Nakaupo ako ngayon dito sa pinakagilid ng kwarto, dito sa library. Kasalukuyan akong nagre-review for our upcoming exam na malapit na daw maganap pero 'di pa nila alam ang exact date dahil madami pa daw discussion ang nangyayari, according to Miss Ferrucci.
Kaya ngayon, kahit hindi pa nila alam ang exact date ng exam ay nagsimula na akong mag review para hindi ako ngarag once the exam started.
It's currently 1pm pa lang and hanggang ngayon ay hindi pa rin ako nakain ng lunch dahil hindi ko na namamalayan ang oras pag ako ay talagang nagbabasa ng kung ano.
I got up from my seat and grabbed all the things that I had scattered earlier while I was studying when suddenly someone just sat on the chair in front of me.
It was Samantha smiling at me while holding her iced coffee at may hawak din siyang libro about sa course niya.
MedTech.
Mukhang 4th year na din siya katulad ni Ate Sid kaya siguro kilala niya iyon. Naalala ko kasi last time na nakita ko nga pala sila last time na sabay papunta sa hospital nitong university kaya nagtaka pa ako nung una.
Natigil ako sa pag iisip bago ko siya ngitian at pinagpatuloy ang pag aayos ng gamit. Gutom na kasi talaga ako.
Nang matapos sa pag aayos ng gamit ay tumayo ako at saglit na binalingan ng tingin ang babae na nasa harap at binigyan siya ng ngiti, to at least bid my goodbye to her. It's rude na aalis lang ako ng walang paalam e kahit papaano naman ay acquaintance na kami nito.
Akmang maglalakad na ako papaalis nang marinig ko na nagsalita ito, na nagpatigil sa akin.
"Excuse me," she said, "Dione, right?" Tumango ako sa tinanong nito kaya lalong ngumiti ito. It's not a sarcastic or anything but a sweet smile.
"Yes po."
"You're on your first year here?" Maingat na tanong nito sa akin. Alanganin akong tumango before unconciously looking at my I.D lace with the initial of the name of our department.
"Yeah," ngumiti ako ng maliit, "We're on a same department, I think?" I chuckled kaya natawa siya bago tumango.
"And you're a friend of my Sidra."
Natigilan at nawala ang ngiti sa aking labi nang marinig ang sinabi nito bago tumingin dito ng walang ekspresyon sa mukha.
I tilted my head to erase the thoughts that I'm having at the moment.
Her Sidra? She owns Sidra? Did I hear that right?
"Ah... yeah," sagot ko kahit na unti unti nang nawawala ang aking mood sa pagkakataon na iyon. Sinagot ko na lang ang sinabi nito kanina lamang bago ituro ang pinto ng library.
"I'm going na po. I need to eat," sabi ko ng hindi nangiti. I stormed out of the scene with foul mood and lahat ata ng madadaanan ko ay gumagawa ng daan para makadaan ako.
Just how dare she just own her like that? It's not my place to be angry because some lady just claimed my suitor to be theirs but what the fuck?
Yes, hindi pa kami but can't I gatekeep Sidra already?
Gosh, this is making me mad.
Patuloy lang ako sa paglalakad nang bigla na lamang ako may nakabanggaan at ang worst pa ay natapunan ako ng nakakapaso na kape sa white shirt ko na puti.
"Fvcking shit," I blurted out when I felt the sting on my chest. My books are now scattered on the ground. It is now wet, like my shirt right now.
Lalong uminit ang aking ulo at napapikit na lamang habang pinapakalma ang buong isipan dahil baka magwala na ako dito.
Rinig ko ang ilang singhap ng mga estudyante na nanonood sa amin kaya mas lalo pang uminit ang aking ulo dahil doon.
"Dione!" Rinig kong tawag ng kung sino pero 'di ko iyon pinansin at tiningnan lang ang mga gamit na nasa baba.
Fvcking hell. Nabasa din 'yung paper namin na ipapasa kay Miss Ferrucci.
Can this day get any better?
"Are you okay?" Tanong ni Trevor sa akin ng makalapit kaya para naman napantig ang aking tenga sa narinig.
"Do I look like I'm okay?" I sneered at him that made him look at me, shocked, not expecting that I'd burst out.
"For Christ sake! Basa na 'yung paper namin na deadline ay mamayang 3pm then you're going to ask if I'm okay? Then, let me tell you this, I'm not!"
Idagdag mo pa na wala akong pamalit na damit at 'yung boses ng kausap kong babae kanina sa library, na dahilan kung bakit nagsisimula na uminit ang aking ulo.
Humans are so annoying!
"I have a spare in my locker and---"
"I'm thinking about my paper right now, Trevor."
"May open pa ata na print-an doon sa may tabi ng Starbucks," kamot ulo nitong saad kaya maang ko itong tiningnan.
"Starbucks is miles away from here," mataman kong sabi kaya napangiwi ito.
"That's the only thing I can help," he said, "Sarado na yung print-an ng school ng 12pm."
Napapikit ako sa narinig bago mapakamot sa kilay dahil sa inis. Why does it have to be a bad day.
"Come on. Let's get my shirt at my locker. Makikita na kasi 'yung ano mo dyan," iwas na iwas ang tingin na sabi nito sa akin.
Tiningnan ko naman ang aking harapan at nakita nga na kita na 'yung bra ko dito ngayon lalo na't color white pa itong suot ko.
"Here."
Inabot nito ang jacket kaya kinuha ko iyon at sinuot, "Thanks."
Naglakad na kami papunta sa locker ng third year na med students and as usual, pinagtitinginan na naman ako. Lalo lang umiinit ulo ko sa totoo lang.
Trevor was busy looking for something at his locker nang marinig ko ang maingay na bunganga ni Soleil.
"Hello, Trevor--- oh. Hi, Dione. What brings you here? At bakit napakainit e naka jacket ka?" Nakapamewang na tanong nito. Nakita ko naman na inabot ni Trevor ang t-shirt na plain... siguro? Nah, may pangalan sa likod.
Tumingin ako kay Soleil matapos pagmasdan ang t-shirt na binigay, "May spare shirt ka?"
Umiling siya sa aking tinanong kaya nakangiwing pumunta ako sa banyo at sinuot iyon. Wala akong choice. Mai-issue ka talaga sa nangyayari.
Lumabas naman agad ako ng banyo dahil 'di ko makayanan talaga amoy ng ibang banyo. Nasusuka talaga ako.
"Let's go," aya ko kay Trevor, "I need my paper to get printed now or else I'll get a 3," irap ko sa kawalan. Or maybe, Miss Ferrucci will mark us failed in her course.
"Anyare ba sa 'yo?" Tanong ni Soleil.
"Someone spilled a coffee over her then pati 'yung paper nila ata nadamay," kwento ni Trevor kaya nagpalabas ako ng 'di makapaniwalang hininga.
"Can we go now?"
Napatingin sa relo si Soleil ng nakakunot ang noo, "Sarado na 'yung print-an ng Eastwood this time?"
"Sa may starbucks daw meron. I have no choice, " kibit balikat kong saad kaya napapikit si Soleil bago batukan si Trevor ng malakas.
"Ow! That hurts!" Angil nito pero 'di manlang nag sorry si Soleil at inirapan lalo si Trevor.
"Lalayo pa kayo e andyan ang hospital sa tabi lang. Meron doon ah!"
Naiiling na sambit ni Soleil bago ako hawakan sa braso at sinimulan kaladkarin papunta sa hospital. Nakasunod lang naman sa amin si Trevor ng nagkakamot ng ulo.
Pumasok sa loob ng ospital si Soleil with us, trailing her.
Taas noo na naglakad doon si Soleil kaya taka ko itong tiningnan. Kung umasta kasi ito ngayon ay parang kaniya ang hospital na ito.
Napatingin ako kay Trevor ng nalilito pero mas mukhang nalilito lang din itong nakatingin sa akin bago magkibit balikat.
Naiiling akong lumapit kay Soleil at akma na sana itong tatanungin kung saan sila nag p-print pero napatigil din dahil may lumapit na babae dito na masama ang timpla ng mukha.
"Soleil Maeve Tuazon," sambit ng babae sa buong pangalan ni Soleil.
"Hello, babe- ow! What was that for?" Bigla na lamang nitong angil ng bigla siyang hampasin sa braso ni Astraea.
"Where the fvck were you?" Nanggigigil na saad ni Astraea dito bago pingutin ang tenga nito sa inis.
Uhh.
"I was just wandering around the university pero 'di ako nambabae!"
"Hindi ko sinabing nambababae ka!" Inis na saad ni Astraea bago tumingin kay Soleil, realizing what she just heard, "Wait, were you?" Naniningkit ang mata na tanong nito kaya nagpa-panic na napatingin si Soleil dito habang nailing.
Bago pa sila magtalo ulit ay sumabat na ako.
"Excuse me? Saan 'yung print-an dito? I need to print my paper now," tanong ko kay Soleil at pinanlakihan ito ng mata.
"Alam ni Trevor 'yon!" Kinakabahan na saad ni Soleil at nilayo sa amin si Astraea na ngayon ay nagpupumiglas sa kaniya.
Nagkibit balikat na lamang ako at tiningnan si Trevor to take me where it is. Naglakad na kami paalis. Hinanda ko naman ang aking flashdrive kung nasaan ang aking file ng thesis namin. Tsk, kainis kasi e! Buti na lang talaga nalagay ko pa sa flashdrive 'yung file ng paper namin kung hindi ay mapipilitan pa akong umuwi ng condo to get my laptop.
I was busy finding my flash drive in my bag nang kulbitin ako ni Trevor that made me stop from my movement. Taka ko itong tiningnan.
"What?"
"I think I need to go," kinakabahan na saad nito kaya naman lalo nangunot ang aking noo sa narinig.
"Huh? I don't know kung saan 'yon," naguguluhan kong saad. Napakamot ito sa batok at tumingin sa aking likuran pero nanatili akong nakatingin dito at hindi binigyang pansin ang tinitingnan nito ngayon.
"She'll take you there. Ciao!" At kumaripas na ito ng takbo. Inis naman akong nagpapadyak at inis na sinundan ito ng tingin.
Ano ba naman 'yan! Hindi ko alam 'yon e!
"Why are you wandering around the hospital wearing that shirt with his surname printed on the back of it?"
Mabilis akong napalingon sa malamig na boses na iyon as soon as I heard it. And there she is, wearing her lab coat with her cold expression while looking at me.
I was gaping at her for a moment before I realized what she just asked. Right, I was wearing Trevor's shirt na may apelyido nito sa likod and hindi ko naman akalain na mapapansin niya pa iyon.
Napailing ako dito, "This is a misunderstanding. Someone spilled their coffee on me----"
Hindi na natapos ang aking sinabi when she dragged me through the corridors hanggang sa makarating kami ng locker nito. Binitawan nito ang aking wrist at hinalungkay ang locker hanggang sa may nilabas itong black polo long sleeves at binigay sa akin ng madilim ang mukha.
"Change."
Agad ko naman kinuha ang damit at dumiretso sa banyo na katabi lang nito at sinuot iyon. Lumabas din naman agad ako habang hawak ang shirt na pinahiram sa akin ni Trevor kanina.
Tiningnan nito ang t-shirt bago ako tingnan sa mata. Napayuko ako, "I'll just give it to Trevor later once I printed my paper----"
Bago ko matapos ang sinasabi ay sinandal na ako nito sa locker at hinarang ang magkabilang gilid ng aking ulo bago ilapit ang mukha sa akin.
"Not so fast, honey," she said in her husky voice that made me gulp in anticipation. She looked down on my lips before smirking slightly.
Sidra tilted her head before placing her head on my neck, "You know," she started before leaving a peck on my neck. I gasped because of that and I can't seem to move any parts of my body.
"Seeing you in that shirt of his... it doesn't seem right," she continued to inhale my scent and I could only close my eyes in pleasure.
"Sidra..."
"Yes, honey? Hmm?"
"People could see us---- oh, God!" I exclaimed when she suddenly bit my neck when she heard what I said.
"That confuse me," mahina nitong sambit. Magkasiklop na ang aming kamay sa taas ng aking ulo habang ang ulo nito ay nasa bandang leeg ko pa rin.
"You can walk around with you, wearing his shirt but you don't want people to see us in this position," mataman nitong sinabi kaya natigilan ako bago mapailing, "Why is that?"
"Sidra---- It's not like that----"
"Do you like him more----"
"Kung patapusin mo muna kasi ako," mahinahon kong saad at hinawakan gamit ang dalawang kamay ko ang mukha niya at marahang hinaplos iyon gamit ang hinlalaki.
When I look at her eyes, it's sad and tears are starting to form.
Huminga ako ng malalim, "I didn't have a choice earlier but to wear his shirt because Soleil didn't have one. Ayoko naman manghiram sa kung sino na hindi ko kilala para manghiram," nakangiti kong saad, "Also, people can see my chest if I didn't wear a new shirt. Do you want that?"
Napasimangot naman ito sa aking huling sinabi at napatango, "Okay. I'm sorry, I overreacted."
"It's okay. It's okay to feel all of that." marahan kong saad habang nakatingin dito ng may maliit na ngiti sa labi at hinahaplos ang pisngi nito. She has chubby cheeks, nakakagigil.
Ilang minuto pa kaming nagkakatitigan when she said something that made my heart want to jump out of my chest.
"Can I kiss you, my love?"
I looked at her inviting and soft lips before I looked into her eyes and nodded, giving her a consent to kiss me.
She started to lean in and I could only close my eyes, waiting for her lips to meet mine.
Once I felt her lips on my own, we both sighed in contentment.
On my own, her lips were smooth, almost velvety, and pillowy. As we breathed one other in, I could feel the warm tickling of her breath against my nose, fingers carding through her hair.
Hindi katulad nung una namin ginawa ito, it was slow, passionate and I can smell her peachy scent against my lips. I started to feel dizzy and butterflies in my stomach started to erupt in me.
It was fascinating.
I could only sigh in contentment while holding her arms while her hands squished my upper arm. Now, her hands are on my waist, steadying me as her kisses start to get so fast and passionate that I can't keep up.
I was about to kiss her some more when we heard something drop on the floor.
Nanlalaki ang mata na bumaling ako sa janitress na ngayon ay nakanganga na nakatingin sa amin bago mabilis na tumalikod pero agad din bumalik para kunin ang nalaglag na kumot na dala niya kanina.
"S-Sorry po, mga Ma'am," sabi nito habang kinukuha ang mga gamit.
"U-Uhmm... we're sorry too---"
Hindi na hinintay ng janitress ang aking sasabihin when she turn her back on us and rushing to leave the scene.
"So rude," sabi naman ng aking kasama kaya nahampas ko ito sa braso.
"Nagulat kasi! Kasalanan mo!" Sisi ko dito at inirapan siya.
"Wow! Look who's moaning earlier when we are kissing---"
"Oo na. Manahimik ka na," nanggigigil kong sabi dito at tinakpan ang bibig. She gave me a smirk before hugging my waist tightly, back hugging me.
"You kiss very well," mahina nitong saad, "Who's your first kiss, huh?"
Napairap ako, "Sabi ko sa 'yo ikaw ah!"
"I'm the first?"
"Oo nga!"
"Hehehehehe."
"Ewan ko sa 'yo. 'Yung ipapaprint ko, 'di ko pa napapa-print. Kasalanan mo talaga 'to pag na late ako ng pasa!"
Nagmamadali akong tumatakbo sa corridor habang hawak ang folder na laman ay ang thesis namin. Halos lahat ng nadadaanan ko ay nababangga ko pero wala na akong time mag apologize dahil malapit na rin ang time na sinabi ni Miss Ferrucci para ipasa iyon.
After ko, ni Sidra pala, ma ipa-print 'yung file ay mabilis na din akong umalis dahil wala na rin akong time para makipag landian pa sa kaniya.
Hinihingal na kumatok ako sa pinto ng office ni Miss Ferrucci at napahinga ng malalim when she opened it with her bag on her shoulder. She is ready to go home.
She gave me an emotionless look, "I am not going to accept that. It's 3:01pm. We agreed that it was before 3, Chavez," sabi nito habang nilo-lock ang pinto.
"Pero, Miss---"
"No, Chavez," mariin na sambit nito habang sinamaan ako ng tingin. Nanlumo naman ako bago ipagkrus ang mga braso.
Ayaw mo ha.
"E 'di wag," bulong ko at sinadyang iparinig dito dahilan ng paglingon nito sa akin ng naniningkit ang mata.
"What?"
"Sabi ko, e 'di wag," pag uulit ko pa kaya lalo lamang naningkit ang mata nito at pinagkrus din ang mga braso.
Napairap din ito sa huli at akmang aalis na nang sambitin ko ang pangalan ni Adira.
"Susumbong na lang kita kay Adira, my bestie," at gaya ng inaasahan ko ay napatigil ito sa paglalakad at gulat na binalingan ako.
She remains her posture kahit mukha na siyang kinakabahan, "And what would you tell her?"
"Na hindi mo tinanggap ang paper namin dahil ayaw mo tapos pag sinabi ko 'yon sa kaniya e 'di magagalit siya sa 'yo tapos mag aaway kayo tapos hindi na magiging kayo---"
"Okay, okay! Give it to me! santo Cielo!" sabi nito at kinuha ang papel ng nakabusangot ang mukha.
"My God, this is... a crime!" Naiinis na singhal nito na nagpangiti lang sa akin bago nagsimula nang umalis doon.
"I'll make sure to get back at you, Chavez!"
Natatawa akong pumunta ng parking lot at dumiretso sa sasakyan ni Sidra. Sabi kasi nito kanina ay hintayin daw ako nito doon dahil may pupuntahan daw kami na restau that she wants to try with me. Sumang ayon naman agad ako dahil libre.
Nang makarating ay nagtaka ako ng hindi makita ang pigura nito na nakatayo sa tabi ng big bike nito. Ang nandoon ay si Soleil habang aligagang nakatingin sa cellphone.
Kinakabahan na tumakbo ako sa direksyon nito at kinuha ang atensyon nito.
"Soleil," I breathed out, "What happened?" Tanong ko kaya nanlalaki ang mata na binalingan ako nito while her eyes are teary.
"Sidra needs you."