Nagising ako dahil sa liwanag ng araw sa bintana. Laking gulat ko ng magising ako sa pamilyar na silid. Dali dalian kong tumayo pero napaupo rin ako kaagad ng dahil sa sakit ng ulo ko.
"Hindi na talaga ako iinom…" bulong kong saad. Kukunin ko na sana ang cellphone ko nang bumukas ang pinto.
From not far, I saw Ezekiel standing holding the tray that was full of food and medicine.
"Good morning…" bati nito papalapit sa akin. Tumango lang ako at umupo na siya sa tabi ko.
"Bakit ako nandito?" I asked him.
"I told you, I'll take you home"
"Bakit? Binigay ko naman ang address ko kagabi diba?" Pagpapatuloy ko. Nilapag niya ang try sa side table at kinuha roon ang gamot at tubig.
"Drink this…. I know your head hurts," kinuha ko iyon dahil totoo naman! Pagkatapos kong mainom iyon naalala ko ang text ni mama kagabi!
Dali dalian kong binaba ang hawak kong baso at kinuha ang phone. Tama ako ang daming missed call ni mama! Tatayo na sana ako ng hawakan ni Ezekiel Ang braso ko.
"Kailangan ko na umuwi…" I protest.
"Ihahatid kita."
"Hindi…wag na.. salamat nalang." Pag pupumilit ko.
"No. Ihahatid kita." he commanded.
"Hindi na-" akmang aalisin ko na ang kamay niya ng hinili ako nito at inaabot sa akin ang damit.
"Ano yan?"
"Wear it."
"Hindi na uuwi na ako-"
"No. Finish this brekkie and go take a bath after, the restroom is on the left side. " Kunot noo ko siyang tinignan.
"Stop frowning. Take this and now eat first. Ihahatid naman kita." Seryosong saad nito.
"What?" Gulat kong tanong. Binitawan niya na ako at naglakad papunta sa pinto.
"I'll see you down stairs." Huling sabi nito bago isara ang pintuan.
Punong puno ng tanong ang utak ko pero kailangan ko na kumilos. Nagugutom na rin naman ako kaya kinain ko na itong dala ni Ezekiel tapos kumain ay kinuha ko ang damit na binigay niya at pumunta na sa restroom na sinasabi niya.
Pagpasok ko palang ay amoy kona ang sabon nito. Ang linis pa! Tumapat ako sa salamin at napansing wala na akong makeup. Did he remove my makeup? And I am wearing a pink bathrobe kahit naka dress pa ako.
"Fuck Ezekiel…why did you do this…"
After taking a bath I'm wearing a Denim shorts and a white chanel t-shirt. May panty at bra pang kasama yung mga damit na inabot niya sakin.
Paano niya nalaman ang size ng boobs ko? Bwisit! Atska may pink toothbrush pa sa banyo kanina! Tapos may pink bathrobe ulit and also pink towel too. Para ba sa mga babae niya 'yon? Yuckie kung oo, tapos papagamit niya sakin? Yuck!
Huminga muna ako ng malalim bago ipihit ang pintuan. Pagka baba ko sa hagdan ay nakita ko na siyang hinihintay ako. I saw him smirking! "Atska na kita aawayin Ezekiel." Pagpapa kalma ko sa aking sarili.
"Let's go?" aya nito.
"Tara na hinihintay na ako." He just nodded.
Nakasakay na ako sa sasakyan nito. Tangina ang bango ng sasakyan niya! Nakakahiya umapak. Tahimik lang ako habang siya ay seryoso siya sa pagmamaneho.
I opened my phone. I saw Ellie messages and calls. I saw mama's missed calls and texts. Hahanapin rin pala ako pag nawala ako…
"You're smiling," he broke the silence.
"Yeah.." Tanging sagot ko. Naisip ko rin Hindi pa pala ako nagpapasalamat sa kanya.
"Kiel- " I saw him smirking
"I mean Ezekiel.."
"Thank you for taking care of me last night. Sorry dahil naka istorbo pa ako."
"Cut the sorry, if it's you it's always welcome no matter what." sagot niya kinatahimik ko.
"Miss mo na siya?" out of nowhere niyang tanong.
"Sino?" I curiously asked.
"Your boyfriend," he answered.
"Oo. Sobra." sagot ko at nakita ko ang paghihigpit niyang hawak sa manibela.
"Call your mama, tell her na you're on your way na."
"Mama…" I mouthed.
"Yeah, mama." Rinig kong bulong niya. Hinayaan ko nalang at tinawagan si mama. Buong byahe ay tahimik lamang kaming dalawa.
"We're here." Sabi ni Ezekiel.
"Baba na ako, salamat pala" pagpapasalamat ko at bubuksan na sana ang pintuan ng sasakyan nang magsalita ito.
"Wait for me,"
"Huh? Baba ka rin?"
"Yes, I'll just want to greet tita mama...and him"
Him? Si Ares? Wala naman siya dito sa Pilipinas.
"Whom? Tito Edward?" I asked.
"Let's go," pag- aaya nito.
"Okay let's go."
Tahimik lang kaming naglalakad hanggang makarating kami sa main door ng bahay nila tita ivy. Pagpasok ko palang ay nakita ko na si tita ivy.
Si tita ivy lang? Nasan si mama?
"Oh nandito na kana pala sam!" Tita ivy greeted.
"Good morning tita" bati ko pabalik, nakipag beso at niyakap naman ako nito.
"Oh my god! Kiel?" sigaw ni tita ivy ng mapansin si Ezekiel sa likuran ko.
"Yup, the one and only tita mama" bati naman nitong si Ezekiel Dali dalian namang niyakap ito ni tita.
"I've missed you Kiel! When was the last time you visited me? After Ares left, right?"
"Opo," yakap naman nito.
"Tagal na pala," tita ivy whispered and kumalas na ito sa yakap.
"Buti naman at magkasama kayo sam?" tanong ni tita ivy.
"I just saw her in the garage and we did not know each other" seryosong sambit nito na kina nuot ng noo ko.
"Really? She's Ares' girlfriend! She's pretty, no?" Kilig na sambit ni tita.
"Let's go to the dining! Ay by the way sam, umalis si mama mo may inasikaso, babalik na rin yon!"
"Kaya po pala wala siya…"
"Yeah" tita ivy answered.
Yakap akong inalalayan ni tita ivy papuntang dining at nasa likod naman namin si Ezekie na walang emosyon na mabasa sa mukha. Why is tita so happy today? Anong meron?
Weird.
Pagpasok namin sa dining area. Nanatili akong nakatayo habang pinagmamasdan ang lalaking may hawak ng mapupulang rosas.
"Ares..." halos pabulong kong sabi.
Ares Timothy Del Carmen, he is wearing a plain white T-shirt and Nike black board shorts. He is wearing specs, which made him more handsome.
"Hi, Samantha." Malambing na tawag nito sa pangalan ko.
"Bumalik ka…" mahina kong sabi.
"Bumalik ako, I missed you." sagot nito at inaabot ang bulaklak at niyakap ako.
"My strawberry baby…." bulong nito habang hinalikan ang ulo ko.
8 years old ako ng makilala ko si Ares. He is just a typical heartbreaker. Noong nag high school kami, pinag paalam niya ako kay mama astaka kay papa na liligawan ako, dahil kumare naman ni mama si tita ivy pumayag ang mga ito. In my 2nd year of high school naging kami ni ares. Sinagot ko siya at ayos lang naman iyon kay mama, kay daddy hindi ko alam. Tuwing dumating saamin noon si Ares at wala itong ka- gana ganang batiin at madalang na madalang mag tanong.
The Del Carmen Family own the two hospitals here in Manila, at ang alam ko si Ares na lahat ang nag mamanage non ngayon. When I was in 3rd year high school, I got into an accident. Kuya Jose, my driver back then, didn't check the breaker of it. Sumemplang kami sa isang punong akasya noon. My head hurts that time. My whole body aches. Mabuti na lang ay hindi malala ang natamo ko sa ulo.
I've been in ICU for 3 weeks, dahil mahina ang katawan ko. Simula maaksidente at hanggang sa makalabas ako ng hospital hindi na siya nagpakita. After 4 months nabalitaan ko na nasa Barcelona, Spain na siya at doon na tumira at nag-aaral.
I was mad at him dahil sa mga oras na kailangan ko siya hindi siya dumating. When I was in pain, wala siya. When I need someone to cry on, wala siya. Wala yung taong dapat kasama ko pag nakakaramdaman ako ng saya at lungkot.
When my debut came, tita ivy said he can't go here in the Philippines because he's busy. We lost communication, but still because of tita ivy may mga nagbabalita pa rin sakin.
I was happy to be his girlfriend that time. He was my crush. My lover, but I never expect that he can live without me. I was suffering alone, fighting alone pero wala eh, love him. Pero napapa tanong ako sa sarili ko noong iniwan niya ako. Mahal niya ba talaga ako?
NOTE: I'm sorry for my late updates. Medyo busy sa acads guys. Promise, tatry ko mag update very week. Thank you sa pag support!!