သီရိအခုဆိုသူမဝတၳဳကမၻာထဲမွာ႐ွိေနတာ၄လေလာက္႐ွိၿပီျဖစ္သည္ ေနတာၾကာလာတာနဲ႔အမ်ွသူမဒီဘဝနဲ႔ေနသားၾကလာၿပီျဖစ္ၿပီး ထူးျမတ္နဲ႔လဲအရမ္းသင့္ျမတ္ေနခဲ့ေလသည္။
ယခုဆိုသူမတို႔ေမာင္ႏွမက ျမင္တာနဲ႔သူမ်ားေတြအားက်ရတဲ့ေမာင္ႏွမျဖစ္ေနၿပီး သီရိဆိုရင္ ေမာင္ေလးတိုင္းမမလို႔ေခၚၿပီးအားကိုးခ်င္စရာေကာင္းေနသလို
ထူးျမတ္ကလဲခ်စ္စရာေကာင္းၿပီးအလိုက္သိတတ္ၿပီး အမတိုင္းလိုခ်င္တဲ့ေၾကာင္ေပါက္ေလးလိုေမာင္ေလးမ်ိဳးျဖစ္ေနသည္။
ယခုသီရိ လုပ္ငန္း႐ွင္ေတြစုေဝးတဲ့ပါတီကိုေရာက္ေနျခင္းျဖစ္ၿပိး ထူးျမတ္ေကာ႐ွိေနလားဆိုေတာ့ မ႐ွိေနပါ
အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ သီရိထူးျမတ္ကိုသူရနဲ႔ေပးမေတြ႔ေစခ်င္တာေၾကာင့္ နည္းေပါင္းဆံုသံုးအေၾကာင္းမ်ိဳးဆံုျပၿပီးခ်န္ခဲ့ခိုင္းတာျဖစ္သည္ ထူးျမတ္ကလဲဒီလိုပြဲအႀကီးစားႀကီးမွာကိုယ္မသိတဲ့သူေတြနဲ႔ေတြ႔ရမွာကသိ့ကေအာင္ျဖစ္တာေၾကာင့္သီရိေတာင္မ်ားမ်ားစားစားမေျပာလိုက္ရ
သူကိုယ္တိုင္ကေနခဲ့ခ်င္တယ္လို႔ေျပာတာေၾကာင့္ဦးထြန္းျမတ္မွာမတတ္ႏိုင္ပဲထားခဲ့ရသည္။
သီရိသည္ သူမလက္ထဲကေဖ်ာ္ရည္ကိုအားရပါးရေသာက္ခ်လိုက္ၿပီးသူမရဲ႕ေအာင္ျမင္မူ႔အတြက္အရမ္းကိုဝမ္းသာပိတိျဖစ္မိလို႔ေနၿပီးေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကိုဂ႐ုမစိုက္မိပါေခ်
သူမနဲ႔မလွမ္းမကမ္းတေနရာမွာသူမကိုစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့သူကေတာ့ျပံဳးမိလိုက္ၿပီး
"ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းသားပဲ"
ဘုန္းရန္ႏိုင္သူသည္ သူနဲ႔မလွမ္းမကမ္းမွာ႐ွိတဲ့ထိုမိန္းကေလးကို စိတ္ဝင္စားမိေနၿပီျဖစ္သည္ ပထမတစ္ခါေဈးဝယ္စင္တာမွာသူေတြ႔ထဲက သူမရဲ႕အမ်ားနဲ႔မတူၾကမ္းတမ္းတဲ့အမူရာေလးေတြကိုစိတ္ဝင္စားခဲ့တာျဖစ္သည္။
ဒုတိယအႀကိမ္ သူ႔ရဲ႕ဟန္ျပလုပ္ငန္းအတြက္ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ရန္သြားတဲ့ ကုမၸဏီမွာေတြ႔ခဲ့ရခ်င္းျဖစ္သည္ ထိုအခ်ိန္ကသူမသည္ ေဈးဝယ္စင္တာမွာေတြ႔ခဲ့ရသည္ႏွင္အလြန္ကြဲျပားေနသည္။
သူမကတည္ညိမ္ၿပီး လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြအေပၚမွာလဲရင္းႏွီးေဖာ္ေရြကာဆက္ဆံတတ္ေသးသည္။
သူကေတာ့သူမကိုေစာင့္ၾကည့္ေနပင္မဲ့လို သူမကလံုးဝသတိထားမိပံုမေပၚေပ
.
.
.
.
ထူးျမတ္ အက်ႌလက္႐ွည္ကိုဝတ္ရင္းေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းလာၿပီး ထိုအခ်ိန္ အိမ္ေစာင့္ဦးေလးႀကီးမွ
"သခင္ေလး ဒါဘယ္သြားမလို႔လဲ"
ထူးျမတ္သည္ပံုမွန္အတိုင္းပဲျပံဳးလိုက္ကာ
"လပ္ထိပ္နားေလာက္မွာညေဈး႐ွိတယ္လို႔ၾကားလို႔ကြၽန္ေတာ္သြားၾကည့္ခ်င္လို႔ မၾကာခင္မမေမြးေန႔လဲေရာက္ေတာ့မွာဆိုေတာ့ ထူးထူးျခားျခားအမွတ္တရျဖစ္မဲ့လက္ေဆာင္ေလးမ်ားေတြ႔မလားသြား႐ွာမလို႔"
ထူးျမတ္ထိုသို႔ေျပာလိုက္ၿပီးေနာက္အိမ္ေစာင့္ဦးေလးႀကီးက
"ဒါဆို ဦးေလးလိုက္ပို႔ေပးမယ္ေလ"
ထူးျမတ္သည္အျမန္ညင္းလိုက္ၿပီး
"ရပါတယ္ ညလဲမိုးခ်ဳပ္ေနၿပီဆိုေတာ့ဦးေလးတို႔အနားယူရမွာေပါ့ သိပ္လဲမေဝးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္စက္ဘီးနင္းၿပီးသြားလိုက္မယ္"
"ဒါဆိုဂ႐ုစိုက္သြားေနာ္"
"ဟုတ္"
ထူးျမတ္အိမ္ထဲမွာထြက္လိုက္ၿပီး သူစက္ဘီးေလးကိုသြားယူကျခံဝကိုတြန္းသြားရင္ သူ႔အမအံဩေလာက္မဲ့ဘယ္လိုလက္ေဆာင္ဝယ္ရင္ေကာင္းမလဲလို႔စဥ္းစားရင္း စက္ဘိန္းကိုနင္း၍လမ္းမေပၚသို႔ေရာက္႐ွိလာေတာ့သည္။
၁၅မီနစ္ေလာက္ၾကာေအာင္ထူးျမတ္စက္ဘီးစီးၿပီးေနာက္ ညေဈးတန္းအဝသို႔ေရာက္လာေတာ့သည္။
ထူးျမတ္စက္ဘီးကိုလမ္းေဘးမွာရပ္လိုက္ကာ ေဈးထဲသို႔ဝင္လိုက္ေတာ့သည္ သူသည္ဟိုၾကည့္ ဒီၾကည့္နဲ႔ သီရိနဲ႔သင့္ေတာ္မဲ့ပစၥည္းေလးေတြကို႐ွာၾကည့္ေနေတာ့သည္။
ထိုအခ်ိန္ ထူးျမတ္နဲ႔မလွမ္းမကမ္းမွာ႐ွိေနတဲ့သူတစ္ေယာက္က ထူျမတ္ကိုစိုက္ၾကည့္ေနၿပီး အၾကံစဥ္အျပည့္နဲ႔ျပံဳးကာ
ထူးျမတ္အေနာက္ကေနကာယံကာ႐ွင္သတိမထားမိေအာင္ ကပ္လိုက္လာေတာ့သည္။
ထူးျမတ္သူလိုခ်င္တာေတြရၿပီးေနာက္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာအိမ္သို႔ျပန္ရန္လိုက္ၿပီး သူစက္ဘီးကိုတြန္း၍ေလ်ွာက္လာေတာ့သည္ သူစိတ္ထဲမွာေတာ့ သူအမအတြက္သူျပင္ေပးထားတဲ့လက္ေဆာင္ကို သူအမေတြ႔ၿပီးေပ်ာ္ရႊင္မဲ့ပံုရိပ္ကိုေတြးၿပီးစိတ္ကူးယဥ္ေနမိေနသည္။
သို႔ေသာ္ သူသည္ သူဆီခ်င္းကပ္လာတဲ့အနၱရာယ္ကိုေတာ့သူသတိမထားမိလိုက္ေခ်...
လူ႐ွင္းလင္းေနတဲ့လမ္းမေပၚသို႔အေရာက္ ထူးျမတ္တစ္ေယာက္အေနာက္ကေနဖမ္းခ်ဳပ္ခံလိုက္ရၿပီး ႏွာေခါင္းကိုအဝတ္တစ္ခုနဲ႔ဖံုးအုပ္ခံလိုက္ရၿပီး သူလႊတ္ေအာင္႐ုန္းေနေပမဲ့ အခ်ည္းနီးျဖစ္ေနၿပီး ခနအၾကာေတာ့သူမ်က္လံုးမ်ားေမွးစင္းၿပီးေမ့ေမ်ာသြားေတာ့သည္။
ထိုအခ်ိန္ ထူးျမတ္ကိုေမ့ေဆးနဲ႔အုပ္လိုက္တဲ့သူက ဖုန္းကိုထုပ္ကာ
"အျမန္လာေတာ့"
လို႔ေျပာၿပီး ဖုန္းကိုခ်ပလိုက္ေတာ့သည္ သူဖုန္းကိုခ်ၿပီးၿပီးခ်င္းပဲ
ကားတစ္ဆီးသူတို႔နားကိုရပ္လာကာ ကားထဲမွလူႏွစ္ေယာက္ထပ္ဆင္းလာၿပီး ထူးျမတ္ကိုမကာ ကားေပၚတင္လိုက္ၾကေတာ့သည္။
ကားေပၚတြင္ သူတို႔ထဲမွတစ္ေယာက္မွ
"ဒီတစ္ခါမင္း႐ွာတာမဆိုးဘူးပဲ ေခါင္းေဆာင္ေတာ့ေက်နပ္ေနေတာ့မွ ေတာ္ေတာ္ေတာ့လွတာပဲ ေယာက္်ားေလးလို႔ထင္ရက္စရာေတာင္မ႐ွိဘူး"
"ေအးကြာ တကယ္လို႔ေခါင္းေဆာင္စားလို႔ဝသြားရင္ငါတို႔အလွည့္ေပါ့ ငါသိခ်င္တယ္ သူ႔အေပါက္ေလးဘယ္ေလာက္ေတာင္က်ပ္ၿပီးခံစားလို႔ေကာင္းလိုက္မလဲလို႔"
ထိုသူသည္ ညစ္ညမ္းေသာစကားမ်ားကိုအ႐ွက္မ႐ွိေျပာဆိုေနၿပီး လက္ေတြကလဲေမ့ေမ်ာေနတဲ့ထူးျမတ္အေပၚလြန္ၾကဴးလာကာ မထိသင့္တဲ့ေနရာေတြထိပါက်ဴးေၾကာ္လာေတာ့သည္။
ထိုအခ်ိန္ကားေမာင္းတဲ့ေနရာမွာထိုင္ေနတဲ့လူကာ
"မင္းလက္ေတြကိုအရင္ထိန္းသိမ္းစမ္းပါ ေခါင္းေဆာင္က ပါကင္မွႀကိဳက္တာ ေတာ္ၾကာေခါင္းေဆာင္မင္းတို႔လုပ္တာေတြသိၿပီးေဒါသထြက္ရင္ငါနဲ႔မဆိုင္ဘူးေနာ္"
ထိုသို႔ေျပာလိုက္ေသာေၾကာင့္အေနာက္ကလူႏွစ္ေယာက္ကရပ္တန္႔သြားၿပီး
"မင္းမေျပာရင္ဘယ္သူမွသိမွာမဟုတ္ပါဘူး အျမန္ေမာင္းစမ္းပါ"
ထို႔ေနာက္ထိုကားေလးသည္ ၿမိဳ႕ထဲမွတေျဖးေျဖးထြက္ခြာလာၿပီး လူေနအိမ္ေတြအားေက်ာ္လြန္ၿပီးလူျပတ္တဲ့လမ္းမႀကီးမွာတေျဖးေျဖးေမာင္းႏွင္သြားကာ အေဝးတေနရာမွ အိမ္အေဟာင္းႀကီးတြင္ရပ္တန္႔သြားေတာ့သည္။
......................
ဘယ္လိုေနလဲဖတ္ၾကည့္ၿပီး ေဝဖန္သြားၾကပါအံုး😁
ဒါနဲ႔ေနာက္အပိုင္းဘာဆက္ျဖစ္မယ္ထင္လဲ🙂
သီရိအခုဆိုသူမဝတၳုကမ်ဘာထဲမှာရှိနေတာ၄လလောက်ရှိပြီဖြစ်သည် နေတာကြာလာတာနဲ့အမျှသူမဒီဘဝနဲ့နေသားကြလာပြီဖြစ်ပြီး ထူးမြတ်နဲ့လဲအရမ်းသင့်မြတ်နေခဲ့လေသည်။
ယခုဆိုသူမတို့မောင်နှမက မြင်တာနဲ့သူများတွေအားကျရတဲ့မောင်နှမဖြစ်နေပြီး သီရိဆိုရင် မောင်လေးတိုင်းမမလို့ခေါ်ပြီးအားကိုးချင်စရာကောင်းနေသလို
ထူးမြတ်ကလဲချစ်စရာကောင်းပြီးအလိုက်သိတတ်ပြီး အမတိုင်းလိုချင်တဲ့ကြောင်ပေါက်လေးလိုမောင်လေးမျိုးဖြစ်နေသည်။
ယခုသီရိ လုပ်ငန်းရှင်တွေစုဝေးတဲ့ပါတီကိုရောက်နေခြင်းဖြစ်ပြိး ထူးမြတ်ကောရှိနေလားဆိုတော့ မရှိနေပါ
အကြောင်းရင်းကတော့ သီရိထူးမြတ်ကိုသူရနဲ့ပေးမတွေ့စေချင်တာကြောင့် နည်းပေါင်းဆုံသုံးအကြောင်းမျိုးဆုံပြပြီးချန်ခဲ့ခိုင်းတာဖြစ်သည် ထူးမြတ်ကလဲဒီလိုပွဲအကြီးစားကြီးမှာကိုယ်မသိတဲ့သူတွေနဲ့တွေ့ရမှာကသိ့ကအောင်ဖြစ်တာကြောင့်သီရိတောင်များများစားစားမပြောလိုက်ရ
သူကိုယ်တိုင်ကနေခဲ့ချင်တယ်လို့ပြောတာကြောင့်ဦးထွန်းမြတ်မှာမတတ်နိုင်ပဲထားခဲ့ရသည်။
သီရိသည် သူမလက်ထဲကဖျော်ရည်ကိုအားရပါးရသောက်ချလိုက်ပြီးသူမရဲ့အောင်မြင်မူ့အတွက်အရမ်းကိုဝမ်းသာပိတိဖြစ်မိလို့နေပြီးဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကိုဂရုမစိုက်မိပါချေ
သူမနဲ့မလှမ်းမကမ်းတနေရာမှာသူမကိုစိုက်ကြည့်နေတဲ့သူကတော့ပြုံးမိလိုက်ပြီး
"ချစ်ဖို့ကောင်းသားပဲ"
ဘုန်းရန်နိုင်သူသည် သူနဲ့မလှမ်းမကမ်းမှာရှိတဲ့ထိုမိန်းကလေးကို စိတ်ဝင်စားမိနေပြီဖြစ်သည် ပထမတစ်ခါဈေးဝယ်စင်တာမှာသူတွေ့ထဲက သူမရဲ့အများနဲ့မတူကြမ်းတမ်းတဲ့အမူရာလေးတွေကိုစိတ်ဝင်စားခဲ့တာဖြစ်သည်။
ဒုတိယအကြိမ် သူ့ရဲ့ဟန်ပြလုပ်ငန်းအတွက် စာချုပ်ချုပ်ရန်သွားတဲ့ ကုမ္ပဏီမှာတွေ့ခဲ့ရချင်းဖြစ်သည် ထိုအချိန်ကသူမသည် ဈေးဝယ်စင်တာမှာတွေ့ခဲ့ရသည်နှင်အလွန်ကွဲပြားနေသည်။
သူမကတည်ညိမ်ပြီး လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေအပေါ်မှာလဲရင်းနှီးဖော်ရွေကာဆက်ဆံတတ်သေးသည်။
သူကတော့သူမကိုစောင့်ကြည့်နေပင်မဲ့လို သူမကလုံးဝသတိထားမိပုံမပေါ်ပေ
.
.
.
.
ထူးမြတ် အကျႌလက်ရှည်ကိုဝတ်ရင်းအောက်ထပ်သို့ဆင်းလာပြီး ထိုအချိန် အိမ်စောင့်ဦးလေးကြီးမှ
"သခင်လေး ဒါဘယ်သွားမလို့လဲ"
ထူးမြတ်သည်ပုံမှန်အတိုင်းပဲပြုံးလိုက်ကာ
"လပ်ထိပ်နားလောက်မှာညဈေးရှိတယ်လို့ကြားလို့ကျွန်တော်သွားကြည့်ချင်လို့ မကြာခင်မမမွေးနေ့လဲရောက်တော့မှာဆိုတော့ ထူးထူးခြားခြားအမှတ်တရဖြစ်မဲ့လက်ဆောင်လေးများတွေ့မလားသွားရှာမလို့"
ထူးမြတ်ထိုသို့ပြောလိုက်ပြီးနောက်အိမ်စောင့်ဦးလေးကြီးက
"ဒါဆို ဦးလေးလိုက်ပို့ပေးမယ်လေ"
ထူးမြတ်သည်အမြန်ညင်းလိုက်ပြီး
"ရပါတယ် ညလဲမိုးချုပ်နေပြီဆိုတော့ဦးလေးတို့အနားယူရမှာပေါ့ သိပ်လဲမဝေးတော့ ကျွန်တော်စက်ဘီးနင်းပြီးသွားလိုက်မယ်"
"ဒါဆိုဂရုစိုက်သွားနော်"
"ဟုတ်"
ထူးမြတ်အိမ်ထဲမှာထွက်လိုက်ပြီး သူစက်ဘီးလေးကိုသွားယူကခြံဝကိုတွန်းသွားရင် သူ့အမအံဩလောက်မဲ့ဘယ်လိုလက်ဆောင်ဝယ်ရင်ကောင်းမလဲလို့စဉ်းစားရင်း စက်ဘိန်းကိုနင်း၍လမ်းမပေါ်သို့ရောက်ရှိလာတော့သည်။
၁၅မီနစ်လောက်ကြာအောင်ထူးမြတ်စက်ဘီးစီးပြီးနောက် ညဈေးတန်းအဝသို့ရောက်လာတော့သည်။
ထူးမြတ်စက်ဘီးကိုလမ်းဘေးမှာရပ်လိုက်ကာ ဈေးထဲသို့ဝင်လိုက်တော့သည် သူသည်ဟိုကြည့် ဒီကြည့်နဲ့ သီရိနဲ့သင့်တော်မဲ့ပစ္စည်းလေးတွေကိုရှာကြည့်နေတော့သည်။
ထိုအချိန် ထူးမြတ်နဲ့မလှမ်းမကမ်းမှာရှိနေတဲ့သူတစ်ယောက်က ထူမြတ်ကိုစိုက်ကြည့်နေပြီး အကြံစဉ်အပြည့်နဲ့ပြုံးကာ
ထူးမြတ်အနောက်ကနေကာယံကာရှင်သတိမထားမိအောင် ကပ်လိုက်လာတော့သည်။
ထူးမြတ်သူလိုချင်တာတွေရပြီးနောက် ပျော်ရွှင်စွာအိမ်သို့ပြန်ရန်လိုက်ပြီး သူစက်ဘီးကိုတွန်း၍လျှောက်လာတော့သည် သူစိတ်ထဲမှာတော့ သူအမအတွက်သူပြင်ပေးထားတဲ့လက်ဆောင်ကို သူအမတွေ့ပြီးပျော်ရွှင်မဲ့ပုံရိပ်ကိုတွေးပြီးစိတ်ကူးယဉ်နေမိနေသည်။
သို့သော် သူသည် သူဆီချင်းကပ်လာတဲ့အန္တရာယ်ကိုတော့သူသတိမထားမိလိုက်ချေ...
လူရှင်းလင်းနေတဲ့လမ်းမပေါ်သို့အရောက် ထူးမြတ်တစ်ယောက်အနောက်ကနေဖမ်းချုပ်ခံလိုက်ရပြီး နှာခေါင်းကိုအဝတ်တစ်ခုနဲ့ဖုံးအုပ်ခံလိုက်ရပြီး သူလွှတ်အောင်ရုန်းနေပေမဲ့ အချည်းနီးဖြစ်နေပြီး ခနအကြာတော့သူမျက်လုံးများမှေးစင်းပြီးမေ့မျောသွားတော့သည်။
ထိုအချိန် ထူးမြတ်ကိုမေ့ဆေးနဲ့အုပ်လိုက်တဲ့သူက ဖုန်းကိုထုပ်ကာ
"အမြန်လာတော့"
လို့ပြောပြီး ဖုန်းကိုချပလိုက်တော့သည် သူဖုန်းကိုချပြီးပြီးချင်းပဲ
ကားတစ်ဆီးသူတို့နားကိုရပ်လာကာ ကားထဲမှလူနှစ်ယောက်ထပ်ဆင်းလာပြီး ထူးမြတ်ကိုမကာ ကားပေါ်တင်လိုက်ကြတော့သည်။
ကားပေါ်တွင် သူတို့ထဲမှတစ်ယောက်မှ
"ဒီတစ်ခါမင်းရှာတာမဆိုးဘူးပဲ ခေါင်းဆောင်တော့ကျေနပ်နေတော့မှ တော်တော်တော့လှတာပဲ ယောက်ျားလေးလို့ထင်ရက်စရာတောင်မရှိဘူး"
"အေးကွာ တကယ်လို့ခေါင်းဆောင်စားလို့ဝသွားရင်ငါတို့အလှည့်ပေါ့ ငါသိချင်တယ် သူ့အပေါက်လေးဘယ်လောက်တောင်ကျပ်ပြီးခံစားလို့ကောင်းလိုက်မလဲလို့"
ထိုသူသည် ညစ်ညမ်းသောစကားများကိုအရှက်မရှိပြောဆိုနေပြီး လက်တွေကလဲမေ့မျောနေတဲ့ထူးမြတ်အပေါ်လွန်ကြူးလာကာ မထိသင့်တဲ့နေရာတွေထိပါကျူးကြော်လာတော့သည်။
ထိုအချိန်ကားမောင်းတဲ့နေရာမှာထိုင်နေတဲ့လူကာ
"မင်းလက်တွေကိုအရင်ထိန်းသိမ်းစမ်းပါ ခေါင်းဆောင်က ပါကင်မှကြိုက်တာ တော်ကြာခေါင်းဆောင်မင်းတို့လုပ်တာတွေသိပြီးဒေါသထွက်ရင်ငါနဲ့မဆိုင်ဘူးနော်"
ထိုသို့ပြောလိုက်သောကြောင့်အနောက်ကလူနှစ်ယောက်ကရပ်တန့်သွားပြီး
"မင်းမပြောရင်ဘယ်သူမှသိမှာမဟုတ်ပါဘူး အမြန်မောင်းစမ်းပါ"
ထို့နောက်ထိုကားလေးသည် မြို့ထဲမှတဖြေးဖြေးထွက်ခွာလာပြီး လူနေအိမ်တွေအားကျော်လွန်ပြီးလူပြတ်တဲ့လမ်းမကြီးမှာတဖြေးဖြေးမောင်းနှင်သွားကာ အေဝးတေနရာမွ အိမ်အဟောင်းကြီးတွင်ရပ်တန့်သွားတော့သည်။
......................
ဘယ်လိုနေလဲဖတ်ကြည့်ပြီး ဝေဖန်သွားကြပါအုံး😁
ဒါနဲ့နောက်အပိုင်းဘာဆက်ဖြစ်မယ်ထင်လဲ🙂