"stres altında kullanamıyorum"
"ben gücümü kullanarak seni hipnoz ederek rahatlatabilirim" denedi ve işe yaramadı.
"ah lanet olsun neden olmuyor?"
"kolye yüzünden, sanırım beni koruyor annem öyle demişti" dedim.
"daha fazla tutamayacağım Bora sana ihtiyacım var. Diğerlerinin de öyle hepimizin sana ihtiyacı var. Lütfen. Yapabilirsin"
Arkadaşlarımın bana ihtiyaçları vardı yapmak zorundaydım. Göğsümde biraz sıcaklık hissettim. Taşları yanmaya başladı ve beni sakinleştirdi. Durugörümü kullanmaya başladım.
"neler oldu ne gördün?"
"durum çok fena hemen sığınağa gitmeliyiz. Arkadaşlarımızın yardıma ihtiyacı var detayları yolda anlatırım. Ama senin şu yaratıkları kontrol etmen lazım"
"halledebilirim hadi yapalım şu işi"
Berna kapıdaki ucubeyi kontrol edip beynini patlattı. Peri klavuzu kitabı ona çok şey öğretmişti. Artık sadece odaklanarak yarım saniyede bir insanın beynine girebiliyordu. Merdivenlerden hızla iniyorduk karşımıza çıkan her yaratığı alt ediyordu ama o kadar fazlaydı ki bitmiyorlardı.
Sığınağa ulaştığımızda profesör Nil, Mabel ve arkadaşlarımız oradaydı. Nil bir kızdan kaçıyordu bu kızı hatırladım. Suratına kitap fırlattığım kızdı bu, diğer çocuksa açtığı portallardan yaratıklar getiriyordu. Bukre yerde baygın bir şekilde yatıyordu sonra başını kaldırdı ve sihirli sözcükleri söyledi
"Bora yardım et!"
"ha siktir gerçekten oldu! Berna ben Barkın'ın yanına gidiyorum onu öldürmeye çalışacaklar. Sen Bukre'ye yardım et."
Berna başını salladı ve ben koşarak oradan uzaklaştım. Canvarlara yem olmamaya çalışarak defalarca gördüğüm bu hatıradan Barkın'ı aradım ve hızla buldum. Hatırlamıştım Bukre eliyle Barkın'ı işaret ediyordu yani çaprazımızda kalıyordu Barkın. Tıpkı defalarca gördüğüm gibi zincirlenmiş ve elektrik veriliyordu.
"Barkın!"
"Bora bana yardım et daha fazla dayanamayacağım bu elektrik gücümü kullanmamı engelliyor"
"merak etme kurtaracağım seni" ama nasıl?
Arkamda kanatlı devasa yaratık üzerime doğru geliyordu. Tam ellerimle yüzüme siper almıştım ki, demir elleri olan bir çocuk suratına yumruğu yapıştırdı.
"dikkatli ol az daha ölüyordun!"
Barkın'a döndüğümde kendinden geçmişti. Yüzü gözü kan içindeydi.
"sa-nırım ölüyorum!"
"buna izin vermem"
"zincirleri sıkıca tuttum tüm gücümle çekiştirmeye başladım. Tam bu sırada tekrar elektrik dalgası yayılmaya başladı. Ama bırakmadım direndim
"ah"
"bırak Bora"
"asla"
Kolyemin yedi taşı da birden yanıp sönmeye başladı. Işık hızıyla yanıp sönüyorlardı. Kolyeden çıkan bir kıvılcım Barkın'ın bütün zincirlerini kırdı. Ardından görüşüm bulanıklaştı ve bilincimi kaybettim.
Kendime geldiğimde Barkın'ın kucağındaydım. Sanırım koşuyordu, bir şeyden kaçıyordu.
"hadi Bora uyan. Berna bir şeyler yap"
"deniyorum kaltak çok güçlü"
kız arkalarından kovalıyordu elindeki kırbaç gibi şeyler Berna'nın boğazına dolayıp yere yığdı
"Berna!"
"durma koş Barkın!"
Barkın'ın nefesi hızlanmıştı kalbi çok hızlı atıyordu. Yorulmakla kalmayıp bir de beni taşıyordu hemen kendime gelip arkadaşlarıma yardım etmem lazımdı. Üstelik Berna'yı da yakalamışlardı. Kahretsin!
Barkın gücünü kaybedip yere yığıldı ya da ben öyle sandım çünkü bir yaratık barkın'ı ayağından yakalamıştı. Ben de kollarından sıyrılıp yerde yuvarlandım.
Bu kadarı yetmişti artık neler oluyordu böyle bu yaratıklar neyin nesiydi, bizden ne istiyorlardı? Ve neden bizi avlıyorlardı? Berna ellerindeydi yoksa onu da mı Barkın gibi zincirleyip elektrik vereceklerdi? Bukre nasıl olmuştu durumu iyi miydi? Ya Basat o neredeydi?
Barkın yerde can çekişiyordu yaratık ayağını tutmuş ve milyon tane dişiyle bacağını ısırdı. Barkın acı içinde çığlık attı.
Ayağa kalktım sendeleyerek ve ne yaptığımı bilmeden birden Barkın'a saldıran iblisin yanında buldum kendimi. Aniden içimi kaplayan sinir ve öfke dalgasıyla yaratığın bacağını ısırdım ve etini koparak tükürdüm. Yaratık Barkın'ın bacağını bıraktı.
"al sana kahpe Bizans!"
Hemen Barkın'ın yanına eğilip ona gülümsedim.
"teşekküre gerek yok sen de benim hayatımı kurtarmıştın"
"Bora dikkat et!"
Arkamı dönmemle yüzümün kesilmesi bir oldu. Yaratık kıskaçlarıyla yüzümü kesmişti.
"yok ol!" diye bağırdım. Yaratık saniyeler içinde yanarak küle dönüştü.
Barkın ve benim ağzım açık kalmıştı. Kolyemin ışıkları parlayıp söndü.
"sanırım kolye yaptı annem beni koruyacağını söylemişti. Gerçekten de işe yarıyormuş demek ki"
"Bora yüzün"
"biliyorum kanıyor"
"kanın. Kanın neden siyah?"
"bilmiyorum ailede bir tek benim kanım siyah. Lanetlendiğimi düşünüyorum. Ama lütfen kimseye söyleme insanların tepkisini kaldıramam. Annemle babam bile aylarca şoka girmişti." Dedim gülümseyerek
Eliyle yüzüme dokundu ve kanımı sildi.
"sanırım yaranı kapatsak iyi olacak yoksa insanlar anlayacak. Söz kimseye söylemem"
"teşekkür ederim"
Arkamdan gelen darbeyle Barkın'ın kucağına düştüm.
Basat benim sinir olduğum kızı kovalıyordu.
"gel buraya kaçma"
"Cem ölüm oyununu başlat"
Cem denen çocuk yeni portal açmaya başladı. Üstelik bu öncekinden çok daha büyük ve karanlık görünüyordu.
Basat kıza bir yumruk indirdi. Kız yere yapıştı patlayan kaşıyla Cem'e bağırdı.
"onları ölüm oyuna gönder bütün ergenleri, kuvars kentinde yaşayan bütün gençleri!"
"bunu yapma" diye bağırdım.
Sesim çok boğuk çıkıyordu. Açılan portallar öyle gürültülü ve şiddetliydi ki saçlarım uçuşmaya başladı.
"şimdi" diye bağırdı kız
Geçitler daha da büyümeye başladı. Bukre uçarak cemin boynuna yapıştı. Barkın da bu andan faydalanarak bedeninden çıkıp hızla Bukre'ye yardıma gitti.
"Asu yardım et" dedi haykırdı Cem
"geliyorum kardeşim" dedi kız
Yerden doğrulmaya çalıştığı anda suratına tekmeyi koydum. Ve eğilip şöyle dedim
"bir daha arkadaşlarıma dokunursan seni öldürürüm!"
Portal Bukre'yi ve Berna'yı yuttu.
"hayır" diye bağırdık hepimiz
Barkın portaldan kaçmaya çalışıyordu. Ne yapacaktım? Nasıl durduracaktım?
'sakın bir şey düşünme Bora' dedi babamın sesi
"elini ver" diye bağırdım Barkın'a hiç tereddüt etmeden tuttu.
"bizi portala at" dedim
"ciddi misin, ölüm oyuna mı göndereceksin bizi?"
"dediğimi yap bana güven Barkın"
Beni çekip uçmaya başladık portal kapısına doğru.
"benim düşündüğümden başka bir şey düşünme" dedim
"ne düşüneceğim"
"bana bırak"
Babamla yanlışlıkla gittiğim o harabe evi düşündüm. Ormanın içinde olan o terk edilmiş evi. Ve barkınla beraber boyuttan içeri girdik.