Eleanor P.O.V
Jacob is al een week weg. Mam doet gewoon normaal. Net als of Jacob bij een van zijn vrienden blijft slapen. Dit is niet normaal, hij moet vechten en misschien komt hij wel niet levend terug. "lieverd, kom je ook thee drinken?" "ja ik kom er aan." Ik liep naar buiten toe. Mam zat er met haar kopje koffie. Mijn thee stond al op tafel. "staan kost net zoveel als zitten." Snel ging ik zitten. "Ga je nog wat leuks doen vandaag?" Ik schudde mijn hoofd. "nou als je verveeld dan kun je mij helpen." Ik zuchtte. Ik nam een slokje van mijn thee. "Lieverd ik moet gaan. Ik zie dadelijk wel weer." ze stond op en liep weg. Nou lekker dan.
Jacob P.O.V
"ze gaan London bombarderen." Ik geloof mijn oren niet. Londen. Daar wonen mijn familieleden en vrienden. "kunnen we iets doen?" "ja na het bombardement." "daarna pas?!" "ja. we kunnen nu niks meer doen." Ik zuchtte. Ik hoop dat ze veilig zijn.
Eleanor P.O.V
Ik keek in de lucht. Vliegtuigen. Heel veel vliegtuigen. Een piepend geluid. Bij de vliegtuigen kwamen ineens zwarte puntjes. Ze kwamen dichterbij. Een bom. Een grote bom kwam naar mijn richting. Rende zo snel mogelijk naar binnen toe. Wat zei Jacob ook al weer. Onder een tafel. Nee onder een deurpost. Oh damm. Ik rende naar de kelder toe. Ik maakte de deur open. Snel liep ik naar binnen en deed de deur dicht. Ik maakte een olielampje aan en liep naar onder toe. Een harde knal. Ik ging op de grond zitten met mijn armen over mijn hoofd heen. Een beetje zand kwam naar beneden. Veel harde geluiden. Ineens kwam er veel zand en stukken steen naar beneden toe. Het viel allemaal rond om me heen. Ik zag de trap in storten. Veel lawaai. Ook hoorde ik veel geschreeuw. Toen werd alles zwart