"GOOD MORNING MANANG!" masayang bungad ko nang maabotan ko siyang nag-kakape. Hindi na rin kasi ako lumabas noong pumasok na ako dahil naalala ko naman ang nakaraan kaya iniyak ko na lang hanggang sa nakatulog ako.
"Bakit namumugto ang mga mata mo?" tanong niya sa akin. Natural lang naman dahil umiyak ako.
"Okey lang ako manang, " Magalang na sagot ko din at kumuha ng mug at nagkusa akong magtimpla din ng kape dahil maaga pa naman. Nagsisimula pa lang mag sunrise.
"Uuwe na pala ako anak dahil tumawag na si Attorney Noah, " inporma niya sa akin.
"Ganon po ba manang. Mag-iingat po kayo at sana magkita pa po tayo, "malungkot na saad ko.
"Oo naman anak hindi mo pa nga nakwekwento lahat sa akin eh," pagbibiro niya kaya umiling na lang ako.
"Sus! sa alaga mo na ikaw magpakwento manang, " sagot ko din sa kaniya pero tumawa lang naman din siya sa akin.
"Salamat po sa pagsama sa akin dito manang," sabi ko at tumayo bago ako lumapit sa kaniya at binigyan siya ng mahigpit na yakap.
"Walang anuman anak," sagot niya.
Nagpaalam ako kay manang na mamasyal muna ako sa tabing dagat habang maaga pa. Maganda kasi pagmasdan ang paglitaw ng araw lalona't nag sha-shadow ito sa tubig dagat at dag-dagan mo pa ang malamig na simo'y ng hangin at ang hampas ng alon sa pampang na siyang nakakarelax sa pakiramdam.
This island is beautiful pwede itong gawin tourist spot kapag napaganda lalo. Malawak naman ang area at makikita mo sa pinakadulo may lapagan ng sasakyan pang himpapawed. Ito na lang kaya ang hingiin ko kay Noah Lev kung sakali? Tanong ko ng isip ko.
"Rest house niya to Anya Belle wag mong angkinin, " sagot ko sa tanong ng isip ko rin.
Tumingin ako kung saan nakatayo ang bahay niya. His house was plan and designed by Architect Lauter Clifford Mondragon simpre hindi iyan mapapatayo kung walang Engineer na si Adam. Sino pa nga ba? Hmm! Ererenovate ko to kung maging akin, sabi ko sa isip ko lang.
Bumalik ako sa bahay niya dahil dumating na sila Noah. Matagal-tagal din akong nakatayo doon. Nagpaalam na sa akin si manang Aida kaya lumapit ako sa kaniya para mayakap siya at nagpasalamat na rin ako. Hindi ko na binalik ang pinahiram niyang t-shirt saan dahil kakailanganin ko pa iyon mamayang hapon kasi maliligo pa ako.
Nakita kong pumasok si Noah sa kwarto kung saan ako natutulog ng apat na araw. Alam kung pagod iyon dahil halata naman sa mukha niya. Bumuntong hininga ako dahil ako naman ang problemado ngayon kung saan ako matutulog. Binalik naman kasi ni manang ang susi sa isang kwarto kanina kay Noah at nakita ko iyon inabot niya. Sayang talaga nakalimutan kong kunin sa kaniya.
Magdidilim na nong umahon ako sa tubig wala naman akong kausap sa bahay niya dahil tulog siya panigurado kaya minabuti ko na lang na magbabad kanina. I'll will not talk kapag hindi niya ako kausapin. Bahala siya aa buhay niya at bahala rin ako. Pumasok ako sa loob ng bahay at dumaretso sa kusina dahil plano ko sanang magluto ng pagkain ko. Baka kasi plano niya akong gutomin kaya hanggang ngayon nasa kwarto parin siya pero nagulat ako ng makita ko naka prepare na pala ang hapagkainan kaya ngumiti ako.
"Nagluto pala talaga ang mukong,"bulaslas ko.
Tinignan ko ang mga ulam sa mesa kaya mas lalo akong nagutom. Ang alaga ko sa tiyan masayang gumagalaw na. Umupo ako sa upuan kung saan ako naka pwesto lagi. Nagpangalumbaba ako habang hinihintay siya lumabas kung lalabas siya. Kapag papakainin niya ako magpre-presenta akong maghugas ng plato mamaya.
Nalungkot ako dahil kalahating oras na akong naghihintay pero wala pa rin siya. Wala ata siyang balak lumabas at plano niya talagang gutomin ako subra na kaya ang gutom ko. Nagugutom na ako. Kumain na kaya siya? Tanong ng isip ko.
"Gutom na ako Levi, " bulaslas ko sakto. Sakto naman ang pagpasok niya sa kusina kaya napa - ayos ako ng upo at yumuko.
"You can knock to my door, Bella! " sabi niya sa akin at umupo sa harapan ko. Napaangat ako ng tingin sa kaniya dahil sa narinig ko.
"What did you call me?" tanong ko.
"Kumain kana gutom lang iyan. Kahit ano-ano ang naririnig mo, "seryosong sagot niya sa akin at sumubo na siya ng kaniyang pagkain. Kaya ako naman sumunod na lang sa kaniya. Wala ng pray-pray ito dahil hindi kami bati na dalawa.
Kumain kaming walang imikan at natapos kaming walang imikan. Nagrepresenta akong maghugas ng nagamit namin sa hapagkainan dahil nakakahiya naman kapag siya pa ang maghuhugas pero napahiya lang talaga ako dahil natural lang naman daw na ako ang maghuhugas dahil siya ang nagluto.
"Hay buhay!" bulong at tinapos na ang huhugasan ko dahil pro-problemahin ko pa kung saan ako matutulog.
Inayos ko muna ang kusina bago ako lumabas sa bahay. Maaga-aga pa naman kaya magbibilang muna ako ng mga bituin sa langit dahil wala naman akong matutulog kaya nagpapalipas muna ako ng oras sa tabing dagat. Umupo sa buhangin at tumingala hindi pa ako nakuntento dahil huminga pa ako.
The stars blinking and shine to you and the crescent moon had beautiful light that can give you hope i life. Sabi nga nila if your night is lonely just look at the moon the moon can give you light. Isipin mong hindi ka nag-iisa dahil kasama mo siya kahit saan ka man magpunta.
Hindi ko namalayan ang oras dahil naaliw ako pagmasdan ang ganda ng kalawakan.
"It's already midnight. Wala kang balak matulog?" tanong ni Noah sa akin. Hindi ko nga alam kung nakatulog ako o ano na.
"Hindi pa naman ako inaantok," sagot ko pero ang totoo wala talaga akong tulugan at hindi ko alam kong sa akin ako matutulog tapos feeling ko kanina pa ako giniginaw. Tinitiis ko lang.
"Pumasok kana dahil inaantok na ako, " utos niya sa akin at narinig ko na ang papalayong yapak niya. Tumayo na din ako at sumunod sa kaniya.
Sa kusina na lang ako matutulog sabagay sanay naman na akong natutulog sa labas noong hinahabol-habol ko siya na gusto kong ipaliwanag sana ang side ko kaso hindi niya man lang ako pinakingga o kinausap man lang.
Nararamdaman kong masama ang pakiramdam ko dahil siguro ito sa gutom ko kanina at ang lamig sa labas kaya kailangan ko ng matulog. Kailangan ng katawan ko ang magpahinga kundi baka hindi na ako makabangon bukas.
Tinguno ko ang kusina at umupo sa upuan ko kanina bago pinatong ang kamay ko sa mesa at niyukyok ang ulo ko para makatulog ako.
"Bella? sleep to my room! " rinig kong utos niya sa akin pero hindi ako kumibo o sumulyap man lang sa kaniya. Tinatamad na ako dahil mabigat na ang ulo ko. Naramdaman kong lumapit siya sa akin at niyug-yog ang balikat ko.
"Please, It's sleep.I'm tired, " paki-usap niya. I miss his d*mn husky voice. Alam ko din naman na pagod siya eh.
"Okey na ako dito, " walang gana kong sagot sa kaniya para matapos na at iwan niya na ako dito sa kusina atbpara makatulog na ako. Gusto ko na ng mata ko ang pumikit atsaka masama ang pakiramdam ko.
"Lika ka na, " maawtoridad niyang sabi at hinawakan ang kamay ko. Kinapa niya ang noo kaya na paangat ako ng tingin sa kaniya.
"Your sick?" he asked at kinapa ulit ang noo ko tapos pati ang leeg ko. His worried.
"Okey lang po ako, " sagot ko ulit sa kaniya at pinatong ang ulo ko sa mesa at pumikit.
"Sinabi ko kasi sa iyo kanina na pumasok kana ang tigas din ng ulo mo!" galit niyang sabi at hinatak ako patungo sa kwarto niya.
Dumaretso ako sa kama niya at nagtalukbong ng kumot dahil siya ay dumaretso din para patayin ang aircon niya. Pumikit na ako dahil giniginaw na talaga ako ng subra.
"Levi, ang lamig!" mahinang sabi ko.
"D*mn!" rinig kong mura niya. Hindi ko alam kung bakit siya nagmumura dapat nga masaya siya dahil may sakit ako at mamatay na lang ako.
Naririnig ko ang mga yapak niya kung saan corner siya pumupunta. Hanggang naramdaman ko na lang na umupo siya sa tabi ko.
"Change your clothes, "utos niya sa akin dahil naka t-shirt lang ako at t-shirt pa ito ni manang.
"Wala naman akong isusuot eh," matamlay na sagot sa kaniya.
"Anong wala?!" galit na tanong niya.
"Wala naman akong dala kasi, " sagot ko habang nakapikit pa rin ako.
"Ang daming gamit dito, Bella!" galit na sabi niya at inalalayan ako para makabangon.
"Oh! Juses ang init mo, " sabi niya pa habang inaalis ang t-shirt na suot ko. At siya na rin ang nagsuot sa akin ng pantulog na pang-itaas at pajama.
"Pinaligpit mo ba kay manang ang mga gamot dito?" masuyong tanong niya. Alam kong nag-aalala na siya sa kalagayan ko dahil malayo kami sa kabihasnan. Umiling ako kasi hindi ko naman pinapakialaman ang mga gamit nila dito. Mahirap na mangialam baka magalit pa siya lalo sa akin.
Bumontong-hinanga siya at kinapa ulit ang noo ko. Naramdaman ko siyang tumayo sa kama at lumabas dahil narinig ko na ang pagbukas at pagsirado ng pinto. Kahit masakit ang katawan ko at ulo ko ay nagawa ko parin ang ngumiti dahil kahit papaano inaalagaan niya pa rin ako. Isa lang ang hiling ko sa Dios sana mapatawad niya na ako.
Sana nga...sa tamang panahon.