Still TAEHYUNG's POV
Nasa studio na kami at kakaunti palang ang invited guest's na nandirito,maaga pa naman kaya wala pa masyadong tao.
Pagpasok namin backstage ay kaagad kaming sinalubong ni Kevin at iginiya sa puwesto namin at sa naghihintay naming make up artist's.
Nandito na rin ang duffle bags namin na hinatid nang dalawang hoteliers kanina.
Kevin: We will start at exactly 9:00 so you guys better get ready now.
Sabi saamin ni Kevin at tumango naman kami sakanya.
Kevin: These bags contains the outfits that you are going to wear for every collection,it has names already so that you can recognize it easily.Good luck.
Ani nito at umalis na para asikasuhin ang iba pang models na nagsisidatingan.
Kinuha na namin ang unang damit na susuotin at nagpalit na.
Pagkatapos ay inayusan na kami nang make up artist's na nakatoka sa saamin.
Ilang minuto pa ang nakalipas at dumagundong na ang buong studio sa malakas na tugtog.
Paniguradong madami nang tao sa labas at naghihintay na magsimula ang show.
Tapos na kaming ayusan at naghihintay nalang sa pagsisimula,nandito na rin si Jungkook at magkatabi lang kami ng upuan.
Maya-maya pa ay sumulpot naman si Sang Won at hindi ko siya pinansin at wala din siyang balak na pansinin ako.
Alam kong masama ang loob niya saakin dahil sinigawan ko siya kanina sa sobrang inis at hindi niya ako masisisi dun kasi napakaingay niya at nakakainis iyon.
Naglagay ako nang earpods sa tenga at itinuon ang pansin sa cellphone ko.
End of TAEHYUNG's POV
DAINE's POV
Tapos na kaming ayusan at nahihintay nalang sa pagsisimula ng show.
Nandito ngayon si Sang Won at pinuntahan niya si Jungkook na katabi lang ni Taehyung.
"Mukhang inaabuso natin ang VIP access ah".
Pang-aasar ko naman sakanya.
Ngumisi naman siya saakin at kinindatan ako.
Sang Won: Small "Girlfriend" things.
Aniya at namilog naman ang mata ko sa gulat at lumawak pa lalo ang mga ngiti ko.
Napatingin naman ako kay Jungkook na nakangiti naman habang nagce-cellphone.
Jungkook: How about you two? When's the "label" coming?
Tanong naman ni Jungkook at napatingin naman ako Taehyung.
He smirked as he took his earpods off.
Taehyung: Should we tell them?
Bumaling naman ng tingin si Taehyung saakin at nalito naman ako sa ibig niyang sabihin.
Sang Won: Even if you don't tell us...we know.
Sabi naman ni Sang Won at ngumiti saaming dalawa.
Jungkook: You guys have been treating each other differently and from then we knew that there's really something else that's going on between you two.
Dagdag naman ni Jungkook.
Taehyung: Well of course,napaka chismosa ba naman nitong jowa mo e malamang.
Pang-aasar naman ni Taehyung at tinarayan naman siya Sang Won.
Sang Won: Close tayo?
Inis na tanong naman ni Sang Won kay Taehyung.
Taehyung: Hindi at ayoko sayo.
Depensa naman ni Taehyung.
Napangiwi naman si Sang Won sa inis kay Taehyung at maya-maya pa bigla niya itong binatukan at muntik nang masubsob si Taehyung sa vanity table.
Ikinagulat ko ito at kaagad na sinapo ang ulo ni Taehyung.
Bigla akong kinabahan nang mga sandaling iyon at napatingin kay Sang Won na nagulat din sa ginawa niya.
Ngunit dahil sa walang alam si Sang Won ay dinala ko nalang sa ngiti sakanya.
Taehyung: You're so brutal! I'm really going to ghost you when I die.
Reklamo naman ni Taehyung sabay napahimas sa ulo niya.
Nagtama naman ang tingin namin ni Jungkook at batid kong parehas kami ng iniisip.
Sang Won: Ang OA hah!
Natatawang sabi naman ni Sang Won kay Taehyung.
Makalipas ang ilang sandali ay tinipon na kami ni Kevin at Leo at pinagpila ayun sa posisyon namin sa pagsasanay na ginawa namin kahapon.
Ilang sandali nalang ay magsisimula na ang show.
Kevin: Listen up everyone! Remember what we did on the rehearsals okay? Give it your best shot while you're on the runway.
Sabi ni Kevin at lahat kami ay sumang-ayon sakanya.
Leo: Everyone! When the music starts,on my cue...get out on stage.
Sigaw naman ni Leo na nasa tapat ng entrance papunta sa entablado.
Nagsimula na nga ang background music na gagamitin sa unang labas at sumenyas na si Leo at saka kami sunod-sunod na lumabas.
Paglabas ko sa stage ay kumabog ang dibdib ko ng todo at pilit ko itong nilalabanan upang makapagbigay ako ng maayos na lakad at awra habang naglalakad.
Deretso lang ang tingin ko habang nakasunod sa pila.
Napakaraming tao at lahat ng mga ito ay mayayaman at mula sa prominenteng pamilya.
May mga media din dito sa loob na nagfe-feature nang show sa live TV.
Matapos ang unang showcase at muli kaming inayusan para sa susunod na labas at nagmamadali na ang lahat dahil limitado lang sa limang minuto ang oras sa pag-aayos namin.
Muli ay isa-isa na kaming lumabas sa entablado habang suot ang kanya-kanya naming damit at habang tumatagal ay nawawala na din ang kabang nararamdaman ko habang naglalakad ako.
Makalipas ang halos isang oras ay isang labas nalang at ito na ang finale.
Magbibigay pa daw ng acknowledgment ang CEO ng Bench habang nasa labas kami kaya naman ihinanda ko na ang sarili ko sa ilang minutong tayuan.
Lumabas na kami sa entablado suot ang damit na panghuli sa collection at tumayo kami doon sa dalawang bahagi nang entablado.
Maya-maya pa ay tinawag ni Leo ang Ceo nang bench at nagpalakpakan naman ang audience sa pag-akyat nito sa entablado.
Ibinigay ni Leo ang mikropono sa CEO at inabutan naman siya ni Kevin nang isang bouquet ng bulaklak.
Nakatutok din sakanya ang spotlight.
CEO: First of all,Good evening ladies and gentlemen.
Pag-sisimula nito at muling pumalakpak ang mga tao sa loob.
CEO: I wanted to send my deepest gratitude to each and everyone of you for accepting Bench's invitation to attend our summer collection fashion runway show.Also for spending your valued time in coming here and watching.
Napahinto sa pagsasalita ang CEO at nagbigay ng ilang sandali sa palakpakan ng mga tao.
CEO: To be able to launch another collection for this year is truly a milestone for the whole Bench family and this would not be possible if it isn't about your continuos support to our brand.Thank you so much from the bottom of my heart.
Another round of applause from the audience.
CEO: Also,these stunning and amazing ladies and gentlemen... our very own Bench models who wears our collection's on the runway with their outstanding visuals and catwalks.Thank you so much ladies and gentlemen for a wonderful show.
The CEO turned to us and gave a bow infront of us.
We clapped our hands and also bowed to him and smiled.
CEO: Again... thank you all so much for coming and please stay for the after party and proceed to the next room for a buffet that we have prepared for all of you.
The CEO official ended the show and another round of applause from the crowd was given to us.
Leo signalled us to return back stage and so we all did.
Masaya ang mga kasama naming modelo sa isang matagumpay na palabas na kanilang ginawa at maging ako man ay proud sa aming lahat lalo na sa sarili ko dahil hindi ko akalaing mapagtatagumpayan ko ito.
This was a big challenge for me as a first timer.
Sang Won: Guys!!!!
Napalingon naman ako at kaagad hinanap ang pinanggagalingan ng pagtili ni Sang Won at nakita ko nga siyang tumatakbo papalapit saamin.
"O Bakit?"
Sang Won: Wala naman,I just wanna say that you are both stunning in the runway! Kinarir na talaga ng isang Daine Elaisah Kang ang pagiging isang model!
Pagpuri nito na may halong pang-aasar saakin.
Taehyung: Of course she has the best trainor you know.
Pag-mamayabang naman ni Taehyung habang kinukuha ang damit niyang pamalit sa duffle bag niya.
Sang Won: Oo na! Anyways I've got good shots here on my camera at ipapa billboard ko talaga ito.
Natawa naman kaming dalawa ni Taehyung sa sinabi niya at napangiti naman saamin si Sang Won.
Taehyung: Baliw,patingin nga.
Inabot naman ni Sang Won kay Taehyung ang 4k canon camera niya at tiningnan namin ni Taehyung ang mga kuha niya doon, magaganda nga ang kuha niya at parang maihahalintulad sa isang kuha ng professional photographer.
"I didn't know that you have such great talent in photography Ms.Park".
I complimented her.
Sang Won: Well... it's one of my hobbies that's why I love traveling also.
Aniya saamin.
Taehyung: These are good shots,can i have this on my phone?
Taehyung asked Sang Won.
Sang Won: Yeah sure.
Taehyung: Thanks.
Sang Won: Anyways have you seen bugs bunny?
Tanong naman niya saamin at napangisi naman ako sa ipinangalan niya kay Jungkook.
Taehyung: He's changing.Samahan mo na din muna si Daine magpalit.
Sabi naman ni Taehyung at kaagad ko namang dinampot ang duffle bag ko nang maalala na magpapalit pa pala ako.
Sang Won: Okay, let's go.
Sinamahan ako ni Sang Won sa restroom para makapag palit.
I changed into my black chanel dress and silver stiletto and got out of the comfort room.
Sang Won: Wow iba den ang aking beshie! Mukha kang vavaeng marangal.
Pang-aasar ni Sang Won habang tinitingnan ang buong pagkatao ko.
"Gaga! Tara na nga gutom na ako".
Hinablot ko naman siya braso at kinaladkad palabas ng restroom.
Sang Won: Same kanina pa kumukulo itong tiyan ko.
Reklamo naman niya.
Nang makabalik kami ay wala naman si Taehyung sa mesa namin at mukhang nagpalit siya ng damit,si Jungkook lang ang nandito.
Jungkook: Can you retouch my make up?
Napatingin naman ako sa kanilang dalawa ni Sang Won na nasa tapat ko lang.
Sang Won: Sure.
Umupo si Sang Won sa harap ni Jungkook at sinimulan nang ayusin ang make up nito.
Masaya ako habang tinitingnan sila at syempre ay kinikilig din ako sa kanilang dalawa dahil sa kakulitan ni Jungkook habang inaayusan siya ni Sang Won.
They look so good to each other and I'm happy for the both of them.
Maya-maya pa ay nagulat ako nang biglang ninakawan ni Jungkook ng halik si Sang Won habang inaayos nito ang eye shadow niya at dahil sa sobrang lapit ni Sang Won sakanya.
"Wow PDA".
Sabi ko naman at hinalukip ang braso at umiwas ng tingin sakanila bilang pang-aasar.
Taehyung: I'm jealous.
Napatingin naman ako kay Taehyung na kakarating lang at sa hindi ko inaasahan at bigla niya akong sinapo sa bewang at hinila palapit sakanya.
Sobrang lapit ng mukha namin sa isa't-isa habang magkatinginan kami.
We smiled and each other as he placed a gentle kiss on my forehead and let me go.
Jungkook: I kindda expected it to be on the lips.
Sabi naman ni Jungkook at napangisi saamin.
Sang Won: Yeah me too.
Dagdag naman ni Sang Won.
Taehyung smirked at the both of them and faced the mirror.
He was only wearing a white long sleeve polo and was rolled up to his elbow.
He was combing his hair.
Taehyung: Well I don't wanna be in jail for stealing a kiss.
Katwiran naman ni Taehyung at natawa naman si Sang Won at Jungkook.
Jungkook: I'm sure Daine won't file any cases towards that.
Napangiti naman ako sa sinabi ni Jungkook.
Sang Won: She'll like it anyways.
Namilog naman ang mata ko sa sinabi ni Sang Won at kaagad ko naman siyang pinaundangan ng magaang sipa sa binti niya.
Napahawak naman siya dito at napangiwi saakin.
"Why don't we get into the next room now? I'm starving".
Suhestiyon ko naman at nagsitayo naman si Sang Won at Jungkook sa kinauupuan nila.
Jungkook: Yes I've been waiting that.Let's go.
Natawa naman kami kay Jungkook dahil mukhang gutom na talaga siya,mas gutom pa saakin.
Taehyung: Let's go.
Sabi naman ni Taehyung at kanya-kanya na kami ng bitbit ng duffle bags namin.
Sang Won: Wait, you're not carrying your bags to the reception right?
Tanong naman ni Sang Won.
Taehyung: Baka gusto mung ihatid muna ito sa sasakyan sa labas? We would highly appreciate if you volunteer.
Nakangising sabi naman ni Taehyung kay Sang Won.
Sang Won: Heck no! Dalhin niyo na yan noh.
Todong pagtanggi naman niya.
Natawa naman kaming dalawa ni Taehyung at sabay-sabay na kaming lumakad palabas ng studio dala ang mga bag namin.
Dumeretso na kami sa kabilang kuwarto kung saan naroon ang reception at madaming tao dito.
Napakalawak nang lugar ay kasya ang ilang daang katao.
Itibi na namin ang mga dalang bag sa shelf at pumunta na sa mesa na nakahanda para sa mga modelo.
Humiwalay muna saamin sina Jungkook at Sang Won dahil hahanapin nila ang mga magulang nila.
I guess ipapakilala na nila ang isa't-isa sa mga ito,how sweet of them naman.
Kumuha na kami ni Taehyung nang pagkain sa buffet table at since tapos na ang event na ito ay medyo dinamihan ko ang paglagay sa plato ko.
Taehyung: Take it easy woman baka hindi mo maubos yan.
Sabi naman ni Taehyung saakin habang natatawang nakatingin sa plato ko.
Maureen: She can finish all of that,matakaw iyang finance mo.
Nagulat naman ako ng may biglang sumabat sa likuran namin at sabay pa kaming napalingon ni Taehyung...And there was our beloved parents smiling brightly towards us.
Mr.Kim: It was a great show, congratulations to the both of you.
Puri naman nang Daddy ni Taehyung.
I smiled at him and slightly bowed my head.
"Thank you...Dad".
Nag-iba naman ang mga ekspresyon ng mukha nila sa isang iglap na para bang nagulat at tipong hindi makapaniwala.
Nagtinginan naman ang mga magulang namin at ngumiti sa isa't-isa.
Napatingin naman ako Taehyung na nakaangat din ang kilay saakin kaya naman ngumiti ako sakanya.
"Bakit?".
Natatawang tanong ko sakanila.
Elton: This was literally the first time you called him Dad.
Mrs.Kim: Yeah! Right Hon?
Tumango naman ang Daddy ni Taehyung.
Mr.Kim: Com'er sweetheart.
Taehyung's dad widened his arms for a hug and so I hugged him.
Maureen: I'm happy that your relationship's improving and it's better that what I've expected.
Mom said and smiled at us.
Taehyung: Actually...
I looked at Taehyung because I know he was going to say something that would really going to make our parents happy because they've been waiting for this day to come.
Elton: I knew it! Spill the tea son.
Madaling saad ni Dad kay Taehyung at excited na marinig ang sasabihin ni Taehyung .
Nagkatinginan naman kami ni Taehyung at ngumiti siya saakin sabay inakbayan ako at idinikit sakanya.
Taehyung: We're dating for real.
Nakangiting anunsyo ni Taehyung at ngumiti din ako sa mga magulang namin.
Hindi na sila nagulat sa sinabi ni Taehyung dahil batid ko namang inaasahan na nila ito pero bakas sa mga mukha nila ang labis na tuwa dahil dito.
Maureen: I'm so so happy for the both of you.
Mom said and her expression was in big awe.
Mrs.Kim: Finally! I think I'm gonna cry.
Sabi naman ng Mommy ni Taehyung while wiping her "invisible tears".
Taehyung: Ang OA Ma hah.
Ani naman ni Taehyung sa Mommy niya.
Mr.Kim: See... It's really not that hard to be good at each other and this only proves that no matter how much you fight, love will always be in between.
Litanya naman ng Daddy ni Taehyung at nakarelate ako doon dahil kahit ilang beses ko mang awayin si Taehyung ay hindi parin maiiwasang maging concern ako sakanya o manlambot ang loob ko.
"You're right Dad".
Pag sang-ayon ko naman.
Elton: So... should we plan about the wedding sooner?
Nagulat naman ako sa biglang isiningit ni Dad at napatingin naman ako kay Taehyung na napangisi din.
Mr.Kim: Yeah...the sooner, the better right?
Sabat naman ng Daddy ni Taehyung.
Maureen: Oh C'mon gentlemen,let them enjoy their relationship first and we'll plan about the wedding when they're ready.
Pangangaral naman ni Mom at wala nang nagawa ang dalawang tatay doon at napabuntong hininga nalang sabay napatango.
Mrs.Kim: I totally agree Mau.
Dagdag naman ng Mommy ni Taehyung.
Elton: Ano pa nga bang magagawa namin, lagi namang babae ang nasusunod.
Sabi naman ni Dad at natawa naman kaming dalawa ni Taehyung dahil doon.
Mr.Kim: And they're always right.
Singit naman ng Daddy ni Taehyung.
Nagkatinginan naman kaming dalawa ni Taehyung at ngumiti sa isa't-isa.
Maureen: Kumain na tayo at nang makauwi na maya-maya dahil malalim na ang gabi.
Sabi naman ni Mom na todong sinang-ayunan ko dahil kanina ko pa gustong umuwi at magpahinga.
Idagdag pa ang Interschool Sport fests bukas ay iniisip ko palang pero parang natamaan na ako ng ilang sipa at suntok.
Nagsikuha na kami ng pagkain at sabay-sabay nang kumain.
Matapos ang buffet ay nauna nang umuwi sina Mom at Dad dahil may flight pa sila kinaumagahan para sa isang business meeting.
Sumunod naman na kami kasama sina Jungkook at Sang Won at napag-pasyahang hindi na pumarty-party dahil kailangan na naming magpahingang lahat para sa sport fests bukas.
Pagdating sa apartment ay kaagad kaming nagbihis ni Taehyung at bago matulog at pinaalalahan ko muna siya na inumin ang gamot niya at pagkatapos ay magkatabi na kaming natulog.
NEXT MORNING
Maaga kaming nagising ni Taehyung at inayos ko na ang mga dadalhing gamit para mamaya.
Nauna nang maligo si Taehyung dahil gusto niya daw na siya na ang magluluto ng agahan namin.
Ayaw ko siyang payagan nung una dahil parin sa kalagayan niya pero nagpupumilit siya at bago ko pa malaman ay nasa kusina na siya at nagluluto na.
Hinayaan ko nalang siya dahil naisip ko din na hindi naman gaanong mabigat ang pagluluto at for sure ay hindi din ito makakaapekto ng sobra sa lagay niya.
Matapos kong mailagay sa duffle bag ang lahat ng mga kailangan ko ay naligo na ako at nagbihis sabay inilabas na ang gamit ko sa living area at tiningnan si Taehyung sa kusina.
He's wearing his complete school uniform with a black apron unlike me who's wearing a jeans and a black celine shirt.
Inihahanda niya na ang dinning table kaya naman nilapitan ko siya para tulungan.
"Ang sipag naman ng fiance ko".
Sabi ko naman sa isang sulok at kaagad naman siyang napatingin saakin at ngumiti.
Taehyung: Come take a seat, I'm almost do----
Napahinto naman siya at biglang napaatras sabay napasapo sa ulo niya kaya kaagad ko siyang nilapitan at bahagya akong kinabahan.
"Are you alright?".
I asked him with my hands wrapped around his waist.
He didn't answer me and just endured the pain on his head and his facial expressions tells how much pain he has.
After a while when the pain seemed to disappear...he nodded at me and managed to smile but it didn't took my worries away.
Taehyung: I'm okay love...nahilo lang ako.
Aniya saakin.
"Sabi ko naman kasi sayo na huwag ka nang magluto eh".
Pananaway ko naman sakanya pero ngumiti lang siya saakin at ipinulupot ang dalawang kamay niya sa bewang ko sabay hinila ako palapit sakanya.
Taehyung: Nahilo lang ako,You don't have to worry about anything.I'm fine hmm.
Paninigurado naman siya saakin.
Napabuntong hininga ako dahil alam ko namang hindi siya maayos at tumango nalang ako sakanya.
"Let's eat,maupo ka na okay? Ako na kukuha ng iba dun".
Utos ko sakanya at tumango naman siya saakin sabay lumakad papunta sa usual seat niya sa dinning table.
Lumakad ako papunta sa kusina at kinuha ang baso at pitsel doon at naupo na din sa harap ng mesa at sabay na kaming kumain.
Pagkatapos kumain ay umalis na kami papuntang eskwelahan.
Pagdating namin ay may mga nakaparadang bus sa parking area at batid kong ito ang sasakyan ng mga atleta ng Hanyang.
Pumasok na kami sa loob ng campus at nakatanggap naman si Taehyung ng mensahe mula kay Sang Won na nasa gymnasium daw ang lahat ng mga atleta at estudyante kaya naman doon na kami dumeretso.
Napuno ng estudyante ang bleachers ng gymnasium at nasa gitna ang iba pang atleta kasama sina Ah Rin at Sang Won.
Tumakbo ako papunta sa kanila at si Taehyung naman ay umalis para sunduin si Dean sa opisina niya.
Nakasuot sila ng athletic team uniform ng Hanyang at mukhang ako lang ang naiiba sa kanila.
Ah Rin: Daine Oh My God! You're here!
Nagtitiling bungad naman saakin ni Ah Rin at mukhang tuwang-tuwa na makita ako.
Ngumiti naman ako sakanya.
"Hi Rin,anong ginagawa pa natin dito? Aren't we leaving yet?".
Tanong ko naman sakanya.
Ah Rin: Uhm We will be having a short "good luck message" here by our beloved Dean and of course a prayer before we leave.
Paliwanag naman ni Ah Rin at napatango nalang ako sakanya.
Sang Won: Hello ladies!
Bigla namang sumulpot si Sang Won dala ang duffle bag niya.
"Hi Won, where'd you get your t-shirts?
Tanong ko sakanya at napatingin naman siya sa suot niya.
Sang Won: Ahh teka ikukuha kita dun sa box ,may jacket toh actually wait lang.
Aniya at tumakbo papunta roon sa boxes na nasa tapat ng bleachers.
Ah Rin: I'm nervous,Oh god.
Daing naman ni Ah Rin at halata sa mukha niya ang kabang nararamdaman nito.
"I feel you, ako nga din eh".
Ah Rin: But I know we can do this, right?
"For sure".
Sabi ko at ngumiti sakanya.
Sang Won: Here you go it's large , yan nalang kasi ang natirang size eh.
Inabot naman niya saakin ang t-shirt at ang jacket.
"It's okay I like it oversized".
Sang Won: Tara samahan na kita magpalit.
"Sige".
Ah Rin: I'll just wait for you guys here,make sure to be back before the prayer okay?
Paalala ni Ah Rin at tumango naman kaming dalawa ni Sang Won sakanya at nagmadaling umalis papuntang restroom.
Mabilisan lang akong nagpalit at bumalik kami kaagad sa gymnasium pagkatapos pero nandoon na si Taehyung kasama si Ah Rin at tanaw ko rin si Dean na kasama ang ibang mga guro at ang mga coaches.
Magkakasama na kami nila Taehyung at Ah Rin at naghihintay na simulan ni Dean ang ganap dito.
Lalo kasing tumatagal ang pananatili namin ay mas lumalakas naman ang kaba ko.
"Kailan ba magsisimula ito?".
Medyo naiinis kong tanong.
Pagkasabi ko nun ay bigla namang umalis si Taehyung at pinuntahan si Dean na nakikipag-usap pa sa mga guro at coaches at may binulong siya dito.
Pagkatapos nun ay lumakad naman si Dean sa kung saan naka set up ang mikropo at tumayo doon.
Lumakad naman si Taehyung pabalik saamin at batid ko kung ano ang ginawa niya.
Dean: Students,may i have your attention please?
Natahimik ang buong gymnasium at lahat na ngayon ay nakatuon ang atensyon kay Dean sa gitna.
Dean: Thank you.Today is the most awaited day of all and I know all of you are excited and nervous also, especially our athletes that would represent our school and would try their very best bring home the championship in each of the sports that they will be taking part of.
Pagpapatuloy nito at tahimik lang kaming lahat na nakikinig
Dean: I know that you all trained so hard for today's event and I know that you all had tbe spirit to fight today.Just always remember...Play safe but play fair, Understood?
: Yes Ma'am!
Sigaw naming mga atleta.
Dean: Very well,so now before we leave this gymnasium...let us first stand, bow down our heads and feel the presence of our dear lord.
Nagsitayo naman ang lahat ng mga estudyante sa bleachers.
Dean: Dear lord, thank you for this day that you've given us.We all asks for your blessing and guidance for this event that we are attending today.Please guide these students for the sport that they will be playing,also we ask for the safety of these students and not get hurt during this event...this we pray in the name of the father,the son and the holy spirit....
: Amen.
After the prayer the crowd gave us a round of applause cheering for our team.
Dean: Good luck athletes.
Sabi ni Dean sa pagtatapos sabay humarap saamin.
Lahat kami ay yumuko sakanya upang magpasalamat at magbigay galang.
Ang mga estudyante ay nagsibabaan na sa bleachers para umalis na.
Catherine: Hey.I got the banner that we will be using later on, we'll be the muse and escort for our team since the student body vice and pres should be the ones to lead the team.
Napatingin naman kaming tatlo kay Catherine na bigla nalang sumulpot hawak ang naka-rolyong banner na sinasabi niya.
Naniningkit ang mata ko sa inis,hindi dahil sa nakita ko siya ngunit dahil sa sinabi niya.
Muse and Escort?! Hell what?
Taehyung: Yeah.Take it with you.
Malamig sa sabi ni Taehyung sabay humarap saakin at ngumiti saka dinampot naman ang kamay ko at lumakad na siya kaya naman napasunod ako ng di-oras.
Sumabay naman saamin sina Sang Won at Ah Rin na natatawa naman.
Nang makalabas ng campus at nagsi-akyatan na kami sa bus at syempre stick with your team ang usapan.
Humiwalay saakin si Taehyung dahil may sasakyan siyang dala.
Hinayaan naman niya ako na sumabay sa bus para daw ma enjoy ko naman ang ride kasama ang team ko.
Pagka-akyat ko nang bus kung saan naroon ang mga kasama ko at ang swimming team ay hindi mapigilan ang tuwa at excitement nila.
Terrence: Daine!
Kaagad akong napatingin sa direksyon ng pinagmulan nang pagtawag saakin.
Si Terrence iyon na nakaupo na, lumakad ako papunta sakanya at nakita kong inireserba niya ako ng upuan banda sa bintana.
"Hey,good morning".
Bati ko naman sakanya at umupo sa tabi niya.
Terrence: Congrats for the successful show last night.
Aniya nang nakangiti saakin.
"Thanks,I didn't see you last night at the event.Where were you?".
Tanong ko sakanya.
Sa sobrang dami ng tao kagabi ay hindi ko na nakita o napansin manlang si Terrence.
Terrence: Somewhere at the audience's area.
Sabi naman nito.
"Oh,right".
Terrence: So... how are you feeling for today?
Pag-iiba naman niya ng usapan.
"Nervous but excited at the same time".
Pag-amin ko.
Terrence: Nah, you'll be fine.
He said smiling at me and I just nodded at him.
After a while,the bus finally left and we are now on our way to Hanyang University.
End of DAINE's POV
TAEHYUNG's POV
Gusto ko mang ihatid nalang si Daine sa Hanyang ay hindi maaari dahil sa importanteng lakad ko ngayon.
Ang sabi kagabi ni Dr.Jang ay puntahan ko daw siya ngayon sa hospital sa kanyang opisina.
Hindi ko alam kung nagbago na nga ba talaga ang isip niya pero susubukan ko parin siyang kumbinsihin sa gusto ko kahit pa walang kasiguraduhan ang gamot na iyon.
Nagmamaneho ako ngayon papunta sa hospital niya,ito ang rason kung bakit hinayaan ko nalang si Daine na sumabay sa bus kasama ang team niya papunta sa Hanyang.
This was the perfect time for me to sneak out without her knowing because I don't want to tell her...yet.
Makalipas ang ilang minuto na biyahe ay nakarating na ako sa hospital at kaagad akong pumasok at sumakay ng elevator papunta sa office ni Dr.Jang.
Pumasok ako kaagad sa loob ng opisina niya pagdating ko at tamang nandito siya na nakaupo sa mesa niya at abala sa laptop nito.
Napaangat siya ng tingin saakin ng maramdaman ang presensya ko.
Dr.Jang: Take a seat.
Aniya at naupo ako sa bakanteng upuan sa harap ng mesa niya.
Tumigil siya sandali sa ginagawa niya sa laptop at binuksan ang drawer sa mesa niya.
Inilapag niya sa harap ko ang transparent na bote na nangangalahati ang lamang tableta sa loob.
Napatingin ako dito at sa kanya.
Dr.Jang: Are you sure about this Taehyung?
He asked me in a serious tone and I immediately nodded at him without any hesitation.
He let out a deep sigh after my response.
Dr.Jang: Well then... I'm not ready to loose my job when something terrible happens to you after taking that.
Aniya at alam ko namang mamimiligro ang propesyon niya nang dahil lang saakin pero sa tinatagal-tagal ng panahon na magkakilala kami ni Dr.Jang ay alam niya na ang takbo ng isip ko at alam din niyang mapilit akong tao kapag hindi ko nakukuha ang gusto ko.
Alam kong pinag-isipan niya itong mabuti dahil hindi naman niya ibibigay ito saakin kung hindi.
"Thank you for everything,I owe you so much".
Tumayo ako sa kinauupuan at yumuko sa harapan niya.
Dr.Jang: I've been your doctor since you were little and I was like your second father.It is not just a job for me.
Litanya nito.
I could never been thankful to have Dr.Jang as our private doctor.
Dr.Jang: I wouldn't bother you anymore about the surgery, I've already spent a lot of time in convincing you and seems like you are really true to your words... And like what you said, it's your body and there's no one else but only you knows what's best and what is going on inside you.
Tumango lang ako sa mga sinabi niya.
Dr.Jang: But I'm still hoping, somehow...that because of that one day you'll know when your body needs the right cure that I want for you.
Habilin nito saakin.
Tumango naman ako sakanya.
"I have to go now,I still have a sport fests to attend".
Paalam ko naman.
Dr.Jang: One more thing before you leave... please look for a proper timing to tell your fiance about your condition.She's worried sick about you,also your family.You're blinding them.
Payo nito saakin.
Kung alam niya lang ay hindi ko din gusto itong pagsisinungaling ko pero kailangan ko itong gawin upang hindi na madagdagan ang pag-aalala pa nila.
Walang alam ang pamilya ko sa kondisyon kung ito at ang nalalaman lang nila ay maayos na ang lahat saakin matapos kong maaksidente 5 years ago.
Ang tanging nakakaalam lang ay ang mga kaibigan ko,they know everything that happened to me 5 years ago.
"Yes,I will but not yet".
Saad ko at lumakad na palabas ng opisina niya.
Pagdating ko sa parking area ay sumakay ako sa kotse at nagmaneho na papunta sa Hanyang University.
May ilang minuto pa ako para makaabot sa opening ceremony kaya binilsan ko ang pagpapatakbo ng sasakyan.
Makalipas lang ang ilang minuto at nakarating na ako sa Hanyang University.
Dumeretso ako sa arena kung saan nagtitipon ang lahat ng mga estudyante mula sa mga kalahok na paaralan.
Madami nang estudyante sa arena at halos akupado na ang lahat ng upuan sa bleachers.
Maganda ang setup ng arena dahil may mga malaking screen monitor na ipinapakita ang bawat galaw ng estudyante sa loob katulad ng mga nasa concert's.
Naka-ayos din ayon sa paaralang pinagmulan ang mga estudyanteng manonood sa bleachers at may kanya-kanyang banner ang mga ito na iwinawagay-way.
Inilibot ko naman ang sa bawat sulok at nakatipon sa isang sulok ang bawat atleta ng iba't-ibang paaralan kasama na ang saamin kaya naman lumakad ako papunta doon.
Maya-maya pa biglang nagsigawan ang audience na ipinagtaka ko naman kaya napatingin ako sa mga ito dahil baka kung ano na ang nangyayari, napangisi naman ako nang makita ang sarili ko sa screen monitor sa itaas.
Kaya naman pala....
Ngumiti ako at kumaway sa kanila at kita din iyon sa monitor at dahil doon ay mas lalo pang nagtilian ang mga nanonood lalo na ang mga babae.
I exist to make girl's screem.Joke.
Deretso ako sa paglalakad hanggang sa makarating na ako sa kinatatayuan ng grupo namin.
Daine: O ba't ngayon ka lang? Napapraning na si Catherine sa kakahanap sayo.
Bungad naman ni Daine saakin.
Napaangat naman ako ng kilay sakanya.
"Bakit daw?".
Daine: Yung banner po, magsisimula na yung introduction of competing school's mamaya.
Pagpapa-alala naman nito saakin at tumango lang ako sakanya.
Catherine: Taehyung!
Nagulat naman ako ng biglang may sumigaw ng pangalan ko at kaagad akong napalingon dahil batid kong si Catherine iyon.
Nakakainis talaga itong babaeng ito kahit kailan.
I looked at her with an annoyed expression.
"What?".
Iritang saad ko.
Catherine: The banner! I've been searching for you everywhere,come with me.
Naiinis din nitong sabat saakin at nauna nang lumakad papunta sa gitna nang team namin.
I rolled my eyes in annoyance and turned to Daine who was smiling at me like a fool.
I raised one of my eyebrows at her in confusion.
"Your smile is creeping me out".
Natatawang sabi ko sakanya.
Daine: You two look good together.
She said and I think this girl is starting a fight.
I crossed my arms and looked at her wearing a wide smirk on my face.
"Are you starting a fight woman?".
I asked which made her laugh.
Daine: Of course not! I wasn't referring for something else...nakikita ko lang tayo dati the way na mag-away kayo ni Catherine ngayon.
She said, clearing things.
I gave her a suspicious stare because I don't think she's telling the truth.
Baka nag-seselos na ang aking fiance for the first time.
Daine: Don't give me that look Kim Taehyung, totoo yun.
Sabi naman niya at hindi na ngumisi kaya nagmukhang makatotohanan talaga ang sinabi niya kanina.
"Magkaiba kaya tayo pag mag-aaway".
Depensa ko naman.
Daine: In what way?
Tanong naman niya habang nakangisi saakin.
Lumapit naman ako sakanya at ngumiti.
"Nag-aaway...pero walang "Kami".Unlike nung away natin,nag-aaway pero may "Tayo".
Saad ko at kumindat sakanya.
Natawa naman siya doon at feeling ko tuloy ang corny ko.
Daine: Oo na! Pumunta ka na nga doon,ikaw nalang wala dun oh.
Sabi naman niya saakin at pinagtutulakan ako na samahan na si Catherine sa unahan bilang muse at escort para sa team namin.
"Fine, don't be jealous okay".
Pang-aasar ko naman sakanya.
Daine: Why would I be jealous...when you're already mine,hmm?
When she said those words,It turned my whole system on and made my heart flutter.
Napangiti ako sa kilig ng mga sandaling iyon at ramdam ko ang pag-init ng pisnge ko.
Napaiwas ako ng tingin sakanya at napatikom ng bibig dahil ayokong mabulgar ang karupukan ko.
"You got me there, I'll be going now".
Saad ko at hinalikan siya sa noo sabay tumakbo na papunta sa harap ng team namin para samahan si Catherine.
Hinawakan naming dalawa nang kabilaan ang banner ng University namin pero bigla namang sumulpot si Ah Rin at inabot saakin ang isang T-shirt.
Kaparehas ito ng suot ng athletes namin pero walang sport name na nakalagay at may apelyedo ko sa likod.
Ah Rin: Wear it now!
Ah Rin whispered-yell at me and went back to her team.
Ako lang ang naka school uniform dito saamin at lahat sila ay parehas ang suot,maging ang mga coaches at professor's namin na nadito.
Catherine: What are you waiting for? Wear it already! The program is about to start!
Nagmamadaling saad naman ni Catherine saakin kaya wala na akong choice kundi magpalit ng damit sa harap ng maraming tao.
Napabuntong hininga ako sa inis at sinimulan ng luwagan ang necktie ko at tinanggal ang botones ng damit ko.
Nagsimula namang magtilian ang mga audience at nakita ko nanaman ang sarili ko na nakabalandra doon sa monitor.
Tanginang buhay naman oh!
Paniguradong pinagtatawanan na ako ng mga kaibigan ko sa kabilang team.
Bwesit! Bakit ba kasi hindi kaagad ako binigyan nang pesteng damit na ito kanina.
Hinubad ko na ang damit ko at walang tigil sa pagsigawan ang mga taong nanonood.
Hinayaan ko nalang iyon dahil kung sa mga magazines nga ay nakaimprinta itong katawan ko,bakit pa ako mahihiya kung nakabalandra ito ngayon dito.
Matapos suotin ang damit ay tinupi ko ang uniform ko at tumakbo kay Daine para ipalagay muna ito sa bag niya at kaagad akong bumalik kay Catherine at hinawakan na ang banner.
Nagsimula na ang tugtog at naghiyawan na ang mga estudyante sa pagsisimula ng Dean ng Hanyang University.
Nagsimula ang programa sa introduction ng mga eskwelahang kalahok at pangatlo na kami sa ipapakilala.
Naghihintay lang kami hanggang sa tinawag na nga ang unibersidad namin.
: Now,Let us all welcome the 3rd competing team lead by their student body president Kim Taehyung and Catherine Gray the Vice president–... around of applause for Hanyang University!
Todo tilian naman ang mga kapwa mag-aaral namin sa Hanyang at pati nga din ang mga taga ibang university ay nakikisigaw din.
Lumakad na kami paikot sa buong arena at todo ngiti naman si Catherine.
Simple naman akong naglalakad at seryoso ang mukha dahil sa ayaw ko sa kasama ko ngayon.
Pagkatapos umikot ay tumungo na kami sa gitna at tumapat sa ibang team na nakatayo na sa gitna ng arena.
Tinawag naman ang susunod na team at iyon ay ang mula sa Kyung Hee University and there I saw my six boys in each of the sports that they are participating.
Jungkook was wearing a wide smile on his face while waving to the crowd as well as J-hope,Jimin and Jin who was throwing flying kisses.
Namjoon was just walking like a hot uncle with his glasses, holding the banner along with his vice president.
There's Yoongi with his usual cold face.
Makalipas ang ilan pang sandali ay naipakilala na din ang lahat ng competing teams mula sa mga unibersidad na kalahok.
It was followed by a prayer, opening remarks and finally the lighting of the torch to be done by my dear friend Min Yoongi as the team captain of the basketball team and the MVP of the last year's season.
The Dean gave Yoongi the lighter for the torch and Yoongi proceeded to the bleachers where the four torches are placed on every corners.
He lighten the torches one by one and after that he went back down stairs having a round of applause from the crowd.
: With the torch lighted up...This year's Interschool Sport fests officially begins!
Anunsyo ng Dean at hindi magkamayaw ang lahat sa sobrang tuwa at excitement.
Lumakad na kaming lahat paalis sa gitna ng arena at tumungo sa nakareserbang puwesto saamin sa bleachers,ganoon din ang taga ibang unibersidad.
Pumunta naman ako kay Daine at doon tumabi sakanya.
: First sport on the list will be the cheer dance competition, followed by Badminton, Volleyball, Swimming, Running, Taekwondo and Basketball.
Muling naghiyawan ang mga manonood.
: Just a reminder for the audience...No one is allowed to exit the Arena to watch the Swimming and Running because we will have a special coverage of those sports on our monitor screen because those sports will be held outdoors and the rest will be here at the arena.Your cooperation is highly needed and appreciated.Thank You.
Saad ng Dean sa pagtatapos ng kanyang pagsasalita ay pumalit naman sakanya si Namjoon.
Namjoon: Students, guest's and athletes from the competing Universities,the Interschool Sport Fests officially begins with the cheer dance competition...so sit back,relax and enjoy the show.
Namjoon said and smiled which made the crowd scream so hard as he left and I think it's not because of the even but because of him.
This man is literally pulling heaven and hell together with his mature visuals.
Wala na sina Ah Rin sa grupo namin at ang team niya sa cheer dance dahil naghahanda na para sa kompetisyon nila maya-maya.
May mabuti din palang maidudulot saakin ang hindi pagsali dahil mas mae-enjoy ko ngayon ang buong event sa pagiging isang audience at wala pang bawas ang pawis ko,most of all I'm here with the girl I love so much and I will be cheering aloud for her later on.
We've waited for a minute to let the participants prepare and after a while the competition started.
Namjoon: First to perform their amazing stunts... give it up from Yonsei University!
Namjoon announced and the crowd went wild as the performers from Yonsei University took the stage.
While the dancers are doing their stunts the students has their full support especially those from the same university.
The cheer dancers from Yonsei did a very nice performance despite of some not so clean execution of some stunts.
Next to perform was from Hanyang University and the crowd went wild.
The cheer dancers started their performance and the first few stunts are excellent and clean.
I guess they really had the chance of winning this competition and are determined to take the title away from our team.
Daine here on my side is also cheering her lungs out and I just can't help but to smile towards her actions.
Nakakatuwa siyang tingnan.
I just remembered someone who does the same thing for me from the old times.
Her support from her old school is still there.
Next to perform is from our school and Ah Rin will be leading the group.
Namjoon: Before I proceed,I just want to remind everyone that no one is allowed to exit the arena...it is for your own safety and if anything happens to you,the school won't take any responsibilities.
Paalala naman ni Namjoon at natahimik naman ang lahat dahil doon.
Maging ako man ay kanina pa napapansin na may nagpupuslitan na lumalabas-pasok dito sa arena.
People really don't know how to follow the rules.
Yung mga taong ganito ay dumadagdag lang sa problema ng lipunan.
Namjoon: Moving on...From Konkuk University! Where are the supporters of our defending champion?
Nagsigawan naman ang mga estudyanteng taga suporta ng paaralan namin at pati mga atleta namin ay nakikihiyaw din, syempre pati si Daine na halos ma maos na kakasigaw kanina pa.
Namjoon: What a crowd you got there! Here we go, please welcome the cheer dance team from Konkuk University!
Anunsyo ni Namjoon at todo hiyawan naman ang mga kasama namin mula sa Konkuk.
Pumwesto na sina Ah Rin at walang tigil ang paghiyaw ni Daine at Sang Won dito na nasa tabi ko lang.
Kanina pa ako medyo nabibingi dito pero "keri" ko naman.
Hindi pa nagsisimula ang performance ay walang tigil na sa paghiyaw ang mga supporters ng University namin.
Nagdagdagan pa ito nang magsimula na ang music at naggalawan na sila sa gitna.
Maayos ang pangunguna ni Ah Rin sa team at mukhang dedepensahan talaga nila ang titulo bilang defending champion.
They had a very good synchronization and the stunts are also executed very well.
Natapos na ang performance nila Ah Rin at halos walang mintis ang lahat ng stunts nila.
They really defended the title and I have high hopes for them to win this competition.
Nakalipas ang ilang minuto at natapos na mag perform ang lahat ng competing teams sa cheer dance at susunod na ang badminton.
Tinipon silang lahat sa gitna at naghintay ng ilang minuto para sa tabulations ng scores.
Sang Won: I'm so nervous...i know exactly how Ah Rin feels right at this very moment.
Sabi naman ni Sang Won na halatang kinakabahan nga.
"Should I call your boyfriend to calm you down?".
Tanong ko naman bilang pang-asar na din sakanya.
Sang Won: Yes please.
Aniya na hindi ko naman inaasahan.
Napangisi nalang din ako sabay dinukot ang cellphone ko sa bulsa.
Sang Won: No I'm just kidding.
Pagbawi naman nito sa sinabi niya ng makita niya akong hawak ang cellphone ko.
Daine: Who'd you think will win?
Tanong naman ni Daine.
"Aside from our team...Hanyang also has a big chance of winning".
Sabi ko naman.
Sang Won: Ay oo nga,halos wala silang mali eh.
Ani ni Sang Won.
"I know Ah Rin did her best,she lead the the team very well".
Saad ko.
Daine: Hoping for a fair judgement.
Daine said crossing her fingers.
Sang Won: Win or loose we know that they did their best atsaka unang competition palang naman ito.
"Unahan mo na baka matalo tayo".
Biro ko naman.
Sang Won: Advance thoughts ko lang baka matalo talaga sila eh.
Sabi naman ni Sang Won sabay tumawa kasama si Daine.
: Everyone! I have here the results for who will be the champion for this year's cheer dance competition...Are you ready to find out?
Paninimula naman ng Dean at naghiyawan naman ang crowd at iwinawagay-way ang banner ng paaralan nila.
Kanya-kanyang sigaw ang supporters ng bawat unibersidad sa team na gusto nilang manalo.
Ganun din ang dalawang babae na kasama ko dito.
: The winner for this year's Interschool Sport fests in cheer dance competition is...
Silence filled the whole arena as everyone were thrilled to find out who will be the winner for today's first competition.
: Still—
Napangiti naman ako at kaagad na naghiyawan ang mga kapwa namin mag-aaral sa Konkuk ng marinig nila ang unang salita na lumabas na bibig ng Dean.
: The defending champion from Konkuk University!
Nagsitalon naman sa tuwa ang team nila Ah Rin at kinuha naman ni Namjoon ang trophy at ang mga medals naman ay hawak ng Dean.
Lumakad na sila papunta kina Ah Rin at inabot na ang trophy at sinuotan sila ng Dean ng medalya bawat isa.
Sang Won: Ang gandang bwena mano nito.
Natutuwang sabi ni Sang Won.
Nagsi babaan naman ang mga manlalaro namin sa badminton mula singles to doubles.
Daine: Badminton na next,sa labas ba yan gaganapin?
Tanong naman ni Daine.
Sang Won: Sa field yata,ang pagkakaalam ko kasi dito yung volleyball sa arena eh.
Daine: Eh di mabuti para makita ko ng personal kung gaano ka lakas mag spike.
Sabi naman ni Daine.
"Mukhang namimiligro buhay ng kaibigan ko ah".
Singit ko naman.
Sang Won: Don't worry I'm not that strong in doing spikes,your friend's face is safe in severe damages if I will be slapping him.
Aniya at natawa naman si Daine dito.
"You've better make sure, you know he's also a belter".
Sabi ko naman.
Sang Won: Grabeh ka naman! Iniisip mo talaga na magpapatayan kami pag nag-away eh noh?
Inis nitong tanong saakin at napailing naman ako habang nakangisi.
"Anong malay natin".
Dagdag ko pa at pinaikutan niya lang ako ng mga mata niya.
Umakyat na dito sa bleachers ang team ni Ah Rin at binati namin sila sa kanilang panalo.
Lumabas na sa arena ang mga atleta para sa badminton mula sa iba't-ibang paaralan para doon maglaro sa open field at naka live coverage naman iyon dito sa monitor screen sa loob ng arena.
To be continued......
©lavien_liu