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ မကၱပ္ေလးရပ္ၿပိး ေမးသမွ်ကို ႐ို႐ိုက်ိဳးက်ိဳး ေျဖေနတာမ်ား အေဖ့ေခၚျပခ်င္သည္။
"ေအာ္ေကာ္ဖီရၿပီ ေပးေပး!!'
ခြန္က ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ကို ႐ြက္စိမ္းထံေပးလိုက္ၿပီး ေနာက္တစ္ခြက္ကို သူယူကာ
ေသခ်ာေလးအရသာခံေသာက္ေနရင္း
ေဒၚမာလာ့ကို ခနဲ႔တဲ့တဲ့ၾကည့္သည္။
ေဒၚမာလာ လက္ေတြကတုန္ရီတက္ကာ ေဒါသတို႔ထြက္လာေပမယ့္ မေပါက္ကြဲရဲ။
နန္းေတာ္တမွ် ခမ္းနားေသာ အိမ္ထဲမွာ
ကြၽန္ လို အပိုးက်ိဳးေနခဲ့ရတဲ့ ႐ြက္စိမ္းက
ဘယ္လိုကုသိုလ္ကံနဲ႔ရွိေနရတာလည္း
ခြန္ ကေရာ တိုက္ခန္းအစုတ္ေလးနဲ႔ ေကာင္ေလးက အခုေတာ့ ေခ်ာလာလိုက္တာ
မ်က္ခုံးစပ္က ဒဏ္ရာႀကီး ဖ်က္ေနတာေတာင္ ၾကည့္ေကာင္းတုန္း
ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြကအစ ေသြးျခည္ဥေနတဲ့အတိုင္း ပန္းေရာင္သမ္းကာေဖြးဥေနသည္။
ကို႔သမီးကိုၾကည့္ေတာ့လည္း ခြန႔္ ကို မ်က္လုံးကြၽတ္က်မတတ္ ၾကည့္ေနတာ ျမင္မေကာင္း
"ကြၽန္ေတာ့္သည္းညႇာေလးက ဒီရက္ပိုင္း ေနသိပ္မေကာင္းဘူး သူသက္သာရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔တူတူလာၿပီး ႏႈတ္ဆက္ပါ့မယ္"
"ဒါေပမယ့္ေလ သူ႔ဦးေလးက ......'"
"မိုက္တာဆန္ မင္းကလည္း ကိတ္မပါဘူးလား သည္းညႇာက ကိတ္နဲ႔ေကာ္ဖီ အၿမဲစားေနၾကကို ငါ့မေဟသီကို လိုေလေသးမရွိထားတာ ဧည့္သည္ေတြေရွ႕မ်က္ႏွာပ်က္ရေအာင္ မလုပ္ပါနဲ႔"
စကားကို ထပ္ျဖတ္ေျပာျပန္ၿပီ
စိတ္တို႔ကိုမနည္းရွည္ေနရတာ အေၾကာင္းရွိသညိ။ ေနမာန ႏွင့္အေပးယူလုပ္ခဲ့တာ
႐ြက္စိမး္ကို ဒီကေနအျပင္ကိုအခ်ဳိသတ္ၿပီး တျဖည္းျဖည္းျပန္ေခၚထုတ္ဖို႔
သို႔ေပမယိ့ ခမး္နားလွတဲ့စည္းစိမ္
မ်ားျပားလွတဲ့အေႁခြရံ
ဘာမဟုတ္တဲ့႐ြက္စိမး္ကို ဒီေနရာရဲ႕ အရွင္သခင္ မျဖစ္ေစလိုမႈက လႈိက္လႈိက္တက္လာသည္။
ကိုယ့္သမီးနဲ႔ယွဥ္ရင္ ဘာလွလို႔လည္း
ဘြဲ႕လည္းမရ ပြဲလယ္တင့္ေအာင္ဘယ္လိုေနရမလည္းမသိ
ဂုဏ္ေမာက္ေနေသာ ခြန႔္ ကသာ ႐ြက္စိမး္ကိုပစ္ၿပီး ကိုယ့္သမီးသာေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့ရင္
အႏိုမ္ခံေနရတာေတြမ်က္ကြယ္ျပဳကာ
မသမာေသာေလာဘေတြက ဒီအိမ္ကိုေျခခ်ၿပီးထဲက အတိုင္းဆမရွိပြားမ်ားလာသည္။
ယိုင္နဲ႔လာတဲ့အိမ္စီးပြား
တိုးပြားလာေသာ အေႂကြးေတြအတိုးေတြေၾကာင့္ ႐ြက္စိမ္းဆီကပိုက္ဆံေတာင္းဖို႔လိုက္ရွာရင္း ဒီလိုရတနာသိုက္ဖင္ခုထိုင္ရမယ့္အခြင့္ေရးေတြအထိ ခ်ိတ္ဆကၼိလာရသည္။
"ဒါဆိုလည္း ႐ြက္စိမ္းကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ သူ႔အမကို ေန႔တိုင္းလာခိုင္းမယ္ေလ သူ႔အမကို သူကသိပ္ခ်စ္တာ ေနမေကာင္းေတာ့ မိန္းမခ်င္းလည္းအေဖာ္ရွိေတာ့ အဆင္ေျပတာေပါ့"
"ေအာ္ ဟုတ္သားပဲ သူ႔အတြက္ကဒီမွာ မိန္းမေဖာ္ရွားတယ္ ဒါေပမယ့္ ဦးေလးကို ဘယ္သူၾကည့္ဖို႔လည္း"
"ေအာ္ ရပါတယ္ သူကတအား ျဖစ္ေနတာမွမဟုတ္တာ အန္တီပဲ ၾကည့္လို႔ရပါတယ္ သမီးကိုေတာ့ ဒီအိမ္မွာ သူ႔ညမေလးနဲ႔ေတြ႕ဖို႔ လႊတ္မယ္ေလ ရတယ္မလား ေဆြမ်ိဳးဆိုတာ
နီးကပ္ေလ အားရွိေလတဲ့ အဟင္း!!!!'
စကားေတြ႐ႊန္း႐ႊန္းေဝကာ သူမရဲ႕တစ္ခ်က္ခုတ္ သုံးခ်က္ျပတ္အႀကံႀကီးကိုအေကာင္ထည္ေပၚေစေရးသာသာထိုးထိုးေျပာသညိ။
ေ႐ႊေခတ္ ဒီအိမ္မွာေနရင္ သတင္းလည္းေထာက္လွမ္းလို႔ရသလို
႐ြက္စိမ္းေနရာကိုလည္း ရေအာင္ယူႏိုင္သည္။
ေနမာနတို႔ရဲ႕အေပးယူနဲ႔လည္း အံကိုက္ျဖစ္သြားေစမည္။
ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ၿပဳံး႐ႊင္ရင္း သမီးကိုၾကည့္ေတာ့လည္း အခုပဲခ်က္ခ်င္း ခြန္ နဲ႔ေၾကာင္းလမ္းလို႔ ေပ်ာ္ေနတဲ့အတိုင္း
ေတာင့္ေတာင့္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ ေ႐ႊမင္းသားဟာ
မယားရွိလည္း အခ်ိန္တန္ ကိုယ့္သမီးသာ မေဟသီျဖစ္ဖို႔
ေပါက္လို႔ပဲစား႐ြက္စိမ္းကို အျဖစ္မခံႏိုင္
သင္းကမ်ား မတန္မရာ....
..........
မာလာတို႔ထြကိသြားေတာ့ ခြန္ ကၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ထိုင္ေနေသာ႐ြက္စိမ္းကို ၾကည့္ၿပီး
"ဒါကိုက်ေတာ့ သိပ္ေဒါသထြကိတာမေတြ႕ရဘူး"
"ဟုတ္တယ္ ေလးေလးနဲ႔ပတ္သတ္လို႔ အားနာေပးေနတာကလြဲရင္ သူတို႔ကို ကြၽန္မသေဘာမက်ဘူး။ၿပီးေတာ့ မမ လာတာကိုမႀကိဳက္ဘူး"
"မင္း ေစာနထဲက မေျပာဘူး အဲ့လိုမွန္းသိရင္"
"အပိုေတြပါ စဝ္ခြန္ေအာင္ရယ္ ကြၽန္မ မႀကိဳက္တာ ရွင္သိပါတယ္ ရွင္ထြကိသြားေတာ့ သူတို႔ ဘယ္လိုဆက္ဆံလည္း ရွင္သိခ်င္သိေနဦးမွာ တမင္ေခၚတာကိုမ်ား...."
"မင္းက မုန္းေနတာေတာင္ ငါ့စိတ္ကို သိေနသားပဲ အဟြန္း ေနာက္ထပ္လာဖို႔ေတြရွိတယ္
သူတို႔က အေမၾကမ္းဆို ငါက အာဠာ၀က ပဲ"
"ဘာမွဂုဏ္ဆာမေနနဲ႔ ဓာတ္တူနာမ္တူလာစုတယ္လို႔ပဲ ျမင္တယ္ ကြၽန္မကေတာ့"
"ဒါဆိုမင္းကေရာ???"
"စကားကို ကပ္မေျပာနဲ႔ ဒါနဲ႔ေမးပါဦးမယ္ သည္းညႇာဆိုတာ ဘယ္ေကာင္မလည္း"
"မင္းကို ေခၚတာေလ "
"တတ္ႏိုင္တယ္ေနာ္ ရွင့္ကဆယ့္ႏွစ္မ်ိဳးႀကိဳးခုန္ တကယ္မုန္းဖိူ႔ေကာင္းတဲ့လူ"
"မနက္ျဖန္ မင္းအမ လာမယ္ ေသခ်ာေလးၾကည့္ေပါင္း သူတို႔ဘယ္လိုလူစားလည္းဆိုတာ မင္းအသိဆုံး"
"သိတယ္ ရွင္ဘယ္လိုလူစားလည္းဆိုတာလည္း သိတယ္"
"ဟုတ္လားေျပာၾကည့္ပါဦး!!!"
"အေနၾကမ္း အေျပာၾကမ္း စိတ္ၾကမ္း လူၾကမ္းနဲ႔ !!!"
"က်န္ေသးတယ္"
ခြန္ က ခုံေပၚကေန ထလာရင္း ႐ြက္စိမ္းထိုင္ေနတဲ့ ခုံကိုအုပ္မိုးေရွ႕တိုးလာကာ
"ကုတင္ေပၚလည္းၾကမ္းတယ္ဆိုတာထည့္ေျပာ"
ခပ္တိုးတိုးေလသံေပမယ့္႐ြက္စိမ္းပါးေတြ ပန္းေရာင္ေျပးသြားသည္။
ဒီလူမို႔အရွကၼရွိေျပာထြက္တယ္
မိုက္တာဆန္ ဂ်ိဳကာနဲ႔ ေဒၚေငြလာႀကီးကေတာ့ မရွိေတာ့သလိုလိုနဲ႔ ပန္းအိုးႀကီးေနာက္ကြယ္မွာ သုံးေယာက္သားအတန္းလိုက္ႀကီး ခိုးနားေထာင္ေနတာ
မသိရင္ သူတို႔ပုန္းေနတာ လူမသိေတာ့တဲ့အတိုင္း
ေစာနကေတာင္သူတို႔ဆရာ သည္းညႇာ
ထေခၚေတာ့ ဘယ္ေလာက္ေတာင္လန႔္သြားခဲ့ရလည္း ၊ ဒီေန႔ ခြန္ ကေတာ္ေတာ္ေလးထူးဆန္းေနခဲ့တာ....
..........
"ေမေမ ေနမာနတို႔က ႐ြက္စိမ္းပဲေခၚထုတ္ခိုင္းတာေနာ္"
"ေအးငါလည္း ဒါကိုပဲလုပ္မွာေလ"
"အခု အထည္ေတြအပ္ေနတာ အေဖ့ေဆးဖိုးခ်န္ဦးေလ ေမေမ"
"အမေလး ညည္းအေဖကစိတ္ စိတ္သာၾကည္ရင္ ထူထူေထာင္ေထာင္ျဖစ္မွာ
စိတ္ကလည္း စီးပြားေၾကာင့္ ၿပိဳလဲေနတာ
ဒါေတြအားလုံး ညည္းေပၚမူတည္တယ္
အိမ္စီးပြားထက္ ေငြဘုံေပၚထိုင္ဖို႔ ညည္းႀကိဳးစားရမွာ"
ျမန္မာ၀တ္စုံေတြကို ပုံစံျပကာ အပ္ေနတာနဲ႔တင္ ညေနကေစာင္းေနေလၿပီ
အပ္သမွ်ပုံစံကလည္း ေကာက္ေၾကာင္းထင္းၿပီး ရင္ဟိုက္ လက္ျပတ္ေတြကမ်ားသည္။
ေ႐ႊ ျမန္မာ၀မ္းဆကၼႀကိဳက္ေပမယ့္
ခြန္ ့လိုေယာက်ာ္းက ဘာမဟုတ္တဲ့ ႐ြက္စိမ္းကို သည္းသည္းလႈပ္ေနတာျမင္ေတာ့
လူကမရႈစိမ့္
ရွင္ကပဲေတာင့္ခံႏိုင္မလား ေပ်ာ္၀င္ႏိုင္မလား ၾကည့္ရေသးတာေပါ့ခြန္
အလွမႀကိဳက္တဲ့ ေယာက်ာ္းဆိုတာ ဒီကမာမွာ မရွိေသးဘူး
ေသခ်ာေပါက္ ရွင့္ရဲ႕ မေဟသီေနရာကိုလုယူျပမယ္
ေနမာနကို တြယ္မိေလေသာ္စိတ္က ခြန႔္ ကိုေတြ႕မွ ဘာနဲ႔မွမတူေအာင္ေျပာငိးလဲခဲ့သည္။
အရင္ကေတာ့ ေပေတေတ မႈန္ကုပ္ကုပ္ ပိန္ေညႇာင္ေညႇာင္ေကာင္ေလး
႐ြက္စိမ္းက ေနမာနနဲ႔ပါဆက္ညိေတာ့
စိတ္ေတြတို မကာင္းသတင္းမွန္သမွ်လိုက္ျဖန႔္
ခြန္ မလာလို႔ လက္ထပ္ပြဲမွာ အ႐ူးတစ္ေယာက္လို ငိုေနတဲ့ video ေတြပါျပကာ ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္ ေငြညႇစ္လိုက္ အခ်ိဳေႂကြးလိုက္ႏွင့္ မ်ိဳးစုံဒုကေပးခဲ့တာ
ဒါေတာင္ သင္းက ေကာင္းစားေနေသးတယ္
ၾကည့္ေနလိုက္ ေ႐ႊတို႔ မသုံးရေသးတဲ့ မာယာကဒုနဲ႔ေဒး
🥺🥺🥺🥺🥺🥺🥺🥺🥺🥺
ဖတ္ရတာပ်င္းေနၾကတယ္ဟုတ္
ေခ်ာရဲ႕ tempo ေလးက ေနာက္တစ္ေခါက္ဆက္ၼျႇငိ့ေပးေတာ့မွာမို႔ အားေပးပါဦးေနာ္
ဒီဇာတ္အိမ္ေလးက တျဖည္းျဖည္းခ်င္းသြားတဲ့ နဲနဲေလး heavy drama ပုံစံေလးမို႔
ေလာင္ရတာ ခ်ိဳရတာ မြန္းက်ပ္ရတာ ေတြနဲ႔သြားထားတာပါရွင့္
Mafia ပုံစံမို႔ တရားမ၀င္တာ သတ္တာျဖတ္တာေတြရွိလာပါ့မယ္ ၊စိတ္ကူးရင္ဇာတ္လမ္းမို႔ သဘာ၀သိပ္မက်ခဲ့ရင္ ဂိုမဲ့နယ္🥺🥺