Becky's
Hindi ko maalis sa isip ko ang mga nangyayari nitong mga nakakaraang araw. Hindi ko alam kung anong meron samin. We do kiss and we almost did "it". Lagi kasing may iistorbo, hindi sa nagrereklamo ako pero parang ganon na nga. Lagi na lang kasi. Masakit kaya?
"Okay ka lang ba? Para kasing salo mo lahat ng problema sa mundo eh." Napatingin naman ako kay Irin, may importante kasing pinag-uusapan si Noey at Freen, sinama ako ni Freen dahil hindi niya daw gusto na maiwan ako sa office. Sabi ko naman sa bahay na lang pero ayaw din daw niya ma-feel na mag-isa ako. Ayaw na lang sabihin na gusto ako kasama, chos.
"Wala, madami lang iniisip." Nginitian niya naman ako ng mapang-asar. Alam ko na ang nasa isip niya. Yan pa ba si Irin? Ang takbo ng utak niyan.
"Ikaw ha? Anong meron sa inyo ni Freen? Sows! Ang BFF ko lumalove-life na!" Kilig na kilig niyang sabi. Lovelife na ba to? Eh parang hindi naman siya mac-consider as lovelife. Lovelife na ba meron kang ka-make out everyday? Not everyday pero parang ganon na nga.
"Wala! Masyado kang ma-issue." Inis kong sabi sa kaniya. Pero hindi niya talaga inaalis ang mapang-asar niyang ngiti. Ang tagal naman kasi nila Freen para matigil na tong bwisit na to sa kaka-asar sa akin.
Sumubo na lang ako sa cheesecake na in-order ni Freen kanina. And ofcourse, mawawala ba ang favorite kong milktea? Minsan nga ay nagugulat ako na alam niya ang iilang favorite ko. Pero lagi naman niya akong ngingingitian lang. Never niyang sinagot yun.
"Oh iniisip na naman niya si Freen, oh? Chill ka lang, andiyan na yon." Sinamaan ko ng tingin si Irin. Sumama ata ako dito para lang asarin ni Irin.
"As I said, I hope you do acknowledge the idea of my team." Dinig kong sabi ni Noey, sabay pa kaming napalingon ni Irin. Kainis, paano nagagawang maging maganda at pogi at the same time ni Freen? Huhu.
"Yes, titignan ko. I actually like it. Pero you know naman na we are working on something pa. Hey, kumain ka na ba?" Tinanong niya ako kaagad pagka-upo niya. I nodded at her and smile.
"You should eat. Hindi ka kumain kanina." Inilapit ko sa kaniya yung plate para maka-kain na din siya.
"Ay grabe! Iba din talaga!" Muling pang-aasar ni Irin.
"Stop teasing them, Becky looks so red." Mag-jowa nga talaga sila, iisa ang utak. Parehas silang may mapang-asar na ngiti. Nakakayamot sila parehas.
"Stop teasing her, bawiin ko kaya yung sinabi ko, Noey?"
"Eto na, di ka talaga mabiro. Masyadong seryoso eh." Tawa pa ni Noey.
"Kain ka na." Binulong sa kaniya dahil hindi talaga ako tatantanan ni Irin. Hay nako.
Inabot niya naman ang spoon na ginagamit ko tsaka kumain. Nag-uusap pa din sila ni Noey, mukhang madami silang balak sa parehas nilang company. Actually kasama na din si Irin sa usapan nila, nag-invest din kasi ang family ni Irin sa company ni Freen. Tahimik lang akong nakikinig sa kanila dahil di ko naman alam kung anong pinag-uusapan nila. Siguro kung tinuloy ko yung pag-aaral ko before, naka-graduate na din ako.
"How about you, Becky? Hindi ba you want to pursue law school? We actually have this investment sa isang school. We can have you as our scholar." Nabigla pa ako sa sinabi ni Noey.
"A-Ah hindi na muna sa ngayon. I need to focus sa work ko kay Freen para maka-tulong kila Mama. Alam naman na ni Irin yon." I looked at Irin and she nodded slowly.
"Don't you want to finish your schools? I heard na last year mo na. You should finish it." Napalingon ako kay Freen na seryosong umiinom ng milktea. Alam ko ang iniisip niya.
"Pwede naman akong mag-aral ulit kapag may pera na ako. Sa ngayon gusto ko munang makatulong kila Mama at Papa." Ngiti ko sa kanilang tatlo. Ayoko naman ng tumanggap ng kahit ano galing sa kanila. Sobra sobra na ang naitulong sakin ni Irin, si Noey din, itong pag-recommend niya sakin kay Freen ay sobra sobra na. At kay Non din, madami na din siyang naitulong sa akin. And lastly, si Freen, madami na siyang bagay na nagawa at nabigay sa akin at alam kong never kong maibabalik sa kaniya.
"I didn't ask about your expenses, ang tinanong ko ay kung gusto mo bang tapusin?" Lagi niya talagang ginagamit yang tono na yan kapag hindi ako sumasagot at hindi uma-agree sa gusto niya.
"Freen naman, lahat naman tayo gustong makapag-tapos."
"Then go, ako ang bahala sa lahat." What?!
"Freen naman! Ayoko, please. Sobra sobra na lahat to. Hindi mo naman kailangan gawin lahat to eh. Nandito ako para mag-trabaho. Kaya ko namang magtrabaho muna bago tuparin yung pinangako ko sa mga magulang ko. Kaya please, huwag na." Hindi ko na kasi kakayanin kung pati pag-aaral ko sasaluhin niya. Alam kong mayaman si Freen, pero ayoko namang isipin ng ibang tao na pera and habol ko sa kaniya.
"But Becky, if tatapusin mo ang Law School, mas madaming opportunity ang pwedeng makuha sayo." Hindi pa din ako papayag.
"Please Freen, ayokong iasa lahat ng bagay sayo. Kaya nga ako nandito diba? Gusto ko na ako mismo, ako mismo ang tutupad sa pangarap ko. If you can't respect my decision then, I'll excuse myself first." Agad na akong tumayo at lumakad paalis.
Dumiretso ako sa parang small park. Ayoko kasing iasa lahat sa kaniya. Para kasing sa kaniya na ako nagr-rely. Sobrang dami na niyang naitulong, hindi ko na alam kung paano ko maibabalik sa kaniya lahat yon. I do appreciate her pero sobra naman na kasi talaga kung pati pag-aaral ko ay sa kaniya manggagaling. Alam kong scholarship yon pero pera niya pa din naman yon, pera nila ni Noey dahil sa kanila galing yon.
Freen's
"Hayaan mo na muna siya." Napahinga ako ng malalim. I didn't mean it that way. Gusto ko siyang sundan pero pinigilan ako ni Irin. Gusto ko lang namang bumawi eh, and besides, yung school na pinag-uusapan namin ay sa tatay niya. He's been asking me na mapapayag si Becky na mag-aral. Pero alam ko naman na hindi ko magagawa yon.
"Do you have the number of Becky's parents?" Tanong ko kay Irin.
"Yes, bigay ko sayo?" Tumango lang ako sa sinabi niya.
"Freen, alam ko ang gagawin mo. Wag mo ng dagdagan yung ngayon. Alam mong ayaw ni Becky sa gagawin mo."
"Alam ko. Gusto ko silang kausapin, and besides, I miss her Mom. Pupuntahan ko sila. I need to ask Becky's Mom first bago ko sabihin lahat kay Becky ang totoo." Becky deserves to know everything.
"Buti naman, anyways, mauuna na kami ni Irin. You should follow her, mag-usap kayo. Para kayong mag-jowa na nag-away. Hays." Tumango lang ako sa lahat ng sinabi ni Noey. Sumabay na ako sa kanila palabas.
Now, where is my girl?
Nag-hintay pa ako ng mga ilang minuto sa sasakyan ko. Wala pa din siya. OA man to or what pero I'm starting to be worried.
Maya-maya lang ay may mga tumatakbo na mga tao palabas. wait? Anong nangyayari?
"Miss! Anong nangyayari?" Agad ko siyang hinawakan sa braso niya.
"May sumabog doon! Hindi namin alam kung ano!" Bumitaw siya sa hawak ko at tumakbo na din. Agad akong tumakbo sa pinanggalingan niya. Where the fuck is Becky?
Nagkakagulo pa din ang mga tao pero may mga authority naman na. Kanina pa din ako paikot-ikot para hanapin si Becky. Bumalik ako sa kotse ko para sana i-check kung nandoon na si Becky pero may biglang yumakap sakin.
I can feel how my clothes get a little bit wet. It was Becky, and I could hear her small sobs. Agad akong humarap, why is she crying?!
"Hey hey, are you okay? May masakit ba? Tell me." Niyakap niya lang ako ng mahigpit at lalong umiyak.
Her body is trembling a bit so I rubbed her back to calm her down. Unti unti na ding nawala yung mga small cries niya kaya hinarap ko na siya.
"Are you okay now? Let's go home na. Para makapag-rest ka, then tell me what happen, okay?" She just nodded her head kaya naman pinapasok ko na siya sa sasakyan ko. Maybe she's on the place na sinasabi nung mga tumatakbo na sumabog. It scares her for sure. I hold her hand just to make sure na okay siya. Ilang minuto lang din ay nakatulog na siya. Medyo malayo din naman ang bahay ko dito so makakapag-rest siya.
Maybe she's really upset and that's why she left. I get her point pero gusto ko lang namang maka-tulong sa kaniya. And maka-tulong sa father niya, her Dad helps us a lot. And it's clearly my family's fault kung bakit hindi niya nakasama ang father niya.
Her father is a surgeon, the best in the country. Because my family is close to Becky's father and his family, they asked him to assist us. They introduce us to her family, and I remember Becky's smile when we first met. We quickly became the best of friends.
My grandmother became ill and required immediate surgery. As a result, Becky's father must accompany them to the United States in order to perform the surgery. And this is when a lot of things start to happen. Becky graduated from Elementary on the same day they had to leave. Becky's mother got mad at him to the point that she decided to take her back here to Thailand. Following that, we lost contact with them.
Then we received the news that Becky had been in an accident. That's why she doesn't remember me or anything about us. I feel bad for myself at that time.
It took us years to find them, and now that I've found her, I won't let her go again. At babawi ako hindi lang sa kaniya, pati sa Mom niya. I overheard na nagka-asawa ulit ang Mom niya since her mom filed an annulment with her father before. I'm glad that her stepfather is taking good care of her.
We reached my house in an hour. Tulog pa din siya until now. Ngayon ko lang malayang natitigan ang mukha niya. Walang nagbago, siya pa din naman yung laging nakakapagpa-tulala sakin. I gently placed a soft kiss on her forehead before I left my car. Hindi ko siya ginising dahil bubuhatin ko na lang siya papasok. Ayokong istorbohin ang pag-tulog niya.
"Ah, you're so thin." I shake my head as I felt her weight on me. Ang gaan lang niya buhatin.
Sa kwarto ko na siya dinala, dito naman na siya palaging natutulog. Tinakot niya ako once na may something here so I made her sleep with me. I removed her shoes and her coat na suot niya. Tinabi ko din ang bag niya. She moved a little nung inalis ko yung coat niya but I'm glad na hindi siya nagising.
Iniisip ko pa din kung anong nangyari kanina. Maybe I should ask her later, and I should say sorry na din. I didn't mean it that way, gusto ko lang bumawi and that's all. Nakakaguilty din dahil mukhang sobrang natrauma siya, kumuha na din ako ng first aid dahil may kaunting bruises siya sa katawan.
Speaking of pagbawi, agad kong kinuha ang cellphone ko. I dialed the number that Irin gave me earlier.
"Hello? Who's this?" I smiled hearing her Mother's voice. It's been years.
"Auntie, it's me, Freen."
"Oh my god! How are you, anak? It's been years since I last heard your voice, you sounded so mature now. I wonder how you look na din." Her mom never change.
"I'm good naman po. Kayo po ba?"
"Ok lang din kami anak, how's your Lola? I'm sorry if I have to take Becky away. Nasaan ka ba ngayon?"
"Uhm about that, Tita. Do you know that Becky is working po?"
"Yes, anak. Sinabi ko naman sa kaniya na hindi niya na kailangan pero pinilit niya. Mabuti nga at mabait yung boss niya. Nagkita na ba kayo?"
"About that po." I smiled before continuing, ang cute niya kasi tignan habang natutulog. Her lips are slightly pouting, is she dreaming about something?
"Her friend's girlfriend is a friend of mine. Nasaktuhan po na kailangan ko ng personal assistant. Hindi ko naman po alam na siya, tinanggap ko po siya agad. I really miss her, Tita. I'm glad na she grew up so well."
"Okay lang ba siya diyan sa iyo, iha?"
"She's more than fine, Tita. I called din po kasi gusto ko po sana kayong i-visit. I have a lot of things to discuss. Do you want me to bring Becky with me po ba? Para naman makapag-bonding din kayo kahit pa-paano." Sana pumayag siya. Gusto ko na din masabi lahat. I hope na hindi siya magalit kapag nalaman niya.
"Hindi ko naman pwedeng itago kay Becky lahat. Sure anak, just let me know kung kailan kayo pupunta para makapag-handa ako, okay?" Napangiti naman ako. I'll be meeting her mother again, finally.
"Sige po, Tita. See you po."
"Mag-iingat kayo mga anak." With that, I ended the call with a smile. Nabaling ang tingin ko sa babaeng mahimbing pa din ang tulog sa kama ko.
Dahan-dahan akong tumabi sa kaniya. Hindi ko pa din inakalang mahahanap at makikita ko siya. I lost hope nung umabot na ng taon ang paghahanap ni Tito sa kaniya. It hurts me na hindi niya ako naalala pero atleast, I have her with me. Dadating naman yung time na malalaman niya na lahat.
Lumipas ata ang minuto at oras na nakatingin lang ako sa kaniya. Hindi ko magsa-sawang titigan kung ganito lang naman kaganda ang titigan ko.
"F-Freen." Dumilat ng dahan dahan ang mga mata niya. Bigla na lang namugto ang mga mata niya.
"Hey, hey. It's okay, I'm here. You're safe now, Becbec." I pulled her in a hug and kissed her forehead.
"Stop crying, love." I can't stop myself from calling her names. Just a little bit more, Becky.
"A-Akala ko hindi kita makikita. H-Hindi ko alam ang gagawin ko. T-There's an e-explosion there, m-malapit sakin." That's why she has those little bruises sa arm niya. Nalinis ko naman na yun lahat. Ointment lang at mawawala na din yun pagtagal.
"Hush now. You're safe now, okay? Are you hungry? Want me to cook? Or let's order some seafood tonight?" I brushed my fingers on her hair and gently pecked her lips. I can't help it, her lips are inviting me.
"I don't know." Fucking cute.
"You don't know if your hungry?" Natatawang tanong ko sa kaniya. Lalo pang sumimangot ang labi niya sa sinabi ko. Such a cutie. She never changed at all. Still the cutie Becbec that I met years before.
"It's not funny, why are you laughing?" I pinch her cheeks naman. Ang cute kasi talaga.
"You're such a cutie. Go and take a shower, I'll prepare our dinner. I'll wait for you downstairs, okay?" She just nods at me so I smile.
Tinulungan ko siyang tumayo. Ako na din ang kumuha ng damit niya, ofcourse kumuha din ako ng akin. Hindi ko mapigilang mapangiti habang ginagawa ang mga dapat kong gawin. Hay nako, Becbec. Binabaliw mo ako.
_
Comment your thoughts!