"Shit!..အဲ့ဒါက Liu Yaowenနဲ႕ Song Yaxuanမဟုတ္ဘူးလား"
"ဟုတ္လို႔လား"
"သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က variety showကို
အတူတူရိုက္ေနၾကတာ?"
"လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြတုန္းက လမ္းခြဲခံထားတာကို သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကအလုပ္အတူတူလုပ္ေတာ့ေနရမခက္ဘူးလား??ၾကည့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကတစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ စကားမေျပာၾကဘူး"
"နင္က Companyထုတ္ျပန္ထားတဲ့သတင္းကိုလည္းယုံတာဘဲလား"
----------
Supermarketထဲမွာ ေဈးဝယ္ထြက္ေနၾကတဲ့
ႏွစ္ေယာက္က သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေဘးမွာ
အတင္းတုတ္ေနၾကသည့္Passerbyေတြရဲ႕စကားေတြကိုၾကားေနရသည္။
Song Yaxuanက သူရဲ႕ေအးေဆးေနတဲ့မ်က္ႏွာေပၚမွာႏွာေခါင္းေပၚတဲ့အထိMaskကိုဆြဲခ်ထား၏။
Song Yaxuanက ဘာကိုမွ်မၾကားသေယာင္ ႏွင္းဆီပန္းတစ္စည္းကိုလက္တြန္းလွည္းထဲကိုထည့္လိုက္တယ္။
Liu Yaowenက ခဏေလာက္ေတြးေတာၿပီးေတာ့
သူရဲ႕လက္ကိုSong Yaxuanရဲ႕ပုခုံးေပၚတင္လိုက္၏။
ေဘးနားေလးမွ ေျပာဆိုသံေတြက်ယ္လာတဲ့အခါမွာ
Liu Yaowenက သူရဲ႕လက္ကိုSong Yaxuanရဲ႕ေခါင္းအားထိလိုက္ၿပီး ဆံပင္ေတြကိုပြတ္သပ္လိုက္၏။
Liu Yaowenရဲ႕စိတ္ထဲကေနေတြးလိုက္တာက ငါးႏွစ္ၾကာသြားေတာ့ Song Yaxuanရဲ႕ဆံပင္က နည္းနည္းပါးသြားၿပီးတိုသြားတယ္။ဒါေပမယ့္ သူကမေနနိုင္စြာဘဲ Song Yaxuanရဲ႕ဆံပင္ေတြကိုဖြေနလိုက္တယ္။
Liu Yaowenက Song Yaxuanရဲ႕ဆံပင္ေတြကို
ဖြရတာကိုအရမ္းစြဲလမ္းတာေၾကာင့္ လက္ကိုဖယ္မသြားဘဲေတာက္ေလွ်ာက္ပြတ္သတ္ကာ ဖြေနေတာ့တယ္။ေဘးနားေလးကအသံေတြက ပိုက်ယ္ေလာက္လာၿပီး Passerbyေတြကဖုန္းေတြထုတ္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ Song YaxuanကLiu Yaowenကိုလွည့္ၾကည့္လာတယ္။
"မင္းဘာလုပ္ေနတာလဲ"
Liu Yaowenရဲ႕မ်က္ႏွာမွာ ဟန္ေဆာင္ထားတာေတြမရွိသလို တစ္ေယာက္ေယာက္ရဲ႕ေမးခြန္းေၾကာင့္ အ႐ူးေလးလိုေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္သြားတယ္။သူက ရင္းႏွီးေနတဲ့လူရဲ႕အသံtoneေၾကာင့္မူးေဝသြားရေပမယ့္ ရိုရိုေသေသျပန္ေျဖလိုက္တယ္။
"ဆံပင္ေတြ ပြေနလို႔"
Song Yaxuanက ဘာမွမေျပာဘဲ
အသံတိတ္စိုက္ၾကည့္ေနၿပီးမွ ျပန္လွည့္သြား၏။
"အေၾကာင္းျပခ်က္ေျပာင္းလိုက္ပါ့လား
ဒီတစ္ခြန္းတည္းဘဲေျပာရတာမျပင္းဘူးလား
ငါေတာ့ၾကားရတာျပင္းလာၿပီ"
------------
"Oh!"
Yaowenက သူႏွာေခါင္ထိပ္ကိုထိလိုက္ၿပီးေတာ့
Song Yaxuanကိုျပန္ေျဖလိုက္တယ္။
"ေနာက္တစ္ခါဆိုရင္ေျပာင္းေျဖဖို႔ငါသတိထားလိုက္ပါမယ္"
Song Yaxuanက အၿပဳံးတစ္ခုျဖင့္တုံ႕ျပန္လိုက္သည္။
Liu Yaowenက ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက
ဆယ္ေက်ာ္သက္အထိ ထို႔အျပင္ယခုေတာင္မွေလ့လာရတာကိုႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ကေလးေလးဘဲျဖစ္တယ္။သူက Song Yaxuanနားကိုတိုးကပ္သြားလိုက္ၿပီးေတာ့"မင္းရဲ႕ဆံပင္ေပၚမွာတစ္ခုခုရွိေနတယ္ဆိုရင္ေရာ..ဒါက အက်ိဴးအေၾကာင္းသင့္တယ္လို႔ငါထင္တယ္"
Song Yxuanက ဒီလိုေပါက္တက္ကရနဲ႕႐ူးတူးတူး
ေပါေတာေတာေမးခြန္းေတြကို မၾကားရတာအခ်ိန္ၾကာၿပီမို႔လို႔ ခဏေလာက္ေတာ့စဥ္းစားလိုက္ရတယ္။
"ဟုတ္တာေပါ့"
Liu Yaowenနဲ႕ Song Yaxuanက စကားတစ္ေျပာေျပာနဲ႕သစ္သီးေတြထားထားတဲ့ eraဘက္ကိုေလွ်ာက္လာၾကတယ္။Liu Yaowenက ႐ုတ္တရက္ႀကီးရပ္လိုက္ၿပီး သူေရွ႕မွာရွိတဲ့ lစပ်စ္သီးစိမ္းတစ္ဘူးကို တြန္းလွည္းထဲသို႔တိတ္တိတ္ေလးထည့္လိုက္တယ္။
Song Yaxuanက Liu Yaowenကိုအၿပဳံးေတြပါဝင္တဲ့အၾကည့္ေတြနဲ႕ၾကည့္ေန၏။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က စကားေတြအမ်ားႀကီးမေျပာေပမယ့္ တစ္ေယာက္ကစကားတစ္ခြန္းေျပာလိုက္
တစ္ေယာက္က ပစၥည္းေတြကိုလွည္းထဲထည့္လိုက္ႏွင့္ ေလထုကေတာ္ေတာ္ေလးကိုေပ်ာ္႐ႊင္စရာေကာင္းေနတယ္။
ဒါကLiu Yaowenလိုခ်င္တဲ့ဘဝပုံစံေလးဘဲျဖစ္တယ္။အရမ္းႀကီးအလုပ္မရႈပ္တဲ့လုပ္ငန္းတစ္ခု...
ဖရိုဖရဲျဖစ္ေနတဲ့ကမၻာႀကီးနဲ႕ အဆက္အသြယ္မလုပ္ဘဲSong Yaxuanနဲ႕ သူသာ။
အလုပ္ကဆင္းလို႔ ေနဝင္ခ်ိန္မွာအိမ္ျပန္ရင္း
အိမ္မွာ စားေသာက္ကုန္ေတြလုံလုံေလာက္ေလာက္မရွိတာေၾကာင့္ သူနဲ႕SongYaxuanက
Supermarketမွာ တြန္းလွည္းတြန္းရင္း ေရခဲေသတၱာထဲကိုျဖည့္စရာစားစရာေတြသြားဝယ္ၾကၿပီး သူရဲ႕မေတာက္တေခါက္ခ်က္ျပဳတ္စြမ္းရည္နဲ႕ ညစာခ်က္စားမယ္။
အရမ္းေကာင္းတာဘဲ...
"မင္းရဲ႕wechatကေန ဒီဟင္းပြဲေတြအျပင္
သူတို႔ဘာလိုေသးလဲလို႔လွမ္းေမးၾကည့္လိုက္အုံး"
Song Yaxuanရဲ႕စကားကို
ေခါင္းၿငိမ့္နားေထာင္လိုက္ၿပီး သူရဲ႕Long coatထဲမွေမ့ေလ်ာ့ျခင္းခံထားရတဲ့ဖုန္းေလးကိုယူၿပီး
Lockဖြင့္လိုက္တယ္။
Weiboရဲ႕chat boxကိုဖြင့္လိုက္တာနဲ႕
Ding Chengxinနာမည္မွာ အနီေရာင္အစက္နဲ႕
စာတစ္ေစာင္ပို႔ထားတာကိုေတြလိုက္ရတယ္။
Liu Yaowenက Ding Changxingရဲ႕textboxထဲကိုဝင္ၿပီးတြန္းလွည္းကိုဓာတ္ပုံရိုက္လိုက္ကာ ဘာလိုေသးလဲလို႔စာရိုက္ပို႔လိုက္တယ္။ၿပီးေတာ့မွ Ding Chengxinကသူကိုပို႔ထားတဲ့ လ်စ္လ်ဴခံထားရေသာ စာကိုဖတ္လိုက္သည္။
[Ding Ge:အခုဘဲ ငါေရေသာက္ရင္းနဲ႕ ေရေမွာက္သြားလို႔မင္းတို႔အခန္းထဲကို တစ္ရႉးဝင္ရွာတာ...
ထပ္ၿပီးေရတစ္ခြက္လုံး အိပ္ရာေပၚကိုေမွာက္က်သြားတယ္]
[Ding Ge:အိပ္ရာတစ္ခုလုံးက စို႐ြဲသြားတာ
သုံးဖို႔အစဥ္မေျပေတာ့ဘူး ငါေတာင္းပန္ပါတယ္]
---------
Liu Yaowenက စာအကုန္လုံးကိုဖတ္ၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ္ေတာ္ေလးရယ္ခ်င္စရာေကာင္းတယ္လို႔
ခံစားလိုက္ရသည္။
[Boeing 767:ဘာလို႔ တစ္ရႉးကို
ကြၽန္ေတာ္တို႔အခန္းထဲဝင္ရွာတာတုန္း]
တစ္ဖက္ကလူက ဒီေမးခြန္းအတြက္အေျဖကို
ႀကိဳစဥ္းစားထားပုံရသည္။ခ်က္ခ်င္းဘဲစာျပန္ပို႔လာ၏။
[Ding Ge:ေလွ်ာက္လမ္းေပၚေမွာက္သြားတာဆိုေတာ့မင္းတို႔အခန္းကအနီးဆုံးေလ]
ဟုတ္ၿပီ...
Song Yaxuanက Liu Yaowenစာရိုက္ေနတာအၾကာႀကီးရွိေနၿပီဆိုေပမယ့္ သူကိုဘာထပ္ဝယ္ရအုံးမယ္ဆိုတာကိုမေျပာေသးတာေၾကာင့္ ေမးလိုက္သည္။
"မင္းေမးၿပီးၿပီလား"
Liu Yaowenက Ding Chengxinနဲ႕ေျပာေနတာကိုျမန္ျမန္ဘဲအဆုံးသတ္လိုက္ၿပီးေတာ့ Song Yaxuanကိုအရင္ဆုံးဂ႐ုတစ္စိုက္နဲ႕ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။
"ေမးထားတုန္းဘဲ ဘာမွေတာ့ျပန္မေျဖေသးဘူး"
[Boeing 767:Ding Ge အကိုက26ႏွစ္ေတာင္ရွိၿပီ ေရေသာက္တုန္းလား]
သူကိုေျပာျပတဲ့အေၾကာင္းအရာက ပုံမွန္က်ေပမယ့္
သူကေတာ့ မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီးေတာ့
နည္းနည္းေလးထိုးႏွက္လိုက္အုံးမည္။
တစ္ဖက္ကလူက ခဏတိတ္ဆိတ္သြားၿပီးေတာ့မွ
ေဒါသထြက္စြာနဲ႕ က်ိန္ဆဲလုနီးပါးစာျပန္လာခဲ့သည္။
[Ding Ge:မင္းတို႔ဝယ္ထားတဲ့ အဲ့ပစၥည္းေတြက
လုံေလာက္ေနၿပီ ထပ္ဝယ္ခ်င္ရင္လည္းေလးေယာက္အိပ္ဆိုဖာႀကီးဝယ္ခဲ့လိုက္]
[Ding Ge:ငါပါးစပ္ကေပါက္ေနတာ]
တစ္ဖက္Villaမွာရွိေနတဲ့ Ding Chengxinက
ဖုန္းကိုစားပြဲခုံေပၚပစ္တင္လိုက္ၿပိးေတာ့
သူရဲ႕လွီးလက္စ ခရမ္းခ်ည္သီးေတြကိုလွီးေနေတာ့
သည္။လွီးေနရင္းနဲ႕ ပါးစပ္ကေန
"ကေလးေတြက ဆိုးတာလား ေကာင္းတာလား
ဘာလိုဆုံးမရမွန္းကိုမသိေတာ့ဘူး"ဟူ၍ေရ႐ြတ္ေန၏။
Liu Yaowenက သူရဲ႕ဖုန္းကို အိတ္ကပ္ထဲျပန္သိမ္းၿပီးSong Yaxuanလက္ထဲက တြန္းလွည္းကိုယူကာၿပဳံးျပလိုက္တယ္။
"Ding Geက ဝယ္ထားတာေတြကလုံေလာက္တယ္တဲ့ မင္းစားခ်င္တာရွိေသးလား"
"ဟင့္အင္း"
Song Yaxuanက ေခါင္းရမ္းျပသည္။
"ဒါဆိုျပန္ၾကမယ္ေလ"
----------
အိမ္ျပန္လမ္းမွာ သူတို႔ဝယ္လာတဲ့စားစရာအိတ္ကႀကီးတာေၾကာင့္Taxiငွါးလိုက္ရေတာ့၏။Cameramanေတြထဲကတစ္ေယာက္ကသူတို႔နဲ႕အတူတူလိုက္ခ်င္ေပမယ့္ Song Yaxuanကကားေပၚမတက္ခင္မွာဘဲ ေတာင္းဆိုလိုက္တယ္။
"ကြၽန္ေတာ္ပင္ပန္းေနလို႔ အခုဆက္မရိုက္လို႔ရမလား"
Cameramanႏွစ္ေယာက္ တြန္းအားမေပးဘဲ
လက္ခံလိုက္ၿပီးေတာ့Taxiေနာက္ထပ္တစ္ကားငွါးလိုက္ေတာ့တယ္။
ကားထဲက အရမ္းကိုတိတ္ဆိတ္ေနတယ္။
ကားသမားက ကားေမာင္းေနရင္းနဲ႕ေဆးလိပ္ေသာက္ေနတာေၾကာင့္ ကားထဲမွာရွိတဲ့လူေတြကို
အသက္ရႈရက်ပ္လာေစတယ္။
"တစ္ကယ္လို႔ မင္းအိပ္ခ်င္ရင္အိပ္လိုက္
မင္းနိုးလာမွ ရိုက္ကူးေရးလုပ္ရမွာေလ"
Liu Yaowenက အေျဖျပန္ေပးသံမၾကားတာေၾကာင့္လွည့္ၾကည့္လိုက္ၿပီးေနာက္မွာ ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ေပ။ခဏၾကာေတာ့ Liu Yaowenက တစ္စုံတစ္ခုကိုျမင္လိုက္ရ၏။Song Yaxuanရဲ႕အကၤ်ီမွအမႈန္ေလးက Song Yaxuanရဲ႕ႏွာတံထိပ္မွာတင္က်န္ေနသည္။
Liu Yaowenက Song Yaxuanကိုစိတ္မသက္မသာျဖစ္သြားမွာ စိုးရိမ္တာေၾကာင့္ထိုအမႈန္ေလးကိုဖယ္ရွားဖို႔လက္ကိုဆန့္တန္းလိုက္သည္။
Liu Yaowenရဲ႕လႈပ္ရွားမႈက အရမ္းကိုညင္သာလြန္း၏။သူကSong Yaxuanကိုဖန္အ႐ုပ္ကေလးအျဖစ္သတ္မွတ္ထားပုံရ၏။သူရဲ႕လႈပ္ရွားမႈက နည္းနည္းေလာက္ၾကမ္းတမ္းသြားလွ်င္ျဖင့္ Song Yaxuanကိုကြဲေၾကသြားေစမိမွာစိုးရိမ္ေန၏။
နည္းနည္းေလာက္နီးလိုက္
ဒီထက္နည္းနည္းေလာက္ေလး
ဖမ္းမိၿပီ!
မ်က္လုံးမွိတ္ကာအနားယူေနတဲ့ေကာင္ေလးက
ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ သူအေရွ႕မွာတစ္စုံတစ္ရာကသူကိုလာထိေနေၾကာင္းကိုသတိထားလိုက္မိသည္။
Song Yaxuanက မ်က္လုံးဖြင့္လိုက္တာနဲ႕တစ္ခ်ိန္တည္းမွာဘဲ ေအာက္စိုက္ကာငိုက္ခ်ထားတဲ့ေခါင္းကိုလည္းေမာ့လိုက္ေလသည္။တိုက္ဆိုင္စြာနဲ႕ ႐ုတ္တရက္မို႔အေနာက္ျပန္ဆုတ္ခ်ိန္မရေသးသည့္ Liu Yaowenရဲ႕လက္ေခ်ာင္းထိပ္ေတြက Song Yaxuan၏ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ထိကပ္သြားေတာ့သည္။
ကားအေနာက္ခန္းမွ ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္က
ခဏတာထိတ္လန့္သြားၾက၏။
သူရဲ႕လက္ေတြက ေအးေနတာလား...
ဒါမွမဟုတ္ Song Yauxanရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေလးက
ေအးေနတာလားဆိုတာLiu Yaowenက ခ်က္ခ်င္းမေျပာနိုင္ဘူး။ဒါေပမယ့္Liu Yaowenရဲ႕လက္ေတြက ေအးေနတာျဖစ္နိုင္တယ္။
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အတိတ္တုန္းက
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အတူတူဖက္ၿပီးအိပ္ရင္
Liu Yaowenလက္ေတြက အၿမဲတမ္းေအးေနတတ္သည္။ထိုအခါ၌ Liu Yaowenက Song Yaxuanရဲ႕Pajamasကိုလွန္တင္ၿပီး သူရဲ႕လက္ကိုSong Yaxuanရဲ႕ဗိုက္ေလးေပၚမွာ တင္ထားေလ့ရွိသည္။
အဲ့လိုအခါတိုင္း Song Yaxuanကေနရခက္လာၿပီး
စိတ္မရွည္ျဖစ္လာတာေၾကာင့္သူဗိုက္ေပၚက Liu Yaowenရဲ႕လက္ကိုဆြဲဖယ္ၿပီးေအာ္ေလ့ရွိသည္။
"Liu Yaowen မင္းအရမ္းရႈပ္တာဘဲ"
ဒါေပမယ့္ Song Yaxuanေအာ္ၿပီးသြားရင္လည္း
Liu Yaowenက ဗိုက္ကေလးကိုျပန္လာကိုင္တာေၾကာင့္Song Yaxuanက လ်စ္လ်ဴထားလိုက္ရေတာ့တယ္။
လူေတြအမ်ားႀကီးက သူကဒီRelationshipအေပၚမွာအခ်ိန္အရမ္းေပးၿပီးေတာ့ ထိန္းသိမ္းဖို႔အတြက္
အရမ္းႀကိဳးစားေနတယ္လို႔ ေျပာၾကသည္။
ကေလးဘဝကတည္းက မေၾကာက္႐ြံတဲ့လူရွိသလား။
Liu Yaowenကေတာ့ မဟုတ္ပါ...
သူက သတၱိေတြနဲ႕ေမြးဖြားလာတာမဟုတ္သလို
ေၾကာက္႐ြံမႈမရွိတဲ့လူလည္းမဟုတ္ရပါဘူး။
သူငယ္ငယ္ကတည္းကသေဘာက်ရတဲ့Song Yaxuanရဲ႕ အလိုလိုက္မႈေတြနဲ႕ဂ႐ုစိုက္မႈအေသးအမႊားေလးေတြေၾကာင့္မို႔လို႔သူက သန္မာၿပီး ရင့္က်က္တဲ့လူတစ္ေယာက္ျဖစ္လာ
ျဖစ္သည္။အျခားသူေတြျမင္တဲ့ သတၱိအျပည့္နဲ႕
Liu Yaowenေပါ့။
လူေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕
Relationshipမွာ သူကသာတစ္ဖက္ေစာင္းနင္း
သေဘာက်ေနသူျဖစ္တယ္ေပါ့။ဒါေပမယ့္
Song Yaxuanရဲ႕သူအေပၚမွာထားတဲ့ခံစားခ်က္ေတြကသူကေန Song Yaxuanအေပၚရွိတဲ့ခံစားခ်က္ေတြထက္မနည္းဘူးဆိုတာသူသိတယ္။
Liu Yaowenရဲ႕လက္က Song Yaxuanရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေပၚမွာတင္ထားတုန္းသာျဖစ္ၿပီး Song Yauxanကေနရတာနည္းနည္းထူးဆန္းေနသလိုခံစားရ၏။ဒါေၾကာင့္ သူရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းကိုဖိဖို႔ျပင္လိုက္ျပင္လိုက္ေပမယ့္ ႐ုတ္တရက္ႀကီး Liu Yaowen၏လက္ေခ်ာင္းမ်ားကSong Yaxuanရဲ႕ပါးစပ္ထဲကိုေရာက္သြားတယ္။
"အာ ေတာင္းပန္ပါတယ္"
Song Yaxuanက သူရဲ႕ပါးစပ္ကိုဟေပးလိုက္ၿပီး
ေခါင္းကိုျပန္တည့္လိုက္တယ္။
Liu Yaowenကရပါတယ္လို႔ေျပာၿပီး သူရဲ႕လက္ကိုအိတ္ကပ္ထဲထိုးထည့္လိုက္၏။
Song Yaxuanရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြကဘယ္အခ်ိန္မွာမဆိုႏြေးေထြးေနတယ္။ေအးခဲေနတဲ့ ရာသီဥတုမွာေတာင္ Song Yaxuanရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းကႏြေးေနတတ္တယ္။Liu Yaowenက ရွင္းလင္းစြာေကာင္းေကာင္းသိပါတယ္။
Song Yaxuanရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြကဘယ္ေလာက္ႏြေးႏြေးသူရဲ႕လက္ကေတာ့ အၿမဲတမ္းေအးစက္ေနတယ္ေလ။
Liu Yaowenက Song Yaxuanကိုနမ္းရတာ
ႏွစ္သက္တယ္။
အထူးသျဖင့္ေရခ်ိဴးခန္းထဲကေန ဆံပင္ဖရိုဖရဲနဲ႕ထြက္လာတဲ့Song Yaxuanကိုနမ္းရတာပို႔လို႔ေတာင္ႀကိဳက္ေသးတယ္။
Song Yaxuanရဲ႕ မ်က္ခုံးေမႊးေလးကိုနမ္းမယ္၊
ၿပီးေတာ့ ႏွာတံခြၽန္ခြၽန္ေလးကေနတစ္ဆင့္
သူရဲ႕မွဲ႕နက္ကေလး သူရဲ႕ခြၽန္ထက္ေနတဲ့ေမးရိုး...
ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ Song Yaxuanရဲ႕ဝွက္ထားတဲ့
လွ်ာဖ်ားေလးအထိ။
အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာဘဲ Song Yaxuanပါးစပ္ဟလိုက္တာကိုေတြ႕လိုက္ရၿပီး Liu Yaowenကထိုအရာေလးကိုျမင္လိုက္ရတယ္။
Liu Yaowenက ထိုအရာေလးေပၚမွာရွိတဲ့
အႏြေးဓာတ္ကိုေကာင္းေကာင္းသိတယ္။
အထူးသျဖင့္ ထိုပန္းေရာင္ေလးရဲ႕ပိုင္ရွင္က
သူဆီကေန ရင္းရင္းႏွီးႏွီးအနမ္းခံေနရတဲ့အခါမွာ
ပါးေဖြးေဖြးေလးေတြအပါအဝင္ တစ္ကိုယ္လုံးနီရဲေန
တတ္တာကိုလည္း Liu Yaowenကသိတယ္။
Liu Yaowenက သူရဲ႕အိတ္ကပ္ထဲမွာရွိတဲ့လက္ေတြကိုက်စ္က်စ္ဆုတ္ရင္း စိတ္ထိန္းလိုက္သည္။
႐ုတ္တရက္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ေနတဲ့
ထိုင္ခုံၾကားမွာခ်ထားတဲ့လက္က ႏြေးသြားသလို
ခံစားလိုက္ရတာေၾကာင့္ ေအာက္ကိုငုံၾကည့္လိုက္ေတာ့Liu Yaowenက အံၾသသြားရသည္။
သူရဲ႕လက္ေပၚမွာ Song Yaxuanရဲ႕သြယ္လ်တဲ့
လက္ကေနရာယူထားတယ္။Song Yaxuanက
ထိုလႈပ္ရွားမႈကတစ္ခုခုမွားေနသလိုမခံစားရဘဲ ျပဴတင္းေပါက္ကေနတစ္ဆင့္ အျပင္ဘက္ကိုၾကည့္ေနတယ္။
Liu Yaowenက ႏုႏုညံညံၿပဳံးလိုက္ၿပီး
သူရဲ႕လက္ကိုဆြဲမထုတ္လိုက္ပါဘူး။သူရဲ႕လက္ကို Song Yaxuanရဲ႕လက္ထဲမွာညင္ညင္သာသာဘဲ ထည့္ထားလိုက္၏။
ႏြေးေထြးၿပီးေတာ့ သက္ေသာင့္သက္သာရွိသည္။
----------
[Small Theater]
Third Generationအဖြဲ႕မွကေလးမ်ားHot searchကိုျမင္သြားေသာအခါ...
"အမေလး! အေမေရ"
Su Xinhaoက weiboပြတ္ေနတုန္းမွာဘဲ
တစ္ခုခုကိုရွာေဖြေတြ႕ရွိသြားတာေၾကာင့္
သူ႕ေဘးနားေလးမွာထိုင္ေနတဲ့ Zhang Jiကို
အားကုန္ရိုက္ခ်လိဳက္ေတာ့သည္။
Zhang Jiက Su Xinhaoရဲ႕လက္သီးေတြကိုေရွာင္ရင္းေအာ္ေတာ့သည္။
"မင္း႐ူးေနတာလား ဘာလို႔မင္းအေဖကိုရိုက္ရတာလဲ"
Su Xingaoက ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ
Zhang Jiေရွ႕ကို ဖုန္းထိုးေပးလိုက္တယ္။
Screenေပၚမွာ သူတို႔Companyကေဖာ္ျပထားတဲ့
ဒုတိယအဖြဲ႕ကျပန္လည္ေပါင္းစည္းေတာ့မည့္
အေၾကာင္းကိုေရးထားသည္။
Zhang Jiက အံအားသင့္သြားၿပိး
Comment boxကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ Su Xinhaoနဲ႕တူညီစြာ "အေမေရ"ဟုအက်ယ္ႀကီးေအာ္လိုက္၏။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အသံက က်ယ္လြန္းလို႔
ေထာင့္မွာ ေရေသာက္ေနတဲ့ Zhang Zeyuကေတာင္ေျပးၿပီးလာၾကည့္တယ္။
"ဘာႀကီးမို႔လို႔လဲ ဘာလို႔ဘုရားတေနၾကတာတုန္း"
ငါးမိနစ္ၾကာၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့
တစ္ခန္းလုံးမွာ အာေမဋိတ္အသံနဲ႕ျပည့္ႏွက္သြား၏။
ငါးမိနစ္ထပ္မံၾကာသြားတဲ့အခါမွာေတာ့
အခန္းထဲကလူေတြက စိတ္ၿငိမ္သြားၾကတယ္။
Su Xinhaoက တိတ္ဆိတ္ေနတာကို
စကားတစ္ခုနဲ႕ဖ်က္ဆီးလိုက္တယ္။
"သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က ပ်က္သြားၾကၿပီမလား"
ေသခ်ာေပါက္ပ်က္သြားၾကၿပီေပါ့။
Zhan Zeyuက အရင္ကအေၾကာင္းကို
ဝင္ေျပာခဲ့တယ္။
"မင္းတို႔မွတ္မိၾကေသးလား
လြန္ခဲ့တဲ့ငါးႏွစ္က စီနီယာLiu Yaowenက
စီနီယာSong Yaxuanကိုရွာဖို႔
Companyတစ္ခုလုံးကိုေျပးလႊားေနခဲ့တာေလ"
သူတို႔ေဘးမွာထိုင္ေနတဲ့ Zhu Zhixinက
ေခါင္းၿငိမ့္ၿပီးေတာ့ ဝင္ေျပာ၏။
"Companyကိုေတာင္ေျပာင္းျပန္လွန္ၿပီးရွာလို႔ရရင္ရွာအုံးမယ့္ပုံစံနဲ႕ေလ"
Su Xinhaoက မ်က္ေမွာင္ႀကဳံလိုက္ၿပီးေတာ့
"သူတို႔ေတြကအလုပ္အတူတူလုပ္လို႔ရေသးလို႔လား"
"လမ္းခြဲလိုက္တာနဲ႕ အလုပ္အတူတူမလုပ္ေတာ့ဘူး
ဆိုတာကသက္ဆိုင္တာမွမဟုတ္ဘဲ"
Zhang Jiက Su Xinhaoရဲ႕ဖုန္းကိုကိုင္ထားကာ
Videoတစ္ပုဒ္ကိုရွာေနပုံေပၚ၏။
သူက နည္းနည္းေလာက္ရွာၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့
Weiboရဲ႕ေနရာတစ္ခုအလယ္မွာရွာေတြ႕သြား၏။
"မင္းတို႔စီနီယာLiu Yaowenရဲ႕အသစ္ထြက္တဲ့
႐ုပ္ရွင္ေတြ႕ဆုံပြဲကိုၾကည့္ၿပီးၿပီလား"
"ငါျမင္လိုက္ရတာကေလ
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကထပ္ၿပီးတြဲၾကမယ္ဆိုရင္ေတာင္
ဘယ္သူကိုမွ ထူးဆန္းတယ္လို႔ခံစားေစမွာမဟုတ္ဘူး"
"မင္းက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ထပ္ၿပီးခ်စ္မိသြားနိုင္ေျခ ရာခိုင္ႏႈန္းကိုသိခ်င္တယ္ဆိုရင္ 100%ဆိုတဲ့Patternကေက်ာ္လြန္သြားလိမ့္မယ္"
----------