Hiçbirimiz annesizlik ne demek öğrenmemeliyiz.
Sanırım 10.videoyu izliyorduk. Özgür'ün 10.yaşı. Yine rapunzel pastası ve yine sessizce pastayı izleyen boncuk gözlü sevgilim. İzlediği pastayı yemek için öne eğilirken annesi pastayı önünden çekti.
"Koş ve babayı öp."
Özgür hızla sandalyeden inip babasının kucağına koşuyor. Mavi gözleri, babasının sarıya dönük saçlarıyla bayağı uyumluydu.
"Özgür hediyelerini aç babacığım."
Beraber hediyelerle koşuyorlar. Özgür heyecanla paketleri açıyor. İlkinden bir kitap çıkıyor. Kürk Mantolu Madonna. İkincisinden bir vosvos maketi çıkıyor. Ardından daha bir çok hediye. Hediyelerine bakıyor ve ailesine teşekkür ediyor. Sonra beraber şarkı söylüyorlar. Babası onunla bir baba kız dansı yapıyor. Annesi ise bir köşede teyzesi, dayısı, kuzenleri ile ikisini izliyor.
Özgür'e masaj yapmayı bırakıp ayağa kalktım. Sarı saçlarını şekillendirip peşimden kalktı. Beraber banyoya gittik. O elini yüzünü yıkarken ben de saçımı başımı düzelttim. Yarın okul vardı. Lanet okul bir kez daha.
Berber salona girdiğimizde Eylül ve Berkan bir koltuğa uzanmış film izliyordu.
"Ooo uyumadınız mı siz ya?"
"Uyumadık. Teyzemler nerede?"
"Siz odaya kapanınca gittiler."
"Ahh ne harika ama."
Özgür tekli koltuğa çökünce ben de kucağına oturdum. Beraber Berkan ve Eylül'ün yarısına geldiği filme baktık. Özgür ellerimi tuttu.
"Uyusak mı yarın okul var ya."
"Sen istersen uyuyalım."
Elini çekerek beni odamıza götürdü. Üzerimi değiştirmek için hızla Özgür'ün dolabına yöneldim. Elime bir şort ve uzun kollu bir switt alıp hızla soyunarak giyindim. Özgür'e giymesi için bir şeyler çıkartıp yatağa bıraktım.
"Beni sen giydirsene."
Kendisini yatağa bırakıp gözlerini kapattı. Yanına gidip pantalonunun düğmesini açtım. Çekeleyerek çıkarttım. Tişörtünü ve sporcu atletini de çıkartıp kısakollu swittini ve polar pijamasını giydirdim. Kafasını yastığına bastırdı. Yorganın altına girmesi için onu dürttüm. Mıyışarak üzerini örttüğümde beni de kendisine çekti. Bir süre kafası boyun girintimde sabit kaldık. Şu kaşık pozisyonundan daha aşk dolu bir şey yok dünyada.
"Özgür?"
Dudakları ufak bir mırıltı çıkarttı beni dinlediğine dair.
"Nasıl kadın oldun?"
"Ne!?"
"Bu gün teyzene 'İkimiz de nasıl kadın olduğumdan tut vücuduma neden mürekkep enjekte ettiğimi biliyoruz.' demiştin. Nasıl oldu Özgür."
"Sana anlatırsam benden uzaklaşırsın."
"Saçmalama. Dinliyorum."
"Korkuyorum."
"Seni üzecek, yargılayacak, kıracak, hakaret edecek son insan benim. son bile değilim. Ben hiç böyle bir şey yapmam."
Benden vücudunu uzaklaştırıp geri geri çekti kendini. Ardından sırtını başlığa dayayıp ayaklarını kendine çekti.
"Ben annemi kaybettikten bir süre sonra evden kaçtım. Sanırım 15 yaşındaydım. 16 ya yakın."
Derin bir nefes aldı. Onu dinlemek için onu dönecektim beni durdurdu.
"Lütfen bana bakma."
Sırtımı döndüm yine iç çekişini duydum.
"Bunu yanlızca teyzem biliyor Ada."
"Ben senin hayat yoldaşınım Özgür."
"Peki. 15-16 yaşında işte. Kendimi yeni keşfediyordum. Bir kadın ile konuşmaya başladım ben. Bir gece beni evine davet etti. Beni gelip aldı ve dudaklarımdan öptü. Arabası çok güzeldi. Kendisi 23 Yaşındaydı. Onu sevdiğimi daha da önemlisi onun beni sevdiğini düşündüm. Evine gittik. Evinde bir adam vardı. Delinin tekiydi. Bana dokundu. Ben bağırdım, kadın beni ondan uzaklaştırdı ve odasına çıktık."
Ağlamaya başlamıştı sanırım sesi titreyip incelmişti. Arkamı dönmeye çalıştım.
"SANA ARKANI DÖNME DEDİM."
Bağırdı. Evet. Özgür bana bağırdı. İstemsizce gözyaşlarım döküldü gözlerimden. Bana baktı. İkimizin de gözleri kızarmıştı. Hızla yataktan kalkıp odamızdan fırladı. Peşinden hızla kalktım kapıyı sertçe çarptı. Ardından koştum. Annem ve Eylül salondaydı. Özgür kendisini banyoya kilitledi. Peşinden koşup kapıyı yumrukladım.
"Sevgilim kapıyı aç. Tamam. Hadi bak burada sana zarar verebilecek hiç bir erkek yok. kimse yok ben varım. Ben sana zarar vermem Özgür biliyorsun."
Kapı ardından bir kırılma sesi ve hıçkırık geldi. Ağlamaya başlamıştı. Kapıyı açamıyordum. Kendimi kapıya vurup kolu zorlamaya devam ederken Eylül beni uzaklaştırdı.
"Dokunma bana Eylül. Özgür meleğim aç kapıyı. Kimse yok. Kimse yok ben varım."
İçeriden gelen şiddetli ağlama devam ediyordu. Annem ve Eylül ise sadece bana bakıyorlardı.
"Özgür. Sana zarar vermeyecek kimse."
"SUS ADA. O DA BÖYLE DEDİ; SANA ZARAR VERMEM GÜZEL ŞEY DEDİ."
"Özgür. A..anlamıyorum. Kapıyı aç hadi."
Bir kırılma sesi daha.
"O GECE BENİ KADINI YAPTI ANLIYORMUSUN? ADAM BANA ZORLA SAHİP OLDU. SENİ MUTLU EDERİM DEDİ. HOŞUNA GİDER DEDİ. KADIN ONU UZAKLAŞTIRMAYA ÇALIŞIMCA ONA VURDU ADA. KADINI TEK TOKATLA BAYILTTI."
Çığlıklarla bağrıyordu. Ve sanırım bir şeyleri tekmeliyordu.
"Özgür, korkuyorum. Çok korkuyorum aç kapıyı."
"KORKTUĞUMU SÖYLEDİM. BENİ BIRAK DEDİM. ELİNE BİR JİLET ALDI. DÖVMELERİM OLAN O YERLERE JİLETLE 'H' YAZDI. CANIM YANIYORDU. KADINLIĞIMI ALMIŞTI VE BENİ OYUNUNA ALET EDİYORDU. KADIN GELDİ VE BUMM."
Bir şeylerin daha fırlatılmasından çıkan şiddetli bir ses. Duşakabini falan tekmelemiş olmalıydı.
"SİLAHLA ADAMIN KAFASINDAN VURDU. BENİ HASTANEYE GÖTÜRDÜ VE TEDAVİ ETTİRDİ."
"KAPIYI AÇ!"
Diye çığlık attım bu sefer. Babam, annem, Berkan ve Eylül. Bana ve haykırışlarıma bakıyorlardı. Konuşuyorlardı ama onları duyamıyordum. Belki de istemedim duymayı.
"BEN O GECE TÜM DÜNYAYA İNANCIMI KAYBETTİM ADA. BENİ ANLIYOR MUSUN? BEN O GECE YOK OLDUM. ÖLDÜM. BİTTİM. TÜKENDİM. O BAKIŞLARI ÇIKMIYOR AKLIMDAN. HALA HAPİSTE O KADIN. BENİ KORUMAK İÇİN VURDUĞU ADAM YÜZÜNDEN CEZA ÇEKİYOR. YA BEN? O GÜNDEN SONRA KENDİME GELEMEDİM BEN. HEPSİNİN SUÇU BABAMDA. BENİ NEDEN HİÇ SEVMEDİ ADA? BABAM NEDEN HEP BENDEN NEFRET ETTİ? EŞCİNSELİM DİYE Mİ? YOKSA AYKIRIYIM DİYE Mİ? NİYE?"
Aynanın kırılma sesi doldu kulaklarıma kapıyı yumruklamaya devam ettim.
"ÖLMEMİ İSTERMİSİN? AİLENE LAYIK OLURSUN. BİR KIZ ARKADAŞIN OLMAZ. KENDİNE BİR ERKEK KÖLE BULURSUN. ÖLEBİLİRMİYİM ADA? BAK BURADA NELER VAR. AHAAA CAM. KESKİN. SİVRİ. BUNUNLA BOĞAZIMI KESTİKTEN SONRA CEHENNEME GİTMEM NE KADAR SÜRER? SÖYLESENE? KAÇ DAKİKA? BELKİ DE CAN ÇEKİŞİRİM. UNUTMA AMA SENİ ÇOK SEVİYORUM. SENİ O KADINDAN DAHA ÇOK SEVİYORUM. SENİ ELA'DAN DAHA ÇOK SEVİYORUM. ADA BEN SENİ ANNEM KADAR ÇOK SEVİYORUM."
Kapıyı yumruklamaya devam ederken bir yandan da çığlık atarak ağlıyordum. Berkan beni sertçe geri çekti. Ona bağırmaya hazırlanırken kapıya omuz attığını gördüm. ilki olmadı. İkincisi Olmadı. Üçüncüsü olmadı. Bir Kere daha kendini son gücü ile çarptı kapıya. Kapı kilidini parçalayıp açılırken Özgür ile göz göze geldim.
"Hoşçakal."
Diye mırıldandı dudakları. Eline o camı bilmem kaçıncı kez sürterken. Kan olmuştu üzeri. Ama Özgür kan sevmez ki. İğrenir. Çok iğrenir.
Yanına koştum sıkıca sarıldım terli vücudu sırılsıklam saçlarına. Yüzüne bakarken elindeki ayna parçası düştü.
"Bebeğim. Bana bak. Seni Seviyorum. Gitme. Ambulansı arayın bir şey yapın."
"Shhtt. Sessiz ol Ada. Ölüm Meleği kaçmasın."
Zar zor konuştu. Dudaklarından o kelimeler zar zor döküldü.
"Ölüm meleğini de seni de sikerim. Hele bi öl bak ne oluyor. Seni diriltip öldürmezsem Ada değilim."
Gülümsedi.
"Seni seviyorum. Annem beni özledi."
Diye inledi. Ardından gözbebekleri kaydı. Ben çığlık ve tokatla onu ayıltmaya çalışırken ambulans sesi doldurdu çevremi. Sustum. Ama atabileceğim en büyük çığlığı attım. Sessizlikle haykırdım. Lanet ettim kendime. Dilime. Lanet ettim ve sustum. Ebediyen sürecek sessizlikle sustum.