" Kalender kıpırdayıp durma be artık kardeşim"
"E napim acıyor, BİLEREK ACITIYORSUN DİMİ "
odadan bir şlap sesi yükseldi.
Turan Kalander'in ensesine vurdu .
"Bağırma lan kız korkuyor"
Haklıydı. Korkmuştu.
Hepsi en başından Kalender'in suçuydu.
Hayır yani dolap kapısını insanca açmak varken niye kapıya vurur ki. Hadi oda tamam kapıya vurunca niye çığlık atarak vurdu.
Onu da geçtim bu dolap yerinde sabit değilmiydi. Nasıl düştü.
Gizem'im içeri girince öyle korkmuştu ki anlatamam.
Neyse ki olanları anlatınca rahatlamıştı.
Şimdi koynuma sinmisti.
Başını öptüm.
Odaya Er girmesi ile bakışlarım kapıya döndü.
Selam verdi ve konuşmaya başladı.
"Komutanım, Korkut albay sizi v-"
Gözleri perimin üstündeydi.
Sinirle soludum.
"Tamam sen çık biz geliyoruz"
Sanırım çok sesli nefes vermiştim çünkü perim bana döndü .
Başını öptüm ve bir şey yok dercesine gülümsedim.
"Hadi gel bakalım"
"Hi?"
Başımı arkaya attim ve kısık bir kahkaha attim.
Ayağa kalkıp elimi uzattım.
Biraz duraksadı ama sonra gülümseyip elini tuttum.
Beraber Korkut albay'ın odasına doğru gittik .
Kapıyı çaldım ve gir komutuyla içeri girdik.
Girmemizle perimin bağırıp uçması bir oldu.
"Ömeeer"
"Gizemimmm"
Perim Ömer'in boynuna elini doladı. Ömer de perimin belime elini dolanmıştı.
İçimi bir anda kıskançlık kapladı.
Albaya baktım. Albayın yüzünde bir duygu vardi. Endişe, korku?
Koltuklarda oturan bir adam vardı. Perime baktı.
"Bizi unuttun mu hanımefendi"
"İbrahim abii"
Perim o adama da sarıldı.
Sonra bana döndü.
"Bu Ömer en yakın arkadaşım bu da İbrahim abi. Ömer ve İbrahim abi bu kişide Arda abi"
Perimin sesi ile ona döndüm.
"Ömer bizimkiler nerde?"
Kilit soruydu sanırım. Çünkü odada derin bir sesizlik oldu.
"Ömer? İbrahim abi"
Sesi titremişti.
İbrahim, perime baktı ve iç çekti.
"Güzelim gel otur"
Perim oturmuştu.
Bakıştılar.
İbrahim konuştu.
"Güzelim okul servisi kaza-"
"Neee nolur bir şey olmadı diyin noluuuuuur"
Ağlamaya başlamıştı.
"Güzelim Kaya ve Sarp ucuz atlattı. Ege komada."
Ömer'in de gözleri dolmuştu.
"Sude ve Burcu? "
Sesi titriyordu.
"Ka-kaybettik"
"Nasıl?"
"Alkollü araba servise çarpmış. Diğer öğrenciler de fazla bir şey yok"
İnanılır gibi değildi. 2 masum kız çocuğu. Kim bilir ne hayalleri vardı.
Odada ki tek ses artık perimin ağlayışıydı.
Perim bir anda ayağa kalktı ve bayıldı. İbrahim hemem perimi tuttu albaya döndü ve:
"Korkut bey daha sonra konuşalım"
"Tabi ki."
İbrahim bana da kısa bir baş selamı verdi.
Ömer'e döndüm.
"Çantasını veriyim sana"
Başını salladı.
Hızlıca odadan çıktım. Kendi odama gidip çantasını aldım.
Geri döndüm ve Ömer'e verdim.
Ömer kısa bir teşekkür etti ve gitti.
Onlar için çok zordu.
Belki de yıllarca beraber oldukları arkadaşları ölmüştü.
Korkut albay derin bir nefes verdi .
"Arda, konuşulması gerekenler var biliyorum ama sonra konuş olur mu? Kızın durumu ortada."
"Merak etmeyin albayım"
Baş selamı verip odadan çıktım.
Bizimkilerin yanına gittim.
"Komutanım noldu yüzünüzden düşen bin parça hem ufaklık nerde"
Yutkundum.
"Gitti. Arkadaşları kaza geçirmiş."
"Ne! Ne kazası komutanım?!"
"Alkollü sürücü."
"Çocuklar da bir şey var mı"
"1 kişi komada, 2 kişi vefat etmiş geri kalanlar da ufak tefek yaralanmış"
Derin bir sessizlik.
Sessizliği bozan Burak olmuştu.
" O nasıl komutanim .Güzelim nasıl da üzülmüştür şimdi. "
"Kötü. Hemde çok. Bayıldı zaten."
"Ne!"
"Ne!"
Kalender ve Burak aynı anda bağırmıştı.
Derin bir nefes aldım.
"Yeterince yorulduk. Hadi evlere."
Saat 4 olmuştu.
Evin yolunu tuttum.
Mahalleye girmiştim. Eve az kalmıştı.
Ama ondan önce perimin evine baktım.
Kapının önünde koruma vardı.
Koruma?
Ne alaka ki.
Eve yaklaşınca durdurdular.
"Buyur birader"
Kimliğimi çıkardım.
"Ben askerim. Peri- Gizem'e bakmıştım. Olanlardan haberim var. Nasıl diye merak ettim."
Korumalar birbirlerine baktılar. Ardından solda ki kulaklığa bir şey dedi.
2 dk sorna İbrahim geldi.
"Arda bey dimi?"
"Arda, bey kelimesine gerek yok"
Gülümsedi.
Devam ettim.
"Gizem nasıl"
Yutkundu.
"Kendine geldi. Ama kriz geçirdi. Sakinleştirici verdik. Şimdi uyuyor."
"Bilgi verdiğiniz için teşekkür ederim. TEKRAR gelirim ben."
Tekrar kelimesinin üstüne basmıştım.
İçimde ki bu duygu neydi.
Kıskançlık?
Saçmalıyordum. Ben en son hayâl meyal hatırladığım annemi eve gelen birinden kıskanmaştım.
Onu bunu geçtim de acaba Ay'ım kim?
Bir yanım Ay'ım için sevinçten havalara uçacak.
Bir yanım ise ya Ay ölmüşse diyor.
O yanımı duymamaya çalışıyorum.
Eve gelmiştim bile.
Duş alıp kendime gelsem iyi olacaktı.
GİZEM'İM ANLATIMI
Gözümü açtığımda karşımda İbrahim abi vardı.
Yeni uyandığım için sesler bulanık geliyordu.
Sanırım telefon ile koşnuşuyordu.
Sırtı bana dönüktü.
Başımı çevirince gördüğüm şeyle gözlerim doldu.
Duvarımda ki fotoğraf.
7 kişiydik.
Tamdık.
En önemlisi hepimiz mutluyduk.
Ömer beni kolunun altına almıştı.
Diğer yanımda Burcum ve Sudem vardı.
Sarp, Kaya ve Egem yere çömelmişlerdi.
Egem...
Uyanınca Burcum ve Sudemin, düzeltiyorum Sudesinin öldüğünü öğrenince...
Ağlamaya başlamıştım.
Abim gibi gitmişlerdi.
Ben daha abimin yokluğunu kabul etmemiştim.
Şimdi Burcum ve Sudem de yoktu.
Kendimi durduramıyordum.
Avazım çıktığı kadar bağırarak ağlamaya başladım.
"Burcummm Sudemmm !"
İbrahim abi telefonu kapatmıştı.
Saçımı okşuyordu.
Odaya Ömer girdi.
Bir şey diyordu ama anlamamıştım.
Bir anda İbrahim abinin elinde iğne belirdi.
İstemiyordum.
Ağlamamın içinde konuştum.
"H-hayır "
İbrahim abi zorlamak istememiş olacak ki bıraktı.
Belki dakikalar geçti belki de saatler .
Ben ağladım onlar dinledi.
En sonunda göz yaşım kalmamış olacak ki ağlamam iç çekişlere dönüştü.
İbrahim abi Ömer'e baktı.
Sonra odadan çıktı.
Ömer dolabıma gitti.
Üst aldı.
" Hadi gel Gizem'im üstümüzü değiştirelim"
Ondan utanmazdım.
Hemde hiç.
Zaten bir Ömer den bir de onlardan utanmazdım.
Ömer hızlıca üstümü değiştirdi.
Ona baktım.
"En son 1 ay önce üstümü değiştirmiştin."
"Gize-"
" Dışarı çıkmıştık, hepimiz, 7 kişi."
"Canım yap-"
"Ben, Su- Sude, B- Bu- Burcu."
Gözümden yaş düştü.
"Siz okuldan bir kaç erkek ile konuştuk diye kıskanmıştınız. Bizde trip atmış kolkola gidiyordu."
"Sus lüt-"
"Yanımızdan geçen araba üstümüzü ıslatmıştı. Sude ağlamıştı hatta beyaz üstün gitti diye. Burcu da ' ne var kızım asıl benim saçım gitti' diye aglamştı.
O gün değiştirmiştin. "
"Gizem'im nolur bunu kendine yapma"
"Ne yapmıyım Ömer! Ne! BENİM KIZ KARDEŞİM, YERİNE KOYDUĞUM HATTA YERİNE KOYMAYIP KIZ KARDEŞİM YAPTIĞIM KİŞİLER YOK. ERKEK KARDEŞİM KOMADA. NE YAPMIYIM! NEEEE!"
Bağırmakdan sesim kısılmıştı.
Biliyordum.
Sinirimi Ömer'den çıkartamazdım ama...
Bir süre sadece ağladım.
Ömer sakince benim başımı okşadı.
Bir süre sonra ağlamam durunca alttan alttan Ömer'e baktım.
"Ben özür dile-"
"Şsssh tamam Gizem'im"
Başımın üstünü öptü.
Bir anda ayağa fırladım.
"Melek ablalar, Gamze ablalar ve Nurgül ablalar nasıl?"
"Nurgül ablalar üzgün hemde baya. Gamze ablalar ve Melek ablalar... Onların durumunu kimse tahmin bile edemez.
Evlatlarını kaybettiler sonuçta"
"Nerdeler"
"Hepimizin ailesi hastanede"
Hepimizin demişti oysa benim bir ailem bile yoktu ki.
"Bizde gidelim"
"Gize-"
"Lütfen"
"Peki. Gel seni hazırlayalım"
"Gerek yok sen İbrahim abiye haber ver"
Başını sallayıp çıktı.
Hızlıca üstümü değiştirdimdim.
Her zaman acil durumlar için çantam hazırdı.
Telefonu da alıp çıktım.
👑👑👑👑👑👑👑👑👑
Hastaneye gelmiştik.
Ege'nin bulunduğu odaya doğru gittik.
Daha doğrusu yoğun bakıma.
Hepsinin ailesi oradaydı.
Melek abla ve Gamze abla hemen bana sarıldılar.
Bende onlara.
Ardından Kaya ve Sarp geldi.
Onlarla da bir süre sarıldık.
Ne kadar durduk bilmiyorum ama en sonunda ayrıldılar.
Yavaşça pencereye gittim.
Egemm.
Yatakta yatıyordu.
Hayati fonksiyonlarını gösteren bir sürü makine vardı.
Kolunda belki de beslenmesi için olan serum.
Acaba olanları duyunca ne tepki vericekti.
Doktor geldi.
Hepimiz ona döndük .
"Hastanın durumu iyiye gidiyor. Ne zaman uyanır orası ona kalmış bir şey. Ayrıca uyanınca da psikolojik destek iyi olabilir.
Meleklerimizin cenaze işlemleri bitti. Gömülebilir."
Doktorun bile gözleri dolmuştu.
En son bizim tayf- ... Bana Ömer'e Kaya'ya ve Sarp'a baktı.
Gülümsedi.
Ama acı doluydu.
Baş selamı verdi be gitti.
Geriye ise Melek abla ve Gamze abla'nın ağlayışıydı kaldı.
Sarp elinde bir mektup ile geldi.
"Bu-bunu bize bırakmışlar. Seni bekledik"
Gözlerimi yumdum.
Ben. Beni. Beklemişler.
Kaya mektubu aldı.
"Tera- terasa çıkalım"
Başımızı salladık.
Terasa gelince Kaya hepinizin yüzüne baktı ve okumaya başladı.
" Canlarımız, eğer bunu okuyorsanız biz yokuz demek
İçimde kötü bir his var. En son bu hissi kardeşim ölmeden hissetmiştim. Korkmuyorum. Korkuyoruz.
Size bir sey olucak diye.
Size bir şey olursa... Düşünmek bile istemiyorum.
Ama eğer bize bir şey olursa son kez de olsa size bir şey vermek istedik.
Özellikle de Gizemimiz için.
Biz iyi ve mutlu olacağız. Ben kardeşimin yanında olucam.
Burcu da hayalini kurduğu yerde.
Neresi olduğunu bilmiyorum. Sizin gibi. Söyle diyorum olmaz diyor.
Neyse eğer bize bir şey olursa aynı yerde olalım olur mu?
Ayrılmayalım.
Ege bak bunu okuyorsan Sude diyor ki artık istediğimi giyicem.
Ama hele bir birisini bul hortlarım bak.
Ben demiyorum o diyor.
Kaya'm Sarp'ım ve Ömer'im...
Sizi çok seviyorum, seviyoruz.
Bizim için arkadaştan öte kardeştiniz.
Ve hep sevdiceğiz.
Egem benim için kardeşim olsanda bu yanımdaki kızılcık şerbeti için öyle değil. Hadi yine iyisin.
Gizem'im...
Mutlu ol olur mu? Bunu en çok sen hakettin.
Kendini suçlamak yok ama.
Yoksa darılırız.
Sen bizim için kardeşten de öteydin.
Işığımızdın. Huzurumuzdun.
Öncelik sen olmak üzeri hepinizi çok seviyoruz.
Gerçi bunu yazmak saçma oldu.
Ne de olsa 30 dk sonra büyük ihtimalle büfe de olucağız ve bu mektup yakılmış olucak.
Bizi unutmayın.
Ve söz verin başınıza ne gelirse gelsin, ayrılmak yok.
Yoksa sizi Asla affetmeyiz.
Görüşürüz Kaya'm Sarp'ım ve Ömer'im.
Görüşürüz Egem,
Ve görüşürüz Işığım..."
Mektup bitmişti ama bizde bitmiştik.
Göz yaşlarımız akmıştı.
.....