Still DAINE's POV
Makalipas ang ilang minuto ay nakarating na kami sa Lotte Mall at kaagad naman kaming pumasok sa loob.
"What are we doing here?".
Tanong ko naman kay Taehyung kahit na medyo alam ko na kung ano ang gagawin namin dito.
Gusto ko lang kasing makasigurado.
Napatingin naman siya saakin at ngumiti ito sabay hinawakan ang kamay ko at bumaba naman ang mata ko sa kamay naming magkahawak.
Muli din naman akong napaangat nang tingin sakanya habang patuloy lang kami sa paglalakad.
Taehyung: Kung ano yung iniisip mo, that's it.
Aniya at napagtanto kong pumunta nga talaga kami dito para magpa-salon nanaman.
I was also planning to have a beauty treatment today in preparation for tonight's event but I guess Taehyung here has the same thoughts as mine and I'm glad.
"Alright".
Saad ko.
After a short walk at the hallway, we've arrived at the exact same salon we went the last time we came here for a treatment.
We entered the salon together and Taehyung asked for a VIP service and we got it.
The employee accompanied us to the VIP room and to my surprise... Jungkook and Sang Won?...is also here.
Taehyung: What the---
I had the same expression as Taehyung but my face says it more.
I never thought that they would also be here.
The two of them are feeling comfortable lying on the massage chair with both of their therapists are doing the job.
: I'll just leave you both here and please wait for a second for me to call your therapists.Be comfortable.
The employee said and left us.
Napatingin naman ako kina Jungkook at Sang Won at mukhang hindi batid ang pagdating namin.
Lumakad naman kami ni Taehyung papunta sa dalawang hiwalay na massage chair na bakante sa tapat nang kinauupuan nang dalawa.
Bumati saamin ang dalawang therapist nila at ngumiti lang ako sa mga ito habang si Taehyung ay kaagad nang naupo sa isang massage chair.
Tiningnan ko naman si Sang Won na sarap na sarap na treatment niya at naka earphones pa.
Kaya naman pala hindi niya alintana ang pagdating namin.
Napangisi ako ng bahagya at naupo na sa massage chair sa tabi niya.
Maya-maya pa ay dumating na ang dalawang therapist na siyang mag-aasikaso saamin ni Taehyung at pinapili na kami nang treatment na gusto namin.
I went for face, hair and nail care treatment while Taehyung got himself a face and hair treatment.
Our therapist started doing their job and our two besties who's with us still doesn't know we're here.
I didn't bother to approach Sang Won because she was feeling her treatment while Jungkook was asleep.
Taehyung was busy on her phone and getting comfortable lying on the massage chair.
I made myself comfortable while the therapist is doing her thing with my finger nails.
Habang tahimik na nakaupo at nakatingin sa chandelier sa kisame ay sumagi sa isip ko ang tungkol sa kondisyon ni Taehyung.
Kailangan niyang mag take nang bagong gamot para sa kondisyon niya at hindi ko alam kung kaya ba nitong bawasan ang karamdaman niya.
Labag sa kalooban ni Dr.Jang na palitan ang gamot niya pero pinagpipilitan niya ito sa hindi ko malamang dahilan.
Wala namang sinasabi saakin si Dr.Jang tungkol doon at ang sabi lang niya ay gusto ni Taehyung na magpalit nang gamot.
Matagal na daw itong hinihiling ni Taehyung pero hindi niya maaprobahan dahil kailangan pa ni Taehyung na maobserbahan bago bigyan nang panibagong dosage ng gamot.
Kung ako ang tatanungin ay mas mabuti sigurong palitan nalang ang gamot niya kung hindi naman na umeepekto ang dating gamot nito,dahil lalong tumatagal ay nag-iiba din ang epekto nang gamot sa katawan nang tao.
Time Skips
Kalahating oras na kami dito sa salon at wala paring alam sina Sang Won at Jungkook na nandito kami.
Mahimbing ang tulog nila at si Taehyung ay umorder na nang snacks namin dito habang nasa treatment kami.
Wala akong balak na gisingin si Sang Won kahit nabuburyo na ako dito sa salon dahil sa sobrang tahimik at ito namang si Taehyung ay mukhang nakatulog na din.
Isang mabigat na buntong hininga ang pinakawalan ko at tumingin sa malaking vanity mirror sa harap namin.
Taehyung: You Okay?
Nagulat ako't napatingin kay Taehyung nang bigla siyang magsalita.
Literal na napaurong ako sa gulat dahil sakanya.
Akala ko ay natutulog siya pero nakikiramdam pala siya sa mga nangyayari sa paligid.
"I-I'm fine".
Sagot ko habang nakatingin sakanya, maya-maya pa ay idinilat naman niya nang dahan-dahan ang mga mata niya at inihilig ang ulo sa direksyon ko sabay tumingin saakin.
Taehyung: You're lying.
Aniya at bigla naman akong nalito sa sinabi niya saakin.
"What makes you say that?".
Tanong ko naman sakanya nang nakakunot ang noo ko.
Taehyung: Anong iniisip mo?
Pagbalik nito nang katanungan saakin at nakaramdam ako nang pag-aalala nang sandaling iyon.
Napaisip ako nang idadahilan ko sakanya kaya ako nakaramdam nang kaunting kaba.
Umiwas ako ng tingin sakanya at tumingin sa salamin kaharap ang sarili ko.
"Kinakabahan lang ako para mamaya".
Pagsisinungaling ko.
Taehyung: Still can't get over it?
Tanong naman niya saakin at nilapatan naman nang therapist ng face mask ang mukha niya kaya siya muling napapikit.
"Yeah".
Simpleng saad ko.
Taehyung: Don't worry too much about it,hmm? You'll be fine out there.
Sabi nito saakin at pinalalakas ang loob ko.
Nakakatulong talaga ang encouragement niya saakin at mas lalo akong nagiging komportable kaya kahit na hindi naman talaga iyon ang iniisip ko ay nakatulong ito na palakasin ang loob ko para mamaya.
"I hope so, thanks for always making me feel better".
Napatingin ako sakanya at ngumiti.
He smiled back at me and held my hands that was resting on the massage chair's arm.
Taehyung: I'll always be behind your back...just like you always do,when I'm at my dramatic moments.
Aniya at tila nanlambot ang puso ko sa sinabi niyang iyon.
I remember those times that I became his drama partner, when he cried on my embrace and letting all of his burdens out with his tears dripping over me...I never thought that I would saw him broke down that moment.
But what i realized that time was even the most savage villain has their own stories to tell and that explains why'd did they become that kind of person.
We easily judge people by how they act towards us without even knowing them first...and maybe, because of that...I started to have this love for Taehyung.
We might be forgetting how'd Maleficent became that Villain in Sleeping Beauty's fairytale.
I've never imagined liking him in the first place, knowing how much i despise him...I even swear to Sang Won that even if he's the only man that's left here in the world I WILL NEVER BE LIKING HIM.
Nabasag ang sandali naming iyon nang biglang may pasadyang tumikhin na ikinagulat ko naman.
Napatingin si Taehyung sa bandang likuran ko at kitang-kita ko ang pag-iba nang ekspresyon ng mukha niya.
He went poker faced and seems pissed upon looking at my back.
I turned to my back and saw Sang Won and Jungkook smiling like and idiot at us.
Seeing their playful smiles, I'm pretty sure that they're thinking something crazy towards us and they are just sharing the same thoughts.
For someone who badly wants our ship to sail... They're totally celebrating right now.
I was about to pull my hands from Taehyung's touch when he suddenly held tightly onto it which made me look back at him.
He didn't say anything and was just straight looking at Sang Won and Jungkook like he was interrupted.
Napatingin muli ako kina Sang Won at Jungkook, Si Jungkook ay umiwas na nang tingin at nakangisi parin ito habang nakaharap sa salamin samantalang si Sang Won naman ay nakatingin saaming dalawa ni Taehyung at mapang-asar itong nakangisi.
"You look stupid Sang Won".
Sabi ko kay Sang Won at pinaikutan siya nang mga mata sabay uniwas nang tingin at humarap sa salamin.
Pagtingin ko naman sa salamin at tinitingnan niya naman ako mula dito at nakangisi parin kaya naman hindi na ako nakapagpigil ngumiti.
Mukha kasi siyang tanga kung makatingin at makangiti, yung tipong nahuli ka niyang nakikipaglandian sa crush mo...basta parang ganon.
Palibhasa kasi mapaka malisyosa nang babaitang ito.
Sang Won: Oh c'mon Daine! Are you still going to deny it?
Pang-aasar na tanong nito saakin.
"I'm not denying it! Okay!".
Napalakas ang pagkakasabi ko noon at defensive rin.
Sa sobrang pagkainis at bigla ay hindi ko na naisip ang sinabi ko.
Napatikom ako nang aking bibig nang mapagtanto ang sinabi ko at si Sang Won naman ay mas lumaki ang mga ngisi saakin.
Sang Won: So...kailan pa?
Napaangat ako nang kilay sa itinanong niya saakin.
"Ang alin?".
Wala sa wisyo kong tanong at ang malawak niyang ngiti ay napalitan naman ng isang poker face.
Sang Won: Hay naku! Minsan talaga napaka walang kwenta mung kausap!
Inis nitong sabi saakin at napahalukip ng braso.
Taehyung: Will you please stop asking about nonsense Park Sang Won?! Ang ingay-ingay mo!
Reklamo naman ni Taehyung at sa tono ng pananalita nito ay galit na siya.
Malakas ang pagkakasabi niya non at maging ang mga therapist namin ay nagulat din.
Si Jungkook na naka headphones ay narinig at nagulat din doon.
Natahimik naman si Sang Won at inis na pinaikutan nang mga mata si Taehyung sabay ihinalukip ang braso.
Naging tahimik ang lahat saamin nang mga sandaling iyon at nakakailang ito.
Hanggang sa matapos ang session ay tahimik kami.
Hindi nagpapansinan si Sang Won at Taehyung at mukhang masama ang loob ni Sang Won sakanya dahil iyon yata ang unang beses na tinaasan niya si Sang Won nang boses na walang halong biro o pang-aasar.
Naunang matapos si Jungkook sa treatment niya at sumunod si Taehyung at sinundan ko iyon,huling natapos si Sang Won dahil nagpa Brazilian treatment pa siya nang buhok.
Taehyung: Let's go.
Pag-aaya ni Taehyung at kaagad naman akong hinablot sa pulsuhan ko at hinila palabas.
Lumingon ako kina Sang Won at Jungkook at ngumiti sabay kumaway.
Lumabas kami nang salon at naglalakad na ngayon sa hallway.
"Where are we going now?".
Tanong ko dahil hindi ko na matiis ang katahimikan saaming dalawa.
We are now holding each other's hand while walking.
Taehyung: Let's have some ice cream para lumamig itong ulo ko.
Aniya at palihim naman akong napangiti dahil doon.
"Okay".
Saad ko.
Maya-maya pa ay nakarating kami sa isang ice scream stall at pamilyar iyon saakin.
Parang nakapunta na ako dito dati at hindi ko lang matandaan kung kailan pero pamilyar talaga ang stall.
Taehyung ordered two large cones of plane vanilla ice cream for us and gave me one.
"This part kindda looks familiar to me".
Sabi ko habang iniikot ang sa paligid.
Napatingin naman si Taehyung saakin at biglang napangiti.
Taehyung: The exact same stall you brought me to buy ice cream when I'm feeling pretty stressed for the Masters Quiz Con the next day.
Aniya at doon ko na nga naalala.
Tama ang hinala ko na nakapunta na ako dito at napaka pamilyar talaga nang lugar saakin.
Taehyung: Let's take a seat there.
Sabi naman ni Taehyung at itinuro ang bakanteng bench sa tapat nang isang department store at iyon din ang eksaktong pwesto kung saan kami dati umupo para kainin ang biniling ice cream.
Lumakad na kaming dalawa papunta roon at umupo habang kinakain ang kanya-kanya naming ice cream.
Tahimik lang kaming kumakain nang ice cream at maya-maya ay nagulat nalang ako nang biglang hawakan ni Taehyung ang kamay ko kaya ako napatingin sakanya.
Nakatitig siya saakin at ngumiti kaya naman muling nabulabog ang nananahimik kong sistema nang mga sandaling iyon.
Taehyung: What if we start doing this for real?
Tanong niya na muli kong ikinagulat.
Namilog ang mata ko at hindi makapaniwala sa sinabi niya.
"W-what?".
Nauutal kong tanong dahil sa magkahalong gulat at kaba.
Ngumiti lang siya saakin at ibinuhol ang mga daliri namin.
Taehyung: C'mon Daine you know exactly what I meant.
Aniya at nanatili akong tahimik.
Alam ko naman ang ibig niyang sabihin,na gusto niyang totohanin na ang lahat saamin,nasabi ko lang iyon dahil sa gulat ko.
"I'm sorry Taeh it's just that... I wasn't expecting you to say that...now".
Katwiran ko naman.
Taehyung: I don't wanna waste more time Daine because I've already lost a lot of chances before when I tried to hold my feelings back for you just because I'm not so sure about it....but now that I'm sure and ready to take the risk again, I'm not wasting it.
His words touched my heart to it's very core and I felt like already melting on my inside.
The way he speaks each and every word tells his pure intentions,love and affection and it was all new for me.
Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko pabalik sakanya at tila ba nabuhol ang dila ko.
Gusto kong suklian ang lahat nang sinabi niya pero masyado akong tinamaan sa mga sinabi niya at sobrang saya ko.
Wala pag-aalinlangan at sinunggaban ko siya nang isang mahigpit na yakap at napapikit.
Ramdam ko ang pagyakap niya pabalik saakin at ang kabang nararamdaman ko napalitan nang lubos na kasiyahan.
Matagal kong hinintay ang pagkakataong ito at katulad niya ay matagal ko ding pinagnilayan ang nararamdaman ko sakanya pero ngayon ay sigurado na ako at totoo na ang lahat nang ito at wala nang dapat itago pa.
"I-I love you Kim Taehyung".
I said with all my heart and felt my tears drop off my cheeks.
It was purely a tears of joy.
Taehyung: I love you more than so much Ms.Daine Elaisah Kang.
Aniya at kumawala siya sa pagkakayakap saakin at nilapatan nang halik ang noo ko.
Everything's Real now.
We are now at a fancy restaurant and ordering for a lunch.
After the waiter listed our orders he left while we waited for our meal to come.
Habang naghihintay at hindi ko naman maiwasang isipin sina Sang Won at Jungkook at kung nasaan na sila ngayon.
Napatingin naman ako kay Taehyung na nasa harapan ko lang at abala sa paglalaro sa cellphone niya at habang nakatingin sakanya ay hindi ko din maiwasang maisaisip ang kalagayan niya ngayon.
Bukod sa nararamdaman niya saakin ay may isang bagay pa ako na gustong aminin niya saakin at iyon ay ang tungkol sa kalagayan niya.
Gustong-gusto ko siyang tanungin tungkol doon pero ayokong masira ang tiwala ni Dr.Jang na panatalihin nalang itong nakatago at magkunwari ako na walang alam pero nahihirapan akong itago ito dahil mas lalo lang akong nag-aalala para sakanya.
Maya-maya pa ay napaangat siya nang tingin saakin kaya agad akong ngumiti sakanya para hindi ako mapaghalataan sa mga iniisip ko tungkol sakanya.
Taehyung: What is it?
Tanong niya saakin habang nakangisi at kaagad naman akong umiling.
"Nothing".
Saad ko.
Taehyung: C'mon I know you have something in mind that you wanna tell me.What is it?
Deretsahang tanong niya saakin nang nakangiti parin at handa itong makinig sa sasabihin ko.
Ngumiti lang ako sakanya at muling umiling.
Ayokong sirain ang araw na ito na masaya kami.
Alam kong darating ang tamang oras at panahon para dito at hihintayin ko iyon.
Dumating na ang pagkain namin dala nang waiter at isa-isa na niya itong inihain sa mesa at pagkatapos ay kumain na kami.
After having our lunch at a restaurant we are now walking downstairs... we didn't use the elevator just because he wants us to walk while holding each other's hands.
I don't know what's gotten into him today, he's kindda being sweet.
Nang makababa sa hagdan ay napadaan kami sa isang flower boutique at maraming preska at magagandang bulaklak dito kaya naman napatingin talaga ako dito nang sobra.
Na miss ko tuloy ang munti kong garden sa bahay na puno nang tulips at roses.
Taehyung: Let's get in.
Napatingin naman ako kay Taehyung at nakangiti ito saakin sabay iginiya ako papasok sa flower boutique.
End of DAINE's POV
TAEHYUNG's POV
Bigla akong sinipag na maglakad ngayon dahil siguro kasama ko si Daine.
Lagi akong nandito sa Mall at nakabisado ko na ang bawat sulok nito pero ngayong kasama ko si Daine dito at magkahawak kamay kami habang naglalakad ay parang ayaw kong umuwi at matapos ang araw na ito.
Parang gusto kong libutin ang buong Lotte Mall kasama siya.
It's true that when you are with someone you love and having fun together, it's like you don't want the day to come to an end.
Kakababa namin nang hagdan at habang naglalakad ay napadaan kami sa isang flower boutique at naisip kong bilhan si Daine nang bulaklak.
Napansin ko ding nakatingin siya dito kaya naman mas gusto ko siyang ibili.
Ang unang beses na binigyan ko siya nang bulaklak ay bilang isang kaibigan.
Naging habit ko na iyon nung magsimula akong makaramdam nang kakaiba sakanya at sa bawat araw na nakikilala at naa-appreciate ko ang presensya niya hanggang sa nagsimula na akong magkagusto sakanya.
Inaabutan ko siya nang bulaklak sa tuwing nararamdaman ko ang pagmamahal na meron ako sakanya ngayon at kapag hindi ko ito masabi.
It became my love language.
Napangiti ako habang tinitingnan siya na nakatingin sa flower boutique.
"Let's get in".
Saad ko at iginiya siya papasok sa shop.
Nang makarating kami sa loob ay mas lalong nagliwanag ang mukha niya habang iginagala ang mata sa loob at tinitingnan ang iba't-ibang bulaklak.
"Go and pick the flowers that you like".
Sabi ko sakanya at napaangat siya nang tingin saakin.
Daine: Sobrang dami nito,kung pwede ko lang bilhin itong boutique eh.
Aniya at natawa naman ako sakanya.
"If you want to then you can have it".
Sabi ko at ngumiti sakanya.
Naglaho naman ang tuwa sa mukha niya at tila nagulat sa sinabi ko.
Daine: Ano?
"You can have this whole flower shop now in just one tap of my credit card at the counter hmm".
I wrapped my arms around her waist and winked at her.
Daine: Tumigil ka nga diyan,mamimili na ako.
Aniya at marahan akong siniko sa tagiliran sabay lumakad na sa estante nang iba't-ibang bulaklak.
Napangiti naman ako habang pinapanood siyang mamili at naghanap na din ako nang bulaklak na ibibigay sakanya.
Habang nakatingin sa mga pulang rosas ay bigla akong nakaisip nang ideya para mas bigyang halaga ang pagbibigay nang bulaklak sakanya.
"Uhmm miss?".
I called out the sales lady.
: Yes sir? How may i help you?
She asked politely.
"Make a bouquet of these red roses that has exactly 365 pieces".
I said and the sales lady looks so surprised.
: Okay Sir, right away... just please choose your wrapping here while I get your roses.
The sales lady said and I started choosing the perfect wrapping combinations for the roses.
After choosing the wrapper,I went to Daine who was busy picking some flowers while waiting for my bouquet to get done.
Taehyung: Are you done?
I asked her and held onto her waist.
"Not yet... I'm getting a lot of these hydrangeas, they're so pretty!".
She said full of excitement in her voice as she picks random colors of the hydrangea flowers.
After picking a whole bouquet of roses,tulips and hydrangea flowers,we went to the counter to pay for the flowers.
: Your bouquet's done sir.
The sales lady told me and two of the employees went out of the certain room pushing a cart that has the huge bouquet of red roses.
Daine looked at the cart and her eyes widened seeing the huge bouquet of red roses on it.
Daine: Oh My God! That's a lot of roses!
She said and totally amazed while looking at the bouquet.
"365 roses for my lady".
I said made her face me.
She smiled in full of awe in her eyes.
Daine: Mukhang may banat sa likod ng 365 roses na ito ah.
Aniya sa mapang-asar na tono at mga tingin saakin.
"365 roses because I love you every single day of the year".
Sabi ko at ngumiti sakanya.
Lumawak ang mga ngiti niya sa labi at agad akong sinunggaban nang isang yakap gawa nang sobrang saya.
I hugged her back and placed a gentle kiss on her forehead.
We broke the hug after a while and handed my credit card to the cashier to pay for the flowers and after that we made our way out the shop.
Hinatid nang dalawang employee ng shop ang 365 roses bouquet palabas nang Mall hanggang sa parking area.
Ipinasok ko sa sasakyan ang bouquet sa backseat at pinabalik na ang dalawang employee sa loob.
Pumasok na kami sa sasakyan at binuhay ko ang makina nito sabay minaneho na paalis.
Daine: Nakauwi na kaya sina Sang Won at Jungkook?
Tanong naman niya.
"They're definitely at the arcade at this time".
Paniguradong nasa loob pa sila at naglalaro dahil hindi kompleto ang araw ng isang Jeon Jungkook hangga't hindi nakakapaglaro sa arcade.
Daine: Perfect match talaga ang dalawang yun noh,mukhang nagkakasundo sila sa lahat ng bagay.
Aniya at napangisi naman ako dahil dito.
"Of course! They both had the childishness in their nerves".
Saad ko.
Magkakasundo talaga sila dahil pareho silang isip bata at maiingay.
Hindi na ako magugulat kung magiging sila talaga sa huli dahil nga sa sinabi ni Daine na perfect match talaga sila.
Daine: Mukhang hindi naman isip bata si Jungkook eh.
"He's being mature when he is with other people but when he's with us... He's a kid toying everything new he see's".
Sabi ko.
Daine: Even women?
Sabat naman ni Daine sabay bahagyang natawa at hindi din ako nakapagpigil habang nagmamaneho at napangisi din ako.
"Yup".
Daine: Sus! Ganun ka din ba?
Biglang tanong naman niya saakin at napatingin ako sakanya at nakangisi siya saakin at puno ito ng pang-aasar.
"Nag-hahanap ka ba nang away?".
Tanong ko sakanya at doon na siya natawa ng sobra.
Hinayaan ko lang siyang malunod sa tawa niya at itinuon ko nalang ang pansin sa pagmamaneho.
Napangiti din ako habang nagmamaneho dahil sa pagtawa niya.
Daine: Oh god! Okay that's enough.
Aniya at pilit na pinipigilan ang tawa.
"Naalala mo yung sinabi mo na label muna bayo suyo?".
Tanong ko naman sakanya at tumango naman siya saakin.
Daine: Bakit? Manunuyo na ba ako?
Tanong niya pabalik saakin at muling natawa.
"Mag-away muna tayo".
Pang-aasar ko naman.
Daine: Baliw.
Aniya at napangisi saakin.
Makalipas ang ilang minuto ay nakarating na kami sa apartment at kaagad naligo pagkadating.
Pagkatapos maligo ay kanya-kanya na kami nang impake nang mga gamit na dadalhin mamaya sa pag-alis papunta sa studio.
Nakatanggap din kami nang biglaang email na mayroon daw red carpet para saaming mga models kaya naman panibagong panic ang ibinigay nito kay Daine dahil hindi niya alam ang susuotin.
Matapos ayusin ang mga gamit namin ay naghanap na ako nang damit na susuotin ko para sa red carpet.
Madali lang akong nakahanap nang damit at matapos ko itong maihanda ay pinuntahan ko naman si Daine sa walk in closet niya.
Pagbukas ko nang pinto ay nagulat ako nang makita ang mga damit niya sa mesa na nakalatag ito dito at naghahalungkat pa siya sa isang cabinet niya.
"What's up with all this mess?".
Tanong ko at lumakad pa sa loob.
Daine: Nag-hahanap ako nang maisusuot,bakit ba kasi may pa red carpet pang nalalaman eh!
Reklamo nito at nilabas pa ang iilang nakahanger na damit.
"Nagsukat ka na ba?".
Tanong ko at umiling naman siya saakin nang nakasimangot.
Napabuntong hininga naman ako saka napangiti sabay lumapit sakanya.
Daine: What should I wear?
Nag-aalalang tanong niya saakin at napasulyap sa mga damit na nakalatag sa mesa.
"Let's have a fitting time".
I said and smiled at her.
Pinagpili ko siya nang mga damit na gusto niya saka ipinasuot iyon sakanya isa-isa at inirarampa niya iyon sa harap ko.
Nakailang sukat na siya at lahat naman ay magaganda ay bagay sakanya pero nag-hahanap ako nang mas simple ngunit eleganteng tingnan kapag suot niya.
Daine is already gorgeous inside and out and she doesn't have to look extra in what she wears... simplicity suits her way better.
After a few minutes of fitting random clothes,she got out from the dressing room wearing the perfect attire for the red carpet.
"That's it,I like that one".
I said with finality ang smiled at her.
Daine: Are you sure?
She asked and seemed to be not convinced with it.
"Yeah why? Don't you like it?".
Daine: I do... I'm just asking.
Aniya at ngumiti saakin.
Tumayo na ako sa pagkakaupo sa couch at lumapit sakanya.
"I've already prepared a suit that matches this dress...love".
Saad ko at ngumiti sakanya at inilipit ang mukha ko sakanya at hinawakan ang ilalim nang baba niya.
Daine: Love?
She looked so confused with what I called her...well it's our official endearment.
"Alangan namang tawagin kitang Daine diba?...Love".
She smiled at me that moment and took a step back.
"Magpapalit lang ako".
Aniya at tumango naman ako sabay pinatalikod siya para ibaba ang zipper nang damit saka lumakad na siya papunta sa dressing room.
Lumabas naman ako nang walk in closet at nang kuwarto at tumungo sa living room.
Bigla naman akong nakaramdam nang pagkirot sa ulo ko kaya naman napangiwi ako sa sakit at humawak sa couch habang sapo ng isa kong kamay ang aking ulo.
Ilang Segundo lang ang tinagal nang pagkirot na iyon at kaagad nang nawala.
Kailangan ko nang makakuha ng bagong gamot saakin dahil ngayon ko mas kailangan iyon.
Ayokong mas mag-alala pa saakin si Daine sa tuwing inaatake ako na mga sintomas at higit sa lahat ay ayokong mangyari ang isa sa kinakatakutan kong matinding epekto saakin ng sakit kong ito.
I took my phone in my jogger's pocket and looked at the entrance of the living room to see if Daine's coming and when I didn't see her coming I called Dr.Jang's number.
OTP
Dr.Jang: Taehyung?
"Have you changed your mind yet?".
I asked and walked towards the large window wall.
Dr.Jang: If this is about changing your drugs...NO.
He said with finality.
"We both know that my drugs isn't working anymore even if how many times you raise the dosage up.It's useless".
Dr.Jang: I can't do that Taehyung! Can't you understand it?
I can tell that he is now mad at me in the way that his voice volumes up on the other line.
"You maybe the Doctor but I AM THE PATIENT and I KNOW IF THE DRUG IS WORKING OR NOT BECAUSE THIS IS MY BODY ".
Bawat salita na inilabas ko ay may diin at wala akong pake kung ano ang mararamdaman niya dahil sa mga sandaling ito ay naiinis na din ako.
I've been taking the same drug for the past 5 years and as time goes by I felt that it's not working anymore.
Ilang beses ko nang sinasabi kay Dr.Jang na gusto kong magpalit nang gamot pero hindi siya pumapayag dahil masyado daw delikado para saakin at baka hindi kayanin o masanayan nang katawan ko ang bagong gamot.
Ngayong lumalala na ang sakit ko ay ayaw parin niya,ngayon pa na nagkakaroon na ako nang rason para lumaban at mabuhay.
Dr.Jang: YOU CAN'T TAKE AN EXPERIMENTAL DRUG TAEHYUNG! YOU HEAR ME!
Dr.Jang couldn't contain his anger furthermore and his voice roared in my ears when he shouted.
....And that's when I knew the reason why he won't change my drugs, it's because the new one is an experimental drug and was still in process and wasn't safe to take.
"I thought there's already something available?".
I asked in confusion.
I heard the deep and heavy sigh of Dr.Jang.
Dr.Jang: We both know that the only cure for your illness is surgery and because you don't want to have the surgery....I gave you a drug to lessen the pain and everything that your illness gives you.The proper way of taking the drugs is after surgery but we switched it since you won't change your mind.
Dr.Jang explained and I became mute for a moment.
I knew this would still lead to that damn surgery.
"I don't want that surgery, all I want you to do now is give me a new drug.I am willing to take the risk".
I said and it was final and has no hesitation at all.
Dr.Jang went silent on the other line and I knew he was deeply thinking about what I said.
Dr.Jang: Come see me here at my office tomorrow.
He said and ended the call.
I clenched my jaw in anger and frustration.
Daine: Love?
I immediately turned around as soon as I heard Daine's voice calling me.
He was standing at the back of me and I am now facing her.
I smiled as I saw her.
"Yeah?".
I asked and walked closer to her.
Daine: Are you alright? Sino yung kausap mo?
Tanong niya at bigla naman akong napaisip nang idadahilan ko.
"It's Jungkook,inaasar niya ako dahil nakita daw nila tayo kanina sa flower shop".
Sabi ko at ngumiti sakanya.
Tumango naman siya saakin at ngumiti ng bahagya.
Niyakap ko siya nang mga sandaling iyon at batid kong nabigla siya sa ginawa kong iyon.
Naramdaman ko ang pagyakap niya pabalik saakin at hinagod pa ang likod ko.
Ibinaon ko ang ulo ko sa leeg niya at unti-unting gumaan ang pakiramdam ko habang magkayakap kami.
Daine: You okay?
Tanong niya sa malambing at puno nang pag-aalala niyang boses.
"I am,you always make me feel better".
I said and broke the hug and placed a gentle kiss on his forehead and we both smiled as we looked at each other's eyes.
Time Skips...
It's 7:45 in the evening and Daine and I were already preparing ourselves for the event tonight.
I am now wearing my dark gray suit that I will be wearing for the red carpet.
We have no time to hire some beauticians to help us so might as well DIY, besides I'm way more better in styling myself and I know what suits me.
I also know how to put some make up on... that's a trivia.
I've already applied a light make up on my face earlier and I'm just doing my hair now.
After getting myself done I took my duffle bag which contains all of my "must have" essentials and then got out of my walk in closet.
When I entered Daine's walk in closet,she was trying on some jewelry's that would match her silver sparkling gown.
"Tapos ka na?".
Tanong ko sakanya.
Daine: One moment... I'm still looking for a necklace that would suit----found it!
Aniya at kinuha ang isang kwintas niya sa jewelry box.
"It matches perfectly to your dress".
Inabot niya saakin ang kuwintas para ikabit sa leeg niya at pagkatapos ay lumabas na kami nang walk in closet.
Dala din niya ang duffle bag niya.
Time Skips
Papasok na kami sa area nang hotel at tanaw na namin ang madaming tao sa entrance nang Hotel.
Nagsisidatingan na rin ang ibang models at lumalakad na sa red carpet.
Idiniretso ko ang sasakyan sa parking lot at naunang bumaba para pagbuksan si Daine.
"Are you good?".
Tanong ko sakanya dahil batid kong kinakabahan siya ngayon.
Daine: Yeah,as long as you're here I'll be fine.
Sabi niya ngumiti saakin at humawak sa braso ko sabay lumakad na kami papunta sa entrance.
Pagdating namin red carpet ay kaagad natuon saamin ang atensyon nang mga tao at nang media na walang tigil ang pagkuha ng litrato.
May mga security din na nakaharang sa magkabilang gilid nang red carpet.
Kinuha ng dalawang hoteliers ang dala naming duffle bag at dinala na ito sa loob.
Inayos ko ang suot at tindig ko at ihinanda ang sarili sa paglakad sa red carpet.
Si Daine naman ay napa hinga nang malalim.
"Let's go?".
I asked and she nodded at me.
Lumakad na kami sa red carpet nang may mga ngiti sa mukha at yumuyuko sa bawat taong makikita.
This entrance is covered live on national tv kaya naman dapat maayos ang pagharap namin sa mga media.
Nakapasok na kami sa loob ng hotel at dumeretso na sa studio.
To be continued....
©lavien_liu