I INSTANTLY hissed when I felt my head pounding as soon as I opened my eyes and slowly got up from the bed. I tried to open my eyes but I felt the burning sensation on my eyeballs. I could also feel something coming out from my throat but I did some deep breathing to prevent myself from vomiting my stomach's content from last night.
Dahil nga hindi ko kayang panatiliing nakaupo sa kama, dahan-dahan akong humiga hanggang sa unti-unti ko ng nabuksan ang aking mga mata kahit na parang nahihilo pa ako.
"So you're awakey na?"
Sinubukan kong tumingin sa taong nagsalita kaso umiikot talaga ang mundo ko. I took a few minutes to at least close my eyes once again and open them slowly. Thankfully, this time I was able to see Jhaaja standing beside the bed.
"Hey," I greeted with a raspy voice.
Bahagya akong napangiwi noong naramdaman ko ang gaspang sa lalamunan ko. It's totally dry, like my kepay.
"So kamusta ang party girl? Buti buhay ka pa 'no?" he sarcastically asked me.
I sighed before closing my eyes since my world is still spinning.
"What happened?" I asked him.
"Lumaklak ka lang naman ng alak mhie. Tangerds ka rin e."
Napahilot na lang ako sa sintido ko at napabuntong hininga. My body is tired, my mind is tired, and I don't know what else is tired.
"I can't remember anything." I groaned.
"Aba, magulat ka na lang kung talagang may maaalala ka. At saka that's much better."
"Why? May ginawa ba akong kahihiyan kagabi?"
He pout his lips before looking away from me.
"Just this is and that..." he suspiciously answered.
"What? Did I vomit or something?" kinakabahang tanong ko.
"Hindi naman," aniya pero mabilis niyang iniba ang aming usapan, "...but anyways. Here, this is your medicine and this is your water. It will help with the headache."
Bago pa man ako makapagsalita para magtanong muli sa kaniya, mabilis siyang lumapit sa akin bago ako inalalayan umupo at inumin ang gamot ko. Noong natapos na ako sa pag-inom ng gamut ay nilagyan niya ng unan ang aking likuran kaso agad na napakunot ang aking noo noong may maamoy akong kakaiba. Kanina ko pa 'to naamoy. Akala ko may kung anong mali lang sa pang-amoy ko pero ngayon, hindi ako pwedeng magkamali.
"Jhaaja?" I called him.
"Yes, borikak?"
"Ahm...is this your clothes?" tanong ko bago ako tumingin sa suot-suot kong damit.
Iba na ang suot ko ngayon mula sa damit na suot ko kahapon. I was wearing a black turtle neck and jeans but right now, I am wearing a very big black t-shirt and a short, which is also big, if I may add. Sinilip ko ang loob ng t-shirt ay napangiwi ako noong nakita kong wala akong suot na bra. I narrowed my eyes before looking at Jhaaja.
"Hoy! Bakit ka ganyan makatingin sa akin? Iniwasan ko 'yang boobs mo! 'Di ko tinouch no'ng inalalayan kita!" mabilis niyang depensa.
"Wala pa nga akong sinasabi e."
"Wala ka pa ngang sinasabi pero sa itsura ng pagtingin mo sa akin, kitang-kita ko na!" aniya bago ngumuso. "At saka wala ka namang dibdib so wala talaga akong mararamdaman if ever. Mas malaki pa boobs ko kaysa sa 'yo."
Hindi ko na lang pinansin ang kaniyang panlalait at muling bumalik sa tanong ko kanina.
"So damit mo nga ito?" tanong ko.
Napalunok siya. "Ha?"
"Itong suot-suot ko," saad ko muli bago itinuro ang suot-suot kong damit.
Napakamot siya sa kaniyang batok bago tumawa. "Ah, oo. Nagsuka ka kasi kagabi. Kailangan kong palitan 'yong damit mo. Pero 'wag kang mag-alala. Hindi ako 'yong nagpalit sa'yo."
Napanguso ako bago muling inamoy ang damit. "Well, that's weird."
"Ha? Bakit mabaho ba?" kinakabahang tanong niya.
"Hindi naman," sagot ko.
"E ano? Hindi ba komportable?" tanong niya sa akin.
Muli akong umiling bago tinignan ang damit ko. I grasp the comforter before smelling them. It's really weird.
"No. It's just ahm...your shirt smells like Riez. Like I could smell him. Even on the sheets. It's like he slept on them," naguguluhang saad ko.
"Hoy gaga. 'Yan ba ang nagagawa ng patay na patay kay Mayor? Kung ano-ano ng naamoy mo?" tanong niya sa akin.
Natawa ako nang mahina. "Baka nga. Ilang araw ko na rin kasi siyang nakikita. I miss him."
"Tabi nga kayo natulog kagabi e. 'Di mo lang alam," bulong niya.
"Sino?" tanong ko.
He whispered his words, making me unable to hear everything. He whispered everything under his breath.
"I mean, kami no'ng aso ko. Tabi kami natulog kagabi. Miss ko na rin kasi si Azaire. Na-lonely ako kaya ayon, aso ko na lang katabi ko," nakasimangot niyang sabi.
"Gago ka talaga. Makasabi ng nami-miss parang kayo ha e kakakilala mo lang sa kaniya." I pointed out.
Dahil sa sinabi ko, bigla niya akong tinaasan ng kilay. "Bakit? Kayo ba ni Rielex? Wala nga kayong label e! Ang lamang niyo lang sa 'min ni Azaire, nagkakadyutan na kayo! Kami hindi pa! Pero malapit na!"
I feel the heat crawling on my skin, going to my nape and my cheeks because of his words. "Jhaaja! Ang pangit mo magsalita!"
"At least 'di ako pangit!" sambit niya pabalik.
"Masyado kang bulgar! Ang bait-bait ni Azaire. Hindi kayo bagay!"
Anghel si Azaire siya para siyang si Satanas! Mas malala pa kaysa kay Satanas sa totoo lang.
"Opposites attack! Inamo!"
"Attract iyon!" Pagtatama ko sa kaniya.
Tinaasan niya ako ng kilay. "Basta parehong A! Iyon ang mahalaga!"
"Matalino si Azaire. Hindi mo siya deserve!"
"Gwapo si Rielex! Hindi mo rin siya deserve!"
"Edi tayo na lang!" suhestiyon ko.
Halos hindi na mai-pinta ang mukha niya dahil sa sinabi ko. "Ayaw ko sa 'yo. Hotdog na may itlog ang gusto ko! Ayaw ko sa tahong na nilagyan ng milk!"
"Hoy grabe ka naman!"
"At ayaw ko rin mag-shoot. Gusto ko ako ang shino-shoot-an!"
Tinakpan ko ang aking tenga bago umiling-iling. "Tama ka na, bakla! Ayaw ko marinig ang mga kalapastanganang lumalabas sa iyong bibig!"
"Ikaw kasi! Kasalanan mo 'to! Borikak ka talaga! Ang---hala may nag-text sa 'yo." Natigil siya sa pagsasalita noong narinig naming tumunog ang aking telepono, senyales na may mensahe akong natanggap.
Agad akong napatingin sa cellphone kong nasa night stand at mabilis na kinuha iyon. When I saw his name, my heart immediately did a back flip and I swallowed my saliva to wet my dry throat. I swiped my lockscreen to unlock it. Sa sobrang kaba ko, hindi ko na namalayan na nasa umupo pala sa gilid ko si Jhaaja at tumitig din sa mensaheng natanggap ko.
From: Riezzy baby
You can come and work tomorrow.
Si Jhaaja na ang tumili para sa akin at niyugyog ako ng paulit-ulit dahil sa kilig.
"Hala, bakla! Ayan na, pwede ka na raw bumalik! Makikita mo na siya ulit."
Agad na gumuhit ang ngiti sa aking labi pero maya-maya pa ay pumangibabaw ang kaba sa aking dibdib. Mabilis akong napatingin kay Jhaaja na nakangiti. Kaso agad na nabura ang ngiti sa kaniyang mga labi noong nakita niya ang mukha kong mukhang pinagsakluban ng langit at lupa.
"Why? What's wrong?" he asked softly.
Napabuntong hininga ako. "Kinakabahan lang ako."
"Kaya mo 'yan bhie. Good luck! Amuhin mo 'yan, borikak. Kilitihin mo 'yong titi para bumigay siya agad."
Imbes na makaramdam ng kaba, mabilis akong natawa sa sinabi niya. "Gago ka talaga."
"Kasi nga, a way to a man's heart is through his penis." Pangaral niya sa akin.
Napangiwi pa ako sa sinabi niya. "Through his stomach 'yon."
"Hindi. Nagbago na siya." Pagpupumilit niya.
I took a deep breath before nibbling my lips. "It just feels wrong to me, Jhaaja."
When he noticed how sad I was, the teasing smile on his face disappeared.
"I'm sorry. Did I offend you? I didn't mean to. I'm sorry." Paghingi niya ng paumanhin sa akin.
"Hindi naman sa na-offend mo ako. It just hurts when you realize that what keeps you together is sex and nothing else," bulong ko habang nakatingin sa mga daliri ko.
"Borikak, that's not true..."
"We started off as fuck buddies. He doesn't have any feelings for me but that doesn't apply to me. I am pursuing him, I really do, but I don't think it is working. He has this wall between us. I can't reach him. The second that I thought I did, he'll become cold again and we are back at square one. Para bang may dalawa siyang pagkatao na hindi ko maintindihan. It's frustrating me. I don't get him."
"But didn't you agree with it? I mean, you agreed to be his fuck buddy in the first place," he pointed out making me feel like shit. "I'm sorry. That's not to offend you but he did put a limit from the beginning, didn't he?"
"How did you know?"
Did Riez tell him? I thought the contract was strictly and only limited to the knowledge of the involved parties, which is me and him only.
Magpa-panic na sana ako kaso bigla siyang nagsalita na ikinalaki ng aking mga mata.
"I've been in your place, Kesiya. Been there, done that," he said with a small smile.
"You've been with Riez?" naguguluhang tanong ko.
He snorted before rolling his eyes. "No, not Rielex. It was someone who I really loved."
When he mentioned the word 'loved', I noticed that his voice softened but it cracked at the end.
"Anong nangyari? Did it work out?" I hopefully asked him but he sadly smile at me before shaking his head.
"No. It didn't last that long."
"B-Bakit?"
He smiled bitterly. "Naubos ako, Kesiya. Wala ng natira sa akin. I forgot who I was."
"Jhaaja..." I whispered.
Huminga siya nang malim bago tumingin sa kawalan na para bang may inaalala. Noong una akala ko hindi siya magsasalita at akmang sasabihin kong okay lang kung hindi na siya magsalita kasi kitang-kita ko sa kaniyang mga mata na nasasaktan pa rin siya pero noong inibukas ko na ang aking bibig, doon na siya nagsimulang magkuwento.
"I gave him everything. I offered him all I have. My time. My affection. My effort. Myself. But at the end of the day, I was slowly withering off. I forgot myself. I lost myself. I agreed to be his bed buddy and I was satisfied at that, at first. I love him so much that I have turned a blind eye to every fucked up thing he has been doing. I played with his rules and I was left with nothing. He pushed me until the end of my stick and then he left me broken."
"I didn't know," mahinang saad ko.
"I settled for less because I thought, maybe he could change and the tables could turn around but it didn't. It never did and when I woke up, I found myself empty."
"What did you do then?" I softly asked him.
"At first, I didn't do anything. I cried, just like everyone else but then I realize that he is not worth it and what he did with me was enough. He may shatter me but I choose not to give up... and I didn't. I pick myself up again, stood up, and became a Governor. It was not easy but here I am now. My scars have made me stronger and probably prettier."
His last sentence brought a very big smile to my face. "That's amazing, Jhaaja."
"And you could do that too, Kesiya."
Doon na unti-unting nawala ang ngiti ko. Kaya ko ba ang ginawa ni Jhaaja? Pero susuko na ba ako agad-agad? Sinuklay ko ang aking buhok gamit ang aking mga daliri.
"It's just that I really love him. Alam ko. Alam kong mayro'n na kaming usapan. May linya na dapat hindi tapakan, p-pero hindi ko pala kaya. Akala ko noong una, kaya ko kasi mahal ko siya. Ang sabi ko sa sarili ko titiisin ko kasi kaya ko pa pero unti-unti, mas lalo na akong nagiging gahaman. I want a solid relationship with him. I want to tell him that I love him. I...I want to change our relationship because I'm tired of just being his fuck buddy. I want more of him and I know I'm wrong of that because in the first place, he already placed his rules...but it's just I can't...I don't know."
"Then tell him that. Tell him what you need. Tell him what you want." He encouraged me.
"If I told him that, I'm gonna lose him. I'm afraid to lose him. We don't even talk unless it's something important. How can I even talk to him? I don't have enough courage to say him that I want something more from here."
"How can you say that when you didn't even try?" he asked.
"Natatakot ako. I don't know. Hindi ko na alam kung anong gagawin."
He sighed before looking at me with understanding. "You know that you can't fight for him forever right? Darating at darating ang panahon na mauubos ka. Why don't you take the risk? Ask him."
Napakagat ako sa aking labi at pinaglaruan ang aking mga daliri. "Is the risk worth it?"
"You'll never know when you didn't even try it out," he told me before tapping my shoulders and leaving me alone in my thoughts.
"NAKU, Kesiya! Aba'y ngayon lang ulit kita nakita rito ah! Kumusta ang bakasyon mo? Naku at lalo kang gumanda."
Natigil ako sa paglalakad papasok noong biglang bumungad si Mang Andoy na nakangiti sa akin. Napa-jolly talaga ni Mang Andoy. Nakita kong may hawak-hawak siyang pamunas, mukhang nililinisan niya ang bintana bago siya lumapit sa akin.
"Magandang umaga po, Mang Andoy. Hanggang ngayon napaka-bolero niyo po," natatawang sambit ko sa kaniya.
"Aba'y nagsasabi lang ako ng totoo, hija. Ay siya nga pala, mabuti at nandito ka na at may kakalma na sa Mayor."
Napakunot ang noo ko sa sinabi niya. "Bakit po? Anong nangyari?" nag-aalalang tanong ko.
May ginawa ba si Riez habang wala ako rito sa Munisipyo? Sana wala siyang ginawang hindi kaaya-aya.
"Ay naku palagi kasing mainit ang ulo sa mga empleyado nitong nakaraang mga araw. Nasisigawan niya ang karamihan. Marami na siyang napaiyak sa init ng ulo niya. Kaya nga masaya ang mga tao rito kahapon noong nalaman nilang babalik ka ngayong araw."
Napangiwi ako sa sinabi ni Mang Andoy. "Gano'n ho ba? Pagpasensiyahan niyo na po siya. Ganiyan lang po talaga ugali niya. Demonyo po 'yan pero may pagkaanghel din minsan."
Mabait naman siya, pero kung gugustuhin niya lang.
Ngumiti siya sa akin. "Mabait naman ang Mayor, kaya nga siya ibinoto ng mga tao dahil alam nilang mabait siya at alam nila ang kakayahan niya mamuno pero sadyang magalitin lang talaga siguro siyang tao. Ikaw lang naman ang kilala kong kayang humawak sa ugali ng Mayor. Paano mo ba nakakahiya iyon, hija?"
"Matinding magtiya-tiyaga lang po talaga, Mang Andoy," sagot ko sa matanda.
At pag-ibig na rin. Dagdag ko sa aking isipan.
"Alam mo ba hija, nakikita ko sa 'yo ang anak kong si Gun," biglang sabi ni Mang Andoy.
Nakuha niya ang interest ko dahil sa sinabi niya. "Talaga ho?"
"Oo. Aba'y alam mo bang hindi naman siya gusto dati ng aking manugang," pagku-kwento nito sa akin.
Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya.
"Seryoso po kayo?" gulat na tanong ko. "Paano po nangyari iyon e halos parang noong bumisita sila rito sa Pinas si Off na ang bumabakod kay Gun."
Noong nakilala ko silang dalawa, halatang bakod na bakod ni Off si Gun. Naalala ko nga noong may kumakausap na lalaki kay Gun, kung nakakamatay lang ang tingin, siguro nakalupasay na sa sahig ang lalaking kumakausap kay Gun. Off was very possessive. He immediately wrapped his arms around his husband's waist when that stranger leave.
Naalala ko pa, ingit na ingit ako sa relasyon nilang dalawa. They look very happy, contented and their relationship smells healthy which I envy them.
"Ibang-iba na siya ngayon. Pero dati halos anak ko ang humahabol sa kaniya. Naku kung nakita mo lang sila noon, makikita mo ang laki ng pinagbago nila. Itong anak ko, patay na patay sa asawa niya pero ayaw naman sa kaniya noon ng manugang ko. Ngunit alam mo naman, ang mga taong desidido, 'di sila sumusuko, tulad ni Gun. Nagtiis siya para kay Off. Naghintay siya at hindi niya minadali ang lahat kaya naman unti-unting pinahalagahan ni Off ang anak ko."
"Siguro po sobrang haba ng pasensiya ni Gun," komento ko.
"Aba'y totoo 'yan, Kesiya. Alam mo kasi hija, minsan hindi ibig sabihin na wala kang nakikitang progreso e wala ng mangyayaring pagbabago. Nasa tiyaga lang iyan. Maraming bagay ang hindi minamadali dahil kapag minadali mo ang lahat, magkukuha mo ang resulta pero madali siyang masisira."
Napaisip ako sa sinabi ni Mang Andoy. "Pero hindi po ba siya nasaktan?"
Mang Andoy smiled softly. "Hindi naman manhid si Gun, Kesiya. May mga gabing umiiyak ang anak ko dahil na rin kay Off. Pero saan ka nga ba makakakita ng pag-ibig na totoo kung walang luhang tutulo? Masakit magmahal, anak. Maraming pagsubok pero nasa iyo na iyon kung paano mo haharapin ang lahat. Pwede namang sumuko ka na lang kung hindi mo na kaya at iwan mo siya, pero pwede namang hintayin mo lang ang tamang panahon para sa lahat ng bagay."
"Pero paano po kung wala na po talaga? Ginawa mo na po lahat pero wala ka pa rin pong nakikitang epekto?" tanong ko sa kaniya.
Natawa siya dahil sa tanong ko bago umiling. "Kesiya, lahat tayo may puso. Imposible ang sinasabi mo. May mga tao man tayong nakikita na wala talagang pake sa ibang tao pero mayro'n at mayro'n pa rin silang nararamdaman. Ang magagawa mo lang sa parte mo ay unti-unting tunawin ang yelo na bumabalot sa kanilang puso. Siguro, ngayon, dahil masyado pang maaga, wala ka pang nakikitang epekto, pero kapag ipinagpatuloy mo ang pagbibigay sa kanila ng halaga, pagkakatiwalaan ka nila at unti-unti, bibigay rin siya sa iyo."
Napipilan ako sa sinabi ni Mang Andoy. He has a point and hearing his words, I have this heat inside me that has slowly ignited, burning that desire to continue and never give up.
"Akala ko noong una hindi na magbabago si Off pero alam mo ba ang nangyari hija?" tanong niya sa akin.
Napalunok ako bago umiling. "Hindi po."
"Handa ng sumuko si Gun noon. Handa na niyang sukuan si Off dati. Sa lahat ng sakit na naranasan ng anak ko, ako ang naawa sa kaniya. Palagi siyang nasasaktan at nasusugatan pero wala akong magawa dahil mahal niya iyon tao. Nandoon na siya sa puntong hindi na niya kaya lahat at handa na siyang bitawan si Off at mangibang bansa na lang at hanapin ang kaniyang sarili doon pero bigla na lang nagbago ang lahat noong isang araw, nakita naming nakaluhod na si Off sa harap ng bahay namin. Iyon ay tatlong araw bago sana ang nakatakdang pagalis ni Gun sa ibang bansa."
Napasinghap ako sa narinig ko. "Ano pong nangyari?"
"Ako rin ay nagulat sa nakita ko noong umagang iyon. Naaalala ko pa ang sabi ng anak ko, si Off iyong tipo ng tao na hindi masyadong emosyonal at palaging kalmado pero noong nakita ko ang kondisyon ng batang iyon, ibang-iba siya. Lumuluhod at umiiyak. Humihingi ng patawad kay Gun."
"That's amazing . . ." hindi ko mapigilang komento.
"Hindi lang iyon. Simula no'ng pinatawad na siya ng anak ko, nagbago na siya para sa ikabubuti nilang dalawa. At alam mo ba ang nakakatuwa? Kinausap niya ako noong wala ang anak ko at humingi ng paumanhin sa lahat-lahat ng nagawa niya. Pinatawad ko siya dahil mahal siya ng anak ko at kitang-kita ko naman ang katutuhanan sa kaniyang salita pero alam mo ba ang tumatak sa akin sa mga sinabi niya noon?"
"Ano po?" I asked.
"'I changed because I don't want to loss, Gun.' Iyan ang sinabi niya sa akin. Si Gun na lang daw ang mayro'n siya at ayaw niyang pati ito ay mawala sa kaniya. Pagkatapos no'n naging maayos ang pagsasama nila. At ngayon may mga anak na sila."
Napangiti ako sa sinasabi ni Mang Andoy. Their story is amazing. "Surrogacy po ang ginawa nila, hindi po ba?"
"Oo, hija. Matagal din nilang pinag-isipan iyon, mga ilang taon rin hanggang sa nag-desisyon silang dalawa na tumuloy na."
How I wish na balang araw ay unti-unti akong makapasok sa loob ng puso ni Riez. It's hard to read Riez. Whenever I look at him, I couldn't read his thoughts. I don't know what's running in his mind which scares me . . . and I don't know why.
Nagpatuloy ako sa pakikipagkwentuhan kay Mang Andoy. I am having fun talking to him and I am very interested with Gun and Off's love story. Ilang minuto rin kaming nagku-kwentuhan ni Mang Andoy noong biglang may pumukaw ng atensiyon ko.
"Kesiya"
Napatigil ako sa pagsasalita at agad akong napatingin sa tumawag sa akin. Agad na bumilis ang tibok ng puso ko noong nakita ko si Riez na nakatayo hindi kalayuan sa akin. May hawak-hawak siyang papeles sa isang kamay at ang isang kamay naman niya ay nakalagay sa loob ng bulsa ng kaniyang pantalon. He was wearing glasses which makes him hotter. Kahit na nakakunok ang kaniyang noo habang nakatingin sa akin, ang gwapo-gwapo niya pa rin sa paningin ko. Kahit nga ang mga impleyadong maagang pumasok ay nakatingin na sa kaniya ngayon.
"Go to my office, now," he told me before walking away.
I pressed my lips together before giggling quietly. I watch until his back fades away and I look at Mang Andoy who was silently watching us.
"Ayan na, tinatawag ka na ni Mayor. Hala sige na hija, pasok ka na," ani Mang Andoy.
"Salamat po ulit. Kwentuhan po ulit tayo next time, Mang Andoy!" nakangiting sambit ko.
"Aba'y oo naman hija. Sige na at tinatawag ka na ni Mayor."
Ngumiti ako sa kaniya bago kumaway at naglakad na papunta sa opisina ni Riez. When I finally arrived in front on his door, I look a deep breathe and calmed my erratic heartbeat. When I finally gather my courage, I readied myself before finally barging in inside his office.
Pagkapasok ko sa opisina, agad akong ngumiti bago siya binati nang malakas. "Good morning, Riez!" I greet him happily.
Mula sa pag-aayos ng papeles ay lumipat sa akin ang kaniyang mga mata. It took him some time to register my attitude towards him. Nagtataka siyang nakatingin sa akin pero maya-maya pa ay bahagyang tumaas ang isang kilay niya.
"What's up with you?" he asked, clearly bewildered by my approach.
I just smile sweetly at him. "Nothing. I'm just happy to see you again," I answer straightly.
Nanatili siyang nakatitig sa akin pero maya-maya ay nakita kong napalunok siya bago tumikhim at nag-iwas ng tingin.
"Just start your job. Stop saying nonsense," aniya sa akin.
I chuckled before smiling at him still.
"Okay!" sambit ko bago lumabas mula sa kaniyang opisina at pumunta na sa aking mesa para umpisahan ang aking trabaho.
I will never give up! Makikita mo, Riez. I'm going to make you fall in love with me.
~*~
A/N: long time no update! I mishhh youuu, Amies kooo mwah mwah. See you next chapter! (｡♡‿♡｡)