អ្នកទាំងពីរលាន់មាត់ដំណាលគ្នា ទន្ទឹមនិងកែវភ្នែកដែលសម្លឹងមើលតាមដោយអារម្មណ៍ជ្រួលជ្រៀប ដ្បិតវត្តមានដ៏គួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើល ហាក់បានវាយប្រហារប្រព័ន្ធប្រសាទកំលោះតូចដែលឈរចំមាត់ជណ្តើរជាន់ខាងក្រោម ឱ្យកន្ទ្រាក់ស្មារតីឡើងដូចត្រូវគេទះមួយកំផ្លៀងលាន់សូរផាច់។
ជុងហ្គុក ញញិមចុងមាត់ ហើយសម្លឹងមើលជើងស្រឡូនដែលបង្ហាញឡើងច្បាស់ៗផ្ទាល់នឹងភ្នែក។ ថេយ៉ុង ស្លៀកខោខ្លីលើជង្គង់បន្តិច ជាមួយនឹងអាវចាក់ពណ៌ស្វាយចាស់ សក់រួញទម្លាក់ត្រឹមកញ្ចឹងក ថ្ពាល់ក្រហមព្រឿងជាមួយនឹងបបូរមាត់ពណ៌ក្រហមច្រាលរលោងៗគួរឱ្យចង់បឺតជញ្ជក់។
“អា៎..នៅឈរធ្វើអី មកជួបសំណេះសំណាលជាមួយចាស់ទុំបន្តិចទៅកូន!” លោកស្រី ហ្គូហ្សិន ងាកមកស្រែកហៅកូនប្រុសដែលឈរងេមងាមភ្លឹកៗដូចយ៉ាងម៉េចមិនដឹង។
ថេយ៉ុង ងក់ក្បាលសន្សឹមៗនិងដើរមកលំឱនកាយចំពោះអ្នកស្រី ជូគីម បន្តិចសឹមងាកមកសម្លឹងមុខប្រុសកំលោះសង្ហាដែលឈរទ្រឹងគិត លើកចិញ្ចើមបង្ហាញចរឹកច្រលើសបើសអមដោយស្នាមញញិមចុងមាត់ កាលបើជួបដៃគូរជម្លោះទាស់សម្តីគ្នាកាលពីប៉ុន្មានថ្ងៃមុន ធ្វើឱ្យចិត្តគេនៅនឹកគ្រឺតក្នាញ់មិនទាន់បាត់ទេ។
“ក្មួយខាងណេះ!” លោកស្រីហ្គូហ្សិនហៀបនឹងបរិយាយ។
“ខ្ញុំស្គាល់គេហើយម៉ាក់!” ថេយ៉ុង ស្រាប់តែហាស្តីកាត់ប្រសាសន៍ម្តាយទើបតម្រូវឱ្យលោកស្រី ហ្គូហ្សិន ដកសម្តីចេញមកវិញយ៉ាងឆាប់រហ័ស ខណៈកូនប្រុសសំណព្វចិត្តបន្តលេងចរឹកដូចស្តេចដាក់អនាគតស្វាមីដែលឈរពើងដើមទ្រូងគ្មានខ្លាចនរណានោះ ធ្វើឫកគ្រហើដូចជាកូនសេដ្ឋី ភ្នែកវិញសម្លឹងមើលរាងកាយកូនប្រុសគាត់មិនព្រមធ្មេច ថែមទាំងលិឍមាត់ ខាំមាត់ យ៉ាងខូចខិលថែមទៀត។
“បើស្គាល់គ្នាហើយ កុំឱ្យខាតពេលយូរ នាំគ្នាចេញទៅរក Dinner ចុះម៉ាក់បានកក់សណ្ឋាគារមួយកន្លែង ចាំម៉ាក់ផ្ញើ Map ទៅឱ្យកូនណាថេយ៍ ដើរលេងឱ្យសប្បាយៗណាកូន!”
ថេយ៉ុង លេបទឹកមាត់ក្អឹកងាកដៀងខ្សែភ្នែកសម្លឹងមើលមុខអ្នកម្តាយហើយសំដែងធ្វើជាងក់ក្បាលបីដូចជាដឹងរឿងណាស់គេក៏ដើរចេញទៅខណៈប្រុសកំលោះក៏បន្ទាន់ដំណើរដើរញាប់ជើងរដឹកតាមទៅពីក្រោយកាយដ៏ស្រឡូនដែរ។
ក្រឹក!!!!
“អញ្ជើញដាក់ខ្សែក្រវាត់ផងណា!” នៅពេលដែលឮសូរបែបនេះហើយ ថេយ៉ុង ក៏មិនបានធ្វើតាមដែរ គិតតែពីអង្គុយគងអន្ទាក់ខ្លាបញ្ចេញគល់ភ្លៅស្រឡូនយ៉ាងហំហួន មិនខ្វល់ថាអ្នកនៅម្តុំៗនេះមានអារម្មណ៍ឃ្នើសចិត្តយ៉ាងណាទេ ខំប្រាប់ឱ្យល្អហើយនៅមកបង្ហាញចរឹកខ្មើតទៀត។
“ចំមែន!”
“ធ្វើស្អី?” ថេយ៉ុង កញ្ជ្រោលកាលបើឃើញរាងក្រាស់ឱនមុខចុះមកចាប់ទាញខ្សែក្រវាត់ជួយកឹបគន្លឹះឱ្យតែផ្ទៃមុខរបស់គេផ្អឹបជាប់នឹងដើមទ្រូងទន់ល្មើយយ៉ាងប្រហើន។
“ដាក់ខ្សែក្រវាត់!”
“បានហើយ!!!!” កំលោះតូចប្រញាប់យកដៃរុញស្មាមាំចេញរួច ត្រលប់បែរមកអង្គុយស្ងាត់ស្ងៀម ហើយទាញជាយអាវចុះបន្តិចនិងលើកកាបូបមកបាំងភ្លៅមិនចង់បង្ហាញឱ្យនាយបានឃើញបន្តទៀតទេ។
“ខ្លាចគេឃើញភ្លៅ ស្លៀកខោខ្លីមកធ្វើអី?” ជុងហ្គុក សើចហឹះក្នុងបំពង់កងាកមកចាប់កាន់ចង្កូតឡានយ៉ាងទំនើង។
“វាទើសស្អីឯង?” ថេយ៉ុង ឯណេះមាត់ផុយណាស់ ត្រូវស្រែកក៏ស្រែក ត្រូវខឹងក៏ច្រឡោតរករឿងយកតែម្តង។
“តាមពិតណា ខ្ញុំក៏មិនចង់មកអីប៉ុន្មានដែរ!”
“បើមិនចង់មក ហើយមកធ្វើស្អី?”
“ខ្ញុំត្រូវបានគេរៀបចំឱ្យមករៀបការជាមួយ..ជាមួយអនាគតភរិយាដែលមិនធ្លាប់ជួបមុខ..” ជុងហ្គុក ងាកមកញញិមចំអន់រាងតូច ហើយលើកដៃលូកចូលទៅប៉ះក្រសោបស្មាស្រឡូន ដែលធ្វើឱ្យ ថេយ៉ុង អង្គុយសម្លក់មុខគេរួចលួចនិន្ទាក្នុងចិត្ត÷
( រំលោភយើងឡើងដង្ហក់ថាមិនធ្លាប់ជួបមុខ? )
“ហើយក៏..ត្រូវមកធ្វើប្តីរបស់មនុស្សខ្មើត!”
( ឈ្លើយ JM )
“គួរហៅខ្ញុំថាបង ព្រោះខ្ញុំជាប្តីទោះខ្ញុំមានអាយុតិចជាងក៏ដោយ!”
( យើងមិនហៅ អាក្មេងឈ្លើយ!)
“ហើយត្រូវតែបម្រើខ្ញុំក្នុងនាមជាភរិយាឱ្យបានល្អ!”
( ទាល់តែយូរ )
“គិតស្អី? ធ្វើមុខមាំទាំលួចជេរខ្ញុំក្នុងចិត្តអ្ហេ?”
“ពេលណាទើបទៅបាន? ឬចាំដល់ពេលព្រឹកស្អែក?”
“ទៅក៏បាន!!!!” ជុងហ្គុក ឈប់និយាយស៊ាំតាប៉ែច្រើន ងាកមកបញ្ជាចង្កូតឡានបញ្ជេះបើកចេញទៅរកសណ្ឋាគារប្រណីតមួយកន្លែងដែលម្តាយ ថេយ៉ុង បានកក់ឱ្យរួចជាស្រេចនោះ។
សណ្ឋាគារ
បុគ្គលិកកំពុងទទួលរៀបចំភ្ញៀវពិសេសយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ខាងក្នុងបន្ទប់ធំលាតមួយដែលស្ថិតនៅអាគារជាន់ទីម្ភៃនៃសណ្ឋាគារដ៏ប្រណីតល្បីមួយកន្លែង។
ជុងហ្គុក អង្គុយក្នុងតុអាហារសម្លឹងមើលមុខម្ហូបជាច្រើនដែលលោកស្រី ហ្គូហ្សិន បានកុម្មង់គេឱ្យរៀបចំយ៉ាងច្រើនរួមជាមួយបន្ទប់គេងតែមួយ គ្រែមួយ និងភួយមួយ តម្រូវឱ្យគេងតែពីរនាក់បន្ថែមទៀត។
“ម៉ាក់កក់បន្ទប់តែមួយទេអ្ហេស?” ថេយ៉ុង ចងចិញ្ចើមឡើង ហើយឆ្ងល់កាលដែលឃើញថាម្តាយបានរៀបចំផែនការអាថកំបាំងស្អីរបស់គាត់សូម្បីតែគេក៏ទាយមិនដឹងដែរ។
“ហ៊ើយ ទំនងដល់ហើយ!” ជុងហ្គុក លាន់មាត់និយាយសម្លឹងមើលមុខម្ហូប ដ្បិតក្រពះគេរើធ្វើទុក្ខឃ្លានល្មមណាមួយម៉ោងក៏ចរត្រឹម ៧:៣០ នាទីជាងទៅហើយ។
“សូមអញ្ជើញ!!” បុគ្គលិកស្រីម្នាក់បាននិយាយឡើងហើយចាក់ស្រាក្រហមរសជាតិទំពាងបាយជូរចូលទៅក្នុងកែវដោយមិនភ្លេចពាក្យសម្តីដែលលោកស្រី ហ្គូហ្សិន បានផ្តែផ្តាំមកដែរថា:
(ដាក់ថ្នាំសម្រើបកម្រិតខ្លាំងក្នុងកែវស្រាឱ្យច្រើនទៅ បើពួកគេមិនផឹកស្រាទេ ក៏គួរតែដាក់ចូលក្នុងកែវទឹកក្រូចបន្ថែមដែរ កុំភ្លេចដាក់ក្នុងអាហារផង!)
នាងលួចញញិមចុងមាត់នឹកគិតរួចហើយប្រញាប់ប្រញាល់ចាក់ស្រាបំពេញទៅក្នុងកែវរួច មិនភ្លេចដើរចេញទៅដោយចាក់សោរខាងក្នុងបន្ទប់ឱ្យជាប់ផងដែរ។
“អើយ..ឆ្ងាញ់មែនណា!” ជុងហ្គុក ដាក់គូទអង្គុយចុះភ្លាម ស្រវាចាប់ញាំអាហារកាយញាត់ៗដូចឃ្លានខ្លាំង កាលបើឃើញគេបង្ហាញចរឹកឫកពាល្ងិតល្ងង់បែបនេះ ថេយ៉ុង ដែលឈរនៅជ្រុងម្ខាងទៀត ស្រាប់តែលាន់មាត់ឡើង÷
“មក Dinner ឯងមិនស្គាល់ពីរបៀបដែលគូរស្នេហ៍ឬប្តីប្រពន្ធគេធ្វើយ៉ាងម៉េចចំពោះគ្នាទេអ្ហេស?” អាហារដែលកំពុងតែទំពារញាប់ប្របេរស្អេកក្នុងមាត់ស្រាប់លែងបញ្ជាចលនាខ្សែភ្នែកដ៏ត្រជាក់បានសម្លឹងមើលមកកាន់កំលោះតូចដែលឈរឱបដៃចូលគ្នាសម្លឹងមើលមុខខ្លួនតាមដោយកំហិតសំណួរគួរឱ្យចម្លែកចិត្ត។
“ធ្វើយ៉ាងម៉េច? មុនពិសារអាហារត្រូវបត់ជើងថ្វាយបង្គំប្រពន្ធ ឬមួយ..ត្រូវរាំថ្វាយគ្រូ រំឭកគុណគ្រូ? ក្បាច់អី? ក្បាច់ទារ ក្បាច់មាន់ប្រកាច់ ឬក្បាច់កើតជំងឺអាសន្នរោគ?” ជុងហ្គុក ឆ្លើយចប់នាំឱ្យកាយដ៏តូចញោចស្មាហាក់ហួសចិត្តជាខ្លាំង នៅពេលដែលឮបែបនេះ ថេយ៉ុង ក៏ខឹងឡើងច្រឡោតចង់តែស្ទុះទៅចាប់ហែកខាំសាច់របស់គេស៊ីឱ្យសល់តែឆ្អឹងទេតើស។
“ហ៊ឹកៗអាឡប់!!!” ថេយ៉ុង ដាក់គូទអង្គុយចុះ ទាញចានមកដួសអាហារញាំ ធ្វើមុខងាប់ មុខដូចគេចាប់យកទៅចងបាញ់ ខឹងចិត្ត ឃ្នើសចិត្ត មើលទៅអ្នកខាងណោះញាំបីដូចជាឆ្ងាញ់ណាស់ ថែមទាំងពូកែផឹកស្រាទៀត។
ឃើញដូច្នេះមិនឱ្យចាញ់ចិត្ត ថេយ៉ុង ឯណេះប្រឹងពើតញាំតាមស្ទើរតែអួល ឱ្យតែបានឈ្នះគេសុខចិត្តអួលឱ្យគាំងបេះដូងស្លាប់ មក Dinner ប៉ះចំអនាគតស្វាមី ល្មោភស៊ី ធ្វើឱ្យគេតឹងចិត្តណាស់។
“ក្អឹក!!!” ជុងហ្គុក លើកស្រាផឹកដាច់មួយកែវម៉ាត់ បែរទៅទាញក្រដាសយកមកអង្គុយជូតមាត់ ខណៈ ថេយ៉ុង ក៏ទាញកែវស្រាមកផឹក ទោះមិនសូវជាពូកែផឹកអ្វីណាស់ណា តែគេនិងព្យាយាមធ្វើវាឱ្យបាន ឱ្យឈ្នះចិត្ត អាប្រុសល្មោភស៊ីម្នាក់នេះ។
“ប្រយ័ត្នអួល!” អ្នកកំលោះឧស្សាហ៍ផ្តែផ្តាំ ធ្វើជាញញិមញញែមចំអកចំអន់កំលោះតូចដែលអង្គុយហល់ចំណីឡេះឡះក្នុងខ្លួន តាមដើមឡើយក៏មិនសូវជាពូកែញាំ ពូកែផឹកទេ ប៉ុន្តែថ្ងៃនេះគេចង់ឈ្នះប្រុសម្នាក់នេះខ្លាំងពេក ទើបសុខចិត្តលះបង់ភាពខ្លាចធាត់មកញាំប្រឡងប្រណាំងជាមួយប្រុសមាត់អាក្រក់តែថាគេញាំច្រើនយ៉ាងណាក៏មិនធាត់ដែរ រាងនៅតែតូចច្រឡឹងស្អាតសាច់រលោងព្រិលដដែល។
“កុំចេះ!!!” ថេយ៉ុង ធ្វើជាខឹងក្រោកឡើង នាំឱ្យខោខ្លីខើចឡើងលើបន្តិចបង្ហាញគល់ភ្លៅស្រឡូនសខ្ចីបង្អួតកែវភ្នែកប្រុសសង្ហាឱ្យសម្លឹងមើលឃើញយ៉ាងឈ្លក់វង្វេង គល់ភ្លៅស្រឡូនស្អាតអីស្អាតយ៉ាងនេះ មើលរោមលើស្បែកដ៏ទន់ល្មើយឃើញស្តើងៗ គួបផ្សំទៅដោយសរសៃខ្ចីរវាម ផ្សាំក្នុងស្បែកគួរឱ្យទាក់ទាញកែវភ្នែកអ្នកសម្លឹងមើលថែមទៀត។
“មើលស្អី!”
“មើលក្របីដឹង?” ថេយ៉ុង ខឹងហឹងត្រចៀកងឿង កញ្ជ្រោលចូលទៅលើកដៃវាយស្មាមាំ ខណៈប្រអប់ដៃក្រាស់ក៏លូកចូលទៅចាប់ទាញចង្កេះតូចអូសមកជិត ចាប់ឱបយ៉ាងណែនដៃព្រមទាំងឈ្ងោកមុខចុះទៅជិតយកបបូរមាត់ខូចខិលបឺតឈ្លីខ្លាំងៗទៅលើប្របេរមាត់ពូកែជេរឱ្យស្លេកម្តង។
“ហឹម..អ៊ឹម!!!” រាងតូចគ្រហឹមក្នុងបំពង់ក ប្រឹងរើ តែរើមិនកម្រើកសោះ រហូតដល់ធ្វើឱ្យរាងក្រាស់បានដៃក្រសោបបីកាយស្រឡូនឡើង ទាំងដែលមាត់នៅខាំជញ្ជក់បឺតមិនព្រមដោះលែងរាងតូចដដែល។
“ហ្អឹមៗ..ខាំឱ្យរហែកមាត់ម្តង!” ជុងហ្គុក បឺតមាត់ ថេយ៉ុង ឆ្អែតទើបដកមាត់ចេញដាក់រាងតូចចុះ ខណៈអ្នកខាងណោះក៏ប្រឹងលើកដៃជូតត្រដុសមាត់ ខំសំដែងធ្វើដូចជាខ្ពើមណាស់ ទាំងដែលការពិតមិនមែនខ្ពើមមាត់នាយ តែមកពីចរឹកងរង៉ក់រករឿងច្រើនជាង។
“អាឆ្កួត!!!”
“ឌឺ?” ប្រអប់ជើងធំៗកិលចូលទៅ ដៃទាំងសងក៏លូកចូលទៅចាប់ច្របាច់កំប៉េះគូទទន់ល្មើយទះផាច់ៗ។
“អា៎យ..អាឡប់!!!” ថេយ៉ុង តន្រ្តំជើងស្រែកពេលត្រូវគេចាប់ខ្ញាំច្របាច់គូទចង់បែកសាច់ ហើយថែមទាំងក្តិចខ្លាំងៗទៀត។
“បើជេរទៀតខ្ញុំចាប់បឺតមាត់ឱ្យថប់ដង្ហើមស្លាប់ជាមិនខានទេ ចង់សាកទេ?”
“អាឆ្កួត អាឡប់ អាល្មោភស៊ី!!!”
“ពូកែណាស់..អូយ!!!!” ជុងហ្គុក បែរជាឱនលើកដៃខ្ទប់តំបន់សម្ងាត់ ស្រែកទាំងមុខក្រហមឆិល កាលបើត្រូវរាងតូចធាក់មួយជើង អួលចង់ស្រែកយំរហាមចេញមកទៅហើយ។
“គិតថាយើងគ្មានជើងចេះធាក់ ចេះតបតនិងឯងមែនទេ?”
ថេយ៉ុង លើកដៃឱបទ្រូងញញិមញញែម សើចស្ញេញស្ញាញបីដូចជាសប្បាយចិត្ត ស្របនឹងពេលដែលទឹកមុខអ្នកខាងណោះឡើងក្រហមដូចយកភ្លើងមករោលទាំងរស់ទៅហើយ។
“អូយ..” ជុងហ្គុក ប្រឹងស្ទុះងើបលោតចុះឡើងៗរម្ងាប់អារម្មណ៍ហួលអួលចុកដល់ថ្លើមប្រមាត់។
“ស្លាប់ទេដឹង?” ថេយ៉ុង ស្រាប់តែភ័យស្ទុះចូលទៅចាប់កាយមាំដែលញញាក់ញញ័រជាប់។
ជុងហ្គុក ញញិមចុងមាត់ស្ទុះក្រសោបថើបមាត់រប៉ិលរប៉ូចបានសម្រេច ចាប់លើកពរ ថេយ៉ុង ឡើងលើកដាក់ទៅលើតុអាហារ ព្រមទាំងបឺតជញ្ជក់ខ្លាំងៗស្ទាបអង្អែលរាវត្រគាករីកសាយច្របាច់ខ្លាំងៗហើយឈ្លីរហូតទាល់តែ ថេយ៉ុង ព្រមថើបតបតទៅកាន់នាយវិញយ៉ាងពេញចិត្ត។
“អ៊ឹម!!” រាងតូចលិឍក្រឡាស់អណ្តាតក្នុងក្រអូមមាត់រាងក្រាស់ ហើយក៏បញ្ជាដៃដ៏ស្រឡូនលូកចូលទៅក្នុងចង្កេះខោស្លីបរាងក្រាស់លូកចូលទៅក្រសោបបានសាច់ស្នូលពោតមួយកណ្តាប់ចាប់កាន់យ៉ាងជាប់។
“ថេយ៍!” ជុងហ្គុក ឳនសម្លឹងមើលប្រអប់ដៃរាងតូចដែលលុកលុយខ្លួនប្រាណគេយ៉ាងគឃ្លើន។ ជាតិថ្នាំក្នុងអាហារ ក្នុងស្រា ចាប់ផ្តើមបញ្ចេញប្រតិកម្មក្នុងខ្លួនអ្នកទាំងពីរ។
មុខមាត់ ស្លឹកត្រចៀក ដងខ្លួន ចាប់ផ្តើមបែកញើសនិងក្រហមខុសប្លែកពីធម្មតាស្របនឹងពេលដែលទឹកមុខតក់ក្រហល់ឈ្លក់វង្វេងចាប់ប្រសព្វចំពោះគ្នាយ៉ាងហ្មត់ចត់។
ក្រាក!!!
ទ្វារអេឡិចត្រូនិច ស្រាប់តែបើកដោយស្វ័យប្រវត្តិ បង្ហាញនូវបន្ទប់វិសេសមួយពណ៌ក្រហមអមដោយគ្រែពូកខ្នើយ ពណ៌ខ្មៅនិងមានឧបករណ៍រញេរញៃ រួមជាមួយច្រវ៉ាក់ ថែមទាំងតុកៅអី ផ្ទាំងកញ្ចក់ធំៗ បូករួមទាំងដបទឹកប្លែកៗអីជាច្រើនទៀត។
ជុងហ្គុក ពុំបង្អង់យូរ ចាប់ក្រសោបបី ថេយ៉ុង ដើរទៅរកបន្ទប់នោះ មុននឹងដាក់កាយតូចលើគ្រែ ហើយទ្វារក៏បានបិទជិតទៅវិញម្តងទៀត។ នាយទាញយកខ្នោះដែលដាក់ទុកក្នុងប្រអប់ខ្មៅមួយចេញមក រួចកឹបទៅលើ កដៃដ៏តូចស្រឡូន ជាប់ជាមួយនិងក្បាលគ្រែ រួចឱនយកកន្ត្រៃមកចាប់កាត់អាវលើដងខ្លួនតូចច្រឡឹងឮសូរច្រោកៗ ហើយបោចគ្រវែងចេញ ដោយមិនភ្លេចសម្រាតខោខ្លីតូចច្រមិច យកកន្ត្រៃទៅកាត់ផ្តាច់ខ្សែប៊ូខោស្លីបពណ៌ខ្មៅ ចងជាប់ត្រគាករីកសាយ កាត់ផ្តាច់ឥតអាសូរ រួចបោចទាញកន្ទ្រាក់ចេញលើកយកមកថើបដែល ធ្វើឱ្យខ្សែភ្នែកអ្នកសម្លឹងមើល ស្រាប់តែលេចធ្លោយឡើងនូវពន្លឺដ៏អស្ចារ្យមួយ ខណៈជើងស្រឡូនក៏បានលើកថ្ពក់ទៅលើស្មារីកក្រាស់ បបូរមាត់ដ៏សិចស៊ីស្រាប់តែញញឹមឡើង ហើយបាញ់ក្រសែភ្នែកមាន់ព្រៃទាក់ទាញកូននាគរាជតូចដែលកំពុងញោចចលនារឹងបះឆ្កឺតខ្លាំងឡើងៗ ចង់ប្រេះទល់រហែកថ្នេរខោមួយនោះយ៉ាងស្ទាត់ជំនាញ។
ខ្វោក!!!
ប្រអប់ដៃមាំទាញតម្ពក់ខោរ៉ូតចុះ ដកអាវុធពិសេសចេញមកចង្អុលមុខអ្នកដែលដេកម្ញិកម្ញក់លេបទឹកមាត់ក្អឹកៗ។
ឫកពា ថេយ៉ុង នាំឱ្យ ជុងហ្គុក កាន់តែក្នក់ក្នាញ់ក្នុងចិត្ត ខាំមាត់ព្រមទាំងរហ័សរហួនបេះបោចសម្លៀកបំពាក់ចេញអស់សន្សឹមយកម្រាមដៃបង្អូសលើសាច់ក្បាលពោះរាបស្មើគ្មានខ្លាញ់សើរៗមុននឹងឱនប្រើអណ្តាតលិឍថ្ងាស់ពោះកំលោះតូចធ្វើឱ្យគេព្រឺសម្បុរចង់តែស្រែកថ្ងួចថ្ងូរឱ្យបែកបន្ទប់។
“អាស៎!”