PANININDIGAN KITA.
Matapos humupa ng sidhi ng mga damdamin ay doon ko naramdaman ang takot sa ginawa namin ni Isaiah. Pero sa mga salitang binitiwan niya ay naibsan ang lahat ng aking pangamba.
"Hindi kita pababayan, Vi." Hinalikan niya ako sa noo. "Mag-aaral ako nang mabuti, ga-graduate ng college para magkaroon ng magandang trabaho. Mag-iipon ako at pagkatapos, magpapakasal tayo."
Naluluha ako sa saya. Ang isa kasi sa ikinakatakot ko kanina ay baka kapag naibigay ko na sa kanya ang aking sarili ay iwan niya na ako.
Hinalikan niya ako sa noo saka siya humiwalay sa akin. Gamit ang kaliwang kamay niya ay inalis niya ang rubber na nakabalot doon sa ibabang bahagi ng kanyang katawan. Basta niya iyon ibinagsak sa sahig.
"Mamaya ko na lilinisin," sabi niya at saka niya ako inasikaso.
Hinila niya ang nakataas kong t-shirt pababa sa aking hubad na katawan. Nang nasa kalahati na ng aking hita ang laylayan ng t-shirt ay natigilan siya.
Napatingin siya sa palad niya at nagsalubong ang kanyang mga kilay. Ang mga mata ko naman ay nakamasid lang sa kanya. Ito ang unang beses ko kaya wala akong kaalam-alam, pero meron akong kakaibang nararamdaman.
"Isaiah, p-parang merong..." Hindi ko maituloy ang sinasabi. Ang kaba ay nagsisimula nang umahon sa dibdib ko.
"Tang-ina," usal niya sabay baba sa kama. Hinagilap niya ang ibinatong rubber sa sahig at agad na binulatlat iyon. Balewala sa kanya kahit marumihan ang kamay niya.
Nakatayo siya patagilid sa gawi ko at walang pakialam kahit nakahubo pa siya. Nakita na tuloy ng aking mga mata ang parte niya na kanina lang ay nasa loob ng katawan ko. Iyon pala iyon?
Hindi ko na magawang magbawi ng tingin. Malamlam ang liwanag ng lampshade kaya hindi ko matiyak kung ano ang kulay. Gayunpaman, nakikita ko ang itsura. Makintab kasi dahil mamasa-masa pa. Mahaba iyon at ang dulo ay parang namamaga.
Kumibot ang mga labi ko habang nakatingin doon. Hindi naman pala iyong gaanong nakakatakot. Mukhang malambot. Pero kung nakita ko kaya iyon kanina ay magiging ganito pa rin kaya ang aking reaksyon?
Nahinto ako sa pag-iisip nang marinig ko muli siya na magmura, "Putang-ina." Mas matigas kaysa kanina.
Nag-alala na ako kaya masakit man ang katawan ay sinikap kong bumangon para maupo. Napangiwi ako sa paguhit ng hapdi pero tiniis ko. "Isaiah..." tawag ko sa kanya.
Iyong nararamdaman kong kakaiba ang nagbawi ng aking atensyon. Napayuko ako sa laylayan ng suot kong t-shirt. Namilog ang aking mga mata nang mapatingin ulit kay Isaiah. Nasa harapan ko na pala siya.
Napakaseryoso ng kanyang ekspresyon nang hawakan niya ang magkabilang binti ko. Ipinasok niya ang isang kamay sa ilalim ng t-shirt ko. Napanganga ako nang hawakan niya ako roon at nang alisin niya ang kamay ay basa ang dulo ng kanyang mga mahahabang daliri.
"A-anong nangyayari, Isaiah?" kinakabahang tanong ko. "Hindi ba may ginamit ka kanina? Bakit mag ganyan pa rin?" Ang tinutukoy ko ay ang malapot na nasa mga daliri niya.
Hindi ko na hinintay na sumagot siya. Hinanap ko ang isang kamay niya na may hawak ng rubber kanina. Kinuha ko iyon at ibinagsak sa ibabaw ng kama. Napasinghap ako dahil punit ang dulo niyon.
"Vi, nawasak..." may nginig sa boses niya.
"N-nasaan ang nawasak? Nasaan, Isaiah?" takot na tanong ko kahit alam ko na ang sagot. Iyon iyong nararamdaman kong kakaiba.
Naiwan sa loob ko iyong dulo ng wasak na rubber. Nasa loob ko!
Nataranta naman siya nang makitang paiyak na ako. "Vi, 'wag kang umiyak. Gagawan natin ng paraan. 'Wag kang umiyak."
Hindi ko mapigilan ang paghikbi dahil takot na takot na ako. "Bakit nawasak? Anong nangyari? Bakit?! Peke ba iyon?!"
"Hindi ko alam. Promise, hindi ko talaga alam. Bigay lang ni Miko iyan, eh. Lucky charm daw. Hindi ko naman alam na gagamitin natin ngayon. Pero hindi 'yan peke. Nasa kanya iyong box niyan. Hindi ko talaga alam bakit nawasak. 'Di ba dahan-dahan naman tayo kanina?"
"A-anong gagawin natin? Paano kukunin? Bakit kasi nawasak? Bakit nagkaganoon? Anong mangyayari? Maoospital ba ako? Ayokong maospital!" Nakakahiya at baka may iba pang makaalam. Ayoko.
"Gagawan natin ng paraan, 'wag ka nang umiyak, please?" pagpapakalma ni Isaiah sa akin, pero siya mismo ay parang gusto na ring maiyak. "Hindi naman kita papabayaan."
"A-anong paraan?" sumisinghot na tanong ko. Takot na takot na ako.
Sinilip niya ang ilalim ng t-shirt ko. "Titingnan ko kung baka puwedeng kunin."
Kusang tumikom naman ang mga binti ko dahil sa hiya. Hindi ko yata kaya na bubusisiin niya ako. Lalo nang makita kong hawak niya ang kanyang phone. Bukas ang flashlight niyon.
"Sorry, boo. Kailangan kasi nating malaman kung kayang makuha."
"Ayoko, Isaiah! Kapain mo na lang, please!"
Sinibukan niya ngang kapain gamit ang isa sa kanyang mahahabang daliri. Napaigtad ako dahil masakit pa rin. Tumigil naman siya.
"Sorry. Dadahan-dahanin ko."
Nang ipasok niya ulit ang daliri ay tiniis ko kahit masakit pa rin. Napahawak na lang ako nang mariin sa balikat niya habang hinihintay siya. Napabuga siya ng hangin nang alisin ang daliri.
"Nakapa ko pero hindi ko makukuha nang padaliri. Hindi kakayanin, baka lalo lang matulak sa loob."
Tumayo si Isaiah at hinagilap ang hinubad niyang brief at shorts at madaling isinuot. Kinuha niya ang phone niya at tumitig doon. Nag-iisip siya kung ano ang gagawin. Napasabunot siya sa kanyang buhok at muling ibinaba ang phone.
"Isaiah, baka hindi na maalis," takot na sabi ko. Kung ano-ano nang senaryo ang pumapasok sa isip ko. Paano kung tuluyan nang hindi maalis iyon sa loob ko? Paano kung ma-impeksyon ako? At paano kung bawat galaw ko ay pumasok lalo sa kaloob-looban hanggang sa maging sanhi ng sakit at kailangan na akong operahan para lang maalis iyon?
Kahit yata kasi umire ako o umihi ay hindi lalabas. Manipis na rubber iyon kaya paano kung talagang pumasok na sa pinakaloob ko? Paano kung kumapit iyon sa balat ko? Paano kung kailangan na talaga na maospital ako?!
Naupo siya sa tabi ko at hinawakan ako sa pisngi. "Maaalis iyan. 'Wag kang mag-isip ng negative na magpapa-tensyon sa 'yo. Iisip ako ng paraan para maalis iyan nang hindi ka nasasaktan. Promise, aalisin natin 'yan."
Hindi ko magawang sundin si Isaiah dahil nararamdaman kong unti-unti nang natutuyo ang aking ibabang parte.
Pinapakalma niya ako nang makarinig kami ng katok mula sa labas ng pinto ng kuwarto. "Vi, kanina pa ako tumatawag sa ibaba, hindi mo ba naririnig?" boses iyon ni Eli.
Nanlaki ang mga mata ko. "Si Eli..." Natagalan siguro ang lalaki sa pagbalik ko sa bahay nila kaya sinundan na ako.
Mahinang napamura naman si Isaiah.
"Anong nangyayari sa 'yo, Vi? Bakit hindi ka nagbubukas?" May pag-aalala sa tono ni Eli. Kumatok muli ito mula sa labas ng pinto. "Vi, anong nangyayari? Hindi ka tulog, narinig ko kanina ang boses mo!"
"Isaiah..." Napakapit ako sa braso ni Isaiah. "Anong gagawin natin?"
"Vi!" Napasigaw na si Eli. "Sinong kausap mo riyan?! Saka bakit may tsinelas ng lalaki rito sa labas ng pinto mo?! Nandiyan ba si Isaiah?!"
Umiiyak na ako sa takot at kaba. Sunod-sunod na ang katok ni Eli sa pinto.
"Buksan niyo ito! Alam kong nandiyan ka, Isaiah!"
"Isaiah, buksan mo na si Eli," iyak ko. "Baka alam niya ang gagawin."
"Ayoko!" nagpa-panic na sigaw niya. Ang putla-putla na ng mukha niya nang tingalain ko siya."Anong itutulong niya? Saka hindi puwedeng makita ka niya!"
Napaatungal na ako ng iyak. "Eli!" sigaw ko. "Eli, mamamatay na ako!"
Doon na pinagtatadyakan ni Eli ang pinto. "Isaiah, gago ka! Alam kong nandiyan ka! Anong ginagawa mo kay Vivi?! Buksan niyo ito!"
"Please, Isaiah!" makaawa ko kay Isaiah. Desperada na ako dahil sa takot. Baka alam ni Eli ang gagawin kasi matalino ito. Baka may maisip itong solusyon sa problema namin. At saka, hindi naman siguro ito magsusumbong kung pakikiusapan ko. Mapagkakatiwalaan naman si Eli.
Halos gibain na ni Eli ang pinto sa kakatadyak. Puwede itong makakuha ng atensyon ng mga kapitbahay dahil sa ingay. Napatayo na si Isaiah. Mabilisan niyang isinuot ang t-shirt saka ako tinakluban ng kumot bago niya tinungo ang pinto.
Inilitaw ko ang aking ulo sa kumot at nakitang basta niya binuksan ang pinto, kaya noong pagtadyak ulit ni Eli ay bumalentong tuloy ito papasok sa kuwarto ko. Subsob ito sa sahig.
Namilog ang mga mata ni Eli nang makita ang itsura ko. Nang mapatingin siya sa harapan niya ay nandoon ang aking hinubad na underwear kanina na hindi ko pa ulit naisusuot.
"Eli, please 'wag kang magsusumbong!" agad na sabi ko.
"Vi..." Parang maiiyak na sambit niya. Nilingon niya si Isaiah at tiningnan nang masama. "Anong ginawa mo kay Vivi?!"
Bago pa makatayo si Eli para sugurin si Isaiah ay nabato ko na ito ng unan. "Eli, mamaya ka na magalit, please! Kahit sermunan mo ako, ayos lang. Pero tulungan mo muna ko! Eli, mamatay na ako!"
Napaalis si Eli sa sahig at akmang lalapit sa akin nang harangan siya ni Isaiah.
Nagtagisan sila ng titig at mukhang hindi pa titigil kung hindi ko pa sila pinagbabato ng unan. "Ano ba?! Tulungan niyo muna ako!"
Doon lumambot ang ekspresyon ni Eli. Bumalik ang pag-aalala sa mga mata niya. "Ano bang nangyari?"
Kahit nakakahiya ay ipinaliwanag ko sa kanya ang problema. Alam niya na ang tungkol sa naiwang bahagi ng nawarak na rubber sa loob ko. Kulang na lang ay malaglag ang panga ni Eli sa sahig pagkatapos. Ang tagal niya bago naka-recover at nakaisip kung ano ang puwedeng gawin.
"Vi, kung ayaw mong magpadala sa ospital ay isa lang ang puwede nating gawin. Kailangang alisin iyan sa loob mo!"
"Sinubukan ko na kanina," sabat ni Isaiah. "Hindi ko makuha ng daliri."
Namula ang buong mukha ni Eli nang harapin si Isaiah. "At bakit daliri? Nag-iisip ka ba? Malamang maitutulak lang iyon lalo papasok sa loob!"
"Alam ko! Pero may iba pa bang puwedeng gamitin? Sensitive part ni Vivi iyon!"
"You can use a clean cotton buds, Isaiah Gideon!" nanggagalaiting sigaw ni Eli.
"Seryoso ka? Natitiklop ang cotton buds kapag napi-pressure. Saka matutulak din niyon lalo papasok iyong piraso ng rubber! Hindi rin iyon makakasungkit!"
"Then look for other alternatives! A tweezer, maybe?! Basta kailangan masungkit iyon!" Hinarap ako ni Eli. "Don't move, Vivi. Kung kaya mong mag-relax, mag-relax ka. Hindi puwedeng mag-contract ang muscles mo dahil baka lalong pumasok iyan sa loob."
"'Wag mo siyang takutin!" singhal ni Isaiah rito.
Mag-aaway na naman sila kung hindi lang sila napatingin sa akin. Nagdesisyon silang tumino muna. Nagkalkal silang dalawa sa mga gamit ko habang ako ay nakasunod lang ng tingin sa kanila. Ayoko nang gumalaw sa kinauupuan dahil sa sinabi ni Eli.
May nakuhang tsani si Isaiah mula sa mga gamit ko. Bago pa iyon. Si Eli naman ay bumaba sandali sa kusina at pagbalik ay dala na ang electric kettle namin. Sinaksak niya iyon at saglit lang ay kumulo na ang kaunting tubig na inilagay.
"We need to sanitize the tweezer," sabi niya kay Isaiah.
Si Isaiah ang nagsahod ng tsani at pagkatapos ay binalot ng malinis kong panyo mula sa cabinet.
Napalunok ako nang lumapit sila sa akin. "Vi, awkward ito pero kailangang gawin kung ayaw mo talaga na magpadala sa ospital."
"Ako ang gagawa," sabi ni Isaiah.
Akala ko ay magtatalo pa sila, pero yumuko si Eli at hindi na kumibo.
Nakataklob pa rin ako ng kumot habang nakahiga patihaya sa kama. Si Isaiah ay pumasok sa kumot dala ang tsani, panyo at ang cellphone niya. Kailangan niya kasing ilawan ng flashlight. Kagat-labi na tiniis ko na lang ang kahihiyan. Inisip ko na lang na nakita naman na ni Isaiah iyon.
Habang ginagawa ni Isaiah ang dapat gawin ay hawak naman ni Eli ang isang kamay ko na nakalabas sa kumot. "Relax, Vi. Kailangang relax ka. Kapag natensyon ang katawan mo, magko-contract ang muscles mo sa loob at mahihirapan si Isaiah."
Nagpakawala ako ng paghinga at sinikap na kumalma. Naramdaman ko na ang malamig na dulo ng tsani sa loob ko. Bagama't maingat at dahan-dahan ay masakit pa rin nang kaunti. May pagkakataon pa na nasama yata ang laman ko sa paghila ni Isaiah.
Napasigaw si Eli nang makita ang pagngiwi ko. "Hoy, magdahan-dahan ka! Nasasaktan si Vivi!"
"Tumahimik ka, Elias Angelo! Ginagawa ko rito ang best ko!" ganting sigaw naman ni Isaiah.
Nang makatapos si Isaiah ay pawisan siya na umalis sa kumot. Gayunpaman ay nakangiti ang kanyang mga labi. "Success!" Hawak niya na ang tsani kung saan sa dulo ay naroon ang piraso ng nawarak na rubber.
Parang magkakaiyakan pa sila sa tuwa. Pareho kasing namasa ang mga mata nila.
Lumabas muna si Eli ng pinto at ako ay inalalayan ni Isaiah papunta sa sariling banyo ng kuwarto. Pinag-init niya ako tubig na pang-half bath. Nasa labas lang ng banyo si Isaiah at naghihintay sa akin habang nililinis ko ang aking sarili.
Matapos kong makapag-ayos ay lumabas ako ng banyo. Kinarga na ako ni Isaiah at inihiga sa ibabaw ng kama. "Okay na ba ang pakiramdam mo?"
Tumango ako. Naginhawaan ako dahil sa maligamgam na tubig. Ang nararamdaman ko na lang ngayon ay antok. Pagod na pagod ako.
Hinalikan niya ako sa noo. "Gusto ko pang mag-stay pero mas dapat na makapagpahinga ka na. Palo-load-an kita mamaya pagkauwi ko. Tawagan mo ako paggising mo."
Parang ayaw ko pa rin siyang pauwiin pero tumatawag na ang mama niya. Hinahanap na siya. Inaantok na rin talaga ako at gusto ko nang matulog sana.
Tumayo na siya. "Two hundred na pa-load ko sa 'yo para makapag-register ka sa Internet." Alam niya kasi na wala na kaming Wi-Fi. "VC tayo bukas, ha?"
Tumango ulit ako. Nang lumabas na si Isaiah sa pinto ay pumikit na ako. Antok na antok na talaga ako. Hindi ko na alam kung nag-usap pa ba sila ni Eli sa labas o ano ang napag-usapan nila.
Hindi ko alam kung ilang oras na ba akong tulog. Nang magising ako ay nakita ko si Eli sa ibaba ng aking kama. Natutulog habang nakasandal sa katabing mesita. Ewan ko kung kailan pa siya roon.
Ang oras sa wallclock ay 11:40 PM. Siguro pag-alis ni Isaiah kanina ay bumalik si Eli. Hindi niya ako ginising dahil alam tulog na tulog ako. Sinamahan niya na lang ako rito.
Bumangon ako at tinawag si Eli. Nagising siya at pupungas-pungas na lumingon sa akin. "Gising ka na. Okay na ba pakiramdam mo?"
"Bakit diyan ka natulog?"
Tumayo siya at lumapit. "Hinihintay kitang magising. Hinahanap ka na ni Mama sa kabila."
"Sorry, Eli..." mahinang sabi ko. Hindi dahil sa pinaghintay ko siya, kundi dahil alam kong nalungkot siya sa nangyari. Siguro din ay dismayado siya sa pagiging mapusok at padalos-dalos ko.
Naupo siya sa gilid ng kama. Nakatingin lang sa akin. Hindi niya ako pinagalitan o sinermunan sa nangyari. Tahimik lang siya.
"Hindi pa alam ni Isaiah Gideon na sa amin ka ngayon nakatira, di ba?" tanong niya sa banayad lang na tono.
Umiling ako. Hindi ko pa nasasabi kay Isaiah. Hindi ko rin alam kung bakit pakiramdam ko ay kahit anong paliwanag ang gawin ko kay Isaiah, ay hindi magiging maganda ang dating sa kanya na doon ako kina Eli nakatira. Bihira na lang kaming magkasama at ayaw ko na magkaroon pa kami ng tampuhan na dalawa.
Bago mag ala una ng madaling araw ay lumipat na kami ni Eli sa bahay nila. Siya na ang gumawa ng dahilan sa mama niya kung bakit ngayon lang kami. Hindi na kami nakapagusap pa ni Eli dahil pumasok na rin siya sa kuwarto niya pagkatapos.
Bago matulog ay inalala ko pa ang nangyari sa pagitan namin ni Isaiah. Nagkaroon man ng aberya ay masaya pa rin ako. Hindi ako nagsisisi dahil mahal ko siya. At pakiramdam ko nga ay mas lalo ko pa siyang minahal ngayon.
LUMIPAS ANG MGA LINGGO. Nangako kami ni Isaiah na hindi na ulit gagawin iyong ginawa namin. Nangako rin kami na magtatapos ng pag-aaral para magkaroon kami ng magandang kinabukasan.
Marami kaming mga plano. Inspirasyon at sandigan namin ang isa't isa. Nang mamatay na ang lola niya ay dinamayan ko siya. Katulad ng hindi niya pag-iwan sa akin noon ay hindi ko rin siya iniwan ngayon.
Pagkatapos ng libing ng lola ni Isaiah ay gabi-gabi na ulit siyang pumupunta sa amin. Tumatakas ako kina Eli para lang makatambay kami sa bakuran. Hindi siya nagtatagal pero ayos lang, ang importante ay nakakasama ko siya kahit saglit lang.
Sa umaga naman ay palagi kaming magkausap sa phone. Nilo-load-an niya ako araw-araw. Kapag break sa school ay palagi na rin ulit kaming magkasama.
Kung gaano kami ka-okay ni Isaiah ay kabaliktaran nga lamang ng samahan namin ni Eli. Hindi na umiiwas sa akin si Eli pero ang pakiramdam ay parang mas naging malayo siya. Kinakausap niya ako pero sa malamig na paraan.
"KANINA KA PA?" tanong ni Isaiah sa akin. Kararating niya lang dahil nahuli na palabasin ang section nila ngayong break.
Nasa canteen ako at hinihintay siya. "Medyo lang. Tara kain na tayo?"
Kasunod niya ang tropa niya. Si Miko ay tinapik siya sa balikat. "Papi Isaiah, badtrip ka pa ba?"
Napatingin ako kay Isaiah. Nakasimangot siya kay Miko. Nag-away ba silang magkaibigan?
Tumawa naman si Asher na nasa likuran. "Muntanga itong si Isaiah ngayon. Parang babae ampota, ang bilis mapikon."
"Kaya nga," nakangising sang-ayon ni Miko. "Siya dati malakas mang-alaska, 'tapos ang maramdamin ngayon."
Nakasimangot pa rin si Isaiah kahit nang umalis na ang mga kaibigan niya. Ang pinsan niyang si Arkanghel ay huling dumating. Lalapitan sana siya kaya lang ay nakita na wala siya sa mood. Sumunod na lang ito kina Asher at Miko.
Malayo na ay narinig ko pa ang reklamo nito, "Mga gago, anyare kay Isaiah? Bakit iniirapan ako?!"
Nagtawanan ang mga ito kaya lalong napasimangot si Isaiah. Padabog itong nangalumbaba sa mesa.
Nakamasid lang naman ako. Napapansin ko na nga rin kay Isaiah ang pagiging sensitive niya nitong nakaraan. Minsan ay kapag hindi ako nakakapag 'I love you, too' agad sa kanya ay nagtatampo na agad siya. Ano bang nangyayari sa kanya?
Inilabas ko na ang dala kong lunch box. Kahapon kasi ay puro reklamo siya dahil hindi niya raw gusto ang mga luto sa canteen. May pera ako mula sa bigay niya kaya nakabili ako kahapon ng manok. Ipinagluto ko siya ngayon ng paborito niyang fried chicken.
"Isaiah, kain na tayo." Inilabas ko ang pagkain namin. Natuwa naman ako nang makitang kuminang ang mga mata niya pagkakita sa manok.
Matakaw na nilantakan niya agad ang manok. Ang bilis niyang kumain. Sa sobrang sarap na sarap siya ay pati iyong manok ko ay nakain niya na. Hindi niya akong tinirahan. Naghahanap pa siya pagkatapos.
"Isaiah, dahan-dahan baka mabulunan ka." Inabutan ko siya tumbler. Tinimplahan ko iyon ng paborito niyang pineapple juice.
Pagkabukas niya ng tumbler ay na-excite ako sa reaksyon niya dahil paborito niya nga iyong juice na ginawa ko, kaya lang ay iba ang nangyari. Napangiwi siya nang maamoy iyon.
"Ang baho!" Binitiwan niya ang tumbler sa mesa.
"Ha? Mabaho?" Inamoy ko ang juice sa tumbler, pero mabango naman iyon. Gustong-gusto niya nga ang amoy niyon, eh. Pero bakit ganito siya ngayon?
Nakatakip siya sa ilong niya at bahong-baho sa juice. Ang itsura niya ay para pa siyang masusuka. Kandaduwal siya kaya napatingin na sa amin ang ibang estudyante sa canteen.
Dumaan sa likod namin ang tropa niya. At ang pag-aalala ko kay Isaiah ay napalitan ng ibang damdamin nang marinig ang sigaw ni Miko sa kanya. Pinanlakihan ako ng mga mata.
"Hoy, Isaiah! Tang-ina mo, naglilihi ka ba?!"
JF