ជុងហ្គុកបានទៅក្រុមហ៊ុនទាំងចិត្តមិនចង់ ព្រោះដឹងថាបើនាយមិននៅអាការ:ថេយ៍និងរើរ ឡើងភ្លាមៗ តែ ...ទោះនាយនៅក៏មិនអាចជួយអីថេយ៍បានដែរ បានត្រឹមឃើញរូបភាពឈឺចាប់ទាំងនោះផ្ទាល់ភ្នែកប៉ុណ្ណោះ
ពេលមកដល់ក្រុមហ៊ុនភ្លាមក៏ប្រញាប់ចូលប្រជុំភ្លែត នាយចង់ត្រឡប់ទៅវិញអោយលឿនបំផុត ក្រែងលោកអាចទៅដល់មុនអាការ:នោះកើតឡើង តែក៏មិនអាចឃាត់បានព្រោះពេលមកដល់ឡាន ជុងហ្គុកបានក្អកម្ដងទៀតទៅហើយ
"ខិខិៗ"
"ចៅហ្វាយក្អកញឹកញាប់ណាស់"
"ឯងក៏ដឹងថាវាមកពីអី"
"តែយ៉ាងណាក៏គួរតែទៅពេទ្យពិនិត្យមើលដែរ ក្អកឈាមញឹកបែបនេះមិនល្អទេ"
"យើងអាយុជិតសាមសិបហើយ ខិៗ" ក្នុងអំឡុងពេល2ឆ្នាំងចុងក្រោយ ជំងឺក្អកធម្មតារបស់នាយនិងវិវត្តន៍ទៅដំណាក់កាលផ្សេង បើសិនជានាយនៅតែបណ្ដោយបែបនេះបន្តទៀត
"ចៅហ្វាយលេបថ្នាំទៅ" ជេយ៍តឿនព្រោះនាយមិនព្រមលេបសោះ
"ម្ដងនេះឯងមិនបាច់ទៅតាមយើងទេ នៅមើលថែការពារថេយ៍ ហើយប្រើជីវិតពាក់កណ្ដាលទៀតអោយសប្បាយចិត្តចុះ ខិខិ"
"អត់ទេ ចៅហ្វាយកុំនិយាយបែបនេះ លេបថ្នាំទៅខ្ញុំសុំអង្វរ ខ្ញុំបានសន្យាហើយ មកជាមួយគ្នាទៅវិញក៏ជាមួយគ្នាដែរ" ជេយ៍បន្ថែមល្បឿនជាងមុនព្រោះដឹងថាពេលទៅដល់ផ្ទះនាយនិងលេបវា
"យើងមានអារម្មណ៍រអៀសខ្លួនដែលនាំទុក្ខដល់ឯងដែរ"
"អត់ទេ វាជាការសម្រេចចិត្តរបស់ខ្ញុំ"
រីងៗ!
"ចៅហ្វាយអ្នកផ្ទះតេមកថាអ្នកប្រុសយ៉ុនគូមករកអ្នកប្រុសថេយ៍"
"បន្ថែមល្បឿន" ជុងហ្គុកទាញថ្នាំមកលេបទប់
______________
ក្រាក ជុងហ្គុកបើទ្វាចូលមកឃើញថេយ៍នៅអង្គុយលើកគ្រែមើលមកនាយដោយកែវភ្នែកនឹងថ្កល់
"បងរៀបការជាមួយខ្ញុំដើម្បីអី"
"អូនកើតអី"
"ខ្ញុំសួរបង"
"ការពារអូន"
"ការពារ?ត្រូវហើយបងរៀបការជាមួយខ្ញុំដើម្បីការពារខ្ញុំពីសូហូប៉ុណ្ណោះឥឡូវគេស្លាប់ហើយ គុជនាគនោះក៏បានលើបងវិញដែរ ខ្ញុំគួរតែដកខ្លួនចេញ ស្អែកពួកយើងទៅលែងលះគ្នាទៅ"ថេយ៍ដើរទៅទូរើខោអាវដាក់វា៉លី
"ថេយ៍!អូននិយាយអីមានដឹងខ្លួនទេ"
"ថេយ៍ និយាយគ្នាសិន" ជុងហ្គុកទាញថេយ៍អោយបែរមក
"ខ្ញុំដឹងអស់ហើយបងចង់និយាយអី បងរៀបការជាមួយខ្ញុំព្រោះការពារ ព្រោះគុជនោះ បងធ្វើជាស្រលាញ់ខ្ញុំព្រោះបណ្ដាសារនោះ ព្រោះដើម្បី អោយខ្ញុំដោះវាអោយបង ព្រោះខ្ញុំជាវីយ៉ុង ព្រោះសងកម្ម ព្រោះអីទៀតនិយាយអោយអស់មក"ជុងហ្គុកឈរគាំងព្រោះមិនដឹងថាថេយ៍ដឹងរឿងទាក់ទងនឹងវីយ៉ុងមកពីណា ក្រែងមុននេះថាយ៉ុនគូមករករឿងហី
"ថ្នាំនេះជួយទប់បងកុំក្អកឬក្អួតពេលខ្ញុំយំត្រូវទេ" ថេយ៍រត់ទៅលើកថ្នាំកំប៉ុងតូចមួយបង្ហាញនាយ ដែលពេលមុនគេសួរនាយ នាយឆ្លើយថាជាវីតាមីន
"អូនដឹងមកពីណា"
"បងរៀបការជាខ្ញុំព្រោះខ្ញុំជាវីយ៉ុងមែនទេ"ថេយ៍សម្រួតខ្លួនអង្គុយចុះ
"ថេយ៍-"
"ដែលបងការពារខ្ញុំព្រោះខ្លាចខ្ញុំឈឺហើយយំមែនទេ"
"......" ជុងហ្គុកស្ងាត់មិនតប ព្រោះវាជាការពិត
"ហើយកាលដែលបងមើលថែការពារខ្ញុំសព្វគ្រប់ ហាមមិនអោយធ្វើនេះមិនអោយធ្វើនោះ ហាមមិនអោយមុតដៃមុតជើងព្រោះបើខ្ញុំឈឺម្ដង បងនិងឈឺ100ដងមែនទេ"
"ថេយ៍...បង"
"ខ្ញុំសួរថាមែនទេ" ថេហ្យុងស្រែកព្រោះគេខឹងណាស់ខឹងដែលជុងហ្គុកលាក់គេពីរឿងនេះ
"មែន ប៉ុន្តែ..."
"ខ្ញុំមិនមែនជាវីយ៉ុងទេ ខ្ញុំមិនមែនជាអ្នកដែលបងត្រូវរំដោះកម្មទេ ខ្ញុំគ្រាន់តែជាវិញាណដែលកើតមកដើម្បីអោយបងឈឺប៉ុណ្ណោះ ហើយខ្ញុំក៏គ្មានវិធីដោះបណ្ដាសារអោយបងដែរ ខ្ញុំមិនអាចមានកូនទេ ពួកយើងបែកគ្នាទៅ ហើយទៅរកយ៉ុនគូចុះ គេទើបអាចមានកូនបាន" គេដកដង្ហើមមួយហឹកទើបនិយាយ
"ទេ បងមិនទៅណាទេ"
"ជុងហ្គុក!" ថេហ្យុងងើបមុខមកហៅឈ្មោះនាយទាំងហួសចិត្ត នេះនាយមិនចង់រស់ទេមែនទេ
"រឿងទាំងអស់នេះអូនដឹងមកពីណា"បន្ទាប់ពីស្ងាត់អស់ជាយូរជុងហ្គុកក៏សួរ
"វីយ៉ុង!!" កន្លងមកអ្នកដែលធ្វើអោយថេហ្យុងកើតអាការ:នោះជាវីយ៉ុងជាអ្នកដែលជុងហ្គុកត្រូវរំដោះកម្មពិតប្រកដ ហើយគេមកទីនេះក៏ដើម្បីសម្លប់នាយដោយប្រីប្រាស់រាងកាយថេហ្យុង
"បងស្រលាញ់អូនជាអូន ថេហ្យុង" ជុងហ្គុកនិយាយអោយថេយ៍ងើបមើលមុខនាយពួកគេម្នាក់អង្គុយពិតទូម្នាក់អង្គុយពិតគ្រែ
"បងស្រលាញ់អូនតាំងពីថ្ងៃដំបូងដែលយើងជួបគ្នា ទទួលស្គាល់បងរៀបការព្រោះអូនជាវីយ៉ុងព្រោះបណ្ដាសនោះមែន តែបងមិនចង់ដោះបណ្ដាសានោះទេ កាលដែលបងលាក់អូនព្រោះខ្លាចពេលអូនដឹងការពិតហើយអូននិងចង់ចាំការឈឺចាប់ទាំងអស់របស់វីយ៉ុងហើយវានិងធ្វើអោយអូនឈឺចាប់ម្ដងទៀត បងនិយាយពិត "
"ខ្ញុំមិនអាចជួយអីបងទេ បើបងនៅក្បែរខ្ញុំកាន់តែគ្រោះថ្នាក់ វីយ៉ុងនិងសម្លាប់បង"
"បងមិនខ្លាចទេ"
"តែខ្ញុំខ្លាច"
"អូនស្រឡាញ់បងទេ?"
"......"
"បងស្រលាញ់អូន "
"ជុងហ្គុកវាមិនមែនជាពេលសារភាពស្នេហ៍ទេ"
"បើមិនមែនពេលនេះពេលណាក្រែងអូនអ្នកប្រាប់បងហេសថាវីយ៉ុងចង់សម្លាប់បង ឬអូនចង់អោយបងកើតជាខ្មោចហើយទើបមកពន្យល់សប្តិប្រាប់អូន"
"បងមិនគិតធ្វើអីសោះឬ"
"បងប្រាប់អូនហើយថាបងមិនចង់ដោះបណ្ដាសារទេ "
"តែអូនចង់អោយបងដោះ បងឈឺចាប់មកគ្រប់គ្រាន់ហើយ"
"ចុះអូនមិនឈឺទេហេស"
"......"ថេហ្យុងក្រវីក្បាល បដិសេធទាំងដែលវាជាការពិត
"អូនដឹងទេ បងចង់រៀបការជាមួយវីយ៉ុងដើម្បីអី"
"សងកម្ម"
"ទេ ដើម្បីមើលថែគេ"ជុងហ្គុកបង្ខិតខ្លួនចូលមក ជិតថេយ៍ទាញគេអោយអង្គុយលើភ្លៅខ្លួនហើយនិយាយ
"បងដឹងថាកន្លងមកវីយ៉ុងក៏ឈឺណាស់ដែរព្រោះបណ្ដាសាប្ដូរនិងកាឈឺចាប់របស់គេទើបបងចង់មើលថែ គេដោយផ្ទាល់ មិនទាក់ទងនិងការដោះបណ្ដាសារទេ ព្រោះបងមិនដឹងដោះយ៉ាងមិច"
"យ៉ុនគូប្រាប់ថា ត្រូវអោយប្រពន្ធបងមានកូន"
"គេដឹងមកពីណា"
"ម៉ាក់បងប្រាប់"
"បងមិនការជាមួយគេទេ បងចង់នៅជាមួយអូន"
"យ៉ាងណាក៏អូនត្រូវតែចេញដែរ វីយ៉ុងប្រាប់អូនច្បាស់ណាស់ថាគេនឹងសម្លាប់បងបើអូនមិនព្រមចេញពីបងទេ"
"ហេតុអីគេចាំបាច់ដេញអូនចេញដែរ ក្រែងអូនកើតមកដើម្បីនៅក្បែរបងមិនចឹង"
"ព្រោះអូនជួយបងរាល់លើក ពេលគេមកសម្លាប់បង"
"ចឹងអាការៈនោះ"
"ដំបូងគេមកបញ្ជាអោយអូនសម្លាប់បង តែដោយសាតែអូនមិនព្រមធ្វើតាមទើបគេមកធ្វើដោយផ្ទាល់"
"ហេតុអីអូនអត់ប្រាប់បង"
"ព្រោះអូនអត់ដឹងថាបងត្រូវបណ្ដាសារ អូនគិតថាគ្រាន់តែការពារបងចេញពីវីយ៉ុងក៏ចប់"
"បងបារម្ភពីអូនណាស់ ថ្ងៃក្រោយកុំលាក់បងចឹងទៀត "ជុងហ្គុកស្ដីអោយថេហ្យុងភ្លេចគិតថានាយទេជានាក់លាក់គេមុននោះ
"បងទេដែលលាក់អូននោះ" បើនាយប្រាប់គេពីរឿងបណ្ដាសារនោះគេប្រាកដជាប្រាប់វិញដែរហើយ
"ថ្ងៃក្រោយមានរឿងអីកុំលាក់គ្នាទៀតណា"នាយអោនទៅថើបថេយ៍មួយខ្សឺត
"អោបអូនអោយណែនបានទេ" មិនថាថ្ងៃខាងមុខមានរឿងអីកើតឡើង តែសូមអោយតែថ្ងៃនេះអូនបានអោបបងអោយណែនបំផុតគ្រប់គ្រាន់ហើយ
"ហេតុអីបេះដូងអូនលោតញាប់យ៉ាងនេះ អូនខ្លាចហេស"
"អឹម" ថេហ្យុងងក់ក្បាល
"ជឿបង គ្រប់យ៉ាងនិងល្អប្រសើ"ជុងហ្គុកអោបថេហ្យុងណែនជាងមុន និងថើបគេមួយខ្សឺតយ៉ាងវែងប្រាប់ថាអោយជឿជាក់នាយ ទាំងដែលនាយខ្លួនឯងគ្មានជំនឿចិត្តបន្តិចសោះ
(សុំទោសថេហ្យុង បងដឹងថាកម្មបងវាក្រាស់ បងពិតជាចង់រុញអូនអោយទៅឆ្ងាយណាស់ តែបើបងហ៊ានតែដើរចេញពីអូនតែមួយជំហ៊ានអូននិងកាន់តែយ៉ាប់ សុំទោសដែលបងគ្រាន់តែជាប្ដីម្នាក់ដែលអត់បានការ) ថេហ្យុងមកទីនេះគឺដើម្បីធ្វើបាបជុងហ្គុក តែគេបែរជាជួយនាយទៅវិញ បែបនេះហើយទើបនាយមិនព្រមចាកចេញ ព្រោះខ្លាចវីយ៉ុងប្ដូរគោលដៅទៅជាថេហ្យុងវិញ...
_______________
To be continues.....❤️💜
JaeLy 💜