လူဆိုးကောင် (completed)

You are reading

Fanfiction

ကျူးလစ်ဝါလေးတစ်ခက်နဲ့ မောင့်အချစ်ကိုရည်ညွှန်းမယ်...။

jikook kookmin romace yaio

🤍အပိုင်းတစ်ဆယ့်လေး🤍

4.9K 412 72

By AyeMon687

( Unicode )

( အပိုင်းတစ်ဆယ့်လေး )

မနေ့ညက လူတစ်ယောက်နဲ့ဆုံခဲ့သည်။

လိုအပ်တာလေးတစ်ချို့ဆင်းဝယ်ပြီး တိုက်ခန်းသို့ပြန်အလာ သူတို့တိုက်အောက်တွင် ထူးထူးဆန်းဆန်းလူတစ်ယောက်ကို
မြင်လိုက်ရသည်မို့ ပတ်ခ်ဂျီမင်၏ခြေလှမ်းတွေမှာရပ်တန့်သွားရပြီး တစ်ဆက်တည်းဆိုသလို လက်ထဲကကြွပ်ကြွပ်အိတ်လေးကိုပါ ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ချေလိုက်မိသည်။

* လီဆောင်းဝူရှီ ..! *

ဟုတ်နိုးဟုတ်နိုးဖြင့် လှမ်းခေါ်ဖြစ်သည်။ဒီလူက ဟန်ဆောင်းရဲ့ဆက်ခံသူမလား။ဇောင့်ကြွားကြွားနိုင်လွန်းလို့ ကျွန်တော်လုံးဝကြည့်လို့မရတဲ့လူလေ။ချက်ချင်းပဲလှည့်ကြည့်လာတာကကျွန်တော်မြင်ဖူးနေကျ မျက်နှာကြီး...။

* မှန်နေတာပဲ။လီဆောင်းဝူရှီ ..ဒီမှာဘာလုပ်နေတာလဲ *

* ဒေါက်တာပတ်ခ် ! *

ကိုယ့်ကိုလှည့်ကြည့်လာခဲ့ပြီး ထိတ်လန့်သွားပုံရတဲ့မျက်နှာကြီးက နည်းနည်းတော့ရယ်ချင်စရာကောင်းသည်။တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်စိုက်ကြည့်နေကြကာ "ဘာလဲ"ဟူသော အကြည့်နက်နက်တွေနဲ့ အပြန်အလှန်အကဲခတ်နေကြလျှက်။

* လီဆောင်းဝူရှီ..!ဒီကိုဘာလာလုပ်တာလဲ
မပြောပြရသေးဘူးနော် *

ဂျီမင်ရဲ့လေသံတွေက တရားခံကိုစစ်ဆေးမေးမြန်းနေသလိုပါပင် ပြတ်သားလှ၏။

* ကျွန်တော် ဒီနားကိုလာရင်းနဲ့ ဒီတိုက်က အသိတစ်ယောက်ဆီဝင်လည်မလို့..အဲ့တာ သူဘယ်အထပ်နေလဲ မမှတ်မိတော့ဘူး *

လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်နေတဲ့ဒီလူ့မျက်လုံး!
ဘောင်းဘီကို ခဏခဏပွတ်နေတဲ့ သူ့ရဲ့
ကဏာမငြိမ်နေတဲ့ လက်ချောင်းတွေ။ဘာတစ်ခုမှ သင်္ကာစရာကောင်းမနေဘူးလေ။

* အသိတစ်ယောက်ဆိုတာက?ကျွန်တော်များလား *

* မဟုတ်ပါဘူး။ဒေါက်တာပတ်ခ် မဟုတ်ဘူး *

လီဆောင်းဝူက အသည်းအသန်ငြင်းရှာပြီး မျက်လုံးတွေကလုံးဝကိုမူမှန်မနေပါ။

* ဒါဆိုဘယ်သူလဲပြောပြလေ?ကျွန်တော်နေတဲ့တိုက်ကို ရုတ်တရတ်ရောက်လာပြီး လာတွေ့တာက ကျွန်တော်မဟုတ်ဘူးဆိုတော့... ခင်ဗျားတွေ့ချင်နေတဲ့အသိက ဘယ်သူများလဲ *

အသည်းအသန်တွေထငြင်းနေတဲ့လူကို နည်းနည်းလေးမှမသင်္ကာပါ။

* ဒေါက်တာပတ်ခ်ဆီ လာလည်တာမဟုတ်ဘူး။ဒီအတိုင်း ကျွန်တော့်အသိဆီလာတာပါဆို *

လီဆောင်းဝူက စိတ်ရှုပ်သွားပုံဖြင့် သူ့ဆံပင်တွေကိုပါ တဗျင်းဗျင်းဆွဲဆုပ်လာသည်။

* ခင်ဗျားမပြောဘူးလား ..ရတယ်လေ ။
လုံခြုံရေးဦးလေးကြီးကို ခေါ်လိုက်ရုံပေါ့ *

* လုံခြုံရေးကိုဘာလို့ခေါ်မှာလဲဗျ *

* လီဆောင်းဝူနဲ့ဆိုင်လို့လား.. ဒီမှာ . *

မျက်လုံးပြူးမျက်လုံးဆန်နှင့်လီဆောင်းဝူရဲ့ရုပ်ဟာ တကယ်ကိုရင်ထိတ်နေမှန်းသိသာစေ၏။ဒေါက်တာက ဂိတ်ဝတွင်တာဝန်ကျနေသော လုံခြုံရေးကြီးကိုလှမ်းခေါ်ဖို့ပြင်လိုက်သည်နှင့်....

* အာ မခေါ်ပါနဲ့ဆို မခေါ်နဲ့။ကျွန်တော်အကုန်ပြောပြမှာမို့ စိတ်ရှည်ရှည်ထားပြီးနားထောင်ပေးပါ *

* ခင်ဗျားအဲ့လို အရစ်ဆက်ရှည်နေမယ်ဆို ကျွန်တော်ခေါ်လိုက်တော့မှာ *

* ဟူးးး!မထူးပါဘူးဗျာ။နောက်လည်းသိရမယ့်အတူတူ ကျွန်တော်ပြောပြပါတော့မယ် *

လီဆောင်းဝူက ဟိုကြည့်ဒီကြည့်လုပ်လိုက်ပြီးမှ ဂျီမင်၏လက်ကောက်ဝတ်တစ်ဖက်ကို
ပြေးဆွဲကာ ပန်းပင်လေးတွေပျိုးထားလေသည့် အုတ်ဘောင်တန်းတွေနား ဆွဲခေါ်သွား၏။
ဂျီမင်အဖို့ ရုန်းချိန်တောင်ပင် မရလိုက်ပါဘူး။

* လီဆောင်းဝူရှီ...အနားအရမ်းမကပ်ပါနဲ့လား *

* ကပ်ပြီးပြောရမယ့် စကားမို့လို့ပါ ဒေါက်တာ *

လီဆောင်းဝူက တရွေ့ရွေ့ကပ်လာပြန်တာမို့
နောက်အနည်းငယ်ဆုတ်လိုက်မိသည်။

* တကယ်တော့ ကျွန်တော်က အစ်ကိုလေးဆီကို လာတာပါ *

* အစ်ကိုလေးက ဘယ်သူလဲ *

လီဆောင်းဝူက သူ့နှုတ်ခမ်းကိုလက်ဖဝါးနဲ့အုပ်ထားစေပြီး ဒေါက်တာ့ကိုတိုးတိုးလေးကပ်ပြောလာသည်။ထိုအခါ ဒေါက်တာက
သိချင်စိတ်လေးကြောင့်မျက်မှောင်လေးကုပ်ရှာသည်။

* ဟန်ဆောင်းရဲ့ဆက်ခံသူ!။အခုတော့ ဥက္ကဌကြီးလို့ပြောရမလား *

* ဗျာ!ဥက္ကကြီး...ကျွန်တော်တို့ဆေးရုံဥက္ကဌကြီးလို့ပြောလိုက်တာလား *

ဒေါက်တာကစိတ်လှုပ်ရှားစွာ အော်မိသွားတာမို့ လီဆောင်းဝူမှာ သူ့နှုတ်ခမ်းပေါ်လက်ညိုးတင်ထားရပြီး အရမ်းကြီးထမအော်ဖို့ပြောရပြန်သည်။ဒါ့အပြင် သူ့ခမျာ ဟိုကြည့်ဒီကြည့်ဖင်တကြွကြွနှင့် ဘာကိုကြောက်လို့ကြောက်နေမှန်းလဲမသိရပါ။

* တိုးတိုးအော်ပါ ဒေါက်တာပတ်ခ်ရယ် ဘေးလူတွေကြားသွားမှာစိုးလို့ အရမ်းကြီး
စိတ်မလှုပ်ရှားလိုက်ပါနဲ့ *

* အခုပြောချင်တာက ဥက္ကဌကြီးက ကျွန်တော်နဲ့တစ်တိုက်တည်းနေနေတာလို့ပြောချင်တာလား အဲ့လိုလား *

* ဟုတ်ကဲ့ အဲ့လိုပါပဲဒေါက်တာ *

* မဖြစ်နိုင်တာ *

* ဖြစ်နိုင်လို့ပဲ ကျွန်တော်နဲ့အခုလိုအတူထိုင်နေရတာလေ *

ပထမက မယုံကြည်သလိုမျက်လုံးလေးတွေမှေးဆင်းထားပြီးစိုက်ကြည့်နေပေမယ့်
အတည်ကြီးတွေ ပြန်ပြန်ဖြေနေတဲ့လူကြောင့်
ဒေါက်တာတို့တွေဝေသွားရတော့သည်။

* ကျွန်တော်မေးလို့ဖြစ်ပါ့မလား မသိပေမယ့်
ဥက္ကဌကြီးကဘယ်သူလဲ?ဒီကလီဆောင်းဝူကပြောပြပေးနိုင်မလား *

* တကယ်တော့ ဥက္ကဌကြီးဆိုတာက ကျွန်တော်ရဲ့အစ်ကိုလေးပါ။ကျွန်တော်က အစ်ကိုလေးရဲ့ကိုယ်ရံတော်လေ *

မေးတာက တစ်ခြား!ဖြေတာကတစ်ခြားနဲ့
သူ့အကြောင်းကိုသူမိတ်ဆတ်နေသူအား
ဒေါက်တာက ရှုတည်တည့်လိုက်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက်တွင် နှာခေါင်းရှုံချေသည်။

* ကျွန်တော် လီဆောင်းဝူအကြောင်းကို မသိချင်ပါဘူး *

* ဟူတ်ကဲ့ အကျင့်ပါသွားလို့။ဒါဆိုဥက္ကဌကြီးအကြောင်းပဲ ဆက်ပြောတော့မယ်နော် *

* အကောင်းဆုံးပါပဲ အဟင်း..! *

* ဥက္ကဌကြီးက ဥက္ကဌကြီးဆိုပေမယ့် အခုထိတရားဝင်ဥက္ကဌအရာမမြှောက်ရသေးပါဘူး။
တစ်ခြားလူတွေအတွက် ဥက္ကဌကြီးဖြစ်နေတဲ့
အစ်ကိုလေးက ကျွန်တော့်အတွက်တော့စောင့်ရှောက်ပေးနေရတဲ့ ညီလေးလိုပါပဲ *

* လီဆောင်းဝူရီှ၊ဒီည လိုရင်းရောက်ဦးမှာလား *

* အာ.. ဆောရီး *

* ရတယ်။ဆက်ပြောပါ *

* ကျွန်တော့်တို့ရဲ့အစ်ကိုလေးကအခုလက်ရှိမှာ ဟန်ဆောင်းရဲ့ဥက္ကဌကြီးဖြစ်သလို Jလုပ်ငန်းစုရဲ့ဆက်ခံသူလည်းဟုတ်ပါတယ် *

* Jလုပ်ငန်းစု? *

* ဟုတ်ကဲ့ Jလုပ်ငန်းစုပါဒေါက်တာ *

မေးသမျှကို ရိုရိုကြေးကြေးလေးနဲ့ပြန်ဖြေနေသည့်လီဆောင်းဝူမှာ မသိရင် ရွဲ့နေသလိုပါပင်။

Jလုပ်ငန်းစု။Jလုပ်ငန်းစုကသားဆိုတော့ ဂျွန်ဂျောင်များ ဖြစ်နေမလား။

* ဟုတ်ပါတယ်..ဒေါက်တာပတ်ခ်တွေးနေသလိုပါပဲ။ဥက္ကဌကြီးက အစ်ကိုလေးဂျောင်ကုမှန်ပါတယ်။မဟုတ်သေးဘူး အခုတော့ဟန်ဆောင်းရဲ့ဥက္ကဌကြီးပေါ့ အဟင်း...! *

အတွေးတွေက အပြင်ကိုလျှံကျသွားတာလား။ဂျွန်ဂျောင်ကုတပည့်လို့မပြောရဘူး အကုန်ကိုသိနေတော့တာပဲ။ဆရာတပည့်
နှစ်ယောက်လုံး တကယ်ကိုတော်ပါပေတယ်..တစ်ခုပဲ ငါ့ကို လာပြီးရှုပ်နေကြမယ့်အစားရှုပ်ရှင်မင်းသားလုပ်ခဲ့ကြရင်ပိုကောင်းမှာ။

* ဒါတွေကို ဘာလို့ လာပြောပြနေရတာလဲ ခင်ဗျား သူသိမှာမကြောက်ဘူးလား *

* ကြောက်တာပေါ့ဗျ။အခုအဲ့ထက်ပိုကြောက်ရတဲ့လူက မျက်စိရှေ့ရှိနေတာကို ကျွန်တော်နှုတ်မလုံရုံပဲပေါ့။ဒီအကြောင်းတွေ အစ်ကိုလေးကိုပြန်မပြောပါနဲ့နော်။ဒေါက်တာပတ်ခ်
သိထားမှန်း အစ်ကိုလေးမသိပါစေနဲ့။ဖွင့်မေးတာတွေလည်း မလုပ်စေချင်ပါဘူး။မဟုတ်ရင် ကျွန်တော်သေရလိမ့်မယ် *

* အဲ့လောက်တောင်ပဲ ကြောက်ရတာလား *

ဂျီမင်က သူ၏အေးစက်စက်လက်ချောင်းထိပ်လေးတွေကို အချင်းချင်းကစားလိုက်ရင်း ဘေးရှိလီဆောင်းဝူရဲ့အရိပ်အခြေကိုအကဲခတ်နေပြန်သည်။

* ဘယ်လိုတောင်မေးရက်ရတာလဲဗျာ... ကြောက်တာပေါ့။အိမ်တော်မှာဆို အစ်ကိုလေးကိုမကြောက်တဲ့လူ တစ်ယောက်တောင်မရှိဘူး။အစ်ကိုလေးရှိနေရင် အသက်တောင်ကျယ်ကျယ်မရှုရဲကြဘူးလေ။ဟူး !ကျွန်တော်တကယ်ပြောနေတာဒေါက်တာရဲ့ ...လာပြီး အဲ့လိုမျက်လုံးတွေနဲ့စိုက်မကြည့်နဲ့လေ *

ဒေါက်တာပတ်ခ်က ဘာလို့အဲ့လိုကြီးပြူးကြည့်နေရတာလဲ။

* ဆောရီး..စိတ်ဝင်စားသွားလို့ *

* ရ ရပါတယ်။တကယ်တော့ ကျွန်တော်တို့အစ်ကိုလေးအိမ်တော်ကို ပြန်မလာတာ (၉)လတိတိရှိနေပါပြီ *

* ဘယ်လို!! *

* ဟုတ်တယ်..ဒီကွန်ဒိုကိုပြောင်းသွားတဲ့နေ့ကတည်းက အိမ်တော်ဘက် ေခြဦးတောင်
မလှည့်တော့ဘူး။အဲ့တာ အရင်ဥက္ကဌကြီးလွှတ်လိုက်တာနဲ့ ကျွန်တော်ရောက်လာရတာ။ခိုင်းတဲ့အတိုင်းလုပ်ရုံကလွဲလို့ ကျွန်တော့်မှာအပြစ်မရှိပါဘူး။အဲ့တာကြောင့်လေ ဒေါက်တာက အစ်ကိုလေးနဲ့ပြန်မတိုင်ပါနဲ့ *

* မတိုင်ပါဘူး..ကျွန်တော်ကဘာလို့အဲ့လိုလုပ်မယ်ထင်ရတာလဲ *

* အာ...ဒေါက်တာပတ်ခ်ကို စွတ်စွဲရတာမဟုတ်ပါဘူး။ကျွန်တော်တို့အစ်ကိုလေးက ဒေါက်တာပတ်ခ်နဲ့ပတ်သတ်လာရင် နည်းနည်းရူးနေတော့ ကျွန်တော်ကြောက်လို့ပါ *

နည်းနည်းရူးတာမဟုတ်ဘဲ!အရူးလွန်ပြီး ဆေးတောင်မမှီတော့ဘူးလို့ ပြောချင်တာ ဒေါက်တာပတ်ခ်ရေ။ကိုယ့်အလုပ်ရှင်မို့
အစော်ကားမလွန်ချင်လို့ ကျွန်တော်ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းပြောလိုက်ရတာပဲ။

* ဟို..စိတ်မရှိနဲ့နော်ဒေါက်တာပတ်ခ်
ကျွန်တော်နည်းနည်းလောက်ရင်ဖွင့်လို့ရမလား *

* ရ ရပါတယ် *

* ဒေါက်တာပတ်ခ် ဒါကိုသိရဲ့လား *

* ဟင် မသိဘူးလေ *

* ဒါလည်းကောင်းတာပဲ။ *

ဘယ်သူက ဘယ်သူကိုရွဲ့နေသလဲမသိပေမယ့် နှစ်ယောက်သားကတော့ အတော်လေးကို Timingမိလှသည်။

* ကျွန်တော့်ကို ဘာလို့ယုံကြည်နေရတာလဲ။လီဆောင်းဝူအတွက် ကျွန်တော်လည်း သူစိမ်းပဲလေ *

* သူစိမ်းပေမယ့် အစ်ကိုလေးတန်ဖိုးထားရတဲ့လူမို့ပါ။အစ်ကိုလေးအကြောင်းကို အစ်ကိုလေးရဲ့ချစ်သူရှေ့ ရင်ဖွင့်တာအမှားမရိှနိုင်ပါဘူး *

ထိုစကားကြောင် ဂျီမင်ရင်ထဲတအုံ့နွေးနွေးလေးခံစားရတဲ့အထိပါပဲ။ကြက်သီးမွှေးညှင်းလေးတွေပါ ထလာခဲ့ရပြီး ပါးမို့မို့လေးနှစ်ဖက်နဲ့နားရွက်ဖျားလေးတွေ နှာခေါင်းထိပ်လေးတွေခမျာ ရဲရဲစွေးရချေပြီ။

* ကျွန်တော်တို့က ဘာပတ်သတ်မှုမှမရှိဘူးနော် လီဆောင်းဝူကိုကြည့်ရတာအထင်လွဲနေသလိုပဲ *

* အစ်ကိုလေးကို ဘာလို့ပြန်မချစ်ရတာလဲ?
ကျွန်တော်မှတ်မိသလောက်ပြောရရင် ဒီဘက်ကဒေါက်တာပတ်ခ်ကို အစ်ကိုလေးက သိပ်ချစ်ခဲ့တာ။လွန်ခဲ့တဲ့(၃)နှစ်က ညတစ်ညကိုဒေါက်တာပတ်ခ် မှတ်မိသေးလား *

* ဟင့်အင်း!ကျွန်တော်မမှတ်မိဘူး *

* ဟင်းး!ထင်တော့ထင်ပါတယ်။
အဲ့ညက တစ်ညလုံး ကျွန်တော်တို့အစ်ကိုလေးငိုနေခဲ့တာဗျ။ *

သူ့စကားဆုံးသည်နှင့် ပတ်ခ်ဂျီမင်ဟာမျက်နှာငယ်လေးဖြင့် မော့ကြည့်လာခဲ့တယ်။

* တကယ်မရည်ရွယ်ခဲ့ပါဘူး *

* ဒေါက်တာကသာ မရည်ရွယ်တာ!ကျွန်တော်က ကြားညှပ်ခဲ့ရတာကိုသိလား *

စကားေပြာနေရာကနေ ရုတ်တရတ်ကြီးထအော်လိုက်သောအခါ ဒေါက်တာပတ်ခ်တို့အဖို့ခန္ဓာကိုယ်လေးပင် ဆက်ခနဲတုန်ရတဲ့အထိတွေ။

* ဘာလို့ဒေါသထွက်နေရတာလဲ *

* အဲ့ညပြီးတော့ဘာဆက်ဖြစ်တယ်ထင်လဲ?
သူU.Sမှာ စီးပွားရေးနဲ့ပတ်သတ်တဲ့ဒီပလိုမာတွေဆက်တက်မယ်ဆိုပြီး ထွက်သွားခဲ့တယ်လေ *

* ကောင်းတာပေါ့ *

* ဘာကောင်းတာလဲ!ကျွန်တော်ပါအတူလိုက်သွားခဲ့ရတာကို.. အဲ့တုန်းက ကျွန်တော့်မှာချစ်သူရခါစလေးပဲရှိသေးတာ..ဘယ်လောက်ထိလွမ်းခဲ့ရမလဲ ဒေါက်ပဲတာတွေးကြည့် *

ဒီလိုကြားရတော့လည်း လီဆောင်းဝူဆိုတဲ့လူအတွက် တကယ်စိတ်မကောင်းဖြစ်ရသည်။ပဲလှော်ကြားကဆားဘဝကို တကယ်ကိုယ်ချင်းစာမိပါတယ်။ဘာလို့ဆို ကိုယ်ကိုယ်တိုင်လည်း ကင်မင်ဟီနဲ့ဂျွန်ဂျောင်ကုတို့ကြားမှာကန့်လန့်ကန့်လန့်နဲ့ညှပ်ခဲ့ဖူးတာကို။

* အခုရော ချစ်သူနဲ့အဆင်ပြေလား *

* ပျက်သွားပြီ...။ *

* ခင်ဗျားအတွက် စိတ်မကောင်းပါဘူး *

ခေါင်းတညိတ်ညိတ်နဲ့တရားကျသလိုလေးပြောလာသူကို လီဆောင်းဝူက အခဲမကျေစွာပဲ မျက်စောင်းထိုးသွားခဲ့သည်။

* ဒေါက်တာပတ်ခ် မသိနိုင်ပေမယ့် ကျွန်တော်တို့အစ်ကိုလေးခမျာ ဘယ်လောက်ထိနာကျင်ခဲ့ရလဲဗျ။အမွေတွေဆက်ခံနိုင်ဖို့ ဒေါက်တာစိတ်နဲ့သူကြိုးစားခဲ့တာ နေ့မနားညမအားပဲ *

* ဪ .. *

ဒေါက်တာက ခပ်ရွဲရွဲ့မျက်နှာပေးနဲ့အံအားသင့်ချင်ယောင်ဆောင်ပြသည်။

* ဟိုမှာပဲ အမွေဆက်ခံပြီး အနောက်တိုင်းသူလေးတွေနဲ့ ကဲလို့ရပါရဲ့နဲ့ အဲ့အစ်ကိုလေးကလေ...ဟူး! စိတ်မောလွန်းလို့မပြောလိုက်ချင်တော့ဘူး။ *

* ဒါဆိုလည်း မပြောပါနဲ့တော့ *

ဒေါက်တာ့စကားကြောင့် လီဆောင်းဝူက မျက်စောင်းကြီးနဲ့လှည့်ကြည့်လာခဲ့ပြီး...၊

* ဒီက..!ဒေါက်တာကိုလွမ်းလှပါချည်ရဲ့ မျက်နှာလေးမှထပ်မမြင်ရရင်သေရပါတော့မယ်ဆိုပြီး ပြန်လာခဲ့တာကိုသိရဲ့လား *

ဒီစကားတွေကြောင့် ဂျီမင်ရင်ထဲ တစ်ခါပြန်နွေးရပြန်ပြီ။

* ဒီတစ်ခါသာဆို အစ်ကိုလေးက စင်္ကြဝဠာအပြင်ဘက်ထိ ထွက်သွားဖို့အစီအစဥ္ရှိတာကိုဒေါက်တာပတ်ခ်အနေနဲ့သိထားသင့်တယ်။အဲ့တာကြောင့် ကျေးဇူးပြုပြီးကျွန်တော့်ကို ပဲလှော်ကြားကဆားဘဝရောက်အောင်ထပ်မလုပ်တော့ဘဲ အစ်ကိုလေးကိုပြန်ချစ်ပေးပါ *

လီဆောင်းဝူတစ်ယောက် ပြောချင်ရာပြောပြီးသောအခါ ရှစ်ခေါက်ချိုးမျက်နှာထားတစ်ခုနှင့် ထိုင်နေရာမှဝုန်းခနဲထရပ်လိုက်ပြီးနောက် စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးဖြင့်ပြန်ဖို့ပြင်သည်။
သူ့ဆရာနဲ့အောင်သွယ်ဖို့လည်းမမေ့သလို
ဂျီမင်ကို အရိုအသေပေးဖို့လည်းမမေ့ခဲ့ပါ။

ဂျီမင်မှာသာ ဘာဖြစ်လို့ဖြစ်မှန်းနားမလည်နိုင်စွာ ထိုလူသွားရာနောက် လိုက်ကြည့်နေမိပြီး
နှာခေါင်းရှုံလိုက်တော့သည်။ဘုန်းကြီးအမှု့ရွာပတ်ဆိုတာ ဒါကိုခေါ်တာများလား...!။

•••••••• လူဆိုးကောင် ••••••••

ဒီမနက်မှာပဲ ဆေးရုံအုပ်ကြီးကတွေ့ချင်လို့လာခဲ့ပါဦးဆိုတာကြောင့် ဆက်ခံသူဆိုသူနဲ့ကိုယ်တိုင်သွားတွေ့ဖို့ဖြစ်လာခဲ့ပြီ။သူတို့ဘက်က ဘယ်သူဘယ်ဝါနဲ့တွေ့ရမယ်ဆိုတာကို ကြိုပြောပြထားခြင်းမရှိပေမယ့်လည်း
ငါဘက်ကတော့ ကြိုသိနှင့်ပြီးသားပါ။

* ရောက်လာပြီလား ဒေါက်တာပတ်ခ်..အထဲဝင်သွားလိုက်ပါ *

ဆေးရုံအုပ်ကိုယ်တိုင်ထွက်စောင့်နေရသတဲ့လား။ဂျွန်ဂျောင်ကုက ဒီလိုမျိုးအာဏာပါဝါပြတတ်တဲ့လူလား။အဲ့ဒါကလည်းတစ်ခြားလူမဟုတ်ဘူး သူရဲ့ဦးလေးအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးကိုလေ။....။

* မောင့်ဂျီမင် ရောက်လာပြီလား *

အံဩခြင်းတွေနဲ့ပြည့်နှက်နေမယ့်မျက်နှာတစ်ခုကို အစောတလျင်ဖန်တီးယူလိုက်ရပြီးမော့ကြည့်မိသည့်မို့ မောင်ဆိုတဲ့ကောင်က
မုန်းချင်စရာကောင်းအောင် ပြုံးဖြီးပြလာခဲ့ပြီး မျက်ခုံးတစ်ဖက်ကိုပါပင့်ပြလာခဲ့သည်။

* အဲ့လောက်ထိတအားမလန့်သွားပါနဲ့မောင့်ဂျီမင်ရယ်။အဟင်း။မောင်လည်း မောင့်အခြေအနေကိုမဖုံးကွယ်ထားချင်ပါဘူး။
ဒါပေမယ့်အခုကစပြီး မောင်အာဏာသုံးမှဖြစ်တော့မှာမို့ မောင့်ကိုစိတ်မနာပါနဲ့။မောင် မင်းအထက်လူကြီးဖြစ်မှ မောင့်စကားကို ဒေါက်တာကနားထောင်မှာလေ *

ဂျီမင်၏မျက်ဝန်းတွေထဲထိ မရမကလိုက်ကြည့်နေသည့်မောင့်ပုံစံဟာ တကယ်ကိုအမြင်ကပ်စရာသိပ်ေကာင်းသည်။မျက်စမျက်နနဲ့ထိုသို့ရှင်းပြလာတော့လည်း ချော်လဲရောထိုင်ပြန်လုပ်ရင်း အင်းအဲပေါ့။

ေမာင်..မင်းအထက်လူကြီးလုပ်မယ်ဆိုတဲ့စကားကို ဒီကနေ့မှာ မောင်က မောင့်လုပ်ရပ်နဲ့သက်သေပြသွားခဲ့ပါတယ်။

* မောင်က အခု မင်းရဲ့အထက်လူကြီးဖြစ်သွားပြီဆိုတော့..မောင့် စကားကိုပဲနားထောင်ပေးတော့နော် *

မောင့်စကားကြောင့် ဂျီမင်ရဲ့မျက်နှာလေးဟာမဲ့ခနဲ။နှုတ်ခမ်းလေးများပင် မဲ့ကျရတဲ့အထိ ရှုံမဲ့ရလေပြီး မောင့်ကိုပြန်ကြည့်နေတဲ့မျက်လုံးလေးများက သရော်ရိပ်အပြည့်နှင့်။

* ဟုတ်ကဲ့ ကျွန်တော်မှတ်ထားလိုက်ပါ့မယ် *

မောင့်ကို ရွဲ့တာခနဲ့တာဆိုတာလေ။ချဥ္တူးတူးလေးစိုက်ကြည့်လာပြန်တာမို့ မောင်ကသေဘာတကျနဲ့ကို တဟားဟားအော်ရယ်လိုက်တော့သည်။ဂျီမင်က လက်သီးဆုပ်လေးနှစ်ဖက်ကို မောင်မမြင်အောင်ဆုပ်ထားလိုက်မိသည်။

* မောင့်အကြောင်းကိုဘယ်သူ့ကိုမှ ပြန်မပြောပါဘူးလို့ကတိပေးပါ *

ဥက္ကဌလောင်းဆိုတဲ့အရှိန်အဝါနဲ့ပါဝါပြချင်လို့ ငါ့ရှေ့ကို ဒီလိုပုံစံနဲ့ပေါ်လာခဲ့ပြီးတော့ လူတွေသိသွားမှာလည်းကြောက်နေသေးတယ်။

* ဘယ်သူမှပြန်မပြောစေချင်ရင် အရင်လိုပဲ ပုန်းနေလေ။ငါက ဘာလို့လဲ.?*

မျက်တောင်လေးတွေကို ပုတ်ခတ်လိုက်ရင်းနားမလည်သလိုလေးပြန်မေးမိတော့ ဂျောင်ကုက နူးညံစွာနဲ့ပြန်စိုက်လာခဲ့၏။အကြည့်တွေကိုက နည်းနည်းမှရိုးသားမှုရှိမနေဘူး။

* ငါကဘာလဲဆို?မင်းက မောင့်နှလုံးသားလေးပေါ့။မောင်ဘယ်သူလဲသိသွားပြီး လူတွေစောင့်ကြည့်ကြမှာကိုမခံစားနိုင်ဘူး။မောင်လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပဲ အလုပ်လုပ်ချင်တယ်။ပြီးတော့ မောင့်ကြောင့်နဲ့ဂျီမင်ကိုလည်းအနှောင့်အယှက် မဖြစ်စေချင်ဘူး *

* ဘာပြောချင်သလဲ ကျွန်တော်သိပြီမို့ ပြန်ခွင့်ပါဦး။စိတ်ချပါ။ကျွန်တော်နှုတ်လုံပေးပါ့မယ် *

မပြန်စေချင်သေးဘူးထင်သည်။မောင်က သူ့လက်ကောက်ဝတ်တစ်ဖက်ကို ခပ်ဖွဖွဖမ်းဆွဲထားကာ လွှတ်ပေးမယ့်အရိပ်အယောင်ပင် တစ်ဆက်မတွေ့ရချေ။ဒီလို..ဒီလိုမောင့်ရဲ့အချစ်ရည်ရွှန်းမျက်ဝန်းတွေကြားကနေ
သူရှောင်ပုန်းချင်တာပဲသိတော့တယ်။

* မောင့်ကို မစိမ်းသွားပါနဲ့။ရာထူးဂုဏ်တန်းတွေ ဘေးချိတ်ထားပြီး မောင့်ကိုအရင်လိုပဲဆက်ဆံပေးပါ။မောင်အာဏာသုံးရတာက မင်းနဲ့မင်းလူကြီးကိုမောင်ခွဲချင်ရုံသပ်သပ်မို့ မင်းကတော့ မစိမ်းသွားပါနဲ့မောင့်ဂျီမင်ရယ်။ဒီတိုင်းမောင်က မင်းရဲ့မောင်ပါဗျာ *

အဲ့ဒီနောက် မောင်သည် မျက်လုံးရှေ့မှာမြင်နေရတဲ့လူသားလေးကို ပခုံးလေးမှနေဆွဲဖက်ထားလိုက်တော့သည်။ဒါပေမယ့် ဒေါက်တာ့နှုတ်ခမ်းထက်ကအပြုံးယဲ့ယဲ့လေးကိုတော့ မောင်တစ်ယောက်မသိခဲ့၊မမြင်ခဲ့ပေ။

•••••• လူဆိုးကောင် •••••••

ဒီရက်ပိုင်းအတွင်း မောင်တို့နှစ်ယောက် မတွေ့ဖြစ်ကြပါ။နီးလျက်နဲ့ဝေးဆိုသလို
တစ်တိုက်တည်း!မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာနေကြပေမယ့်လည်း မတွေ့ဖြစ်ခဲ့ကြ။မျက်နှာချင်းဆိုင်လမ်းခွဲဆိုတာ မောင်တို့မှအစစ်..!။

မောင့်သရုပ်မှန်အစစ်ကို လူတွေရိပ်မိသွားမှာစိုးလို့ သူ့ဘက်က သိုသိုသိ့ပ်သိ့ပ်နေပေးရင်းမောင့်ကိုပါရှောင်သလိုဖြစ်နေခဲ့သည်။
အကြောင်းပြချက််မရှိပေါ့..။မောင်ကလည်း လာမတွေ့ခဲ့ပါဘူး။

* မစိမ်းနဲ့လို့သူ့ပါးစပ်က သူကိုယ်တိုင်ပြောခဲ့ပြီးတော့ *

ဒေါက်တာက လက်ကလေးပိုက်ထားကာ မှုန်ကုပ်နေသည်မို့ လီဆောင်းဝူကအနားရောက်လာခဲ့ပြီးသေချာအကဲခတ်နေသည်။
ဒါနဲ့တင်မပြီးသေး။ထိုလူဟာ စပ်ဖြီးဖြီးရယ်ပြလာပြီး သူ့လက်ထဲ ကျူးလစ်ဝါတစ်ခက်ထိုးထည့်ပေးပြန်သည်။

လက်ထဲကပန်းတစ်ခက်ကို နားမလည်သလိုနိုင်စွာ စိုက်ကြည့်နေသည်ကိုမြင်လေတော့ ထိုလူက....

* အစ်ကိုလေးပေးခိုင်းလိုက်တာ..။ပြီးတော့မှာလိုက်သေးတယ် ဒီရက်ထဲသူအလုပ်များနေလို့ လာမတွေ့ဖြစ်တာကိုစိတ်မဆိုးပါနဲ့တဲ့ *

ထိုအခါ ဒေါက်တာမှာ ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိတော့။ပန်းခတ်ကိုတစ်လှည့် လီဆောင်းဝူကိုတစ်လှည့်ကြည့်နေခဲ့ပြီးမှ ထိုပန်းခတ်ကို ဘေးလွယ်အိတ်လေးထဲ သေသေချာချာထည့်သိမ်းသည်။

* လူစုံပြီဆို ကားထွက်ပါမယ်ခင်ဗျ *

ဆေးရုံဝန်းထဲ၌စုရုံးစုရုံးလုပ်နေကြသော ကျန်းမာရေးဝန်ထမ်းတွေထဲ ဂျီမင်လည်းပါဝင်လျက်ရှိ၏။ဆရာဝန်တစ်ချို့ရယ် သူနာပြုအချို့ရယ် အကူတစ်ချို့ရယ်နဲ့
လူစုံတက်ရောက် ဒီခရီးအတွက်တက်ကြွ
နေခဲ့ကြသည်။

လီဆောင်းဝူစကားကြောင့် သူတို့အားလုံးကားပေါ်သို့ အလျှိုလျှိုတက်ကြရလေပြီးကိုယ်စီနေရာယူကြလေသည်။မူစန်နယ်မြို့လေးဆီသို့ နှစ်ရက်တာကျန်းမာရေးအသိပေးနှင့် ပရဟိတပြုကြရန် သူတို့တစ်ဖွဲ့လုံး တာဝန်ပေးချင်းခံရတာပါ။

သူတို့ကားထွက်လာခဲ့ပြီး နေ့လယ်ပိုင်းအကျော်လောက်မှာတော့ မူစန်ကျေးရွာကိုရောက်လာခဲ့ကြသည်။ထိုရွာ၏လူကြီးအိမ်ဖြစ်ပုံရသော ရှေးအိမ်ကြီးရှေ့၌ကားကိုထိုးရပ်လိုက်သည်နှင့် ကားပေါ်ပါလာသူများမှာဆင်းဖို့ပြင်ကြသည်။

* ဂျောင်ကုရှီး..ကြိုရောက်နေတာလား *

သူနာပြုဂိုရဲ့အသံကြားမှ ပတ်ဝန်းကျင်ကို အကဲခတ်မိတော့သည်။ဂျောင်ကုရဲ့အနား ခပ်သွက်သွက်ပြေးသွားသော လီဆောင်းဝူ
ဦးဆောင်မှုနောက် သူတို့တစ်ဖွဲ့လုံးလိုက်ပါကြရပြန်သည်။မီးခိုးရောင်စွယ်တာလက်ရှည်နဲ့မောင်က သူတို့အဖွဲ့သားတွေကို
အပြုံးလေးနှင့်ဆီးကြိုနေလေသည်။

မဟုတ်သေးဘူး။သူ့တစ်ယောက်တည်းကိုပဲ ပြုံးပြီးစိုက်ကြည့်နေခဲ့တာလို့ပြောရမလား။

သူတို့အဖွဲ့နဲ့ မလှမ်းမကမ်းတစ်နေရာမှာ မောင်ဟာရှိနေခဲ့ပြီးအရပ်လူကြီးတစ်ချို့နှင့် စကားလက်ဆုံကျနေပုံလည်းရသည်။တစ်ပတ်လုံးပျောက်နေခဲ့ပြီးတော့ အခုဘယ်လိုဖြစ်ပြီး ရွာကိုကြိုရောက်နေရပြန်တာလဲ။

* ဂျောင်ကုရှီးဘယ်အချိန်ပြန်မှာလဲ?ဒီရွာကိုရော ဘယ်လိုလုပ်ပြီးရောက်နေတာလဲဟင် *

သူနာပြုဂိုကတော့ သူပြုဂိုပါပဲ။မောင့်ကိုဆို သိပ်အရေးပေးလွန်းပါတယ်။သို့သော် မောင်သည် ဒေါက်တာမှမဟုတ်ရင် ပြုံးပြရယ်ပြဖို့ကိုတောင် တွန့်တိုသူပါ။အခုလည်း ရုပ်တည်ကြီးနဲ့။

* လိုအပ်တဲ့ဆေးဝါးတွေပို့ရင်းနဲ့ ဆေးရုံအုပ်ကြီးက ဒီရွာမှာတစ်ညအိပ်ပြီးမှ ဟန်ဆောင်းကကားနဲ့ပြန်လာခဲ့လည်း ရတယ်ဆိုလို့ *

* အာ..အဲ့လိုရှိတာလား။ *

* ခဏလောက်ဖယ်ပေးလို့ရမလား။ ကျွန်တော် ဒေါက်တာနဲ့ပြောစရာရှိလို့ *

* အာ ဟုတ်ကဲ့။ *

မောင်ကခပ်ပြတ်ပြတ်ပဲပြောရင်း စကားစဖြတ်လိုက်သည်နှင့် သူနာပြုဂိုခမျာအင်တင်တင်ဖြစ်ရလေပြီး သူတို့အနားကထွက်သွားပေးသည်။ဒါပေမယ့်ငြိမ်နေခဲ့သူဟာ ဒေါက်တာပင်ဖြစ်သည်။

ဘာတွေပြောနေကြလဲမသိသလို ဘယ်လိုတွေနေရာထိုင်ခင်းချပေးလိုက်သလဲလည်း
သူမသိခဲ့ပါ။မလှုပ်မယှက်လေးဖြင့် အနေတည်နေပြန်တာမို့ မောင်ကပဲ သူ့အိတ်တွေ
ဆွဲယူရင်း နေရမယ့်အိမ်ဘက်လျှောက်သွားတော့သည်။

* ဒေါက်တာ လာလေ *

လူကြားထဲမှာမို့ဖြစ်မယ်။မောင်ဣန္ဒြေရနေသည်။သိပ်မကြာ..သူတို့တည်းရမယ့်
အိမ်ဖြစ်ဟန်ရသော အိမ်ငယ်လေးရှေ့၌
မောင်ဟာ ခြေတန့်သွားခဲ့ပြီးသူ့ဘက်ကိုလှည့်ကြည့်လာကာ ရယ်ပြပြန်သည်။မောင်က ကိုယ်လွယ်ထားတဲ့အိတ်ကိုပါဆွဲချွတ်ယူသွားခဲ့ပြီး အိမ်လေးထဲအရင်ဝင်သွားသည်။

* မင်းရူးနေပြီလား ..ဒီလိုတွေလုပ်ရာကနေ
ဆက်ခံသူက မင်းမှန်း မိသွားကြရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ *

* မောင့်အတွက် စိတ်ပူလို့လား *

ဘုန်း။

ဒေါက်တာက မောင့်ကျောပြင်ကြီးကိုအားရှိပါးနားထုရိုက်ပေးသည်။မောင်ဟာ အပြုံးတစ်ချက်မပျက်ခဲ့ဘဲ နာသွားတဲ့ကျောတစ်နေရာကို လက်နောက်ပြန်ပွတ်ပစ်လိုက်ကာ
မချိုမချဥ္ပင် ပြုံးပြလာသေးသည်။

* ပူရတာပေါ့ *

လွှတ်ခနဲထွက်သွားပြီးမှ သူ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုခပ်ဖွဖွကိုက်ပစ်လိုက်သူက မောင့်ဂျီမင်။ဂျီမင် မော့မကြည့်ရဲပါဘူး။မောင်မျက်နှာကြီးက အမြင်ကပ်စရာကောင်းအောင်ပြုံးဖြီးနေခဲ့ပြီး သူ့ကိုအမြတ်တနိုးငုံ့ကြည့်နေခဲ့လို့လေ။

* ငါ ငါပြောချင်တာက.. *

နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ကာ ခပ်ဆိတ်ဆိတ်ငြိမ်ကျသွားသူလေးရဲ့မျက်နှာလေးကို မောင်က
အမြတ်တနိုးငေးရင်း ခါးလေးမှနေသိုင်းဖက်ကာ ရင်ခွင်ထဲနေရာချပေးလာသည်။
ပထမတော့ ရုတ်တရပ်အခြေအနေပေမို့
ဂျီမင်က ခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲရုန်းပစ်သည်။

* လွှတ်.!။လွှတ်ပေးလေ *

* မရုန်းနဲ့။ရုန်းလည်း မောင်ဖက်ထားမှာပါ *

မောင့်ရင်ခွင်ထဲမှာအသားတကျရှိနေခဲ့ပုံမှာ မြင်သူတကာအဖို့ မနာလိုချင်စရာသိပ်အကောင်းဆုံးပါပဲ။မောင့်ရင်ခွင်နဲ့တိုင်းမွေးထားသလားမေးယူရမည့်အထိ ဂျီမင်ခိုလှုံဖို့အတွက် မောင့်ရင်ခွင်ဟာအံဝင်ဂွင်ကျဖြစ်နေတာလေ။

ရင်ခွင်ထဲက မြတ်နိုးရသူလေးကို ဘေးတိုက်အနေအထားဖြင့် မောင်ကငဲ့ကြည့်လာခဲ့ပြီး
နထင်စပ်လေးကို လေနွေးနွေးဖြင့်မှုတ်ပစ်ကာ တယုတယပဲနမ်းရှိုက်ပစ်သလို ထိုမှတစ်ဆင့် ချယ်ရီယောင်ပါးအို့လွင်ပြင်လေးတစ်ဖက်ထက်ဝယ်လည်း မောင့်နှုတ်ခမ်းပါးနဲ့မောင့်နှာခေါင်းလုံးလုံးမှာ မှေးစက်တင်လေတော့သည်။

*အများကြီးမတွေးပါနဲ့။မောင့်ကို ဘယ်သူကမှသံသယမဝင်ဘူး။မင်းကလွဲရင်ပေါ့။မောင်အဲ့လောက်ထိတောင် ကံကောင်းတတ်နေပြီလား *

ပါးပြင်တစ်ဖက်ကိုနှုတ်ခမ်းပါးတစ်စုံဟာ
မလွှတ်တမ်း ဖိကပ်ထားသည်မို့ မနေတတ်စွာရုန်းမိသည့်အခါ ပိုပို ပိုပြီးဖိကပ်ထားလျက်
တရှုးရှုးနမ်းရှိုက်ကာကျီစားတော့သည်။

* ဘာ ဘာကိုကံကောင်းတာလဲ..ငါက ဒီလိုပဲ စိတ်ပူရုံသပ်သပ်ကို *

* ခရီးပန်းလာတယ်မလား နားလိုက်ဦး။
မောင်အလုပ်တွေမပြီးသေးလို့ သွားတော့မယ် *

* ခဏနေဦး *

ခါးပေါ်ကဖယ်ခွာလုဆဲဆဲလက်တစ်စုံကို အလျင်အမြန်ပဲ ပြန်ဆွဲထားမိသည်။သည့်အတွက်အကြောင်းပြချက်ပေးစရာမရှိပါဘူး။ဒီအတိုင်းပဲ မထွက်သွားစေချင်တာ။

* ဘာမှာချင်သေးလို့လဲ ပြောလေ *

ဒီလိုကျတော့လည်း သူ့မှာထွေထွေထူးထူး
မှာစရာရှိမနေဘူး။ပါးစပ်ထဲတွေ့ကရာ ပြောမိပြန်တော့ မောင်ကခေါင်းလေးမော့ပြီးခပ်ဟဟရယ်ရှာတယ်။

* မထိခိုက်စေနဲ့ *

* အဟက်...! *

ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး ဒီတစ်နေ့လုံးအဲ့လောက်ထိ
လွဲနေမိမှန်းမသိတော့ပါဘူး။ရှက်မိသည်မို့ အခန်းပြင်ပြန်ထွက်ဖို့ပြင်နေစဥ္ မောင်က
သူ့လက်တစ်ဖက်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်ပြီးနောက်
အသင့်ပြင်ပေးထားတဲ့ အိမ်ရာခင်းလေးထက်ထိုင်စေသည်။

* ဘယ်သွားမှာလဲ။မောင့်ကို ရှောင်စရာမလိုပါဘူး။မင်း မောင့်ရှေ့မှာ ရှက်လည်းရတယ် *

မောင့်ကို ဘာမှပြန်မပြောမိခဲ့ဘူး။နူးညံခြင်းတွေကြား ခေါင်းမထူနိုင်အောင်ပျော်ဝင်သွားမိမှာစိုး၍ မျက်နှာလွှဲထားလိုက်ရသည်။

* မောင်သွားမယ်..။ညနေ ရွာထဲဆင်းရင် မောင်မလိုက်နိုင်လောက်တော့ဘူး ကိုယ့်ကိုကိုယ်ဂရုစိုက်ဗျာ မောင်စိတ်ချမယ် *

* ဘာလို့မလိုက်နိုင်တာလဲ *

* မောင်သွားတွေ့စရာလူရှိလို့ အပြန်နောက်ကျမယ်မောင့်ဂျီမင်..။မောင့်ကို
မစောင့်ဘဲ ထမင်းစားနှင့်နော် *

* ဘယ်သူ့ကို သွားတွေ့မှာလဲ *

ခပ်လောလောမေးသံပြုပြီးမှ သူ့အပြုအမူတွေဟာ အလွန်အကျွံတွေရုပ်ပျက်သွားပြီလားဆိုတဲ့အသိနဲ့ သတိပြန်ကပ်လိုက်ရပြီး နှုတ်ခမ်းကိုပဲကိုက်ထားမိလိုက်သည်။ထိုအခါ
မောင်က နှာခေါင်းက လေထွက်ရုံလေးသာ ပြုံးရှာတယ်။

* ဟွန်း..!။မောင့်အဖိုးကိုယ်စား မောင်တောင်းပန်ရမယ့်လူ! ဒီရွာမှာရှိနေတယ် *

* ငါရောအတူတူလိုက်ခဲ့ပေးရမလား *

* မောင်တစ်ယောက်တည်းပဲ သွားပါ့မယ် *

ဂွမ်းကတ်မထူမပါးလေး ခင်းကျင်းထားတဲ့အိပ်ရာလေးထက်မှာ ပုံ့ပုံ့ကလေးထိုင်နေပေးသည့်ဂျီမင်မှာ တကယ့်ကိုလိမ်မာသည့်ကလေးလေးနဲ့တူသည်။မောင့်လက်အကြီးကြီးတွေထဲ နစ်မြုပ်နေတဲ့လက်ကလေးတွေဟာ အသည်းတယားယားဖြစ်ရစေသည်။

မျက်ဝန်းကျဥ္းလေးများက တန်ပြန်စိုက်ကြည့်လာသည့်အခါ မောင်က မနေတတ်
မထိုင်တတ်သလိုလေး လည်ဂုတ်ကိုဖွဖွကုတ်ရှာသေး၏။အဲ့ဒီနောက််မှာတော့ ဂျီမင်ရဲ့လက်ကလေးတွေကို လက််မနှစ်ဖက်ဖြင့်အသာအယာပွတ်သပ်လိုက်ပြီး မောင့်နှုတ်ခမ်းပါး၌ ထိတွေ့ထားသည်။

* မောင် ဂျီမင်ကို ချစ်တယ် *

မောင့်စကားသံက တိုးတိုးလေး။ရင်ဖွင့်သံက တိုးတိုးလေးနဲ့ နူးညံလှ၏။မာယာတွေမပါခဲ့
မုသားတွေမဆိုခဲ့ မောင်က အရိုးရှင်းဆုံးသောဝန်ခံချက်နဲ့ သူ့အချစ်ကိုလှစ်ဟပြခဲ့တယ်။

••••••• လူဆိုးကောင် •••••••

ဂျီမင်တို့ကျန်းမာရေးအဖွဲ့သားတွေ ရွာထဲမှာကျန်းမာရေးအသိပေးလုပ်ခဲ့ကြပြီးနောက် သက်ဆိုင်ရာတည်းခိုနေကြသည့်အိမ်တွေဆီအသီးသီးပြန်လာခဲ့ကြသည်။ရေမိုးချိုးပြီးကြရင် သူတို့အဖွဲ့သားတွေနဲ့အတူ ရွာလူကြီးအိမ်၌ထမင်းစားသွားကြရပေဦးမည်။

ဂျီမင်သာ အိမ်ကိုပြန်ရောက်လာခဲ့ပေယ့် မောင်တစ်ယောက်ကတော့ ညနေစောင်းတဲ့အထိပြန်မရောက်သေးပါဘူး။ထို့ကြောင့် မောင့်ကိုမရှာနေတော့ကာ အဖွဲ့သားတွေနဲ့ပဲ ထမင်းသွားစားလိုက်ရသည်။

စားသောက်ပြီးတော့မှပဲ အိမ်လေးဆီပြန်လာခဲ့ပါတယ်။အိမ်ရှေ့မှာချွတ်ထားတဲ့ဖိနပ်လေးကြောင့် သူ့ပြုံးမိသွားတာကိုမညာချင်ပါဘူး။

အိမ်လေးထဲကိုမဝင်ချင်သေးတာနဲ့ ခြံထဲကကွပ်ပျစ်မှာထွက်ထိုင်နေမိပြီး ဘာရယ်မဟုတ် ကြယ်တွေကို ထိုင်ငေးနေမိသည်။နံဘေးမှာ မောင်ဝင်ထိုင်လိုက်တာကိုမျက်ဝန်းထောင့်စွန်းကနေ တစ်စွန်းတစ်စမြင်လိုက်သော်ငြားလျစ်လျရှု့၍သာ ထားလိုက်မိပါသည်။

မောင်ဟာ လက်နောက်ပြန်ထောက်ထားပြီးခေါင်းကိုအနည်းငယ်မော့ထားကာ သူ့နည်းတူ ကြယ်တွေကိုတိတ်တဆိတ်ငေးကြည့်နေခဲ့သည်။တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေတဲ့မောင့်နှုတ်ခမ်းပါးလေးတွေအရဆို ကြယ်တွေကို
မောင်ရေတွက်နေတာများလား။ဒီလိုဆို ပင်ပန်းရုံပဲရှိတော့မှာပေါ့ မောင်ရယ်။

* ဂျီမင်အထဲဝင်တော့ အပြင်ကအေးတယ် *

* ငါရပါတယ် *

* မင်းရပေမယ့် မောင် မရဘူးလေဗျာ *

ထိုင်နေသေးတဲ့သူ့ကို မောင်က လက််မောင်းတစ်ဖက််မှနေ မရမကဆွဲထူလိုက်ပြီး အိမ်ထဲဝင်စေရန် တင်ပါးတွေမှနေအတင်းတွန်းပို့ရှာ
သည်။မောင့်ပုံစံကြည့်ရတာ သူ့ကိုအေလျာ့ပေးမယ်မထင်ပါဘူး။

ပြိုင်ခံငြင်းလို့လည်း နိုင်မှာမဟုတ်မှန်းသိနေပြီးသားမလို့ သက်ပြင်းချရုံခေါင်းယမ်းရုံပဲတတ်နိုင်ခဲ့ပြီး အိမ်လေးထဲဝင်ဖို့ဖြစ်လာခဲ့ပြီ။

မောင်က တစ်ခါတည်းယူလာခဲ့ပုံရတဲ့ခေါင်းအုံးကလေးကို ကွပ်ပျစ်၏အလယ်တွင်နေရာချလိုက်ပြီးသောအခါ လှဲချလိုက်တော့သည်။ခေါင်းအောက််မှာ လက်နှစ်ဖက်ကိုကွေးကာခုထားလျက် ကြည်တွေကိုငေး
နေပြန်သေးသည်။

ဒီအချိန်မှာ ေမာင့်ရင်ထဲဘာတွေရှိနေမလဲ?မောင့်ခေါင်းလေးထဲ ဘာတွေတွေးနေမလဲ
သိပ်သိချင်လိုက်တာ...။

အိမ်လေးထဲရှိဂျီမင်မှာလည်း ခြုံစောင်လေးကိုလက်လေးနှစ်ဖက်ဖြင့်ဆုပ်ထားရှာပြီး အိပ်ရာလေးထက် ဟိုလှိမ့်ဒီလှိမ့်ဖြင့် အိပ်လို့မပျော်ပါ။ဘယ်လိုမှ ဆက်မအိပ်နိုင်တော့တဲ့အဆုံးမှာတော့ တံခါးအပြင်ဘက်ကမောင့်ကိုထချောင်းဖို့ အိပ်နေရာမှထလိုက်တော့သည်။

မောင့်ခမျာ ခြင်တွေဝိုင်းဆွဲနေလို့ရထင်ပါရဲ့လက်နှစ်ဖက််မှာ မအားရပေ။တဖတ်ဖတ်
ခြင်ရိုက်သံတွေဟာ အိမ်လေးထဲထိလျှံကျလာတာမို့ မနေသာတော့တဲ့အဆုံးမှာ ကွပ်ပျစ်လေးဆီထွက်လာခဲ့ပြီး မောင်အုံးထားတဲ့ခေါင်းအုံးလေးကိုဆွဲထုတ်လိုက်သည်နှင့်
မောင့်ခေါင်းနှင့်ကြမ်းခင်းဟာ ဒုန်းခနဲမိတ်ဆတ်ရလေတော့သည်။

" ဒုန်းးး! "

* အ့..!မောင့်ဂျီမင်ကလည်း *

နောက်စေ့တစ်ဝှိုက်ကိုပွတ်ရင်း မောင်ဟာမျက်ရည်တဝဲဝဲနဲ့ ထိုမျှသာ ပြောနိုင်ခဲ့၏။

* အထဲလိုက်ခဲ့...မနက် လေမဖြတ်ချင်ရင် *

ေခါ်တဲ့လူကိုယ်တိုင်က ကြည်ကြည်ဖြူဖြူအထဲဝင်ခွင့်ပေးနေမှတော့ မူစရာဘာလိုဦးမလဲ။ဂျီမင်နောက်ကနေ အပိုးကျိုးစွာလိုက်ဝင်သွားခဲ့ပြီး ခပ်ကျဥ္းကျဥ္းအိပ်ယာလေးထက်
မောင်တို့အတူအိပ်ဖို့ဖြစ်လာခဲ့ကြသည်။

ဂျီမင်ကနံရံဘေးနားကပ်အိပ်ခဲ့ပြီး
မောင်ကတော့ တစ်ဖက်ခြမ်းမှာနေရာယူထားခဲ့ကာတစ်ထောင့်စီကပ်အိပ်ခဲ့ကြသည်။
တစ်ယောက်အိပ်စောင်လည်းမဟုတ် နှစ်ယောက်အိပ်ေစာင်လည်းမဟုတ်တဲ့စောင်သေးသေးလေးအောက်တွင် အတူရှိနေရတာကတကယ်ကို မလွတ်မလပ်နဲ့။

မျက်နှာလေးသာဖော်ထားရှာတဲ့ ဂျီမင်၏ မျက်နှာအစ်အစ်လေးကိုမြင်လိုက်သည့်
မောင့်မှာ ဒေါက်တာ့ကိုအသည်းယားလွန်းလို့ သူ့ချစ်စိတ်တွေကို ဆက်၍မထိန်းချုပ်နိုင်တော့ဘဲ တစ်ဖက်ခြမ်းကိုလှိမ့်လာခဲ့သည်။

* မောင်လို့ တစ်ခါလောက်ခေါ်ပေးပါလား *

မောင်က အကြောက်အလန့်မရှိအတင့်ရဲလွန်းလိုက်တာ။

* ဟင့်အင်း *

စောင်ပုံကြားထဲကနေ တိုးထွက်လာတဲ့
အသံပိစိလေးက ခက်အက်အက်လေးနဲ့ရယ်.. အဟုတ်ကိုဖျစ်ညှစ်ချင်တာပဲသိတော့တယ်။

* မောင်ကြားချင်လို့ပါ *

* မခေါ်ချင်ဘူး *

* မောင့်ကို မုန်းနေတုန်းပဲလား *

* ငါ..ငါ မမုန်းတော့ပါဘူး *

* ဒါဆို ခေါ်လေဗျာ..ဘာကခက်နေလို့လဲမောင်ကြားချင်လို့ ခေါ်ပေးပါနော် *

* ဟင့်အင်းဆို *

* မောင့်ဂျီမင်က-ဗျာ *

ကလေးမုန့်ပူဆာသလိုကို မောင်က ဂျီကျနေတော့တာပါပဲ။မောင့်အသံလေးက တကယ်ကိုတိုးတိုးမို့ ဒေါက်တာ့မှာရှက်ရသည်။မောင့်လေယူလေသိမ်းကအစနူးညံနေခဲ့ပြီး မောင့်နှုတ်ခမ်းပါးတွေဟာ သူ့ပါးပြင်တစ်ဝှိုက်အနားတစ်ဝဲလည်လည်နှင့်မို့ပိုပြီးရှက်ရသည်။

* ငါခေါ်လို့ရော ဖြစ်ပါ့မလား *

* ဘာလို့မဖြစ်ရမှာလဲ?မင်းခေါ်ချင်နေတာပဲ ခေါ်ပေါ့...မောင်လည်းကြားချင်တယ်လေ *

* အဲ့လိုဆိုပေမယ့် ငါကအပြောင်းအလဲမြန်တယ်လို့ မင်းထင်သွားမှာစိုးတယ် *

* မောင့်ဂျီမင် အတွေးတွေချော်နေပြန်ပါပြီ..။မောင်ကိုယ်တိုင်က အခေါ်ခံချင်လွန်းလို့ရူးတော့မယ်ဗျ။မောင်ကိုယ်တိုင်ကခေါ်ခိုင်းနေတာလေ။တစ်ခြားဘာကိုမှမကြည့်နဲ့.!မောင့်ကိုပဲကြည့်နေပေး *

ဂျီမင်ဘာကိုဦးတည်ပြီးပြောနေသလဲ မောင်ကောင်းကောင်းသိတယ်။ထပ်ပြီးစည်းတားခံရမှာကို မောင်ကအကြောက်ဆုံးပဲ။မောင့်အကြောက်တရားက ဂျီမင်ကိုယ်တိုင်ဖြစ်နေတော့ ဒီလိုအသေးအမွှားလေးကအစ မောင်ထိခိုက်လွယ်တယ်။

* မောင့်ဂျီမင် ဝမ်းနည်းသွားတာလား။ဆောရီးကွာ မောင်အသံမာသွားမိတယ်။ *

ချော့ကာမှ ပိုဆိုးသွားသလားမပြောတတ်။
ဂျီမင်က စူးစိုက်ကြည့်နေရုံကလွဲလို့ ဘာဆိုဘာမှပြောမလာတော့သည့်အခါ မောင်ဟာ သူ့ဆံပင်တွေကိုသူလက်တွေနဲ့ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲဆုပ်ထားခဲ့သည်။

* ဟူးးး!ထားလိုက်ပါတော့ မောင်ဖိအားမပေးတော့ဘူးနော် အဲ့အစား မင်းကတော့ မောင့်ရှေ့မှာမျက်ရည်မဝဲပြနဲ့ *

ပါးပြင်နုနုကို လက်မလေးဖြင့်အသာအယာပွတ်ပေးပြီးနောက် မောင်ကကျောခိုင်းကာ
တစ်ဖက်လှည့်သွားတော့သည်။

မောင် အိပ်ပျော်ဦးမှာမဟုတ်မှန်းသိပါတယ်။မောင့်ရဲ့နောက်ကျောပြင်ကအင်္ကျီစေလးကို ခပ်ဖွဖွဆွဲဆုပ်လိုက်ရင်း ရှက်လွန်းလို့မထွက်တော့တဲ့သူ့အသံကို ခဲရာခဲဆစ်ထုတ်လျှက်..။

* မေ-မောင်~~ *

ဒီတစ်ခါမှ မလိုက်ရောမိရင် တစ်သက်လုံးနောင်တရသွားနိုင်တဲ့ ခံစားချက်ကြီးကိုမုန်းလို့ ငါရူးပါရစေတော့မောင်။

အဖျားခတ်ကာ တုန်ရီနေတဲ့အသံလေးကြောင့် မောင့်ခေါင်းလေးမှာ ဆတ်ခနဲထောင်လာခဲ့ပြီး ကျောပေးထားမိတဲ့ကိုယ်ငယ်လေးကိုလှည့်ကြည့်လိုက်တော့သည်။လက်ခနဲဖြစ်သွားတဲ့ မောင့်မျက်လုံးလေးတွေက သိပ်လှလွန်းပါတယ်။

* မောင်!!အခု မောင့်ကိုခေါ်လိုက်တာလား?ပြန်ခေါ်ပါဦးကွာ မောင်လို့ပြန်ခေါ်ပေးပါဦး *

မယုံနိုင်စွာမေးမိလေတော့ ရှက်ဝဲလေးလေးနဲ့ခေါင်းညိတ်ပြလာခဲ့ပြီး ထိုသို့ခေါ်လာပြန်၏။

* မောင် *

* ဗျာ *

ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးပင် ပြန်ထူးပေးသည်။
အသံတိုးတိုးလေးကြောင့် မောင်ကလွန်စွာနှစ်ခြိုက်နေဟန်နဲ့ပြုံးရယ်လာခဲ့ပြီး
ဂျီမင်၏နှုတ်ခမ်းဖူးနား သူ့နားရွက်လေးကို
အသာတိုးကပ်လေပြီး တေ့ထိပေးလာခဲ့သည်။ဆိုလိုရင်းက...မင်းပြောချင်ရာပြောမောင်နားထောင်နေပါတယ်ပေါ့။

* မောင်.. *

* ဟုတ်ကဲ့ *

တိုးတိုးညှင်းညှင်းအသံလေးက မည်မျှထိ
တိုးညှင်းသလဲဆို လေတိုးသံသဲ့သဲ့လေးကိုတောင်အတိုင်းသားကြားနေရတဲ့အထိ။

* မောင်လို့ ထပ်ခေါ်ပေးပါဦးလား *

* တော်..တော်ပြီလေ ငါရှက်တယ် *

* ဒီအသံလေးကို မောင်ရူးမတတ်တောင်းတခဲ့ရတာလေကွာ။အခုကြားလိုက်ရတော့ မောင်မတင်းတိမ်နိုင်တော့ဘူး။ထူးချင်သေးလို့ ခေါ်ပေးပါဦးလား မောင့်ဂျီမင်ရယ် *

* ပိုလွန်းနေပြီ *

* မပိုဘူး လိုတောင်လိုနေသေးတာ *

* မောင်ကတော့..! *

ဂျီမင်က ရှက်နေတဲ့ကြားကနေ မောင့်မျက်နှာကိုစူးစူးနစ်နစ်စိုက်ကြည့်ရင်း မရမက မျက်စောင်းလေးရွယ်သည်။

* ဟီး နားထောင်လို့ကောင်းလွန်းတယ်ကွာ *

* မောင်တဏှာရူးလေး *

သဘောကျလို့မဆုံးနိုင်တော့တဲ့ မောင်အကဲပိုကို မြင်ပြင်းကပ်လှပြီမို့ ရင်အုပ်တစ်ဖက်အား မနာအောင်ရိုက်ပစ်လိုက်သည်။မောင်ကသူ့လက်သီးဆုပ်လေးတွေကို ဖမ်းဆုပ်လိုက်ပြီး အကြည့်ချင်းဆုံစေလိုက်တာမို့ အရယ်တွေပါတန့်ကုန်ရပြီ။

* မင်းပေးခဲ့တဲ့နာမည်တွေထဲ မောင်ဒီတစ်ခုတော့ သဘောအကျဆုံးပဲ *

* ဘာ ဘာလုပ်မလို့ ငါ့အပေါ်အုပ်မိုးလာရတာလဲ.. ငါကြောက််တယ်နော် *

* မောင်မယုတ်မာပါဘူး ယုံပေးပါ *

ဘေးတစောင်းလေးလှဲနေသူလေးအပေါ် မောင်က အုပ်မိုးပစ်လိုက်ပြီး မျက်နှာလှလှလေးကိုတစ်စိမ့်စိမ့်ထပ်ကြည့်ပြန်ကာ
နှုတ်ခမ်းတွေချင်း ထိတွေ့စေသည်။

ဂျီမင်အပေါ် သူ့ကိုယ်လုံးကြီးပိကျမှာစိုးလို့ တံတောင်ဆစ်နှစ်ဖက်အားအသုံးပြုကာ
ဂျီမင်ရဲ့ခေါင်းနံဘေး၌တစ်ဖက်တစ်ချပ်စီထောက်ထားခဲ့သည်။သိပ်မကြာလိုက်တဲ့
အချိန်လေးအတွင်းမှာပဲ မောင့်နှုတ်ခမ်းဟာ ဖယ်ခွာသွားခဲ့သည်လေ။

* မင်းအနမ်းတွေကို မောင်စွဲလန်းနေပြီ။
မောင့်ရဲ့မူးယစ်ဆေးလေး...ယစ်မူးစေတယ်
မိန်းမောစေတယ်...မင်းမရှိရင် မောင်တော့
သေရပါလိမ့်မယ် မောင်ဂျီမင် *

* ငါရောပဲ..။ *

* ဟုတ်လို့လား မောင်တော့အဲ့လိုမထင်ဘူးနော် *

* ဟင် ဟုတ်ပါတယ်။ငါမလိမ်တတ်ပါဘူး *

* လိမ်နေတာအသိအသာကြီးကို။မောင့်အနမ်းထက် မောင့်နှုတ်ခမ်းကိုပိုစွဲလန်းနေတာ
မလား။မညာပါနဲ့ ဘေဘီရယ် *

* ရွံစရာသတ္တဝါလေး ငါ့ကို မထိနဲ့တော့ *

* နိုး ထိမှာပဲမရဘူး *

* ဖယ်တော့ *

မောင်ဟာ နောက်ထပ်တစ်ကျော့ပြန်ပွေ့ဖက်လာခဲ့ပြီး မစဲသောအနမ်းမိုးတွေကိုပြန်စလိုက်သည်နှင့် ဂျီမင်၏မျက်လုံးလှလှလေးတွေမှာ အလိုအလျောက််မှေးမိှတ်ကျသွားတော့သည်။စိတ်ကမခိုင်းစေပါဘဲနဲ့ ဂျီမင်၏
လက်ချောင်းသွယ်သွယ်လေးများမှာ မောင့်လည်တိုင်ထက်တွင် ရစ်သွယ်လာခဲ့ရင်း..။

ရင်ခုန်သံတွေထပ်တူကျနေတာလောက် ရင်ခုန်စရာထပ်မရှိတော့။နမ်းနေရက်နဲ့မောင်က ပိုနမ်းချင်လာပုံဖြင့်ဖိဖိနမ်းလာခဲ့သည်။
အနမ်းဘာသာရပ်မှာအလုပ်ရှုပ်နေတဲ့ကြားက
ပင် မောင်ဟာ နှစ်သက်သလိုလေး ပြုံးဖြစ်အောင်ပြုံးလိုက်ပါသည်။

အနမ်းလည်းမပျက်စေရ...
ရင်ခုန်တာလည်းမပျက်စေရ...
မင်းကို အချစ်လည်းမလျော့စေရပါ။
မောင် အဲ့လောက်ထိ ချစ်တယ်။

* မောင့်ကို ပြန်ချစ်ပေးမယ်မလား ..ဟင် *

ေမာင်ကငတုံးကောင်ပဲ.....။

x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x

(ဖတ်ပေးကြသူအားလုံးကို ကျေးဇူးတင်ပါသည်။)

x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x

.
.
.
.
.

( Zawgyi )

( အပိုင္းတစ္ဆယ့္ေလး )

လိုအပ္တာေလးတစ္ခ်ိဳ႕ဆင္းဝယ္ၿပီး တိုက္ခန္းသို႔ျပန္အလာ သူတို႔တိုက္ေအာက္
တည့္တည့္တြင္ ထူးထူးဆန္းဆန္းလူတစ္ေယာက္ကိုျမင္လိုက္ရသည္ႏွင့္ ပတ္ခ္ဂ်ီမင္၏ေျခလွမ္းေတြမွာတန့္ခနဲျဖစ္သြားရေလၿပီးတစ္ဆက္တည္းဆိုသလို လက္ထဲကႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ေလးကိုပါ ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ေခ်လိဳက္မိသည္။

အေငြ႕အသက္ေတြက သကၤာစရာနည္းနည္းေလးမွ ေကာင္းမေနဘူး။ဒီလိုေတြ ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ေခ်ာင္းေျမာင္းေနပုံေထာက္ရင္ သူခိုးမ်ားလား?။

* ဘယ္သူမ်ားလဲ *

အေႏြးထည္ႀကီးထဲ လက္ကေလးတစ္ဖက္ကိုထိုးထည့္ထားတာမို႔ လူတစ္ကိုယ္လုံးဟာ ဂြမ္းထုတ္ႀကီးထဲ နစ္ျမဳပ္ေနသလို။ေက်ာေပးထားၿပီး ကုန္းကုန္းကြကြလုပ္ေနသူေနာက္တျဖည္းျဖည္းခ်င္းတိုးကပ္သြားၾကည့္မည့္အစား အေဝးကေနပဲသူအကဲခတ္ေနခဲ့၏။

သူတို႔တိုက္ေအာက္မွာ မေယာင္မလည္လုပ္ေနတဲ့လူတစ္ေယာက္။ထိုလူရဲ႕ပုံပန္းသ႑ာန္ကို သိသလိုလိုေတာ့ရွိသား။ဘယ္သူလဲဆိုတာဓာတ္ဖမ္းဖို႔ ေဝခြဲလို႔မရေနတာကလြဲရင္ အဲ့ဒီလူကို သူသိပါတယ္။

ထိုလူကို ပထမတစ္ေခါက္သူဆင္းလာကတည္းက ေတြ႕တာပါ။ကိုယ္ေတြေနတဲ့အလႊာကိုေမာ့ၾကည့္ေမာ့ၾကည့္လုပ္ေနကတည္းက သကၤာမကင္းျဖစ္ခဲ့တာေတာ့အမွန္ပဲ။

သူခိုးလို ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္နဲ႕သူမ်ားတကာတိုက္ေအာက္မွာ ဘာလာေခ်ာင္းေနတာလဲ။
ဘာရယ္မျဖစ္နိုင္ပါဘူး ဒီအတိုင္းသူစိတ္ထင့္ေနတာပဲျဖစ္မယ္လို႔ယူဆၿပီး ေက်ာ္သြားေပးခဲ့တာ။အခုေတာ့..အခုေတာ့ သူထင္သလိုျဖစ္ေနၿပီထင္တယ္။

* ဒါ..ဒါ လီေဆာင္းဝူမဟုတ္ဘူးလား *

အံဩလြန္းလို႔ သူ႕ပါးစပ္ကိုသူ လက္နဲ႕ျပန္ပိတ္ထားလိုက္မိတဲ့အထိေတြ။

အခ်ိန္အားျဖင့္ ညဆယ္နာရီဝန္းက်င္ဆိုတာက ေတာ္ေတာ္ေလးညနက္ေနၿပီလို႔ ေျပာလို႔ရတယ္မလား။ဒီလီေဆာင္းဝူက သူတို႔တိုက္ဝန္းထဲဘာလာလုပ္ေနတာလဲ။အခ်ိန္မေတာ္ႀကီး ဘယ္သူ႕ကိုလာေခ်ာင္းေနတာပါလိမ့္။

ရင္းႏွီးသလိုလိုရွိေနတဲ့ ထိုလူရဲ႕ေက်ာျပင္ကိုၾကည့္ေနရင္းမွာပင္ ဂ်ီမင္၏မ်က္ဝန္းေလးေတြမွာ လက္ခနဲ။

* လီေဆာင္းဝူရွီ ..! *

ဟုတ္နိုးဟုတ္နိုးျဖင့္ မရဲတရဲလွမ္းေခၚျဖစ္သည္။ေအာ္ေခၚၿပီးကာမွ လူမွားမွာလည္း စိုးရသား။ဒါေပမယ့္ လွည့္ၾကည့္လာခဲ့တဲ့
ထိုလူရဲ႕မ်က္ႏွာႀကီးကို သူေကာင္းေကာင္းရင္းႏွီးေနပါတယ္။မၾကာခဏဆုံဖူးေနက်
မ်က္ႏွာႀကီး။

* မွန္ေနတာပဲ လီေဆာင္းဝူရွီ ..ဒီမွာဘာလုပ္ေနတာလဲ *

ဒီလူ..ဒီလူက ကိုယ္ေတြေဆး႐ုံကဝန္ထမ္းပဲ။
႐ုံးပိုင္းက လီေဆာင္းဝူဆိုတာေလ။ဟန္ေဆာင္းရဲ႕ဆက္ခံသူဆိုၿပီး သတင္းေတြထြက္ေနတဲ့တစ္ေယာက္။ဟုတ္ပါတယ္ အဲ့ဒီေဇာင့္ႂကြားႂကြားနဲ႕လူကို သူလုံးဝၾကည့္လို႔မရပါ။

* ဟင္ ေဒါက္တာပတ္ခ္ ! *

ထိုလူက ကိုယ့္ကိုလွည့္ၾကည့္လာခဲ့ၿပီး မ်က္လုံးမ်ားျပဴးက်သြားခဲ့သည္။ပါးစပ္ႀကီးဆို ေဟာင္းေလာင္းပြင့္က်သြားလိုက္တာမ်ား
ယင္ေကာင္ပင္ဥဥခ်လိဳ႕ရမည္။

တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္စိုက္ၾကည့္ေနကာ "ဘာလဲ"ဟူေသာ အၾကည့္နက္နက္ေတြနဲ႕ အျပန္အလွန္အကဲခတ္ေနၾကသည္။ေသခ်ာေပါက္ လီေဆာင္းဝူကေတာ့ ဒီအေျခအေနၾကားကေန ထြက္ေျပးခ်င္ၿပီမွန္းအသိသာႀကီးပါ။

မအီမလည္မ်က္ႏွာႀကီးျဖင့္ ေခါင္းပဲကုတ္ေတာ့မလိုလို ဖင္ပဲကုတ္ေတာ့မလိုလိုႏွင့္ ျဗာမ်ားေနရသည့္ပုံ။ေဒါက္တာပတ္ခ္ကေတာ့
လက္ညိုးပိစိေလးတစ္ထိုးထိုးႏွင့္ ေရွ႕ကိုေျခတစ္လွမ္းခ်င္းတိုးလာပုံမွာ ရွာေလာ့ဟုမ္းနဲ႕ပင္တူေနေသး၏။

* လီေဆာင္းဝူရွီ..!ဒီကိုဘာလာလုပ္တာလဲ
မေျပာျပရေသးဘူးေနာ္ *

ဂ်ီမင္ရဲ႕ေလသံေတြက တရားခံကိုစစ္ေဆးေမးျမန္းေနသလိုပါပင္ ျပတ္သားလွ၏။မ်က္ဝန္းေတြကို တမင္ေမွးက်ၪ္းထားပုံက
တကယ္ႀကီးကို ေခ်ာင္ပိတ္ဖမ္းေနခဲ့တာပဲ။

* ဟို..ဟို ကြၽန္ေတာ္ ဒီနားကိုလာရင္းနဲ႕ ဒီတိုက္က အသိတစ္ေယာက္ဆီဝင္လည္မလို႔..အဲ့တာ အဲ့တာသူဘယ္အထပ္ေနလဲ ေမ့ေနလို႔ *

အခုလီေဆာင္းဝူက ငါ့ကိုလိမ္ေနတာပဲ။
ဒီေလာက္အထိအသိအသာႀကီးကို။စကားေတြက အစီအစၪၠ်က်နဲ႕ထြက္မလာဘူးေလ။သူ႕ပါးစပ္ကလိမ္ညာေျပာဖို႔အတြက္
ဦးေႏွာက္ကိုအျမန္အလုပ္ေပးေနရတာ။

ကေယာင္ကတမ္းျဖစ္ေနတဲ့ဒီလူ႕မ်က္လုံး!
ေဘာင္းဘီကို ခဏခဏပြတ္ေနတဲ့ သူ႕ရဲ႕
ကဏာမၿငိမ္ေနတဲ့ လက္ေခ်ာင္းေတြ။ဒါေတြၾကည့္႐ုံနဲ႕တင္ လိမ္ဖို႔ညာဖို႔စကားစီေနမွန္းသိပါတယ္။

စာမရတဲ့ကေလးလိုမ်ိဳး စကားတစ္လုံးထြက္လာဖို႔အေရးမနည္းအားစိုက္ေနရွာတာမ်ား ရယ္ပစ္ခ်င္စရာသိပ္ကာင္းတယ္။ဒီလီေဆာင္းဝူရဲ႕ ယုတၱိမရွိတဲ့စကားေတြကို ယုံေပးရမယ့္အထိေတာ့ ငါမတုံးေသးပါဘူး။

* အသိတစ္ေယာက္ဆိုတာက?ကြၽန္ေတာ္မ်ားလား *

* မဟုတ္ပါဘူး ေဒါက္တာပတ္ခ္ မဟုတ္ဘူး *

လီေဆာင္းဝူက လက္တစ္ခါခါနဲ႕အသည္းအသန္ျငင္းရွာၿပီး မ်က္လုံးေတြကလည္းမူမွန္မေနပါ။

* ဒါဆိုဘယ္သူလဲေျပာျပေလ?ကြၽန္ေတာ္ေနတဲ့တိုက္ကို႐ုတ္တရတ္ေရာက္လာခဲ့ၿပီး
လာေတြ႕တာက ကြၽန္ေတာ္မဟုတ္ဘူးဆိုေတာ့... ခင္ဗ်ားေတြ႕ခ်င္ေနတဲ့အသိက ကြၽန္ေတာ္အျပင္ တစ္ျခားလူရွိေသးတာလား *

အသည္းအသန္ေတြထျငင္းေနတဲ့လူကို နည္းနည္းေလးမွမသကၤာပါ။ဒီတိုက္မွာ သူေနမွန္း
ဘယ္သူကိုမွမေျပာျပထားခဲ့ဖူးဘူး။စီနီယာကလြဲရင္ ေဆး႐ုံကလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြေတာင္မသိဘူး။

ဒါကို ဒီလူက ႐ုတ္တရတ္ႀကီးေရာက္လာခဲ့ၿပီး
ေတြ႕ရမယ့္လူရွိလို႔ လာလည္တာပါတဲ့။မဟုတ္မွလြဲေရာ..!ငါ့ကိုတစ္ခုခုအႏၲရာယ္ေပးဖို႔ေရာက္လာခဲ့ၿပီး ငါနဲ႕ထိပ္တိုက္ေတြ႕လိုက္ရလို႔ သပ္သပ္မဲ့ဆင္ေျခေတြေပးေနတာမ်ားလား။

* ေဒါက္တာပတ္ခ္ဆီ လာလည္တာမဟုတ္ပါဘူးဆို။ဒီအတိုင္း ကြၽန္ေတာ့္အသိပါ။ေဒါက္တာပတ္ခ္နဲ႕မဆိုင္ဘဲ သပ္သပ္ေတြ႕ရမယ့္လူ *

လီေဆာင္းဝူက စိတ္ရႈပ္သြားပုံျဖင့္ သူ႕ဆံပင္ေတြကိုပါ တဗ်င္းဗ်င္းဆြဲဆုပ္လာသည္။
သူကအဲ့လိုလုပ္ေလ ေဒါက္တာပတ္ခ္က
ပိုသံသယႀကီးေလႏွင့္ လုံးခ်ာလည္ေနၾကရဲ႕။

* ခင္ဗ်ားမေျပာဘူးလား ..ရတယ္ေလ ။
လုံၿခဳံေရးဦးေလးႀကီးကို ေခၚလိုက္႐ုံပဲရွိတာေပါ့ *

* ဘယ္လုံၿခဳံေရးကိုေခၚမွာလဲဗ် *

* မင္းနဲ႕ဆိုင္လား.. ဒီမွာ . *

မ်က္လုံးျပဴးမ်က္လုံးဆန္ႏွင့္လီေဆာင္းဝူရဲ႕႐ုပ္ဟာ တကယ္ကိုရင္ထိတ္ေနမွန္းသိသာေစ၏။ဂ်ီမင္က ဂိတ္ဝတြင္တာဝန္က်ေနေသာ လုံၿခဳံေရးႀကီးကိုလွမ္းေခၚဖို႔ျပင္ေလေတာ့...

* အာ မေခၚပါနဲ႕ဆို မေခၚနဲ႕။ကြၽန္ေတာ္အကုန္ေျပာျပမွာမို႔ စိတ္ရွည္ၿပီးနားေထာင္ေပးပါ *

* ခင္ဗ်ားအဲ့လို အရစ္ဆက္ရွည္ေနမယ္ဆို ကြၽန္ေတာ္ေခၚလိုက္ေတာ့မွာ *

* ဟူးးး!မထူးပါဘူးဗ်ာ။ေနာက္လည္းသိရမယ့္အတူတူ ကြၽန္ေတာ္ေျပာျပပါေတာ့မယ္ *

လီေဆာင္းဝူက ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္လုပ္လိုက္ၿပီးမွ ဂ်ီမင္၏လက္ေကာက္ဝတ္တစ္ဖက္ကို
ေျပးဆြဲကာ ပန္းပင္ေလးေတြပ်ိဳးထားေလသည့္ အုတ္ေဘာင္တန္းေတြနား ဆြဲေခၚသြား၏။
ဂ်ီမင္အဖို႔ ႐ုန္းခ်ိန္ေတာင္မရလိုက္ပါဘူး။

ၿပီးျပန္ေတာ့ အုတ္ေဘာင္းတန္းမွာ သူကဖင္ထိုင္ခ်လိဳက္ၿပီး ဂ်ီမင္ကိုပါ သူ႕ေဘးဝင္ထိုင္းခိုင္းသည္။ဂ်ီမင္လည္း သိခ်င္ေနတဲ့စိတ္က
ပိုမ်ားေနတာမို႔ တြန့္ဆတ္ေနသည့္ၾကားကပဲ
ေနရာယူလိုက္မိေတာ့သည္။

လီေဆာင္းဝူက တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ကပ္လာျပန္တာမို႔
ေနာက္အနည္းငယ္ဆုတ္လိုက္ရသည္။ထိုအခါ လီေဆာင္းဝူက သူ႕အနားထပ္တိုးလာခဲ့ၿပီး တိုးတိုးေလးေျပာျပမွျဖစ္မွာမို႔ သူ႕ကိုမေၾကာက္ပါနဲ႕တဲ့ေလ။

* တကယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က အစ္ကိုေလးဆီကို လာတာပါ *

* အစ္ကိုေလးက ဘယ္သူလဲ *

အခုသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ပုံစံက အတင္းေျပာေနၾကတာနဲ႕တူမေနေပဘူးလား။

* ဟန္ေဆာင္းရဲ႕ဆက္ခံသူ..အခုေတာ့ ဥကၠဌႀကီးလို႔ေျပာရမလား *

* ဗ်ာ!ဥကၠႀကီး...ကြၽန္ေတာ္တို႔ေဆး႐ုံဥကၠဌႀကီးလို႔ေျပာလိုက္တာလား *

* တိုးတိုးေအာ္ပါ ေဒါက္တာပတ္ခ္ရယ္ ေဘးလူေတြၾကားသြားမွာစိုးလို႔ အရမ္းႀကီး
စိတ္မလႈပ္ရွားနဲ႕ဦးေနာ္ *

* အခုေျပာခ်င္တာက ဥကၠဌႀကီးက ကြၽန္ေတာ္နဲ႕တစ္တိုက္တည္းေနေနတာလို႔ေျပာခ်င္တာလား အဲ့လိုလား *

* ဟုတ္ကဲ့ အဲ့လိုပါပဲေဒါက္တာ *

* မျဖစ္နိုင္တာ *

* ျဖစ္နိုင္လို႔ပဲ ကြၽန္ေတာ္နဲ႕အခုလိုအတူထိုင္ေနရတာေလ *

* ကြၽန္ေတာ္ေမးလို႔ျဖစ္ပါ့မလား မသိေပမယ့္
ဥကၠဌႀကီးကဘယ္သူလဲ လီေဆာင္းဝူကေျပာျပေပးနိုင္မလား *

* တကယ္ေတာ့ ဥကၠဌႀကီးဆိုတာက ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕အစ္ကိုေလးပါ။ကြၽန္ေတာ္က အစ္ကိုေလးရဲ႕ကိုယ္ရံေတာ္ေလ *

ေမးတာက တစ္ျခား!ေျဖတာကတစ္ျခားနဲ႕
သူ႕အေၾကာင္းကိုသူမိတ္ဆတ္ေနသူအား
ဂ်ီမင္က ရႈတည္တည့္လိုက္ၾကည့္လိုက္ၿပီးေနာက္ႏွာေခါင္းရႈံေခ်သည္။ဘယ္သူကေမးလို႔ အတင္းေတြေျဖခ်င္ေနရတာလဲ။

* ကြၽန္ေတာ္ လီေဆာင္းဝူအေၾကာင္းကို မသိခ်င္ပါဘူး *

* ဟူတ္ကဲ့ အက်င့္ပါသြားလို႔...ဒါဆိုဥကၠဌႀကီးအေၾကာင္းပဲ ဆက္ေျပာေတာ့မယ္ေနာ္ *

* အေကာင္းဆုံးပါပဲ အဟင္း..! *

* ဥကၠဌႀကီးက ဥကၠဌႀကီးဆိုေပမယ့္ အခုထိတရားဝင္ဥကၠဌအရာမျမႇောက္ရေသးပါဘူး။
တစ္ျခားလူေတြအတြက္ ဥကၠဌႀကီးျဖစ္ေနတဲ့
အစ္ကိုေလးက ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ေစာင့္ေရွာက္ေပးေနရတဲ့ ညီေလးလိုပါပဲ *

* လီေဆာင္းဝူရွီ လိုရင္းေရာက္ဦးမွာလား *

* အာ.. ေဆာရီး *

ဒီနားမွာတင္လည္ေနၿပီး ဒီဟာမွာတင္ကြက္ရႈပ္ေနတာမို႔ သိခ်င္ေဇာနဲ႕ခပ္ေဆာင့္ေဆာင့္ေအာ္လိုက္မိတယ္။ဒါေပမယ့္ လီေဆာင္းဝူဘက္ကစိတ္ဆိုးသြားပုံမရပါဘူး။ဥကၠဌႀကီး
အေၾကာင္း ေဖာက္သည္ခ်ခ်င္ေန႐ုံကလြဲလို႔
ဘာတစ္ခုမွအာ႐ုံမရွိပုံျဖင့္ စကားဆက္ျပန္သည္။

* ကြၽန္ေတာ့္တို႔ရဲ႕အစ္ကိုေလးကအခုလက္ရွိမွာ ဟန္ေဆာင္းရဲ႕ဥကၠဌႀကီးျဖစ္သလို Jလုပ္ငန္းစုရဲ႕ဆက္ခံသူလည္းဟုတ္ပါတယ္ *

* Jလုပ္ငန္းစု? *

* ဟုတ္ကဲ့ Jလုပ္ငန္းစုပါေဒါက္တာ *

ေမးသမွ်ကို ရိုရိုေၾကးေၾကးေလးနဲ႕ျပန္ေျဖေနသည့္လီေဆာင္းဝူမွာ မသိရင္ ႐ြဲ႕ေနသလိုပါပင္။ဂ်ီမင္၏မ်က္ႏွာႏုႏုေလးမွာ တစ္ခ်က္ေတြခနဲျဖစ္သြားရၿပီး တစ္ခုခုကိုစၪ္းစားေနပုံလည္းရသည္။

နီယြန္းမီးတိုင္ေအာင္မွာထိုင္ေနၾကတာမို႔ ထိုမီးတိုင္ရဲ႕အလင္းေရာင္ဟပ္မႈေၾကာင့္ ဂ်ီမင္ရဲ႕မ်က္အိမ္ၾကည္ၾကည္ေလးေတြမွာ တဖိတ္ဖိတ္လဲ့ေတာက္ပေန၏။မ်က္ေမွာင္ႀကီးကုပ္လ်က္ ႏွာေခါင္းေလးကိုရႈံပစ္လိုက္ကာ ဦးေႏွာက္ကိုအသည္းအသန္အလုပ္ေပးသည္။

Jလုပ္ငန္းစုတဲ့လား။Jလုပ္ငန္းစုနဲ႕ ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုက တစ္ခုခုေတာ့ဆက္စပ္မႈမရွိေနနိုင္ပါဘူးေနာ္။အဲ့လူဆိုးေကာင္က သူေဌးအိမ္က
အငယ္ဆုံးသားေလးမွန္း သိပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဒီေလာက္ထိ က်ိက်ိတက္ခ်မ္းသာၾကတဲ့ မ်ိဳးရိုးကဆင္းသက္လာတဲ့
ေ႐ႊဘုံစံမင္းသားေလးေတာ့ မျဖစ္နိုင္ပါဘူး။ခ်မ္းသာေပမယ့္ Jလုပ္ငန္းစုရဲ႕ဆက္ဆံသူေတာ့မဟုတ္ဘူးမလား။

အဲ့လူဆိုးေကာင္သာ ဆက္ခံသူအစစ္ျဖစ္ေနရင္ေရာ။ဒါဆို ဟန္ေဆာင္းရဲ႕ဥကၠဌႀကီးက သူေပါ့။ငါ့မ်က္စိေရွ႕က ဒီလီေဆာင္းဝူမဟုတ္ဘဲ ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုဆိုတဲ့ မ်က္ႏွာ႐ူးက
တကယ့္ဥကၠဌႀကီးလား။

* ဟုတ္ပါတယ္..ေဒါက္တာပတ္ခ္ေတြးေနသလိုပါပဲ။ဥကၠဌႀကီးက အစ္ကိုေလးေဂ်ာင္ကုမွန္ပါတယ္။မဟုတ္ေသးဘူး အခုေတာ့ဟန္ေဆာင္းရဲ႕ဥကၠဌႀကီးေပါ့ အဟင္း...! *

သူ႕အေတြးေတြက အျပင္ကိုလွ်ံက်သြားတာလား။ငါ့စိတ္ထဲက ဘာေတြေတြးေနသလဲကို
ဒီလီေဆာင္းဝူက ဘာလို႔အကုန္သိေနရတာလဲ။ဝါး!ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုတပည့္လို႔မေျပာရဘူး။ငါ့စိတ္ကိုခန့္မွန္းနိုင္ေနတာပဲ။

ငါအံေတာင္မဩနိုင္ေတာ့ပါဘူး ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုရယ္။တကယ္သ႐ုပ္ေဆာင္ေကာင္းတဲ့ေကာင္။ငါ့လာလာရႈပ္ေနမယ့္အစား ႐ုပ္ရွင္မင္းသားလုပ္စားခဲ့သင့္တာ။ဆရာ
တပည့္ႏွစ္ေယာက္လုံး တကယ္ကိုေတာ္ပါေပတယ္။

* ဒါေတြကို ဘာလို႔ လာေျပာျပေနရတာလဲ ခင္ဗ်ား သူသိမွာမေၾကာက္ဘူးလား *

* ေၾကာက္တာေပါ့ဗ်။အခုအဲ့ထက္ပိုေၾကာက္ရတဲ့လူက မ်က္စိေရွ႕ရွိေနတာကို ကြၽန္ေတာ္ႏႈတ္မလုံ႐ုံပဲေပါ့။ဒီအေၾကာင္းေတြ အစ္ကိုေလးကိုျပန္မေျပာပါနဲ႕ေနာ္။ေဒါက္တာပတ္ခ္
သိထားမွန္း အစ္ကိုေလးမသိပါေစနဲ႕။ဖြင့္ေမးတာေတြလည္း မလုပ္ေစခ်င္ပါဘူး။မဟုတ္ရင္ ကြၽန္ေတာ္ေသရလိမ့္မယ္ *

* အဲ့ေလာက္ေတာင္ပဲ ေဂ်ာင္ကုကိုေၾကာက္ရတာလား *

ဂ်ီမင္က သူ၏ေအးစက္စက္လက္ေခ်ာင္းထိပ္ေလးေတြကို အခ်င္းခ်င္းကစားလိုက္ရင္း ေဘးရွိလီေဆာင္းဝူရဲ႕အရိပ္အေျခကိုအကဲခတ္ေနျပန္သည္။ေၾကာက္လန့္တႀကီးမ်က္ႏွာနဲ႕လီေဆာင္းဝူရဲ႕ျဖစ္အင္မွာ အင္မတန္မွကိုရယ္စရာေကာင္းလွသည္။

* ဘယ္လိုေတာင္ေမးရက္ရတာလဲဗ်ာ..ေၾကာက္တာေပါ့။အိမ္ေတာ္မွာဆို အစ္ကိုေလးကိုမေၾကာက္တဲ့လူ တစ္ေယာက္ေတာင္မရွိဘူး။အစ္ကိုေလးရွိေနရင္ အသက္ေတာင္က်ယ္က်ယ္မရႈရဲၾကဘူးေလ မ်က္လုံးလွန္ၾကည့္ဖို႔ဆိုတာေဝး ...ဟူး !တကယ္ေျပာေနတာေဒါက္တာရဲ႕ ...အဲ့လိုမ်က္လုံးေတြနဲ႕
စိုက္မၾကည့္နဲ႕ေလ *

သက္ျပင္းေလးခါကာခါကာနဲ႕ အတင္းခ်ေကာင္းေနတုန္း သူ႕အား မ်က္လုံးျပဴးႀကီးနဲ႕စိုက္ၾကည့္ေနေသာေဒါက္တာေၾကာင့္ အခုခ်က္ခ်င္းပဲလိပ္ျပာလြင့္ရေတာ့မလိုလို။

ဘာလို႔အဲ့လိုႀကီးျပဴးၾကည့္ေနရတာလဲ။စိတ္ဆိုးသြားတာလား။စိတ္ဆိုးရေအာင္လည္း ဘာတစ္ခုမွမေျပာမိဘဲနဲ႕ကို လူကိုလန့္ေအာင္လုပ္လြန္းပါတယ္။

* ေဆာရီး..စိတ္ဝင္စားသြားလို႔ *

* ရ ရပါတယ္။တကယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔အစ္ကိုေလးအိမ္ေတာ္ကို ျပန္မလာတာ (၉)လတိတိရွိေနပါၿပီ *

* ဘယ္လို!! *

* ဟုတ္တယ္..ဒီကြန္ဒိုကိုေျပာင္းသြားတဲ့ေန႕ကတည္းက အိမ္ေတာ္ဘက္ ေျခဦးေတာင္
မလွည့္ေတာ့ဘူး။အဲ့တာ ဘာေတြလုပ္ၿပီး ဘယ္လိုေတြျဖစ္ေနသလဲသိခ်င္လို႔ အရင္ဥကၠဌႀကီးက လႊတ္လိုက္တာနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္
လာေခ်ာင္းေနရတာပါပဲ။ခိုင္းတဲ့အတိုင္းလုပ္႐ုံကလြဲလို႔ ကြၽန္ေတာ္အျပစ္ကင္းတယ္မလားဟင္။ကြၽန္ေတာ့္ကို အစ္ကိုေလးနဲ႕ျပန္မတိုင္ပါနဲ႕ *

* မတိုင္ပါဘူး..ကြၽန္ေတာ္ကဘာလို႔အဲ့လိုလုပ္မယ္ထင္ရတာလဲ *

* အာ...ေဒါက္တာပတ္ခ္ကို စြတ္စြဲရတာမဟုတ္ပါဘူး။ကြၽန္ေတာ္တို႔အစ္ကိုေလးက ေဒါက္တာပတ္ခ္နဲ႕ပတ္သတ္လာရင္ နည္းနည္း႐ူးေနေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ေၾကာက္လို႔ပါ *

နည္းနည္း႐ူးတာမဟုတ္ဘဲ!အ႐ူးလြန္ၿပီး ေဆးေတာင္မမွီေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာခ်င္တာ ေဒါက္တာပတ္ခ္ေရ။ကိုယ့္အလုပ္ရွင္မို႔
အေစာ္ကားမလြန္ခ်င္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းေျပာလိုက္ရတာပဲ။

မ်က္ႏွာေၾကာတစ္ခုလုံးရႈံ႕မဲ့၍ သူ႕စိတ္ထဲမေက်မနပ္ခ်က္ျဖစ္သမွ်ကို ေပါက္ကြဲၿပီးကာမွ အားနာသြားဟန္ရၿပီး ဂ်ီမင္ကိုလွည့္ၾကည့္ကာ ဟီးခနဲရယ္ျပလာသည္။ေဘးခ်င္းကပ္လ်က္ထိုင္ေနခဲ့ၾကၿပီး ေလထုကေအးစက္ေနခဲ့၏။

* ဟို..စိတ္မရွိနဲ႕ေနာ္ေဒါက္တာပတ္ခ္
ကြၽန္ေတာ္နည္းနည္းေလာက္ရင္ဖြင့္လို႔ရမလား *

* ရ ရပါတယ္ လီေဆာင္းဝူ *

* ေဒါက္တာပတ္ခ္ ဒါကိုသိရဲ႕လား *

* ဟင္ မသိဘူးေလ *

* ဒါလည္းေကာင္းတာပဲ။ဟင္းးး!အစ္ကိုေလးအနားေနရတာ ပင္ပန္းတယ္ဗ်ာ။အစ္ကိုေလးရဲ႕အတြင္းလူျဖစ္ေနေတာ့ အစစအရာရာသတိထားေနရတာနဲ႕ပဲ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေတာ္႐ုံတန္႐ုံရင္ဖြင့္စရာလူမရွိခဲ့ဘူး။အဟင္း..!အခုေဒါက္တာပတ္ခ္က လြဲရင္ေပါ့ *

* ကြၽန္ေတာ့္ကို ဘာလို႔ယုံၾကည္ေနရတာလဲ
ကြၽန္ေတာ္လည္း သူစိမ္းပဲေလ *

* သူစိမ္းေပမယ့္ အစ္ကိုေလးတန္ဖိုးထားရတဲ့လူမို႔ပါ။အစ္ကိုေလးအေၾကာင္းကို အစ္ကိုေလးခ်စ္သူေရွ႕ ရင္ဖြင့္တာအမွားမရိွနိုင္ပါဘူး *

ထိုစကားေၾကာင္ ဂ်ီမင္ရင္ထဲတအုံ႕ေႏြးေႏြးေလးခံစားရတဲ့အထိပါပဲ။ၾကက္သီးေမႊးညွင္းေလးေတြပါ ထလာခဲ့ရၿပီး ပါးမို႔မို႔ေလးႏွစ္ဖက္နဲ႕နား႐ြက္ဖ်ားေလးေတြ ႏွာေခါင္းထိပ္ေလးေတြခမ်ာ ရဲရဲေစြးရေခ်ၿပီ။

* ကြၽန္ေတာ္တို႔က ဘာပတ္သတ္မႈမွမရွိဘူးေနာ္ လီေဆာင္းဝူကိုၾကည့္ရတာအထင္လြဲေနသလိုပဲ *

* အစ္ကိုေလးကို ဘာလို႔ျပန္မခ်စ္ရတာလဲ?
ကြၽန္ေတာ္မွတ္မိသေလာက္ေျပာရရင္ ဒီဘက္ကေဒါက္တာပတ္ခ္ကို အစ္ကိုေလးက သိပ္ခ်စ္ခဲ့တာ။လြန္ခဲ့တဲ့(၃)ႏွစ္က ညတစ္ညကိုေဒါက္တာပတ္ခ္ မွတ္မိေသးလား *

* ဟင့္အင္း!ကြၽန္ေတာ္မသိေတာ့ဘူး *

ကိုယ္တစ္စက္မွ ၾကည့္မရတဲ့လူကို ေဘးခ်င္းကပ္ထားၿပီးထိုင္ေနရတာ နည္းနည္းေတာ့ေနရခက္တယ္။လီေဆာင္းဝူဘက္ကေတာ့ ေနရခက္တာေတြလည္းမရွိပါဘူး။

လူရင္းေတြလိုသေဘာထားေနသလားေတာ့
မသိေပမယ့္ အဆက္မျပတ္ကိုစကားေျပာေနေတာ့တာပါပဲ။တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္သက္ျပင္းေတာင္ခ်လိဳက္ေသးရဲ႕။တကယ္ပါပဲ။

* ဟင္းး!ထင္ေတာ့ထင္ပါတယ္။အဲ့ညက ေဒါက္တာပတ္ခ္နဲ႕ေတြ႕ဖို႔ဆိုၿပီး အစ္ကိုေလးက တက္တက္ႂကြႂကြနဲ႕အိမ္ကေနထြက္သြားခဲ့တာ။ေပ်ာ္ေနလိုက္တာမ်ားဗ်ာ သူ႕အနားတစ္သက္လုံးခစားလာခဲ့တဲ့ ကြၽန္ေတာ္လို
လူေတာင္ အစ္ကိုေလးရဲ႕အဲ့လိုအၿပဳံးမ်ိဳး
မျမင္ဖူးခဲ့ဘူး။ဒါေပမယ့္ ဒါေပမယ့္...ဟိုးအရင္ႏွစ္ေတြတုန္းကအတိုင္း အစ္ကိုေလးက
မ်က္ကုပ္ကုပ္နဲ႕ ျပန္ေရာက္လာခဲ့တယ္ေလ။
ၿပီးေတာ့ တစ္အိမ္လုံးကျမင္ျမင္သမွ်ကို
ေဘ့စ္ေဘာ့တုတ္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႕ ရိုက္ခြဲပါေလေရာ။ဒါလည္းမထူးဆန္းပါဘူး...ေဒါက္တာ့ဆီက ျပန္လာၿပီးတိုင္း အိမ္ေတာ္မွာေသာင္းက်န္းေနၾကပဲကို။ကြၽန္ေတာ္ထင္ခဲ့တာက ထပ္ၿပီးအျငင္းခံလိုက္ျပန္ၿပီေပါ့...ဟင္း!အဲ့ဒါက အဲ့လိုမဟုတ္ခဲ့ဘူးထင္တယ္။ဘာလို႔ဆိုအဲ့ညတစ္ညလုံး အစ္ကိုေလးက ငိုေနခဲ့တာဗ်။ *

သူ႕စကားဆုံးသည္ႏွင့္ ပတ္ခ္ဂ်ီမင္ဟာမ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖင့္ ေမာ့ၾကည့္လာခဲ့တယ္။

အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ဝမ္းနည္းသလိုလိုေတာ့ရွိသား။ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုက ဘာလို႔အဲ့ေလာက္ထိခံစားခဲ့ရမွာလဲ။မျဖစ္နိုင္တာေတြ။

* တကယ္မရည္႐ြယ္ခဲ့ပါဘူး *

* ေဒါက္တာကသာ မရည္႐ြယ္တာ!ကြၽန္ေတာ္က ၾကားညွပ္ခဲ့ရတာကိုသိလား *

စကားေျပာေနရာကေန ႐ုတ္တရတ္ႀကီးထေအာ္လိုက္ေသာအခါ ေဒါက္တာပတ္ခ္တို႔အဖို႔ခႏၶာကိုယ္ေလးပင္ ဆက္ခနဲတုန္ရတဲ့အထိေတြ။

* ဘာလို႔ေဒါသထြက္ေနရတာလဲ *

* အဲ့ညၿပီးေတာ့ဘာဆက္ျဖစ္တယ္ထင္လဲ?
သူU.Sမွာ စီးပြားေရးနဲ႕ပတ္သတ္တဲ့ဒီပလိုမာေတြဆက္တက္မယ္ဆိုၿပီး ထြက္သြားခဲ့တယ္ေလ *

* ေကာင္းတာေပါ့ *

* ဘာေကာင္းတာလဲ!ကြၽန္ေတာ္ပါအတူလိုက္သြားခဲ့ရတာကို.. အဲ့တုန္းက ကြၽန္ေတာ့္မွာခ်စ္သူရခါစေလးပဲရွိေသးတာ..ဘယ္ေလာက္ထိလြမ္းခဲ့ရမလဲ ေတြးၾကည့္ေလ *

ဒီလိုၾကားရေတာ့လည္း လီေဆာင္းဝူဆိုတဲ့လူအတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရျပန္ၿပီ။ပဲေလွာ္ၾကားကဆားဘဝကို တကယ္ကိုယ္ခ်င္းစာမိပါတယ္။ဘာလို႔ဆို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း ကင္မင္ဟီနဲ႕ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုတို႔ၾကားမွာ
ကန့္လန့္ကန့္လန့္နဲ႕ညွပ္ခဲ့ဖူးလို႔ေလ။

တကယ္ကို ေပါက္ကြဲေနပုံရတဲ့လီေဆာင္းဝူက သူ႕ဘက္ကိုလွည့္ရင္းစကားတစ္ခါေျပာလိုက္ ငိုသံပါႀကီးနဲ႕သက္ျပင္းခ်က္နဲ႕ အလုပ္မ်ားေနေတာ့သည္။ဒီလိုေတြျမင္ရၾကားေနရေတာ့ ဂ်ီမင္ခမ်ာမေနသာေတာ့ပါဘူး။

လီေဆာင္းဝူဘက္အား ေခါင္းေလးငဲၾကည့္ေလကာ ႏွာေခါင္းထိပ္ေလးကို လက္ညိုးေလးနဲ႕ပြတ္ဆြဲလိုက္ရင္း.....

* အခုေရာ ခ်စ္သူနဲ႕အဆင္ေျပလား *

* ပ်က္သြားၿပီ...။ *

* ခင္ဗ်ားအတြက္ စိတ္မေကာင္းပါဘူး *

ေခါင္းတညိတ္ညိတ္နဲ႕တရားက်သလိုေလးေျပာလာသူကို လီေဆာင္းဝူက အခဲမေက်စြာပဲ မ်က္ေစာင္းထိုးသြားခဲ့သည္။

ဘာမ်ား အမွားလုပ္မိလို႔ပါလိမ့္။တကယ္စိတ္မေကာင္းလို႔ စိတ္မေကာင္းဘူးေျပာမိတာကို အဲ့လိုမ်က္လုံးမ်ိဳးနဲ႕ၾကည့္စရာလိုလို႔လား။

* ေဒါက္တာပတ္ခ္ မသိနိုင္ေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔အစ္ကိုေလးခမ်ာ ဘယ္ေလာက္ထိနာက်င္ခဲ့ရလဲဗ်။အေမြေတြဆက္ခံနိုင္ဖို႔ ေဒါက္တာစိတ္နဲ႕သူႀကိဳးစားခဲ့တာ ေန႕မနားညမအားပဲ *

* ဪ .. *

ဂ်ီမင္က ႐ြဲ႕တဲ့တဲ့မ်က္ႏွာေပးနဲ႕ အံအားသင့္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပန္သည္။

ဪ!လို႔ပဲ ေျပာလိုက္ခ်င္ေတာ့တယ္။သူ႕အေမြသူဆက္ခံဖို႔ သူဟာသူေလာဘတႀကီး
အလုပ္ေတြလုပ္ခဲ့တာ ငါ့ေၾကာင့္တဲ့လား။
ဟာသေတြလာမေျပာနဲ႕ မရယ္ခ်င္ေသးဘူးေနာ္။

* ဟိုမွာပဲ အေမြဆက္ခံၿပီး အေနာက္တိုင္းသူေလးေတြနဲ႕ ကဲလို႔ရပါရဲ႕နဲ႕ အဲ့အစ္ကိုေလးကေလ...ဟူး! စိတ္ေမာလြန္းလို႔မေျပာလိုက္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ဒီက..!ေဒါက္တာကိုလြမ္းလွပါခ်ည္ရဲ႕ မ်က္ႏွာေလးမွထပ္မျမင္ရရင္ေသရပါေတာ့မယ္ဆိုၿပီး ျပန္လာခဲ့တာကိုသိလား *

ဒီစကားေတြေၾကာင့္ ဂ်ီမင္ရင္ထဲ တစ္ခါျပန္ေႏြးရျပန္ၿပီ။

* ဒီတစ္ခါသာဆို အစ္ကိုေလးက စၾကၤဝဠာအျပင္ဘက္ထိ သြားဖို႔အစီအစၪ္ရွိတာကိုေဒါက္တာပတ္ခ္သိရဲ႕လား...ကြၽန္ေတာ့္ကို ပဲေလွာ္ၾကားကဆားဘဝေရာက္ေအာင္ထပ္မလုပ္ေတာ့ဘဲ အစ္ကိုေလးကိုျပန္ခ်စ္ေပးပါ *

လီေဆာင္းဝူတစ္ေယာက္ ေျပာခ်င္ရာေျပာၿပီးေသာအခါ ရွစ္ေခါက္ခ်ိဳးမ်က္ႏွာထားတစ္ခုႏွင့္ ထိုင္ေနရာမွဝုန္းခနဲထရပ္လိုက္ၿပီးေနာက္ စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးျဖင့္ျပန္ဖို႔ျပင္သည္။
သူ႕ဆရာနဲ႕ေအာင္သြယ္ဖို႔လည္းမေမ့သလို
ဂ်ီမင္ကို အရိုအေသေပးဖို႔လည္းမေမ့ခဲ့ပါ။

ဂ်ီမင္မွာသာ ဘာျဖစ္လို႔ျဖစ္မွန္းနားမလည္နိုင္စြာ ထိုလူသြားရာေနာက္ လိုက္ၾကည့္ေနမိၿပီး
ႏွာေခါင္းရႈံလိုက္ေတာ့သည္။ဘုန္းႀကီးအမႈ႐ြာပတ္ဆိုတာ ဒါကိုေခၚတာမ်ားလား...!။

အဲ့ဒီေနာက္ ဂ်ီမင္လည္း သူ႕တိုက္ခန္းရွိရာဆီျပန္တက္လာခဲ့ၿပီး ေမာင့္အခန္းေရွ႕မွာ
အေတာ္ၾကာတဲ့အထိ ရပ္ေငးေနခဲ့ၿပီးမွ ေက်ာခိုင္းခဲ့မိေတာ့သည္။အခုခ်ိန္မွာ လူဆိုးေကာင္ကိုေမးခ်င္တာ တစ္ခုတည္းပဲရွိတယ္။

"ဘာလို႔ ဖုံးကြယ္ထားရတာလဲ"ဒါကိုပဲေမးၾကည့္ခ်င္တယ္။သူဘယ္လိုျပန္ေျဖမလဲလည္း
နားေထာင္ၾကည့္ခ်င္တယ္။ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုလို
သူေဌးသားတစ္ေယာက္က ဘာအတြက္ေၾကာင့္နဲ႕ ပင္ပန္းခ်င္ေနရတာလဲငါနားမလည္ဘူး။

ဟန္ေဆာင္လိမ္ညာၿပီးဖုံးကြယ္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းကို ႐ုတ္တရတ္ႀကီးသိလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ မယုံနိုင္ျဖစ္ခဲ့ရတာမွန္တယ္။ဒါေပမယ့္ စိတ္ဆိုးလားဆို မဆိုးပါဘူး။ဆိုးစရာမွမရွိဘဲကို။

႐ုပ္ရွင္ေတြထဲကလိုေတာ့ ငါ့ကိုလိမ္ရက္တယ္ ဘာညာနဲ႕ဒရမ္မာခ်ိဳးမယ့္အထဲ ပတ္ခ္ဂ်ီမင္တို႔မပါပါဘူး။သူေဌးသားျဖစ္ေတာ့ပိုေတာင္
ေကာင္းေသးတယ္။ငါ့ကိုခ်စ္ေနၿပီး ငါကလည္းသေဘာက်ေနရတဲ့လူက သူေဌးသားျဖစ္ေနတာေလ။

•••••••• လူဆိုးေကာင္ ••••••••

ဒီမနက္မွာပဲ ေဆး႐ုံအုပ္ႀကီးကေတြ႕ခ်င္လို႔လာခဲ့ပါဦးဆိုတာေၾကာင့္ ဆက္ခံသူဆိုသူနဲ႕ကိုယ္တိုင္သြားေတြ႕ဖို႔ျဖစ္လာခဲ့ၿပီ။သူတို႔ဘက္က ဘယ္သူဘယ္ဝါနဲ႕ေတြ႕ရမယ္ဆိုတာကို ႀကိဳေျပာျပထားျခင္းမရွိေပမယ့္လည္း
ငါဘက္ကေတာ့ ႀကိဳသိႏွင့္ၿပီးသားပါ။

လီေဆာင္းဝူနဲ႕ေတြ႕ၿပီးကတည္းက ဒီလိုေန႕
ေရာက္လာခဲ့ရင္ ငါဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဆိုတာကို ႀကိဳတင္ေလက်င့္ထားၿပီးေစာင့္ေနခဲ့တာပါဆို။သတိဆိုတာ ပိုတယ္မရွိဘူးေလ။ဒီၾကားထဲ ပါးစပ္ကလႊတ္ခနဲေျပာလိုက္မိမွာ
စိုးလို႔ မနည္းေအာင့္အီးထားေနခဲ့ရတဲ့ဝဋ္ကလည္းကြၽတ္ၿပီ။

* ေရာက္လာၿပီလား ေဒါက္တာပတ္ခ္..အထဲဝင္သြားလိုက္ပါ *

ေဆး႐ုံအုပ္ကိုယ္တိုင္ထြက္ေစာင့္ေနသတဲ့လား။အဲ့ေလာက္ထိေတာင္ ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုအာဏာစက္က တယ္ျပင္းေနတယ္ေပါ့ေလ..
ဟုတ္လား။ေဆး႐ုံအုပ္ဆိုတာက သူရဲ႕ဦးေလးအရင္းႀကီးေလ ဒါကိုပါဝါျပေနလိုက္တာလြန္လြန္းအားႀကီးတယ္။

႐ုံးခန္းေလးထဲဝင္လိုက္ၿပီးသည္ႏွင့္ ခါးအနည္းငယ္ကိုင္းခ်ကာ အရိုအေသေပးရင္းဟန္ေဆာင္ဖို႔အသင့္။သ႐ုပ္ေဆာင္ရတာ
ထင္ထားတာထက္ပိုခက္တယ္ဆိုေပမယ့္
ကိုယ့္ေၾကာင့္နဲ႕ လီေဆာင္းဝူဆိုသူအား အခက္ထပ္မႀကဳံေစခ်င္ေတာ့လို႔ ဒီတစ္ခါေတာ့ျဖင့္ရိုက်ိဳးေပးလိုက္ပါ့မယ္။

ရႉးဖိနပ္ထိပ္ကိုတမင္ဖိနင္းၿပီး ပဲေပးေလွ်ာက္ေနသလားမသိ...။သူ႕ဖိနပ္ရဲ႕တဂြက္ဂြက္္ျမည္သံႀကီးက နားၿငီးလြန္းပါတယ္။
မ်က္ဝန္းေထာင့္ကေန တိုးဝင္လာေသာဖိနပ္ကိုျမင္မိ႐ုံရွိေသး ဂ်ီမင္သည္သူ၏ႏႈတ္ခမ္းအနားစြန္းေလးကိုအသာကိုက္ကာ ခိုရယ္လိုက္မိေတာ့၏။

ရယ္ဖို႔အရမ္းေကာင္းတာပဲ ေဂ်ာင္ကုရယ္။
ပဲမ်ားေကာင္!!မင္းမွန္းငါမသိတာက်လိဳ႕။

* ေမာင့္ဂ်ီမင္ ေရာက္လာၿပီလား *

ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပဲ မ်က္ႏွာပိုးသတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ မွင္ေသေသမ်က္ဝန္းမ်ားနဲ႕အတူ အရမ္းေတြအံဩသြားသေယာင္မ်က္ႏွာတစ္ခုကို အေစာတလ်င္ဖန္တီးယူလိုက္ရေတာ့သည္။ထိုအခါ ေမာင္ဆိုတဲ့ေကာင္က
မုန္းခ်င္စရာေကာင္းေအာင္ ၿပဳံးၿဖီးျပလာခဲ့ၿပီး မ်က္ခုံးတစ္ဖက္ကိုပါပင့္ျပလာခဲ့သည္။

* အဲ့ေလာက္ထိမလန့္ျပနဲ႕ကြာ။ေမာင္လည္း
မဖုံးကြယ္ထားခ်င္ပါဘူး။အေျခအေနအရမို႔
ေမာင္လိမ္ခဲ့ရတာကို ခြင့္လႊတ္ေနာ္။အခုက
ေမာင္အာဏာသုံးမွျဖစ္ေတာ့မွာမို႔ ေမာင္ မင္းအထက္လူႀကီးလုပ္လိုက္ရတာ *

ဂ်ီမင္၏မ်က္ဝန္းေတြထဲထိ မရမကလိုက္ၾကည့္ေနသည့္ေမာင့္ပုံစံဟာ တကယ္ကိုအျမင္ကပ္စရာသိပ္ေကာင္းသည္။မ်က္စမ်က္နနဲ႕ထိုသို႔ရွင္းျပလာေတာ့လည္း ေခ်ာ္လဲေရာထိုင္ျပန္လုပ္ရင္း အင္းအဲေပါ့။

ႏူးညံယစ္မူးစြာစိုက္ၾကည့္ေနေသာေမာင္နဲ႕
ဆန့္က်င္စြာ ဂ်ီ္မင္ကေတာ့မထုံတတ္ေထး မ်က္ႏွာေပးေလးျဖင့္။သို႔ေသာ္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေမာင့္ကိုဟားတိုက္ေနခဲ့တာ ေမာင္ကေတာ့မသိ။

ေမာင့္ကို ငေပါႀကီးဇာတ္သြင္းၿပီး အၿပီအျပင္ကိုဟားတိုက္ပစ္ခ်င္ေနပုံလည္းရ၏။အျပင္မွာပါထုတ္ၿပီးေလွာင္ရယ္ျပလိုက္ရင္ခ်က္ခ်င္းစူပုတ္သြားေတာ့မယ့္မ်က္နာႀကီးကိုပိုျမင္ေယာင္မိလာေတာ့ ခပ္ႀကိတ္ႀကိတ္ခိုးၿပဳံးမိတယ္။

* ေမာင္က အခု မင္းရဲ႕အထက္လူႀကီးျဖစ္သြားၿပီဆိုေတာ့..ေမာင့္ စကားကိုပဲနားေထာင္ေပးရမယ္ *

ေမာင့္စကားေၾကာင့္ ဂ်ီမင္ရဲ႕မ်က္ႏွာေလးဟာမဲ့ခနဲ။ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားပင္ မဲ့က်ရတဲ့အထိ ရႈံမဲ့ျပေလၿပီး မ်က္လုံးေလးမ်ားကလည္း သေရာ္ရိပ္အျပည့္ႏွင့္ေလ။

* ဟုတ္ကဲ့ ကြၽန္ေတာ္မွတ္ထားလိုက္ပါ့မယ္ *

ေမာင့္ကို ႐ြဲ႕တာခနဲ႕တာဆိုတာေလ။ခ်ၪၱဴးတူးေလးစိုက္ၾကည့္လာျပန္တာမို႔ ေမာင္ကသေဘာတက်နဲ႕ကို တဟားဟားေအာ္ရယ္လိုက္ေတာ့သည္။ဂ်ီမင္က လက္သီးဆုပ္ေလးႏွစ္ဖက္ကို ေမာင္မျမင္ေအာင္ဆုပ္လိုက္ၿပီးေနာက္...!

အဲ့ေမာင္ဆိုတဲ့လူဆိုးေကာင္ ငါ့ကို ပါဝါျပေတာ့မွာျမင္ေယာင္ေနပါၿပီ။အဲ့ဒါေၾကာင့္မို႔ထင္တယ္ ဒီရက္ထဲမွာ ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုက "ေမာင္က မင္းအထက္လူႀကီးျဖစ္ခဲ့ရင္ ေမာင့္စကားနားေထာင္ေပးမွာလား "နဲ႕ ဒီစကားတစ္ခြန္းကိုပဲအထပ္ထပ္ဆိုခဲ့တာေလ။

* ေမာင့္အေၾကာင္းကိုဘယ္သူ႕ကိုမွ ျပန္မေျပာပါဘူးလို႔ကတိေပးပါ *

ဥကၠဌေလာင္းဆိုတဲ့အရွိန္အဝါနဲ႕အာဏာပါဝါျပခ်င္လို႔ ငါ့ေရွ႕ကို ဒီလိုပုံစံနဲ႕ေပၚလာခဲ့ၿပီးေတာ့ လူေတြသိသြားမွာလည္းေၾကာက္ေနေသးတယ္။ဒါဆိုလည္း အေစာကတည္းက
ဂိုေထာင္ကဝန္ထမ္းအျဖစ္နဲ႕ဆက္ဟန္ေဆာင္ေနလိုက္ေပါ့လို႔။အခုမွ လာေၾကာက္ျပေနတယ္ ..အပိုေတြ။

* ငါက ဘာလို႔လဲ *

မ်က္ေတာင္ေလးေတြကို ပုတ္ခတ္လိုက္ရင္းနားမလည္သလိုေလးျပန္ေမးမိေတာ့ ေဂ်ာင္ကုက ႏူးညံစြာနဲ႕ျပန္စိုက္လာခဲ့၏။အၾကည့္ေတြကိုက နည္းနည္းမွရိုးသားမႈရွိမေနဘူး။

* ငါကဘာလဲဆို? မင္းက ေမာင့္ႏွလုံးသားေပါ့။ေမာင္ခ်စ္ရတဲ့ေကာင္ေလးျဖစ္ေနလို႔ မင္းတစ္ေယာက္တည္းေရွ႕မွာ.. ေမာင့္သ႐ုပ္မွန္အစစ္ကိုခ်ျပေနတာေလ။ၿပီးေတာ့ လူေတြကိုအုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္းမျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ေမာင္လြတ္လြတ္လပ္လပ္ပဲ အလုပ္လုပ္ခ်င္ေသးတယ္ဗ်ာ။ေမာင့္ေၾကာင့္နဲ႕ဂ်ီမင္ကို အေႏွာင့္အယွက္ပိုလို႔ေတာင္မျဖစ္ေစခ်င္ေသးတယ္ *

ႏူးညံေသာမ်က္ဝန္းတစ္စုံနဲ႕ ခပ္႐ြဲ႕႐ြဲ႕မ်က္ဝန္းတစ္စုံတို႔ ေတြ႕ဆုံၾကခိုက္ ေလာကႀကီးဟာတစ္ခဏမွင္သပ္ရျပန္သည္။မလြန္ဆန္နိုင္ခဲ့တဲ့ႀကိဳးေတြနဲ႕ အထပ္ထပ္ရစ္ပတ္ခံထားရသလိုမ်ိဳးႏွယ္ ဘယ္သူ႕ဘက္ကမွစၿပီး ဖယ္ခြာမသြားခဲ့ၾက။

သိပ္ခ်စ္တာပဲလားလို႔ ေမာင့္ကို သူ႕ပါးစပ္ကေနသူကိုယ္တိုင္ ထုတ္ေမးမိေတာ့မလို႔။

* ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုဘာေျပာခ်င္သလဲ ကြၽန္ေတာ္သိၿပီမို႔ ျပန္ခြင့္ပါဦး ..စိတ္ခ်ပါ ကြၽန္ေတာ္ႏႈတ္လုံေပးပါ့မယ္ *

မျပန္ေစခ်င္ေသးဘူးထင္ပါရဲ႕။ေမာင္က သူ႕လက္ေကာက္ဝတ္တစ္ဖက္ကို ခပ္ဖြဖြဖမ္းဆြဲထားခဲ့သည္။လႊတ္ေပးမယ့္အရိပ္အေယာင္ပင္ တစ္ဆက္မေတြ႕ရေခ်။ဒီလို..ဒီလိုေမာင့္ရဲ႕အခ်စ္ရည္႐ႊန္းမ်က္ဝန္းေတြၾကားကေန
သူေရွာင္ပုန္းခ်င္တာပဲသိေတာ့တယ္။

* ေမာင့္ကို မစိမ္းသြားပါနဲ႕။ရာထူးဂုဏ္တန္းေတြ ေဘးခ်ိတ္ထားၿပီး ေမာင့္ကိုအရင္လိုပဲဆက္ဆံေပးပါကြာ။ေမာင္အာဏာသုံးရတာက မင္းနဲ႕မင္းလူႀကီးကိုေမာင္ခြဲခ်င္႐ုံသပ္သပ္မို႔ မင္းကေတာ့ မစိမ္းသြားပါနဲ႕ေမာင့္ဂ်ီမင္ရယ္။ဒီတိုင္းေမာင္က မင္းရဲ႕ေမာင္ပါဗ်ာ *

သူႀကိတ္ၿပဳံးလိုက္မိတာကို မင္တစ္ေယာက္မျမင္လိုက္ဘူးထင္တယ္။ေတာင္းဆိုေတာ့လည္း လိုက္ေလ်ာေပးရမွာေပါ့ေလ။တကယ္ေတာ့ လီေဆာင္းဝူသင္ေပးထားတဲ့အတိုင္း ဆက္ဟန္ေဆာင္ေနတာကို ဒီလူဆိုးေကာင္က အတည္ႀကီးေတြထင္သြားတဲ့ပုံပါပဲ။

ငါ့လွည့္ကြက္မွာ ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုလိုလူလည္ေကာင္က အဟုတ္ေတြအညာခံထိသြားသတဲ့လား။ပိုပိုသာသာအမူအရာေတြထပ္ထည့္ၿပီး
ေၾကာက္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပ ရွိန္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပလိုက္တာနဲ႕ပဲ ငါ့ေရွ႕က အ႐ူးႀကီးကၫႊတ္ေခြသြားတယ္ဆိုပဲ။

မဆိုးပါဘူး ဟန္ေဆာင္ျပ႐ုံနဲ႕တင္ အေသအလည္းေတြအေခ်ာ့ခံေနရတယ္လို႔။လူဆိုးေကာင္ဆီက အေခ်ာ့ခံရတာနည္းတဲ့ကုသိုလ္ကံလားကြယ္။မျဖစ္မေနလက္ခံလိုက္ရတဲ့ပုံနဲ႕ အင္တင္တင္ေခါင္းညိတ္ျပမိေတာ့ ေဂ်ာင္ကုက ပါးခ်ိဳင့္ပိစိေရးေရးေလးေတြထင္းတဲ့အထိၿပဳံးျပလာကာ သူ႕ရိွရာဆီ တစ္လွမ္းခ်င္းလွမ္းလာခဲ့သည္။

ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ မ်က္စိေရွ႕ကျမင္ေနရပါေသာ လူသားေပါက္စီေလးကို ခါးသိမ္သိမ္ေလးမွေန ဆြဲေပြ႕ယူလိုက္ၿပီးေနာက္ ခႏၶာကိုယ္ခ်င္းနီးစပ္ေစခဲ့သည္။ဒီလိုအေနအထားမ်ိဳးနဲ႕ဘယ္လိုပင္
မၾကာခဏႀကဳံဖူးသည္ဆိုဆို အေခါက္တိုင္းအရွက္သည္းရတာကေတာ့ မေျပာင္းလဲေသးေပ။

•••••• လူဆိုးေကာင္ •••••••

ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း ေမာင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ မေတြ႕ျဖစ္ၾကပါ။နီးလ်က္နဲ႕ေဝးဆိုသလို
တစ္တိုက္တည္း!မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာေနၾကေပမယ့္လည္း မေတြ႕ျဖစ္ခဲ့ၾက။မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လမ္းခြဲဆိုတာ သူတို႔မွအစစ္..!။

ေမာင့္သ႐ုပ္မွန္အစစ္ကို လူေတြရိပ္မိသြားမွာစိုးလို႔ ဂ်ီမင္ဘက္က သိုသိုသိ့ပ္သိ့ပ္ေနေပးရွာသည္။စပ္စုတတ္တဲ့လူေတြရဲ႕မ်က္စိက်ျခင္းဒဏ္ကိုမခံနိုင္လို႔ ေရွာင္ပုန္းရင္းနဲ႕ ေမာင့္ကိုပါေရွာင္သလိုျဖစ္ေနခဲ့သည္။

အေၾကာင္းျပခ်က္္မရွိေပါ့။ေမာင္ကလည္း လာမေတြ႕ခဲ့ပါဘူး။ေမာင္တစ္ခုခုႀကံစည္ေနတာေတာ့ေသခ်ာတယ္။အဲ့တာက ဘာမွန္းမသိေပမယ့္ စိတ္ထဲကအလိုလိုသိေနတယ္လို႔ေျပာရမလား...ခံစားခ်က္ေတြဟာ မသိုးမသန့္နဲ႕ရယ္။

* မစိမ္းနဲ႕လို႔သူ႕ပါးစပ္က သူကိုယ္တိုင္ေျပာခဲ့ၿပီးေတာ့ *

လက္ကေလးပိုက္ကာ မတ္တတ္ရပ္ေနခဲ့ၿပီး
စူပုတ္ေနသူအနား လီေဆာင္းဝူကေရာက္လာခဲ့ၿပီးေသခ်ာအကဲခတ္ေနျပန္တာမို႔ မ်က္ေမွာင္ကုပ္ပစ္လိုက္ရေတာ့သည္။စိတ္ရႈပ္စရာလူေတြထဲ ဒီလူက ထိပ္ဆန္းကပါတယ္။

ဒါနဲ႕တင္မၿပီးေသး ထိုလူဟာ စပ္ၿဖီးၿဖီးရယ္ျပလာခဲ့ၿပီးေနာက္ သူ႕လက္ထဲကို က်ဴလစ္ဝါတစ္ခက္ထိုးထည့္ေပးျပန္သည္။နားမလည္သလိုေလးျဖင့္ ပန္းခတ္အားစိုက္ၾကည့္ေနတာကိုျမင္ေလေတာ့ ထိုလူက....

* အစ္ကိုေလးေပးခိုင္းလိုက္တာ..။ၿပီးေတာ့မွာလိုက္ေသးတယ္ ဒီရက္ထဲသူအလုပ္မ်ားေနလို႔ လာမေတြ႕ျဖစ္တာကိုစိတ္မဆိုးပါနဲ႕တဲ့ *

ထိုအခါ ဂ်ီမင္က အီလည္လည္မ်က္ႏွာေလးႏွင့္ ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိေတာ့။ပန္းခတ္ကိုတစ္လွည့္ လီေဆာင္းဝူကိုတစ္လွည့္ၾကည့္ေနခဲ့ၿပီး ထိုပန္းခတ္ကို ေဘးလြယ္အိတ္ေလးထဲထိုးထည့္လိုက္ေတာ့သည္။

* လူစုံၿပီဆို ကားထြက္ပါမယ္ခင္ဗ် *

ေဆး႐ုံဝန္းထဲ၌စု႐ုံးစု႐ုံးလုပ္ေနၾကေသာ က်န္းမာေရးဝန္ထမ္းေတြထဲ ဂ်ီမင္လည္းပါဝင္လ်က္ရွိ၏။ဆရာဝန္တစ္ခ်ိဳ႕ရယ္ သူနာျပဳအခ်ိဳ႕ရယ္ အကူတစ္ခ်ိဳ႕ရယ္နဲ႕
လူစုံတက္ေရာက္ ဒီခရီးအတြက္တက္ႂကြ
ေနခဲ့ၾကသည္။

လီေဆာင္းဝူစကားေၾကာင့္ သူတို႔အားလုံးကားေပၚသို႔ အလွ်ိုလွ်ိုတက္ၾကရေလၿပီးကိုယ္စီေနရာယူၾကေလသည္။မူစန္နယ္ၿမိဳ႕ေလးဆီသို႔ ႏွစ္ရက္တာက်န္းမာေရးအသိေပးႏွင့္ ပရဟိတျပဳၾကရန္ သူတို႔တစ္ဖြဲ႕လုံး တာဝန္ေပးခ်င္းခံရတာပါ။

ထိုအထဲ လီေဆာင္းဝူကေတာ့ အဖြဲ႕ႀကီးၾကပ္သူအျဖစ္နဲ႕လိုက္ပါရန္ ေဆး႐ုံအုပ္ႀကီးကိုယ္တိုင္ကၫႊန္ၾကားခဲ့တာျဖစ္လို႔ ဘယ္သူကမွအထြန့္မတက္ခဲ့ၾကပါဘူး။က်န္းမာေရးဝန္ထမ္းေတြၾကား ႐ုံးပိုင္းကလူဆိုလို႔ ထိုသူ
တစ္ဦးတည္းသာပါခဲ့သည္။

သူတို႔ကားထြက္လာခဲ့ၿပီး ေန႕လယ္ပိုင္းအေက်ာ္ေလာက္မွာေတာ့ မူစန္ေက်း႐ြာကိုေရာက္လာခဲ့ၾကပါၿပီ။ထို႐ြာ၏လူႀကီးအိမ္ျဖစ္ပုံရေသာ ေရွးအိမ္ႀကီးေရွ႕၌ကားကိုထိုးရပ္လိုက္သည္ႏွင့္ ကားေပၚပါလာသူမ်ားမွာဆင္းဖို႔ျပင္ၾကသည္။

လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးက အခုထိအခက္အခဲရွိေနေသးပုံပါပဲ။ဘာလို႔ဆို အျဖဴေရာင္သူတို႔ကားမွာ မည္းညစ္ေနေခ်ၿပီ။ကားတစ္စီးလုံးကို ဇေကာဝိုင္းထဲထည့္ကာ အလွိမ့္ခံထားရသလိုႏွယ္ ကားေပၚပါလာသူအားလုံးခမ်ာ တစ္ကိုယ္လုံးေညာင္းကိုက္ေနၾကတာမို႔ ဟိုနားထုဒီနားထုၾကႏွင့္။

* ေဂ်ာင္ကုရွီး..ႀကိဳေရာက္ေနတာလား *

သူနာျပဳဂိုရဲ႕အသံၾကားမွ ပတ္ဝန္းက်င္ကို အကဲခတ္မိေတာ့သည္။ေဂ်ာင္ကုရဲ႕အနား ခပ္သြက္သြက္ေျပးသြားေသာ လီေဆာင္းဝူ
ဦးေဆာင္မႈေနာက္ သူတို႔တစ္ဖြဲ႕လုံးလိုက္ပါၾကရျပန္သည္။မီးခိုးေရာင္စြယ္တာလက္ရွည္နဲ႕ေမာင္က သူတို႔အဖြဲ႕သားေတြကို
အၿပဳံးေလးႏွင့္ဆီးႀကိဳေနေလသည္။

မဟုတ္ေသးဘူး...။ဂ်ီမင္တစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ ၿပဳံးၿပီးစိုက္ၾကည့္ေနခဲ့တာလို႔ေျပာရမလား။သူတို႔အဖြဲ႕နဲ႕ မလွမ္းမကမ္းတစ္ေနရာမွာ ေမာင္ဟာရွိေနခဲ့ၿပီးအရပ္လူႀကီးတစ္ခ်ိဳ႕ႏွင့္ စကားလက္ဆုံက်ေနပုံလည္းရသည္။

တစ္ပတ္လုံးေပ်ာက္ေနခဲ့ၿပီးေတာ့ အခုျဗဳန္းစားႀကီး ဒီ႐ြာမွာႀကိဳေရာက္ေနျပန္ပါၿပီ။
ဘာေတြလုပ္ေနျပန္တာလဲမသိ။ငါ့အနားကေပ်ာက္သြားလိုက္ ၿပီးရင္အခုလိုျပန္ေပၚလာလိုက္နဲ " ေမာင္"မင္းဟာေလ တကယ္နားလည္ရခက္လိုက္တာ...။

* ေဂ်ာင္ကုရွီးဘယ္အခ်ိန္ျပန္မွာလဲ?ဒီ႐ြာကိုေရာ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးေရာက္ေနတာလဲဟင္ *

သူနာျပဳဂိုကေတာ့ သူျပဳဂိုပါပဲ။ေျပာကိုမေျပာလိုက္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ေဂ်ာင္ကုကိုဆို သိပ္အေရးေပးလြန္းတယ္။ေဒါက္တာပတ္ခ္နဲ႕ခ်စ္သူေတြပါလို႔ အသိေပးခံထားရတာေတာင္ သူမအခုထိစိတ္ဝင္စားေနေသးတာကို အံဩလို႔မဆုံးေတာ့။

အခုလည္း ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးမ်က္ႏွာေလးနဲ႕ေမာင့္နံေဘးမွာေရာေယာင္ေပါေယာင္သြားရပ္ေနသည့္တိုင္ ေမာင္ကေတာ့ သူမအားတစ္ခ်က္ပင္လွည့္မၾကည့္ခဲ့ေပ။ဂ်ီမင္အနားရွိရင္သာေျပာင္စပ္စပ္လုပ္ျပတတ္ေပမယ့္ ပတ္ဝန္းက်င္မွာဆို ေမာင္ကတကယ္ကိုအေနတည္သူပါ။

* လိုအပ္တဲ့ေဆးဝါးေတြပို႔ရင္းနဲ႕ ေဆး႐ုံအုပ္ႀကီးက ဒီ႐ြာမွာတစ္ညအိပ္ၿပီးမွ ဟန္ေဆာင္းကကားနဲ႕ျပန္လာခဲ့လည္း ရတယ္ဆိုလို႔ *

* အာ..အဲ့လိုရွိတာလား။ေကာင္းပါၿပီ တာဝန္ေၾကလိုက္ပါဦးေနာ္ *

ေမာင္ကခပ္ျပတ္ျပတ္ပဲေျပာရင္း စကားစျဖတ္လိုက္သည္ႏွင့္ သူနာျပဳဂိုခမ်ာအင္တင္တင္ျဖစ္ရေလၿပီး သူတို႔အနားကဖယ္ခြာသြားခဲ့ၿပီ။မ်က္ႏွာထားတည္တည္နဲ႕
ၿငိမ္ေနသူကေတာ့ ဂ်ီမင္ပင္ျဖစ္သည္။

ဘာေတြေျပာေနၾကလဲမသိသလို ဘယ္လိုေတြေနရာထိုင္ခင္းခ်ေပးလိုက္သလဲလည္း
သူမသိခဲ့ပါ။မလႈပ္မယွက္ေလးျဖင့္ အေနတည္ေနျပန္တာမို႔ ေမာင္ကပဲ သူ႕အိတ္ေတြ
ဆြဲယူရင္း ေနရမယ့္အိမ္ဘက္ေလွ်ာက္သြားေတာ့သည္။

သူ႕အိတ္ကိုဆြဲယူသြားတာျမင္မွပဲ အသိျပန္ဝင္လာခဲ့ၿပီး ေမာင္သြားရာေနာက္ေျပးလိုက္ရေတာ့သည္။ဒီအတိုင္းဆို သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကတစ္အိမ္တည္းေနရဖို႔မ်ားတယ္။ဒီလိုအႀကံအစည္ေတြနဲ႕ ႐ြာကိုႀကိဳေရာက္ေနတာ
မသိရင္ခက္ဦးမယ္။

ဒါဘယ္သူ႕လက္ခ်က္ရွိဦးမလဲ?ႀကီးၾကပ္သူပါဆိုၿပီး ေနရာေတြေသာက္တစ္လြဲခ် သူ႕ဆရာနဲ႕ငါ့ကို အေရာက္ပို႔သြားခဲ့တဲ့သူက လီေဆာင္းဝူပဲေလ။ကလိမ္ကညစ္နဲ႕ႏွစ္ေကာင္
ေပါင္းၿပီးလုပ္ခ်သြားတာ။

သူတို႔တည္းရမယ့္အိမ္ျဖစ္ဟန္ရေသာ အိမ္ငယ္ေလးေရွ႕၌ေမာင္ဟာ ေျခတန့္သြားခဲ့ၿပီး
သူ႕ဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္လာကာ ဟီးခနဲရယ္ျပျပန္သည္။ေမာင္က ကိုယ္လြယ္ထားတဲ့အိတ္ကိုပါဆြဲခြၽတ္ယူသြားခဲ့ၿပီး အိမ္ေလးထဲအရင္ဝင္သြားသည္။

သူကေတာ့...သူကေတာ့ တြန့္ဆုတ္တြန့္ဆုတ္နဲ႕ပဲ ေမာင့္ေနာက္ကလိုက္ဝင္ခဲ့ရေတာ့သည္။ေမာင္က သယ္ထားသမွ်အိတ္ေတြကို အခန္းေထာင့္မွာ သြားပုံခ်ခဲ့ၿပီးေနာက္ ဂ်ီမင္ရွိရာဆီ
ျပန္ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။

ေမာင့္အၾကည့္ေတြက ပရိုးပရည္နဲ႕တစ္မ်ိဳးႀကီးပင္။အခုမွ ပတ္ဝန္းက်င္က ေအးစိမ့္စိမ့္ျဖစ္လာသလားလို႔။ဂ်ီမင္ခမ်ာ ေမာင့္အၾကည့္ေတြေအာက္ မေနတတ္ျဖစ္ရစြာမ်က္ႏွာေလးကိုလႊဲပစ္လိုက္ၿပီး အကၤ်ီအနားစြန္းကို
ဆြဲဆုပ္ထားလိုက္မိသည္။

ဒီအေျခအေနကဘာႀကီးလဲ။လူမရွိတဲ့အိမ္ေလးထဲမွာ ေမာင္နဲ႕ႏွစ္ေယာက္တည္းဆိုတဲ့အသိက သူ႕ကိုနည္းနည္းေတာ့စိတ္ရႈပ္ေစတယ္။ရွက္တာလိုလို ေၾကာက္တာလိုလိုနဲ႕
ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္းမသိေတာ့။

ေလထုကၿငိမ္ေလ ပိုအေနခက္ရေလပါပဲ။
ထို႔ေၾကာင့္ စကားစတစ္ခုကိုဆြဲထုတ္လိုက္ရင္းအနားရွိေမာင့္ေက်ာျပင္ကို အုန္းခနဲပိတ္ထုပစ္မိသည္။ရွက္ရမ္း ရမ္းတယ္လို႔ထင္တယ္မလား...!အင္း..ရွက္ရမ္း ရမ္းတယ္လို႔ပဲမွတ္ပါ။

* မင္း႐ူးေနၿပီလား ..ဒီလိုေတြလုပ္ရာကေန
မင္းကဆက္ခံသူမွန္း မိသြားၾကရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ *

* ေမာင့္အတြက္ စိတ္ပူလို႔လား *

ေက်ာ့ေကာ့ေနေအာင္အထုခံလိုက္ရသည့္တိုင္ ေမာင္ဟာ အၿပဳံးတစ္ခ်က္မပ်က္ခဲ့။
နာသြားတဲ့ေက်ာတစ္ေနရာကို လက္ေနာက္ပစ္ရင္း ပြတ္ပစ္လိုက္ကာ မခ်ိဳမခ်ၪၸျုံးျပလာခဲ့သည္။ေမာင္ဟာေလ တကယ္ကိုစပ္ၿဖီးၿဖီးနဲ႕မ်က္ႏွာ႐ူးေလးပါပဲ။

* ပူရတာေပါ့ *

လႊတ္ခနဲထြက္သြားၿပီးမွ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုခပ္ဖြဖြကိုက္ပစ္လိုက္သူက ေမာင့္ဂ်ီမင္။ဂ်ီမင္ ေမာ့မၾကည့္ရဲပါဘူး။ေမာင္မ်က္ႏွာႀကီးက အျမင္ကပ္စရာေကာင္းေအာင္ၿပဳံးၿဖီးေနခဲ့ၿပီး သူ႕ကိုအျမတ္တနိုးငုံ႕ၾကည့္ေနခဲ့လို႔ေလ။

* ငါ ငါေျပာခ်င္တာက.. *

ရွက္တယ္။ရွက္ဖို႔ေကာင္းလြန္းတယ္။ကိုယ္နဲ႕ဘာသက္ဆိုင္မႈမွမရွိတဲ့ သူစိမ္းတစ္ေယာက္အတြက္ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ခံစားခ်က္ကို အလြန္အကြၽံေတြထုတ္ျပမိသြားၿပီလား။

ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုက္ကာ ခပ္ဆိတ္ဆိတ္ၿငိမ္က်သြားသူေလးရဲ႕မ်က္ႏွာေလးကို ေမာင္က
အျမတ္တနိုးေငးရင္း ခါးေလးမွေနသိုင္းဖက္ကာ ရင္ခြင္ထဲေနရာခ်ေပးလာသည္။

ပထမေတာ့ ႐ုတ္တရပ္အေျခအေနေပမို႔
ဂ်ီမင္က ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပဲ႐ုန္းပစ္သည္။
ေမာင္ကလည္းမေခသူမို႔ မလႊတ္ေပးခဲ့ဘဲ
ပိုတိုးဖက္ပစ္လိုက္တာမို႔ ဂ်ီမင္အေနနဲ႕ လက္ေလ်ာ့ေပးလိုက္ရေတာ့သည္။

ေမာင့္ရင္ခြင္ထဲမွာအသားတက်ရွိေနခဲ့ပုံမွာ ျမင္သူတကာအဖို႔ မနာလိုခ်င္စရာသိပ္အေကာင္းဆုံးပါပဲ။ေမာင့္ရင္ခြင္နဲ႕တိုင္းေမြးထားသလားေမးယူရမည့္အထိ ဂ်ီမင္ခိုလႈံဖို႔အတြက္ ေမာင့္ရင္ခြင္ဟာအံဝင္ဂြင္က်ေပါ့

ရင္ခြင္ထဲက ျမတ္နိုးရသူေလးကို ေဘးတိုက္အေနအထားျဖင့္ ေမာင္ကငဲ့ၾကည့္လာခဲ့ၿပီး
နထင္စပ္ေလးကို ေလေႏြးေႏြးျဖင့္မႈတ္ပစ္လိုက္ကာ တယုတယပဲနမ္းရွိုက္ပစ္သည္။

ထိုမွတစ္ဆင့္ ခ်ယ္ရီေယာင္ပါးအို႔လြင္ျပင္ေလးတစ္ဖက္ထက္ဝယ္ ေမာင့္ႏႈတ္ခမ္းပါးနဲ႕ေမာင့္ႏွာေခါင္းလုံးလုံးမွာ ေမွးစက္တင္ေလေတာ့သည္။

* အရမ္းမေတြးနဲ႕ ေမာင့္အသည္းေလး ႐ုပ္ရင့္မွာစိုးလို႔။ေမာင့္ကို ဘယ္သူကမွသံသယမဝင္ပါဘူး။မင္းကလြဲရင္ အကုန္လုံးေအးေဆးပဲ။
အဲ့ေလာက္ထိေတာင္ ေမာင္က ကံေကာင္းတတ္ေနၿပီလားဟင္ *

ႏႈတ္ခမ္းပါးတစ္စုံဟာမလႊတ္တမ္း ဖိကပ္ထားတာမို႔ မေနတတ္စြာ႐ုန္းလိုက္ေတာ့
ပိုပို ပိုၿပီးဖိကပ္ထားလ်က္ တရႈးရႈးနမ္းရွိုက္ကာက်ီစားေတာ့သည္။

* ဘာ ဘာကိုကံေကာင္းတာလဲ..ငါက ဒီလိုပဲ စိတ္ပူ႐ုံသပ္သပ္ကို *

* ခရီးပမ္းလာတယ္မလား နားေတာ့ေနာ္။
ေမာင္အလုပ္ေတြမၿပီးေသးလို႔ သြားေတာ့မယ္ *

လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ခဲ့ၿပီးေတာ့ ထြက္သြားျပန္ဦးမည့္ေမာင့္ေၾကာင့္ ကိုယ့္ခါးေပၚကေန ဆုတ္ခြာသြားေတာ့မယ့္ဆဲဆဲလက္တစ္စုံကို အလ်င္အျမန္ပဲ ျပန္ဆြဲထားမိသည္။ဒီ့အတြက္အေၾကာင္းျပခ်က္ေပးစရာမရွိပါဘူး။မထြက္သြားေစခ်င္႐ုံပါ။

* ခဏ *

* ဘာမွာခ်င္ေသးလို႔လဲ ေျပာေလ *

ဒီလိုက်ေတာ့လည္း သူ႕မွာေထြေထြထူးထူး
မွာစရာရွိမေနဘူးေလ။ပါးစပ္ထဲေတြ႕ကရာ ေျပာမိျပန္ေတာ့ ေမာင္ကေခါင္းေလးေမာ့ၿပီးခပ္ဟဟရယ္ရွာတယ္။

* မထိခိုက္ေစနဲ႕ *

* အဟက္...! *

ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး ဒီတစ္ေန႕လုံးအဲ့ေလာက္ထိ
လြဲေနမိမွန္းမသိေတာ့ပါဘူး။ရွက္တာမို႔ အခန္းျပင္ျပန္ထြက္ဖို႔ျပင္ေနစၪ္ ေမာင္က
သူ႕လက္တစ္ဖက္ကို လွမ္းဆြဲလိုက္ၿပီးေနာက္
အသင့္ျပင္ေပးထားတဲ့ အိမ္ရာခင္းေလးထက္ထိုင္ေစသည္။

* ဘယ္သြားမွာလဲ..ေမာင့္ကိုေရွာင္စရာမလိုပါဘူး။ေမာင့္ဂ်ီမင္...မင္း ေမာင့္ေရွ႕မွာ ရွက္လည္းရတယ္ *

ေမာင့္ကို ဘာမွျပန္မေျပာမိခဲ့ဘူး။ႏူးညံျခင္းေတြၾကား ေခါင္းမထူနိုင္ေအာင္ေပ်ာ္ဝင္သြားမိမွာစိုး၍ မ်က္ႏွာလႊဲထားလိုက္ရသည္။

* ေမာင္သြားမယ္..။ညေန ႐ြာထဲဆင္းရင္ ေမာင္မလိုက္နိုင္ေလာက္ေတာ့ဘူး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဂ႐ုစိုက္ဗ်ာ ေမာင္စိတ္ခ်မယ္ *

* ဘာလို႔မလိုက္နိုင္တာလဲ *

* ေမာင္သြားေတြ႕စရာလူရွိလို႔ အျပန္ေနာက္က်မယ္ေမာင့္ဂ်ီမင္..။ေမာင့္ကို
မေစာင့္ဘဲ ထမင္းစားႏွင့္ေနာ္ *

* ဘယ္သူ႕ကို သြားေတြ႕မွာလဲ *

ခပ္ေလာေလာေမးသံျပဳၿပီးမွ သူ႕အျပဳအမူေတြဟာ အလြန္အကြၽံေတြ႐ုပ္ပ်က္သြားၿပီလားဆိုတဲ့အသိနဲ႕ သတိျပန္ကပ္လိုက္ရၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကိုပဲကိုက္ထားမိလိုက္သည္။ထိုအခါ
ေမာင္က ႏွာေခါင္းက ေလထြက္႐ုံေလးသာ ၿပဳံးရွာတယ္။

* ဟြန္း..!ေဒါက္တာဂြၽန္တို႔ေမာင္ႏွံကိုပါ
ေမာင့္အဖိုးကိုယ္စား ေမာင္ေတာင္းပန္သင့္တယ္ထင္လို႔ *

(မွတ္ခ်က္..ေႏြေလျပည္ကို ဖတ္ဖူးရင္ ေဒါက္တာဂြၽန္တို႔ေမာင္ႏွံအေၾကာင္းကိုသိၾကမွာပါ။)

* ငါေရာအတူတူလိုက္ခဲ့ေပးရမလား *

* ေမာင္တစ္ေယာက္တည္းပဲ သြားပါ့မယ္ *

ဂြမ္းကတ္မထူမပါးေလးသာ ခင္းက်င္းထားေလတဲ့အိပ္ရာေလးထက္မွာ ပုံ႕ပုံ႕ကေလးထိုင္ေနရွာတာမ်ား ပတ္ခ္ဂ်ီမင္က တကယ့္ကိုလိမ္လိမ္မာမာကေလးေလးေပါ့။သူ႕လက္ေတြကို
ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ေမာင့္လက္အႀကီးႀကီးေတြထဲ နစ္ျမဳပ္ေနတဲ့လက္ကေလးေတြဟာ အသည္းတယားယားျဖစ္ေစပါတယ္။

မ်က္ဝန္းက်ၪ္းေလးမ်ားက ေမာင့္ကိုတန္ျပန္စိုက္ၾကည့္ေနေသာအခါ ေမာင္ကမေနတတ္
မထိုင္တတ္သလိုေလး လည္ဂုတ္ကိုဖြဖြယယကုတ္ရွာေသး၏။အဲ့ဒီေနာက္္မွာေတာ့ ဂ်ီမင္ရဲ႕လက္ကေလးေတြကို လက္္မႏွစ္ဖက္ျဖင့္အသာအယာပြတ္သပ္လိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းပါးထက္၌ထိေတြ႕ျပန္သည္။

* ေမာင္ ဂ်ီမင္ကို ခ်စ္တယ္ *

ေမာင့္စကားသံက တိုးတိုးေလး။ရင္ဖြင့္သံက တိုးတိုးေလးနဲ႕ ႏူးညံလွ၏။မာယာေတြမပါခဲ့
မုသားေတြမဆိုခဲ့ ေမာင္က အရိုးရွင္းဆုံးေသာဝန္ခံခ်က္နဲ႕ သူ႕အခ်စ္ကိုလွစ္ဟျပျပန္တယ္။

••••••• လူဆိုးေကာင္ •••••••

ဂ်ီမင္တို႔က်န္းမာေရးအဖြဲ႕သားေတြ ႐ြာထဲမွာက်န္းမာေရးအသိေပးလုပ္ခဲ့ၾကၿပီးေနာက္ သက္ဆိုင္ရာတည္းခိုၾကမည့္အိမ္ေတြဆီအသီးသီးျပန္လာခဲ့ၾကသည္။ေရမိုးခ်ိဳးၿပီးၾကရင္ သူတို႔အဖြဲ႕သားေတြ ႐ြာလူႀကီးအိမ္၌ထမင္းစားသြားၾကရေပဦးမည္။

ဂ်ီမင္သာ အိမ္ကိုျပန္ေရာက္လာခဲ့ေပယ့္ ေမာင္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ညေနေစာင္းတဲ့အထိျပန္မေရာက္ေသးပါဘူး။သူလည္း
အိမ္ေလးထဲမွာေရာ အိမ္အနီးအနားတစ္ဝွိုက္မွာပါ ေမာင့္ကိုေတြ႕လိုေတြ႕ျငားရွာၾကည့္ခဲ့ေပမယ့္ ေမာင့္အရိပ္ကေလးမွ် မႈန္ပ်ပ်မေတြ႕ခဲ့ပါ။

ဂ်ီမင္လည္း ေမာင့္ကိုမရွာေနေတာ့ကာ အဖြဲ႕သားေတြနဲ႕ပဲ ထမင္းသြားစားလိုက္ရေတာ့၏
စားၿပီးေသာက္ၿပီးလို႔ ေအးေအးလူလူစကားစျမည္ေျပာၾကၿပီးေသာအခါ အိမ္ေလးဆီသို႔ျပန္လာခဲ့ရေတာ့တယ္။

အိမ္ေရွ႕မွာခြၽတ္ထားတဲ့ဖိနပ္ေလးေၾကာင့္ ေမာင္ျပန္ေရာက္ေနၿပီထင္တယ္။အခုေနအိမ္ထဲဝင္သြားဖို႔ သူ႕စိတ္ကနည္းနည္းအခက္ေတြ႕ေနတာမို႔လို႔ အိမ္ေရွ႕ကကြပ္ပ်စ္ေလးမွာပဲ သြားထိုင္ေနလိုက္မိသည္။

ဆိုးလ္မွာျဖတ္သန္းခဲ့ၾကတဲ့ ညေတြတုန္းကလည္း တစ္ခန္းတည္းအတူအိပ္ခဲ့ၾကၿပီး
တစ္ခုတင္တည္းေတာင္ ဖက္အိပ္ခဲ့တဲ့ညေတြရွိဖူးပါေသးရဲ႕။ဒါေပမယ့္ ဒီညေလာက္ေတာ့
စိတ္မအိုက္တာအမွန္။

အတူရွိခဲ့ၾကဖူးတဲ့ညေပါင္းမ်ားစြာထဲမွာမွ
ဒီညကပိုၿပီးေနရခက္ေစတယ္။အိမ္ထဲကို
မဝင္ခ်င္ေသးတာနဲ႕ ဘာရယ္မဟုတ္ ၾကယ္ေတြကို ထိုင္ေငးေနမိတယ္။ကိုယ့္နံေဘးမွာ ေမာင္ဝင္ထိုင္လိုက္တာကိုမ်က္ဝန္းေထာင့္စြန္းကေန တစ္စြန္းတစ္စျမင္လိုက္ေသာ္ျငား
လ်စ္လ်ရႈ႕၍သာ ထားလိုက္မိပါသည္။

ေမာင္ဟာ လက္ေနာက္ျပန္ေထာက္ထားၿပီးေခါင္းကိုအနည္းငယ္ေမာ့ထားကာ သူ႕နည္းတူ ၾကယ္ေတြကိုတိတ္တဆိတ္ေငးၾကည့္ေနခဲ့သည္။တလႈပ္လႈပ္ျဖစ္ေနတဲ့ေမာင့္ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးေတြအရဆို ၾကယ္ေတြကို
ေမာင္ေရတြက္ေနတာမ်ားလား။ဒီလိုဆို ပင္ပန္း႐ုံပဲရွိေတာ့မွာေပါ့ ေမာင္ရယ္။

* ဂ်ီမင္အထဲဝင္ေတာ့ အျပင္ကေအးတယ္ *

* ငါရပါတယ္ *

* မင္းရေပမယ့္ ေမာင္ မရဘူးေလဗ်ာ *

ထိုင္ေနေသးတဲ့သူ႕ကို ေမာင္က လက္္ေမာင္းတစ္ဖက္္မွေန မရမကဆြဲထူလိုက္ၿပီး အိမ္ထဲဝင္ေစရန္ တင္ပါးေတြမွေနအတင္းတြန္းပို႔ရွာ
သည္။ေမာင့္ပုံစံၾကည့္ရတာ သူ႕ကိုအေလ်ာ့ေပးမယ္မထင္ပါဘူး။

ၿပိဳင္ခံျငင္းလို႔လည္း နိုင္မွာမဟုတ္မွန္းသိေနၿပီးသားမလို႔ သက္ျပင္းခ်႐ုံေခါင္းယမ္း႐ုံပဲတတ္နိုင္ခဲ့ၿပီး အိမ္ေလးထဲဝင္ဖို႔ျဖစ္လာခဲ့ၿပီ။

တစ္ခါတည္းယူလာခဲ့ပုံရတဲ့ေခါင္းအုံးကေလးကို ကြပ္ပ်စ္၏အလယ္တြင္ေနရာခ်လိဳက္ၿပီးေသာအခါ ေမာင္ကလွဲခ်လိဳက္ေတာ့သည္။ေခါင္းေအာက္္မွာ လက္ႏွစ္ဖက္ကိုေကြးကာခုထားလ်က္ ၾကည္ေတြကိုေငး
ေနျပန္ပါသည္။

ဒီအခ်ိန္မွာ ေမာင့္ရင္ထဲဘာေတြရွိေနမလဲ?ေမာင့္ေခါင္းေလးထဲ ဘာေတြေတြးေနမလဲ
သိပ္သိခ်င္လိုက္တာ...။

အိမ္ေလးထဲရွိဂ်ီမင္မွာလည္း ၿခဳံေစာင္ေလးကိုလက္ေလးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ဆုပ္ထားရွာၿပီး အိပ္ရာေလးထက္ ဟိုလွိမ့္ဒီလွိမ့္ျဖင့္ အိပ္လို႔မေပ်ာ္ပါ။ဘယ္လိုမွ ဆက္မအိပ္နိုင္ေတာ့တဲ့အဆုံးမွာေတာ့ တံခါးအျပင္ဘက္ကေမာင့္ကိုထေခ်ာင္းဖို႔ အိပ္ေနရာမွထလိုက္ေတာ့သည္။

ေမာင့္ခမ်ာ ျခင္ေတြဝိုင္းဆြဲေနလို႔ရထင္ပါရဲ႕လက္ႏွစ္ဖက္္မွာ မအားရေပ။တဖတ္ဖတ္
ျခင္ရိုက္သံေတြဟာ အိမ္ေလးထဲထိလွ်ံက်လာတာမို႔ မေနသာေတာ့တဲ့အဆုံးမွာ ကြပ္ပ်စ္ေလးဆီထြက္လာခဲ့ၿပီး ေမာင္အုံးထားတဲ့ေခါင္းအုံးေလးကိုဆြဲထုတ္လိုက္သည္ႏွင့္
ေမာင့္ေခါင္းႏွင့္ၾကမ္းခင္းဟာ ဒုန္းခနဲမိတ္ဆတ္ရေလေတာ့သည္။

" ဒုန္းးး! "

* အ့..!ေမာင့္ဂ်ီမင္ကလည္း *

ေနာက္ေစ့တစ္ဝွိုက္ကိုပြတ္ရင္း ေမာင္ဟာမ်က္ရည္တဝဲဝဲနဲ႕ ထိုမွ်သာ ေျပာနိုင္ခဲ့၏။

* အထဲလိုက္ခဲ့...မနက္ေလမျဖတ္ခ်င္ရင္ေပါ့ *

ေခၚတဲ့လူကိုယ္တိုင္က ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴအထဲဝင္ခြင့္ေပးေနမွေတာ့ မူစရာဘာလိုဦးမလဲ။ဂ်ီမင္ေနာက္ကေန အပိုးက်ိဳးစြာလိုက္ဝင္သြားခဲ့ၿပီး ခပ္က်ၪ္းက်ၪ္းအိပ္ယာေလးထက္
အတူအိပ္ဖို႔ျဖစ္လာခဲ့ၾကၿပီ။

ဂ်ီမင္ကနံရံေဘးနားကပ္အိပ္ခဲ့ၿပီး
ေမာင္ကေတာ့ တစ္ဖက္ျခမ္းမွာေနရာယူထားခဲ့ကာတစ္ေထာင့္စီကပ္အိပ္ခဲ့ၾကသည္။
တစ္ေယာက္အိပ္ေစာင္လည္းမဟုတ္ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ေစာင္လည္းမဟုတ္တဲ့ေစာင္ေသးေသးေလးေအာက္တြင္ အတူရွိေနရတာကတကယ္ကို မလြတ္မလပ္နဲ႕။

ဒီအေျခအေနမွာ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးမ်ားအိပ္နိုင္ၾကပါ့မလဲ။ေသခ်ာေပါက္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာလည္း မ်က္လုံးႀကီးျပဴးၾကလို႔ေပါ့။မ်က္ႏွာ ေလးသာေဖာ္ထားရွာတဲ့ ဂ်ီမင္၏ မ်က္ႏွာအစ္အစ္ေလးကိုျမင္လိုက္ရေသာအခါ ေဂ်ာင္ကုသည္အသည္းယား
လြန္းလို႔ သူ႕ခ်စ္စိတ္ေတြကို ဆက္၍
မထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ေတာ့ဘဲ တစ္ဖက္ျခမ္းကိုလွိမ့္လာခဲ့ေလသည္။

* ေမာင္လို႔ တစ္ခါေလာက္ေခၚေပးပါလား *

ေမာင္က အေၾကာက္အလန့္မရွိအတင့္ရဲျပန္သည္။ဂ်ီမင္မ်က္ႏွာေလးကိုေပါက္ထြက္ေတာ့မတတ္ေတြ တစိမ့္စိမ့္စိုက္ၾကည့္ေနလိုက္တာမ်ား ..ဂ်ီမင္မွမရွက္ရင္ ဘယ္သူရွက္ရပါေတ့ာမလဲ။

* ဟင့္အင္း *

ေစာင္ပုံၾကားထဲကေန တိုးထြက္လာတဲ့
အသံပိစိေလးက ခက္အက္အက္ေလးနဲ႕ရယ္.. အဟုတ္ကိုဖ်စ္ညွစ္ခ်င္တာပဲသိေတာ့၏။

* ေမာင္ၾကားခ်င္လို႔ပါ *

* မေခၚခ်င္ဘူး *

* ေမာင့္ကို မုန္းေနတုန္းပဲလား *

* ငါ..ငါ မမုန္းေတာ့ပါဘူး *

* ဒါဆို ေခၚေလဗ်ာ..ဘာကခက္ေနလို႔လဲေမာင္ၾကားခ်င္လို႔ ေခၚေပးပါေနာ္ *

* ဟင့္အင္းဆို *

* ေမာင့္ဂ်ီမင္က-ဗ်ာ *

ကေလးမုန့္ပူဆာသလိုကို ေမာင္က ဂ်ီက်ေနေတာ့တာပါပဲ။ေမာင့္အသံေလးက တကယ္ကိုတိုးတိုးသဲ့သဲ့ေလးနဲ႕မို႔ ဂ်ီမင္အေနနဲ႕ရွက္ေသြးျဖာမယ္ဆိုလည္းမမွားပါဘူး။ေမာင့္ေလယူေလသိမ္းကအစႏူးညံေနခဲ့ၿပီး ေမာင့္ႏႈတ္ခမ္းပါးေတြဟာ သူ႕ပါးျပင္တစ္ဝွိုက္အနားတစ္ဝဲလည္လည္ႏွင့္။

မည္မွ်ထိအရွက္သည္းေနသလဲဆို?သူ႕အရွက္သညွာေတြဖုံးကြယ္ေပးထားတဲ့ အဝတ္တန္ဆာေတြကို တစ္လႊာျခင္းဖယ္ရွားၾကည့္မည္ဆိုပါက တစ္ကိုယ္လုံးနီရဲေစြးေနမည့္ သူ႕ကိုယ္ငယ္ေလးကိုျမင္ေတြ႕နိုင္ပါသည္ေလ။

* ငါေခၚလို႔ျဖစ္ပါ့မလား ေဂ်ာင္ကုရယ္ *

* ဘာလို႔မျဖစ္ရမွာလဲ?မင္းေခၚခ်င္ေနတာပဲ ေခၚေပါ့...ေမာင္လည္းၾကားခ်င္တယ္ေလ *

* အဲ့လိုဆိုေပမယ့္ ငါကအေျပာင္းအလဲျမန္တယ္လို႔ မင္းထင္သြားမွာစိုးတယ္ *

* အေတြးေတြေခ်ာ္ေနျပန္ပါၿပီ ေမာင့္ဂ်ီမင္ကေတာ့...!ေမာင္ကိုယ္တိုင္က အေခၚခံခ်င္လြန္းလို႔႐ူးေတာ့မယ္။ေမာင္ကိုယ္တိုင္ကိုက
ေခၚခိုင္းေနတာမို႔ မင္းက အရမ္းႀကီးအေတြး
မမ်ားရဘူးေလ *

ဂ်ီမင္ဘာကိုဦးတည္ၿပီးေျပာေနသလဲ ေမာင္ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။ထပ္ၿပီးစည္းတားခံရမွာကို ေမာင္ကအေၾကာက္ဆုံးပဲ။ေမာင့္အေၾကာက္တရားက ဂ်ီမင္ကိုယ္တိုင္ျဖစ္ေနေတာ့ ဒီလိုအေသးအမႊားေလးကအစ ေမာင္ထိခိုက္လြယ္တယ္။

ဒီစကားေတြကိုၾကားလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ
မရည္႐ြယ္ခဲ့ပါဘဲနဲ႕ ေအာ္ပစ္လိုက္မိသည္။
ထိခိုက္ပါေစေတာ့ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႕မဟုတ္ရပါဘူး။အားမလိုအားမရျဖစ္ရလြန္းလို႔ ေမာင္ကက႐ုဏာေဒါေသာျဖစ္ျဖစ္နဲ႕ေအာ္လိုက္ၿပီးမွ သူလြန္သြားျပန္ၿပီမွန္းသိၿပီး ေနာင္တရ-ရျပန္သည္။

ခပ္က်ၪ္းက်ၪ္းမ်က္ဝန္းေလးက ေမာင့္ကိုေမာ့ၾကည့္လာခဲ့ေပမယ့္ ဘာစကားမွမဆိုေတာ့ပါဘူး။အဲ့ဒီအစား ေငြ႕ရည္ဖြဲ႕မ်က္ဝန္းအိမ္ေတြနဲ႕သာ ေတြေတြေလးၿငိမ္သက္ေနခဲ့တယ္။

* ေမာင့္ဂ်ီမင္ ဝမ္းနည္းသြားတာလား။ေဆာရီးကြာ ေမာင္အသံမာသြားမိတယ္။ *

ေခ်ာ့ကာမွ ပိုဆိုးသြားသလားမေျပာတတ္။
ဂ်ီမင္က စူးစိုက္ၾကည့္ေန႐ုံကလြဲ ဘာဆိုဘာမွေျပာမလာေတာ့တာမို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္ႀကိမ္ဆဲလိုက္ရင္း ေမာင္ဟာ သူ႕ဆံပင္ေတြကိုသူလက္ေတြနဲ႕ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဆြဲဆုပ္ခဲ့သည္။

* ဟူးးး!ထားလိုက္ပါေတာ့ ေမာင္ဖိအားမေပးေတာ့ဘူးေနာ္ အဲ့အစား မင္းကေတာ့ ေမာင့္ေရွ႕မွာမ်က္ရည္မဝဲျပနဲ႕ *

ပါးျပင္ႏုႏုကို လက္မေလးျဖင့္အသာအယာပြတ္ေပးၿပီးေနာက္ ေမာင္ကေက်ာခိုင္းကာ
တစ္ဖက္လွည့္သြားေတာ့သည္။ေမာင္ အိပ္ေပ်ာ္ဦးမွာမဟုတ္မွန္းသိပါတယ္။ေမာင့္ရဲ႕
ေနာက္ေက်ာျပင္ကအကၤ်ီစေလးကို ခပ္ဖြဖြ
ဆြဲဆုပ္လိုက္ရင္း ရွက္လြန္းလို႔မထြက္ေတာ့တဲ့သူ႕အသံကို ခဲရာခဲဆစ္ထုတ္လိုက္ရသည္။

* ေမ-ေမာင္~~ *

ဒီတစ္ခါမွ မလိုက္ေရာမိရင္ တစ္သက္လုံးေနာင္တရသြားနိုင္တဲ့ ခံစားခ်က္ႀကီးကိုမုန္းလို႔ ငါ႐ူးပါရေစေတာ့ေမာင္။

အဖ်ားခတ္ကာ တုန္ရီေနတဲ့အသံေလးေၾကာင့္ ေမာင့္ေခါင္းေလးမွာ ဆတ္ခနဲေထာင္လာခဲ့ၿပီး ေက်ာေပးထားမိတဲ့ကိုယ္ငယ္ေလးကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့သည္။လက္ခနဲျဖစ္သြားတဲ့ ေမာင့္မ်က္လုံးေလးေတြက သိပ္လွလြန္းပါတယ္။

* ေမာင္!!အခု ေမာင့္ကိုေခၚလိုက္တာလား?ျပန္ေခၚပါဦးကြာ ေမာင္လို႔ျပန္ေခၚေပးပါဦး *

မယုံနိုင္စြာေမးမိေလေတာ့ ရွက္ဝဲေလးေလးနဲ႕ေခါင္းညိတ္ျပလာခဲ့ၿပီး ထိုသို႔ေခၚလာျပန္၏။

* ေမာင္ *

* ဗ်ာ *

ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီးပင္ ျပန္ထူးေပးသည္။
ေမာင့္အေပ်ာ္ေတြကို ဘာနဲ႕ပုံပမာဏႏွိုင္းၿပီးတင္စားရပါ့မလဲ။စာဖြဲ႕ၿပီးလည္း ေဖာ္ျပနိုင္မယ္မထင္။အဲ့လိုပုံေဖာ္လိုက္ၿပီးမွ ေသးႏုပ္တဲ့ေရးဟန္တစ္ခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ ေမာင့္အေပ်ာ္ေတြထင္သေလာက္အရာမထင္မွာစိုး႐ြံ၍ မေဖာ္ျပပါရေစနဲ႕ေတာ့။

ဂ်ီမင္ရဲ႕ အသံတိုးတိုးေလးေၾကာင့္ ေမာင္ကလြန္စြာႏွစ္ၿခိဳက္ေနဟန္နဲ႕ၿပဳံးရယ္လာခဲ့ၿပီး
ဂ်ီမင္၏ႏႈတ္ခမ္းဖူးနား သူ႕နား႐ြက္ေလးကို
အသာတိုးကပ္ေလၿပီး ေတ့ထိေပးလာခဲ့သည္။ဆိုလိုရင္းက...မင္းေျပာခ်င္ရာေျပာေမာင္နားေထာင္ေနပါတယ္ေပါ့။

* ေမာင္.. *

* ဟုတ္ကဲ့ *

တိုးတိုးညွင္းညွင္းအသံေလးက မည္မွ်ထိ
တိုးညွင္းသလဲဆို ေလတိုးသံသဲ့သဲ့ေလးကိုေတာင္အတိုင္းသားၾကားေနရတဲ့အထိ။

* ေမာင္လို႔ ထပ္ေခၚေပးပါဦးလား *

* ေတာ္..ေတာ္ၿပီေလ ငါရွက္တယ္ *

* ဒီအသံေလးကို ေမာင္႐ူးမတတ္ေတာင္းတခဲ့ရတာေလကြာ။အခုၾကားလိုက္ရေတာ့ ေမာင္မတင္းတိမ္နိုင္ေတာ့ဘူး။ထူးခ်င္ေသးလို႔ ေခၚေပးပါဦးလား ေမာင့္ဂ်ီမင္ရယ္ *

* ပိုလြန္းေနၿပီ *

* မပိုဘူး လိုေတာင္လိုေနေသးတာ *

* ေမာင္ကေတာ့..! *

ဂ်ီမင္က ရွက္ေနတဲ့ၾကားကေန ေမာင့္မ်က္ႏွာကိုစူးစူးနစ္နစ္စိုက္ၾကည့္ရင္း မရမက မ်က္ေစာင္းေလး႐ြယ္သည္။

* ဟီး နားေထာင္လို႔ေကာင္းလြန္းတယ္ကြာ *

* ေမာင္တဏွာ႐ူးေလး *

သေဘာက်လိဳ႕မဆုံးနိုင္ေတာ့တဲ့ ေမာင္အကဲပိုေလးကို ျမင္ျပင္းကပ္လွၿပီမို႔ ရင္အုပ္တစ္ဖက္အား မနာေအာင္ထုေပးပစ္လိုက္သည္။မွတ္ၿပီလားလို႔ ေျပာလိုက္ရင္းနဲ႕ေပါ့။

ေမာင္ကသူ႕လက္သီးဆုပ္ေလးေတြကို ဖမ္းဆုပ္လိုက္ၿပီး အၾကည့္ခ်င္းဆုံေစလိုက္တာမို႔ အရယ္ေတြပါတန့္ကုန္ရၿပီ။ရဲရဲတင္းတင္းေမာင့္လုပ္ေတြကသူ႕ကို မေနတတ္မထိုင္တတ္ျဖစ္ေစတာေတာ့အမွန္။

* မင္းေပးခဲ့တဲ့နာမည္ေတြထဲ ေမာင္ဒီတစ္ခုေတာ့ သေဘာအက်ဆဳံးပဲ *

* ဘာ ဘာလုပ္မလို႔ ငါ့အေပၚအုပ္မိုးလာရတာလဲ..ေမာင္ ငါေၾကာက္္တယ္ေနာ္ *

* ေမာင္မယုတ္မာပါဘူး ယုံေပးပါ *

ေဘးတေစာင္းေလးလွဲေနသူေလးအေပၚ ေမာင္က အုပ္မိုးပစ္လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာလွလွေလးကိုတစ္စိမ့္စိမ့္ထပ္ၾကည့္ျပန္ကာ
ႏႈတ္ခမ္းေတြခ်င္း ထိေတြ႕ေစသည္။

ဂ်ီမင္အေပၚ သူ႕ကိုယ္လုံးႀကီးပိက်မွာစိုးလို႔ တံေတာင္ဆစ္ႏွစ္ဖက္အားအသုံးျပဳကာ
ဂ်ီမင္ရဲ႕ေခါင္းနံေဘး၌တစ္ဖက္တစ္ခ်ပ္စီေထာက္ထားခဲ့သည္။သိပ္မၾကာလိုက္တဲ့
အခ်ိန္ေလးအတြင္းမွာပဲ ေမာင့္ႏႈတ္ခမ္းဟာ ဖယ္ခြာသြားခဲ့တယ္ေလ။

* မင္းႏႈတ္ခမ္းေတြကို ေမာင္စြဲလန္းေနၿပီဗ်ာ
ေမာင္ရဲ႕မူးယစ္ေဆးေလး...ယစ္မူးေစတယ္
မိန္းေမာေစတယ္...မင္းမရွိရင္ ေမာင္ေတာ့
ေသရပါလိမ့္မယ္ ေမာင္ဂ်ီမင္ *

* ငါေရာ ေမာင့္အနမ္းေတြကိုႀကိဳက္တယ္ *

* ဟုတ္လို႔လား ေမာင္ေတာ့အဲ့လိုမထင္ဘူးေနာ္ *

* ဟင္ ဟုတ္ပါတယ္။ငါမလိမ္တတ္ဘူးေမာင္ *

* လိမ္ေနတာအသိအသာႀကီးကို။ေမာင့္အနမ္းထက္ ေမာင့္ႏႈတ္ခမ္းကိုပိုစြဲလန္းေနတာ
မလား။မညာပါနဲ႕ ေဘဘီရယ္ *

* ႐ြံစရာသတၱဝါေလး ငါ့ကို မထိနဲ႕ေတာ့ *

* နိုး ထိမွာပဲမရဘူး *

* ဖယ္ေပးပါ *

ေမာင္ဟာ ေနာက္ထပ္တစ္ေက်ာ့ျပန္ေပြ႕ဖက္လာခဲ့ၿပီး မစဲေသာအနမ္းမိုးေတြကိုျပန္စလိုက္သည္ႏွင့္ ဂ်ီမင္၏မ်က္လုံးလွလွေလးေတြမွာ အလိုအေလ်ာက္္ေမွးမိွတ္က်သြားေတာ့သည္။စိတ္ကမခိုင္းေစပါဘဲနဲ႕ ဂ်ီမင္၏
လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ေလးမ်ားမွာ ေမာင့္လည္တိုင္ထက္တြင္ ရစ္သြယ္လာခဲ့၏။

ေမာင္နဲ႕အၿပိဳင္ အနမ္းေတြကိုလည္းအရွိန္မေလ်ာ့ေစရပါ။ေမာင္က တစ္ခ်က္ပိုနမ္းရင္ ေမာင့္လည္တိုင္ကို ပိုသိုင္းဖက္ပစ္မိသည္။ရင္ခုန္သံေတြထပ္တူက်ေနတာေလာက္ ရင္ခုန္စရာထပ္မရွိေတာ့။နမ္းေနရက္နဲ႕ေမာင္က ပိုနမ္းခ်င္လာပုံျဖင့္ဖိဖိနမ္းလာခဲ့သည္။

ႏႈတ္ခမ္းေတြခ်င္း ဂေဟဆက္ေနခဲ့ၾကၿပီး
အနမ္းဘာသာရပ္မွာအလုပ္ရႈပ္ေနတဲ့ၾကားက
ပင္ ေမာင္ဟာ ၿပဳံးျဖစ္ေအာင္ၿပဳံးလိုက္ေသးရဲ႕။အနမ္းလည္းမပ်က္ေစရ... ရင္ခုန္တာလည္းမပ်က္ေစရ...အခ်စ္လည္းမေလ်ာ့ေစရပါ။အဟြန္း...!အၿပဳံးလည္းမျပေစရဘဲ
ေမာင္က ေအာက္ပါအတိုင္းအထြန့္တက္လာျပန္သည္။

* ေမာင့္ကို ျပန္ခ်စ္ေပးမယ္မလား ..ဟင္ *

ေမာင္ကငတုံးေကာင္ပဲ.....။

x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x

(ဖတ္ေပးၾကသူအားလုံးကို ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

အားနာရင္းနဲ႕ ေက်းဇူးတင္လိုက္ရပါတယ္။စာဖတ္သူေတြကို အစၪ္အၿမဲေလးစားရၿပီး
ခ်စ္ရတဲ့ ကိုကိုးပါ။)

x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x

You'll Also Like

လူလိမ် By jikook1992

Fanfiction

44.4K 4.6K 26

လူလိမ်ဆိုတဲ့နာမ်စားက နားဝင်မချိုပေမဲ့ မင်းခေါ်တဲ့အခါတိုင်းမှာတော့ ငါ့နှလုံးသားလေး လုပ်ခါသွားရတယ်

𝐒𝐓𝐀𝐑𝐆𝐈𝐑𝐋! jude bellingham¹ By · ͟͟͞͞➳❥ CJ

Fanfiction

1M 35.5K 62

𝐒𝐓𝐀𝐑𝐆𝐈𝐑𝐋 ──── ❝i just wanna see you shine, 'cause i know you are a stargirl!❞ 𝐈𝐍 𝐖𝐇𝐈𝐂𝐇 jude bellingham finally manages to shoot...

ေမာင့္ ေယာက်ာ္း(မောင့် ယောက်ျား) By Junowai97

Fanfiction

234K 20.9K 70

Jk- က်ဳပ္က ဒူးမေထာက္တတ္ဘူး အခ်စ္ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္အတြက္ဆို ပိုဆိုးေသး Jm- အခ်စ္က ငါ့အတြက္ တန္ဖိုးႀကီးတယ္ Jk- က်ဳပ္က အရာအားလံုးရဲ႕ အထက္မွာ ေနရတာႀကိဳက္တယ...

~🍂 The Way We Met 🍂~(Complete) By Bam's MoM

Romance

138K 9.6K 70

စိတ္ကူးယဥ္ပါေနာ္ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္ကို မဟုတ္တဲ့ စိတ္ကူးယဥ္ပါေနာ္ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ Ficကိုသာ ဖတ္ၾကည့္ပါေနာ္ Fic coverက ပံုကိုinspireယူၿပီး စိတ္ကူးယဥ္မွာမ...