ជុងហ្គុកបានមកដល់ផ្ទះនៅម៉ោង6ល្ងាចមក ដល់មិនឃើញថេយ៍រត់មកទទួលដូចរាល់ដងសោះ នាយស្មានតែគេគេងក្នុងបន្ទប់ ឡើងទៅរកក៏មិន ឃើញ រកក្នុងផ្ទះបាយក៏មិនឃើញ សួរអ្នកបម្រើក៏ថាមិនដឹង មិនអស់ចិត្តក៏ដើរទៅក្រោយផ្ទះ ខំទៅរកនៅកញ្ចុះរាល់ដងក៏មិនឃើញ ធ្វើអោយនាយចាប់ ផ្ដើមភ័យខ្លាចកើតរឿងដូចលើកមុនទៀត តែវីយ៉ុង យល់ព្រមហើយតើ ចឹងថេយ៍ទៅណា
"ថេយ៍! ថេយ៍ហា~ ប្រពន្ធសម្លាញ់! អូននៅឯណា? អូននៅមាត់ស្រះមែនទេ កុំលេងបិតពួនអីបងភ័យណាស់ ឆាប់ចេញមក ថេយ៍!" ជុងហ្គុកដើររកឡើងវល់ពេញក្រោយផ្ទះក៏នៅតែមិនឃើញ
"សោរឡាននៅទីនេះទេ ចុះថេយ៍ទៅណា ថេយ៍ ថេហ្យុង ចនថេយ៍ថេយ៍ អូនមានឮបងហៅទេ"
"ជុងហ្គុក " សំលេងល្វើយៗហៅនាយពេលនាយដើរកាត់ម្ដុំនេះមិញនិង តែពេលនាយត្រឡប់ក្រោយវិញបែរជាមិនឃើញ
"អូននៅឯណាថេយ៍"
"អូននៅទីនេះ ហិហិ" ជុងហ្គុកងើយឡើងលើឃើញថេយ៍លើកដៃក្រវីហេឡូដាក់នាយ នៅញញឹមស្ញេញទៀតនាយខំដើររកចង់ឆ្គួត
"ថេយ៍! ចុះមកវិញភ្លាម អ្នកណាអោយអូនឡើងដើមឈើ បើធ្លាក់ទៅគិតយ៉ាង"ជុងហ្គុកខាំមាត់ច្រត់ចង្កេះស្ដីអោយ
"អូនឃើញកូនចាបនៀកវាធ្លាក់នៅក្រោម អូនក៏ឡើងយកវាមកដាក់សំបុក តែពេលអូនចុះទៅក្រោមវិញចុះអត់រួចទេ លោកប្ដីជួយអូនផង"
"ថ្ងៃក្រោយកុំឡើងទៀត ប្រយត្ន័ធ្លាក់" ជួយយកគេចុះមកដល់ក្រោមហើយទើបនិយាយ
"បាទ" ជុងហ្គុកចាប់អូសដៃយកទៅក្នុងផ្ទះរកមើលមានរបួសឬមានស្រមោចខាំអីអត់
"មើលចុះចេះទៅអង្គុយអោយស្រមោចខាំកើត មិនឈឺទេហេស" លាបថ្នាំបណ្ដើររអ៊ូបណ្ដើរ
"នៅលើនិងអត់មានស្រមោចទេ"
"ចឹងមានតែមុស"
"ប្រហែលហើយព្រោះអូនអង្គុយតាំងពីម៉ោង3"
"ថេយ៍!" គ្រាន់តែឮថាម៉ោង3នាយស្លូតចិត្ត ងាប់ហើយបើនាយមកយឺតជាងនេះមុសមិនសែងប្រពន្ធនាយទៅបាត់ទេហេស
"សុំទោសណា អូនឈប់ឡើងហើយ" ឃើញទឹកមុខនាយមិនល្អទើបនិយាយសុំទោស គេដឹងថានាយប្រាកដជាបារម្ភពីគេ
"ហេតុអីមិនហៅគេជួយ"
"អត់មានអ្នកដើរទៅម្ដុំនិងផងអោយហៅយ៉ាងម៉េច"
"......"
"សុំទោសៗ កុំខឹងអូនអី អូនឈប់ឡើងហើយ ហឹកៗ"ឃើញនាយមិនតបទើបគេភ័យដល់យំ
"បងមិនបានខឹងអូនទេ បងគ្រាន់តែអន់ចិត្ត ដែលអូនយកសាច់ស្រស់ឈាមស្រស់ទៅអោយមុសខាំទទេបែបនេះ"
"ចឹងបងចង់អោយអូនធ្វើម៉េចអូនជួយចាប់មិនមែនអូនចង់ឡើងឯណា ហឹក"
"ហេតុអីក៏យំបងអត់ទាន់បានស្ដីអោយទេ"
"ដែលបងថាអូនយកសាច់ឈាមទៅអោយមុសខាំនោះមិនស្ដីអោយទេហ៎ បងគិតថាអូនចង់អោយមុសខាំណាស់ឬ "
"ទៅៗ បងសុំទោស បងមិនល្អ បងថាអោយអូន បងសុំទោយឈប់យំទៅ" ជុងហ្គុកអត់ហ៊ានយកដៃទៅជូតទឹកភ្នែកអោយគេទេព្រោះដៃនាយសុទ្ធតែថ្នាំបំបាត់កន្ទួលរមាស់បើចូលភ្នែកប្រពន្ធនាយវានិងផ្សា បានត្រឹមដាក់ក្បាលត្រដុសលើករគេទៅមកជាការសុំទោស
__________________
"ថេយ៍! ធ្វើអីនិង" ជុងហ្គុកដើរចូលផ្ទះបាយឃើញថេយ៍ធ្វើអីមិនដឹងទើបសួរ
"អូនលាងសាច់ធ្វើស៊ុប"
"ហេតុអីក៏មិនអោយអ្នកបម្រើធ្វើទៅ អូនធ្វើៗអី" នាយចូលមកជួយលាងដែរ
"បងលាងធ្វើអី ប្រញាប់ទៅប្ដូរខោអាវទៅនិងអាលបានទៅធ្វើការ"
"ទេចង់នាំអូនទៅពេទ្យ"
"ជុងហ្គុក! ហេតុអីគ្រាន់តែប៉ុណ្ណឹងសោះក៏ទៅពេទ្យដែរ បងមិនខ្មាស់គេទេឬ អូនឈប់ក៏បានដែរ"
"អូននិយាយបែបនេះប៉ុន្មានដងហើយ ព្រឹកមិញប៉ុន្មានម៉ោងអូនមានរាប់ទេ" មែនហើយនាយខំពន្យាពេលមិនទៅពេទ្យពិនិត្យជាង2អាទិត្យតាំងពីថ្ងៃជួបយ៉ុនគីមក គិតថាថេយ៍នឹងកែ តែមានអីយ៉ាប់លើសដើម ហើយលើកណាក៏នាយភ្ញាក់មិនដែលទាន់គេដែលតាំងពីដឹងថានាយនិងយកគេទៅពេទ្យមក គេលេងនាយទាល់តែហួសម៉ោងទៅធ្វើការទើបព្រមឈប់ ព្រឹកមិញនេះប្រហែល3ម៉ោង នាយដល់ត្រើយមិនដឹងប៉ុន្មានដង ខកផងអីខកក៏គេនៅតែមិនព្រមឈប់ ហ៊ើយអស់និយាយហើយ
"ក្រែងបងក៏ស្រួលដែរមិនចឹង"
"រាល់ថ្ងៃណាថេយ៍វាមិនល្អទេ"
"បងមិនយល់ពីអូនទេ"
"អូនទេដែលមិនយល់ពីបងនោះ អ៊ំហា មកធ្វើស៊ុបបន្ត"នាយស្រែកប្រាប់អ៊ំមេផ្ទះរួចអូសដៃថេយ៍ទៅលើ ប្ដូរខោអាវទៅពេទ្យជាមួយនាយ នាយគ្រាន់តែចង់ដឹងប៉ុណ្ណោះថាថេយ៍កើតអីអោយប្រាកដ
_____________
"អបអរសាទរអ្នកប្រុសតូចចនមានទម្ងន់7សប្ដាហ៍ហើយ"លោកគ្រូពេទ្យនិយាយអោយជុងហ្គុកស្រឡាំងកាំង តើគេស្ដាប់ច្រឡំទេមែនទេ ប្រពន្ធគេមានកូន? ចឹងមានន័យថា......
"ថេយ៍! ធ្វើបានហើយ ពួកយើងធ្វើវាបានហើយ បងអាចនៅជាមួយអូនដល់ចាស់បានហើយថេយ៍ ហាសហា" ជុងហ្គុកងាកមកថេហ្យុងចាប់លើកបង្វិលពេញបន្ទប់ពេទ្យ សប្បាយចិត្តណាស់ ពេលនេះនាយអាចដោះបណ្ដាសារបានហើយ បណ្ដាសារពាន់ឆ្នាំអាចដោះបានហើយ
"ប៉ុន្តែលោកគ្រូពេទ្យហេតុអីប្រពន្ធខ្ញុំមានកូនបាន គេមិនមែនជាomegaឯណា" ជុងហ្គុកដាក់ថេយ៍ចុះទើបសួរ
"បាទ! ដោយសាអ្នកប្រុសតូចចន មានរូបរាងលក្ខណ:ដូចomegaដល់ទៅ90% បូករួមទាំងអ្នកប្រុសមានឈាមជា alphaកម្រឹតខ្ពស់ហើយសុទ្ធទៀត ទើបអាចមានកូនបាន វាជាករណីពិសេស ដែលខ្ញុំផ្ទាល់ក៏មិនដែលជួបដែរ"
"ជុង!"ថេហ្យុងចាប់ដៃជុងហ្គុកជាប់ រលីរលោងទឹក ភ្នែកគេសប្បាយចិត្តណាស់សប្បាយជាងនាយទៀត
"ប៉ុន្តែតែអ្នកប្រុសចន"គ្រាន់តែឮប៉ុន្តែជុងហ្គុកភ័យបុកពោះភិបៗ
"ដោយសាតែអ្នកប្រុសតូចចន មិនមែនជា omega ការមើលថែ អាហារហូបចុក គឺត្រូវតែយកចិត្តទុកដាក់បំផុត"
"រឿងនេះកុំបារម្ភលោកគ្រូពេទ្យ ខ្ញុំនិងមើលថែគេអោយល្អបំផុត"
"បាទ បើចឹងនេះវិជ្ជបញ្ជារសូមអញ្ជើញទៅបើកថ្នាំចុះ"
"អគុណលោកគ្រូពេទ្យ" ថេហ្យុងនិងជុងហ្គុកញញឹមញញែមដើរអោបគ្នាចេញមកក្រៅកាត់ក្រសែខ្សែរភ្នែករបស់មីនយ៉ុនគូ ពេលនេះគេមានគ្រួសារហើយស្វាមីរបស់គេមិនមានបានដូចជុងហ្គុកទេតែក៏អាចចិញ្ចឹមគេរស់ស្រួលដែរ( ជាស្វាមីដែលលោកមីនចាប់បង្ខំការ )
"តោះអូន"នាយជាប្ដីស្រដីឡើង
ជុងហ្គុកតាំងពីចេញពីពេទ្យមកញញឹមរហូតសប្បាយចិត្តណាស់ ដែលអាចមានកូនបាន សប្បាយ ចិត្តដែលអាចនៅមើលថែប្រពន្ធកូនដល់ចាស់ជរារាងខ្លួនបាន សប្បាយចិត្តដែលវីយ៉ុងព្រមលើកលែងទោសអោយគេ សប្បាយចិត្តបំផុត
ជុងហ្គុកបើកឡានជាមួយអារម្មណ៍រវើរវាយមិនដឹងនឹកគិតដល់ទៅណា បើកសុខៗ ស្រាប់តែផ្លូវទាំងអស់ប្រែជាបុរាណ ជុងហ្គុកក៏ឈប់ឡានសិនហើយដើរមកខាងថេហ្យុងបើកទ្វាកាន់ដៃថេហ្យុងចុះមក ព្រោះនាយដឹងថាទីនេះគឺកន្លែងណា
"កន្លែងណានិងជុង!"
"ព្រះជាយា" ជុងហ្គុកនិយាយប៉ុណ្ណឹងថេហ៍ក៏ដឹងទៅហើយថាមកទីនេះធ្វើអីគេក៏ញញឹមដាក់នាយ
"មកហើយ?" វីយ៉ុងបែរមុនមករកពួកគេហាក់ដូច ជាដឹងមុនទៅហើយថាពួកនឹងគេមក
"បាទ" ជុងហ្គុកមើលមុខថេយ៍បន្តិច ហើយបន្ទន់ជុង្គង់ចុះមុខនាង ហើយថេយ៍ក៏ធ្វើតាម
"ខ្ញុំមកតាមសន្យា អរគុណព្រះជាយាដែលបានផ្ដល់ឱកាសអោយពួកយើងកែប្រែកំហុស អរគុណដែលព្រមលើកលែងទោសអោយពួកយើង អរគុណព្រះជាយាខ្លាំងបំផុត"ជុងហ្គុកលើកដៃសំពះហើយនិយាយ ចំណែកវីយ៉ុងក៏ញញឹមមកពួកគេហើយនិយាយថា....
"យើងប្រាប់លោកហើយថាបើពួកលោកអាចធ្វើវាបានសម្រេចមុនលោកអាយុ30 ចឹងក៏បានន័យថា សូម្បី តែព្រះក៏នៅខាងលោកដែរ ដូច្នេះយើងត្រឹមវិញ្ញាណមនុស្សស្រីម្នាក់មិនហ៊ានជំនាស់ទេ តែលោកត្រូវចាំកុំសាងកំហុសទៀត កុំធ្វើអោយថេហ្យុងខូចចិត្តមិនចឹងទេយើងនិងដាក់បណ្ដាសារលោកមិនអោយចាប់ជាតិជារៀងរហូត" នាងនិយាយហើយក៏ងាកមករកថេយ៍
"ថេហ្យុងយើងសុំទោសថ្ងៃនោះធ្វើអោយឯងភ័យនិងឈឺចាប់ យើងគ្រាន់តែចង់សាកចិត្តយ៉ុងស៊ិនថាគេសាកសមនិងការលើកលែងទោសឬអត់ប៉ុណ្ណោះ" ថេយ៍ក៏ញញឹមក្រវីក្បាលមកនាងវិញហើយនិយាយ....
"ខ្ញុំមិនបានខឹងនឹងព្រះនាងទេ ទ្រង់ធ្វើត្រូវហើយពេលនោះ បើព្រះនាងមិនយកជុងហ្គុកទៅទេ គាត់និងនៅតែជាមនុស្សមានបាបជាប់ខ្លួនដដែល" ថេហ្យុងនិងជុងហ្គុកមើលមុខគ្នាហើយនិយាយព្រមគ្នាថា
"ពួកយើងសូមអរគុណព្រះជាយា" ពួកគេនិយាយហើយក្រាកសំពះ
"ជូនពរអោយអ្នកទាំងពីររស់នៅជាមួយគ្នាបានសុខ"នាងដាក់ដៃលើក្បាលពួកគេ ហើយពេលនោះស្រាប់តែខ្លួនប្រាណនាងដែលស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ពណ៌សរនោះចេញពន្លឺចែងចាំង វាក៏បានន័យថាវាក៏ដល់ពេលត្រូវទៅហើយ ពេលពន្លឺទៅបាត់នាងក៏បាត់ខ្លួនដែរ ថេហ្យុងនិងជុងហ្គុកងើបខ្លួនមកវិញអោបគ្នាញញឹមសប្បាយចិត្ត
_______________
To be continues....❤️💜
JaeLy 💜