CUTE COURTNEY'S POV
I was watching The Doll Master when I saw ate Kylie and Kuya Jeremy sleeping. Tsk. Bakit sila tulog? Iniwan nila ako na gising. Waaaa. T^T
I closed my TV then went back to bed. Nakahiga na ako nung pero tumayo pa din ako kasi may naisip ako. This is they're punishment for leaving me awake! Bleh. :P
I went to the other side and pushed ate Kylie near Kuya. Hihi. I wanted her to be my Kuya's wife! Hihihi. I put my kuya's arm to ate Kylie's waist then I moved their faces closer to each other!! Hihi! They looked good!
"Hihi." I chuckled silently.
Then I went to my cabinet and get my camera. I get pictures of them and let my Lolo see it! Hihihi. I love them both that I wanted them to be husband and wife! =))
"Ate Kylie... Kuya Jeremy... I now pronounced you, husband and wife. Kuya... you may kiss the bride."
I pushed to faces to each other and then let their lips touched each other! Mwahaha. That's what I saw in cartoons! When the two lips met, that means they're kissing! I let it stayed for a while then I took many pictures of them kissing! Hihi.
"They're sleeping so deep." I murmured.
Kasi kanina ko pa sila mino-move move pero hindi sila nagwawake up. Kaya pinagtripan ko sila. Hihihi. I'm so smart! *u*
Pinaghiwalay ko na yung lips nila kasi baka bigla silang magwake up. I went out to my room and sleep in my Lolo's room.
I still haven't shown Lolo the pictures kasi matutulog na. I'll just show it tomorrow. Hihi.
Then I slept with a wide smile on my face. *u*
(A/N: Ito ang tinatawag na Child's play. HAHA. Si Courtney talaga! So sneaky. :P)
JEREMY'S POV
"Ouch!" nagising na lang ako nung nahulog ako sa kama at narinig si Kylie na nagsisigaw.
"Manyak ka!!! Bakit ka ba nangyayakap?!!" sabi niya.
Tumayo ako sa pagkakahulog ko at humarap ako sa kanya. "What are you saying?! I'm not hugging you! Wag ka nga feeling?!" tss. Siya? Yayakapin ko? In her dreams!!
"At ako pa yung feeling?!! Grabe ka! Ikaw nga yung grabe yung pagkakayakap sa 'kin eh! Manyak ka! Tapos nilapit mo pa yung mukha ko sa mukha mo?!!" inact pa niya kung pano ko siya niyayakap daw, at kung gano kami kalapit sa isa't-isa.
O___O
"Hi-hindi ko yung gi-ginawa no!!" tss. Why am I stammering? Tsk!
"Ewan ko sa'yo! Akala ko nagbago ka na! Manyak ka pala! Waaaah!"
Tapos tumakbo siya palabas ng kwarto. Saan naman pupunta yun? Tsk. Wala akong paki!! Pero napahawak ako bigla sa labi ko.. "Did I kissed her? Or sa panaganip lang? Brrr. Goosebumps."
Siguro nga panaginip lang yun. Pero para kasing nararamdaman ko pa yung dumikit na labi sa 'kin eh. Tapos may nagsasalita pa nga na 'you may kiss the bride'. Brrr. Siguro nga panaginip lang yun, and imposibleng si Kylie yun. I don't like her.
Bumalik na lang ako sa kwarto ko at nagbihis. Sunday pala ngayon. Bumaba na ako para mag-breakfast at nakita ko na andun na si Kylie. Nagkatinginan kami at nanlilisik yung mata niya habang papaupo ako.
"Good morning po Lolo." bati ko.
"Good Morning Jeremy, saan ka pala natulog kagabi?" halos mabilaukan ako sa tanong ni Lolo. Uminom kasi ako ng milk, "Are you okay? Punasan mo yang bibig mo." Lolo handed me a tissue at nagpunas.
"So I was saying, saan ka natulog kagabi? Sabi ni Mr. James, wala ka sa kwarto mo kanina." sus. Si Lolo naman. =__= Napatingin naman ako kay Kylie na hawak na yung table knife at parang gusto nang manaksak. Teka nga, bakit ba ako ang sinisisi niya? Tsk.
"Ah... Sa-sa.. Sa guest room po.. Hi-hindi ko po namalayan.." yun na lang sinabi ko.
"Oh, okay. Sige kain na. I just asked." sabi ni Lolo.
"Hihihi." bigla namang tumawa si Courtney. Napatingin ako sa kanya kaya bumalik siya sa pag-kain niya. Hmm. May kinalaman 'tong batang 'to. I'll ask her later, magtutuos kami. Hindi ako magpapadala sa cuteness niya. Tsk.
Tinuloy na lang namin ang breakfast namin. Hindi ko maintindihan kung bakit ako nabobother ngayon. Panay pa nga ang tingin ko kay Kylie na seryoso naman sa pag-kain niya. Aish! Naguguilty ba ako? Hindi ko nga alam kung bakit ko siya kayakap eh. Or might as well hindi ko nga alam kung totoo ba talaga na niyayakap ko siya. Pero I admit, feeling ko nga may niyayakap ako ng mahigpit pero alam ko, unan yun. Oh no. Baka naman akala ko lang yun?
Hindi kaya... Totoo? I shaked my head. No. Hindi ko yun magagawa. Lalo pa sa isang katulad niya 'no.
"Kylie, after this breakfast can we talk in my office?" nagulat ako nung biglang nagsalita si Lolo. Ano kaya paguusapan nila?
"Sige po." sabi ni Kylie.
Natapos naman kaming breakfast at si Kylie tsaka si Lolo ay nagtuloy na sa office niya. Si Courtney naman ang haharapin ko ngayon.
Ihahatid na sana siya nung yaya niya pero sabi ko ako na lang yung maghahatid. Pero instead na sa ihatid ko siya sa room niya, sa room ko siya dinala.
"Kuya, why am I here? Hindi naman ito room ko eh." she asked in curiosity.
I smiled, "You want chocolates?" I asked.
Para naman biglang nagsparkle yung mga mata niya, "Really? Bibigyan mo ko chocolates mo?" she asked.
"Of course! But I have one condition.." hindi ako nabigo ng plano ko. She's the same as me. Addicted to chocolates.
"Okay." then pinaupo ko siya sa kama ko.
Tiningnan ko muna siya. Nakangiti lang siya habang naghihintay sa sasabihin ko.. "Courtney, your ate Kylie's accusing me that I was hugging her this morning. At napansin ko lang, wala ka na sa tabi namin. Last night, as far as I can remember, you're in middle. Then kanina, katabi ko na siya. Can you tell me what happened?" I asked her nicely. Baka kasi pag parang iniinterrogate ko siya takbuhan ako neto.
"Ahhh... Kasi..."
"Kasi..."
"Kasi... Hindi ko alam eh kuya. I slept in Lolo's room 'coz you two left me awake while we're watching horror. Kaya umalis ako.." sabi niya na parang nagtatampo pa na tinulugan namin siya.
"Eh di ba magkalayo naman kami ni ate Kylie? Bakit niya sinabing magkatabi kami?"
"Ha? Hindi ko alam kuya eh. Promise kuya. I don't know what happened!" then she raised her hands.
"Promise?" tapos tumango siya. Kumuha na naman ako ng chocolates sa mini ref ko sa room at binigay sa kanya. Baka magwala pa siya eh.
Wala din pala akong nakuhang sagot. Hayy. "Niyayakap ko ba talaga siya nun? Tsaka may kiniss ba talaga ako? Kasi hindi ako pwedeng magkamali... I felt something... on my lips." I murmured.
"Maybe you like ate." nagulat ako sa bubwit na nagsalita sa gilid ko. Andito pa pala siya? Tss. =__=
"What are you saying?" tss. Imposible.
"You look good together. You two could make a perfect couple." tapos tumakbo bigla si Courtney.
Kami? Perfect couple? Saan banda? Mortal enemies pwede pa. Tsk.
KYLIE'S POV
"Please sit, Kylie." sabi ni Mr. Crisford nung makarating kami agad sa office niya. Wala pa nga ako masyado sa mood kasi lutang ako... Hanggang ngayon, hindi mawala sa isip ko yung pagkakayakap sa 'kin ni Jeremy at kung gaano kalapit yung mukha niya sa 'kin.
At sa twing parang magfflash pa siya sa utak ko... Brrr. Goosebumps! Ang aga-aga, pagmumukha niya na agad yung bumungad sa 'kin. Okay pa sana kung si Enrique Gil o kaya si Donghae o si Kiseop pwede pa. O kahit sinong K-POP, pero siya. Nakupo. Para kang binangunot ng gising. >__<
"Kylie.. Okay ka lang ba?" napaupo ako ng maayos at napatingin sa nagsasalitang si Mr. Crisford.
"Ah.. Ah.. O-opo. Sorry po." nakakahiya. Nakita pa ata niya akong lutang. Bwisit kasi yung Jeremy na yun eh. Bakit ko ba kasi katabi yun? Nakuuu.
"So as I was saying, one week kang nawala sa school mo. As well as Jeremy. Kaya naman nagorganize ako ng special class for the two of you para dun sa mga subjects na parehas kayong meron. Ganun pa din naman ang schedule ng class mo. Then in the afternoon, dun kayo sa special classes niyo para naman kahit papano ay makahabol kayo sa lessons niyo." nakakahiya naman. Dyahe pa ata kay Mr. Crisford yung pagaayos niya sa studies ko. Ang arte ko naman kasi eh.
"Thank you po.. And sorry din po." sabi ko.
"Why are you saying sorry hija?" he asked.
"Nakakahiya po kasi eh. Kayo pa po yung nagayos ng special classes ko para lang makahabol ako. Kung hindi po ako naginarte sana hindi ko po kayo naabala." sabi ko na nakayuko. Feeling ko kasi wala na akong mukhang maihaharap eh.
"Kylie, wala yun. Ang gusto ko lang matapos mo ang pagaaral mo at makamit mo yung dream mo." sabi niya na nakangiti.
Napangiti na lang din ako. At ayun, nagpasalamat na ako ulit kay Mr. Crisford at pinalabas na niya ako ng office niya.
Ngayon ko lang talaga na-realize na hindi dapat ako magpaapekto sa KSP na yun. Tama nga ako na halos lahat naman ng tao dito, kakampi ko. Si Jeremy lang talaga yung hindi. Pero hindi ko pa din naman nakakalimutan yung favor sa 'kin ni Mr. Crisford.
At yun ay makipagkaibigan kay Jeremy.
Na hanggang ngayon ay hindi ko pa din alam kung paano ko uumpisahan at kung paano ko gagawin.
Paano ba naman kasi ako makikipagkaibigan sa kanya kung siya mismo ay ayaw makipagkaibigan kahit kanino?
Ayaw naman kasi niyang sabihin sa 'kin kung bakit ayaw niyang makipagfriends. Hayy. Ano ba talagang pwedeng gawin? Tulungan niyo naman ako. (_ _")
***
Monday na naman at babalik ako ngayon sa school. Alam ko naman na mahihirapan ako kasi one week din akong hindi pumasok. Kaya bonggang-bonggang review at pagaaral ang gagawin ko para sa mga naiwan kong lessons.
Pumasok na ko sa room at nadatnan ko na mangilan-ngilan palang ang classmates ko dun. Yung iba ay chinika ako kung bakit ako hindi pumasok ng one week at sinabi ko na lang na nagkasakit ako. Naintindihan naman nila ako at sabi pa nila kung may kailangan ako ay sabihin ko lang daw sa kanila.
Masaya naman ako dahil kahit na mayayaman sila ay hindi sila yung maarte/sosy/rude na tao. Alam nila yung word na "pakikisama" and I'm so glad na kahit papano, I feel welcomed.
Habang naghihintay ako sa class ko, nagbasa-basa muna ako ng mga chapters sa books ko na nadiscuss na daw nila. Nagulat ako nung may biglang tumabi sa 'kin at niyakap ako.
"KYLIEEEE! I missed you! Ano bang nangyari sa'yo? Are you okay? Are you that sick?" napangiti naman ako sa mga sinabi niya. Natutuwa ako dahil hindi niya ako nakalimutan at natutuwa ako dahil kaibigan talaga ang turing niya sa 'kin.
"Okay lang ako Ria." I smiled. "May mga nangyari lang, pero okay na. I'm officially back." napangiti naman siya at ganun din ako kaya naman nagyakapan kami.
Mas lalo pa ako natouch sa ginawa niya nung may binigay sa 'kin na photocopies ng notes na mga diniscuss nila nung wala ako. Sobrang saya ko talaga at nakahanap ako ng kaibigan na tulad niya.
Tinuruan niya ako sa mga lessons habang nagiintay kami sa prof namin. Nabasag lang ang katahimikan nung may tumiling lalaki sa tapat ng pinto ng room namin.
"AHHH!" sabay kaming napatingin ni Ria sa lalaking tumili dun sa may pinto.
Nakita namin siyang pumunta sa place namin at agad naman ako niyakap.
"Kylie!! Girly! I missed you! Bakit ngayon ka lang pumasok?!" Lyle said in a gay way. Remember Lyle or Lyla? My handsome gay friend? Haha!
"Lyle naman! I know you're a girl at heart pero macho ka din pala! Naiipit ako! HAHA!" wagas kasi makayakap eh. Para naman makakawala ako sa kanya. Hahaha.
"Girl naman eh! Naglalambing lang. So what's up with you? Bakit bigla kang nawala na parang bubble for one week?!" he asked.
"Nako girl, looooong story. You don't wanna hear.." sabi ko na lang.
"Oh sure, I wanna here that loooong story of yours." sabi ulit niya.
"Gays are gossipers by nature." Ria said. Gossipers? Haha! Is there such word? Pero obvious naman eh, obvious for the for chismosa.
Natawa na lang kaming lahat. Actually, wala naman talaga akong balak na sabihin sa kanila pero sobra silang mapilit. Kaya ayun, kinuwento ko na. And this is the way they reacted.
"OMG! Sinundo ka niya talaga sa house niyo just to go back to the mansion?" - Lyle
"Wow! It's like a fairytale! You're prince fetched you in his golden chariot." sabi naman ni Ria.
At sabay pa silang nag-apir. Ewan ko ba dito sa dalawang 'to. Imbes na ipagtanggol ako dahil pinagsalitaan ako nung KSP na yun ay ang pinagtuunan pa nila ng pansin ay yung pagsundo sa 'kin sa bahay at ang pagtigil niya sa bahay ko for one week.
Hayy. Pero okay lang yun. I guess that's how real friends reacted. Pero alam ko naman na concerned sila sa 'kin. At ayaw din nila maniwala na harsh yung KSP na yun. Si Jeremy Crisford, ang cold-hearted guy na hearthrob ng campus. Tsk tsk.
Nagstart na ng class at ayun lunch break na namin. Dun na lang kami kumain sa cafeteria at bigla na naman akong may narinig na nagsigawan. Kahit na hindi ako tumingin, alam ko na kung sino yun. =__=
"Kyaaah! He's back!"
"OMO! Mas lalo pa siyang gumwapo!"
"He's really gorgeous!"
"Jeremy! WE LOVE YOU!"
Napatawa na lang ako ng mahina habang kinakain ko yung salad ko. Tsk. Wala man lang karea-reaction. Hindi man lang nagsmile. He's a total poker face. He's so cold. Kaya siguro walang maglakas-loob na makipagfriends sa kanya. Tsk.
"Aww. Wawa naman si Papa Jeremy. He's a loner." sabi ni Lyle.
Napatingin naman ako sa kanya. Ewan ko ba, pero everytime na nakikita ko siyang magisang kumakain at magisang darating sa cafeteria ay parang nakakaramdam ako ng awa. Bakit nga kaya siya magisa? Bakit nga kaya wala siyang friends? At mas prefer ba niyang loner siya kesa may kasama siya? Ang weird niya. =__=
Tinuloy ko na lang yung pag-kain ko at maya-maya ay bigla siyang tumayo. Malamang tapos na siyang kumain. Pero nagulat ako nung tumigil siya sa may harap ng table namin..
Our eyes met.
Ako gulat, siya walang emotion. Poker face kumbaga. =__=
"Hoy Kylie."
O____O
Halos maibuga ko yung sinubo kong fruits nung tinawag niya ako. Kala ko ba ayaw niyan kakausapin ko siya sa school? Eh ano 'tong ginagawa niya? Aish.
"Bakit?" pataray kong sabi.
"Sa room 143 tayo. Yung special class natin para sa minor subjects. Be there on time, or else." tapos bigla siyang nagsmirk. Para saan yung smirk na yun? Baliw talaga yun. KSP. Walang magawa. Hayy.
Tinuloy ko na lang yung pag-kain nung tinawag ako ni Ria.
"Girl, all eyes are on you." huh? Pinagsasabi ni Ria?
"What do you mean?"
"Girly, masyadong kang maganda ngayon kaya pinagtitinginan ka nila. Ang haba ng hair mo. According to my gossip radar, wala masyadong kinakausap si Papa Jeremy dito sa school. And actually, it's the first time that he talked to a girl, in public." sabi naman ni Lyle na taas baba pa yung kilay niya.
"So? Big deal ba yun?" tanong ko. Para kinausap lang eh. Tss.
"Para sa mga baliw sa kanya, yes. It's a super duper big deal. All eyes of jealousy and envy are on you. Haba kasi ng hair eh. Hihi." sabi pa ni Lyle.
"I think Lyle's right. I don't know that much about that Jeremy, pero I heard from our classmates na dito na nagaral ng HS is that, Jeremy's not fond of talking to people. Especially to girls."
Hindi ko na lang sila pinansin. So what kung kinausap ako? Makakatanggap na ba ako ng deathnote? Psh. As if naman 'no. Masyado naman atang mataas ang tingin nila kay Jeremy. Tsk.
Tapos na din naman kaming kumain kaya naisipan na naming lumabas. And para ngang may mga wifi ang tenga nila at trending na naman ako ngayon, dahil daw ako ang swerteng babae na kinausap ni Jeremy. Jusme. =__=
Kung alam lang nila ang pinagdadaanan ko pag nagkakausap kami nun. Tsss. Wala silang alam! Chos. Drama lang. Haha.
Ang OA lang kasi nila 'no! Bawal na ba makipagusap yung tao sa iba? Tsk. Democratic country naman 'to ah! Hayyyyy. (_ _")
Nagring na ang bell at tapos na ang last class ko. Derecho na ko sa room 143 dahil baka nagaalburoto na yun dun at sabihan na naman ako na pa-VIP na naman ako. Leshe siya. Tsk.
"Bye Lyle. Bye Ria. Ingat kayo." sabi ko. Bineso-beso na nila akong dalawa at ayun pinalayas na ko.
"Kylie! Take care okay? Ingat si Papa Jeremy sayo! Haha!" pangaasar pa ni Lyle. Kinikilig siya kasi daw masosolo ko daw si Jeremy. Mga tao talaga, nahihibang na. >_<
Nagtuloy na ako sa room at andun na siya pero wala pang prof. Umupo ako sa kabilang dulo. Siya kasi andun siya sa may bintana.
Tahimik lang siya dun. Well, ano pa nga ba ang ineexpect ko di ba? Na kakausapin niya ako? IMPOSIBLE.
6pm na din nun kaya medyo madilim na. 6:30 pa daw makakarating yung prof namin. Hindi lang naman kami andito sa school kasi may Night School din pala dito. Ewan ko kung anong meron dun.
Nanunuyo na yung lalamunan ko. Inaantok na din ako. Nabobored kasi ako eh! Wala man lang akong kausap. -___- Ang tagal naman kasi ng oras! Asan na ba kasi si—-
*SCREEEECH!!*
o______O
Napalingon ako sa likod ko. Parang may narinig kasi ako gumalaw na chair. Taeeeee. Wala namang ganyanan. >___<
*SCREEEECH!!*
O__________O
What the? Ano ba yun? Katakot na ah. Tumataas na yung balahibo ko. Kinikilabutan na ako. Brr.
Naulit na naman ulit yung tunog. Ano ba kasi yun? Takte naman eh! Hindi ko na napigilan, tinawag ko na ang atensyon ng KSP na 'to.
"Ho-hoy. Je-jeremy." lumingon naman siya.
"Gi-ginagalaw mo ba yung u-u-upuan mo?" grabe. Nanginginig na ako.
"Huh? What are you saying?" nagtatakang tanong niya.
*SCREEEECH!!!*
Napatayo na ako at tumabi sa kanya. This time e mas malakas at sa tingin ko ay narinig na din yun ni Jeremy.
"Na-na-narinig mo yun? A-a-ano ba yun?" nangangatal kong tanong.
"Hindi ko alam.." sabi niya. Medyo ramdam ko na din yung takot sa boses niya pero hindi ganun katakot katulad nung sa 'kin.
Umulit na naman yung tunog. Napatingin ulit kami at wala naman gumagalaw na kahit anong upuan. Pero mas nagwala pa ako nung biglang nawalan ng ilaw.
O_________O
"WAAAAAAAAAAAAAAHHHHHH!" sigaw ko. Napayakap na lang ako kay Jeremy. Natatakot ako. Wala akong makita. Ayoko ng madilim. Nakakatakot... Nakakatakot...
"Hey! Stop hugging me!" nararamdaman ko na inaalis niya yung kamay ko na nakayakap sa kanya.
"*sniff* P-please... Dito ka lang... Di-di-dito ka lang.. Natatakot ako.. *sniff* huhuhu." naiyak na ako sa takot. Ayoko ng dilim. Ayoko talaga.
Naramdaman ko na lang din na niyayakap niya ako. Hindi man ganun kahigpit tulad nung yakap ko sa kanya pero tama lang na ma-feel kong hindi siya aalis sa tabi ko.
"Wag ka nga maingay.. Dito lang ako. Babalik din ang ilaw." sabi niya in a cold tone. Pero parang may assurance dun sa way ng pagsasalita niya na hindi talaga siya aalis.
Nakapikit lang ako at umiiyak. Bigla siyang nagsalita, "The light's back." he said. Siguro 10 minutes din sigurong blackout.
Napatingin ako sa kanya, "Sa-salamat." sabi ko tapos pinunasan ko yung luha ko.
"Are you that afraid of the dark?" tanong niya.
"Oo eh. So-sorry." sabi ko na medyo nahihiya.
"I think that's your cute side." nagulat ako sa sinabi niya.
O___O
Napaangat agad ako at napatingin sa nakangiti niyang mukha. Hindi yung ngiting nangaapi. Pero yung ngiting, totoo. Yung parang friends kami? Leshe. >___<
Bakit siya ngumingiti ng ganun? At cute side? Sinabi niyang cute side ko yung pagiging afraid of the dark?!
O___O
Teka nga?! Siya ba talaga 'tong kasama ko?!