"Bu işe artık bir son vermelisin"
"Nasıl? Eğer bu son Efra'yı öldürmek ise asla"
"Bilmiyorum Linus ama bir şekilde buna bir son vermeliyiz. Yoksa Lies imparatorluğu diye bir yer kalmayacak.
🤎🤎🤎
Linus sinirle yanlarından ayrıldı. Saraydaki durumlar git gide kötüleşiyordu.
Fier çaresiz kalmıştı. Efra'ya bir zarar gelsin istemiyordu. Ki bu zaten Linus'un da sonu olurdu.
Ancak Efra'ya âşık olması onda sadece aşk duygusunu değil tüm duyguları beraberinde getirmişti. Bu da Linus'un başına bir engeldi.
Eyedes'lerin âşık olması her ne kadar onları güçlü yapsa da bu gücü kullanma yetilerini kaybeder. Çünkü tek düşünceleri âşık olduğu kişi olur.
Zaman daralıyordu. Fier Andy'le beraber kütüphaneye gitti. Belki bir şeyler bulma umuduyla kitapları karıştırdılar. Ama en ufak bir şey bile bulamadılar.
"Linus eskisi gibi acımasız olsaydı çoktan onları yenmiştik" Andy'in kendi kendine konuşması Fier'in aklına muhteşem bir fikir getirmişti.
"Tabii ya! Linus'un eskisi gibi olmasını sağlayacağız" Andy anlamsızca kaşlarını çattı.
"Nasıl yapacağız bunu?"diye sordu Andy meraklı gözlerle.
"Tabii ki Efra'yı Linus'un zihninden tamamen silerek. Hem bu onun daha önceden âşık olmuş olmasını değiştirmeyeceği için çok güçlü olarak kalacak ve en sonunda da imparator olacak!" Bu fikir Andy'e çok mantıklı gelmişti bir o kadar da kötü. Abisine bunu yapmayı hiç istemiyordu. Ama mecburdu.
"Nasıl yapacağımızı biliyor musun?" Fier kafasını sallamakla yetindi. Hemen hazırlıklara başladılar.
Fier formülü hazırlarken Andy de ona yardım ediyordu.
"Peki Efra n'olacak?"diye sordu Andy. Fier formülü karıştırırken kısa bir süre düşündü. Sonra cevap verdi.
"Orasına sonra bakarız. Şimdi önemli olan Linus" Andy kafasını salladı.
Kısa bir süre sonra formül tamamlanmıştı. Şimdi geriye bunu Linus'a içirmek kalmıştı ki bu hiç de zor değildi.
Andy şişeyi aldı ve koşarak Linus'u aradı. Etraftakilere de sordu ancak kimse onun nerede olduğunu bilmiyordu.
Andy aramaya devam ederken Linus'un küçükken canı sıkıldığında sık sık gitti yer aklına geldi. Hızla oraya gitti ve evet tahmin ettiği gibi Linus oradaydı. Tek başına oturmuş ağlıyordu.
"Abi iyi misin?"diye sordu Andy merhametle. Linus o kadar derin düşüncelere dalmıştı ki kardeşinin geldiğini bile fark etmemişti.
"Ne işin var senin burada?! Yalnız bırak beni" Andy Linus'u dinlemedi ve gidip yanına oturdu. Linus kardeşinin inadını çok iyi biliyordu bu yüzden bir şey demedi.
"Herkes ölüyor abi"dedi Andy çaresizce.
"Ne yapabilirim?"dedi Linus soğuk bir tavırla. Oysa bu savaşa sadece o son verebilirdi.
"Aslında her şey yapabilirsin"diye fısıldadı Andy. Daha da bir şey söylemediler. Andy abisinin konuşmayacağını anladı ve şişeyi cebinden çıkardı.
"Al iç bunu" Linus'a uzattı. Linus dönüp bir şişeye bir de kardeşine baktı.
"Ne bu?"
"Benim yaptığım bitkisel bir şey. Kendim de sık sık kullanırım. Gerçekten huzur veriyor"
Linus cevap verecek durumda değildi. Sadece kardeşinin bir an önce çıkıp gitmesi adına şişeyi aldı ve hepsini tek yudumda içti. Bir süre sonra ise gözleri kapandı ve kendini kardeşinin omuzlarına bıraktı.
"Özür dilerim abi" Andy gözleri dolu bir şekilde kardeşinin yanağından öptü ve Linus'un uyanmasını bekledi.
Yaklaşık kırk dakikaya yakın bir süre geçti. Linus yavaş yavaş kendine geliyordu.
Elleriyle sızlayan başını tuttu ve kardeşinin omuzundan kalktı.
"N'oluyor be?"dedi sinirle. Andy'in gözleri dolmuştu. Şu an karşısında belki de yüz yıllardır görmediği eski abisi vardı.
"Zokes imparatorluğu savaş açmış. Hemen müdahale etmezsen herkes ölecek"dedi Andy. Linus küfür savurup hızlıca ayağa kalktı.
"Peki ben ne yapıyorum burada?"diye bağırdı sinirle.
"Uzun mesele. Hadi şimdi savaşa geri dönelim" İkisi de hızla savaşın en kritik olduğu yere gitti. Linus çok sinirliydi ve önüne gelen herkesi öldürüyordu.
Kısa bir zamanda sayıları fazlasıyla azalmıştı. Zokes imparatoru Griffe neye uğradığını şaşırmıştı. Geri çekilmek istiyordu. Ancak bunu bildirmeye fırsat bile bulamamıştı.
Artık neredeyse tüm askerleri ölmüştü. Linus Griffe'ın bile canını bağışlamamış onu kalan diğer askerlerin gözü önünde öldürmüştü. Ve yıllardır bitmek bilmeyen düşmanlık sona ermiş Zokes imparatorluğu diye bir yer kalmamıştı.
Herkes çok mutluydu. Linus'un adına yapılan tezehüratların sesi tüm sarayda yankılanıyordu.
Fier daha önceden bu konuda tüm saray halkını bilgilendirdiği için kimse Efra hakkında tek bir kelime bile etmemişti.
Savaşın üzerinden yaklaşık bir hafta geçti. Halk yavaş yavaş kendine geliyordu.
Bu gün Linus'un resmi olarak imparatorluk günüydü. Herkes kargaşa içinde hazırlık yapıyordu.
Ve beklenen saatler geldi. Herkes ana salonda toplanmış Linus'u bekliyorlardı.
Linus şiddetli müzik eşliğinde salona gelirken herkes çiçekler serpiştiriyordu. Linus ise soğuk bir ifadeyle sadece babasına verdiği sözün gerçekleşme anını bekliyordu.
İmparatorluk tacını getirdiler. Linus oturduğu tahttan kalktı ve adet gereği eski imparator tacı götürüp Linus'un başına taktı .
Saraydan şiddetli alkış sesi yükseldi. Linus'un imparator olması onları her ne kadar tedirgin etse bile yine de mutluydular.
Tören devam etti. Herkes gülüp eğleniyor dans ediyordu. Linus da tahtında oturmuş onları izliyordu.
Lies imparatorluğu artık Linus imparatorluğu olmuştu.
"Sıra Efra'da"dedi Fier gülümseyerek töreni izlerken.
Niyeti Efra'yı Linus'u satın aldığı ilk güne götürmek ve tüm bu olanları ona bir rüyaymış gibi göstermek.
Öyle de yaptı.
Yaptığı ufak bir hareketle Efra'yı geçmişe eski evine eski hayatına geri götürdü. Ama bu sefer hayatını Linus'suz devam edecekti .
O da bunu istiyordu sonuçta değil mi?
***
Efra kan ter içinde uyandı. Eski yanarak kül olmuş evinde olduğunu gördüğünde gözleri doldu.
Tüm bu yaşadıkları macera bir rüyadan mı ibaretti? Linus diye biri aslında hiç olmamış mıydı?
Efra karmaşık düşünceler içerisinde boğuluyordu. Sabah yapacağı ilk iş bir terapiste gitmek olacaktı.
Çünkü o gerçek hayatta var olmayan birine âşıktı.
~Devam edecek~
Sizinle beraber bir serüvenin sonuna geldik. Ama merak etmeyin bu geçici bir son. Yakında Linus'un ikinci kitabı sizlerle olacak🤎
Gönül isterdi ki finale kadar 100k olalım. Ama yapacak bir şey yok.
Evet farkındayım çoğunuzun beklemediği bir sondu. Ama bu benim uzun zamandır planladığım bir şeydi ve değiştiremezdim.
Belki çoğunuz sevmedi belki de beğendi bilmiyorum. Ama artık geç. Umarım size vakit kaybı yaşatmamışımdır. Umarım okuduğunuza pişman olmamışsınızdır. Her şey için teşekkürler 🤎❤️