Hindi pa rin kaya ni Dad igalaw ang katawan nya, ayaw rin ni mom na bumalik sya sa pagtratrabaho dahil kakagaling nya lang sa hospital.
Kailangan kong pumalit sa trabaho nya. Nandito ako ngayon sa opisina at tambak ang documents na kailangan kong pirmahan.
Ganito ba talaga ang ginagawa ng mayor? Ilan araw pa bago gagaling si Dad, wala akong choice kung hindi magtrabaho.
"Ma'am, may gusto ba kayong inumin?"tanong ng secretary ni Dad.
Hinilot ko ang ulo ko, pakiramdam ko sasabog na ang ulo ko sa sobrang daming trabaho.
"Matcha latte,"sabi ko at pinagpapatuloy ang pagbabasa ng documents.
Pagkaalis ng secretary sinandal ko ang sarili ko.
Akala ko doon lang matatapos ang trabaho ko pero kinabukasan mas lalo pang dumami ang tambak na trabaho.
Binigay ko lang ang pera sa secretary at sila na rin ang bahala na bumili ng ng pagkain para ibigay sa mga tao.
Kapag may problema ang mga tao at nagrereklamo sa'kin din sila pumupunta. Wala akong alam sa ganito buti na lang maaasahan din ang mga staff dito sa office.
Ang sarap na magdabog sa dami ng trabaho.
Hindi ko na rin naabutan gising ang anak ko tuwing umuuwi ako ng bahay. Sinusundo rin ako ni Venezio pero hindi kami nakakapag-usap dahil bigla akong kinakain ng antok.
He want to help me, pero ako na rin ang tumatanggi dahil may trabaho pa rin sya.
Bumukas ang pintuan, hindi na ako lumingon. Sanay na ako kapag pumapasok si Amanda, ang secretary ni Dad.
"Mas maganda siguro kung ikaw po ang magbibigay ng pagkain sa mga tao"ani nya.
Binitawan ko ang ballpen na hawak ko. Nagcross arms ako sa harap nya.
"Sa tingin mo ba may oras pa ako jan? Ang daming tambak na documents sa harap ko, Amanda. Sabihin muna lang sa kanila na busy ako"ani ko.
Nagsalubong ang kilay ko ng makitang hindi pa rin sya umaalis sa harap ko.
"Gusto nilang magpasalamat sa inyo ng personalan, Miss. Villarreal"
I bite my lower lips.
"Busy nga ako,"malakas na sigaw ko sa sobrang inis ko, hindi ko alam kung bakit hindi nya ako maintindihan.
Naagaw ng pansin namin ng bumukas ang pintuan, pumasok si Venezio.
"Sir"
Sinandal ko ang sarili.
Lumabas na rin ang secretary, sumasakit na talaga ang ulo ko.
I miss Stella.
"What happened, Baby?"lumapit si Venezio sa tabi ko.
Tumayo ako at linampasan sya para umupo sa sofa.
"I'm so tired, hindi ko na rin nakakausap ang anak ko"bakit kasi ang tagal ni Dad gumaling?
Sinundan nya ako at umupo sa tabi ko.
"Ako na lang ang pupunta bukas-"
"May trabaho ka"agad na protesta ko.
"Kailangan ng mga tao ang daddy mo, hindi naman pwedeng mga tauhan lang ang pwedeng pumunta"ani nya
Tumango ako.
"Then, pupunta ako"
"Are you sure?"paninigurado nya.
"Yeah!"Sinandal ko ang ulo sa balikat nya.
He kissed my forehead.
Sa sobrang pagod ko hindi ko namalayan nakatulog na pala ako sa bisig nya.
Pag-gising ko wala na rin sya sa tabi ko, napatingin ako sa table.
Tumayo ako at kinukusot ang mata habang papalapit sa table, napansin kong na iba ang pwesto ni'to.
Kinuha ko at tiningnan ang mga documents.
"Amanda!"tawag ko sa secretary.
Nagmamadali syang lumapit sa'kin.
"Ano 'yun Miss. Villarreal?"
"Sinong tumapos ni'to?"linahad ko sa harap nya ang documents.
"Tinapos na po ni Sir Venezio lahat, wala na rin po kayong problema"nakangiti nyang ani.
Tumango ako. Paano nya kinayang taposin ng isang oras lang habang ako umabot na rin ng isang araw bago matapos.
Kinabukasan maaga kaming pumunta ng baranggay para ipamigay ang food.
Marami na rin nakapila pagdating namin, nasa tabi ko lang si Venezio.
Kompleto na ang binigay ko para hindi na nila kailangan hanapin pa ang iba at wala rin magreklamo kung bakit may kulang.
Ang secretary lang ang nagsasalita sa harap, pagod na ang boses ko.
Inabot sa'kin ni Venezio ang bottle ng tubig.
Uminom naman ako dahil pakiramdam ko ang tuyo ng lalamunan ko.
Nagsisimula na rin nilang ipamigay ang food, tumulong na rin si Venezio. Naiwan ako mag-isa sa loob ng sasakyan.
Napansin kong ang daming nakapila kay Venezio, inis akong lumabas at naglakad palapit kay Venezio.
"Blare!"tawag nya sa'kin ng agawin ko ang ipapamigay nya.
"Magpahinga ka na"ani ko.
Inabot ko ang ang isang bag ng food, may mga delata at sabon na rin sa loob.
"Salamat hija, napaka bait mo talaga"sabi ng may katandaan ng babae pero hindi sa'kin nakatingin kung hindi kay Venezio na nasa tabi ko.
Oh my god! Blare- wag naman pati matanda awayin mo.
Sunod naman lumapit sa'kin ang mga dalaga, mukhang kasing edad ko lang ang iba. Kilig na kilig sila ng iabot ni Venezio sa kanila ang malaking bag.
"Sa inyo na po 'yan, pero akin lang po ang nasa tabi ko"pasimple akong ngumiti.
Nawalan naman ang ngiti ng tatlo na nagtutulakan.
Narinig ko ang mahinang paghalakhak ni Venezio.
"My baby is jealous"bulong ni Venezio.
Sinamaan ko sya ng tingin, ano ngayon kung nagseselos ako? Sa gwapo nyang 'yan, magseselos talaga ako.
Pagkatapos namin ibigay ang mga food, umuwi na rin ang iba.
Marami pa rin natira.
"Ibibigay na lang natin ang iba sa mga madadaanan natin sa kalsada Miss. Villarreal"ani ni Amanda.
"Do whatever you want, Amanda"
Tinali ni Venezio ang buhok ko sa likod, ang init init talaga.
Bumilis ang tibok ng puso ko dahil sa ginawa nya.
Pagkatapos nyang itali ang buhok ko pinalingon naman nya ako.
"Just look at me, ako dapat ang magselos sa dami ng nakatingin sa'yo"
Tumingin ako sa likod nya, kita ko ang mga lalaking nakatingin sa'kin sa likod nya.
"Hindi ako pwedeng gumawa ng gulo dito, pero kapag lumampas sila sa linya-"linagay ko ang sinturo ko sa labi nya.
"Stop! Baka masira pa ang pangalan ni Dad"
Hinawakan nya ang kamay ko at lumapit sa mga staff namin.
"Ibigay nyo na lang ang iba sa mga bata"sabi ni Venezio.
"Sige po, sir"
Aalis na sana kami ng may lumapit na matanda sa harap ko, agad kong inalis ang kamay ni Venezio at inalalayan ang matanda. Kumuha naman si Venezio ng upuan para makaupo ang matanda.
"Lola, may problema po ba kayo?"tanong ko.
Puti na rin lahat ng buhok nya.
Nagtaka ako ng haplosin nya ang kamay ko.
"Napakabait mong bata, manang mana ka sa tatay mo"sabi nya ng nakangiti.
"Hindi naman po sa-"
"Ngayon lang kami nagkaroon ng mayor na tinuturing kaming pamilya, wala syang ginawa kundi tulungan kaming mga tao nya"
"Lola-"pinutol nya ulit ako.
"Salamat sa tulong na binigay nyo sa'min"hinaplos nya ang kamay ko.
Pasimple kong linagyan ng pera ang bulsa nya kahit hindi nya napansin.
Isa lang ang narealized ko ngayon, naging mabuting tao si Dad sa mga nasasakupan nya.
Nakakapagod man ay sobrang sarap din sa pakiramdam na makatulong sa mga taong nangangailangan.
Pumasok ako ng sasakyan at pinikit ang mata. Sumunod naman si Venezio.
"Let's go,"rinig kong sabi nya.
"Asan tayo pupunta?"ani ko habang nakapikit ang mata.
"Sa anak mo, hinahanap ka"
Tumango ako.
Mabilis nyang pinatakbo ang sasakyan. Iniwan na rin namin ang mga staff dahil mayroon naman silang sasakyan pabalik sa opisina.
I want to take a rest too. Nakakapagod kaya ang gawain sa opisina.
Pagdating namin ng bahay sinalubong na rin ako ng Stella ng mahigpit na yakap.
"I-i miss you, mommy"bulong nya.
Hinaplos ko ang buhok nya at nginitian ang anak ko.
"I miss you too, baby! Sorry kung ngayon lang nagkaroon ng time si mommy"inipit ko ang buhok nyang nakaharang sa mata nya.
Tumango naman sya at niyakap ulit ako.
Inaya ko syang pumasok ng kwarto nya. Binuhat ko sya at pinahiga sa kama.
"You should sleep, baby!"tinitigan nya lang ako.
"Promise me. P-pag nagising ako... Nandito ka pa rin"
Napangiti na lang ako. Hindi ko na rin namamalayan lumalaki na rin si Stella.
"Promise, baby!"hinalikan ko ang nuo nya.
Nagsimula na rin nyang ipikit ang mata.
Nang makita kong tulog na rin si Stella, lumabas na rin ako sa kwarto nya. Naabutan kong mahimbing na natutulog si Venezio sa sofa.
Kumuha ako ng kumot at pinatong sa katawan nya.
Umupo ako sa tabi nya at tinitigan ng mabuti ang pilik mata nyang mahaba.
Pasimple kong hinaplos ang pisngi nya.
F*ck!
Kung simpleng tao lang ba talaga ako, magugustuhan nya ba ang katulad ko?.
Ito na naman ako sa pinag-iisip ko.
Tatayo na sana ako ng may biglang humawak ng pulpusan ko. Nanlaki ang mata ko ng bumagsak ako sa katawan ni Venezio.
Dikit na dikit ang katawan namin. Isang inches na lang ang pagitan ng mukha namin dalawa.
"V-venezio"lalayo na sana ako ng mas lalong nyang higpitan, hindi na ako makagalaw.
"Just stay for a minute"ramdam ko ang init ng hininga nya.
Nakapatong ako sa kanya, nag-iinit ang katawan ko sa sobrang lapit namin.
"Can i kiss your lips, baby?"hinaplos nya ang labi ko.
"Bakit mo ba ako tina-"hindi ko natuloy ang sasabihin ko ng bigla nyang sakupin ang labi ko.
Pumikit ako at sumabay sa halik nya. Pinagbaliktad nya ang pwesto namin, sya naman ngayon ang nakapatong sa'kin.
Pinagpatuloy nya ang halikan namin dalawa, naglakbay ang kamay nya papasok sa loob ng damit ko.
Damn! Biglang pumasok sa isip ko na sa sofa rin namin ginawa ni Stella.
"Ohhh!"ungol ko ng lamasin nya ang dibdib ko.
Kakaibang kuryente na dumadaloy sa buong katawan ko.
Bumaba ang halik nya sa leeg ko, halos wala na syang palampasin.
Sinabit ko ang kamay sa leeg nya at mas lalong pinalalim.
Naitulak ko si Venezio ng biglang mag ring ang phone ko.
"F*ck! Damn!"rinig kong mura nya sa sobrang bitin.
Hindi ko sya pinansin at sinagot ang tawag ni Bryle.
Lumayo ako ng bahagya kay Venezio.
"What do you want?"matigas na wika ko.
Minsan talaga napakaistorbo ng lalaking to.
"Easy ka lang, wag nyo munang sundan"narinig ko ang malakas na pagtawa nya.
"What the hell! Sira ulo ka ba?"damn! Paano naman nya nalaman?
"I'm just kidding, may ipapasa akong email sa'yo. Pumili ka lang kung ano ang maganda"
"Yun lang?"hindi makapaniwalang tanong ko.
"Yeah!"pinatay na rin ang tawag.
Bumalik ako sa sofa, hahalik ulit si Venezio sa'kin ng pigilan ko sya.
"F*ck! I will kill him"kumuyom ang kamao nya.
Pumili ako sa image's na pinasa sa'kin ni Bryle, mukhang bibili sya ng bagong gamit. Hindi naman ako ang gagamit pero bakit ako ang pinapapili nya?
Hindi ko talaga maintindihan ang lalaking 'to.
Tinago ko na ang phone, liningon ko si Venezio na nakatingin sa'kin.
"I have to go"tatayo na sana ako ng hawakan nya ang wrist ko kaya napabalik ako sa pag-upo.
Naramdaman kong may sinuot sya sa daliri ko.
Pagtingin ko ang engagement ring namin noon.
"Akala ko-"
"Hindi ko kayang itapon ang engagement ring na'tin, Blare"
Hindi ko maipaliwag kung ano ang nararamdam ko ngayon.
Tumulo ang luha ko at napatingin sa singsing sa daliri ko.
"I love you, Baby! Handa na akong pakasalan ka"sinakop nya ang labi ko.
-
Ilan araw na rin ang nakalipas. huling araw ko na rin sa opisina dahil papasok na rin si Dad.
Magkakaroon na rin ako ng time para sa pamilya ko.
Para akong temang na nakatingin pa rin sa singsing sa daliri ko.
"Miss. Villarreal"tawag sa'kin ng secretary.
Binalingan ko sya ng tingin.
"Congrats po sa kasal nyo"sabi nya ng nakangiti.
Kumunot ang nuo ko, ang sabi sa'kin ni Venezio sya na lang ang bahala sa kasal at wala naman syang sinabi sa'kin kung kailan.
"Thanks"sagot ko na lang.
Nagring ang phone ko, senensyahan kong iwan na rin ako ni Amanda.
Sinagot ko ang tawag kahit hindi pamilyar sa'kin ang number.
"Sino to?" I asked.
"Pumunta ka sa sasakyan mo?"rinig kong ani nya, lalaki ang boses ni'to.
Magsasalita sana ako ng patayin nya ang tawag.
Hindi ko maintindihan ang sarili ko kung bakit naglakad ako palabas ng opisina at pumunta kung saan na ka park ang sasakyan ko. Pagtingin ko wala naman tao.
Pumasok ako ng sasakyan ng makitang may bulaklak sa loob.
Pagpasok ko, kinuha ko ang bulaklak at inamoy.
"Kanino- ahmm"nabitawan ko ang bulaklak ng may panyo na nakatakip sa labi ko.
Pilit akong nagwawala pero nanghihina ako dahil sa amoy.
"I'm sorry, Blare"hindi ako pwedeng magkamali sa boses nya.
Inalis nya ang panyong nakatakip sa labi ko.
"C-chantel"huling nasabi ko bago ako nawalan ng malay.