// Hed honog jaahn zavgui blaa, ashgui midterm duuslaa, odoo shan urgeljllulnee :)
Раяли
Надад унтах шинж байсангүй. Элдэв зүйлсийг бодож, санаа зовж нойроо хулжаана. Энэ бүхнийг үнэн гэхэд итгэмээргүй ч гэдсэнд минь тээглэх сонин мэдрэмж бүх зүйл үнэээнн гэж хэлээд байх шиг.
Дээрээс нь их хүйтэн байлаа. Надад угаасаа хөнжил байгаагүй болохоор миний хуруунууд, хөл, хамрын үзүүр даарч эхэлсэн юм. Би үе үе алганыхаа хонхорт хамрын үзүүрээ дулаацуулна.
"Ээж одоо намайг хайж байгаа байх даа." гэж намайг аяархан хэлэхэд Робин хариу дуугарлаа.
"Үгүй ээ, энд арав хонож байж тэнд нэг өдөр солиндоно."
"Юууу, Чи тэгвэл хэдэн настай юм?"
"19"
"Тэгэхээр чи дэлхийн хүн байсан бол ердөө..."
"Үгүй ээ, эндэхийн нэг жил нь 3650 хоногтой." гэж тэр засаж хэллээ. Түүний хоолойны өнгө төвөгшөөсөн байсангүй. Тэгэхээр нь би үргэлжлүүлэв.
"Үнэндээ чи тэгвэл 190 жил амьдарсан юм бнашдээ тиймүү?"
"Тиймээ, бурхад хүнээс 10 дахин илүү урт насалдаг."
"Робин?"
"За"
"Чи яагаад надад тусалсан юм?" Тэр дуугарсангүй. Хэсэг хугацаа өнгөрлөө. Би ч чимээгүй унтлаа.
***
Ямар нэгэн зүйл надад хүрж байгааг би мэдэрлээ. Хөгжил юм байхдаа. Миний хоёр мөрнөөс эхлэн доошилсоор гар, бэлхүүс, гуя...Би хагас нойрмог байсан ч юу болж байгааг мэдэрч байсан юм. Би Робиныг л юм байна гэж бодлоо. Тэгсэнээ миний хөлийг өргөхөд би тэсэлгүй өөрийгөө сэрээж доошоо харвал, миний хөлний тэнд нэгэн бондгор эр, нүх рүүгээ өнгийж байгаа тарвага шиг доороос өнгийчихсөн хөнжил барьж байлаа. Би ч хашхиран нүүр лүү нь тас хийтэл өшхилөөд хаячихдаг юм байна.
"Уучлаарай, уучлаарай хадагтай. Таны.. таны бодож байгаа юм биш шүү. Би зүгээр л хөнжлийг чинь хөлөн доор чинь ивэх гэж..."
Үнэхээр тэр намайг хөнжлөөр ороох гээд байжээ.
"Таныг орон доор чичирч байхыг хараад, зүгээр сууж чадсангүй." гэж тэр хэллээ.
"Чи хэн юм? Робин яасийн?" Би эргэн тойрноо харвал аль хэдийнэ өглөө болжээ. Нарны гэрэл цонхоор нэвтэлж, харин өрөөнд тэр хүнээс өөр хүн байсангүй.
"Би эрхэм дээдсийн туслах нь байгаа юмаа. Хэйдэр гэдэг. Та надад итгэж болно" гэснээ хоолойны өнгөө намсгаад "Би таныг хүн гэдгийг мэднэ. Бас таныг өнөөдөр эндээс авч гарах хүн байгаа юм." гэж шивнэлээ.
"Юу, баяртай ч гэлгүй явах юм уу?"
Хэйдэр их эелдэг хүн байлаа. Надад зориулж захаас шинэ хувцас авсан байсан ба би нөгөө өрөөнд нь орж тэдгээр хувцсыг өмсөв. Гэхдээ Робины өгсөн алчуурыг солихыг хүссэнгүй.
"Та их үзэсгэлэнтэй юмаа, хадагтай Раяли."
"Баярлалаа, таны эелдэг занд" гэж намайг хэлэхэд Хэйдэр санаа зовсон байдалтайгаар ярьж эхэллээ.
"Манай дээдсийг үнэхээр уучлаарай, тантай зохисгүй харьцсан бол..."
"Робин уу?"
"Тиймээ, тэр хүмүүст үнэхээр дургүй. Түүнийг жаахан байхад судалгаа хийж байсан хүмүүс барьж аваад аймшигтайгаар тамалж байсан юм л даа."
Юу, надад шууд л аавын лабораторийн дүр зураг орж ирэв. Тэр хүү Робин байсан... "Түүнд юу тохиолдсон юм бэ?"гэж би удаанаар асуусан ч бид хоёрын яриа хэн нэгний хоолойгоо засах чимээнээр тасалдаж бид хоёул хаалганы зүг эргэлээ. Робин илт дургүйцсэн байдалтай зогсож байлаа.
"Нэртэйгээр нь та хоёр голдоо цай авчираад уугаач одоо!" гэхэд Хэйдэр тушаал авсан нохой шиг л толгойгоо доошлуулан хойшоо нэг алхав.
"Одоо болтол яваагүй энд юугаа хийгээд байгаан?" гэснээ хуртайгаар бид хоёрын зүг алхлаа. Би түүнийг аяархан хараахыг сонссон.
"Хадагтайг унтаж байхад нь сэрээж чадсангүй, өршөөгөөрэй, дээдсээ."
Робин цаад талын нээлттэй хөшгийг хүчтэй хаагаад бид хоёр луу эргэхдээ гараа нүднийхээ голд барьлаа. Тэгсэнээ маш тайвнаар ийн хэллээ.
"Нэгэнт үүрээр хүнгүйд гарч чадаагүй юм бол, үдийн үед хойд хаалгаар гар. Ээлж солигдохын өмнө цэргүүд хоолондоо яарч, нэг их шалгадаггүй юм. Түүнд үнэртэй ус аваад өгчих. Боомт дээр очоод Венус13 -т суугаарай."
Тэгсэнээ дахиж үг хэлсэнгүй. Шууд өрөөг орхилоо.
Би өрөөнд үд хүртэл ганцаараа байх болов. Робинд үнэхээр одоо надаас болж үүссэн асуудал хэрэггүй. Гэхдээ бас тэглээ гээд зүгээр гөлрөөд суугаад байж чадсангүй. Номын тавиур луу нь очиход миний мэддэг хэлээр бичсэн ном байсангүй. 2,3 цагийн турш цаг нөгцөөх гэж эргэлдсэн ч одоо гэдэс өлсөж эхлээд байлаа. Тэгээд хотод юу болж байгааг сүүлийн удаа харахаар цонх руу дөхлөө. Хэнд ч харагдахгүйгээр хөшигний завсраар нүдээ оруулан харахад, тиймээ, өнөө л үзэсгэлэнтэй хот.
Би доор байгаа хүмүүсээс эхлээд хясааны эсрэг талд амьдарч байгаа хүмүүсийг нэг нэгэнгүй ажиглалаа. Энэ нь хамаагүй сонирхолтой байв. Гэтэл...Гэтэл...
Би хэн нэгэн танидаг хүний царай олж харсан юм. Нэрийг нь мэдэхгүй ч алтан шаргал үстэй залуу. Хясаан ордны нөгөө талын цонхоор над руу хараад зогсож байлаа. Гартаа хундагатай зүйл барьсан ба намайг өөр лүү нь харж байгааг мэдэж байх шиг.
Тэр над руу хөмсгөө өргөөд тэгснээ хундагатай гараа тулгах гэж байгаа юм шиг дээшээ өргөлөө. Би ч хөшгийг сайтар хаагаад орон доор нь орохоор шийдсэн юм.
"Хог, хог, хог! Би Робинд тэр хүнтэй хясааны ард байхдаа таарсан гэдгээ эртхэн хэлэх хэрэгтэй байсан юм. Одоо..."
Хаалга онгойлоо. Би түүний гоёл чимэглэл болсон өмдний хормойноос нь шаргал үстийг орж ирсэнийг ойлгов. Би баригдахгүйн тулд амьсгалаа дарлаа.
"Хөөрхөн хадагтай, сайн уу?... " түүний хөлийн чимээ өрөөг тойрон сонсдоно. Тэр наашаа алхаж байна.
"Та өлсөхгүй байна уу? Би таныг хооллох уу?"