ភាគទី10
Morning
ឈានចូលថ្ងៃថ្មីតែម្តងតែថ្ងៃនេះជាថ្ងៃអាទិត្យសិស្សទាំងអស់គឺនាំគ្នាឈប់សម្រាកគ្រប់ៗគ្នាដោយឡែកមកមើលខាងអ្នកដេហ្គូនេះវិញ ថេយ៉ុននិងសាន់ណាពួកគេទាំងពីរបានបបួលគ្នាមកដើរហាងដើរទិញអីពេញនិងតែម្តង លុះក្រោយពួកគេទិញរួចរាល់ក៏សម្រចនាំគ្នាចូលហាងដើម្បីចូលទិញអ្វីញាំទ្រព្យក្រពះរបស់ពួកគេជាមុនសិន។
" នឹកអាមីនដល់ហើយមិនឃើញវាចូលមកពួកយើងម្តងណាឡើយ"ថេយ៉ុង រអ៊ូទាំងមុខជូ មិត្តមានតែមួយឥឡូវទៅប្តូរសាលារៀនលែងបានជួបមុខគ្នានឹកអើយនឹក តែអាមិត្តនោះគ្មាននឹកមិត្តនេះបន្តិចសោះ សារក៏មិនផ្ញើរមកលេង ចង់ទុកឲ្យគេនឹករហូតដល់ស្លាប់មែននុង។
"សម្បត្តិបងត្រឹមមិត្តគាត់អត់ខលមកខ្ញុំវិញសម្បត្តិដល់ជាគូរដណ្តឹងគាត់ហើយគាត់ក៏មិនដែលខលមករកខ្ញុំដូចគ្នា"សាន់ណា ពោលពាក្យនិយាយទាំងមុខជូ រាល់ថ្ងៃនាងតែងតែសម្លឹងមើលទូរស័ព្ទគ្រប់វិនាទីសង្ឃឹមជីមីននាងនិងខលមកតែអ្វីៗវាហាក់ផ្ទុយស្រឡះ ជីមីនមិនដែលខលឬផ្ញើរសារមករកនាងម្តងទេ។
"ពួកយើងគួរតែសុំប៉ាម៉ាក់ប្តូរសាលាទៅរៀននៅសេអ៊ូលដែលល្អទេ"ថេយ៉ុង លើកចញ្ចើមម្ខាងសួរសាន់ណា សាន់ណានាងគ្រាន់ឮយោបល់ថេយ៉ុងនិយាយអញ្ចឹងក៏បើកភ្នែកធំរួចញញឹមងក់ក្បាលផ្ទក់ៗបញ្ជាក់បានថានាងយល់ព្រមជាមួយសំណើរនិង។
"ល្អណាស់អញ្ចឹងឆាប់ញាំទៅនិងបានទៅផ្ទះវិញសុំប៉ាម៉ាក់ប្តូរសាលា"ថេយ៉ុង ពួកគេទាំងពីរក៏បន្តញាំអាហារក្នុងហាងរួចក៏ឆ្លៀតនាំគ្នាដើរលេងបន្តិចទើបចែកផ្លូវគ្នាទៅភូមិគ្រិះរាងខ្លួនៗវិញ។ ( ហេស៎គូដណ្តឹងជីមីនទៅរកជីមីនហើយបើយ៉ុនហ្គីដឹងតើមានរឿងអីកើតឡើងណ៎🤔🤔)
________________
ដំណើរដើរលើផ្លូវឆ្ពោះទៅរកបង់តាមសាធារណៈអង្គុយលេង ជីមីនថ្ងៃនេះគេបានចេញមករករត់ហាត់ប្រាណនៅកន្លែងសួនសាធារណៈមួយកន្លែងដែលនៅមិនឆ្ងាយពីភូមិគ្រិះរបស់គេប៉ុន្មាននោះទេ រាងតូចដាក់ខ្លួនអង្គុយចុះលើបង់ចាប់ផ្តើមយកកន្សែងលើ'ក'មកជូតញើសដែលកំពុងស្រក់នោះ។
"ញាំទឹកសិនទៅ" នៅពេលនោះក៏មានដៃមួយដែលកំពុងកាន់ដបទឹកមកហុចឲ្យជីមីន ជីមីនសម្លឹងមើលទៅកាន់ដបទឹកដោយមុខរាបស្មើរបន្តិចសិនទើបចោលភ្នែកងើយមើលមុខអ្នកឲ្យវិញម្តង ។
"អគុណ "ឃើញថានោះគឺជាយ៉ុនហ្គីទើបជីមីនទទួលយកទឹកពីដៃរបស់នាយពោលពាក្យអគុណតាមក្រោយ។
"ឯងញាំអីឬនៅ "នាយចេះតែសួរៗទៅក្រែងលោ៎ជីមីនគេមិនទាន់ញាំនិងបានបបួលញាំជុំគ្នា ។
"នៅទេ"ជីមីន តបមកកាន់រាងក្រាសវិញតែពីរម៉ាត់ប៉ុណ្ណោះរួចហើយគេក៏ហុចទឹកដែលសល់ពាក់កណ្តាលឲ្យយ៉ុនហ្គីវិញនិងក្រោកឈរដើរចេញពីកន្លែងមួយនិងទៀតផង។
"ទៅញាំអីជុំគ្នាល្អទេបងស្គាល់ហាងល្អៗច្រើនណាស់ "យ៉ុនហ្គី ដើរពីក្រោយចោទសួរត្រុកៗមានទាំងរត់តាមតិចៗដូចកូនក្មេងផងដែលព្រោះជីមីននេះជើងខ្លីៗសោះតែជំហ៊ានបោះវែងៗហើយដើរលឿនៗទៀត វាពិបាកក្នុងការឲ្យយ៉ុនហ្គីដើរដល់ត្រឹមស្មើរជំហ៊ានរបស់គេជាខ្លាំងណាស់។
"មិនចូលចិត្ត" ជីមីន
<<កើតមកក្នុងជាតិនេះហេតុអីអូនក៏សោះកក្រោះខ្លាំងម្លេះ ពិបាកទាំងញ៉ែរទៀតអញ់តែទ្រាំមិនបានរំលោភលូវហើយ>> យ៉ុនហ្គី គិតក្នុងចិត្តខាំមាត់ខាងក្រោមខ្នក់ខ្នាញ់និងចរឹកជីមីនជាខ្លាំងតែម្តង។
"ប្រកែកគ្មានប្រសិទ្ធភាព " ថាចប់នាយកម្លោះក៏បានកាន់ដៃរាងតូចអូសគេចូលទៅក្នុងហាងអាហារមួយកន្លែងបាត់ទៅ បើនៅតែសួរយោបល់ពីជីមីនចម្លើយគ្មានបាននៅញាំអីរ៉ូមេទិចជុំគ្នានោះទេបើរាងតូចគិតតែប្រកែកម្លឹងៗ។
"សូមស្វាគមន៍លោកមីន" បុគ្គលិកក្នុងហាងបានបើកទ្វាឲ្យនិយាយរាក់ទាក់ដាក់រាងក្រាសដោយស្នាមញញឹមឋិតពេញផ្ទៃមុខ។ យ៉ុនហ្គីនាយគ្រាន់ងក់ក្បាលដាក់បុគ្គលិកជាការឆ្លើយតបទៅកាន់បុគ្គលិកវិញរួចក៏ចាប់អូសជីមីនទៅរកកន្លែងអង្គុយជាប់ជញ្ជឈងកញ្ចក់ភ្លឺថ្លាតែម្តង។
"អញ្ជើញអង្គុយចុះមកព្រះនាងតូច"យ៉ុនហ្គី បានទាញកៅអីឲ្យរាងតូចទាំងនិយាយលេងសើចបន្តិចផងដែល មើលទៅវាហាក់ប្លែកក្នុងជាតិថ្មីនេះពេលនាយនៅជាមួយជីមីននាយតែងតែលេងសើចម្តងម្កាលដូចកូនក្មេងអញ្ចឹង ។ ជីមីន ចោលភ្នែកសម្លក់នាយបន្តិចទើបដាក់ខ្លួនអង្គុយតាមក្រោយ។ យ៉ុនហ្គីលើកដៃផ្តល់ជាសញ្ញារហៅបុគ្គលិក ហើយនៅពេលនោះក៏មានបុគ្គលិកម្នាក់ចេញមក។
"ត្រូវការម្មង់អ្វីដែលចា៎"បុគ្គលិកបានហុចមីនុយទៅកាន់ពួកគេទាំងពីរ។
"ខ្ញុំយកអានេះ អានេះមួយទៀត និងអានេះមួយផងដែលតែប៉ុន្នឹងទេហើយសុំទឹកស្តុបប៊័ររីក្រឡុកមួយកែវផង" ជីមីន ចង្អុលមុខម្ហូបប្រាប់ទៅកាន់បុគ្គលិកបុគ្គលិកក៏កត់ចូលសៀវភៅពួកគេ ។
"បាយឆាគីមឆីុតែមួយបានហើយ"យ៉ុនហ្គី នាយមិនសូវជាចំណូលខាងញាំនោះទេទើបសម្រេចចិត្តកម្នង់យកតែមួយ។
"ចា៎សុំរងចាំបន្តិចសិន"បុគ្គលិក អោនជាកាលារពួកគេនិងសុំឲ្យពួកគេរងចាំបន្តិចសិន។
"មីន បងសួររឿងខ្លះៗទាក់ទងនិងឯងបានទេ" កុំឲ្យបរិយាកាសវាស្ងាត់នាយក៏បន្លឺសម្លេងនិយាយឡើងដើម្បីមានសំណួរចង់ចោទសួរជីមីនខ្លះៗ។
"ហឹុម"ជីមីន ងក់ក្បាលបញ្ជាក់ថានាយអាចសួរបាន។
"ពីមុនឯងនៅឯណា "នាយសួរអញ្ចឹងព្រោះកាលមុននាយធ្លាប់តាមរកជីមីនតែមិនដែលរកឃើញមោះទេ ទើបពេលថ្មីៗនេះជីមីនបង្ហាញខ្លួនចេញមកភ្លាមៗធ្វើឲ្យនាយភ្ញាក់ផ្អើលមិនស្ទើរនោះទេ។
"ដេហ្គូ..."ជីមីន
"អាហារមកដល់ហើយ" បុគ្គលិក ក៏បានលើកអាហារមកដល់និយាយកាត់សម្តីពាក្យគេទាំងពីរ។
"ហឹុម អគុណ" ជីមីន និយាយអគុណទៅបុគ្គលិកវិញបែបធម្មតា។
"ញាំទៅ"យ៉ុនហ្គី ក៏បានចាប់អាហារដាក់ចូលក្នុងចានជីមីននិងបានប្រាប់គេឲ្យញាំទៅ ពួកគេក៏បន្តញាំអាហារជុំគ្នារហូតដល់បានរួចរាល់។
"ចេញពីហាងឯងចង់ដើរលេងឬអត់បងជូនទៅ"យ៉ុនហ្គី សួរព្រោះតែពេលនេះពួកគេនៅក្នុងឡានយ៉ុនហ្គីក្រោយពីបានញាំអាហារចេញពីហាងបាត់។
"ក៏ល្អដែល ខ្ញុំកំពុងតែស្រ្តេសផង" បើសិនគេបបួលហើយយើងមិនព្រមវាបំបាក់ទឹកចិត្តគេពេកហើយណាមួយកំពុងតែស្រ្តេសទៀតមានតែយល់ព្រមហើយ រាងក្រាសញញឹមបន្តិចទើបបើកឡានទៅរកកន្លែងដើរលេងវិញ។
ចំណាយពេលជាងកន្លះម៉ោងជាងយ៉ុនហ្គីក៏បានបើកឡានមកដល់សួនកម្សាន្តមួយកន្លែងនាយបានចតឡានឈប់នៅចំណតឡាន ទុកស្រួលបួលហើយទើបបានចុះពីឡានមកបើកទ្វាឲ្យជីមីន។
"ដល់ហើយ"យ៉ុនហ្គី បើកទ្វាឡានមកទាំងពោលពាក្យប្រាប់ថាមកដល់ហើយ ជីមីនមើលបន្តិចទើបដាក់ជើងឈានចុះពីលើឡាន។
"ទីនិង? " ជីមីន ក្រឡេកមើលជុំវិញឃើញសុទ្ធតែកន្លែងលេងបែបក្មេងៗទើបគេបែរក្រោយមកសួរយ៉ុនហ្គីដែលឈរនៅក្រោយខ្នង
"មិនចូលចិត្តមែន"យ៉ុនហ្គី នាយមិនដឹងថាចំណូលជីមីនយ៉ាងណាទេនាយចេះតែនាំមកទៅ រាងតូចធ្វើមុខស្មើរក្រហឹុមដើម'ក'បន្តិចទើបឈានជើងចូលកន្លែងសួនកម្សាន្តមួយនោះ។
"បើឯងមិនចូលចិត្តបងនាំទៅកន្លែងផ្សេងទៀត" យ៉ុនហ្គី
"មិនអីទេ"ជីមីន ថាហើយក៏ដើរចូលទៅកន្លែងលេងគេដាក់កាក់ស្ទូតតុក្តានោះមុនគេតែម្តង។
"សិស្សច្បងមានកាក់ទេ" ជីមីន បែរមកសួរយ៉ុនហ្គីដែលនៅក្រោយខ្នង រាងក្រាសលូកដៃចូលហោប៉ៅរួចក៏ដកយកកាក់ចំនួន10ចេញមក។
"បងមានតែប៉ុន្នឹង" យ៉ុនហ្គី លាបាតដៃបង្ហាញកាក់ដែលមានឲ្យរាងតូចឃើញ។
"........" ជីមីន មិននិយាយអីនោះឡើយគេចាប់យកកាក់មួយមកស្ទូតតុក្តតាពណ៍លឿង តែម្តង ស្ទូតថាទម្លាក់ជិតបានទៅហើយបែបជាជ្រុះវិញធ្វើឲ្យជីមីនខឹងចិត្តធ្វើមុខជូតែម្តង។
"ចាប់មិនបានទុកឲ្យបងចាប់វិញ"យ៉ុនហ្គី ទាញជីមីនឲ្យចេញរួចនាយក៏ជាអ្នកចូលស្ទូតតុក្តតាវិញម្តង។
"អា៎ ជិតបានហើយសិស្សច្បង បន្តិចទៀតៗ បានឥឡូវហើយ សិស្សច្បង គៀបវាឲ្យជាប់ យេ៎ៗៗ បានហើយៗ " ជីមីន និយាយតែឯងព្យាយាមផ្តល់កម្លាំងចិត្តឲ្យយ៉ុនហ្គីនាយស្ទូចតុក្តតាឲ្យបានហើយនៅទីបំផុតគ្រប់យ៉ាងវាក៏បានសម្រេចរាងតូចដោយសប្បាយចិត្តភ្លេចខ្លួនក៏ទៅហក់លោតអោប'ក'រាងក្រាស បណ្តាលឲ្យនាយរាងភាំងបន្តិចមិននឹកស្មានថាជីមីនគេមកអិបនាយអញ្ចឹងសោះឡើយ។
"សុំទោស ពួកយើងទៅកន្លែងផ្សេងទៀតទៅ" រាងតូចដកខ្លួនថយឆ្ងាយពីយ៉ុនហ្គីនិយាយពាក្យសុំទោសធម្មតាទើបបង្វែរអារម្មណ៍បបួលយ៉ុនហ្គីទៅលេងកន្លែងផ្សេងទៀត ។
"ហុើយយ៎បេះដូងអើយឈប់លោតទៅ"យ៉ុនហ្គី បានលើកដៃយកមកស្ទាបបេះដូងនាយដែលវាកំពុងតែលោតមិនឈប់សោះនោះ អម្បាញ់មិញដឹងទេថានាយរំភើបយ៉ាងណាពេលបានជីមីនអោបអញ្ចឹងបើបញ្ឈប់ពេលវេលាអម្បាញ់មិញបាននាយនិងចុចវាឲ្យឈប់មិនខានទេ រវល់តែភ្លឹកគិតងាក់ទៅមើលជីមីនក៏ឃើញទៅដល់ឆ្ងាយផុតកន្ទុយភ្នែកទៅហើយ ទើបនាយសម្រេចចិត្តរត់ដើម្បីឲ្យបានទៅដល់ជីមីន។
សូមរងចាំភាគបន្ត
ហេស៎ៗឥឡូវខ្ញុំមកយប់ៗចឹងអ្នកអានដេកលក់អស់នៅនុងបើនៅទេមកនាំគ្នាអានរួចខមិនផ្តល់មតិម្នាក់មួយផង♥️😁