[ additional/missed chapter]
Bilisan kaming tumakbo lahat papunta sa mga puno pagkatapos ni Khing hinagis ang bomba at sumabog yun nang malakas. Marami pa rin kaming naririnig na mga armas sa mga sasakyan.
Hindi namin alam kung saan kami pupunta but that doesn't matter, kailangan buhay kaming maka alis dito.
"Where the fuck are we going?" Tanong ni Sao nang huminto na kami sa pagtako.
"I don't know." Sagot ni Savanah. Isa-isa ko silang tinignan, gumaan lamang ang luob ko nang may mga sariling armas silang bitbit.
"Oh my god! this wouldn't even happened if only
you all stayed calm. Aalis sana ang mga yun eh!" Camilla outbursted. Nagulat akong napatingin sa kanya ngunit agad rin tinignan si Caspian nang magportesta siya.
"Hoi, hoi, hoi, at anong gusto mo ha!? hahayaan lang ang mga manyak na yun? hindi mo ba nakitang hinawakan ng isa sa mga mokong na yun si Felicia?" Bulaslas niya. Camilla rolled her eyes at sinumbatan din ang huli.
"Why? hindi niya ba gawain ang ganyan? sanay siya diba?"
"Camilla!" Saway ni Sao.
What does that mean? nakita kong yumukom ang kamay ni Felicia at tinalikuran si Camilla. Was it because of that fake rumor against the Del Mundo family? ano ba tong isang to hindi maka move on? matagal na yun ha, I was 21 pa at magkasama pa kami ni Felicia sa iisang hospital noon at kaya'y nalaman ko rin ang issue nila tungkol doon. It was about a rumor where her father was aligidly accused of adultery. But somehow claimed fake. So why bother to talk about it again?!
"Ikaw na garapata ka ma-issue ka no ha!" Galit na saad ni Caspian at susugudin sana si Camilla nang agad na inawat ni Sandrino at Khing. On the other hand, inilayo na rin agad ni Sao ang kapatid namin sa kanya. Ngunit gusto rin nang isang maglaban.
"Oh ano ha!" Paghahamon ni Camilla habang nilalapitan si Caspian.
"Ba't ka pa kasi bumalik dito!" Sigaw ng huli.
"Enough! tama na. Wala na tayong sapat na oras para mag away-away pa!" Sigaw ko sa kanila. Sabay silang tumingin sakin.
"Savanah. Tawagin mo ang mga agents please, kaikailanganin natin sila." I followed up.
"Yes tapos na samantha. Dadating sila wag kang mag alala."
"Alam ba nila?" mahinahon kong tanong. Tumingin siya sakin bago sumagot.
"Oo, after I mentioned na nandito ka ay agad nilang pinutol ang tawag. At hindi lang ang mga agents ang pupunta," Sabi pa niya. Tumingin ako sa kanya nang nalilito.
"What do you mean?"
"Sasama ang mga supremo. Ang mga Don at Donya, ganun na din ang mga Senyor at mga Senyora. Paparating na din ang iyong mga pinsan, alagad ng mga El salvaloza at Vista. Ang Magsaysay mafia at ang hukbo ng mga Clarival."
Dahil sa sinabi niya ay mas lalo akong nalito.
"Bakit anong meron? At sandali susugod sila dito? eh hindi yan pwede! nandito ang mga Santiago, nandito si Camilla." Bahagya kong tinaas ang aking boses ngunit sinigurado na siya ang makakarinig. Bumuntong siya nang hininga at hinila ako papalayo sa kanila.
"Listen. Ang mga humahabol samin ay isa sa grupo na niloko ni zircon. Zircon was assigned to a big transaction. Maraming mga big boss na sindikato mula sa Myanmar, Portugal at Bangladesh. Isa sa mga transaction na binigay sa kanya ngayong buwan. But his mission was to fail it." She explained. Mas lalo lamang akong nalito.
"Ano? to fail it? Myanmar and Portugal are one of the most trusted business partners nila dad? why would zircon do that? alam ba nang mga supremo yan? and if not, malaking kawalan ito sa mga international na negosyo! " I exclaimed.
It doesn't even matter jung mawawala sila they're not totally kawalan samin. Pero masasayang lamang investments nila daan.
Bumuntong siya nang hininga baho nagpatuloy sa pagpaliwanag.
"If only you weren't gone for almost 2 months ay sana alam mo ang mga nangyayari. Pagkatapos mong nawala ay halos napabayaan ang mga negosyo. And you know what? Camilla took place of the shares. Umupo siya bilang chair person ng TOP tower and Magsaysay chain of businesses. Dahil sa takot ng mga ibang employees ay umalis sila. Tinuloy ni Claudia ang plano niya sa korte. and for the past 2 months ay siya ang naging tagapagmana ng mga Magsaysay-"
"Sandale! paano nangyari yun? pumayag ang mga Magsaysay?"
"Labag sa kaluoban nila na Oo. Ano pa ang magawa nila if the Magsaysay lost both heir? Nawala si kuya Lucenzo as well as nawala si Tatiana!" Sigaw niya rin pabalaik at pinagmukha talaga sakin yun.
"So sino ang dapat sumunod at pumalit sa pwesto nang dalawang totoong tagapagmanang nawala? edi si Camilla since she is a blooded Magsaysay! Like as if may nagawa kami after that." Sabi niya na may kasamang pagtataray sakin.
"And that's when, At this point. They all made a plot para bawiin ka at ibalik si Camilla sa mga Santiago dahil hindi nila makakaya pang makasama ang babaeng yan." She said at binalingan si Camilla. Yun siguro ang dahilan kung bakit tumawag si Celeste kay Sao kagabi.
Oh well, atleast for 2 months I lived in peace and they all felt hell. Not that masaya akong nangyari sa kanila yun, but it was both advantage and disadvantage for me. Napabayaan ko ang Las Casa subalit ay pagkakataon ko rin yun upang maibalik ang nawala sa'kin. Both energy, memory and life. Unti-unti ko na rin tinatanggap.
"Aahh!" I winced in pain at agad na hinawakan ang ulo nang muli akong makaramdam ng matinding sakit.
"Samantha okay ka lang?" Natatarantang tanong ni Savanah.
Ramdan kong hinawakan niya ako. Hindi ko pa rin inalis ang kamay sa ulo. Mariin akong pumikit at ginamit na tungkod ang isa pang kamay, pinatong yun sa aking tuhod para hindi ako mawalan ng balanse. Blurry images kept appearing in my mind at the same time, I felt like my body's collapsing ngunit hindi naman. sadyang mas dumoble ang sakit nang ulo ko ngayon kesa sa nakaraang pananakit sanhi nang may mga ala-ala na namang bumabalik.
Ilang beses akong ngumiwi hanggang sa naramdaman ko naman ang kamay ni Sao at ang tinig nilang kay lapit sakin.
"Sam, may nakikita ka na naman ba?" tanong ni Sao.
I can't picture out the image but I'm sure it was a younger me at si Kuya. Dahil may isang batang lalaki akong kasama.
"Samantha," Tawag ng batang lalaki at kasabay nun ay tawag rin ni Sandrino sakin, tumingin ako sa kanya at siya naman tong may pag alalang tumingin sakin. Agad ko siyang hinawakan sa kanyang kamay ngunit agad akong bumitaw nang nakaramdam ako nang kakaiba sa pag hawak sa kanya.
What the fuck was that?
Gulat akong napatingin sa kanya. At siya naman ay wala pa rin may nag bago sa expresyon niya.
"Anong nangyari? Sam, are you okay?" Si Caspian. Agad siyang pumunta sakin at inalalayan ako.
"I'm good. I'm okay. May na alala lang ako." Sabi ko pa. He was in total shock when he heard what I said.
"What?!"
"Samantha? may- may na aalala ka na?" May halong kasiyahan sa boses niya. Tinignan ko siya at nginitian.
"Oo." I answered. He hug me so I hugged him back. My ngiting kumawala sa labi ko, habang tinitignan si Sandrino. Ngumiti din siya sakin nang napansing tumitingin ako sa kanya. Ngunit, agad siyang umiwas ng tingin.
"Enough with the drama. Come on, nandito na sila, takbo." Sigaw ni Camilla at na unang tumakkbo. Felicia shouted at tumakbo na din. kumawala agad ako kay Caspian.
"Mauna na kayo," I shouted.
"Ano?" Sabay nilang sigaw.
"Narinig niyo ko diba? mauna na kayo haharapin ko sila!" Nag- aalinlangan pa ngunit sumunod na din naman sila. Tumakbo sila papasok pa sa mga puno at ako naman ay pumunta sa kabilang direksyon.
These men fired their guns at me at ako naman tong ilag ng ilag. Sumasabay pa ang sakit nang aking ulo pero ano pa ba ang magagawa ko? hindi naman pwedeng sabay sabay kaming mamatay dito?
Tumalon ako sa isang damuhan upang temporaryong magtago bago sila haharapin.
"Ilang beses mo na tong ginagawa Samantha, hindi ka namatay diba? iilan lang yan. May naubos ka ngang sampo noon eh, ngayon pa na hindi naman sila marami? you haven't trained for months pero sapat na yun na pahinga. Mauubos mo sila, kaya mo to!" I uttered to myself. Habang hinahabol ang sariling hininga. Come on, show what you got Sam.
It's time to get back to that "Agent/assasin" phase.
I prepared myself bago tumayo sa damuhan at hinarap sila. I positioned my gun, tinutok iyon at pinaulanan sila nang bala.
"Taste your own medicine, motherf*ckers!"
Sabay sabay silang umatras lahat at natumba. Bull's eye!
Tumakbo ako muli at hinanap sila. I ran as fast as I could and they are catching up. I keep dodging lots of bullets hanggang sa namataan ko na sina Caspian. But I stopped from my track nang may mga lalaking papunta sa direksyon ko. Well, I think I'm encountering with ninjas today dahil sa may mga espada silang mga dala instead of those gigantic guns.
"Sam! parang mapapalaban tayo with ninjas today!" Savanah shouted. Well, we thought the same. Hindi ko namalayan na malapit rin siya sa direksyon ko, so as the others.
"Here," she added bago binigay ang isang pares ng espada niya. Agad ko naman yun tinanggap at hinanda ang sarili.
The other guy jumped over right in front of us at ito'y nilabanan namin. Umilag ako when the other one pointed it's sword on me agad ko rin denepensahan at ilang beses na nilabanan siya. It was harder than I thought dahil mas malalakas ang mga katawan nila. Tumigil ako sa pag iilag nang ma bitawan ko ang espada dahil sa malakas na pag hampas niya rito at kaya'y na bitawan ko. He was about to attack me when he got immediately stunned at nakita kong lumusot ang isang espada sa katawan niya and he collapsed right in front of me. Nagulat ako at napatingin sa kung sino man ang humagis nang esapada na yun.
"Sam, you okay?" Sandrino asked. I was still in total shock how did he- hod the fuck did he do that?! tangina akala ko si Sealtiel lang ang may pa ganun ganun may alam rin pa lo to sa sqord fighting? lumabas ang ngiti sa labi ko at siya naman ay nalito. Agad akong kumapit sa kanya kahit hindi niya pa ako inilalayan. Nanatili ang ngiti ko sa kanya nang ilang segundo.
"May problema ba?" Tanong niya. Agad niyang kinuha ang espada niya sa puso ng lalaking nakahandusay na ngayon.
Agad akong umiling at natigilan nang may kakaibang pumapasok sa pandama ko. Agad akong lumingon sa likuran ni Sandrino. At doon ko namataan nang may lalaking aatake kay Savanah but Savanah's too busy handling one. Kaya'y hindi ako nag dalawang isip na sundin ang ginawa ni Sandrino. Lumakad ako at hinawakan nang maigi ang espada bago ko rin yun hinagis, aiming in his heart and bull's eye! tumalikod si Savanah at nagulat. She immediately look at me and nodded with a smirk. Agad niyang pinaslang ang lalaking kinikilaban niya.
"Saam!" Rinig kong sigaw ni Sao. Napatingin ako sa kaliwa at nakita ko siyang tumatakbo papunta samin. But before he got to me ay may humila na sakin. Nang tignan ko rin kung sino ay si Khing rin ang humila sakin. Tatabok na sana ako kasabay siya nang hinila din ako din nang isa!
"Ay potanginang yan!" I cursed dahil pareho na nila akong hinila at kaya'y napatigil rin si Khing sa pagtakbo.
"At anong binabalak mo ha!?" Sao hissed at Khing.
"Itatakas siya! ano ba sa tingin mong gagawin ko!"
"I don't fucking trust you man, kahit kakampi ka pa ng kapatid ko." Dagdag ni Sao. Walang kahit sino sa kanila ang bumibitaw sakin.
Ano bang problema nang mga to?! nasa kalagitnaan kami nang laban at ito sila nag aaway kong sino sa kanilang dalawa ang tatakas sakin, when I can fucking do that to myself. I tried my best na maka alis sa pag gapos nila sa mga kamay nila sakin dahil galit nga silang dalawa and at the same time ay sakin nila nilalabas ang lakas nilang dalawa!
"I don't fucking trust you either, kahit totoong kapatid ka pa ng kapatid ko!" Khing hissed either.
Habang silang dalawa ay halos hindi ako bitawan at sila pa tong may balak mag patayan sa isa't isa ay may nararamdaman na naman akong kakaiba. I sense someone coming are way at nang nilibot ko ang aking paningin ay may isang lalaking nakatayo sa isang mala bulubondokin na area at nakatutok ang armas nito samin. Nang makita ko nga ay agad kaming pinaulanan ng bala.
Wlaa akong may nagawa kung hindi ay hilahin silang dalawa pababa to dodge some bullets dahil walang kahit sino sa kanila ang balak na kumawala sakin at kaya'y ako na lamang ang umiwas at sinabay sila sa pag iwas sakin. They both cursed at sabay kaming gumapang papaalis sa area na yun just to avoid getting shot. Kinuha ko ang baril nang dalawa at ginamit yun upang lumaban sa hinayupak na bumbaril samin.
Hindi na ako nag aksaya pang tumayo para lamang barilin siya. Habang gumagapang kami ay agad ko siya binaril na kahit nakahiga at masyadong mahirap sakin. I fired all the bullets inside these two fucking gun and I was able to defeat him down. Bumuga ako nang malalim na hangin qt nakita k oang dalawang tumayo na. Tatayo na sana ako nang humarang sa harap ang kamay nilang dalawa. A sign para alalayan nila akong tumayo.
Unbelievable! Pareho ko silang tinignan ng masama at sila naman tong natakot sa expresyon ko. Hindi ko tinanggap ang kahit kanino man sa kamay nilang nakalahad sakin. I stood up on my own doon ko silang pinagalitan dalawa. Nagkatinginan kami at alam namana at nila kung ano na ang mangyayari.
"I kmow where this is going to be," Sao uttered in a low voice. Tinaasan ko siya nang kilay habang naka cross ang aking kamay sa dibdib..
"Ito na naman siya," si Khing. Siya naman tong tinaasan ko nang kilay.
"Pwede bang tumigil na kayong dalawa! muntikan na tayong sabay mamatay na tatlo sa pang gagawa niyo oh! you know, I appreciate your concerns boys. Pero kaya ko ang sarili ko. Kung gusto niyo kayo ang mag protekta sa isa't isa, parang kakailanganin niyo kasi." Sarkastikong sabi ko at kinuha ang palad nilang dalawa and made them hold each other's hand.
"Tang ina!" They both cussed at doon ako tumawa ng malakas. Agad nilang binitawan ang isa't isa. Dali- daling pinagpag ni Sao ang kamay niya, So as Khing na agad na pinunasan ang kamay sa t- shirt. Nanatili lamang akong tumawa sa kanila. Inis na tinignan nila ng masama ang isa't isa.
"Come on now, mga senyor! dito lang kayo sa tabi ko ha kasi baka mawala kayo at kung ano ang mangyari sa inyo, baka mapatay ako ng mga Monterde at Santiago kapag may mangyaring masama sa inyo. Kaya halina mga alaga!" Pagbibiro ko pa rin at nauna pababa..
I ran towards the others at ganun din ang pagtatapos ng labanan sa kanila.
"Ano na? wala pa rin sila?" Tanong ko. Trying to follow up the others.
"I lost my signal. Wala na masyadong signal dito. Kyler told me they lost tracks from the navigation system, but I hope bakahabol sila. Dahil-" Caspian stopped and his eyes were wide open na nakatingin sa harapan namin. Nang tumalikod ako upang tignan kung sino ang tinitignan niya ay doon rin ako nagulat.
"Potangina!" I cursed when I saw more of those goons at nakapalibot na samin. Where on a wide area at halos walang ibang makita doon kung hindi ay puros buhangin. Yeah right! kanina puno ngayon buhangin!
"Paano na to! hindi tayo sapat upang ubosin sila! we all have these!" Savanah shouted at tinaas ang espadang dala. She's right tiyak na mauubos kami dito. Unless the reinforcement can make it on time.
But-
But I know they can. Pupuntahan kami nila. Hindi kami nila iiwan ditong naiipit. That's what friends are for right?
"Pupunta sila, dadating sila." Ilang beses inulit nang isip ko ang tinagang iyon. My heart's filled with so much hope. They can it make it. And they will.
"Wala na tayong magawa. Kailangan natin lumaban. No matter what it takes o kahit isang sandata na lamang ang natitira manamtili tayong buhay dito." I uttered. I swang my sword once again at lumakad pa harap.
"Sam's right. Wag muna natin isipin ang paglalaban natin sa isa't isa. Ang mga nasa harap natin ang ating mga kalaban ngayon. We'll save each other here." Felicia spoke up. My gaze turned to Camilla ngayon ay nakatingin rin sakin. Kinuha ko ang isang pares ng espada ko at nilapitan siya.
"Camilla" Walang emosyong saad ko sa pangalan niya. Tinignan niya lamang ako.
"Here, use this. Alam kong alam mong makipaglaban gamit ang espada." Inilahad ko iyon sa kanya.
From me hier gaze turned down to the sword. A memory flashbacked to me when this same situation happened to us when we were younger.. Hindi ko lamang pinahalata iyon sa kanya. She Looked at me again.
"Alalahanin mo ang mga tinuro ko noon sayo. Alam kong magaling ka." Sabi ko pa. Her eyes were sparkling as if she's about to cry. Kaya'y pinasyahan ko nang bumalik sa pwesto kong saan katabi ko si Sandrino.
And without any words they were the one started to attack us.
"Maghanda na kayo sa pagsasalakay. Nandito na sila." Dagdag ko pa.
Agad naming sinalubong ang pag atake nila. Just like them, we both used power and energy para lamang mahirapan sila sa pagpapatumba samin.
ang minuto na ang nakalipas ngunit iilan pa rin ang natutumba. I swang my sword high bago ko sinipa ang isa sa kanila. He was about to attack me when I block his sword using mine.
"Sam!" Felicia shouted. Tinignan ko siya at hinagis niya ang isa pang espada agad ko yun sinalo and swayed the other one unto the guy. He was caught off guard at kaya'y doon ko siya tinapos. Nang matapos ko sila ay may dalawa pang magsasalubong nang atake sakin. Kaya'y wala akong ibang nagawa kung hindi ay lumiyad at salubongin ang kanyang espada sa espada ko. On the contrary, it was a chance for me para sipain ang isa at sabayin silang paslangin. I smirk when I both ended them.
Tatakbo na sana ko nang hindi na tuloy dahi lsa nakaramdam na naman ako ng matinding paghihilo. Why would this shit attack me anytime!
"Wag ngayon," I uttered. Dahil sa nahihirapan na akong gumalaw ay napapadiin ako sa sakit. Voices of people calling me's echoing at hindi ko alam kung saan nang gagaling. I can hear bullets everywhere.
"Smaantha, watch out!" Rinig kong may sumigaw. I opened my eyes a little but it wasn't thst clear enough to notice what was happening on my surroundings. My hands are still on my head trying to get hold unto myself.
Doon ko nakita ang isang lalaki sa likuran kong naka handusay na at may tama ng pana??
Mas lalo akong nagulst nang naubos sila. I can eve hear choppers and other vehicles on our way.
"Nandito na sila," Caspian uttered.
"Nandito na rin yung amin," Sao uttered either.
When I look at my right ay nakita ko ang buong sandatahang lakas namin. Ang mga supremo, and the other families. Nakita ko si Kazzandria na may dalang bow and arrow. So she did that? She aimed another one sa ibang mga natitira pa. Ibang mga agents ay nakikipaglaban na din. At ganun din ang mga hukbo ng mga Santiago.
When everything ended ay unti unti silang lumapit samin. And that's when I looked at them. Those faces, I missed them so much. May pag-alalang tingin si mommy sakin at kaya'y umiwas ako ng tingin.
Nasa harapan sina Daddy at walang expresyong nakatingin kay Diather.
"Eto na, hindi pa tapos ang laban. Nagsisimula pa lang." May halong kaba sa sinabi ni Caspian.
He's right. Nagsisimula pa lamang.
........................